Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

...PRAPË... DHE PRAPË

Duke lozur me një mike,
Ngadalë e putha në qafë!
Ajo ëmbël pëshpëriti:
- Si e bëre? ..Bëje prapë!

Dora...vetiu te gjoksi...
Sumbullat i ndezi flakë!
Erdh mu ngjit një buzë e ëmbël,
Trupi i saj m’u bë jatak!

U treta, e djersë më binin,
Që në thuat mora flakë!
Syri i ndritur si rubini,
Më tërhiqte jakë...jakë!

Miken e mora ndër duar,
E lehtë ish, dyzet e pakë!
Por një shpirt i përvëluar,
Botën e sillte përqarkë!

[Ali Baba Tepele]

Nga Danel Cana

– TË FLASIM SHQIP

Gjuha jonë sa e mirë,
E lëvduan të parët tanë!
Gjuha e dallon njerinë,
Nderon nënën dhe babanë!

Sa e ëmbël gjuha jonë,
Që të parët na mëkuan!
Sa fatkeqë i shikonë,
Gjith ata që e mohuan!

Fol shqip or tungjatjeta,
Si mohon gjuhën e nënës?
Gjuha s’varet nga kuleta,
Ajo është çelsi i zemrës!

Kur ka dhimbje zemër e shkretë,
Nënën e thërretë pranë...
Dhe dashuri e sinqertë...
Këtë gjuhë brënda e mbanë!

Ndaj, ju flas o shqipëtarë!
Gjuhën tonë mos e mohoni!
Atë flisni në familje,
Me fëmijët kudo shkoni!

Sikur gjithë gjuhët e botës,
Të arrini t’i mësoni...
Sa gjuhë e nënës së kokës...
...Më të ëmbël z’do shikoni!

Gjuha jonë, gjuhë e vlerë,
Ka qënë dhe kështu do mbetet!
S’krahasohet me të tjerë,
Nuk zhduken malet e detet!


©cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

SIMBOLI I KOMBIT

Vetë natyra na e fali,
Që t’a kemi në flamur,
Mbretin më krenar të qiellit,
Shqiponjën që s’trëmbet kurrrë !

Është simboli kuptimplotë,
Që ka brënda historinë,
E në do të dish për moshë...
Pyet Diellin që ndrinë..!


Është një simbol i bekuar,
Këtë të gjith nuk e dinë...
Është e fshehta më e madhe,
Për të gjithë njerëzinë !

Që kur zbriti si dhuratë,
Që nga qielli paqësishtë,
U përjetësua ndër Pellazgë,
U lartua në Iliri !

U mbrojt me hekur e zjarrë,
Për të, trimat binin fli,
Nëpër dete, nëpër male,
Që nga jugu në veri !

Nëpër lugje nëpër kroje,
Kudo nëpër Pellazgji,
Këndohej gojë me goje.
Lëvdohej me krenari !

Aleksadri Madh me famë,
Këtë simbol e trashëgoi...
Edhe Pirrua gjeneralë,
Vëndit të tij ja kushtoi !

Kur ushtarët e uronin,
Për guxim e trimëri...
“Shqiponja me flatra jemi”,
U thoshte me dashuri !

Edhe Gjergji ynë i ndjerë,
E mori e bëri dy...
T’a kishte më vigjilentë,
Geg e Toskë, Jug e Veri !

Plaku Vlorës patriot,
Lart e ngriti përsëri...
Atë që na bën krenarë,
Flamuri ynë... kuq e zi!

[Ali Baba Tepele]

- SHKRIJE ZEMRËN

Hënës i këndon gjithë bota ,
Edhe yjeve në qiell !
Në distancë dridhet toka ,
Rregullishtë rreth Zotit Diell !

Erës, shiut, borës bardhë ,
I këndojnë gjithë poetët ,
Detit e qiellit pa anë ,
Ditës dritë, e natës errët !

E gjithë mëndja njerëzore,
Porsi toka vërdall vjenë.
Ngrirë nga furtuna bore,
Një copë diell s’ka ku gjen !

Dielli është shum i madhë ,
Lëshon rreze për të gjithë !
Por i verbëri sy s’ka ...
Jetën shkon në errësirë !

Sytë e mëndjes mbaji hapur,
O njeri në këtë jetë ...
Shkrije atë zemër akull ,
Duaje, mos e ler të shkretë !

Natyra është e përsosur ,
Bij të saj të gjithë jemi !
Harmoninë që kanë yjet ,
Gjithë njerzit mund ta kemi !

Yjet, dielli, gjithë natyra ,
Shumë rrojnë, s’kan inat ?
Përse mëndja njerëzore ,
Qënka kaq e pafatë ?

Mysafir në këtë jetë ,
Vjen e ikën porsi era ,
Se një zemër e vërtetë ,
Nuk lëndon zemrat e tjera !

©cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana
- ISHE TI

Vetëm puthje doje, diçka të pengonte,
Si xhinde e bardhë, më erdhe sonte!

Bukuri e freskët, me leshrat lëshuar,
Pa krehur, pa lyer, shum e përmalluar!

E puthje në buzë nga mua kërkoje,
Sytë nën baluke ëmbël rrotulloje...

Gjoksin të mbulonte floku ytë i gjatë,
Varur poshtë mesit, një pëllëmb e pakë!

Rrinim, vetëm rrinim, të dy përqafuar,
Asnjë zë nuk nxirrnim, putheshim malluar!

Eh, sa bukur ndiheshim, s’kish të krahasuar,
Kur u zgjova Zemër, ndihesha vetmuar!

©cana

[Ali Baba Tepele]

poezi nga Danel Cana

– LOJË FËMIRORE

Te kroi fshatit ishte një Mën,
Nuk di sa vite bënte hije...
Shtëpia ime ishte përballë,
Me sy të ndiqja, kur Ti vije.

Përballë Mënit ishte lëndinë...
Që majit mbushej plotë me tërfilë.
Atje ne shkonim kur ishim fëmijë,
Prisnim lofata, nxirrnim bilbilë.

Sa shpesh fëmijë shkonim e luanim,
Të lumtur ishim tek ai vënd...
Mëna të pjekur, hipnim e hanim,
O, përralla thoshim, këndonim këngë.

Krejt të shkujdesur uleshim pranë,
Petale lulesh duke shkëputur...
Krejt vjedhurazi sytë më vanë,
Në sisët e tua që ishin mbushur.

Vështrimet tona u kryqëzuan,
Ti buzëqeshe me çiltërsi...
E buzën e kuqe, pakë të tharë,
Afër m’a prure, me pafajsi.

Si lojë të putha, e thashë, më falë!
Ti më rrëmbeve me shpejtësi...
Mëso, më the, si puthet një djalë...
Dhe duart mi vure përmi gji...

Oh, të gjorët gishtrinj, ç’pësuan,
Ku e mbaje atë nxehtësi...?
Duar e kofshë, m’u përvëluan,
E dotë nuk flisja..nuk di...nuk di!

Ti ishe vajzë, si brumi i ardhë,
E unë njomishte, faqe sini ...
Kujtim i bukur gjithmon na mbanë,
Tyja të freskët, e mua të ri!

Tani jeta na ka larguar,
E kroj i fshatit shteroi një ditë...
Dhe Mëni i zi, me ferra mbuluar,
Kujtimi i bukur më përtëritë.

©cana

[Ali Baba Tepele]

nga: Danel Cana

MALLI I FSHATIT

Më vjen mall për fshatin tim,
Për vëndin në Shëndëlli,
Më vjen mall për ato pllaja,
Ku kullosin dhën e dhi.

Malli më merr për të gjithë,
Për çdo derë e çdo shtëpi,
Për mikun djegin shtëpinë,
Të presin me bujari.

Një zë bëj, e të gjithë mblidhen,
Për dasma e për vaki....
Njëri tjetrin e ndihmojnë,
Lum ndër ta kush ka miqësi.

Njerëz fisnik e punëtorë,
Gra e burra dhe rini...
Burra të zotë për blektorë,
Gratë të zonjat për shtëpi.

I kam shetitur me këmbë,
Ato pyje, ato male,...
Pyjet me lisa të rëndë,
Pija ujë nëpër spithare.

Mbushur me çaj e pelinë,
Nëpër gropa ngrinin stane.
Mbrëmjeve me bagëtinë,
Vërshëllim e cylë dyjare.

Kur shqerat dilnin në vatha,
Edhe mëmat i kërkonin,
Si shigjet kërcenin para,
Kur sisën kapnin, pushonin.

Cjeptë me zile të rënda,
Edhe deshët me këmborë,
Ti dëgjoj shum ma ka ënda,
Është ilaçi shpirtëror.

©cana

[Ali Baba Tepele]

100 VJETORI I PAMVARSISË

Sotë dita është tjetër ditë,
Edhe nata tjetër natë...
Na bie gjithë mirësitë,
Bie bashkimin, si dhuratë.

Gjithë rilindasit me ne janë,
Me dëshirën aq të zjarrtë,
Që atdheun e lëvduanë...
Atdhe! Ty t’u bëfsha baltë!

Dëgjoni o atdhetarë,
Naimin tek ligjëron!
Si qiri tretet ngadalë,
Bashkim kombëtar kërkonë.

Vlorë o djep atdhetarie!
Ti që prite Qemal Benë!
Ti shpërndan kulturë e dije,
Shqiponja që mbron folenë!

Katër vilajete bashkë,
U mblodhën për në kuvënd.
Me besë e me zë të lartë,
I thanë botës: - Kemi vënd!

Këtë vënd e ky flamur,
Është i joni s’e mohojmë.
Për të në sy nuk ka gjumë,
Është i shenjt e do ta mbrojmë.

©cana

[Ali Baba Tepele]

Nga Danel Cana

VLORA LEGJENDARE
(këngë)

Ja ku erdhëm përsëri, tek ty Vlora jonë,
Shqiptaria anë e mbanë, tek ty sot festonë!
Veshur rroba nusërie,
O Vlora ime me derte.
Buzë Jonit Fanar ishe,
Fanar në histori mbete!

Si një fllad i ëmbël deti, që mban jod e krip me vete,
Në flamur buza ç’të mbeti, gjallë i mbajte amanetet.
Është ky kombi shqipëtar,
Që feston me krenari.
Tirqet të larë në ar,
Me flamurin kuq e zi!

Tetqind vjet sundoi Romaku edhe prap s’të nënështroi,
Pesqind vjet Anadollaku ...edhe huqet s’ti mësoi!
Nga trup i kombit të ndanë,
Vlorë moj, në katër pjesë.
Ti dite lidhjet ti mbash,
Kundër hasmit të pa besë.

Vlorë fisnike dhe bujare, vëndi Donikës së bukur,
Yll i femrës shqipëtare, në krah të Gjergjit e lumtur.
Donika lulja nga Vlora,
Për Gjergjin nuse të mora,
Në derë të Kastriote
Ndriçove shekuj e mote!

Vlorë e bukur bregdetare,
Vlorë me fusha e me male,
Vlorë e zemrës shqipëtare,
Do të mbetesh legjendare.
©cana

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

RROFT E QOFT’ ELKTRONIKA

Flokë prera si një djalë,
Ballin, baluket mbuluar,
Syri xhevair i rrallë,
Gjoksi allafrënga çuar!

Më luaje me celularë,
Në profil e përqëndruar!
Si me djem dhe të moshuarë,
Ju thoshe: “Jam pa martuar..”

Rroftë sot elektronika...
Mund të gjesh atë që do...
Kur e pash profilin tëndë,
Kishe mbetur...po Ajo!

Po ajo që kisha njohur,
Për tridhjet e kusur vite.
Një çapkëne e pa lodhur,
Eh, sa shum që më çudite!

Duke qeshur bisedoje,
Njëlloj me vajza e djem.
Këngë e vjerrsha shum botoje,
E kishe bërë ujem!

Vitet ikin pa na pyetur,
Veçse, nganjë shënj e lënë...
Diku thellë e ngulin spatën,
Diku derdhin drit e hënë!

Dikush kërruset nga mizerja!
Dikush mëndjen s’e vret fare!
Dikush rudhet përmbi letra...
Dikush i përdor...për zjarre!

Ka disa që ju qesh fati,
E kanë mbledhur mëndjen top!
Mos i shiko nga surrati,
Po, shikoj se ç’kan në kokë!

Mbas kaq kohe u takuam,
Në të vogëlin ekran...
Oo..dhe uaaa, sa ke ndryshuar!
U çudite moj aman!

Eh, në bankat e maturës,
Isha djalë, më çapkën!
Tani fletë koka e tullës,
Shiko, floku na ka rënë!

Për ty vitet s’kan lëvizur,
U gëzova që të shoh!
Për dashuri e kurdisur,
Paske mbetur, po Ajo!

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

PËR NËNËN KURR MOS U NDANI

Që kur linde të urryen, foshnje, pa ngritur më këmbë,
T’u vërsulën të të shqyenin, kush me thonj, e kush me dhëmbë.
Përmes thirrjesh histerike, furtunë ngritur nga urrejtja,
Nxituan t’a zinin rrugën, me të liga, me gënjeshtra.

Ti, hape mushkritë e tua edhe thithe rreze drite,
Dhe fillove të çapitesh, në rrëpirra historike.
Përmes pellgjesh gjaku shkove, përmes kockash gjithë dhimbje,
Të mbajtën e u kujdesën, bijt, me besë burrërije...

Dhe vrapove historisë, u rrite u burrërove...
Me kurorën e lavdisë, flamur e komb si ndërrove!
T’u qepën bishat e egërra, të plagosën nga çdo anë,
Të mbrojtën me sakrifica, ata që jetën e dhanë.

U dhe dritë historie, i mblodhe në lapidarë,
U dhe besë trimërije, u dhe emrin shqipëtarë.
Emrin tënd në këngë e gdhëndëm, dikush Nënë e dikush Loke,
Dhe i mbollëm degë e rrënjë, vaditur me gjak e lote.

Sot kalove njëqind vjetë, po prapë mbete si një foshnje,
Ke nevojë të mblidhen djemtë, dy fjalë nëne t’u thoshje!
E’ni bij, bëhuni bashkë, si kapedanët në mote...
Jeni të gjith shqipëtarë, jemi bij të kësaj toke.!

Nuk duron zemra e nënës t’u shoh të ndar nëpër botë,
Pranë flamurit, pran shqiponjës, e’ni të bëhemi tokë!
Mbani gjith rrugën e drejtë, të shkuarjes e të bashkimit,
Hidhni larg çdo politikë, të përçarjes, të rrënimit!

-cana-

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

MIKE MOS MË THUAJ SUS

Gjeraqin e malit lartë,
Me krahët më bëj freski,
Andej nga vjen, moj uratë,
A ka të tjera si ti...?

Kaq dritë hëna kurr s’ka patur,
Hajde moj një natë nga unë...!
Zëmrën si petale hapur,
Do t’a shtroj, të vë në gjumë!

Të vret me sy e me vetull,
Ç’hire nëna të ka dhënë!
Gjysëm gjoks, deri në sqetull.
Zbuluar i paske lënë...!

Djalë mos më hidh rromuze,
Nga familja jam fisnike...
Dil e më prit kësaj udhe,
E pastaj më kërko mike!

Në u lodhësh duke pritur,
Eja, fuqi për të marrë...
Buzën e kuqe zhuritur,
Me gjith gushën, t’a kam falë!

Nuk ka çmim fjala e ëmbël,
Kur nga zemra vërtet del!
Shiko moj, si e ke zënë,
Zemrën time në çengel!

Ndienj e dashuris, në jetë ,
Lind natyrshëm, s’ka mësus!
Se për zemrën s’ka recetë,
Kur dashuron, t’i thuash SUS!

@cana@

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

GËZIMI IM I PARË

Të lumtur në jetë qofshi,
Je gëzimi ynë i parë,
Rrofshi dhe u trashëgofshi,
Të urojmë more djalë!

Jeta juaj qoftë e gjatë,
Shtëpinë me fëmij t’a kini,
Mos e quani, tak e fap....
Se, mbi dafina do flini !

Po të kini dashuri...
Gjithë të mirat do t’i kini !
Të sëmur në xhelozi,
Për njëri tjetrin, mos jini !

Babi, mami, ju urojnë,
Jetën të lumtur t’a kini !
Respekti është reciprok,
Në dyqan nuk mund t’a blini !

Jeta ka edhe furtunë,
Ka dhe vuajtje, varfëri !
Por familjes s’i prish punë,
Kur të kini dashuri !

Një si Yll e një si Hënë,
Ç’i gëzuat babë e nënë,
Të kini gëzim e këngë,
Mos u shpofshi as me gjëmbë !

Sa i lumtur që jam sotë,
Se m’u mbush shtëpia plotë !
Hareja, kudo në botë...
Në çdo zemër mbretëroftë!

@cana@

[EuroStar1]

Danel, a ke ber ndonje liber me keto poezi apo te tjera shkrime per shitje ?

Na kenaqe. Je ajke e forumit dhe e qytetarise

Te pershendes dhe te uroj gjith te mirat ne jete

[Ali Baba Tepele]

Danel, a ke ber ndonje liber me keto poezi apo te tjera shkrime per shitje ?

Na kenaqe. Je ajke e forumit dhe e qytetarise

Te pershendes dhe te uroj gjith te mirat ne jete

Po i (e) nderuar kam botuar vëllimin me poezi "Dashuri është fjal e artë" e ke në tiranë tek libraria pranë pallatit të kulturës dhe tek libraria e D.Agollit.

[Ali Baba Tepele]

nga Danel Cana

PAK DHE VETËM PAKË

Vetëm pak kohë më duhet, vetëm pak,
Që yjet t’i mbledh në një ekran...
Ëmbëlsin e erës t’a thith, më pasë,
Që ty si pupël të të marrë!

Besomë e dashur, vetëm pakë,
Do doja natyrën të komandoja !
Në lule të shndërroja për një natë,
Në gji të merrja, të mbaja sa të doja !

Vetëm pak, e dashur vetëm pakë,
Të mundja, të bëja çfar të doja !
Me trupin tënd të luaja në shtrat,
I lumtur, me yje të mbuloja !

Atë kohë që të kërkojë, vetëm pakë,
A mundesh të më bësh të lumtur ?
Unë me zemër, fjalën t’a japë,
Do flija mbi buzë, duke të puthur !

[Ali Baba Tepele]

FIGURËN TON KUSH E PASTRON

Shpesh ndodh, të dënojnë nga pamja ...
Mjafton që gjuhën se flet mirë ...
Mjafton që se ke një dokument ,
Dhe kjo mjafton, se s’je i lirë !

Ndodh...ka ndodhur, e ndodh përsëri ,
Që fjalë të ashpëra të përplasin në fytyrë !
Të keqtrajtojnë, pa arritur t’a mësosh ti ,
Pa mësuar si u ndodhe në këtë botë të ndyrë !

Në mjegullën e jetës, ajo që quhet FAT !
Që pas s’e kthen dotë , e s’ka mëshirë ,
Tek shumë si unë, e pruri të jemi emigrant !
Që si jetën, as mendimin s’e kemi të lirë !

Ka mjaftuar shpesh që jemi shqipëtar,
“ Alvanos” thotë greku, k’tu i thon Greqi !
Na deshën në mëngjez, për të punuar,
Dhe darkën e gdhije në polici !

Alvanos, Alvane...me gisht tregojnë ,
S’e dinë ata që unë jam krenar ...
Me tallje, përbuzje të provokojnë,
Me faj të bëjnë , të heqin zvarë !

Plot urrejtje me syt e mi kam parë ,
Politikan deputet , polic , qeveritar ,
Pa shkak të sillen fare brutal !
Çdo ditë familje shkatërrojnë , pa shkak !

E si mund të jetë një shoqëri e denjë ,
Kur brënda saj mban kaq padrejtësi ?
Të skllavërosh emigrantët, qënka e drejtë !
Të pretendosh se ata , kurr nuk janë si ti !

Figurën tonë kush e pastron ?
Dhe kush na jep pak drejtësi ?
Cili është faji , a mund të më thonë ,
Që emigranti burgoset në Greqi ?

@cana

[Ali Baba Tepele]

MIKE E VJETËR

Do zë një mike të re,
Shok e miq çfar t’ju tregoj!
Më ndez flakë, e më mban pre,
Por të vjetrën s’e harroj!

Sikur të mundej njerëzimi,
Çdo zemër t’a kontrolloi!
Ajo që s’ka dashuruar,
Kurrë të mos qarkulloi!

Të mos shoh dritën e diellit,
Kush nuk dashuroi në jetë,
Të përkrahet, të shpërblehet,
Ajo që deshi vërtetë!

Mike, moj mikja e vjetër,
Tek ti zemrën e kam lënë,
Le të zë shoqëri tjetër,
Vëndin tënd ato s’e zënë!

Ti ishe burimi shpirtit,
Që bëre ëmbël të rrjedh,
Dashuri e zemrës time,
Buzën që puthje përcjell!

Sikur qiellin edhe tokën,
T'i kisha si pasuri...
S'do e ndërroja kurrë botën,
Me një dashuri si Ti !

[Ali Baba Tepele]

KOKA E ALIUT, PRERË


Britmat, kuja s’kish të sosur,
Kur i thanë se e shtrinë...
Flokët shkulte e marrosur,
S’mbanin dotë Vasiliqinë!

Dy e tre shkallët i zbriti
Pashait t’i ndodhej pranë,
Ulur në gjunjë ulëriti:
- Tradhëti ! Pashan e vranë!

E vetme e nisi vajin,
Kur e pa të shtrirë për tokë,
Si duroj zemra e s’plasi..
Kur e pa trupin pa kokë!

Zgërdheshej i lumturuar
Gjenerali Turk përballë.
Kokën e mbante në duar,
Edhe falej: - Për Allanë!

Për Allahun ish’ jezit,
Ishte shpallur me ferman.
Vet Sulltan i madhërishëm,
E ka shpallur tradhëtar.

Kokë e tija në Sini,
Shpërblehet me lira ari.
Qaje pra Vasiliqi...
Kështu vdes vetëm Luani!

Tha kështu e togën mblodhi,
Gjenarali kapardisur.
Hipni, kuajt i shaloni,
Për Stamboll duhet nisur.

- “ Do të vij dhe unë me ju!”
Bërtiti Vasiliqia...
- “Asaj koke të florinjtë,
T’i bëhen nderet e tija!”

Kështu nisi udhëtimin,
Pashallesha përmbi kalë,
Shpresoi për herë të fundit,
Kokën mbrapa për t’a marrë.

Shakull prej lëkure mbushur,
Borë e ngrirë një kuti.
Kokë e Ali Pashës gjorë
Humbur gjumit në Sini.

Një grusht trima shoqëruan,
Pashalleshën drejt Stambollit
Dhe e kthyen duar boshë,
Me urdhër të perandorit.

Dhe pse veshur me të zeza,
Kur hyri, pallati ndriti,
Pashallesh Vasiliqinë
Sulltanesha vetë e priti.

Shaminë e mëndafshtë ngriti,
Edhe sytë lagur në lotë.
Në gjunjë i ra duke falur,
I tregoi një qese plotë...

Ngrihu moj zonjëz e bukur,
Shpërblime nga ty nuk dua.
Të gjitha sa kam dëgjuar...
Mos e prit ndihmën nga mua.

Ai trup i lënë pa kokë,
Atje në Epirin plak,
Kurrë balta s’do t’a tresë,
Shpirti s’do të gjej rehat.

Do të endet shpirti tija,
Stamboll e në Janinë,
Gjersa koka edhe trupi,
Larg e të ndara të rrinë!

Pas kësaj furtunë e madhe,
Rrufe, zjarr edhe mallkim,
Do të rrëmbej njerëzimin,
Do përfshij Perandorinë.

Kapedane sypatrëmbur,
Nuse Epiriote,
Në kamare vendos lule
Rrotull asaj koke!

Përmbi ty, o mjekërr artë,
Kapedani im,
Nuk e zë vëndin në zemër
Më i miri trim...

Lehtë përmi ball vendosi,
Një monedhë prej ari!
Zakon i të parëve tanë,
Tradit shqipëtari.

@cana

[Ali Baba Tepele]

Poezi nga Danel Cana
SI STRALLI ME ESHKËN

U ngrite në valle rrëmbyer si era.
E lehtë si pupël, në majë të këmbës.
Mbi vetull të binin balluket e prera,
E dridhej këmisha si telat e zemrës.

Pas ritmit të valles këmbët i këmbeje,
E vithet, plot hire lehtë i rrotulloje!
Me syrin e bukur si vjedhur rrëmbeje,
Gjoksi jot i mbushur, si dy kulla roje!

Bënte ca lëvizje sikur e tund era,
Sikur e tund era lëvizte në valle
Dy molla të arta, për zemrat e mjera,
Herë i quaja mollë, herë portokalle!

Shikoja pa ngopur të tuat lëvizje,
E gazi në buzë sikur u harrua...
Fustani i hollë përmbi kofshë hidhej,
Pa dashur tregonte gjith format e tua.

Rrëmbyer nga ritmi të kapa për dore.
Si “stralli me eshkën” të dy duart tona...
Me shum qejf kërceja vallen popullore,
Ëmbël buzëqeshe kur dorën shtërngova.

03-05-2013