Histori të vogla dhe të bukura për shpirtin

[ninoenina]

GAZANIA.

Gazania, një lule me ngjyra delikate,
ishte e etur për shoqërinë e bletëve ditë e natë,
por asnjë nuk u ndal në petalet e saj.
Përkundër kësaj, lulja vazhdoi të shpresonte:
në netët e gjata ajo imagjinonte një qiell
ku një mori e madhe bletesh fluturonte lart
dhe pastaj ulej për ta puthur butësisht.
Falë kësaj ëndrre ajo ishte në gjendje
të rezistonte deri të nesërmen,
kur ajo hapej përsëri me dritën e diellit.
Një natë, duke ditur vetminë që e kapte,
hëna e pyeti gazaninë: "A nuk je e lodhur duke pritur?"
"Ndoshta po. Por unë duhet të vazhdoj të luftoj"
"Pse"?
"Sepse nëse nuk çel, thahem".


Në momentet kur vetmia duket se asgjëson të gjitha pritjet,
e vetmja mënyrë për të rezistuar është të vazhdosh të lulëzosh.

[ninoenina]

PËRKRENARJA.



Llogoret e Luftës së Parë Botërore janë si plagët që shpërfytyrojnë bukurinë e Maleve.

Në to mund të gjesh gjithçka: kanaçe të ndryshkur, bishta cigaresh, copa batanije,

thasë dhe madje disa mitraloza të vjetër.

Në një prej atyre llogoreve u gjend një përkenare,

në të cilën një ushtar i panjohur kishte shkruar me thikën e tij:

"Mami, nëse mundem, do të kthehem".

Nuk kishte shkruar as himnet e fitores, as kërcënimet ndaj armikut,

por vetëm atë premtim për nënën, si një lutje.




Jeta, si lufta, po bërtet: "Mami, do të kthehem nëse mundem!"

Është lutja jonë e përditshme: "Baba, unë po vij".

[ninoenina]

LISI DHE TRËNDAFILI.


Në një kopsht jetonin midis pemëve, shkurreve dhe luleve të tjera,

një lisi dhe një trëndafil.

Lisi me degët e tij të fuqishme dukej si një kurorë

që pushtonte mbi bimët e përulura të kopshtit.

Trëndafili ishte një kërcell me pak gjethe

dhe kishte një pamje anemike dhe dukej gjithnjë në prag të tharjes.

Lisi kënaqej ta poshtëronte atë: "Ti je thjesht një degë e vogël me disa gjemba!"

Kur frynte era, gjethet e panumërta e lisit vringëllonin

për të moduluar tinguj dhe harmoni të këndshme.

Dhe për këtë lisi ishte krenar:

"Unë jam një orkestër, e mbush qiellin me harmoni sublime.

Ky kërcell anemik që e quajnë trëndafil, nuk di të bëjë asgjë.

Cili është dobia e një trëndafili?".

Trëndafili i ndrojtur dhe i frikësuar, rrinte i heshtur.

Por kur në muaj maj, çeli një lule e mrekullueshme,

i gjithë kopshti shpërtheu në duartrokitje të gjata, të sinqerta dhe të ngrohta.



Shumë njerëz kanë nevojë të shfaqen ndryshe,

më të mirë dhe më të fortë se sa janë në të vërtetë ...

Lulet thjesht çelin.

[ninoenina]

KAMERIERA!


Familja zuri vend në një tryezë në një restorant.

Kameriera fillimisht mori porositë e të rriturve

dhe më pas iu drejtua një çuni 7-vjeçar.

"Dhe ti, çfarë po merr?", e pyeti.

Fëmija shikoi përreth me ndrojtje dhe tha:

"Unë do të doja një sanduiç me suxhuk".

Kameriera ende nuk kishte filluar të shkruante,

kështu që nëna e fëmijës e ndaloi atë:

"Sanduiç? Jooo!", tha ajo, i sillni një biftek me karota dhe pure patatesh! ".

Kameriera nuk i kushtoi vëmendje asaj dhe e pyeti djalin:

"Çfarë do me sanduiç, ketchup apo mustardë?".

"Ketchup".

"Unë do të jem këtu pas një minutë,"

i tha kameriera ndërsa u kthye për në kuzhinë.

Në tryezë ata të gjithë ishin pa fjalë nga habia.

Djali i vogël i vështroi një nga një dhe tha:

"Hej! Ajo zonjë mendon se unë me të vërtetë ekzistoj".



Shtëpitë tona janë plot me njerëz që kanë të njëjtën vlerë si mobiljet.

Shumë do të dëshironin thjesht të "ekzistonin".

[ninoenina]

ÇDO DITË.

Një rabin u ftua të ligjërojë për Eksodin.
Ai foli për episodin e manës që binte nga qielli:
"Zoti bëri të binte buka e tij si shiu. Mana ishte e shijshme si një tortë me mjaltë;
mjaftonte për një ditë. Kur. Dielli po fillonte të ngrohej, po shkrihej ... ".

Një dëgjues e ndërpreu atë: "Çfarë humbje kohe! Pse vetëm për një ditë?
A nuk do të ishte mirë nëse Zoti do të kishte dërguar manën e mjaftueshme për një vit të tërë?
Do të kishte qenë një gjë më praktike dhe shumë më pak e lodhshme ..." .

Rabini u përgjigj me një histori:
"Një mbret i madh kishte një djalë.
Ai ishte vetëm një fëmijë, por ai duhej të hipte në fron
dhe arsimimi i tij ishte një çështje shtetërore.
Ekzistonte një ligj që kërkonte që mbreti të shihte vetëm
djalin e tij një herë në vitin.
Mbreti e donte shumë fëmijën e tij dhe princi i vogël e donte shumë babanë e tij.
Sa do të donin të ishin bashkë më shumë! Por ligji ishte i pamëshirshëm.
Kështu që pak nga pak babai dhe djali u bënë dy të huaj ".
Dhe ai vazhdoi: "Për këtë arsye Zoti dërgoi dhuratën e tij çdo ditë ...".

Për këtë ne lutemi çdo ditë.

[ninoenina]

DORA DHE RËRA.

Giorgio, një djalë 13 vjeç, eci në plazh me nënën e tij.
Papritmas ai e pyeti atë:
“Mami, si mbahet një mik kur më në fund ke arritur ta gjesh?”
Nëna meditoi për një kohë,
pastaj u përkul dhe mori dy grushta rërë.
Duke mbajtur pëllëmbët lart,
ajo shtrëngoi një dorë fort:
rëra i ra mes gishtave
dhe sa më shumë që shtrëngonte grushtin,
aq më shumë rëra binte në tokë.
Pastaj ajo mbajti dorën tjetër të hapur:
rëra mbeti e gjitha në dorën e saj.
Giorgio dukej i befasuar dhe vetëm tha: "E kuptoj".

O Zot, më ndihmo të jem mik për të gjithë, një mik që pret pa u lodhur,
që mirëpret me mirësi, që jep me dashuri,
që dëgjon pa përpjekje, që falënderon me gëzim.
Një mik që të jetë gjithmonë prezent çdo herë që ka nevojë për të.
Bëj të jem disponueshëm dhe mikpritës sidomos ndaj më të dobëtve dhe të pambrojturve.
Kështu që pa bërë ndonjë gjë të madhe, unë mund t'i ndihmoj të tjerët
që të ndihen më afër Teje, o Zot i butësisë.

[ninoenina]

DËSHIRA.

Njëherë e një kohë ishte një njeri që ishte shumë i varfër
e jetonte në një mjerim ekstrem.
Sidoqoftë, ai ishte shumë i përkushtuar ndaj Shën Nikollës
dhe iu lut me zjarr të madh ditë e natë.
Kështu Shenjti zbriti në tokë për ta ndihmuar.
Duke arritur në shtëpinë e tij
dhe duke parë mjerimin e tij
e që nuk kishte ndonjë burim jetese,
ai vendosi ta ndihmonte.
Shenjti e drejtoi gishtin nga një gur që ishte në oborr
që menjëherë u kthye në ar të shndritshëm.
"A doni ar?" - e pyeti shenjti njeriun e varfër.
Burri u përkul thellë dhe u përgjigj:
"Jo! Unë nuk e dua atë!".
Shenjti e shikoi me sy të ndritshëm nga lumturia
dhe tha: "Ah, biri im, çfarë ngushëllimi më jep.
Tani e di që vërtet je nisur në rrugën e shenjtërisë:
“Lum skamnorët në shpirt
sepse e tyre është Mbretëria e qiejve!"
Por burri tha: "Jo, jo! Nuk më ke kuptuar...
unë dua vërtet gishtin tënd".



Zoti na ka lënë të gjithëve vetveten,
por ne nuk bëjmë mrekulli. Pse?

[ninoenina]

MREKULLIA.


Kjo është historia e vërtetë e një vajze 8 vjeçare
që e dinte se dashuria mund të bënte mrekulli.
Vëllai i tij i vogël ishte i destinuar të vdiste nga një tumor i keq në tru.
Prindërit e tij ishin të varfër, por kishin bërë gjithçka për ta shpëtuar,
duke shpenzuar të gjitha kursimet e tyre.
Një mbrëmje babai i tij i tha grues së tij me lot:
"Ne nuk mund ta durojmë më. Vetëm një mrekulli mund ta shpëtojë atë".
Vajza e vogël kishte dëgjuar. Ajo vrapoi në dhomën e saj,
theu derrkucin dhe vrapoi në farmacinë më të afërt,
dhe përpara farmacistit të habitur, vendosi të gjitha monedhat e saj në banak.


"Për çfarë shërben? Çfarë dëshiron, vajza?"
"Është për vëllain tim të vogël, farmacist.
Ai është shumë i sëmurë dhe unë erdha për të blerë një mrekulli."
"Cfare po thuash?" mërmëriti farmacisti.
"Emri i tij është Andrea. Ai ka diçka që rritet brenda kokës së tij,
dhe babai i tha nënës se ka mbaruar,
dhe se vetëm një mrekulli mund ta shpëtojë atë.
Unë e dua vëllain tim të vogël dhe kjo është arsyeja pse mora
të gjitha paratë e mia dhe unë erdha për të blerë mrekullinë".


Farmacisti buzëqeshi i trishtuar.
"Vajza ime e vogël, ne nuk shesim mrekulli këtu".
"Por nëse këto para nuk janë të mjaftueshme,
unë mund të merrem me punë dhe të gjej më shumë ...
Sa kushton një mrekulli?"
Në farmaci ishte një burrë i gjatë, elegant
dhe që dukej i interesuar për historinë.
Farmacisti i hapi krahët e tij i trishtuar
dhe vajza e vogël me lot në sy filloi të mbledhë monedhat e saj.
Burri shkoi tek ajo. "Pse po qan, foshnjë, çfarë të ndodh?"
"Farmacisti nuk dëshiron të më shesë mrekullinë
apo edhe të më tregojë se sa kushton.
Është për vëllain tim të vogël që është shumë i sëmurë.
Mami thotë se do të duhej një operacion,
por babai thotë se kushton shumë dhe se ne nuk mund të paguajmë
dhe se do të duhej një mrekulli për ta shpëtuar.
Prandaj unë solla gjithçka që kam! "
"Sa shume ke ti?"
"Një dollar dhe 11 cent, por ju e dini,
shtoi ajo me një zë të zbehtë, unë ende mund të gjej diçka ..."


Burri buzëqeshi:
"Shiko, nuk mendoj se është e nevojshme.
Një dollar dhe 11 cent është saktësisht çmimi i një mrekullie".
Me njërën dorë ai kapi shumën e vogël,
dhe me tjetrën butësisht mori dorën e vajzës.
"Më ço në shtëpinë tënde, unë dua të shoh vëllanë tënd të vogël
dhe gjithashtu nënën dhe babanë ,
dhe të shoh me ta nëse ne mund të gjejmë mrekullinë e vogël që u nevojitet".
Zotëria i gjatë dhe vajza e vogël dolën të kapur për dore.
Ai njeri ishte profesor Carlton Amstrong,
një nga kirurgët më të mëdhenj në botë.
Andrea i vogël u operua dhe ishte në gjendje të kthehej në shtëpi
disa javë më vonë i shëruar plotësisht.
"Ky operacion, tha mami, është një mrekulli e vërtetë. Pyes veten se sa kushtoi."
Motra e vogël e Andreas buzëqeshi pa thënë asgjë.
Ajo e dinte se sa kishte kushtuar mrekullia:
Një dollar dhe 11 cent ... dhe më shumë,natyrshëm, dashurinë dhe besimin e një fëmije.



"Nëse keni aq besim sa një farë sinapi, mund t'i thoni këtij mali,
lëviz nga këtu deri atje, dhe mali do të lëvizë.
Asgjë nuk do të jetë e pamundur për ju".

[ninoenina]

PIKA E TAKIMIT.

Një anije luksoze lundrimi goditi një gumë me forcëdhunë
dhe filloi të merrte ujë.
Komandanti u kërkoi udhëheqësve të feve të përfaqësuara në anijë
të bënin diçka që të gjithë mund të pranonin.
Rabini propozoi të recitohej shema.
Imani sugjeroi leximin e Kuranit,
dhe prifti katolik që të kremtohej një meshë.
Nuk arrinin të ishin të një mendje
dhe të tre po nxeheshin.
Kapiteni edhe një herë i nxiti ata:
"Por a do të ketë diçka të përbashkët për të gjitha fetë?!".
Në atë moment një burrë i moshuar dhe i vogël
mori kapelën e vet
dhe filloi të ecte midis të pranishmëve
për të mbledhur lëmoshë.

[ninoenina]

Zinxhiri dhe krehja.


Në një vend në këtë botë jetuan një burrë me nusjen e vet.
Dashuria nuk kishte ndaluar së rrituri që nga dita e martesës së tyre.
Ata ishin shumë të varfër, por secili e dinte
që tjetri mbante një dëshirë të paplotësuar në zemrën e tij:
ai kishte një orë xhepi ari, të trashëguar nga babai i tij
dhe ëndërronte të blinte një zinxhir të të njëjtit metal të çmuar.
Ajo kishte flokë të gjatë dhe të butë bjondë
dhe ëndërronte një krehër sedefi
që mund ta kalonte nëpër flokët e saj si një diademë.
Ndërsa vitet kalonin, ai mendonte gjithnjë e më shumë për krehën,
ndërsa ajo e kishte harruar krehën,
duke kërkuar një mënyrë për të blerë zinxhirin e arit.
Ata nuk kishin folur për këtë gjë për një kohë të gjatë,
por brenda tyre ata mbanin fshehurazi ëndrrën e pamundur.
Në mëngjesin e dhjetë vjetorit të martesës së tyre,
burri pa gruan e tij që vinte drejt tij duke buzëqeshur,
por me kokën gati tërësisht të rruar,
pa flokët e saj të gjatë e të bukur:
"Çfarë ke bërë, e dashur?", Pyeti ai i habitur.
Gruaja hapi duart e saj ku shkëlqente një zinxhir i artë i çmueshëm:
"Unë i shita për të blerë zinxhirin e artë për orën tënde".
"Ah, zemër, çfarë ke bërë?" tha burri,
duke hapur duart në të cilat ai kishte një krehër të mrekullueshëm sedefi.
"Unë e shita orën për t'ju blerë krehrin!".
Dhe ata u përqafuan, pa pasur më asgjë,
të pasur vetëm me njëri-tjetrin.


"M’vendos si vulë mbi zemrën tënde,

porsi vulë mbi dorën tënde

se dashuria është e fortë si vdekja,

i pashmangshëm është si dheu i zi lakmimi;

vapa e saj si vapa e zjarrit,

flakë hyjnore!

Ujërat e mëdha dashurinë nuk mund ta ndalin,

nuk e fikin as lumenjtë!

Kush do të jepte

gjithçka ka në shtëpinë e vet

me qëllim të blejë dashurinë,

do të përbuzej prej gjithkujt.

(KeK)


KA VETËM NJË LUMTURI, NË KËTË JETË:

QË TË DUAM E QË TË DUHEMI!

[ninoenina]

HISTORIA E UJKUT TË KEQ.

Alessio, një djalë tre vjeç, i thotë motrës së tij:
"Më trego historinë e ujkut të keq".
Lisa, motra 10 vjeçare:
"Por jo! Nuk ka ujqër të këqij; ka vetëm ujqër të palumtur"

Nuk ka burra dhe gra të këqij.
Ka vetëm burra dhe gra të palumtur:
fëmijë të palumtur, sepse nuk kanë një familje;
gra dhe nëna të palumtur sepse burrat e tyre e kanë larguar nga shtepia;
nëna e palumtur sepse fëmijët e tyre janë narkomanë;
burra, gra dhe fëmijë të palumtur që,
për shkak se janë të ndershëm,
jetojnë në varfëri ekstreme,
ndërsa politikani, profesionisti e pandershëm
50 metra larg shtëpisë së tyre,
ndërtojnë vila që kushtojnë miliona ...

[ninoenina]

DY PESHQ TËË KUQTË!



Dy peshq të kuqtë jetonin në një kavanoz qelqi.

Duke notuar përtacisht rrotull e rrotull,

ata gjithashtu kishin kohë për të filozofuar.

Një ditë një peshk e pyeti tjetrin:

"Por a beson në Zot?"

"Sigurisht!".

"Dhe si e di ti atë?"

"Kush mendon ti se e na ndryshon ujin çdo ditë?"



Jeta jonë rinovohet dita ditës nga një mrekulli,

origjina e së cilës është përtej çdo arsyeje.

[ninoenina]

ZGJEDHJA.

Një burrë ndihej tmerrësisht i shtypur nga vështirësitë e jetës
dhe u ankua te një mjeshtër i famshëm i shpirtit
"Nuk mund ta duroj më! Kjo jetë është e padurueshme!"
Mjeshtri mori një grusht hiri dhe e hodhi në një gotë
plot me ujë të pijshëm të pastër që kishte në tryezë, duke thënë:
"Këto janë vuajtjet e tua!"
I gjithë uji në gotë bëhet i vrenjtur dhe i ndyrë.
Mjeshtri e hodhi tutje.
Mjeshtri mori një grusht tjetër hiri, identik me atë të mëparshmin,
ia tregoi burrit, pastaj vështroi nga dritarja
dhe e hodhi në det, valët e të cilit përplasnin shtëpinë.
Pluhuri u shpërnda në një çast
dhe deti mbeti saktësisht si më parë.
"E kupton?, shpjegoi mjeshtri,
çdo ditë ti duhet të vendosësh
nëse duhet të jesh një gotë me ujë apo det.

[ninoenina]

NË TË NGRYSUR...

Shumë kohë më parë një msionar kapërceu "Malet Shkëmbore" me një indian të ri.
Çdo mbrëmje në një moment të saktë të perëndimit të diellit,
i riu largohej pak, kthehej drejt diellit dhe fillonte të lëvizte ritmikisht këmbët
dhe këndonte me një zë të ulët një këngë të ëmbël të mbingarkuar me nostalgji.
Gjithçka e mbushte misionarin me kuriozitet admirues,
kështu që një ditë ai e pyeti udhëzuesin e tij:
"Cili është kuptimi i asaj ceremonisë së bukur që bën çdo mbrëmje?"
"Oh! Është një gjë e thjeshtë, tha i riu,
gruaja ime dhe unë kemi krijiuar këtë këngë së bashku.
Kur jemi larg, secili prej nesh, kudo që të jetë, kthehet nga dielli,
një minutë para se të perëndojë dhe fillon të këndojë dhe kërcejë.
Kështu, çdo mbrëmje, edhe nëse jemi larg,
ne këndojmë dhe kërcejmë së bashku ".



Kur perëndon dielli, me kë këndon? Me kë vallëzon?

[ninoenina]

NJE HAJDUT.


Një hajdut arriti te dera e parajsës dhe filloi të trokiste.
Pjetri dëgjon potere dhe shikon nga dera:
"Kush eshte atje'?
"Unë".
"Dhe kush je ti?" '
"Një hajdut. Më lër të hyj në qiell!".
"Kurrë e kurrës! Këtu nuk ka vend për një hajdut!"
"Dhe kush je ti që të mos më lejosh të hyj?"
"Unë jam apostulli Pjetër".
"Unë të njoh. Ti je ai që nga frika e mohoi Jezusin tre herë para se të këndonte gjeli! Unë di gjithçka, mik"
I skuqur nga turpi, Pjetri u tërhoq dhe vrapoi për të thirrur Shën Palin:
"Pal, shko dhe fol me atë djalë në derë".
Shën Pali e nxori kokën nga dera: "Kush është atje? "
"Jam unë, hajduti, më lër të hyj në parajsë"
"Këtu nuk ka vend për hajdutët!"
"Dhe kush je ti që nuk dëshiron të më lejosh të futem brenda?"
"Unë jam apostulli Pal"
"Ah! Pal! Ti je ai që shkoi nga Jeruzalemi në Damask për të vrarë të krishterë. Dhe tani ti je në Qiell?!".
Shën Pali u skuq, shkoi dhe i tregoi gjithçka Shën Pjetrit.
"Ne duhet ta dërgojmë Evangjelistin Gjon në atë derë.
Ai kurrë nuk e tradhtoi Jezusin".
Gjoni shikoi nga dera: "Kush është atje?"
"Jam unë, hajduti. Më lër të hyj në parajsë!"
"Ti mund të trokasësh sa të duhësh, hajdut, por këtu nuk ka vend për mëkatarë si ti!"
Dhe kush je ti që nuk më lejon të futem brenda? "
"Unë jam Ungjilltari Gjon!"
"Ah! Ti je një ungjilltar.
Pse ju ungjilltarët i mashtroni njerëzit?
Ju keni shkruar: Trokitni dhe do t'ju hapet.
Pyesni dhe do të merrni.
Unë kam trokitur për dy orë, dhe unë pyes,
por askush nuk më lejon të hyj brenda.
Ti je gënjeshtarë.
Nëse ti nuk më gjen një vend në parajsë,
unë menjëherë kthehem në tokë dhe u them të gjithëve
se keni shkruar gënjeshtra në Ungjill! "
Gjoni u tremb dhe e la hajdutin të hynte në parajsë.


Kur pedikatari u kthye përsëri në temën e Lajmit të mirë,
një burrë e ndërpreu: "Çfarë lloj Lajmi të mirë është,
nëse është kaq e lehtë të shkosh në ferr
dhe kaq e vështirë të hysh në parajsë?"
Qielli është vetëm çështje mëshire!

[ninoenina]

TE TJERET.


Babai dhe djali ishin ulur pranë njëri-tjetrit në kishë
dhe papritmas djali preku babanë e tij dhe qeshi:
"Papa', shiko atë njeri, ai është duke fjetur".
Babai shikoi djalin e tij shumë seriozisht dhe u përgjigj:
" Do të ishte më mirë nëse do të flije edhe ti,
në vend se të flisie keq për të tjerët".


Disa pleq shkuan për të vizituar Abba Poemen
dhe pyetën: "Sipas mendimit tuaj,
kur në kishë i zëmë vëllezërit tanë në gjumë,
është me vend t'i pickojmë për t'i zgjuar?
Poemen u përgjigj, "Nëse do të shihja
një vëlla duke fjetur në kishë,
do ta mbështesja kokën e tij në prehrin tim
dhe do ta lija të pushonte."


Ne të gjithë duhet të rizbulojmë se çfarë do të thotë fjala "ndjesë".

[ninoenina]

BIJTË E NËNËS MERIMANGË.

Sapo mbërrijnë në shtëpinë e tyre në malin,
nëna e Marcos, 4 vjeç, filloi të gjuajë merimangat
që kishin bërë foletë e tyre gjithkund brenda.
Por Marco ndërhyn: "Mos i vrit merimangat e vogla".
Dhe nëna: "A nuk i shheh sa të shëmtuara janë?".
Dhe ai: "Por për nënat e tyre janë shumë të bukur".


Një vajzë e vogël tha
që Zoti është një baba
që të do si një nënë.
Ndoshta nuk gjeni
aq shumë gjëra në vetvete
që ju pëlqejnë.
Por për Zotin ju jeni
krijesa më e bukur në univers!

[ninoenina]

SUKSESI.


Një misionar që kishte jetuar në Kinë për shumë vite
dhe një këngëtar që kishte qenë vetëm atje për dy javë,
u kthyen në Shtetet e Bashkuara me të njëjtën anije.
Kur u ankoruan në Nju Jork,
misionari pa një turmë të madhe admiruesish që prisnin këngëtarin.

"Zoti, nuk e kuptoj, murmuriti misionari,
unë i kam kushtuar 42 vjet të jetës sime Kinës,
dhe ai qëndroi atje vetëm për dy javë,
megjithatë ka qindra njerëz
që i urojnë atij mirëseardhjen në shtëpi,
ndërsa për mua nuk ka askush ".
Dhe Zoti u përgjigj: "Bir, por ti nuk ke ardhur ende në shtëpi".

[ninoenina]

NJË MYSAFIR KALIMTAR


Një ditë një turistë vizitoi një Rabin,
një Rabin i famshëm.
Shtëpia e Rabinit ishte vetëm
një dhomë e madhe plot me libra.
E vetmja mobilje ishte një tavolinë dhe një stol.
"Rabi, ku gjenden mobiljet tuaja?" pyet turisti.
"Dhe ku janë tuajat?" u përgjigj Rabini.
"Por unë jam thjesht një mysafir kalimtar”, u përgjigj turisti.
"Edhe unë", tha Rabini.

[ninoenina]

MBETËRESHA VIKTORIA.


Mbretëresha Viktoria donte shumë burrin e vet Albertin e Koburgut.
Alberti nuk mund të mbante titullin e mbretit
dhe as të mbante një rol publik.
Megjithëse Viktoria e Alberti dashuroheshin shumë,
të dy diskutonin dhe ziheshin herë pas here.
Një ditë pas një debati,
Princi Albert u mbyll në dhomën e tij.
Menjëherë pas kësaj,
Mbretëresha Viktoria i trokiti në derë.
"Kush është'?" - pyeti Alberti.
"Mbretëresha e Anglisë", u përgjigj ajo.
Dera mbeti e mbyllur
dhe gruaja e re trokiti përsëri.
"Kush është'?"
"Mbretëresha e Anglisë!"
Heshtja! Dhe kështu për disa herë me radhë.
E më në fund:
"Kush është'?"
"Unë jam Viktoria, gruaja jote, Albert".
U përgjigj Vittoria.
Dhe dera menjëherë u hap.