historia e fiseve ?

[spirobeg]

dini se nga vjen prejardhja e fiseve shqiptare .. p.sh. fisi i Kastrateve, Berisheve, Gasheve, Kelmendeve etj..
dua qe te gjithe ju te flisni per fisin tuaj ?
p.sh un jam i fisit Kastrat thuhet qe rrjedh nga shkodra por me shume sdi .

[alibaba]

Kastrati im, prejardhja dhe traditat



Kastrati ndodhet në veri të Shqipërisë. Kufizohet, nga verilindja me malin e Veleçikut me lartësi 1726 metra mbi nivelin e detit, si dhe me Komunën e Shkrelit. Në lindje kufizohet me Përroin e Thatë, në juglindje me qytetin e rrethinat e Koplikut dhe në perëndim, me Liqenin e Shkodrës dhe me katundet e Bajrakut të Hotit. Si pykë, futet ndërmjet Hotit e Shkrelit, deri në bjeshkët e Kelmendit e të Bogës.

Kastrati është truall i lashtë, autokton për banorët e tij. Pra popullsia kastratase ka lëvizë herë pas here, po trualli ka mbetë po ai. Toka e Kastratit është përnjimend shqiptare, si për banuesit e hershëm dhe për ata që kanë ardhë më vonë. Kastrati i pjesës së Epërme ka kenë i banuem prej shumë shekujsh prej banorëve të kahmotshëm. Janë shqipfolës por prejkah kanë ardhë nuk dihet. A janë me prejardhje sllave a prej tjetërkah, nuk janë në gjëndje me e skjarue, as banorët e hershëm apo brezat e sotshëm.

Vendasit e parë në Kastrat janë Petroviqët, Totoviqët e Paloviqët. Edhe në ditët tona ekzistojnë si fise e bashkëjetojnë në harmoni me kastratasit që kanë ardhë më vonë. Sipas gojëdhënave të lëna trashigim, rreth vitit 1467, pas vdekjes së Gjergj Kastriotit, një person i quejtun Dedël – Bredosil, i lindun e i rritun në fshatin Drekal të Kuçit të Malësisë së Madhe, ka vendosë të largohet nga vendi i lindjes, për me jetue dikund tjetër ma mirë. Kështu mori rrugën e teposhtes, udhëtoi natë e ditë papushim, dhe ma në fund me karvanin e tij tek Shtegu i dhëneve që gjindet në rranxë të Veleçikut, asht ndalë aty ku mushka ka zgjedhë me pushue. E vërteta e largimit prej Kuçit nuk dihet me saktësi. Ka fjalë se i asht largue hasmit. E vërtetë asht se ka kenë një fis i egër i krijuem ndër mote në katundin e Berishës.

Dedli pati shtatë djem. Bashkë me ta erdhi e u vendos në shpellën ku pushoi mushka, pra në rranxë të Veleçikut. Djali i madh thirrej Ilia, i dyti Ivan, i treti Pal, i katërti Nar, i pesti Gor, i gjashti Jar dhe i shtati Gjon. Dedli me djem, jetoi shtatë vjet në shpellë. Vendasit e atjeshëm, u janë afrue kësaj familjeje, e duhet thanë se nuk i kanë pritë fort mirë. Çfarë asht ba ma vonë, e dijnë ata vetë. Ka histori e gojëdhana të shumta por unë nuk po zgjatem. Ato që thashë ma sipër janë të vërteta se e dëshmon historia dhe vetë jeta.

Pas shtatë vjet jetese në shpellë, e kanë lëshue shpellën e janë nisë teposhtë për me gjetë ndonjë vend të përshtatshëm për me jetua. Kanë zanë vend tek Burimi i Gurrës, e në të djathtë të saj një kullë prej guri kanë ndërtua. Kanë jetue në këtë vend për shumë vjet, tue ndërtue banesa të reja me gurë të latuem. Aty i kanë edhe vorret të punueme me marak. Aty ndodhet edhe vorri i Dedëlit, të parit të Kastratit, por janë edhe vorret e trashigimtarëve të tij. Kush ka dëshirë me i pa, aty vorret i ka. Mandej njerzit që aty kanë gjetë, disa kanë ikë e dikush ka mbetë. Shumica asht largue e këtë vend e kanë shkretue. Fisi i Dedëlit asht shtua shpejt, e kanë zotnue vendbanimin, tue hapë ara e bashtina, tue mbajtë gjanë e gjallë e tue punua tokat. Ma vonë kanë zbritë në fushën e Bajzës pothuajse të shkretueme për sa i takon banimit.

Dedëli me djemtë t vet, si katolikë që ishin, nisën me ndërtue një kishë në emen të shejtit Shën Mark. Çprej asaj kohe te kjo kishë i luten Zotit, pra në Bratosh. Atje mblidhet gjithë Kastrati, me Vukpalaj e Goraj Budishë.

Shtatë vëllaznit jetuan bashkë deri sa dikush ka vdekë e dikush asht vra, nga luftnat e gjaqet. Kanë mbetë gjallë vetëm tre djemtë e mëdhenj. Ivani, Ilia e Pali kanë mbrritë në moshë të vjetër, ndërkohë kur Nari, Gori, Jari e Gjoni, ishin jetëshkurtën. Por mendohet se Nari e ka lanë një djalë. Po kështu nga një djalë kanë lanë edhe Gori e Jari. Gjoni, ma i vogli, ka vdekë krejt i ri pa lanë fëmijë.

Sipas burimeve të vjeluna, Nari ka jetue bashkë me Palin. Asht kjo arsyeja që pasardhësit kanë ruejtë mbiemnat. Nga Nari janë Narkajt e sotshëm. Ivani kur asht nda, ka shkue me djemtë e vet Leken e Keqin. Me Ilinë pati një deformim. Pasardhësit e quejtën vedin Alia. Kjo ndodhi se ndrroi emnin e besimin. Nga katolik u ba musliman. Me Alinë kanë bashkëjetue Gori e Jeri. Fëmijtë që kanë lanë Gori e Jeri, janë rritë dhe kanë marrë edukatë nga Alia. Secili ka lanë nga një djalë, si Gori, si Jeri. Edhe pse Alia ndrroi fe, nipat e tij nuk pranuen me iu largue fesë së Krishtit. Ata edhe kur janë rritë e janë nda, kanë trashigue për mbiemën, emnin e paraardhësit të tyne.

Gori pati një djalë me emnin Shkurt. Ky pati katër djelm: Gjokë Shkurtin, Deç Shkurtin, Prelë Shkurtin e Per Shkurtin. Që të gjithë këta vëllazen kanë formue katundet e veta në mbiemën të gjyshit. Nga Gor, në Goraj. Me qëllim që ta përjetojshin rracen e tyne, pjesa ma e madhe e fisit zbriti poshtë, nën Majë të Çelës. Pjesa e mbetun ka jetue në Bratosh. Pra emni i fshatit Goraj nuk asht emen sllav, por si rezultat i trashigimisë së Gorit. Këtë emën e ka dhe një fshat në rrethin e Beratit. Pra, kjo asht një dëshmi se sllavët nuk janë as në Berat, dhe as në Kastrat. Ky arsyetim ka vend edhe për fshatin Jeran. Banorët e këtij të fundit janë pasardhësit e Jerit. Kështu mund të flitet edhe për fiset e tjera të Kastratit. E mbështesin këtë logjikë edhe hulumtues së huej si Giorg Hahn në shkrimet e veta. Asht folë se Jera asht motër e Jerit dhe asht martua në Reç. Kur i ka vdekë burri, asht kthye në gjini së bashku me një djalë të lindun me burrin që i pati vdekë. Unë nuk i besoj kësaj gojëdhane. Lexuesit ta vrasin mendjen dhe t’i besojnë arsyes së tyne. Këto ndodhi nuk i kam përjetue por besoj se Kastrati e ka pranue me jetue në truellin e vet, por kurrë nuk e ka vu në krye të vendit fisin e Jerës.

Prelë Toma i Jeranit, ka kenë përfaqësues i Kastratit në Lidhjen e Prizrenit të vitit 1878, së bashku me krenë e bajraktarë të tjerë kastratas. Po të kishte kenë nip bije, nuk besoj se mund të ishte pranue përfaqësimi i tij. Kjo për faktin se krahinës nuk i mungonin burrat e urtë. Edhe në këtë pikë nuk po shkoj ma larg. Por dua me theksue se kur ka ardhë Dedëli në Kastrat, nuk asht folë a ka pasë vajza apo jo. As për vajzën Jerë nuk asht ba fjalë, ndërkohë për djalin Jer, po.

Gazetarja britanike Edit Durham që jetoi në Shqipni njëzet vjet, ka shkrue për Dedëlin e historinë e tij. Ndërkohë për Jerën nuk ka lanë asnjë fjalë të shkrueme.

Për çka po shkruej janë gjana të papame, shumë pak të ndigjueme por fort mirë të arsyetueme. Kam frikë se bien në veshë të shurdhet e se pakkush ka me i besue. Nuk jam në moshë të re kur po i hedh në letër këto shënime. Jam në moshën e pleqnisë së thellë dhe ju garantoj se jam konsultue me burra të moçëm e të urtë të mbarë krahinës së Kastratit, për këtë histori që po iu tregoj për Kastratin tim. Kam ba biseda me Mark Bacin, Lulash Pretashin, Hasan Ramën e të tjerë. Me këta burra të urtë kam jetue në stane për një kohë të giatë, e kam pasë boll kohë me marrë e me dhanë me ta. Në hartimin e kësaj historie të shkurtë, më ka ndihmue edhe jeta jeme praktike, përvoja e hulumtimet e paprajshme. Ndihmë të madhe më ka dhanë vendi i punës. Për 35 vjet pandërprerje kam punuar në Gjendjen Civile, e kam pasë njohje jo vetëm për Kastratin e Shkrelin, por edhe për Bogën, Lohen e Hotin. Më asht dhanë rasti të takohem e të bashkëbisedoj me burra malësie të njoftun. Unë mund të mos e njoh sa duhet bujqësinë e blegtorinë, politikën e urtinë, por historinë e kam pasë për zemër.

Nuk më duket e arsyeshme me u picigjatë në këtë shkrim për Kastratin edhe për segmente të tjera të Malësisë. Dëshëroj me u përqëndrue në fshatin Goraj ku kam lindë, jam rritë dhe edukue, deri sa jam ba 40 vjeç. Edhe ma vonë jetesën dhe punën i kam vazhdue jo fort larg fshatit tim të lindjes, Gorajve. Vendlindjen nuk e kam harrue për asnjë moment. Sepse besoj se ai që harron gjakun e fisin, asht farëtretun, pasi edhe bagëtia që asht shtazë, e mban afër gjakun e vet. Kush ka kenë çoban, e din mirë se ku due me dalë. Provo e hyj në vathën e gjësë së gjallë, e shih me sytë e tu, si rrinë afër e afër nana me bijën e me mbesën. Edhe në kullosë i gjen bashkë sepse i dalin zot të njajtit gjak. As gjaku nuk bahet ujë dhe as i joti nuk bahet i huej. Njeriu jot kah shkon të rrxon, kah vjen të çon.

Fisi Goraj ndodhet në një luginë midis maleve të Stolit e Çelës, në mes të Zagorës e Budishës. Si rrugë kryesore ka nisjen nga Gryka e Shtinit që hyn nga Zagora e të çon në Budishë e Katund të Kastratit. Një rrugë tjetër kamsore e ka tek Qafa e Gëlqeres që të çon në Jeran e në Bajzë. Asht një lug i thatë, me pak toka të pjerrëta, pa ujë e në mëshirë të fatit. Banorët merren me bujqësi, blegtori, pemtari e mbledhin sherbelë. Duhet thanë se vitet e fundit, bimët medicinale janë ba burimi kryesor i të ardhunave financiare për mbijetesë. Tradita flet edhe për kultivimin e vreshtave në Goraj e në rrethina të këtij fshati që e kam për zemër. Asht një toponim me emnin Vneshtë, ku ka pasë hardhi, fiq, dardha e të tjera lloje. Banorët në këtë vend kanë qenë të grupuem. Për me ruejtë prodhimet e veta kanë caktue një roje (budar), i cili ishte pjestar i banorëve të vneshtës. Një kodër kundruell Vneshtës edhe sot thirret Suka e Budarëve. Ky vend asht mbi burimin që thirret Lëmoq. Disa banorë të Gorajve i kanë pasë tokat nën Qafën e Gëlqeres, afër Rranxës së Veshtit e Vukpalajve, afër Lugut të Kalajve, nën Malin e Tatiçit, ku quhet Veshti i Gorajve me një sipërfaqe prej 4 hektarësh. Kjo tokë sot asht djerrinë me pak tokë nëpër të.

Gorajt kanë pasë një popullsi prej 200 frymësh. Por janë rrallue fort tue ra në fushë për një jetesë ma me komoditet. Kanë xanë vend në Rranxë të Veshtit, në Jeran, në qytezën e Bajzës, në Gashaj të Ivanajve, në Dobre të Koplikut, në Çezme, por edhe ma larg, në Lezhë e në Laç të Kurbinit.

Megjithse ishte katund i vogël e i vorfën, Goraj asht dallue për burrni e trimni, nder e besë, mikpritje e respekt. Ashtu si vëllaznitë e tjera të Kastratit, të rinj e të vjetër, kanë ruejtë zakonet e traditat, kanë mikpritë mik e bijë, kanë strehue gjithkend që u ka trokitë në derë. Për komb, flamur e besim kanë dhanë edhe jetën. Përmenden Gjelosh Marashi e Prelë Mark Vuksanaj, dëshmorë të luftimeve me jeniçerët osmanë. Plagë kanë marrë edhe Losh Lek Vuksanaj, Ndoc Preç Prekulaj e të tjerë.

Vendi i thatë u ka dhanë peshqesh banorëve të Gorajve varfërinë e skajshme. Vera ka kenë e thatë vazhdimisht. Ka ndodhë që edhe fara e hedhun ka shkue hurrç. Bukën e gojës e kanë sigurua duke lypë drithë në katundet e Bregut të Matës e ma larg. Këtë odise udhëtimesh e ka përjetue edhe autori i këtyre shënimeve. E kemi coptue me mokër guri drithin sa me e mbajtë shpirtin gjallë. Skrop, hithra të zieme e kaçimaku, ka kenë lista e gjellnave, në vite të veçanta ku zhegu ishte përvëlues. Mungesa e bukës asht kenë motër me mungesën e ujit, për njerzit e për kafshët. Ujët e pijshëm e kanë marrë në Dedaj të Shkrelit, tek Kroni i Ri një orë e gjysë larg, diku afër Rranxës së Veleçikut. Burimi i vetëm Lëmoqi, në qendër të fshatit, mbante pak ujë që shterrej shpejt. Kohët e fundit si pasojë e gërmimeve me gjasë për rregullimin e Kronit, ka humbë rrjedha e vetme e burimit.

Në kohëna të kalueme janë ba përpjekje me krijue ubla. Këto kroje e ruenin për një farë kohe ujët dhe thirreshin Ublat e Gorajve në gjysë të Malit të Çelës, mbi Lugun e Shtinit. Në kohën e verës ublat ruheshin me budar, duke e nda ujët me bujlerë sipas frymëve. Kur këto ubla mbeteshin bosh, bujlerat mbusheshin në Zagorë tek Burimi i Çerres.

Për shkollimin asht ba krejt pak nga organet e qeverisjes. Tek frati i katundit shkruhej një letër që merrte rrugë e lexohej një letër që vinte prej larg. Një shkollë fillore asht hapë vetëm në vitin 1946 në ndërtesën e Pjetër Markut. Ma vonë shkolla vendoset në shtëpinë e Vuksan Tomës. Për dy vjet këtu asht zhvillue dhe kursi i analfabetizmit. Autori i këtyre shenimeve ka kenë në rolin e arsimtarit në këtë rasë, pasi mësuesit ishin me kater klasë fillore e nga qyteti i Shkodrës, e nuk u jepej mundësia me dhanë mësim natën për banorët analfabetë.

Historia e përshkrueme në këtë material modest e pa pretendime, me giasë nuk besohet nga brezi i ri i kastratasve. Por jam i bindun se bashkëkohësit e mij e besojnë, se i kanë përjetue ato ndodhi të vorfnimit masiv e vuejtjeve të panumërueme. Vështërsi ka pasë edhe në sigurimin e ushqimeve për gjanë e gjallë. Bari i livadheve dhe i mezhdave digjej për hanë. Barrët me gjethe frashni, ishin ushqim sa me dalë me lëkurë në Shnjerq. Bagtitë ndodhte e erreshin në mal, e shpesh i merrte dami.

Aliajt e Gorajt kanë jetue bashkë e kanë pasë një vojvodë, Zenel Shabanin e Aliajve, deri njëqind vjet ma parë kur një pjesë e banorëve të Aliajve, kanë zbritë në fushat e Bajzës. Pjesa tjetër ka vazhdue jetesën në Katund të Kastratit dhe ka emnue një vojvodë tjetër prej Gorajve, Vuksan Lekë Gilaj-n. Pas shkëputjes me Aliajt, fshati asht quejtë Goraj – Kurtaj. Kështu ka qëndrue deri në vitin 1953 nën një këshill të përbashkët. Pra, Kurtajt janë Aliaj si fis. Unë mbaj mënd dy shtëpi nga Kurtaj, pra Aliaj, Hasan Rama e Zekë Alija që kanë banue në Goraj poshtë, me të cilat kemi nda të mirën e të keqen. Kemi jetue atëherë e sot si një vëllazni, pavarësisht se ata i përkisnin besimit islam e Gorajt e tjerë të fesë katolike. Nuk ka patur grindje. Kanë kenë bashkë në morte e në dasma.

Lagja Kurtaj pati banorë të fesë muslimane. Në vitin 1953 kanë shkue me Vuçë – Kurtaj, duke krijue një fshat të ri sipas administrimit të kohës. Një pjesë e Gorajve dhe e Kurtajve shkuen me Bratoshin. Këtij të fundit iu hoq Budisha, e cila kaloi me Gorajt. Prej asaj kohe fshati mori emnin Goraj-Budishë. Pra Budisha si fis, janë të Ivanit. Por kastratas janë edhe Gora e Budisha, porse dy vëllaznesh. Nga katundi kanë zbritë si Aliajt, Ivanajt, Vukpalajt e Gorajt. Dikush ma heret e dikush ma vonë. Kur kanë shkua ndër festa, dasma e morte, kastratasve u ka pri Alija e pasardhësit e tij. Kjo për arsye se Alia ka kenë djali ma i madh i Dedëlit. Në rastet kur një i Aliaj ka mungue, atëherë kanë pri Gorajt, si përfaqësues i Alisë, por se ka bashkëjeue me Alinë. Kur ndër festa, morte e dasma ka marrë pjesë nji i Aliaj, Gorajt kanë ndejë mbas Ivanajve e Vukpalajve, si vëlla ma i vogël.

Bjeshkët i kanë pasë të gjithë së bashku. Njisoj si Aliajt, si Ivanajt, si Vukpalajt e si Gorajt. Njisoj bashkë si Kreneshdolin, si Fushën e Zezë, si Drugomirin, si Gropat e Vrrinit, si Boçanin e të tjera bjeshkë. Po ashtu edhe Kastratin e moçëm.

Si çdo popullatë tjetër, edhe Gorajt kanë historinë e vet. Janë të një gjaku me të gjithë Kastratin tjetër. Për Gorajt fola ma tepër se kam njohje ma të madhe. U zgiata se besoj se u duhet lanë diçka e shkrueme brezave për historinë e fshatit Goraj e të krahinës së Kastratit. E theksoj se të parët tanë nuk kanë lanë gja të shkrueme si trashigimi. Nuk ka pasë shkolla, kështu që brezat para meje nuk kanë dijtë shkrim e këndim. Ne kemi trashigue vetëm gojëdhana nga të parët tanë e kurrgja ma tepër.

Le të flasim për barqet e Gorajve që e përbajnë fshatin. Janë katër vëllazën, që njihen si nipat e Gor Dedëlit, të bijt e Shkurtit, djalit të Gorit.

1. Gjokë Shkurti, i madhi, Gjokajt e sotshëm.

2. Deç Shkurti, i dyti, Deçajt e sotshëm.

3. Prelë Shkurti, i treti, Prelajt e sotshëm.

4. Per Shkurti, i katërti, Perajt e sotshëm.

Me barkun Gjokaj shkojnë familjet me mbiemen Gilaj, Spatharaj e Gjolaj. Për mbiemnin Spatharaj asht marrë nji tokë e tyne afër shpisë së fisit, e cila quhet Spathare. Ndërsa në fisin Deçaj shkojnë Deçajt. Këta e ruajnë edhe sot mbiemnin dhe janë të bijtë e Vuksan Tomës. Kurse mbiemni Ulaj e Prekulaj që mbahen nga Prekë Gjelja e Gjokë Ndoci që jetojnë në Bratosh, ka afërsi gjaku me Tonin Leken e Gjeto Gjeken. Me mbiemnin Veshtja, janë të afërm dhe banojnë në Rranxë të Veshtit.

Atje në Rranxë të Hijes në Bratosh ka pasë lindë edhe Marash Gjekë Mala (Veshtja). Gërmadhat e shtëpisë së vjetër të këtij burri, gjinden edhe sot afër shtëpisë së Prekë Gjeto Ulaj. Ndërsa familjet e tjera që sot e popullojnë Rranxën e Veshtit, janë thirrë dikur Lul Lekaj. Tash edhe ato thirren Veshtja, sipas vendit ku kanë zgjedhë për jetesë. Ata që sot banojnë në Breg të Matës të rrethit të Lezhës, kanë po ashtu mbiemnin Veshtja. Fisi Prelaj e ma vonë Vuksan Prelaj, ata që banojnë sot në Goraj sikurse janë Pjetër Mark Vuksanaj, Tomë Zef Vuksanaj e Mark Lul Vuksanaj, e ruejnë mbiemnin Vuksanaj. Kështu veprojnë edhe të bijtë e Gjeto Tomës e Pjetër Dodës që janë të vendosun në Goraj (Ivanaj). Vuksanajt që banojnë në Dobre, përdorin mbiemnat Gjetja e Gurai, ndonëse janë kushërinj. Ndërsa Vasel Rroku e Tomë Frani, megjithëse janë të Vuksan Prelaj, sot thirren Burgaj. Kanë marrë emnin e një mali që gjindet në Rranxë të Veshtit. Këta janë kushërinj me Vuksanajt që banojnë në Goraj. Stërnipat e Pjetër Markut që sot jetojnë në Qendër të Bajzës si Gjon Rroku, mban mbiemnin Burraj. Unë vetë e mbaj mend deri në pesë brezni që i kam njoftë e kam kuvendë me ta. Ja një rast: Helidon Marash Vuksanaj, Marash Zef Vuksanaj, Zef Lulash Vuksanaj dhe Lulash Pretash Vuksanaj. Nuk i kam njoftë por e kam me vesh, Lulash Pretashi, Pretash Marashi e Marash Nika, asht kushëri me Rrok Niken e Nikë Marashit. Pra Lulash Pretashi i Pretash Marashit dhe Rrok Nika i Nikë Marashit. Kështu edhe Dedë Nika e Gjon Nika.

Fisi Peraj përbahet prej tri breznishë. Këto janë Lekaj, Rudaj, Bakaj. Këto tri brezni ruejnë mbiemnat e të parëve të tyne.

Pra i gjithë fisi Goraj, ma parë i ka mbledhë nji sofër në të gjitha rastet e mira e të liga. Janë thirrë ndërvedi si pjestarë të nji gjaku. Nuk janë martue ndërvedi deri në vitin 1943. Ky vit shenon martesën e parë brenda fisit. Rastet janë shumë të rralla edhe ma vonë. Gorajt i kanë pasë e i kanë vorret bashkë në Goraj te Kisha. Kjo kishë asht ndërtua para 200 vjetësh e shkatrrua në vitet 1942-1943. Kisha asht rindërtua nga italianët në përkushtim të dëshmorit Pretash Prelë Gjolaj me gradën Kapter i Milicisë Shqiptare, i cili mbeti i vramë nga forcat serbo-malazeze, në mbrojtje të kufinit shqiptar.

Këtu mbaron ky përshkrim i thjeshtë për krahinën ku kam lindë, rritë e edukue, e te tanë jetën ia kam kushtue. Me ditë sadopak djelt e mi për prejardhjen e tyne, besoj se veç mirë asht. Ma thotë nji mende se edhe nipat kanë me e çue për mue nji putir me raki, në shenjë kujtimi për gjyshin që i deshti e i hatroi deri atje ku nuk ban ma.


http://www.shqiperia-etnike.com/she103/she103shqip.htm

[spirobeg]

http://www.shqiperia-etnike.com/she103/she103shqip.htm

flm. shum alibab per ket histori t'hollsishme.. por un jam nga kosova si ta merr mendja qe erdh ketu fisi dhe nga cili perfaqesues.

[alibaba]

Të gjitha fiset, kanë ardhje të ndryshme, jo përnjëherë. Në rastin tënd, që qenke kastrat (njisoj si për fise tjera), një njeri ka ardhur duke themelu i lagje, por lagjet tjera nëpër Kosovë e gjetiu janë themelu nga njerëz tjerë, kushërinj mes vete. Dmth nuk është themelu i tërë fisi kastrat në Kosovë vetëm nga një njeri, se në Kosovë fiset janë heterogjene. Kjo vlen për çdo fis.

Se cili person ka ardh atje, më së miri mund të dijë dikush nga të vjetrit në fisin tand, që ka mbajtë mend diçka.

Je katolik a musliman?

[spirobeg]

Të gjitha fiset, kanë ardhje të ndryshme, jo përnjëherë. Në rastin tënd, që qenke kastrat (njisoj si për fise tjera), një njeri ka ardhur duke themelu i lagje, por lagjet tjera nëpër Kosovë e gjetiu janë themelu nga njerëz tjerë, kushërinj mes vete. Dmth nuk është themelu i tërë fisi kastrat në Kosovë vetëm nga një njeri, se në Kosovë fiset janë heterogjene. Kjo vlen për çdo fis.

Se cili person ka ardh atje, më së miri mund të dijë dikush nga të vjetrit në fisin tand, që ka mbajtë mend diçka.

Je katolik a musliman?

musliman jam

[alibaba]

Atje lart shkrun që muslimanët rrjedhin nga Alija.

[spirobeg]

Atje lart shkrun që muslimanët rrjedhin nga Alija.

e kam te qart >