Pafundesia aka Pafytyresia e Partive

[alumni]

Dashamir Shehi shkëputet nga Pollo dhe zgjidhet kryetar i Partisë së Re Demokrate
Selami zgjedh fraksionin e Shehit
Ish-kreu i PD: "Mjaft më me praktikat autoritariste barjaktare të drejtimit"

TIRANË - Eduart Selami, ish-kryetar i Partisë Demokratike, ka zgjedhur më në fund Dashamir Shehin, dhe grupin që ai përfaqëson për të përkrahur. Nëpërmjet një përshëndetje për Kongresin që Shehi, dhe përkrahësit e tij kanë organizuar dje, Selami është shprehur se shpreson tek riorganizimi i së djathtës sipas principeve liberale, dhe jo në mënyrë autoritariste bajraktare apo oportunizëm që rrëshqet majtas. Ndërkohë, Dashamir Shehi, u zgjodh dje kryetar i Partisë Demokrate të re. Nga 580 delegatë të Kuvendit të I të kësaj partie, mbajtur dje, 294 votuan për Shehin, 111 për Aranit Kokobobon dhe 98 për Gëzim Lulin. Në sallën e Teatrit të Operas dhe Baletit, grupi i shkëputur nga Pollo dhe PDr-ja, mbajti Kuvendin e tij, nga ku u zgjodh kryetari, Këshilli i ri Kombëtar, u miratuan disa ndryshime në statut dhe rezolutë në përfundim të punimeve.

Çështja e emrit të partisë, ende nuk është zgjidhur, pasi për emrin dhe për fondet, grupi i Shehit ka hedhur në gjyq grupin e Pollos. Por gjyqi ende nuk ka përfunduar. Partia e Shehit do të mbledhë brenda muajit maj, Këshillin e ri Kombëtar nga ku do të merret një vendim politik për çështjen e emrit të partisë, nëse gjyqi nuk do të japë vendim deri në atë kohë, atëherë do të kemi një parti tjetër demokrate. Variantet janë dy: të quhet Partia Demokrate e Re ose Partia e Re Demokrate. Dashamir Shehi, menjëherë pas shpalljes së rezultatit u shpreh për "Shekulli"-n se për të tani fillon puna e madhe "shpresoj që deri në verë të kemi degë në të gjithë qytetet e Shqipërisë". Sipas tij, koha do të tregojë se kush është kjo parti, dhe çfarë përfaqëson ajo.

Në rezolutën e miratuar nga delegatët e kuvendit u përcaktua që lufta politike të zhvillohet në planin opozitar, do të përpiqen për zgjerimin e bashkëpunimit me opozitën, ky bashkëpunim nuk do të jetë në planin institucional, të përhapin tezat e kongresit, dhe të mbajnë kongresin tjetër në nëntor të 2003, menjëherë pas zgjedhjeve lokale. "Këtë e kemi bërë, që të gjithë drejtuesit e partisë, të mund të votohen dhe të afirmohen",- tha Shehi mbrëmë. Kjo parti kishte ftuar në kuvendin e saj të gjitha partitë opozitare. Por në sallë dje ishin të pranishëm vetëm përfaqësuesit e legalistëve, Ballit Kombëtar, republikanëve dhe partive të tjera opozitare jo parlamentare. Mungonin përfaqësuesit e PD-së dhe PDr-së, të cilëve iu është dërguar ftesa. Dashamir Shehi, bëri analizën e punës së kësaj partie dhe arsyet e ndarjes me Pollon.

Divorci
Objektivi i partisë së re do të jetë, sipas tij, një pozicionim në qendrën e djathtë, zgjerimi i saj me anëtarësi të re, përfaqësimi dinjitoz në Parlament dhe në garat e ardhshme elektorale. Sipas Shehit, partia e tyre nuk është shumë e madhe në numër, por cilësore, në të cilën përfshihen njerëz të aftë në profesionet përkatëse. Opozita shqiptare, sipas Shehit, nuk po luan siç duhet rolin e saj, madje ajo po e dëmton veten me të ashtuquajturat "aleanca fluide" me maxhorancën socialiste. "Aleancat fluide nuk janë gjë tjetër veçse mungesë koherence politike, kjo ka krijuar paqartësi për linjën e politikës opozitare",- tha dje Shehi. Por ai gjatë gjithë analizës së tij nuk shpalli si projekt të kësaj partie aleancë apo bashkëpunim me partitë e opozitës, pjesëtare të grupimit "Bashkimi për Fitore". Ndarjen me Pollon ai e quajti dje të domosdoshme, pasi në grupin e tij u shfaq "dëshira e unit, e klanit si dhe u shfaqën shkelje statutore, dhe dolën haptas elementët e dhunës".
Gilmana Bushati

Eduard Selami
Kongresit të I të Partisë Demokrate
z.Dashamir Shehi
Tiranë

Ish-kryetari i PD-së, Eduart Selami, nga SHBA uron Shehin dhe shpreh mbështetjen për partinë e re
Të nderuar zonja dhe zotërinj, miq dhe kolegë. Në pamundësi për të marrë pjesë personalisht në Kuvendin tuaj, po ju dërgoj një mesazh, me anë të të cilit shpreh bindjen se distancat mund t'i largojnë njerëzit, por t'i ndajnë në asnjë mënyrë. Unë e kam konsideruar veten gjithmonë pjesë integrale të vendit tim, dhe të politikës shqiptare. Të nderuar miq dhe kolegë, 12 vjet më parë filluam së bashku rrugën e gjatë dhe të vështirë drejt lirisë, demokracisë dhe zhvillimit ekonomik, një rrugë e cila ka patur sukseset dhe zhgënjimet e veta, por që nuk na ka lodhur dhe nuk jemi ndalur për asnjë çast dhe asnjëherë. Unë besoj që ky kuvend që ju të dashur miq dhe bashkatdhetarë të kësaj rruge të vështirë që po bëni sot, nuk është gjë tjetër vetëm se vazhdimi i betejës për demokratizimin e së djathtës shqiptare, që e filluam që në vitin 1995. Zotërinj të nderuar, sot Shqipëria ndodhet në një krizë të rëndë shumëplanëshe ekonomike, politike, sociale dhe së fundi institucionale. Për të zgjidhur këto probleme, e gjithë opozita shqiptare ka nevojë të riorganizohet në bazë të principeve të saj demokratike, dhe të një lidershipi të ri e të besueshëm. Sot nuk vlejnë më as autoritarizmi i vjetër i natyrës së bajraktarit, dhe as oportunizmi i pamoralshëm i opozitarëve që me rastin e parë rrëshqasin majtas. Shqipëria ka nevojë për njerëz të ndershëm dhe patriotë, profesionistë dhe mendje hapur, dhe unë besoj se në këtë kuvend ka me shumicë prej tyre. Miq të nderuar. Edhe këtë herë ju uroj punë të mbarë, dhe ju siguroj që mbështetja ime politike dhe e gjithë miqve të mi do të jetë në krahun tuaj, në të mirë të demokracisë, të Partisë së Re Demokrate dhe të Shqipërisë.
Me respekt Eduard Selami

[Brari]

Ja c'thote KORIERI

--------------------------------

PAD, vrasja e endrres ndryshe.

Nga Alfred Peza/ .
Kushdo qe ka ndjekur me pak vemendje zhvillimet politike te 11 viteve te fundit, nuk kishte si te mos besonte ne endrren idealiste te nje grupi figurash brilante, qe u shkeputen nga PD e Berishes, ne kulmin e fuqise dhe fillimit te revanshit te tij ne qeverisje.
Nje nga slloganet e PAD, "ne e bejme ndryshe, ne e bejme me mire", megjithese me nje doze te lehte provokative, u besua se do te ishte e tille per politiken shqiptare.
Por, vendimi i djeshem i Konferences se saj per daljen nga koalicioni "Aleanca per Shtetin" dhe ndarja qartazi ne dy grupime, me shume se qeverisjen dhe te majten, po vdes nje alternative ne politiken shqiptare.
Per kete aleancistet besojne se rezultati i tyre me i mire ne zgjedhje, i perket 26 majit 1996, i cili gjithesesi eshte i palexuar zyrtarisht.
Por, pas masakres se 28 majit ne Sheshin "Skenderbej", kreret e saj u bene "lideret shpirterore" te manifestimeve socialiste kunder dhunimit te votes se lire dhe me pas, i demostrimeve kunder rrezimit te firmave mashtruese piramidale.
Pas fitores ne zgjedhjet e 29 qershorit 1997, PS e perfshiu PAD ne qeverine Nano e me tutje, fillimisht per retushimin e imazhit te saj ish komunist, me nje parti te se djathtes liberale.
Partia e konsideruar me se shumti nje "grupim gjenerlash pa ushtare", nuk e kaloi ne asnje lloj zgjedhjesh, rezultatin modest ne kufijte nga 2- 4% te votave. Por, kjo nuk e pengoi Ceken te behej minister Rendi, Teten Sekretar Shteti per Mbrojtjen e minister Rendi, Imamin bashkekryetar te Komisionit te Kushtetutes dhe minister Drejtesie dhe te Pushtetit Lokal, Zogajn minister Shteti prane Kryeministrit, Demetin minister te Pushtetit Lokal dhe minister te Punes, ndersa Pashkon perfaqesues te Shqiperise ne FMN dhe zv/ minister Arsimi dhe Eduart Prodanin, zv/ minister. Pa futur ne kete liste, dhjetra Drejtore ne dikasteret qendrore dhe lokale, keshilltare ministrash, kryeministrash e Presidentit, ambasadore, prefekte etj.
Por, kur binin nga poltroni, ata ose kane nisur te luajne politike individuale, jashte vijes se percaktuar ne forume. Duke e kthyer seline e partise ne nje kioske, qe e vizitonin atehere kur nuk kishin ndonje pune tjeter personale per te bere.
Ndaj PAD nga nje parti "me zemren majtas dhe koken djathtas", tani duket nje bashkesi individesh "me koken majtas dhe kuleten djathtas". Duke vrare ne kete menyre, nje endrre ndryshe ne politiken shqiptare.
--------------------------------

Degjo mo Alfredi i Pezes !

PAD ska qene kurr ender demokracie.
PAD eshte nji seksion special i SHISHIT te Fatos KLOSIT.
PAD eshte ashtu sikurse Partia SHEHIT, POLLOS dhe Gjinushit Bastion i Sigurimit te PPSH-se.

[Anton]

Parti tjeter e djathte.

Cfare lumturie.

[alumni]

http://groups.yahoo.com/group/rimekembja/message/228

SADOMAZOHIZMI PARTIAK

Marquis De Sade (vdiq në 1814) ishe ushtar francez dhe pervers. Leopold von Sacher-Masoch (vdiq në 1895) ishte nobelist gjerman dhe pervers. Figura dhe emri i tyre bënë të emërizoheshin të tillë mjaft perversë të brezave të mëvonshëm.

Me gjithë respektin e duhur për kolegun M.Tepelena, mendoj se sot nuk kemi të bëjmë as me letargji në PS, as me socialistë që e duan Shqipërinë. Shtroj këtu një çështje në formën e problemit psikologjik. E kam fjalën për sadomazohizmin. Sadizmi është një kënaqësi e përftuar prej mizorie, sidomos ndaj një personi të afërt. Mazohizmi është e njëjta gjë, por këtë herë, prej një personi të afërt.

Pa haruar të kaluarën, po vëmë re në këta 12 vjet ecurinë e krijesës enveriste “njeriu i ri”. Për këdo që mund të ketë harruar, është ky faktor që po përcakton kryesisht vijimin e shtetit shqiptar. Format e tij më të dukshme ai i ka shfaqur e i shfaq në elitën drejtuese të shtetit, që përbën partitë. Le të kujtojmë plot e përmendim disa ngjarje: Dy partitë kryesore që kanë drejtuar vendin këto 12 vjet janë PSSH dhe PDSH. Dy krerët absolutë të këtyre partive janë Nano dhe Berisha.

E kemi parë qartë se këto dy parti politike nuk janë shpalosje programesh e idesh të mbështetura mbi parime kombëtare e të kontrolluara me mirëkuptim të brendshëm anëtarësor, por janë kryesisht pjellë e mëndjeve e instikteve të pikërisht këtyre dy personave drejtues, njësoj si të thuash që b.f, nacionalizmi shqiptar nuk është aspak i njëjtë me atë grek. Ky rezultat vlen për mënyrën e deritanishme të evolimit të këtyre dy partive dhe jo për kohën kur e mënyrën si ato u krijuan.

Sadomazohizmi në PS

Për ta nisur me Nanon, ishte ky sadokrat që mori në dorë frenat e qeverisjes së shqiptarëve në postkomunizmin e 1991-shit. Faktet e sadizmit të tij flasin hapur: mbart mbi shpinë një dinasti qeverish me emrin e tij, ka dirigjuar partinë e tij edhe i burgosur, ka mënjanuar e luftuar anëtarë të PS-së me mjete të ndryeshme, etj. partia që ai drejton arriti të krijojë kushtet e shkatërrimit shtetëror e kombëtar, sidomos më 1977.

Por të dalim te vepra e tij më e fundit. Si u arratis nga burgu e pasi shmangu (në bashkëpunim) një kandidat për monark, shmangu edhe një puç shtetëror më 1998. nëri që Majko të heqë dorë nga qeverisja e tij e parë, eliminoi disa ministra, një kryeministër e një kryetar parlamenti, të gjithë të PS-së. tani diç po rrëmon e kërkon sërish lëvizje partie, parlamenti, qeverie e sistemi juridik.

Sadizmi perfekt i Nanos arriti deri aty sa nga PS të mos shkëputej zyrtarisht asnjë VIP i sulmuar apo i përfolur nga Nano këto vjet. Anash atij familjar apo shoqëror, sadizmi partiak i Nanos bëri që çdo nismë e ndërmarrë prej tij po triumfonte e të diktonte mbi çdo nismë jo të ndërmarrë prej tij në PS. Këto nisma që sot mirëquhen “nanoiste” rezultuan fatale për imazhin e gjendjen e kombit dhe shtetit shqiptar. Sadizmi i tij bëri që mjaft socialistë postualë t’i lënë e t’u kthehen posteve e pozitave kur dhe si ka dashur Nano. Kujto Majkon, Islamin, Angjelin, Pëllumbin e ndonjë mazohist tjetër të kohëve të fundit. Sadizmi i tij arriti të fabrikojë edhe nxënës me premisa, si Ilir Meta. Sadomazohizmi partiak në PS arriti deri aty sa një krah i djathtë i Nanos (Koçi) të deklarojë se një lëvizje e nisur nga Nano (katarsis) do të vazhdonte edhe pse vetë Nano e kishte braktisur.

Jo vetëm këto. Në një emision social-urbanistik në Shijak TV të para një jave (26 prill 2002) fjaluan zyrtarisht e popullorçe përkatësisht Blendi Gonxhe e Dashamir Shehi. Kur drejtuesi ia kaloi fjalën Spartak Poçit, eksponent me zë në PS, ai filloi të fliste me zanore të zgjatura (si shefi). Aq sa po t’i ktheje shpinën ekranit e të kishte para syve një foto të Nanos, do të mendoje se po fliste ky i fundit. Duhet të ketë vënë re çdo shqiptar se kështu flet edhe Meta, Ruçi, Zela, Rama, Çeço e plot të tjerë. I ka gjetur saktë një ish-profesor imi i nderuar elbasanas i gjuhës shqipe dy vargje për Nanon: O Nano/zanorezgjator/asnjëherë të drejtë s’ke patur.

Sadomazohizmin në PD

Këtu kemi të bëjmë me një sadomazohizëm më të fshehur, por jo më pak të rrezikshëm. Vetë emri i partisë e ka imponuar kryetarin absolut të PD-së që të justifikohet herë pas here e t’u imponojë kundërshtuesve të tij edhe krijim partish të reja, në vend që t’i hapej rruga bashkëpunimit për forcimin e kësaj partie të brishtë antikomuniste. Le të ftojmë sërish fakte.

Ishte sadokrati Berisha ai që mori në dorë fillimisht frenat e drejtimit të PD-së, duke mënjanuar iniciatorët e vërtetë të lëvizjes demokratike. E kam fjalën për Hajdarin, si kandidat kryesor për postin e kryetarit. Nuk është vendi të përmendet ai mjeshtër që e emëroi Berishën mbret të gurëve të bardhë në këtë lojë shahu me fate njërëzish. Gjithsesi, kjo figurë rezultoi komanduese e zonja. Por, sërish, partia që ai drejton arriti të krijojë kushtet e shkatërrimit shtetëror e kombëtar, sidomos më 1977.

Shpejt Berisha arriti të shpallej president. Shqipëria u kthye nga ai në një republikë gati-presidenciale. Me shumë kundërshtim nga brenda e shumë pëlqim nga jashtë, caktoi kryeministër një tjetër majko-metist të devotshëm, Meksin. Filluan krisjet në PD. VIP-a partiakë si Ceka, Pashko, Imami, Zogaj, Çupi, Kalakulla, Baleta, Shehi, Ruli, Shehu, Pollo, Vejsiu, etj u larguan nga PD-ja njëkohësisht edhe për të testuar veten. Se ç’personalitete rezultuan këta të fundit ne i pamë e po i shohim. Por, për t’iu PD-së, këto largime më shumë e dëmtuan se e filtruan konceptin e kësaj force të re politike në sytë e popullit spektator-amator.

Më pas, Berisha arriti të manipulojë dukshëm zgjedhjet e 1996-ës, që u bënë modeli ideal i manipulimeve të pafundme që vijuan. Me sadokracinë e tij, arriti të mjegullonte realitetin vrastar të 1997-ës në sytë e deputetëve të PD-së, që e zgjodhën ngutas president. Me atë sadokraci bëri që ithtarët e tij si Buçpapaj, Londo, Balliu, etj t’i thurrin himne duke e mburru për nacionalist, demokrat apo tolerant. Pasi shmangu (na bashkëpunim) një kandidat për monark, shpejt eliminoi një Pollo dhe një “Askënd” në dy gara për kryetar partie.

Sadomazohizmi partiak në PD arriti deri aty sa zëvëndësa të Berishës të tërhiqen e t’i ripërulen shefit pas ndonjë mospëlqimi a incidenti të çastit. Kujtoni Bazen, Topin, Meksin, Palokën, Topallin, etj. madje, për ta paralelizuar me nanon, edhe Berisha pati “imituesit” e tij pozaikë, si Shehu (dikur), i ndjeri Hajdari, Gjana etj.

Nismat që me të drejtë quhen “berishistë” rezultuan shpesh pështymëlëpirëse për të gjithë simpatizantët, votuesit, anëtarët dhe deputetët e PD-së, të gjitha këto rezultuan fatale për kombin shqiptar, që kur Berisha futi Janullatosin, u fali tokat minoritarëve dhe shpalli falsitetin “komunizmi vdiq, varrimi më 22 mars”.

Sadomazohizmi ndërpartiak

Perversiteti politik partiak i larttrajtuar nuk u kufizua brenda llojit. Shumë parti dytësore e tretësore shitën e blenë ide, njerëz e pushtete me dy të parat. Është e tepërt të zgjatemi me socdemonët e Gjinushit, pollarët e reformuar, godoistët republikanë, drejtacakët e Melos, bujqit e Xhuvelit, (h) aleatët e Cekës, ballisto-zogistët e Durollarit, Rroqi-Spahisë. Nuk janë lojëra fjalësh por dukuri perverse politike që historia i përmbledh me durim në faqet e saj. Kujtoni vetëm një fakt që flet për sadomazohizëm ndërpartiak edhe në shekullin XXI: Partia e Pollos, me gjithë ato emra e simbole që ofron shqipja, vendosi të quhet “parti demokrate” e të mbajë ngjyrat e stemat e PD-së.

Mbi këto baza mazohizmi, Berisha deklaron më 1 Maj se PD-së propozon më 30 prill Preç Zogaj për kryetar parlamenti, aq sa ky i fundit preket shumë dhe shpall publikisht 24 orë më vonë në Top-Channel se, me këtë rast, PAD duhet të bëjë një “sakrificë” e të dalë në opozitë përkohësisht. Po kjo është vetëm një nga hundëtërheqjet e shumta të PD-së. Mos harroni edhe “ndërgjegjësimin” e Ngjelës se kujt partie i takonte. Njësoj, nuk numërohen dot as ato të PS-së.

Si përfundim, sikur “Aleanca për shtetin” të ishte e mirëqënë, sot do të kishim shtet pushtet. Sikur “Bashimi për fitore” të ishte i menjëhershëm, sot nuk do të ishin të majtët në pushtet. Njësoj rezultoi virtuale edhe “E djathta e bashkuar”.

Për t’u veçuar është fakti se të celulopartitë komuniste shqiptare kemi të bëjmë më tepër me narcizizëm sesa me sadomazohizëm ndërpartiak. I vetmi sadist për ta mbetet Enver Hoxha.

Njih vetveten

Jetojmë në një shoqëri e rrethana ku oratoria konsiderohet titull e demagogjia mençuri. Rrënjët e vërteta të sadomazohizmit u ngjizën në PPSH. Kujtoni vetëm veriorin Ramiz Alia që vazhdoi të fliste me theks jugor edhe pas vdekjes së diktatorit Hoxha. Shprehemi shpesh se Berisha e Nano duhet të largohen nga kreu dhe se e mbajnë ata vetë atë post që kanë në parti. Faktikisht mendoj se “merita” kryesore e kësaj krerruajtjeje qëndron tek ata mijëra të varur te mjekra e Nanos e vetullat e Berishës. Ndoshta ka vend për të folur edhe më shumë për mazohistët në këto parti, por mjafton identifikimi i sadizmave të Nanos, Berishës, PS-së dhe PD-së, sepse këto i pjellin lukunitë e mazohistëve.

Pikërisht nën këtë kontekst, Konica deklaroi publikisht se e keqja na ka ardhur kryesisht nga brenda nesh. Të mos çuditet askush nëse brezat e mëvonshëm do të fusin dy neologjizma në fjalorët e shqipes: “nanoizëm” e “berishizëm”, këtë herë si sinonime.

Ftoj të gjithë shqiptarët që gjërat të mos i vërejmë më, por t’i vëzhgojnë. Gabimi më i pafalshëm që mund të përsëritim është t’i shndërrojmë udhëheqësit në idhuj. Le t’i njohim, pra, udhëheqësit si udhëtregues e jo si udhëdiktues, drejt demokracisë së vërtetë.

04.05.2002 ELVIS ALLA

[Albo]

Te gjithe analistet duket se e kane te lehte te gjykojne nga jashte politikes shqiptare, ose te fajesojne Nanon apo Berishen. Lexova artikullin e Rimekembjes dhe autori mendoj une genjen veten dhe ata qe e lexojne kur shprehet ne disa pika:

Nano sadokrati i PS-se

Ajo qe me cudit mua, eshte atribuimi i meritave qe nuk i takojne Nanos. Fatos Nano eshte nje imbecil politik, nje njeri per te cilin politika do te thote perfitim personal. Fatos Nano nuk u ngrit vete ne krye te PS-se, atij PS-ne ia ngecen ne dere, dhe kete fakt e ka pranuar dhe Nano me gojen e vet. Ishe byroja zgjodhi beniaminin Nano per ti lene amanet idealet dhe partine, dhe ky i fundit nuk e beri dy fjalen e partise. Deshira per te vjedhur e Nanos, u shfaq hapur me vjedhjen e hapur te ndihmave italiane.

Ai u fut ne burg per kete, dhe edhe pse hetimi u be nga qeveria italiane, burgimin e Nanos ia faturuan ish-presidentit Berisha. Kjo sigurisht per qellime te qarta politike, pasi ne kete menyre imazhi i partise komuniste shqiptare, qe kish ndruar emrin ne PS, do te zevendesohej me imazhin e nje partie me nje kryetar "te persekutuar". Dhe ceshtja Nano shkoi deri ne gjykaten e Strasburg, dhe nuk arriti qe te fitonte dot pafajesine. Pafajesine Nano e fitoi me nje vendim te urdheruar nga vete ai, nga gjykata e Tiranes. Por nese ne ato vite shqiptaret ishin ne medyshje nese Nano kishte vjedhur apo jo, po tani cfare mendojne njerezit per Nanon ne keto 5 vjet qe ka qene ne liri???? Hajduti nuk e harron dot kollaj profesionin e vet.

Eshte gjithashtu interesant fakti se sa kredi i japin Nanos brenda partise socialiste. Te gjitha problemet ne PS emeruesin e perbashket e kane Fatos Nano. Vitet me te mira PS i kish gjate 1994-1996 ku ajo bere nje opozite konstruktive dhe arriti te rrezonte nje referendum mbi kushtetuten. Ne zgjedhjet e 1996, pavaresisht se bojkoti ishte i turpshem pa u mbyllur ende kutite e votimit, pozicionimi i PS ishte i pranueshem. Pra lidershipi i Servet Pellumbit po punonte mbrekullira per socialistet. Kjo gezonte elektoratin socialist, por nga ana tjeter bashkepuntoret e Nanos si Kastriot Islami i kompani, i trembte lidershipi i treguar nga kreret e PS-se ne mungese te Nanos. PS nuk po e vuante mungesen e Nanos, perkundrazi, Nano ne burg po i bente sherbimin me te madh PS-se. Dhe me pas erdhi mocioni i Nanos me stilin tipik enverian qe i sulmon kundershtaret pikerisht atehere kur ata arrijne suksesin e tyre.

Ajo qe eshte vertet interesant ne PS eshte mentaliteti i servilit te perjetshem. Edhe pse Nano kish 4 vjet ne burg, asnje njeri nuk guxoi qe te merrte ne dore frenat e partise me te madhe te opozites ne ate kohe. Kete socialistet shqiptare e trashegojne nga komunizmi, ku ata ishin mesuar te zbatonin urdhra e jo te udhehiqnin. Nese PS ne ato vite do te kishte bere divorc nga Nano, sot Shqiperia nuk do te ish ne ate gjendje qe eshte, dhe PS nuk do te ishte nje parti qe mbeshtet interesa kriminale e anti-shqiptare.

Ne 5 vitet e fundit qe Nano doli ne skene pas daljes nga burgu, morali i PS-se eshte morali i Fatos Nanos. Te gjithe kreret socialiste jane po aq te inkriminuar aqsa eshte edhe vete Nano. Pra meritat kryesore te Fatos Nanos ne keto 5 vjet jane pikerisht kthimin e lidershipit te PS-se ne nje klub mafioz ku te gjithe vjedhin ne kurriz te atij populli, dhe te gjithe jane gati te shesin edhe grate e tyre per te perfituar ekonomikish apo per te shpetuar koken e tyre. A nuk u ngjason ky moral me ate te Fatos Nanos? Sot te gjithe ne PS e kane emrin Fatos Nano!


Berisha, sadokrati i PD-se

Ish-presidenti demokrat shqiptar mban mbi supe shume akuza qe nuk i meriton, ashtu sikunder ka gabuar ne disa prej vendimeve te tij ne keto 12 vjet pluralizem. Nga shkrimi i mesiperm me bene pershtypje fjalet: "Berisha manipuloi zgjedhjet e 1996...", "Berisha beri kete...", "Berisha beri ate ....". Per nje te huaj, qe sot per here te pare po degjon per kete opozitarin me emrin Berisha, i krijohet pershtypja sikur ky eshte Zot, ose nje njeri qe ka gjithcka nen kontroll.

Zakonisht njerezit e kane te veshtire te ndajne fajin, dhe e kane me te lehte tia veni gishtin X apo Y. Ne nje Shqiperi republike parlamentare, i bie qe pushtet me te madh te kete legjislativi, pastaj ekzekutivi dhe roli i presidentit eshte nje rol ceremonial. Analfabetizmi i theksuar politik i shqiptareve eshte deri maramendes, pasi ndryshe nga popujt e tjere qe kur nuk dine thone, nuk e di, shqiptaret japin mendim prej kopetentesh edhe ne ato pika ku ata nuk kuptojne. Nuk di tu them nese kjo eshte dicka gjenetike apo e fituar nga 50 vjet komunizem, por ama di tu them qe kultura politike e shqiptareve le shume per tu deshiruar.

E bera tere kete hyrje, per te dale tek pika qe Berisha ishte president i Shqiperise, dhe si i tille ai nuk mund te mbaje mbi supe baren e vendimeve qe merrte kryeministri, qeveria, kuvendi, gjykatat e me rradhe. Pra analistet dhe gazetaret e percipte, bejne mire qe kur shkruajne nje analize te fillojne e analizojne "pushtetin e PD-se" dhe jo "pushtetin e Berishes". Sulmimi vetem i Berishes, behet per disa arsye te forta dhe teper te nderlikuara. Ato jane:

- Berisha nga natyre eshte njeri me karakter te forte, shume energjik dhe i perkushtuar ndaj popullit te vet. Kjo beri qe gjate kohes qe ai ishte president, ai te ishte i kudondodhur dhe te linte paksa ne hije publike institucionet e tjera shqiptare.

- Ne ato vite PS e kish me te lehte te sulmonte Dr. Berishen si individ, se sa te sulmonte pushtetin e PD-se. Ne vitet 1994-1996 Shqiperia pa rritjen me te larte ekonomike ne Europe, u pranua ne Keshillin e Europes, dhe shqiptaret kishin filluar te nxirrnin buken e gojes me bizneset e tyre te vogla. Gjerat po leviznin per mire dhe shpresa per dite me te mire ishte rikthyer plotesisht.

- Interesat e Berishes nuk ishin vetem interesa politike, por edhe interesa kombetare. Kjo e bente ate nje shenjester edhe te lobeve anti-shqiptare, qofshin keto greke apo serbe. Berisha e ngrinte ceshtjen kombetare, ne cdo takim nderkombetar te tij, dhe kjo ishte e mjaftueshme qe ai te vihej nen sulmet greke apo serbe.

- Maredheniet e ish-presidentit me faktorin nderkombetar ishin shume te mira per disa vite rresht, por ne dy vitet e fundit te pushtetit te PD-se, perendimoret mesuan se Berisha nuk eshte nje njeri te cilin mund ta terheqin per hunde, dhe Berisha di edhe te kundershtoje ashper, kur shkelen interesat e shqiptareve.

Per akuzat se gjoja Berisha ka uzurpuar PD-ne, ato jane me te vertete qesharake dhe behen nga njerez qe ose paguhen per te krijuar probleme te paqena ne PD, ose jane njerez qe nuk gjykojne por dijne vetem te mbajne iso. Berisha nuk ka patur asnjehere rival ne PD dhe jo se ai vrau e preu kandidatet e tjere, por se ai kish autoritetin intelektual dhe perkushtimin maksimal, qe zor se e arrinte ndonjeri prej kandidateve te tjere.

Sali Berisha eshte politikani me karizmatik qe ka pare ndonjehere Shqiperia pasi vetem ai ka arritur qe te beje fushate ne cdo cep te Shqiperise, dhe jo njehere, jo dy here, por cdo zgjedhje dhe fushate qe eshte bere ne Shqiperi. Mbeshtetjen dhe autoritetin qe ai gezon ne Shqiperi, shume veta me te drejte ne vitet 1996 e krahasuan me "idhullin e diktatorit Hoxha", vecse ndryshe nga Hoxha, Berisha nuk i bente njerezit te mbeshtesnin e simpatizonin nga frika, por ato mesazhe qe ai percillte ne popull.

Autori me siper perpiqet qe te heqi edhe nje paralele midis Berishes dhe Hajdarit. Azem Hajdari, ndjese paste, e meriton epitetin "Tribun i Demokracise", por ai nuk gezonte kapicitetin dhe formimin e duhur intelektual e kulturor per te udhehequr nje popull apo nje parti. Kete me mire se kushdo e dinte vete Hajdari, dhe jo me kot pavaresisht nga mosmareveshjet me njeri-tjetrin, ata asnjehere nuk humben mirekuptimin e ngritur mbi idealet e dhjetorit. Hajdari ishte ne krah te presidentit Berisha ne 1997, nese Azemi nuk do te besonte tek Berisha, 1997 ishte momenti i duhur per te per ta goditur politikisht Berishen. Por ai nuk e beri kete, por perkundrazi u rreshtua ne krah te Berishes.


Sadokratet dhe spektatoret shqiptare

Ata njerez qe mundohen te bejne krahasime midis Berishes dhe Nanos, si dy sadokrate shqiptare, jane edhe ata qe mashtrojne veten perpara se te mashtrojne lexuesin. Keta te dy nuk kane te krahasuar, pasi nese njeri ka sakrifikuar gjithcka per vendin e tij, tjetri ka shitur gjithcka shqiptare per te kenaqur etjen e vete per pushtet e para. Nese Berishen e karakterizon ndershmeria e sinqeriteti perpara popullit te tij, Nanon e karakterizon mashtrimi dhe perversiteti.

Shqiptaret tashme kane jetuar plot 10 vjet pluralizem nga te cilet 5 vjet e kane patur pushtetin demokratet, dhe 5 vjetet e tjera e kane patur socialistet. Me mire se kushdo, ndryshimin midis dy pushteteve, e beni vete ju, pasi ju i jetuat te dyja kohet. Mos e merrni mundimin te kerkoni te verteten neper gazetat e televizionet, nga goja e X analisti apo Y politikani. E verteta eshte para syve tuaj dhe secili nga ju ben perzgjedhjen e vet ne baze te aftesive mendore dhe intelektit.

Uroj qe shqiptaret te kene nxjerre mesimet e duhura politike ne keto 10 vjet pluralizem.

[Ingenuous]

Pershendetje.

Tre tipa te sjelljes politike:

1. Se pari gjejme pak njerez qe e cilesojne politiken si qellim principal te jetes se tyre. Midis tyre a) jetojne ne politike per politiken. Ja vlen te theksojme qe jane te shperblyer per aktivitetin e tyre politik dhe jetojne eskluzivisht me kete shperblim b) te tjere jetojne vetem per politiken dhe kalojne ne pasurim nga nje pune e ushtruar ne rruge te ndryshme. Natyrisht i njejti person ne rrethana te ndryshme mund te kaloje nga nje grup tek tjetri.

2. Se dyti gjejme persona qe nuk e kane politiken si qellim te jetes se tyre, por per t’ju dedikuar thellesisht nje tjeter aktiviteti ( per te cilen jetojne, dhe nga e cila jetojne) marrin ne konsiderate faktet politike, kerkojne ti njohin seriozisht ato dhe te influencojne seriozisht ne evolimin e tyre.

3. Se treti gjejme njerez politikisht pak aktiv, qe normalisht nuk i kalojne nivelet e thashethemeve politike, dhe qe bejne nje sforco per t’i kuptuar faktet politike, dhe marrin pjese vetem ne raste te medha si ne zgjedhje, ne krizat e medha te jetes se nje vendi, ose ne evenimentet qe shkaktojne emocione te medha kolektive.

Politikanet tane, C'tip politike kane zgjedhur ?!

Besoj qe me kuptuat.

Ciao