Danel Cana

[Ali Baba Tepele]

- ASAMAN E BUKURA
(këngë popullore toskërishte)

Mbolla trëndafil në barçë,
asaman e bukura!
E vadita, e i thashë,
asaman e bukura!
Në u bëfsh, e mos u thafshë,
asaman e bukura!
Do të marr lule për vashë,
asaman e bukura!

Bëhu edhe mbushu plotë,
asaman e bukura!
Ha inat me borzilokë,
asaman e bukura!
Koha, dielli të ndihmoftë,
asaman e bukura!
Të mbushesh me lule plotë,
asaman e bukura!

Shkoftë era, na dëgjoftë,
asaman e bukura!
Kështu dashuria qoftë,
asaman e bukura!
Djal e vajzë u trashëgoftë,
asaman e bukura!
As me gjëmba mos u çpoftë,
asaman e bukura!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TRËNDAFIL I VENDIT

Trëndafili i bardhë, qejfi pse të mbeti?
Bashkë me të kuqin, e dini sekretin!
Në dorë të mora, kur u prezantua,
të kuqin e fala, kur i thashë të dua!

Trëndafili i bardhë, qejfi mos të mbesë,
në buqetë të kamë, të kuqin në mes!
Në mes mbaj të kuqin, rreth e rreth, rrethuar,
je sinqeriteti i zemrës dashuruar!

Trëndafil i bardhë, në zemër të kamë,
mos i ulë petalet, mos më rri mënjanë!
Trëndafili i bardhë, me të kuqin bashkë,
në buzë ju mbanë e bukura vashë!

Çelni plotë aromë, e dilni në shesh,
buzën më të bukur ju e puthni shpeshë!
Ju që puthni buzët, një sekret ju themë,
ato buzë dhe mua, më bëjnë ujem!

Ato buzë dhe unë, ëndërroj çdo natë,
u jap fjalë e besë, do ti puthim bashkë!
Ju që shpesh e puthni, atë buzë të njomë,
bashkë me buzët puth të tuajën aromë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BOTA JONË

Dëshiroj të kishja forcën,
që t’a bindja njerëzimin!
Nga të ligat të heq dorë,
jetës t'i gjej fill, drejtimin!

Njerëzimi i këtij planeti,
edhe gjithë bota e gjallë!
Janë dhurata më e bukur,
që natyra na ka falë!


Që t’a bindja njerëzimin,
s’jamë i vetëm që e dua!
Gjithë ata që vuajnë mjerimin,
do të jenë këtu me mua!

Janë me mua, sepse duan,
që bota luftë të mos ketë!
Fëmijët, familjen, gruan,
kush s’i deshi në këtë jetë!

Kush s’e deshi këtë jetë,
dhe nga bota jonë u nda!
Është i lirë, e vendos vetë,
por të drejtën nuk e ka!

Kush tregohet kokëfortë,
se “kështu e dua unë”!
Të largohet nga kjo botë,
me të tjerët nuk ka punë!

Të largohet nga kjo botë,
se ashtu paska dëshirë!
Të tjerët mos ngatërro,
botës nuk i vë dot “brirë”!

Të largohet nga kjo botë,
kush shpirtin e ka të zi!
As do qaj, as do derdhë lotë,
as unë, as tjetër njeri!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NË MUNDESH

Në ëndërr u puthëm, të thashë...
në ëndërr të pashë vërtetë!
Nuk doja, përgjysëm e lashë,
unë dua të jet realitet!

Në ëndërr s’i zgjedhim të mirat,
atë që në jetë dot s’e marr!
Në ëndërr u bëkan çudirat,
ndaj më mirë t’i marrim në varr!

Kotë të themë se në ëndërr,
çudi, gjithë botën shëtitëm!
Dhe unë i veshur si dhëndërr,
shpirtin kotësisë ja shitëm!

Dhe ëndërrat mbeten në rrugë,
s’mendojmë si do jetë fundi!
Ato n’a lënë pa gjumë,
frikshëm n’a zgjuajnë nga gjumi!

Unë fajin s’ja hodha askujtë,
por gjumit dhe ëndrrës ja lashë!
E vetme dëshirë, në mujtë,
më duaj po munde, të thashë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NJË JAVË PA GJUMË

Më përshëndet një e bukur, po e bukur shumë...
Fshija sytë si i përgjumur, por s’isha në gjumë!

Në këmbë, rrugës ishte nisur, për fshatin matanë!
Ikte pakë, e kokën kthente, bashkë me vëllanë!

Vëllai ishte i vogël, vjeçë tetë a nëntë...
Motrën e mbante për dore, vetëm s’e kish lënë!

Ajo ishte më e madhe, rreth tetëmbëdhjetë!
Buzëqeshte, më shikonte, edhe rri e pretë!

Ngjarje e moshës rinore, nuk ka ndodhur sotë,
Njerzit kohën më të bukur s’e harrojnë dotë!

I afrohem buzëqeshur, i hutuar përshëndes!
Ajo përqafon vëllanë, i thotë diçka në vesh!

Një vështrim mosbesues më hedh mua djali!
Pastaj u largua më tej, edhe hapat ndali!

Unë shikoja sytë e vajzës, flokun edhe buzët!
Nuk e pyes për moshën fare, as dhe se si quhet!

E pyeta bukuroshen, mund të ecim bashkë?
Dhe u nisëm për drejt fshatit, në rrugën me baltë!

Nuk mbaj mënd çfarë diskuatuam, a nuk hapëm gojë!
Mbaj mënd mirë, diku qëndruam e, më përqafoj!

Edhe unë e përqafova, ah zemra, të shkretën…
Me sy vëndin kontrolloja, ku të rrija vetëm!

Nga vëllai i saj shikoja, ai ish’ larguar!
Aq buzë të ngrohta, në jetë nuk kisha provuar!

U puthëm të përmalluar dhe u puthëm shumë!
Një javë prita, pa takuar, nuk kam flëjtur gjumë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- LIRIA E FJALËS
(fabula)
Mbreti Luan, pyllin tundi,
gjithë kafshët i zgjoj nga gjumi!
- Ejani në Savanë, të tërë,
lajm të ri kam për t’ju thënë!

Lajm i ri, që bëhet ligj,
për të mirë dhe për të ligj!
Do t’ju flas unë për lirinë,
shumica nga ju e dinë!

I lirë të flas kush të dojë,
po jo mua të kundërshtojë!
Të lirë, thoni çfarë mendoni,
po kujdes, mos kundërshtoni!

Kush del kundër, sado pak,
babai ka bërë biçak!
Kjo quhet demokraci,
që shpik sistemin e ri!

Këmbën ngre andej nga fundi,
dhelpra plakë dhe bishtin tundi!
Dakord, po s’i the të tëra,
s’je i lirë kur të ha vëra!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- TË ISHA I RI

Moj rinia ime, e mira rini,
dritë në ëndërrime, s’pate pasuri!
E virgjër, e bukur, e bardhë ishe ti,
krahasuar me kohën, mbetesh mrekulli!

Me dashuri në zemër do këndoj përherë,
shumë dëshiroj, të kthehesha një herë!
Mrekulli do ishte të kthehem një herë,
dashurisë, moshës, ti jap shumë vlerë!

Kur isha një herë në moshë të rinisë,
nuk ja dija fare hallet pleqërisë!
Ngjisja përpjet malin, s’pyesja në djersisë;
sot çapat që hedh, mendoj kur i nis!

Skuqeshim kur flisnim, kur ishim të rinj,
respektin, kulturën ku t’i gjej, s’e di!
Në ka sot të rinj, oh jemi në dyshim,
gjithë rini e vëndit iku në mërgim!

Ikën në mërgim, vëndin ku e lënë,
cilin do nderosh, kur s’do vëndin tënd!
Kush e mban atdheun, si gjënë më të shtrënjtë,
atje ku dhe guri është më i rëndë!

Fajin kush e ka, ku t’a kërkoj vallë,
që iku rinia, e lanë vatanë!
Gënjyen e vodhën ca politikanë,
na lënë pa atdhe, shkretuan vatanë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- NJË SHKËNDI VË ZJARRË

Buzën si inxhi,
syrin napolonë,
Pashë tek shëtisje,
të zgjodha me dorë!

Gjoksi majën ngrehur,
fshehur nën jelekë!
Si dy mollë, pjekur,
të mbetur në degë!

Mua të besoje,
si t’ja bëja hallit!
Ikën dhe betohesh,
për dy sytë e ballit!

Ikën më largohesh,
çik, e nganjë çikë!
Parkut plot me lule,
do të dal përditë!

Për ty do dal parkut,
dhe për asnjë tjetër!
Kthehu dallandyshe,
në folenë e vjetër!

Kthehu dallandyshe,
të ndjej cicërimat!
Bukuria jote,
në gjunjë uli trimat!

Kush të do vërtetë,
një lule të zgjatë!
Pa shpirt, trupi mbetë,
si kërcu i thatë!

Zemra e tij mbetet,
si një eshkë e tharë!
Një shkëndi e vogël,
vete i vë zjarrë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- VAJZA DERË E BOTËS

Dua të, të them,
dua, shumë dua!
Të bëhem melhem,
për buzët e tua!

Ilaç moj, të bëhem,
e të vë në gjumë!
Ato buzë të kuqe,
do t’i dua shumë!

Syri, buzë e kuqe,
edhe dashuria!
Për burrin e botës,
janë gjithë pasuria!

Për burrin e botës,
që të merr përjetë!
Vajza, derës botës,
shkon i falet vetë!

Derës që ju fale,
sa të jeshë gjallë!
Aty moj të rënçin,
dhëmbë e dhëmballë!

Aty edhe shpirti,
e zemra të humbtë!
Lumturi të kini,
gjithë jetën pa fundë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- BRENGA ÇUPËRIE

Shtrihesh për të flejtur,
syri si filxhan!
Gjumi është tretur,
moj aman aman!

Ç'merak të ka mbetur,
që nuk të vjen gjumë!
Thuama pa e fshehur,
të, t’a heqë unë!

Meraku i vajzës,
meraku i djalit!
Si ujët e ftohtë,
që buron nga mali!

Brenga vajzërie,
dashuria nënë!
Gjithë trupin mpijnë,
pa gjumë të lënë!

Ëndërra çupërie,
flutura pa masë!
Ëndrrat më të bukura,
kohës unë ja lashë!

Ëndrra djalërie,
si të çupërisë!
Vjen një kohë me hije,
lëkurën t’a grisë!

Lerëmi të gjitha,
m’u lutë rinia!
Lëkurën ma grisi,
tërheq pleqëria!

Tërheq pleqëria,
“ruaj ca për mua”!
Një “xhep” e kam mbajtur,
dua dhe nuk dua!

Një xhep me ëndërra,
se të dua shumë!
Me hijen e moshës,
të, të mbaj në gjumë!
@cana

[Ali Baba Tepele]

- SYRI AFËRDITËS

Afërdita perëndeshë,
“nga shkuma e detit dalë”!
Perëndeshë e dashurisë,
si i kishte sytë vallë?

Ç’ngjyrë të syve ajo mbante,
sy të zi, apo të bardhë?
Apo kaltërosh e hapur,
ngjyrë e detit nga kish dalë?

Ngjyrën perlës ja kish marrë,
perëndeshë e dashurisë!
Kur doli nga shkumë e bardhë,
e bukur e mitologjisë!

Burrë pati Efestin, çalë,
ishte armëtar i zoti!
Zot i zjarrit, përvëluarë,
plot zjarr në zemër i hodhi!

Afërdita perëndeshë,
flokët kishte kaçurela!
Si valët nga kishte lerë,
dallgët që i ngrinte era!

Dallgë në flokë vetëtinte,
nga të gjithë u dashurua!
Zemër dallgë kudo ngrinte,
edhe kurrë s’u pendua!

Ç’ngjyrë të syve kishte vallë,
mitologjia nuk e thotë!
Bukuri dhe emri i sajë,
qarkullon kudo në botë!
@cana