Mendoja se sbesoja me tek enderrat.Se skishte me kuptim te futesha ne boten e tyre perderisa smund ti sillja ne boten reale.Por sot ne thellesi te shpirtit kuptoj se sa shume qenkam gabuar.Si mund te sillja ne realitet enderrat e mia kur tashme po e jetoja nje enderr te bukur ne krahun tend?Kur jeta me kishte falur cdo gje qe kisha enderruar, dhe kjo vetem me ardhjen tend?
Diten e pare qe te takova, lusja zotin qe krahet e tu te mos lodheshin ne perqafim.Ndihesha kaq e sigurt brenda tyre, kaq embelsisht.
Ti ishe gjeja me reale qe kisha perjetuar ne jeten time.Ishe gjeja me e prekshme nga e gjitha ajo enderr qe po jetoja dhe me zemer ndieja se ishe e para gje qe ne te vertet me perkisje mua.Dhe ti ishe i gjithi aty duke me veshtruar me shume embelsi.
Te te them nje sekret shpirti im?
E vetmja gje qe mund te me merzisi mua do jete mosprania jote ne jeten time.Do merzitem nese nuk e ndiej ngrohtesine e brendesise se perqafimit tend.
Do te ndihem e lumtur vetem nese do te ndiej embelsine e prezences tende, nese ndiej qofte dhe vetem egzistencen e shpirtit tend ne jeten time.
Nese te ndiej prane bota per mua do marri te tjera ngjyra, te tjera dimesione.
Me reale me me shume ngjyra sepse ti kete efekt ke ne shpirtin tim, efektin rigjallerues.Qekur ke ardhur ne jeten time une nuk fle dhe nuk zgjohem si me pare.
Sepse tani te kam ty qe i ke dhene forme endrres qe kisha nje jete qe e doja prane.
Te lutem mos harro se asnjehere zemra ime nuk do lodhet se pershkruari kilometrat qe vetem momentalisht na ndajne.
Ne cdo moment qe me do prane, vetem me mendo dhe te premtoj qe sa te mbyllesh syte do jem aty!
Krijoni Kontakt