E tashmja kjo, po neser

[AVataj]

Nga Albert Vataj

Klithëse

Piskama ngërthen fundekrye qiellin,
Thellë n’mue nji tërbim m’ka përfund
Kurmin e tashmja kapardis n’altar.
Joshja sundim e zotnim asht gjithkah
Perversi ladron përnën kumbimin e kambanave,
në prehnin ligshtisë përmjerr.

Kreni e poshtnim asht luksi
Nër zgafëlla struket tutet mjerimi
Vedin përtyp skamja e mizerja.
Kurrnji taban s’ka me mujt
Me majt mbi supe këtë shtatore herezie
anipse hijerand lshohet gjithkah.

Ky shkëlqim turfullitës çjerr sy
E dritimet muros nër kafka.
Fundërrinat kanë kryengritë potershëm gjesekund
ngase jeta përçapet mos me u ep.
Poshtnimet laraviten e kumtojnë
Pamje t’shkalafitun ngjyrash.

E tashmja asht e gjithmonshmja
E tan çmendunive që gëlojnë nër ne
Që tuj u haparda si bekim
Nji demon munet me pranu për Zot
E perversin si t’epërmin moral
Amin

[AVataj]

Nga Albert Vataj

Arratisje nga ndjenjat

Ka beh nër ne si kataklizmi
Mishi merr trajtat e sendeve
Kundroj teksa rrxohen e kacarriten
E nër t’përjargra puthje
Lot papra përtypin
Nër tehe buzësh nje shtërzi e fundme përposht u vërtiket
Dhimbja e poshtnimi u bulon në kurm
Mëkati s’asht ma vullnesë pendimi
E sotmja asht dakiku i të mundshmes së rrejshme
Dashuria asht nji llogari
E shpirti smunet me kën diçka tjetër
vetëm strehë kotësish e brigjeshkëmbor orgazmash
ku kacafytet e vdiruna vetëdije për me dishmu
kurrgjë tjetër veç fundin e fundm të njeriut.

Prap poetët s’reshtin së himnizuari dashnisë
Si pëlhurë e qendisung nga përfytyrimi
Anipse e përçudme ravijëzohet mrekullia

[AVataj]

Nga Albert Vataj

Ngarendja e mpakjes
Ngarkuar me barrën e rand të shirave
mushkat e vjeshtës
zvargen
njiherazi me grinë e kahjetshme
e teposhten deri në zgavrën e mosbzamjes
në zgrip
ku trajtat e fundit treten.

Luginave varrohen mjegullat
Bashkë me kavalerinë e hapave që kuturojnë
Tuj ngucat prej s’fundimeje pikllim

Sandejmi tafti i ambël i kënetës
mylmen pëshpërimën e mjelmave
e ligjërimin i erërave asht kungim.

Nji kangë e zemërhelmtë
darkon në bujtinën e muzgut
tuj deng me andje rrëmeti fundekrye gjithseçka.

Qerpikët në zjarmin e perëndimit ngjyn qielli
e nga buzët shkrepëtima puthjesh jargaviten
aty lëmohen pasione buzësh

Ti ike për të mbetur nji dhëmbje
Kruspull kujtimeve që u ngjizën në sparinprag
kur jetët ladrojnë hareshëm qiejve të shtatë

Kapitem tuj ndrit e fikem

[AVataj]

Nga Albert Vataj

Zgjohu me klithmën e vesës

Grrith pëshperitjën e retinave
fleshkja dritane e kujës.
Pishtarë prej gjethesh
udhërrefejnë elegjitë përgjuese
ku angullitë e përbaltjeve hanore zenithen
e zhuritin thundra vetetimash.

Zatet ligshtinë keqardhje thinjoshe
Në t’pramin dakik të dhanjes
erektohen shterngata e kujës
e brigjeshkemborëve therorët bajnë himne.

Përulshëm eteret shurbin gjunjezoret
kryqeve ndjej herezinë e nxanjes.
Vegjeton puplimin zjarrmues i gjakut
Vakthit të nekrologjive shitane.

Muralet e kangës s'qakërqejfun
currojnë përthyes memrmereve
ku muret kanë kthetrat shtërezisë
s'njerzishme.

Plazmon pentagramin e gërvimës
luzma thonjore
Starton ataku solemn i gulçit
në cergën buluese të vjolishtes.

Murlani harbon telendisjen e ndragët
mjekra të mjegullta davariten
konvulseve sizmike
tuj u bzajt në gogsimën lagshtinore të
mushqeve

Zgjohu me vesën
të ndjesh në palc
amelsinë mrekullore të ç'virgjërimit të
dijeve
e mëshira lulon
që fle e përmendet në krahnorin e britmës.