....
Prishtine, 23 qershor
Sot ne mengjes, Jovanka, "mbreteresha e thashethemeve", siq e therrasin, duke buzeqeshur tinezisht me tha: "Ti, moj bukuroshe, ke prekur nje' trendafil e ke nisur t'i marresh ere atij. Po, a nuk e di se trendafili ka edhe gjemba?...
Me hipi gjaku ne koke, se e kuptova ku e kishte fjalen. Megjithate e mblodha veten e i thashe: "Proverbi qe me permende thote: "Kujt i pelqen trendafili, nuk u frikesohet gjembave!"" Dhe i ktheva shpinen "shoqes" sime cinike.
Prishtine, 24 qershor
Dashuria per S-ne shpesh ka bere qe tek une te ngjallet urrejtja! Kam filluar te urrej te gjithe ata qe perbuzin e fyejne dashurine tone. Eshte urrejtje qe lind nga dashuria?!... Per shume gjera te ēuditshme qe ndodhin te ne, kam shume per te thene, por... Zoti me mbajti gojen!...
Prishtine, 25 qershor
Dje, ne mbremje u takova me S-ne. U magjepsa nga shoqerimi me te e nga fjalet e tij. Por ne nje ēast merzie nuk e di as vete pse i thashe: "Me beso S., nganjehere me vjen keq qe jam serbe..."
- Te vjen keq qe je serbe? - m'u pergjigj buzagaz, -Po ēdo te thoshin ata qe jane rome, apo zezake?
Dikur kam degjuar nga nje miku i babait tim, pjesemarres ne Lufte. Ai thoshte se lufta kunder fashizmit, sig pohohej atehere, do te na bashkonte me njeri-tjetrin, do te fitonim te drejtat tona, do te ishim te lire... Por, a ndodhi vertet keshtu? Dhe shprehte haptas zhgenjimin. Dhe per kete fajin ua vinte, me te drejte, serbeve.
"Ata na konsiderojne "te ardhur", ne tokat qe jane tonat, na quajne armiq... Por, keshtu do te vazhdojme, me armiqesi gjithe jeten? Duke shpallur edhe "dashurite e ndaluara"?! Dashuria nuk eshte mekat. Kete e thone gjithe njerezit e ditur. Dhe keshtu duhet te jete, apo jo?..."
S-ja lexon shume libra, studion shume. Dhe keto fjalet e tij, me ngrohen zemren. Ai vertet eshte nje djale i zgjuar e fort i ditur. Megjithate, ne jeten tone shpesh shfaqet urrejtja, si nje perbindesh i tmerrshem, qe s'dihet nga kush e kur do t'i pritet koka.
Prishtine, 26 qershor
Ka disa muaj qe kam filluar te provoj per te qene poete. Thone, qe vajzat e moshes sime, shkruajne vargje, kur bien ne dashuri. Keshtu ka ndodhur edhe me mua. Ja, sapo m'u kujtuan vargjet e nje poezie qe e kam shkruar kohe me pare per vete dhe per ate qe dua marrezisht. Por edhe per nje tjeter, per njeriun misterioz qe me gjurmon. I ndiej hapat e tij pas hapave te mia, edhe ne rruge, edhe te shtepia.
"Seē me dhemb ne gjoks, nuk e di,
Ēdo gje eshte shkruar nga Perendia,
Dhimbjen valle ta kem nga nje shpirtzi,
Qe si hije e erret ndjek hapat e mia...?
Eshte i eger, vrastar, ku di une,
Me pergjon ndoshta dhe kur fie,
Emer te urryer ka: spiun,
Zemren te gezohet, nuk ma le
Sepse une nje djale forte e dua,
Ndonese thone se s'eshte i gjakut tim,
Por, une s'pyes te tjeret ē'thone per mua,
Koken te ma vene ne gijotine.
Sy dhe zemer kam te dashuria,
Ata le te cmenden nga ligesia."
Kur i perfundova keto vargje, te them te drejten, edhe u dridherova nga frika, se mos u bien ndonje te ligu ne dore, e pastaj... Por prape mendova: "Do ta ve friken ne gjume, qe te mos zgjohet... E te mos me shqetesoje. Por, a do te mundem?..."
Prishtine, 27 qershor
S'me ka pelqyer kurre te merrem me politike. Po me ka takuar keto dite te gjendesha ne nje grup te rinjsh qe bisedonin per ēeshtje te ndryshme. Ishin te gjithe' serbe. Dhe mendoja se do te kishin mendime te njejta. Po nuk ndodhi keshtu. Dikush tha se jeta jone mund te ishte me ndryshe, me e mire... Por tjetri e kundershtoi: "Ti po na ben politiken e atyre qe s'na duan? Ne per kete jete kemi derdhur gjak..." Dhe fjala ra edhe te dashuria. "Keni degjuar? - pyeti njeri, dhe perseriti: - Keni degjuar qe ndonje nga vajzat tona eshte dashuruar me ndonje shqiptar?" "Kemi degjuar, kemi degjuar", - u pergjigjen se bashku dhe hodhen veshtrimin nga une. Nuk e di sesi u gjenda ne ato ēaste: e turbulluar, e merzitur, e revoltuar, por nuk e hapa gojen.
Megjithate, dikush tha: "Pse, ē'te keqe ka per ne, dashuria e tyre? Ne fillim nuk e kuptova nderhyrjen e atij djali "te guximshem" me fjalet "Ē'te keqe ka?..." Po me vone e kuptova se ai kerkonte t'i hidhte zjarr benzines. Dhe biseda u be vertet e zjarrte:
- Keto vajza duhen vrare...!
- Jo, jo... ato duhen rrjepur te gjalla!
Dhe me ne fund, nje djale me pamje e gjeste prej fodulli, i vuri kapakun bisedes: "Ato nuk jane serbe, ato duan shqiptaret, se duan Shqiperine, politikes se saj i sherbejne. Ja, kjo eshte tradhti qe duhet denuar..."
Pastaj sundoi heshtja, nje heshtje e zymte, tmerronjese. Po une, a duhet te rrija pa folur? Shigjetat e urrejtjes ishin drejtuar thelle ne zemren time. Dhe ngrita zerin: "Po ne, jemi apo s'jemi te gjithe njerez? Djem, ju po i ngrini mure dashurise". I thashe shpejt e shpejt keto fjale e nisa te largohem, shoqeruar me zhurma cjerese e sharjet e atyre, njerezve te mi, qe tani me dukeshin te huaj, teper te huaj... Por rruges mendoja edhe per pasojat e shperthimeve qe do te perplaseshin mbi mua, ne ditet qe do te vinin. Mos isha treguar e guximshme me teper nga ēduhej?
Si t'ia bej une e ngrata qe keta, vellezerit e mi te nje gjaku, gjithnje e me shume po behen me te larget per mua. Nganjehere me duket se shume prej tyre nuk ngjasojne as me qente, te cilet dallohen per dashuri e besnikeri ndaj njerezve, kurse ata urrejne, urrejne ēdo dashuri njerezore.
......
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt