bartes te nje politike te re ne Shqiperi nuk mund te jene komunistet - eshte e veshtire per tu kuptuar!?
per ta ilustruar, po sjell nje pjese prej nje artikulli te postuar ne Gazeta Kritika, 17 Gusht 2008 ...
=============
Rikthim i Sundimit Pervers
... pamja mocalishte e shoqerise shqiptare ne librin «Mbreti Zog dhe perpjekja per stabilitet ne Shqiperi» nga studiusi amerikan i historise shqiptare profesor Bernd Fisher, shef i departamentit te historise ne universitetin Fort Wayne te Indianes:
`Ndjenja e pergjitheshme e fatalizmit, qe e kishte burimin tek Kurani,bente qe Shqiptaret te mbanin qendrim sodites ndaj cdo progresi ne pergjithesi dhe punes ne vecanti, qellimi i se ciles ishte krijimi i kohes se lire per te ndenjur kot. Deshira per te kaluar kohen pa bere asgje, kalimi i oreve te panumerta neper kafene, plotesohej prej nje hedonizmi masiv. Kremtimet ishin jashtezakonisht te rendesisheme dhe shpesh zgjasnin per periudhaa te tera.... Ne nje shkalle te madhe fatalizmi kontribonte dhe ne pranimin e ndjenjes se nenshtrimit, qe shihej si e vetmja menyre per te mbijetuar. Rrjedhoje e ketij botkuptimi ishte krijimi i bashkesive te izoluara, te amullta, nje gjendje qe kurrsesi nuk mund te shpinte ne unitetin dhe modernizimin e vendit`.
E veshur me mantelin e demokracise, mendesia e sharteses anadollako-komuniste, zbriti thelle nga malet, atje ku koha pothuaj nuk leviz dhe nderhyrjet e dhuneshme nga jashte lene nje deformim mbetes. Pra per fatin e keq shqiptar,
rrethanat e sollen qe rrenimi i demokracise te udhehiqej nga aktori qe prezantonte anen me te pakultivuar te kesaj mendesie, shoqeruar me energji ekstreme, qe drejtohet nga nje papergjegjshemeri e plote, nderthururr me intrigen meskine, qe eshte ne proporcion me formimin e tij, kohe-zgjatjen ne pushtetet dhe kalimin e moshes.
Ajo kulture perendimore e ardhur nga te arsimuarit dhe emigracioni perendimor, e cila filloi ti kundervihesh botes se mykur te orientit shqiptar, komunizmi e zhduku pa nishan. Qytetit shqiptar ju imponua nga regjimi i Hoxhes i Berishes dhe i Metes, nje dyndje e sforcuar me popullsi fshatare. E keqja cilesore e kesaj prurje eshte se keta sundues e vendosen kete mentalitet ne drejtimin te institucionit qytetar, ku vete Berisha,paraqet formen me hermetike te tij.
Ky i fundit riktheu «efektin Milgram» te botes se mesjetes shqiptare, nderthurur me paranojen komuniste, stimuluar tani hapur nga privilegjet e pushtetit te tij. Ai rizgjoi ne jeten poltike, shteterore dhe shoqerore «policin» surogat aziatik. Rradhet e tyre u shumuan nga qenie qe i udhehiqte interesi dhe urrejtja patologjike. Perberja dhe veprimtaria e hapur apo e kamufluar e stafit te zgjedhur nga ai, kane ngjyrim monokromatik te nje shteti teokrat.
Duke perdorur pushtetin si arme, Berisha ka rizgjuar dhe kultivuar, ne tere keto vite kete mentalitet fatal per lirine, demokracine dhe autenticitetin shqiptar, e ka injektuar ate ne te gjithe organet vitale te institucionit shteteror, nga trupi diplomatik,dogana deri tek vete kryeministria, duke vendosur kjo mendesi mbi fatin e Shqiperise dhe shqiptareve.
Aroganca dhe injoranca qe mbart ky mentalitet, ekspozohet edhe ne trupin diplomatik, qe mbulon nje numer te madh dhe te pa justifikua te orientit aziatik, ku kane perparesi ata lloj jeniceresh qe jane arsimuar ne orient (zv.min e jashtme Harxhi qe de facto ka marre pozicionin e kalifes ne kete ministri., eshte nje nga ata), ose bashkefshataret e tij, te cileve ai nuk u a cenoi ato favore te larta qe kishin ne hierakine komuniste te Hoxhes.
Megjithe rolin e perhershem te lakeut, te marre nga Berisha ndaj botes islamike, duke i dhene perparesi te vecante dhe te shumeaneshme asaj, per te depertuar ne boten dhe token shqiptare, ajo e injoroi se fundi dhe njehere ate, duke vazhduar te mos njohe shtetin e Kosoves, megjithe vizitat e shpeshta te bere nga drejtuesit e sarajit shqiptar ne ate bote. Edhe «hiret» e hanemes se konvertuar== dhe te komanduar Topalli, mjaftuan vetem per ti hipur deves dhe per tu sorollatur ne shkretetiren arabe. Ne fakt ajo e arriti ate qe donte: zgjerimin e kenaqesve te tejkaluara personale duke shetitur rruzullin me parat e varferise shqiptare. LLogjika pragmatiste te thote qe dy mund te jene shkaqet kryesore te mos pranimit arab: Se pari Kosova u shpetoi nga duart atyre duke kaluar nen kujdesin e te «pa beseve» perendimore dhe se dyti, myslymanet shqiptare jane te llojit laramane (te konvertuar).
Rizgjimin e mesjetes aziatike e gjen tani ne Shqiperi te monumentalizuar dhe ne rruge, shkolla, sheshe,ku kane mbire dhe po mbijne tere keto kohe emra dhe monumente qe perjetesojne pushtuesin apo tradhetine historike shqiptare.
As ne pervjetore pamvaresie nuk permendet nga keta shtetare simboli i Shqiperise europiane: Skenderbeu. Po keshtu dimensionit universal te humanizmit njerezor Nene Terezes i «harrohen» deri dhe pervjetoret nga shtetaret, kurse per fanatiket dhe shoqatat e panumerta islame ajo konsiderohet e huaj dhe armiqesore. Ne cfare feje valle, besojne keta te fundit, kur bazamentin e cdo besimi e perben sakrifica per ti sherbyer njeriut te pa ndihme, pamvaresisht cfare besimi apo ngjyre ai ka.
Institucionin e besimit te vet, Berisha e viziton kohe e pa kohe, kurse ne institucion fetar kristian gjendet jo ralle i munguar dhe ne festat kulmore. Duhet thene qe mungesa e tij i jep kuptim festes fetare, pasi ne te kundert ajo do trazohesh nga sllogani i demagogjise se politikes vulgare. Eshte nje sherbim i keq qe i behet te vertetes dhe botes shqiptare nga ai duke i dhene Shqiperise para botes se jashtme vetem ngjyrim mysliman (aty dhe Xhoxh Bushi ishte ndikuar nga nje propogande e tille).
Ne nje vend te vertete demokratik botimet dhe cfaqiet e filmave kontrovers bejne pjese ne kulturen e asaj bote. Botimi i librit dhe cfaqia e filmit kontrovers «Kodi i da Vincit» ne boten e pa zhvilluar shqiptare ndihet tendecioz karshi besimit kristian. Tendecioziteti shkon per me tej kur «Verset e satanit» te Selman Ruzhdise vazhdon te mbetet i pa botuar si pasoje e kundervenies kercenuese.
Qysh ne pese te sabahut, sheshi i Skenderbeut dhe i gjithe territori shqiptar, pushtohet nga zeri arab, i cili u imponohet gjithe shqiptareve duke u thene qe allahu im eshte mbi te gjitha perendite e tjera. Qofsh ti ateist apo i besimit tjeter, ky ze te detyron te zgjohesh, duke ta bere prezente dhe historine e pushtimit aziatik dhe haram gjumin e perditshem. Duket qe pushteti i sarajit shperndan hijen e vet dhe mbi ate te pushtetit lokal, gje qe nuk ben te mundur nje zgjidhje te pershtateshme per te gjithe.
Kristoforidhi se bashku me Nolin bene nje pune sa patriotike aq dhe njerzore duke i dhene besimtarit ortodoks shqiptar, shkrimin e shenjte kristian ne gjuhen e vet shqip. Megjithse islami shqiptar ka tani shume te kenduar, zeri arab vazhdon te shperndahet, njesoj si dhe me pare.
Ndonje i ralle nga lloji kristian si Moisiu (qe Berisha i dha pushtet per te ndryshuar sado pak shijen e hidhur qe vinte qofte dhe nga pamja e rrjeshtave te pafund jeniceresh dhe tribale, qe ai i ka vendosur gjithandej ne pozicione qeverisese te shtetit shqiptar), arriti ta menjanonte, pasi ai asnjehere nuk i u bind urdhrave per te zene vend ne rreshtimin e qenieve pa koke, qe drejtohen nga menderje te medha te vendosura ne shiltet e ngrohta te pushtetit. Moisit jane nga ai lloji i qendrestareve historik qe nuk e lane kete vend ti humbte vula, sic ben te paret e Berishes dhe qe vazhdon tani ta beje ai vet. Mesjeta aziatike e pushtetit berishian, i eshte kundervene ne menyre konstante njerezve te ketij besimi, duke i degedisur ata jashte apo ne periferine e pushtetit. Kjo ka te beje me menyren e formimit te Berishes dhe atyre qe ka zgjedhur per reth, pasi ortodoksia shqiptare dhe katolike, bashke me shqiptare te tjere qe urrenin mercenerizmin e te pareve , me heroizmin dhe personalitetet e tyre kulturore, brenda dhe jashte Shqiperise, mbajten gjalle ne nje rezistence gjysem mijevjecari mbijetesen autentike europiane shqiptare.
Une personalisht me kenaqesi do te perkrahja nje ekip drejtuesish me integritet dhe te afte, pamvaresisht se mund te kene per origjine te njejtin besim. Dhe kurre jo, me rradhe te shtrenguara jeniceresh te rikthyer, midis te cilave qendron diku ndonje bufon i mjere si Bumci apo nje marionete si Topalli.
Me aleatin shpirteror Godo, qe ka te njejtin formim turkoshako-komunist, Berisha ka bere shpesh pazaret e politikes dhe shtetit shqiptar. Ne shqiptaret kemi pare vetem majat e ajsbergeve te tyre.
I avashet,i zgjuar dhe i ftohte, Godo te jep ndjesine e nje reshqanori, qe kafshon bute por helmet, ne pjeset e mbetura dhe te sakatosura te demokracise shqiptare. Ne nje interviste te tij, ai na paraqet hapur menyren e formimit te karakterit te vet:
«
Ndrrimi i fese i nxirrte shqiptaret nga gjendja e rajase ne njerez te lire duke u hapur dhe rrugen e mireqenies». Koncept me pervers per lirine dhe pasurine, nuk mund te gjesh ne boten njerzore. Sabriu mendon qe me urinen e vet,mund te mbuloje *****, qe i kane bere te paret e tij dhe ai vete Shqiperise. Ne vazhdim te kesaj ai deklaron se ndihet shume keq kur shikon qofte dhe dy kristiane ne krye te institucionit shqiptar. Pronat e marra me te pa drejte nga familja Godo, ne kohe dhe sasi, te dhuruara dikur nga osmanllinjte dhe tani nga Saliu, ka mundur ti shijoje si dikur ne shoqeri me pushtetin e larte. Dhe makuteria e ketij lloji arrin ne Gerdec, ne formen e nje masakre te hapur. Duke qene ushqyer tere kohen kjo lloj dinastie me tragjedine shqiptare, ky pinjoll i saj, del dhe guxon per te mbrojtur shkaktarin direkt te Gerdecit, Mediun apo Sabriun (Meleqin) e vogel.
Ndonje parti aleate tjeter qe nuk ka formimin e tyre, por qe u eshte dashur per ne kuvend, ata jane perpjekur ta shperbejne me intrigen dhe pushtetin.
E tere Bema reale e Saliut flet, qe ai asnjehere nuk ka pasur deshiren te drejtoje Shqiperine drejt perendimit, vecse ahere kur i kercenohet pushteti dhe ndjehet i detyruar per ta bere kete. Ndihma e shumeaneshme perendimore, ndihet vecanerisht e shperdoruar nga drejtimi qe i ka dhene ai dhe ne pegjithesi eshte kanalizuar ne drejtim te kundert me destinacionin e tyre.
Duke pasur nje natyre te tille, pushteti i tij ka ndikuar dhunshem dhe ne konfiguracionin e institucionit te pavarur demokratik, si presidenti, jurisprudenca,media dhe ne shoqerine shqiptare. Opozita apo media dhe institucione te tjere, kane jo pak brenda tyre nga ata qe ngrefosen dhe hakerohen, kur shikon qe oxhaku anadollak ka filluar perseri te tymose rendshem. Duke anashkaluar ketij zhvillimi mesjetar, ato paraqesin degradim ne funksionin kryesor te tyre. Opozita parlamentare ngjan kryesisht me nje tufe pinguinesh, te renduar nga preja qe kane bere ne kohen e qeverisjes te pinguinit «perandor», i cili tani cfaqet ne mexhlisin shqiptar, sa per te hedhur firmen e parave. Ka ardhur koha e «shtegetimit perandorak» te tyre, por pa hedhur me firmen ne borderon e mexhlisit. Dhe ndonje Ceke, qe vjen nga partite pa elektorat, i cili mbasi shetiti bythet, ne karriget e pushtetit te partive kryesore, ndihet tani si nje Xhuvel i deshtuar.
Te tjeret cfaqin nje frike te tejkaluar per t ju kundervene botes se sarajeve, se mos hapet kutia e Pandores: Prishet e ashtuquajtura bashkeegzistenca fetare, kur ne fakt ajo eshte dhunuar nga Berisha, qysh ne fillimet e pushtetit te tij dhe duke mos ndeshur rezistence, ka arritur permasat e sotme. Dhe nqse do ti kundervihesh, nga megafone te tij, hapur apo mbas kraheve do te etiketojne si grek apo serb. Berishet dhe Godot, fqinjet tane tokesor i paraqesin krejt te zinj. Deri dhe regjimi i Hoxhes, arrinte te gjente dicka pozitive tek ata. Por duket anadollake te rikthyer ne pushtet, duke e ndjere vehten te sigurte ne nginjen e tyre me poste dhe pare, i japin udhe instikteve te urrejtjes mesjetare, duke ju kundevene interesave te gjera te Shqiperise dhe shqiptareve.
Dhe ne anen tjeter ky lloj sundimi i konsumuar teresisht nga historia, vazhdon brenda nje Europe e gjitha demokratike, kjo ne saje te mercenarizmit tone gjenetik, qe merr jete nga interesi i vogel dhe urrejtja e verber karshi shqiptarit tjeter,e cila jep me shume kenaqesi se perfitimi material. Urrejtje me dimensionin e ndjere, te nje lufte civile nxitur dhe thelluar nga udheheqesi politik dhe shteteror, qe“ky i fundit e quan tranzicioni shqiptar ku masakrohet demokracia dhe ardhmeria shqiptare.
Gjithe kombet e zhvilluara apo te prapambetur, kane nga nje shtylle kurrizore te veten. Kurse ne kemi mbi nje gjysem mijevjecari qe hiqemi zvarre, me vertebra te atrofizuara. Menyra si po vazhdon te pozicionohet bota shqiptare, kundrejt bemave berishiane, verteton ate, qe raca jone do te vazhdoje te zvarriset gjate ne truallin europian.
Berisha, ne historine shqiptare, nuk ka per te hyre per pamundesine e tij ekstreme per te kuptuar mekanizmat e funksionit te shtetit demokratik, apo per mega-korrupsionin, por mbi te gjitha per ate qe gjate gjithe sundimit te vete, u perpoq me te gjitha mjetet qe te mbillte boten e orientit mesjetar ne shtetin dhe shoqerine shqiptare. Dhe kjo ne nje kohe kur demokracia ne Evrope rrezoi diktaturen e kuqe dhe orienti diktator, fondamentalist dhe i prapambetur, i eshte kundervene demokracise perendimore ne menyren me te eger dhe anti humane. Por ky nuk eshte vecse nje sulm deshperues, nje perplasje e kokes mbas muri, i drejtuar nga urrejtja e thelle gjenetike dhe asgjesuese, kunder gjithe atyre qe nuk jane si ata, vecanrisht perendimit, i cili mbart dhe xhelozine e verber te tyre, kundrejt perparimit dhe emancipimit njerzor.
Duke u prezantuar keto veprime te Berishes ne teatrin shqiptar europian, ato vlejne te trajtohen jo vetem nga shkencat politike ose sociologjike, por ne radhe te pare nga ato historiko-patologjike, qe si mundi infeksioni mesjetar oriental dhe izolacionist komunist i trurit berishian, te mbertheje politiken, shtetin dhe shoqerine shqiptare dhe te vazhdoje ti beje fare te pa shprese zhvillimet e tyre prej nje kohe teper te gjate.
Nga Gent
Pėrgjigju Duke Cituar
Postuar mė parė nga Duaje Siveten
Krijoni Kontakt