Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

BUKURIA NËNË

Bukuri që shkel mbi lule,
Lule nëna të ka bërë!
Ai djep që të përkundi,
Mbajti një botë të tërë!

Bukuris i jan përkulur,
Mbretër edhe diktator!
Që të gjith i ka verbuar,
I ka kthyer në shërbëtor!

E ç’të them i mjeri unë,
Që s’kam fare pasuri!
Veç një penëz kam në dorë,
Me të gërvisht poezi!

Penëz moj ti e bekuar,
Në një diell do të kthej!
Çdo zemër që ke takuar,
Rrezet e mia të ndiej!

Njeri, krijes e verbuar,
Që dorë ngre mbi bukurinë!
Emrin Nënë, më i bekuar,
Atë që krijon njerinë!

Atë që i mposht të tëra,
Shiun, borën, ftohtësinë...
Atë që na mbajti ngrohtë,
Atë që mëkojë gjinë...!

Atë...që fjala nuk matet,
T’a krahasosh me gjith botën!
E nderoj edhe i falem,
Në të do ta mbështes kokën!

DANEL CANA

[biligoa]

--

E poçes me verë, avash po i vjen fundi!
Në krahët e mi një herë dua të zërë gjumi!



Danel Cana 2011-08-13

Eshte pjese e artit, qe te ben te ndijesh thelle, dashurin njerzore kure e lexon, te ben te mendosh per jeten dhe njeriun!

[biligoa]

JEPI DRITË DASHURISË!

Të kisha zën e Bilbilit,
Që këndon në Prill e Maj,
Tek dritarja do të vija
Të këndoja, pasandaj...!

Kur të shihja sytë e tua,
Bota do t’më ish pa fundë!
Dashuria si një varkë,
Nëpër dallgë më përkundë!

Na rrëmbenë mua dhe Ty,
Dallgë e jetës, dashuria!
Shfaqet si nepërkë e fshehur,
Plotë me vrerë, xhelozia!

I largohem e i shmangem,
Se e njoh dhe e di mirë!
Dashuria kërkon dritë,
Nuk jeton në errësirë!

Danel Cana zakynthos 16/03/20011

Citimi i kesaj poezie preke shum tipare te medha poetike te cilat te bejne me shume se poet z. Danel Cana. Ju deshiroj suksese e jetgjatesi.

[biligoa]

BUKURIA NËNË

Bukuri që shkel mbi lule,
Lule nëna të ka bërë!
Ai djep që të përkundi,
Mbajti një botë të tërë!

Bukuris i jan përkulur,
Mbretër edhe diktator!
Që të gjith i ka verbuar,
I ka kthyer në shërbëtor!

E ç’të them i mjeri unë,
Që s’kam fare pasuri!
Veç një penëz kam në dorë,
Me të gërvisht poezi!

Penëz moj ti e bekuar,
Në një diell do të kthej!
Çdo zemër që ke takuar,
Rrezet e mia të ndiej!

Njeri, krijes e verbuar,
Që dorë ngre mbi bukurinë!
Emrin Nënë, më i bekuar,
Atë që krijon njerinë!

Atë që i mposht të tëra,
Shiun, borën, ftohtësinë...
Atë që na mbajti ngrohtë,
Atë që mëkojë gjinë...!

Atë...që fjala nuk matet,
T’a krahasosh me gjith botën!
E nderoj edhe i falem,
Në të do ta mbështes kokën!

DANEL CANA

C'ma kujtove, po e kerkoj verdalle, Vetem ajo me donte vetem ajo dinte te done, isha gjithmone kulupucka e vogel !

[Ali Baba Tepele]

Rofsh Bili...je shum origjinale në gjykimin tuaj....të përshëndes .....

[Ali Baba Tepele]

- EMIGRANTI

Kush ja di kuptimin kësaj fjale?
Kush i pa kur nisën udhëtimin?
Me një torbë pëlhure hedhur krahëve!
Me një lotë nëne..motre...babe...
... nuse, ngrirë syrit!

Kush mësoi nga shkuan, ku fjetën, çfar hanë?
I patë si rrojnë,...shumica nëpër kasolle?
Ose ata që nën yje u gdhinë, me një cop plasmas...
Dhe në mëngjez nëpër fushat me të mbjella i gjen,
..për pak të holla, po arrite, i more!

Nën kushte mizerje punën fillojnë
Dhe fjalë s’kanë, droje, pretendime!
Për pak të holla që familja vuan...!
Dhe jetën shum herë e vën në rreziqe,
...nga i ligu që e ruan!

Askush nuk deshi të merret me ‘ta!
Pushtetar, politikan, andej dhe këtej!
Veçse me dëshirë të gjithë e zhvatën!
Shpresat ëndërrat, të ardhmen ja vranë!
..e zhveshën pa shpirt e lanë!

Pa ndierë keqardhje e shkombtarizuanë!
Me shum mënyra e sakatosën...
Dhe pak të holla që mblodhën për fëmijtë!
Zyrtarisht ja vodhën, me mënyra dinake,
... më shum e njollosën!

Në kohët moderrne në skllav e kthyen
Të gjorin emigrant, për të fituar!
Nëpër bango me llustra publikuan!
Ligje skllavërie të një kohe të skaduar!
... ligje..për heqje lirie!


Më thoni o njerëz, i lumtur kush ka qënë?
Me vjedhje, me gjak, me lotin syrit mbledhur!
Mbi klithma nënash, mbi trupa njerzish duke shkelur!
Sado i pasur të jet bërë, arin e botës të ketë mbledhur!
... fati asnjëherë s’i ka qeshur!

Danel Cana

* * *

[Ali Baba Tepele]

PO KE ZEMËR

Kujtoj atë dit që u takuam,
Nuk shpreh dot gëzimin që ndieja!
Kujtoj momentet që bashkë kaluam,
Po ke zemër prapë eja...!


Eja të jemi përsëri bashkë,
Në krahët e njëri-tjetrit shtërnguar!
Nuk më intereson opinioni jashtë,
Me ty do jem gjith natën zgjuar!

Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

Poe zi nga Danel Cana

ETHET KUSH I HEQ

Si të jem i qetë i mjeri?
Si të më zërë gjumi?
Ethet më ke shtënë,
Meraku më mundi!

Mbi jastëk tek flija,
Lotët bien vetë!
Me pëllëmb i fshija
E s’isha i qetë..!

Ana jote bosh...
Ana ime nxehtë..
Ethet dot si mbaja,
Hidhesha përpjetë!

E ç’doktor do mundej
Mua t’më shëronte?
Doktor ishe ti...
Ishte buza jote..!

Ti ishe ilaçi..
Ilaçi për mua!
Ishte trupi ytë
Dhe cicat e tua...

Mos më gjyko keq,
Se them të vërtetën!
Ti m’i shëron ethet,
Ti m’a shton dhe jetën!

ETHET KUSH I HEQ

(përpunuar për këngë popullore)

Si të jem i qetë i mjeri ?
Si të më zërë gjumi?
Ethet më ke shtënë, -moj
Meraku më mundi
(dy vargjet e fundit përsëriten dy herë)

Mbi jastëk tek flija,- moj
Lotët bien vetë!
Me pëllëmb i fshija - moj
E s’isha i qetë..!

Ana jote bosh...- moj
Ana ime nxehtë..
Ethet dot si mbaja,-moj
Hidhesha përpjetë!

E ç’doktor do mundej - moj
Mua t’më shëronte?
Doktor ishe ti...- dhe moj
Ishte buza jote..!

Ti ishe ilaçi.. - moj
Ilaçi për mua!
Ishte trupi ytë - moj
Dhe cicat e tua...

Mos më gjyko keq, - moj
Se them të vërtetën!
Ti m’i shëron ethet, - moj
Ti m’a shton dhe jetën!

Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- SHPELLA E ARTË

Natënë varganë gjer më të aguar,
Nëntë burra besnik, që varrit ja thanë,
Tridhjet mushka plotë, me flori ngarkuar,
Punuan t’i fshehin, për Ali Pashanë.

Muret e kalasë ishin gjithë sy,
Dhe guret kalldrëmit ishin gjithë veshë!
Urdhëri Pashait nukë bëhej dy,
Kujt i delte gjuha, kokën kish në thes...!

Tridhjet mushka plotë, mbartën atë natë,
Pa zile në qafë, pa patkoj në këmbë,
Xhevaire plotë në argjënd dhe ar’ë.
Gjer te shpell e errët, tek i arti vënd!

Te shpell e hajdutit që e njihte mirë,
Në moshën e njomë e kishte konak,
Kur zinte karvanet natën më të gdhirë,
Aty i dërgonte, sa ishte kaçak!

Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- SHPELLA E ARTË

Natënë varganë gjer më të aguar,
Nëntë burra besnik, që varrit ja thanë,
Tridhjet mushka plotë, me flori ngarkuar,
Punuan t’i fshehin, për Ali Pashanë.

Muret e kalasë ishin gjithë sy,
Dhe guret kalldrëmit ishin gjithë veshë!
Urdhëri Pashait nukë bëhej dy,
Kujt i delte gjuha, kokën kish në thes...!

Tridhjet mushka plotë, mbartën atë natë,
Pa zile në qafë, pa patkoj në këmbë,
Xhevaire plotë në argjënd dhe ar’ë.
Gjer te shpell e errët, tek i arti vënd!

Te shpell e hajdutit që e njihte mirë,
Në moshën e njomë e kishte konak,
Kur zinte karvanet natën më të gdhirë,
Aty i dërgonte, sa ishte kaçak!

Kishte nxierr Aliu trimat rreth e qarkë,
Karakoll të rrinin gjith natën pa gjumë,
Frymë të mos dinte ç’ndodhi atë natë,
Ndryshe përfundonte kokë e tij në lumë!

Mjekrrën e bardhë fërkoi ngadalë,
Dhe me gisht tregoi krye arqitektin!
Pasi të mbaroni, e dua të gjallë,
Në pallat ma bini t’i japë Ylyfetin!

Atë natë yjet ishin si të pakët,
Hëna në të bërë e di se ç’ka parë..
S’tregon e pa besa, thirrjet e rënkimet,
N’atë shpell të zezë, që u kthye në varr!

S’patën kohë as zërat që të shkonin largë,
Si shkaba u hodhën përmbi ustallarë..
Me dhjetra gurmaz të prerë atë natë,
Thika jataganë që kullonin gjak!
(vazhdon)

Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- SHPELLA E ARTË

Natënë varganë gjer më të aguar,
Nëntë burra besnik, që varrit ja thanë,
Tridhjet mushka plotë, me flori ngarkuar,
Punuan t’i fshehin, për Ali Pashanë.

Muret e kalasë ishin gjithë sy,
Dhe guret kalldrëmit ishin gjithë veshë!
Urdhëri Pashait nukë bëhej dy,
Kujt i delte gjuha, kokën kish në thes...!

Tridhjet mushka plotë, mbartën atë natë,
Pa zile në qafë, pa patkoj në këmbë,
Xhevaire plotë në argjënd dhe ar’ë.
Gjer te shpell e errët, tek i arti vënd!

Te shpell e hajdutit që e njihte mirë,
Në moshën e njomë e kishte konak,
Kur zinte karvanet natën më të gdhirë,
Aty i dërgonte, sa ishte kaçak!

Kishte nxierr Aliu trimat rreth e qarkë,
Karakoll të rrinin gjith natën pa gjumë,
Frymë të mos dinte ç’ndodhi atë natë,
Ndryshe përfundonte kokë e tij në lumë!

Mjekrrën e bardhë fërkoi ngadalë,
Dhe me gisht tregoi krye arqitektin!
Pasi të mbaroni, e dua të gjallë,
Në pallat ma bini t’i japë Ylyfetin!

Atë natë yjet ishin si të pakët,
Hëna në të bërë e di se ç’ka parë..
S’tregon e pa besa, thirrjet e rënkimet,
N’atë shpell të zezë, që u kthye në varr!

S’patën kohë as zërat që të shkonin largë,
Si shkaba u hodhën përmbi ustallarë..
Me dhjetra gurmaz të prerë atë natë,
Thika jataganë që kullonin gjak!

Tespiet po hidhte qetë në divan,
Tridhjet e tre kokrra vetëm qelibar.
Kjo ishte dhurata për Vasiliqinë,
Gjithë thesari fshehur në argjënd dhe ar!

Nuk ishin tespije me një xhufk në ballë,
Kishin domethënie dhe për vet Alinë!
Rojes së barutit në dor kur i vanë,
Largoi pishtarin atje në Janinë.


Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

- PO TË DUASH

Po të duash më lajmëro...
Se gjumë nuk vë në sy gjith natën.
Më thuaj në mbrëmje, a kur ti do,
Veç lëre pak dritaren hapët!

Veç pakëz lëre, sa të fryj era,
Era e Gushtit plot trëndelinë,
Dhe unë do vij, jo si përhera,
Të puth në buzë, në gushë e gji.

Do lë mbi to si flladi i lehtë,
Gjithë nektarin, nga lulet erdha.
E kur të ngrihesh na gjumi rëndë,
Dil më përcill gjer tek dera.

N’u bëfsh pishman për atë puthje!
Kurrizin kthe, e më s’më sheh...
Dhe dashurinë si shkumës fshije,
Në zemrën tënde me një sfungjer!

Fshije kujtesën në qoftë se mundesh,
Se çfar më ke thënë i kam shënuar..
Me bojë të kuqe në zemrën time..
Askush nuk mundet ato t’i shuaj!

[Ali Baba Tepele]

- BUKURI E SYRIT

O ti syri si ulli...,
Më kanë thën se bën magji!
Kur vështroj i varfëri,
Më ndez brënda ca shkëndi!

Ca shkëndi që unë s’i di,
Më ndez brënda zjarr të ri!
Si t’ja bëj i varfëri...
T’a flë mëndjen e të vi ?

Të piqemi, s’di se si!
Unë në jug, ti në veri...
S’dua të na shoh njeri....
Për të ëmblën dashuri!

Kur të shoh e të dëgjojë,
Them me vete, si durojë?
Do të shoh se kam nevojë,
Vetëm zemrës i besojë!

Danel Cana

[irfancana]

- BUKURI E SYRIT

O ti syri si ulli...,
Më kanë thën se bën magji!
Kur vështroj i varfëri,
Më ndez brënda ca shkëndi!

Ca shkëndi që unë s’i di,
Më ndez brënda zjarr të ri!
Si t’ja bëj i varfëri...
T’a flë mëndjen e të vi ?

Të piqemi, s’di se si!
Unë në jug, ti në veri...
S’dua të na shoh njeri....
Për të ëmblën dashuri!

Kur të shoh e të dëgjojë,
Them me vete, si durojë?
Do të shoh se kam nevojë,
Vetëm zemrës i besojë!

Danel Cana

xxx

Qartë dhe bukur shihet në vargjet e mësipërme të poetit ,mjeshtria e imagjinatës kulmore të shënjimit të vetë dashurisë personale ndaj subjektit tjetër.Disa nuanca përshkrimi,që poeti bën,janë si argument i fortë i imazhit lirik të poetit.Të gjitha ato,japin pamjen e dashurisë së zjarrtë.

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

– RRUSH I ZBUKURURAR

Ç’nur që të ka rënë,
Faqja jote shkruar!
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

Syri jot i zi,
Vret në të shikuar...
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

Buzët paparune,
Vetullën harkuar!
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

Floku palë-palë...
Mbi jastëk lëshuar!
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

Gusha jote e bardhë,
Me flori mbuluar!
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

Gjerdan e diamantë,
Mbi gjoksin lëshuar!
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

Gonxhe seç më ike,
Nuse e pikturuar!
Ç’të kan hedhur ty moj vajzë,
Rrush të zbukuruar!

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

KREVATI YNË

Për herë të parë në jetën tonë,
Në atë dhomë fjetëm të dy!
Ti mezi prisje përqafimin,
Unë i pa ngopur të puthja ty!

Tek ky krevat humbëm të dy,
E shpirtrat tanë keq u trazuan...
Gjith orët e natës nuk mbyllëm sy,
Mëngjesin pritëm, të përqafuar !

Ti, ngazëllyer nëpër çarçafë...
Me: -Ah të dua! – te veshi pranë...
Unë zjarr i ndezur atë natë,
Nuk kisha frikë se bëja mëkatë !

Ç’mëkat i ëmbël kur jam me ty...
Njëqind mij herë nuk jam pishman !
Shijen që ndieva në buzë e sy...
Dhe njëmij vjetë t’i bëjë hallall !

Tek ky krevat që rri i heshtur,
E zë nuk nxierrin çarçafët e bardhë..
Dy zemra u shkrinë, dy trupa u tretën,
Me dashurinë që s’është mëkat !

Tani s’më mbetet veç kujtimi...
Nga gjumi zgjohem, në ëndërr bie prapë!
Të jem me fat edhe një herë...
Të jemi bashkë...tek ky krevat !

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

– ZEMRA..SI KËMISHA

Nuk di nëse flëjta, apo isha zgjuar,
Atë ditë te mike e zemrës kisha për të shkuar.

Vëndi nuk më mbante, u nisa me natë...
Turfullon makin e shkretë, rrugës me asfalt.

Trokëllin një shi në xhama, binte me rrëmujë,
Nuk shikoja rrugë të prishur, as gropat me ujë.

Mëndja ime fluturonte, vetëm tek ajo,
Gjithnjë thoshte n’telefonë: - Eja më tako!

Do të vi moj zemër, thosha, do të vi një ditë,
Kur të kesh pushim dhe ti, dil edhe më pritë!

Ikë e ikë, e s’ka të sosur, oh sa gjat m’u dukë!
E në mbrëmje, shum i lodhur, arrita në fund!

Ajo kishte dalë e priste në hije të pishës,
I valvitej lehtë fustani, fundi i këmishës...

Kur shikimet u takuan, harrova të gjitha,
Pa filloi kjo zemra, ime dridhej si këmisha.

Shteroj lodhja si pik djerse, e gjithçka harruam,
Çeli bota trëndafil, buzët kur takuam...

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

- SKLLAVI EVROPIAN

Sapo dora nis të shkruaj,
mallëngjen!
Edhe pena është e lodhur,
më nuk ngjyen!

Në bodrumin e rracizmit,
flakur keq...
Emigranti i braktisur ,
si për dreq!

Nga rrot e burokracisë,
nuk shpëton!
Zinxhirët e skllavërisë,
si duron?

Në shekullin e teknikës,
i privuar!
Pa të drejta...pa liri...
pa votuar...

Veç për punë të shfrytëzojnë,
o mjeran!
Gjith të zezat ...moderuar,
mbi ty ranë!

Vjenë e ikën kundër rrymës,
politika,
Njerz pa zemër, pa idera...
pa merita!

Njëzet vjet paguaj taksa,
rregullishtë,
Asnjë ditë s’na respektuan,
ligjërishtë!

Mbushëm dosje, plot me letra,
pa hesapë...
Në rregjistra, të pa ligjshëm,
mbetëm prapë!

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

- LËSHO BRITMËN KOSOVË

Atdhe me male të lartë,
Djalërin aty e shkova..
Ëndërrat u gatuan me baltë,
Ëndërrat me vete i mora!

Atdhe, që s’je vetëm fjalë...
Je damar i zemrës time!
Je buza që pikon mjaltë!
Je dielli që çel agime!

Nëna ime e përvuajtur,
Zemërmadhe e historisë...
Kush ngre dorën për të gjuajtur,
Bukurit e Shqipërisë?

Ngirje ballin moj krenare!
Lësho thirrjen anë e mbanë!
Të të vijnë si një herë motit,
Gjithë bijtë ku jan shpërndarë!

Të mblidhemi përsëri,
Si me Gjergjin atdhetar..
Të bashkohemi në Nji...
Kudo jemi shqipëtar!

Lësho britmën moj Kosovë,
Të përgjigjet Çamëria!
Sotë, se nesër është vonë..
Ndryshe s’bëhet Shqipëria!

Jemi kombi më i vjetër,
Që jetojmë nën k’të diell !
Kemi gjuhën më të bukur..
Edhe ...perëndit në qiell !

[Ali Baba Tepele]

Danel Cana

LUM E PËRRUA

Ç’të të them lum e përrrua,
Zëmra jote u bë gurë...
Kurrë s’më kuptove mua...
Edhe për të dashur, kurrë!

Ç’të të them a unë i shkreti,
Që s’u bëre dot e gjallë!
Dashuron një her në vitë,
Edhe puthesh shumë rrallë!

Ç’të të them lum e përrua,
Natën kur të shoh në shtrat...
Si kërcu më dukesh mua,
Bënë zjarr sa për një fshat!

Hedh livando lloj-lloj,
Të më marrësh me të mirë,
Ç’të të bëj u nxifsh me bojë,
Je si shakull me shëllirë!