Close
Faqja 0 prej 22 FillimFillim 1210 ... FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 429
  1. #1
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176

    Histori të vogla dhe të bukura për shpirtin

    1. DORA.

    Një fëmijë doli të bëjë pazarin për nënën e vet.
    U bë i saktë dhe i kujdeshëm.
    Bakalli, për t’ia shpërblyer zellin e tij, mori nga dollapi një kuti plot me karamele, e hapi dhe ia dha ato fëmijës.
    “Merre! O vogëlushë!”
    Fëmija mori vetëm një karamele dhe bakalli e inkurajoi atë duke thënë:
    “Merre të gjithë ato karamele që i zenë dora jote!”.
    Fëmija e shikoi atë me sytë e tij të mëdhej dhe tha:
    “Ah! Atëherë, merri ti për mua!”
    “Pse?” vijoi bakalli.
    “Sepse dora jote është më e madhe!”

    Kur të luteni, mos i matni pyetjet tuaja me dobësitë e fesë tuaj.
    Le të përkujtojmë se dora e Zotit është më e madhe.

    Torrkerry

  2. Anetarët më poshtë kanë falenderuar torrkerry për postimin:

    VOLSIV (19-03-2021)

  3. #2
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    2. SHKO TI PËR MUA.

    Zakonisht një burrë i thoshte gruas së vet
    çdo dielë në mëngjes:
    “Shko ti në Kishë e lutu për ne të dy!”
    Edhe miqëve u thoshte;
    “Nuk ka fare nevojë që të shkoj në Kishë.
    Gruaja ime shkon dhe lutet për të dy!”
    Një natë ky burrë pa një ëndërr.
    Me gruan e vet te dera në parajsë
    prisnin që të hynin brenda.
    Dalëngadalë dera u hap
    dhe dëgjuan një zë që i thoshte gruas:
    “Ti mund të hysh për të dy!”
    Gruaja hyri dhe dera u mbyll përsëri.
    Burri u shqetësua dhe u friksua për së tepërmi,
    Dhe u zgjua nga gjumi.
    Më e mrekulluar qe gruaja e tij, të dielën tjetër,
    kur, në orarin e Meshës burri i saj i tha:
    “Sot do vij edhe unë në Kishë me ty!”


    Unë, vetëm unë, pikërisht unë, o Zot,
    kam nevojë për t’u lutur! (dy herë).

    Jo nëna ime, jo babaj im, jam unë, o Zot,
    që kam nevojë për t’u lutur…
    Jo diakoni, apo shefi im, jam unë, o Zot,
    që kam nevojë për t’u lutur.

    Unë, vetëm unë…

    (Negro Spiritua)




    Torrkerry

  4. #3
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    PSE VRAPON GJITHMONË?

    Nga dritarja e tij
    nën sheshin e tregut,
    Mësuesi pa një prej nxënëzve të vet,
    një farë Haikel,
    duke ecur me shpejtësi,
    i zënë në punë deri në grykë…
    E thirri dhe e ftoi
    që të shkojë tek ai.
    “Haikel, a e ke parë qiellin sot?”
    “Jo, Mësues!”
    “Dhe rrugën, Haikel? A e ke parë rrugën këtë mëngjes?”
    “Po, Mësues!”
    “E tani, e sheh atë?”
    “Po, Mësues, e shoh atë!”
    “Më thuaj çfarë sheh”
    “Shoh njerëz, kuaj, karroca, tregtarë që lëvizin,
    fshatarë që ngrohen,
    burra dhe gra që shkojnë e kthejnë,
    ja çfarë unë shoh”.
    “Haikel, Haikel,- e qortoi me butësi Mësuesi –
    pas 50 vjet, pas 100 vjet
    do të jetë gjithmonë
    një rrugë si kjo
    dhe një treg si ky.
    Makina të tjera do të sjellin tregtarë të tjerë
    për të blerë dhe për të shitur kuaj të tjerë.
    Por unë nuk do të jem më këtu,
    edhe ti nuk do të jesh më këtu.
    Atëherë unë të pyes, Haikel:
    ‘Pse vrapon nëse as s’ke kohë
    për ta shikuar qiellin?’.
    A e ke parë qiellin këtë mëngjes?”

    Torrkerry

  5. #4
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    NJË PROBLEM I MADH!

    Një Hebre i devotshëm
    shkoi një ditë me vrapë
    te rabini i vet
    dhe i tha:
    “Rabi, ndodhi një gjë e tmerrshme…
    Jam i dëshpëruar!
    Biri im do të martohet me një të krishtere!”

    “Biri yt? –përgjigj Rabini –
    më shiko mua dhe birin tim!
    Unë jam shefi i Komunitetit,
    më këqyrin dhe më vështrojnë
    mua dhe familjen time!
    Na marrin si shembull!
    Dhe biri im do edhe ai të martohet me një të krishtere
    dhe do të pagëzohet”.

    Hebreu i devotshëm,
    duke dëgjuar këto fjalë,
    heshti një moment,
    i hutuar, pastaj i tha:
    “Të gjithë vijnë tek ti,
    me problemet e tyre.
    Të pyes, çfarë bën ti
    kur ke një problem aq të madh?
    Prej kujt ti kërkon një ndimë, një këshillë?”
    Rabini përgjigj:
    “Çfarë do që të bëj edhe unë?
    Kërkoj ndihmën e Hyjit!”.
    “Dhe…Çfarë të ka thënë Hyji?”
    “Hyji më tha: ‘Biri yt?...Le ta shikoj Birin tim, Jezusin!”.

    Misteri i mishërimit është krejt këtu.
    Një Zot që thotë: “Edhe unë!”.

    “Ia mohoi vetvetes,
    e mori natyrën e shërbëtorit
    dhe u bë i ngjashëm me njerëz…”
    edhe Ai.

    Torrkerry

  6. #5
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    6) FOLJA

    Një herë, një ministër ishte ulur
    në buzë të një burimi në qytet.
    Për mungesë vëmendjeje,
    rrëshqiti brenda atij.
    Disa njerëzë,që kalonin andej,
    dolën përpara,
    ia zgjatën dorën
    duke thënë:
    “Ma JEP dorën!”.
    Por politikani
    nuk e dëgjoi fare
    dhe nuk ia shtriu dorën atij.
    Në këtë moment arriti një burrë
    që e hapi rrugën nëpërmes njerëzve,
    duke thënë:
    “Miq të mi,
    ministri ynë,
    qysh prej lindjes
    mësoi vetëm foljen ‘të marrësh’;
    ai nuk e njeh foljen ‘të japësh’.
    Duke thënë ashtu,
    ia zgjati dorën:
    “Mirëdita, shkëlqësia juaj:
    merrni, pra, dorën time!”.

    Menjëherë ministri e kapi dorën e burrit,
    dhe doli nga burimi.

    Njerëzit shpesh ngatërrojnë foljet.
    Zoti e njeh vetëm foljen ‘të japesh’.

    Torrkerry

  7. #6
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    NJË MOTËR E DISA VAJZA.

    Një motër e disa vajza,
    ishin duke e pastruar Kishën e vet.
    E bënin më shumë dashuri
    dhe entuziazëm,
    si në qoftë do të ishin
    duke përgatitur një katedralë
    për Hyjin e tyre.
    Erdhi eproria e gjeti
    një karrigë me pluhur,
    nje bank jashtë vendit të zakonshëm,
    një vajzë me mengët shume të shkurta,
    një tjetër me fundin mbi gjunjë
    një tjetër me më shumë të kuq buzësh.
    Të mrekulluarar, dalluan punën
    duke i fshirë djersët që kullonin
    nga çdo pore e lekurës së tyre.
    Pastaj eproria filloi të largohet,
    nën sytë me hije trishtimit të tyre.
    E kur ajo u zhduk fare,
    motra tha: “Le të kthehemi në dëtyrën tonë!”

    Jo gjithmonë ata që janë autoritarë
    kanë edhe autoritet!

    Torrkerry

  8. #7
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    DUAR TË PASTRA.

    Pas vdekjes së tij,
    një burrë u paraqit tek Zoti.
    Me shumë krenari,
    ai ia tregoi duart e veta,
    duke thënë:
    “O Zot, shiko si janë të pastra duart e mia!”
    Zoti i buzëqeshi atij,
    por me një hije trishtimi,
    dhe i tha:
    “Është e vërtetë,
    Janë të pastra,
    por janë edhe boshe!”.

    Torrkerry

  9. #8
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    DUAR TË PASTRA 2

    Shkrimtari Dostojevski tregon historinë e një zonje të pasur, por shumë koprrace, që menjëherë pas vdekjes së saj, gjeti përballë asaj një djallë shumë të keq që e hoqi në detin e zjarrtë të ferrit.
    Engjelli i saj rojtar filloi të mendojë i dëshpëruar nëse do të ekzistonte një mundësi për ta shpëtuar atë.
    Pas një kohë u kujtua për një ngjarje që ndodhi shumë kohë përpara, dhe i tha Zotit:
    “Njëherë kjo zonjë ia dhuroi një qepë të kopshtit të saj një të varfëri”.
    Zoti i buzëqeshi engjëllit: “Mirë. Falë kësaj qepe, mund të shpëtohet. Merre qepën,
    Do ta afrosh në buzë të detit të zjarrtë në mënyrë që zonja të mund ta marrë, dhe pastaj terhiqe jashtë.
    Nëse zonja do të rrijë lidhur fortë me atë vepër të mirë të vetëm që bëri, do të mund të jetë e terhequr deri në parajsë”.

    Engjelli u var sa më shumë ishte e mundshme buzë të detit të zjarrtë dhe e thirri fortë gruan:
    “Sa më shpejt, ngjitu për qepë!”
    Kështu bëri zonja dhe filloi të ngritet kah qiellit.

    Por një prej të dënuarve e kapi palën e veshjes së saj dhe u ngrit lart me të; një mëkatar tjetër e kapi këmbën e të parit dhe u ngrit edhe ai.
    Shpejt u formua një rreshtë i madh njerëzish që ngriteshin kah parajsës, lidhur me zonjën që e kapi qepën që engjelli e kishte në dorë.
    Djajtë ishin shumë të shqetësuar, sepse ferri ishte gati duke u boshatisur, i ngjitur krejt pas qepës.
    Resti i madh arriti deri te dera e parajsës. Por zonja ishte me të vërtetë, një koprrace e pandreqshme e në këtë moment e pa rreshtin e mëkatarëve të ngjitur me veshjen e saj dhe bertiti e zemëruar: “Qepa është e imja! Vetëm e imja! Më lëshoni…”. Saktësisht në këtë moment qepja u shpartallua dhe gruaja me të gjithë ata që e ndiqnin, u rrokullitën në detin e zjarrtë.

    I dëshperuar, përpara kangjellave të parajsës, mbeti vetëm engjëlli rojtar.

    I mbush duart e tua me duart e tjerve. Dhe shtrëngoj fortë.
    Do të shpëtohemi së bashku. Apo nuk do të shpëtohemi.


    Torrkerry

  10. #9
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    15-09-2008
    Postime
    33
    Historite qe ju shkruani jane me te vertete te bukura, sidomos ajo ku tregohet historia e Motres me disa vajza.
    A mos valle Motrat jane te gjitha nje prerje (qe do thote te gjitha te prera me nje gershere te vetme)?

  11. #10
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    PËRPARIMI

    Një eksplorues përshkonte pyjet e pakufishme të Amazonisë, në Ameikën e Jugut.
    Ai kërkonte fushë nafte dhe ecte gjithmonë me vrap. Për dy ditë të parë, njerëzit e vendit që i kishte punësuar për ti mbartur plaçkat, u adaptuan vetë me ritmin e shpejt dhe nervoz që njeriu i bardhë pretendonte prej tyre në gjithçka bëhej.
    Por në mëngjesin e ditës tretë u ndaluan në heshtje, të palëvizëshme, me një hije trishtimi në fytyrë.
    Ishte e qartë që nuk kishin absolutisht në mendje që të vazhdonin rrugën.
    I padurueshëm, eksploruesi, duke u treguar orën dhe me shenja domethënëse, kërkonte që të kuptonin që duhet të niseni përsëri sa më shpejt, sepse ai nuk kishte më kohë.
    “Nuk mundet, -u përgjigj shefi i tyre – këta njerëz kanë bërë rrugën duke ecur me shumë shpejtësi e tani presin që shpirtrat e tyre të arrijnë në trupat e vetë”


    Njerëzit e epokës tonë ecim gjithmonë me më shumë shpejtësi.
    Dhe janë të shqetësuar, të hutuar, të trullosur, dhe të trishtuar.
    Kjo ndodh sepse shpirti i tyre mbeti mbrapa dhe nuk arritë në trupat e tyre.


    Torrkerry

  12. Anetarët më poshtë kanë falenderuar torrkerry për postimin:

    ExTaSy (27-03-2021)

  13. #11
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    POR NE RRIMË MBI UJË.

    Mbreti Milinda, një mbret shumë i fortë, ia tha një meshtari të moshuar:
    “Ti thua se njeriu që bëri çdo të keqe të mundshme për 100 vjet dhe e kërkon falje prej Zotit përpara vdekjes, do të fitojë mundësinë të rilindë në qiell.
    Dhe nëse një njeri bën vetëm një krim dhe nuk pendohet, do të shkojë në ferr.
    A është kjo e drejtë? A janë ndoshta 100 krime më të lehta se një e vetme?”

    Meshtari i dha këtë përgjigje: “Nëse unë do ta marrë një gurë të vogël sa syri im, dhe e vë në sipërfaqen e liqenit, do të fundoset apo do të rrijë mbi ujë?”

    “Do të fundoset (mbytet)” përgjigji mbreti.
    “Dhe nëse do t’i marrë 100 gure të mëdhej,dhe i vë në një barkë dhe e shtyj barkën në liqe, a do të fundosen (mbyten) apo do të rrinë mbi ujë?”
    “Do të rrinë mbi ujë”.
    “Atëherë 100 gurë dhe një barkë janë më të lehtë se një gurë i vogël?”
    Mbreti nuk dinte çka do të përgjigj. Dhe meshtari i moshuar shpjegoi:
    “Kështu, o mbret, u ndodh edhe njerëzve. Një njeri, edhe pse mëkatoi shumë, nëse mbështetet në Zotin, nuk do të fundoset në ferr. Përkundrazi njeriu që bën keq edhe një herë të vetme, dhe nuk e kërkon mëshirën e Zotit, do të birret”.

    Torrkerry

  14. #12
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    FTESË.

    Një njeri i pasur, pronar i një kështjelle, bëri një festë të madhe dhe i ftoi të gjithë banorët e fshatit, që shtrihej afër murëve të qytezës së tij.
    Por mendoi se kantinët e verës, edhe pse shumë të mbushura, nuk do të kishin pasur mundësi ta shuajnë etjen e një morie aq të madhe njerëzish.
    Ky njeri fisnik u kërkoi një nder banorëve të fshatit: “Do ta vëmë në qendër të oborrit, ku do të gostitemi, një enë të madhe.
    Çdonjëri prej jush le ta sjellë verën sipas mundësive të tij, dhe le ta derdhë në enë.
    Të gjithë pastaj mund të marrin verën sa u nevojtet, dhe do të mjaftojë për të gjithë”.
    Një fshatarë, përpara që të niset për tek kështjella, mori një katruve, dhe e mbushi me ujë, duke menduar: “Pak ujë në një enë të madhe nuk do të vërehet …Askush nuk do ta dijë këtë!.
    Kur arriti në festë e derdhi “verën” e tij në enën e përbashkët dhe u ul në tryezë.
    Kur të parët shkuan për ta nxjerrë verën, nga ventili i enës doli vetëm uji.
    Të gjithë kishin menduar të njëjtë gjë. Dhe kishin sjellur vetëm ujë.

    Nëse nuk kënaqemi për këtë botë, është shkaku sepse mjaft njerëz sjellin vetëm ujin.
    E gjithë krijesat vuajnë për këtë.

    Torrkerry

  15. #13
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    HIJA

    Ditën e parë shkollore,
    në një fshatë të shkretë,
    një fëmijë ecte për në shkollë,
    herët në mëngjes,
    së bashku me nënën e vet.
    Fëmijë ishte krejt i marrur
    prej hapave të mëdha
    të hijes së vet
    të projektuar nga djelli i mëngjesit
    që bëntë që ai të duket e të ndiet
    një vigan lart më shumë se 30 metra.
    Menjëherë nëna u ndal.
    E shikoi djalin drejtë në sy
    dhe tha: “O biri im,
    mos e shiko hijen tënde në mëngjes,
    shikoje në mesditë”.

    Torrkerry.

  16. #14
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    DHELPRA.

    Një dhelpër, duke e kundruar hijen e vet
    herët në mëngjes, tha:
    “Sot për drekë do të haj një deve”.
    Për gjithë mëngjesin endej andej-këndej
    e kërkontë deven që do të hajë.
    Në mesditë, duke parë hijen e vet, tha:
    “Për këtë herë, mirë,
    një mi do të më mjaftonte”.

    Torrkerry

  17. #15
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    BETIMI

    Një perandor i lashtë kinezë
    bëri një ditë një betim solemnë:

    “Do t’i pushtoj dhe do t’i fshij
    nga mbretëria ime të gjitë armiqtë e mi”.
    Mbas pak kohe, nënshtetasit e tij, të çuditur
    e panë Perandorin e tyre
    që shetiste nëpër kopshtet e pallatit mbretëror
    me armiqtë e tij më të ashpër,
    duke i marrë për krahë,
    duke qeshur me ta,
    dhe duke bërë shaka së bashku..
    “Por,- i tha i mrekulluar një obortar –
    nuk kishe premtuar që do të kishe fshirë
    nga mbretëria jote të gjithë armiqtë e tu?”
    “Me të vërtetë isha betuar dhe e kam bërë,
    - përgjigj Perandori -.
    Bëra që të gjithë të ndryshohen
    dhe të bëhen miq të mi!”.

    Torrkerry

  18. #16
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    15-09-2008
    Postime
    33
    I nderuar Torrkerry,
    historite qe ju shkruani jane me te vertete shume te bukura dhe shume domethenese.
    Po ju dergoj edhe une nje histori.
    Nje njeri po ecte nje dite
    pergjate bregut te detit dhe po meditone.
    "O Zot - thonte - sa i madh dhe
    i vertete je ti. Gjithmone me ke ndihmuar dhe me
    ke qendruar prane.
    Te jam shume mirenjohes edhe pse e di
    qe nuk te meritoj".
    Vazhdonte te ecte dhe
    ndonjehere kthente koken pas
    dhe shihte mbi rere kater gjurme,
    dhe mendonte dy jane te miat dhe
    dy jane te Zotit.
    Ai e udhehiqte ngado.
    Kete ritual e perseriste cdo mengjes.
    Kaluan shume kohe dhe ky njeri
    pesoi nje fatekeqesi ne familje.
    Ne nje aksident rrugor i vdiq djali i vetem.
    Por ai perseri vazhdonte te luste Zotin dhe
    vazhdonte te dilte cdo mengjes ne breg te detit.
    Nje dite teksa po lutej iu drejtua Zotit dhe i tha:
    "Cdo dite o Zot te jam lutur,
    por jam ndjere vetem dhe
    kur ktheja koken pas nuk shihja
    me kater gjurme por vetem dy.
    A mos valle me ke braktisur?"
    Atehere Zoti qeshi dhe i tha:
    "Po si mund ta mendosh nje gje te tille biri im,
    une te kam qendruar gjithmone prane,
    edhe ne momentet me te veshtira.
    Kur t'i ke pare vetem dy gjurme
    ne breg te detit ato kane qene te miat,
    pasi une te kam mbajtur ne krahe - iu pergjigj Zoti".
    Duhet te besojme se Zoti eshte gjithmone prane nesh.
    Nje gje nuk duhet ta harrojme kurre:
    "Zemra e nenes dhe syte e Zotit nuk na braktisin kurre!".

  19. Anetarët më poshtë kanë falenderuar mawlo për postimin:

    ExTaSy (27-03-2021)

  20. #17
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Falëminderit, Mawlo.
    Te lutem! Shkraij disa histori çdo ditë për vëllezërit dhe motrat e tua.

    Torrkerry

  21. #18
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    15-09-2008
    Postime
    33
    I nderuar Torrkerry,
    po Ju shkruaj nje histori tjeter.
    Nje dite ne nje kishe te madhe ne Itali
    po celebrohej sakramenti i Krezmimit.
    Ipeshkvi qe celebronte kete sakrament filloi te pyeste femijet.
    Iu afrua nje vajze te vogel dhe e pyeti:
    "Cfare di ti per Krishtin?".
    Vajza u hutua dhe nuk foli.
    Ai atehere filloi ta ndihmonte dhe i tha:
    "Ne emer te Atit, te Birit e te ... - dhe priti
    qe vajza te pergjigjej".
    Vajza u mendua pak dhe tha
    dhe per habi te te gjithe pjesemarresve u pergjigj:
    "Te nenes".
    Sa e rendesishme ishte per kete vajze te vogel
    Virgjera Mari!
    Pershendetje. Mawlo

  22. #19
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    Komplimente, mawlo!
    Nje edhe neser.
    Zoti te bekofte.

    Torrkerry

  23. #20
    i/e regjistruar
    Anëtarësuar
    19-06-2008
    Postime
    3,176
    BETIMI 2 (16)

    Një burrë kishte vendosur që të punojë livadhin e vogël afër shtëpisë së tij, për të realizuar një qilim të gjelbër “all’inglese”.
    I kushtohej qilimit të gjelbër gjithë kohën e lirë.
    Gati arriti qëllimin e vet, kur, në pranverë, pa që në qilimin e tij lindnin disa tarasakë, me lulet e tyre të verdha dhe shkelqyse.
    Sa më shpejt kërkoi t’i shkul me gjithë rrënjë.
    Por, të nesërmen dy lule tjera të verdha binin në sy në qilimin e gjelbër të tij.
    Shkoj të blejë një helm të fuqishëm. U bë kot!
    Nga ky moment, jeta e tij u bë një luftë e vazhdueshme kundër atyre luleve të verdha aq të forta, që çdo pranverë ishin gjithmonë më shumë. (shumëfishoheshin)

    “Çfarë duhet të bëj akoma?” – i tha një ditë, i zemëruar dhe i zhgënjyer gruas të vet.
    Ajo e qetë, i përgjigj: “Pse nuk provon që t’i duash ato?”.
    Burri e bëri këtë provë. Dhe pas një kohë të shkurtë, ato lule të verdha i dukeshin atij si një dorë të një artisti të madh në qilimin e gjelbër të livadhit të tij të vogël.
    Dhe filloi të jetë i lumtur.

    Sa persona të ngacmojnë, të nervozojnë! Pse nuk kërkon t’i duash?

    Torrkerry

Faqja 0 prej 22 FillimFillim 1210 ... FunditFundit

Tema të Ngjashme

  1. Histori dashurie
    Nga Letersia 76 në forumin Ditari i meditimeve
    Përgjigje: 18
    Postimi i Fundit: 02-10-2010, 05:57
  2. Fragmente nga nje histori qe nuk u shkruajt kurre.
    Nga Gertiii3 në forumin Letërsia shqiptare
    Përgjigje: 3
    Postimi i Fundit: 04-12-2009, 10:00
  3. Shqiptarët në Rumani, një histori e lashtë
    Nga ILovePejaa në forumin Historia shqiptare
    Përgjigje: 4
    Postimi i Fundit: 25-09-2007, 05:13
  4. E bardhe..e bukura ime!
    Nga Free në forumin Letërsia shqiptare
    Përgjigje: 8
    Postimi i Fundit: 16-07-2004, 06:15
  5. Nje histori e shkurter rreth kryqezatave
    Nga Saraj në forumin Toleranca fetare
    Përgjigje: 0
    Postimi i Fundit: 26-11-2002, 13:52

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund të hapni tema të reja.
  • Ju nuk mund të postoni në tema.
  • Ju nuk mund të bashkëngjitni skedarë.
  • Ju nuk mund të ndryshoni postimet tuaja.
  •