Theofan Stilian Noli: Janar 6, 1882 – Mars 13, 1965

[fegi]

ore shoku qe noli ka vlera jam dakort...

po qe e beri shqiperine te njohur eshte pak si e ekzagjeruar

po te thuash qe punoi per shqiperine

Se a mos deshte me te pru naften nga arabia?

[Brari]

bellami...

ka vite qe ne forum eshte sqaruar ceshtja..shen naum..

pra eshte hedhur ne berllog ajo pallavra e ppsh-se se zogu shiti e fali troje..

ti do duhej ta kishe lexuar se te kemi djal me kulture..

shko e hidhi nje sy ne forumin perkates.. sqarimeve qe ka bere njeri nga diplomatet e shquar te shtetit zogist.. i cili me fakte bindese tregon se cfar lufte e sakrifice ai dhe bashkpuntoret e tij bene.. qe te arrijne ne favor te shtetit shqiptar marrveshjen.. qe shqiperise ti bashkoheshin krahina e kreshnikve tane.. theth e kelmend.. qe ish lene jashte kufijve tane.. e si shkembim tu jepej manastiri i naunit..i cili manastir edhe se formalish ju la shqiperise nga nderkombetaret de facto ( me qitap nderkombetar kjo) do mbetej gjithmon nje "vend i shenjte" per kishen sllavo serbo makedono bullgare.. ku ata..pra kleri i tyre do ishte ne fakt zot i atij manastiri..

e saper revolucion e kunder revolucion.. po ja fut po.rdhes..

nuku kish kunder revolucion..por ri -kthim i legales i se ligjshmes..

zogu u ri-kthye i miratuar nga populli i cili e pa se anarkizma noliste nuku qe per tu pasur zili..perkundrazi na coj prapa..
sikurse e di mire ti bellami se causherizma ne gjirokaster tepelene berat lushnje e vlor 97-te.. ishte nje hata.. qe e din mire nena e zan caushit e nenat e tjera toske se cfar i solli..
e mbi te gjith e di ti o belami..qe i pe me sit e ti.. ore djale vetull zi.. qe lajthit nga i her.. ne histori..

..

duaje nolin si nje nga sjellsit e medhej te kultures e literatures boterore.. por ne ato anet e tjera.. mo bej tifo kot..


..

[Marinari]

bellami...

ka vite qe ne forum eshte sqaruar ceshtja..shen naum..

pra eshte hedhur ne berllog ajo pallavra e ppsh-se se zogu shiti e fali troje..

ti do duhej ta kishe lexuar se te kemi djal me kulture..

shko e hidhi nje sy ne forumin perkates.. sqarimeve qe ka bere njeri nga diplomatet e shquar te shtetit zogist.. i cili me fakte bindese tregon se cfar lufte e sakrifice ai dhe bashkpuntoret e tij bene.. qe te arrijne ne favor te shtetit shqiptar marrveshjen.. qe shqiperise ti bashkoheshin krahina e kreshnikve tane.. theth e kelmend.. qe ish lene jashte kufijve tane.. e si shkembim tu jepej manastiri i naunit..i cili manastir edhe se formalish ju la shqiperise nga nderkombetaret de facto ( me qitap nderkombetar kjo) do mbetej gjithmon nje "vend i shenjte" per kishen sllavo serbo makedono bullgare.. ku ata..pra kleri i tyre do ishte ne fakt zot i atij manastiri..

e saper revolucion e kunder revolucion.. po ja fut po.rdhes..

nuku kish kunder revolucion..por ri -kthim i legales i se ligjshmes..

zogu u ri-kthye i miratuar nga populli i cili e pa se anarkizma noliste nuku qe per tu pasur zili..perkundrazi na coj prapa..
sikurse e di mire ti bellami se causherizma ne gjirokaster tepelene berat lushnje e vlor 97-te.. ishte nje hata.. qe e din mire nena e zan caushit e nenat e tjera toske se cfar i solli..
e mbi te gjith e di ti o belami..qe i pe me sit e ti.. ore djale vetull zi.. qe lajthit nga i her.. ne histori..

..

duaje nolin si nje nga sjellsit e medhej te kultures e literatures boterore.. por ne ato anet e tjera.. mo bej tifo kot..


..

Nikolla Pashiçi, si politikan kariere ishte njohes i mire i rrethanave shqiptare. Faktikisht ai kishte nenshkruar Marreveshjen me Esat Toptanin, poashtu Nikolla Pashiçi ishte edhe mbeshtetesi kryesor i "Republikes se Mirdites" (1921) te shpallur nga Gjon Markagjoni si kryetar, Anton Ashiku minister i puneve te jashtme, Prenk Lleshi minister i luftes dhe Zef Ndoci minister i brendshem! Ne vitin 1921, Nikolla Pashiçi ishte minister i jashtem i Jugosllavise!


Komiteti "Mbrojtja Kombetare e Kosoves" ishte truri i levizjes se armatosur per çlirimin e Kosoves dhe trojeve shqiptare te shkeputura ne vitin 1913. Ky Komitet perbehej nga Hasan Prishtina, Bajram Curri, Azem Bejta, Kadri Prishtina, Bedri Pejani etj. Qellimi primar i Jugosllavise ishte ta shuante kete Komitet dhe rezistencen e armatosur!

Per kete shkak, Jugosllavia duke shfrytezuar situaten ne cilin Zogu gjindej i arratisur, ne nje situate shume inferiore, arriti ta veje ate para nje akti te kryer, qe permes tij t'i arrinte qellimet e veta per ta shuar levizjen çlirimtare. Nuk munguan rezultatet dhe pikerisht derisa Ahmet Zogu qendronte ne Beograd, aty kahe fundi i shtatorit te vitit 1924 u vra Azem Bejta njeri nder organizatoret e levizjes se armatosur, per t'u vrare me vone edhe Bajram Curri dhe Hasan Prishtina qe ne listat e Beogradit ishin te denuar me vdekje!

Nikolla Pashiçi, si sekretar kishte Aleksander Markoviçin, nje jurist dhe njohes i mire i rrethanve shqiptare. Aleksander Markoviç, per dy vjet me radhe ishte edhe sekretar dhe keshilltare i pare i Perfaqesise se Jugosllavise ne Shqiperi! Per ata te cilet i kane lexuar meomaret e Aleksander Markoviçit, eshte e qarte si dita qe eshte dite dhe nata qe eshte nate, se Marreveshja Pashiç-Zogu eshte nje realitet!

Ne vitin 1924 ne Jugosllavi pati nje krize qeveritare. Nikolla Pashiçi kaloi ne opozite per disa muaj. Ne pushtet erdhi Ljubomir Davidoviç, pasiqe kishte bere nje aleance me disa deputet te Bosnjes dhe Kroacise! Gjate kesaj periudhe disa mujore qe Nikolla Pashiçi nuk ishte kryeminister, ai ishte i autorizuar nga Qeveria se bashku me Aleksander Markoviçin te merrej me Ahmet Zogun, pasiqe procesi i nisur duhej te perfundonte! Nikolla Pashiçi, perseri brenda vitit 1924 u emerua Kryeminister dhe Zogu marshoj drejt Shqiperise ne kohen e pushtetit te Nikolla Pashiçit!

Ne meomaret e Aleksander Markoviçit nder te tjera thuhet:" Ne, ne emer te Qeverise i akorduam Zogut 105.000.000 milion dinare, topxhinje dhe topa, ushtare te Vangjelit (bjellogardiste-verejtja ime) pushke dhe municion te bollshem. E takuam Zogun disa here ne Hotelin "Bristol" dhe aty gjithnje kishte shume gazetare te interesuar. Cana Begu ishte nisur per ne Gjakove. Na vijne lajme te mira, sepse shume njerez pranojne te paguhen dhe te marshojne ne Shqiperi".

[Marinari]

Bjellogardiste te Vrangelit ne Shqiperi ne vitin 1925, ku nga pas shihet xhamia e Sylejman Pashes!


http://www.forumishqiptar.com/showpo...&postcount=104

[Brari]

lol


peshkatar..

ka dal nje liber ..kujtimet e ekrem bej vlores.. qe ju a pj.erdh gjith fallcifikatoreve pallavrat perfshire ketu dhe pallavrat me azem e hasan.. qe i prodhoj sigurimi i ramizit te ajetit haxhi.. dikur kur nuk po e duronte ppsh-ja ecjen e kosoves.. e donte me cdo kusht ta shihte nen zinxhira te tenkut serb..
dhe ja arriti suksesit me ndihmen e ju lpkisto-enveristave.. e sllobo tankistave..

ekrem bej vlora i sqaron bukur ngjarjet e figurat..

ne lidhje me komitetin ti jo pa qellim ke ven ne liste te parin mafiozin hasan e te dytin.. banditin azem..
ne fakt kryetar ishte atdhetari i ditur hoxh kadri prishtina.. nen kryetar hysni curri.. e drejtor i gazetes se komitetit sali nivica e sekretar i komitetit bedri pejani..

eshte e vertet se ki komitet ishte shpirti i perpjekjeve per shpetimin e kosoves.. sic eshte e veretet se pikerisht hasani ishte sabotator i ketij komiteti.. e azemi nje vegel e felliqur e hasanit qe hidhte pushk andej nga e pagonin.. duke shkaterruar levizjen komite kryengritese..
portretin e azemit e ka ba rapsodi drenicak.. athere kur skish lind djallezia e mashtrimit..
e rapsodi kendoj keshtu.. dhe sja luan topi vertetsine..

azem bejta azem galica..
ta pau sherrin tan drenica..

sikurse ju a pa sherrin tan drenica.. atyre shokve tu.. mashtruso-komunikataxhijve te rognerit..

..

nxirrini milionat or shoqa.. se i ka pague diaspora per kosov e jo per allatet tuaja..

moret vesh a jooo..
kosoven e cliroj dhe e shpetoj dhe e pamvaresoj Klinton Bleri.. e jo ju kulisha enveri..
se me pallavren kinse ju e cliruat.. ju milionat dojc-euro dallers.. ne xhepat tuj i privatizuat..

..













sa per ahmet zog .. e vrangela.. jan pallavra qe ju ngecin nder tela..
zogu hyri ne shqiperi pa asnji pushke..sepse vet popolli e mirpriti..

dhe ai diti..
te bej shtet..
shtet demokratik e simpatik..

..

[Albo]

Përvjetori i një Titani

Më datën 6 janar ishte 130-vjetori i lindjes së Fan Nolit, këtij kolosi të kulturës shqiptare. Për të kuptuar vlerën dhe rëndësinë e kësaj figure të papërsëritshme të panteonit akoma të pandërtuar shqiptar duhet të hedhësh vështrimin mbrapa për të parë se ç’trashëgimi dhe kulturë politike shqiptare kishin para tij. Nëse gjatë një bisede me Konicën, Noli dhe Konica nuk kishin se me çfarë të krenoheshin përveçse një konservatorizmi mjeran, sepse kultura politike dhe shoqërore ishte varfër përpara tyre, sot ne kemi mundësi që sa herë flasim për nocione të tilla të sjellim ndërmend figurën e këtyre dy kolosëve, por veçanërisht të Fan Nolit për veprën e gjithanshme të tij. Emri i tij Theofan (gr. shfaqja e Zotit) shënjoi mesa duket në mënyrë të pashmangshme dhe shfaqjen e tij në qiejt e trazuar të ringjalljes së kulturës dhe politikës shqiptare. I dëshiruar dhe i anatemuar, i përgëzuar dhe i hidhëruar gjatë jetës, fati i tij nuk mund t’i shpëtonte fatit të gjithë atyre që kanë pasur si qëllim të jetës së tyre idealizmin se një ditë Shqipëria do të bëhet. I nderuar thellësisht pas vdekjes nëpër përvjetorë por i nderuar shumë pak në kulturën urbane të qyteteve tona, sot monumenti i tij qëndron i strukur në një shkollë që mban emrin e tij, si për të dashur për ta fshehur, kurse një palo bust tek Akademia e Shkencave që e paraqet më tepër si boksier sesa si mendimtar, nuk mund t’u japë brezave të rinj vizionin e gjerë të këtij njeriu që shtrihej që nga përkthimi dhe interpretimi i Biblës dhe ungjijve, e deri te jeta dhe muzika e Bethovenit, nga krijimi i Kishës Autoqefale Shqiptare e deri tek përkthimi i Shekspirit, Servantesit, Bodlerit etj. I drejtë për së drejtë dhe i pakompromis për të vënë para idetë e tij ëndërronte që të sillte pak “Amerikë” në Ballkanin e trazuar nga qiejt e urrejtjes dhe dredhisë, nga masakrat dhe shpagimet e mërive të vjetra. Por fatkeqësisht shumë pak e kuptuan shqiptarët!
Iu duk i çuditshëm, si i rënë nga qielli kur u thoshte se pasuria nëntokësore që gjendej në tokë të bejlerëve u përkiste të gjithëve dhe shteti do bënte më të mirën për ta shitur e për të përfituar të gjithë. Iu duk i pafuqishëm ky njeri që thoshte që do t‘u jepte tokë dhe ndërsa fuqitë e Vrangelit dhe bateritë serbe rrihnin kryeqytetin për të sjellë Zogollin, ai luante klarinetë dhe lutej që “fali Zot se s’dinë se ç’bëjnë”. E deshën shumë pak fqinjët se do t’u vinte kufirin tek thana, ndaj u bënë të gjithë bashkë me Pashic, Musolin e qeveritarë grekë për të mos e njohur e për ta përmbysur. Mirëpo këtë mëri të fqinjëve, ata të tjerët që kishin rendur në Beograd nga zemërimi popullor i vrasjes së Avni Rustemit e quanin “legjitime”, politikë të drejtë dhe sukses të tyre. E cilësuan aventurier, sepse kërkonte të sillte qytetërim dhe barazi në një vend që s’kish ndryshuar për qindra vite me radhë. Gëzonin dhe fërkonin duart që ai s’i njihte dredhitë e vogla orientale të mësuar në oborre pashallarësh dhe që u jepnin përparësi që pushtetin e tyre ta shisnin për përparim. Disa historianë e quajnë sot këtë gjë, zotësi të kundërshtarëve të tij, zgjuarsi që buronte nga natyra e tyre popullore. Në fakt nuk është çudi që prej shekujsh në Shqipëri adhurohet i ligu dhe hileqari, që ka mundësi të ta hedhë dhe poshtërojë sesa vizionari dhe misionari që mundohet të mbjellë farën e ndryshimit. Fati i personazhit të quajtur Plug të Konicës në “Katër Përralla nga Zuzulandi” ka ndjekur gjithmonë fatin e idealistëve në Shqipëri.
Gjithsesi Fan Noli s’u mërzit kurrë me vendin e vet e mbeti fisnik deri në palcë. E deshi Shqipërinë më shumë se vetja dhe përherë i vinte keq për teatrin mizerabël që kishin ndërtuar “dallkaukët” dhe “kopukët” dhe “turmat pa tru”. I paepur vazhdoi të kulturonte veten dhe kombin e vet me përkthimet dhe letërsinë që krijonte, duke u dhuruar shqiptarëve vargje të mrekullueshme dhe vepra të klasikëve i bindur se një ditë fjalimi i Mark Antonit te “Jul Qesari” do të kuptohej nga brezat që vinë. Ndjekjet e atyre që s’e deshën e përndoqën deri në Amerikë, ku hapnin fjalë se peshkopi që kish synuar reforma në vendin e vet ishte Peshkop i “kuq”, një akuze që i tejkalonte dhe përndjekjet e Komisionit MacCarthy dhe që shumë “studiues” të sotëm i përsërisin herë pas here si “pafajësisht” për të baraspeshuar traktatet e bashkëpunimit me të huajt që nënshkruan të tjerë. Në gjithë këtë vorbull dizinformacioni që kujdesen herë pas here ta lëshojnë në opinionin publik, asnjë nuk kujtohet për veprën e tij madhore që është uzurpuar dhe përçudnuar. Pak më tutje shkollës në Tiranë që struk monumentin e tij ndodhet ngrehina e papërfunduar e Katedrales së Tiranës, në të cilën ashtu si dhe në kishat e tjera ortodokse në Shqipëri, mesha do të mbahet në më të shumtën e rasteve greqisht, një gjuhë që Fan Noli u shkollua, e adhuroi si studiues por dhe ia hoqi statusin e privilegjuar kishtar, pasi më parë u shpjegoi shqiptarëve me punën e tij titanike se Zoti i kuptonte lutjet e tyre dhe në shqip. Kur e pyesnin sa ishte gjallë se cila ishte vepra e tij më e madhe, ai gjithnjë përgjigjej themelimi i Kishës Autoqefale Ortodokse Shqiptare, edhe pse vepra të tjera të tij ishin po aq të mëdha në kulturën shpirtërore dhe materiale të shqiptarëve. Ndaj nëse vërtet shqiptarët dëshirojnë që ta nderojnë kujtimin e tij, nuk është nevoja që të dërgojnë buste deri në Ibrik Tepe, sepse në fakt pasardhësit e tij jetojnë në Evro të përndjekur nga i famshmi traktat i shkëmbimit të popullsive që bënë mes tyre “allerfiat” grekë me “burazerët” turq në vitet ‘20, as simpoziume dhe dhënie emri të tij institucioneve, por respektimi i kanonit kishtar të Kishës që ai themeloi dhe me përzgjedhjen e një kleriku shqiptar në krye të saj. Kjo është sfida e shoqërisë shqiptare dhe e klasës politike që guxon dhe përdhos amanetet e shtrenjta të një prej krijuesve të Shqipërisë, sepse është për të ardhur keq që ata etër paskan mbetur të ngratë pa bij, apo ndoshta këta të sotmit janë bij të adaptuar që vuajnë nga kompleksi i etërve?
Pak kohë më parë, qeveria republikane shqiptare përcolli me nderime pretendentin për fron Leka Zogu për në banesën e fundit, një gjest fisnik, pavarësisht kundërshtimeve që mund të ketë në opinionin e gjerë. Fan Noli ka vdekur prej kohësh, eshtrat e tij, sipas rregullave klerikale, qëndrojnë gjithmonë pranë Katedraleve ku shërbyen ndaj s’mund t’i kthejmë në atdhe, por të paktën t’ia fillojmë nderimet nga testamenti i tij, kombëtarizimi i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare.

Dorian Koçi

[mardo]

bravo Albo ....hera e par qe jam dakort me dicka qe poston ...aman o burre se me ate t-rarin po me vinte me vjell me ato qe thote

[petrol]

Shkrimin e botoj në nderim të personalitetit të madh të kombit shqiptar, Hirësisë së tij, Theofan Stilian Nolit, mik i shtrenjtë i gjyshit, babait dhe xhaxhait tim.

Petro Luarasi

Na bashkoi përkujtimi i Hirësisë së tij, Theofan Stilian Nolit

Theofan Stilian Noli (6.1. 1882 – 13. 3. 1965) kryeministër i Shqipërisë për disa muaj, themelues i Kishës Ortodokse Autoqefale Shqiptare, veprimtar demokrat, dijetar, poet, përkthyes e historian, përfaqëson një nga personalitetet më të shquara të kombit shqiptar.
Të përmallur për kujtimin e tij, një grup besimtarësh ortodoksë kërkuan që të mbahej një meshë në katedralen e apostujve Pavël dhe Shën Asti në Durrës. Episkopi Nikolla e pranoi kërkesën dhe mesha u mbajt në datën 13 mars, paradite, me një pjesëmarrje të gjerë atdhetarësh shqiptarë, besimtarë të të gjitha feve, të ardhur nga Tirana, Elbasani, Korça e Shkodra, me intelektualë të qytetit të Durrësit, përfaqësues të shoqatave, etj Merrnin pjesë Episkop Nikolla, Arkimandrit Kozma Prifti, Atë Spiro Tola, Atë Spiro Qosja, Atë Asti Beshiri, etj.
Të pranishmit u ftuan edhe në një takim miqësor ku foli Episkopi Nikolla me hierarkë të tjerë të katedrales , disa nga pjesëmarrësit si dhe u recituan disa poezi të imzot Nolit. Mesha dhe takimi u përshkruan nga një nderim e mirënjohje e thellë ndaj veprës së tij të paharrueshme, jo vetën për kishën ortodokse autoqefale shqiptare, por edhe mbarë kombit shqiptar. Pjesëmarrësit ndjeheshin të kënaqur që pas kaq kohësh u realizua në Katedrale një përshpirtje për këtë personalitet të shquar. Më pas përfaqësues të kishës ortodokse dhe të pranishmit shkuan të shohin mbetjet e kishës së Shën Spiridonit si dhe biseduan mbi rrezikun e shembjes që i kanoset selisë së dikurshme të Mitropolisë.
Theksoj që u ndjeva i mjerë përpara rrënojave të Kishës Legjendare, portikut të mykur dhe portës së kalbur, në atë vend të bekuar ku ka meshuar për pesë vjet edhe Fan S.Noli. Madje atje nuk kishte as edhe një pllakë për bë ( dikush na sqaroi se ajo qe vendosur andej nga bulevardi, ku syri nuk të kapte asnjë dëshmi trashëgimie historike?!) Me këtë rast një përfaqësues i kishës ortodokse, me pikëllim na sqaroi se punët qenë edhe më keq, pasi vetë selia qendrore, në krah të gërmadhave të kishës , ku dikur jetonte e punonte Kryepeshkopi i Durrësit dhe i gjithë Shqipërisë, hirësia e tij Fan Noli, po shtegtonte mbi gjurmët e simotrës më të vogël. Ky thesar fetar e historik na zotërohej nga dy familje hallexhinjsh të cilat shteti, nuk paskish qenë në gjendje t’iu gjente tjetër banesë qoftë edhe për hir të ligjit për mbrojtjen e vlerave të tilla madhore. Mu kujtuan histori të ngjashme objektesh të çmuara të rrënuara në përpjekjen e dëshpëruar që të ndryshojë diçka për më mirë.
Edhe një tjetër dëshmi: Në vitin 1965, dy vjet pas ndarjes nga jeta të Fan S.Nolit, erdhi në Shqipëri zëvendësi i tij At Artur Liolini i shoqëruar nga klerikë të tjerë. Ai i deklaroi popullit e qeverisë shqiptare se Fan Noli ia kishte lënë si amanet që kishën e Shën Spiridonit në Durrës ta mirëmbanin e ta rregullonin mirë. Nuk kaluan as dy vjet dhe qeveria ia vuri kazmën. Tashmë në demokraci në ish-oborrin e kishës famëmadhe ndrit krenare një ndërtesë moderne që nxjerr më në pah rrënojat e nxirrosura të memorjes sonë historike dhe skamjen e ndërgjegjes sonë kombëtare!
(Vijon)

[petrol]

(vijon)

Petro Luarasi
Na bashkoi përkujtimi i Hirësisë së tij, Theofan Stilian Nolit

Gjithsesi u kënaqa pa masë nga ky aktivitet përkujtimor : Hiresia e tij Fan S.Nolit, edhe pse i vdekur, na bashkoi pa dallim feje ne nipër e pasardhës atdhetarësh të shquara ku përmend si shembull z.Gjon Kaçorri , z.Ali Korça, z.Perikli Jorgoni, me të cilët kam dalë në fotografi. Ne ndjemë një gëzim akoma më të madh sepse me hierarkët ortodokse shqiptare, në ambjentin e Katedrales se apostujve Pavël dhe Shën Asti në Durrës, u bashkuam natyrshëm rreth flamurit tonë kombëtar. U ndamë nga njëri-tjetri me urimin që të takohemi përsëri me ngjarje të gëzueshme dhe arritje më të mëdha.

[flora57]

Uffff o zot i madh shqiptaret kane meritu qeverite qe kane pas. KU mendja djallezore e Zogut, ku mendja e kollosit te madh Nolit.
Brari akoma do baben .