ty duam, krijuesi i sendeve
Para fundit të dritës,
ty duam, krijuesi i sendeve,
me mirësinë e zakontë,
të na kryesosh në roje.
Ty ëndërrofshin zemrat tona,
në gjumë të rëndë Ty ndjefshin,
dhe gjithmonë lavdinë tënde
këndofshin në ag të dritës.
Na jep jetë të shëndetshme,
ngrohtësinë tonë përtërije,
mjegullën e zezë të natës
ta sqarojë drita jote.
O Hyji, që tërë shkëlqim e dritë
O Hyji, që tërë shkëlqim e dritë
zbulon errësitë e natës,
e ndriçim drite quhesh
kur dritë u flet të lumëve.
O Hy i Shenjtë të lutemi
Ti në këtë natë na ruaj;
në ty të gjejmë pushimin,
na i bëj të qeta orët.
Nëse sytë i zë gjumi,
për ty zemra t’rrijë zgjuar;
të mbrosh me dorën tënde
besnikët që të duan.
Shiko, o mbrojtësi ynë,
na ruaj ndër prita e kurthe,
sundo shërbëtorët tu
që me gjak tënd shpërbleve.
Nata e zezë mbulon ngjyrat
Nata e zezë mbulon ngjyrat
e çdo sendi të tokës:
duke u rrëfyer të lypim,
gjyqtar i drejtë i zemrave,
që të na shlyesh fajet
t’na lajsh ndyrësinë e mendjes,
e t’japësh, o Hyji, hirin
e të na shporren krimet.
Nga prapësitë mpihet mendja,
që e bren faji i damshëm;
lakmon të çrranjosë t’errtat,
të kërkojë ty, Shëlbues.
Dëbo tymin e mjegullën
nga brenda sa më tepër,
të gëzohet me u vendosur
në dritën e uruar.
O Hyji, jepu shenjën, lutemi
O Hyji, jepu shenjën, lutemi
shërbëtorëve tu që luten,
kjo mbrapështi e shekullit
të mos na robërojë fenë.
Mos të mendojmë pa mëshirë,
mos të smirojmë askënd,
të fyer mos t’marrim hak,
me të mirë ta mundim t’keqen.
Qoftë larg nga zemrat tona
mëri, mashtrim, kreni;
të marrë fund koprracia,
rranja e gjithë t’këqiave.
Të ruajë lidhjet e paqes
dashnia pa mashtrime;
pa njolla qoftë pastria
që vuan nga mizoria.
O Hyj i etërve të mi dhe Zoti i mëshirës
*O Hyj i etërve të mi dhe Zoti i mëshirës,
ti që me anë të fjalës sate krijove rruzullin,
që njeriun e krijove me anë të urtisë sate *
për të sunduar krijesat që ti i përftove,
për ta drejtuar botën me shenjtëri e drejtësi *
dhe për të gjykuar gjyqin me shpirt të drejtë:
ma jep urtinë që rri në fron pranë teje *
dhe mos më përjashto nga numri i fëmijëve të tu,
sepse jam shërbëtori yt, biri i skllaves sate, †
njeri i vogël e jetëshkurtër, *
i paaftë për të kuptuar gjyq e ligj.
Sepse, edhe po t'u gjente ndër bijtë e njerëzve
ndokush i përsosur, †
por, në qoftë se i mungon urtia jote, *
do të vlerësohej për asgjë.
Me ty është urtia që i njeh veprat e tua, *
që ishte pranë edhe atëherë kur e krijove rruzullin,
dhe e dinte çfarë është e pëlqyeshme në sytë e tu *
dhe çfarë është e drejtë në urdhërimet e tua.
Dërgoje prej qiejve të tu të shenjtë, *
çoje prej selisë së madhërisë sate, –
që të jetë me mua e të mundohet
krah për krah me mua, *
që të di çka është e pëlqyeshme para teje.
Sepse ajo di dhe gjithçka kupton, †
të më përcjellë me maturi në veprat e mia *
e të më mbrojë me lavdinë e vet.
O Hy që s’vjen nga askush
O Hy që s’vjen nga askush,
o Hy që rrjedh prej Hyjit
Hy që buron prej këtyre,
ndër ne eja përkrahës.
Ti je dëshira jonë,
ti qofsh dashnia e gëzimi:
në ty lakmimi ynë
e në ty qoftë kënaqësia.
O Atë, sunduesi i t’gjithëve,
me t’Lindurin nga Virgjëra,
brenda dhe rreth e rrotull
me Shpirtin Shenjtë sundona.
Kujto, Shenjtja Trini,
ç’ndërtoi mirësia jote,
njeriun më parë krijove,
me anë t’gjakut e rimkëmbe.
Se ata që ka krijuar Njënia,
shpërbleu dashnia e Krishtit
atëherë tue vuajtur i ndërgjegjshëm,
tani të duaj ne duke na zgjedhur.
Zgjo ndjenja dashurie
Zgjo ndjenja dashurie
ndaj ty, dhurues i fajit,
shpirtmirë t’u bëhesh zemrave
si të pastrosh ndyrësitë.
Këtu ne arrijmë të huaj (jashtëm)
dhe të mërguar rënkojmë;
ti je liman e atdhe,
na ço n’tremet e jetës.
Dashni e lumtur që ka etje
për ty gurrë jete, o e Vërteta;
ata sy shumë të lumtur
të popullit që ty vëzhgojnë.
N’ty është lumnia e madhe
kujtesa e lavdisë tënde,
që pa mbarim madhërojnë
ata që ngrejnë nga thellësia zemrën.
LUTIA E XHEMIS, NE FORUMIN SHQIPTAR.
O Zot, nëse unë të harroj Ty, mos më harro Ti mua! O Zot, mos më bë kasap, që prenë “qengja”, e as më bë dele që e presin “kasapët”!
O Zot, më ndihmo ta them fjalën e vërtetë para të fuqishmëve dhe më ndihmo që të mos e them të pavërtetën për t’i fituar duartrokitjet e të dobëtëve!
O Zot, në më japish pasuri, mos ma merr lumturinë, e në më japish fuqi, mos ma merr mendjen!
O Zot, kur të më dhurosh
sukses, mos ma merr lumturinë time, e kur të më dhurosh modesti, mos ma merr krenarinë me karakterin tim!
O Zot, më ndihmo ta shoh anën tjetër të pamjes dhe mos më lejo t’i akuzoj kundërshtarët e mi se janë tradhtarë, për shkak se më kundërshtojnë në mendim!
O Zot, më mëso t’i dua njerëzit ashtu siç e dua veten dhe më mëso ta gjykoj veten ashtu siç i gjykoj njerëzit!
O Zot, mos lejo të prekem me arrogancë kur kam sukses dhe mos lejo të prekem me pesimizëm kur dështoj, por më përkujto gjithherë se dështimi është përvojë që i paraprinë suksesit!
O Zot, më mëso se toleranca është niveli më i lartë i forcës, kurse dëshira për hakmarrje është aspekti i parë i dobësisë!
O Zot, nëse më zhvesh nga pasuria, ma lë shpresën, nëse më zhvesh nga suksesi ma lë fuqinë e këmbënguljes derisa të triumfoj kundër dështimit, e nëse më zhvesh nga shëndeti, ma lë dhuntinë e besimit!
O Zot, nëse bëj keq ndaj njerëzve, më jep forcën e kërkimfaljes, e nëse ndaj meje bëjnë keq njerëzit, më jep forcën e faljes dhe tolerancës!
Hyj, që me ndriçim t’pastër
Hyj, që me ndriçim t’pastër
dritën shestove, o Zot,
ne lumninë tënde lypim
nësa dita n’kthesë përkulet.
Tani dielli n’muzg shpejtuar
nxiton n’prendim të vet,
me terrinë mbështjell botën
tue mbajtë radhën e vet.
Mirëpo, ti o Zot i epër (i lartë),
shërbtorët tu që luten
lodhur nga puna e ditës
mos i lër n’terr të ndrydhen.
Që jo t’errësuar në mendje
të na ikë koha e ditës,
por me hir tënd të mbrojtur
të shohim dritë fatmadhe.
Himni
O Zot, krijues i t’gjithave
drejtues në botë, që ditën
e vesh me dritë të hijshme
natën me hir të gjumit,
prehja gjymtyrëve t’këputura
t’u kthejë zellin e punës,
t’lehtësojë mendjet e lodhura,
të heqë gjëmët ngashruese.
Falë ditës që kaloi,
e uratëve n’natë të re,
ndihmo fajtorët me anë t’premtimit
me kangë shpalosim himnin.
Thellësisht këndoftë Ty zemra,
për Ty të kumbojë zëri,
Ty dashtë dëshira e pastër,
mendja e përkorë t’adhuroftë.
Kur errësira e madhe
me net të mbulojë ditën,
feja mos të njohë terrin,
nga feja shkëlqeftë nata.
“I bekuar je, o Zot
“I bekuar je, o Zot, Hyji i Izraelit, atit tonë, prej amshimit e në amshim!
Ty, o Zot, të përket madhëria e pushtetit,
lavdia, shkëlqimi dhe lartëmadhëria!
Sepse gjithçka në qiell e në tokë, janë të tuat!
Ty, o Zot, të përket mbretëria,
ti lartësohesh si kokën përmbi çdo gjë!
Prej teje vjen pasuria dhe lavdia,
ti zotëron me gjithçka!
Në dorën tënde fuqia dhe pushteti.
Ti mund të bësh gjithçka të madhërishme e të qëndrueshme!
Prandaj, o Hyji ynë, po të madhërojmë
e po e lavdërojmë Emrin tënd të madhërishëm!
Përtrirë n’gjymtyrë nga gjumi
Përtrirë n’gjymtyrë nga gjumi,
braktisur shtratin, ngrihemi:
Neve, Atë, që ty thërrasim
na u gjend pranë të lutemi.
Ty t’parin këndoftë goja,
ty lakmoftë afshi i zemrës,
ti, o i shenjtë, të jesh burimi
për ndjekësit tu ndër vepra.
Terri t’ia lëshojë vendin dritës,
dhe nata yllit t’ditës,
fajin që e sjell nata
ta zbusë dhurata e dritës.
Po ne lutësit të lypim
na i fal të gjitha fajet,
nga gojët që ty këndojnë
n’amshim të lavdërohesh.
Krijuesi i madh i sendeve
Krijuesi i madh i sendeve,
sunduesi ynë, shikona;
ne nga pushimi i damshëm
zhytur n’plogështi shpëtona.
Ty, o Zot i Shenjtë, të lusim;
Ti na i fal fajet tona,
për t’i rrëfyer ngrihemi,
gjumin e natës prishim.
Po i ngrejmë lart mendje e duar,
për të kaluar netët
siç na mësoi profeti
që e vlerësoi dhe Pali.
Ti e sheh t’keqen që vuajtëm;
të fshehtat tona i hapim,
me ofshmamë po i derdhim lutjet,
na shlyej çka ne mëkatnuam.
TI, ZOT, HYJI I AMSHUAR.
Ti, Zot, Hyji i amshuar,
që me pushtet sundon gjithë botën,
mba vesh këngët e lavdeve
që këndojmë në përgjime (n’vigjëlime).
Pse ne nga shtrati ngrihemi
në kohë të qetë të natës,
nga ti me ngulm të lypim
ilaçin e gjithë plagëve.
Ku, çkado që gabuam
ndër net nga gnjeshtra e djajve,
atë e shlyeftë nga qielli
pushteti i lavdisë sate.
Me besë të shpirtit t’lusim,
mbushna me dritën tënde,
për çka në rrjedhë të ditëve
t’mos ngelim pa asnjë vepër.
Himni
O Zot, burimi i t’gjitha sendeve,
që, në çdo gjë të kryer,
hapsirën e mbarë tokës
me t’mira e dhunti mbushe.
Kur stise rruzullimin,
thuhesh se në fund more
pushim, duke u dhënë punëve
që ne me qejf të ngriheshim.
Bëji tani vdekatarët
t’i qajnë fajet e jetës,
të qëndrojnë në virtyte
e me mbarësi t’shpërblehen.
Që kur t’nisë frika e madhe
e gjykatësit të tmerrshëm,
të gjithë me rradhë t’gëzohemi
mbushur me dhunti paqeje.
O ZOT, GJENDU PRANË ZEMRAVE.
O Zot, gjendu pranë zemrave,
dashni e lartë e të shpërblyerve,
diko ndër zëra tona
vajtim të zjarrtë, të lutemi.
Ty, o Zot, i gjithë shenjti,
me fé t’i drejtojmë lutjet,
shlyej, o Zot, me vepra,
t’keqen që bëjmë, të lutemi.
Me shenjë të Kryqit tënd,
me trupin tënd hyjnor
neve na mbro si bij
të gjithë, kudo, Ty lusim.
Shkëputja
O Zot! Ty të drejtohem për strehë
dhe ndaj të gjitha shenjave të Tua
e ktheva zemrën.
O Zot! Qoftë kur jam në udhëtim ose në shtëpi,
në punë ose në profesionin tim,
unë tërë besimin e mbështes tek Ti.
Më jep, pra, ndihmën Tënde të mjaftueshme,
që të më bësh të pavarur nga të gjitha gjërat,
O Ti që je i pakapërcyeshëm në mëshirën Tënde!
Jepmë mua pjesën time, O Zot,
sa të dëshirosh Ti,
dhe bëj që unë të kënaqem me atë
që Ti ke caktuar për mua.
Ty të takon autoriteti absolut për të urdhëruar.
O Perëndia im, Zoti im dhe Mjeshtri im!
Unë e kam shkëputur veten nga të afërmit e mi
dhe kam kërkuar nëpërmjet Teje
të bëhem i pavarur nga gjithçka që jeton mbi tokë,
gjithmonë i gatshëm të marr atë
që është e lavdërueshme në sytë e Tu.
Më dhuro një mirësi të tillë
që të më bëjë të pavarur nga gjithçka tjetër veç Teje,
dhe më jep një pjesë më të madhe
nga favoret e Tua të pakufishme.
Me të vërtetë Ti je Zoti i hirit të pashtershëm.
LUTJET TONA, O ZOT, DËGJOJI
Lutjeve tona veshët e hyjnueshëm,
o Zot, drejtoji, vetëm nga mëshira;
prano premtimet e shërbëtorëve tu
të përgjërohemi.
Qetësisht kujdesu nga Selia e Shenjtë
me fytyrë t’ëmbël, dhe ndriçoji llambat
e vajit tonë, dhe errësitë të gjitha
dëbo nga zemrat.
Me shumë mëshirë çlirona ne nga krimet,
këputi prangat, laj papastërtitë,
ki ndjesë për mëkate, me të djathtën tënde
ngre të rrëzuarit.
QË TA KRYEJ, O ATË, VULNETIN TËND.
Çfarë do të më ndodhë sot,
o Hyji im?
Nuk e di fare.
Vetëm këtë e di:
Asgjë nuk më ndodhë
që Ti nuk ke parashikuar,
rregulluar dhe urdhëruar
qysh prej amshimit.
Kjo më mjafton, o Hyji im, kjo më mjafton:
Unë i adhuroj planet e tua
të amshuar dhe të padepërtueshëm.
Dhe i pranoj ata
me gjithë zemër
sepse të dua shumë.
Për këtë unë e flijoj gjithçka jam dhe kam,
sipas shembullit të Jezu-Krishtit,
shpëtimtarit tim.
Unë e kërkoj prej teje
durimin në vuajtjet e mia
dhe një nënshtrim të përsosur
të vullnetit tim
ndaj të gjitha gjërave
Që ti don apo lejon të ndodhin.
HYJI IM,
Hyji im,
Gjithçka kam, prej teje e kam marrë.
Prandaj unë të ofroj mendimet e mia,
Fjalët e mia, veprat e mia,
Jetën time dhe gjithçka kam.
Dhe gjithçka dua ta përdor
vetëm për të të shërbyer Ty.
Regullat e Postimit
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt