Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- FLAKE TI URREJTJEN

Ishe një viktimë,
për kohën e shkuar!
Se kishe fajin ti,
të tjerët gabuan!

Me a pa qëllim,
të tjerët gabuan!
Dhe nga drejtësia,
ata u dënuan!

Koha ka ndryshuar
dhe, ai sistem ra!
Sistemi ndërruar,
pafajsinë të dha!

Ky sistem i ri,
ty të dëmshpërbleu!
Që të mos mohosh,
kombin e atdheun!

Por urrejtja jote,
me kohë grumbulluar!
Në stuhi e ktheve,
për të shkatërruar!

Furtunë me sharje,
urrejtje stuhi!
Që kombi të vuaj,
siç vuajte dhe ti!

Kombi është familje,
për mua, e për ty!
Familja s’do urrejtje,
po do veç dashuri!

T”a flakim urrejtjen,
për kohën e shkuar!
Atdheu na do ne,
veç të dashuruar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- PËR MBI BUZË TË RRI

Dua, mike sa jam gjallë,
të, të puthë me dashuri!
E n'u ngjallça prapë, e prapë,
mbi buzën tënde të rri!

Dua mike, bëj urimin,
puthja të zgjas pafundësi!
Në mos e mbajça premtimin,
më dëno me puthje ti!

Ah mike, unë mbaj premtime,
veç i ikur në mos qofsha!
Nuk ka gjetkë, si mikja ime,
mbi zemrën e saj lëngofsha!

Vëre pak buzën në gazë,
kur të lexosh poezinë!
Kur je vetëm ndën çarçafë,
se unë fle me fantazinë!

Gjysmën ke aty me vete,
rrethuar nga dashurija!
Gjysma tjetër këtu mbete,
më ndjek pas fantazia!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- EJA MË BËJ DHËNDËRR

Mbolla një fidan një ditë,
në barçen mbrapa shtëpisë!
E prita gjer sa u rritë,
ishte lule e lumturis!

U rrit trëndafil i bukur
dhe lëshoi lule shumë!
Mjafton njëzë e këputur,
mbi jastëk më vë në gjumë!

Një vajzë shkonte në rrugë,
tek ai sytë ç’i vanë!
Shkova, këputa një tufë,
sikur i fala dynjanë!

Ç’do dit’ i bëja dhuratë,
nga një trëndafil të çelur!
Shikonte me sytë e zjarrtë,
po buzët i mbante mbledhur!

Çfarë do tjetër të, të falë,
aman hape atë gojë!
Çfarë do që të bëj o djalë,
zemra do më dënojë!

Çfarë të them more djalë,
çfardo të më falësh mua!
Nga dora jote e marrë,
rri e heshtur se të dua!

Ç’zë i bukur, fjalë e rrallë,
fole ti a jam në ëndërr!
Buza me trëndafilin ngjan,
eja nuse, më bëj dhëndërr!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KAFE DHE SHI

Ca pika shiu ranë mbi pellg,
përpara këmbëve aty ku rri!
Sytë ngre lart, nga qielli me re,
qielli kish marrë një ngjyrë gri!

Përmbi pellgun që kamë pranë,
sytë i drejtova përsëri!
Mendimet trazuar, kurrë s’u ndanë,
vrapin kanë marrë, aty tek ti!

Ky shi behari, se ç’më kujton,
kur pi kafenë në qetësi!
Një lëmsh i zjarrtë, të dalë kërkon,
gjithë akujt t’i shkrij në dashuri!

Si stinët e vitit jeta më ngjan,
nuk janë të gjitha ditët me shi!
Gjithmon pas dimrit, me borë, acar,
do lulëzoj dhe lulja dashuri!

Shumë romantike, dyshim nuk kamë,
të shprehem lirshëm me poezi!
Asgjë në jetë nuk është mëkatë,
kur je i bindur në dashuri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KUSH LEU SHQIPËTAR

Dhe Çajupin dhe Naimin,
i kamë brenda dhe i mbaj!
Nuk e mbaj dot hidhërimin,
nga meraku zë e qaj!

Në ç'dorë është mëmëdheu,
po më pyesin me çudi!
Pallë-larë e Skënderbeut,
përmbi krye po më rri!

Si u katandis atë’dheu,
i kënduam me dashuri!
Dhe kush iku, dhe kush leu,
i lëvduanë hiret e tij!

Mbani rrënjët shqipëtarë,
vehten mos e turpëroni!
Mos u bëni tradhëtarë,
se pastaj do të pendohi!

Gjuha shqipe, mëmëdheu,
janë një, e nuk ka tjetër!
Shqipëtar me gjak kush leu,
është dhe mbetet kryevepër!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MITOLOGJI HARKU I EPIRIT

Sidoqoftë “Harku i Epirit”,
arma më e fortë e kohës...
Është i fshehur në Tartar,
mali kurorë i Vlorës!

Kjo armë, bashkë me Titanët,
u gropos nga biri i Zeusit!
Të mbajë largë ziliqarët,
të lirisë, shkatërruesit!

Kjo tokë nuk do ziliqarë,
gjysëm njerëz, gjysëm kafshë!
Ndaj Herkuli e groposi,
të mos dalë kurrë jashtë!

Për lirinë e këtij vendi,
Epir e gjithë Ilirinë!
Zeusit zemra i dhëmbi,
aty hodhi trimërinë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MBETI SILUETË

Shoh një siluetë,
nga drita e ndukur!
S’e kam shkruar, vërtetë,
vjerrshën më të bukur!

Vjerrsha plotë, si det,
krijimet e mija!
Në qëndër të jetë,
vetëm dashuria!

Dashurinë, vërtetë
të gjithë e kërkojnë!
Dheu s’do më tretë,
kur të kritikojnë!

Avullon e s’duket,
ndjenjë e saj, si deti!
E plotë kurrë s’duket,
silueta mbeti!

Nuk e lënë, në dritë,
e plotë të dalë!
Dalin i zënë pritë,
njerzit tinëzar!

Tepër nuk kërkoj,
e dua vërtetë!
Bëj t’a përqafoj,
zonjën siluetë!

Silueta hije,
iluzion, mashtrim!
Dallgë prej dashurie,
ka në shpirtin tim!

Në jetë i vendosur,
o njerëz, lexoni!
Jepni, s’ka të sosur,
dashuri kërkoni!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- KËNGA E TABANIT

Të parët tanë kanë kënduar,
por s’i rregjistruam dotë!
Dëgjonim të përvëluar,
dhe i mbushnim sytë me lotë!

Zëri i tyre çante malet
dhe merrte qiellin përpjetë!
Gjithë e ëmbëlsonte ajrin,
ç’ponte zemrën si shigjetë!

Pa, ja merrnin pleqërishte,
asaj këngës, shtruar-shtruar!
Mblidheshin, rasti kur ishte,
në dasma për të uruar!

Kur ngriheshin dorë për dore,
në valle duke kënduar!
Malet me kapele bore,
shkrinin ujë të kulluar!

Kur luftës binin dëshmorë,
o burra, të gjithë të vemi!
Mbaheshit fort dorë më dorë,
nxirrte çika dhe Mademi!

Këngë e bukur labërishte,
o damarë, i vendit tim!
Marrë shtruar, pleqërishte,
gju mbi gju deri në agim!

Ç’bukuri me iso kënga,
nëpër shekuj trashëguar!
Si gjaku në zemër brënda,
nuk rri dot pa të kënduar!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- MBAMË PËRQAFUAR

- Me dorën e bardhë,
ç’e kape bandillë!
E në dorën tjetër,
mbaje trëndafilë!

Trëndafil i bukur,
te buza ç’e mbaje!
Një petale ndukur,
sikur do t’a haje!

- I bukuri, imi,
o bandill duro!
Sa të vijë vjeshta,
hajde dhe më kërko!

Ja duro në vendë,
ja në vendë pëlcit!
N’e paçë me gjith mend,
të falë të dy sytë!

Ja pëlcit në vendë,
ja duro o djalë!
N’e ke me gjith mendë,
buzën po t’a falë!

Me duar përqafomë
mbamë të shtërnguar!
Buzënë afromë,
se ashtu të dua!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BILBIL QAJE HALLIN TIM

O bilbil që këndon malit,
pse s’e qanë dhe hallin tim!
Në s’e di se ç’janë hallet,
janë mall në shpirtin tim!

O bilbil simbol i këngës,
të rri brënda s’mu durua!
Fundi dhe fillimi brengës,
me ty kush s’u dashurua!

Të hysh brenda pa trokitur,
ashtu siç futet dhe era!
Tregoma, ashtu pa ditur,
të vi, t’i trokis te dera!

Bilbil, që kapton dhe detin
me ty jemi dashuruar!
Tregoma mua sekretin,
t’ja tregoj asaj që dua!

Çfarë ka në këngët e tua,
që njerzit i ngre na gjumi!
Vajzë, nga buzët e tua,
folë, të më marrë lumi!

Folë, zemra në t’a ndjenë,
të shkrij akulli në mua!
Ndjenjat gjumë nuk flenë,
tek ti, të gjitha i dua!

Thuaj se bota u çmendë,
po bilbili nuk ka faje!
T’a dish hallin, sa të rëndë,
bashkë me mua do të qaje!

Të dy tokë do të qajmë,
për dashurin e munguar!
Edhe buzët nuk i ndajmë,
të rrimë të përqafuar!
@cana