GAZANIA.
Gazania, një lule me ngjyra delikate,
ishte e etur për shoqërinë e bletëve ditë e natë,
por asnjë nuk u ndal në petalet e saj.
Përkundër kësaj, lulja vazhdoi të shpresonte:
në netët e gjata ajo imagjinonte një qiell
ku një mori e madhe bletesh fluturonte lart
dhe pastaj ulej për ta puthur butësisht.
Falë kësaj ëndrre ajo ishte në gjendje
të rezistonte deri të nesërmen,
kur ajo hapej përsëri me dritën e diellit.
Një natë, duke ditur vetminë që e kapte,
hëna e pyeti gazaninë: "A nuk je e lodhur duke pritur?"
"Ndoshta po. Por unë duhet të vazhdoj të luftoj"
"Pse"?
"Sepse nëse nuk çel, thahem".
Në momentet kur vetmia duket se asgjëson të gjitha pritjet,
e vetmja mënyrë për të rezistuar është të vazhdosh të lulëzosh.
Krijoni Kontakt