Nga Shkodra në Tiranë, aventura e piktorit që nuk mbaruar asnjë shkollë
arti
Artisti që zbuloi ngjyrat tek kulloste bagëtinë
“I padëshiruar” për rrethet artistike në Tiranë, do të ekspozojë në
Pavionin e Artit Modern të Luvrit
Teuta Meçi
Nuk ka mbaruar asnjë shkollë arti, por talenti i tij është i
padiskutuar dhe premton ta shpjerë larg. Punimet e tij të realizuara në
vite kanë arritur ndërkaq shifrën e 4 000 të tillave, kryesisht në vaj
dhe tekstil, por në fillim “veglat” e punës kanë qenë thëngjilli dhe
trungjet e pemëve. Gjovalin Paci kujton me mall kohën kur dikur fëmijë,
në një çantë mbante bukën dhe ushqimin e në tjetrën, ngjyrat, fletoret…
E ka nisur kështu rrugën e vështirë e të lodhshme të artistit ndërsa
ishte vetëm 6 vjeç e shkonte të kulloste bagëtinë, në një nga fshatrat
më të largët të Shkodrës. Në fillim si shprehje të një dëshire të
papërmbajtur për të vizatuar gjërat me të cilat ishte në kontakt të
përditshëm, si delet, kuajt, pemët, njerëzit, tokën… Sot ai është
prezantuar me një cikël punimesh kushtuar universit dhe planeteve, i
shtyrë nga mendimet dhe joshja që i nxitin përsiatjet e tij për
misterin, të panjohurën. Ka qenë galeria e improvizuar në ambientet e
Komisionit Europian në Tiranë që i ka dhënë mundësinë të prezantohet
për herë të parë me një ekspozitë vetjake në kryeqytetin shqiptar,
ndërsa nuk kishte mundur “të çante” akujt e ngritur në galeritë e tjera
të rëndësishme.
Të ndërtuara në bazë të një teme biblike, punimet e tij të realizuara
në tekstil, me ngjyra ku bie në sy jeshilja e errët, ngjyra e tokës,
apo bluja e thellë, e ku tek-tuk ndihet një rreze jete e rrëfyer
nëpërmjet të verdhës së zbehtë e bezhës, kanë tërhequr dhe befasuar
shumë njerëz, qofshin këto personalitete të kulturës dhe arteve
figurative në Shqipëri, të huaj të apasionuar pas artit etj.
“Eshtë ajo mistike që na mban mua, ty, të gjithë njerëzit që jetojnë në
Tokë, ajo pjesë e errët që ekziston mes njerëzve dhe që ne nuk e
njohim. Piktura ime është kjo, gjithçka që na ndodh dhe që nuk e
njohim. Të gjithëve na ngacmon e panjohura. E pakapshmja më pëlqen, më
intrigon, më bën të mendoj dhe pastaj ky mendim apo ngacmim pasqyrohet
në pikturën time. Pastaj ajo britma që shpreh unë në punën time nuk
është një klithmë që kërkon bukë apo diçka që është konkrete dhe
normale… Britma ime është diçka e brendshme, ajo pakënaqësia që ndjen
njeriu në vetvete ndaj krijuesit, ndaj Zotit. Kjo është e gjithë ideja
që përshkon punimet e mia...”, shprehet ai për gazetën “Sot”, ndërsa
shton se “punimet e mia nuk i përkasin një pikture tokësore, që kapet
menjëherë… Kjo e imja është një pikturë e një tjetër dimensioni, është
një temë mistike, krejtësisht e kulluar”.
Disa nga punimet janë shitur që në ditën e parë të prezantimit të tyre
e disa të tjerë mund të marrin rrugët e “kurbetit” në një mënyrë shumë
dinjitoze. Një ekspozitë në Brindizi dhe një tjetër në Londër duket se
do të jenë destinacionet e ardhshme të piktorit që ka lindur me artin
në gen, ndërsa projekti më ambicioz mendohet të jetë një prezantim i
mundshëm në Pavionin e Artit Modern në Muzeun e famshëm të Luvrit.
Megjithatë, ai nuk harron të theksojë faktin se në Tiranë ka gjetur një
indiferencë që e ka munduar shumë. “Kam pasur shumë probleme me
galeritë dhe njerëzit. Së pari ishte problemi i shkollës dhe pastaj
edhe problemi i pikturës, plus që dashamirësia mungon gjithmonë,
njëlloj egoje e jashtëzakonshme. Eshtë krijuar njëlloj hierarkie
artistike dhe pranohen vetëm ata që janë brenda kësaj hierarkie, ndërsa
të tjerët mbahen larg. Unë mendoj se gjithsecili sot duhet ta ketë
rrugën të hapur, me aftësitë që ka, sepse asnjeri nuk i prish punë
tjetrit. Sot ka hapësira për të gjithë, secili duhet të bëjë punën e
vet...”, shprehet Paci. I penguar nga vështirësitë e shumta që i kanë
dalë teksa kërkonte të prezantohej përballë një publiku elitar dhe më
të gjerë në Tiranë, ai tregon se “njëherë mendova të bëja një ekspozitë
krejtësisht të veçantë. Do të merrja disa makina me shokët e mi dhe t’i
ekspozoja të 4000 punët e mia në bulevardin e Tiranës. Por kjo ishte
shumë e rrezikshme, sepse punimet nuk mund të ruheshin nga dëmtimet e
mundshme”. Ndërkaq, ai vjen dhe ikën nga Shkodra në Tiranë, si mes dy
botësh të ndryshme, ndërsa projektet për të ekspozuar sa vijnë e
shtohen.
Përgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt