Close
Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit
Duke shfaqur rezultatin -19 deri 0 prej 37
  1. #1
    MODERATOR Maska e Letersia 76
    Anėtarėsuar
    23-06-2002
    Vendndodhja
    OXFORD ENGLAND
    Postime
    731

    "Dashuria e vėrtetė" Khalil Gibran

    Dashuria e vėrtetė...


    Khalil Gibran





    Le tė ketė hapėsirė nė bashkėsinė tuaj,
    e fryma hyjnore le tė vallėzojė mes jush.
    Duajeni njėri tjetrin, e mos bėni lidhje dashurie,
    Le tė bėhet ajo njė det lėvizės, mes
    brigjeve tė shpirtave tuaja.
    Mbushni kupat njėri tjetrit, e mos
    pini prej kupės sė njėjtė.
    Jipni njėri tjetrit prej bukės suaj,
    e mos hani prej copės sė njėjtė.
    Kėndoni e vallėzoni sė bashku dhe dėfrehuni
    e lejoni qė secili tė mbetet vetė.
    Madje dhe anėt e lahutės janė vetėm,
    ndonėse fėrfėllojnė me muzikė tė njėjtė
    Dhuroni zemrat tuaja, e mos i lini pranė njėra tjetrės nėn roje.
    Se, vetėm lumi i jetės mund t'i kėnaqė zemrat tuaja.
    Qėndroni sė bashku, e prap se prap jo aq sė bashku.
    Edhe shtyllat e tempullit qėndrojnė tė ndara
    e ahu dhe selvia nuk rriten nėn hijen e njėri tjetrit.
    Prį, mallkue njaj bir Shqyptari,
    Qi ketė gjuhė tė Perendķs,
    Trashigim, qi na la i Pari,
    Trashigim s'i a lźn ai fmķs;
    Edhč atij i u thaftė, po, goja,
    Qi e perbuzė ketė gjuhė hyjnore;
    Qi n'gjuhė t'huej, kśr s'āsht nevoja,
    Flet e t'veten lźn mbas dore.

    AT Gjergj Fishta

  2. #2
    i/e regjistruar Maska e leci
    Anėtarėsuar
    14-01-2003
    Vendndodhja
    Goetheanum,Italy
    Postime
    1,742

    Kahlil Gibran

    Pashe nje teme tjeter me kete emer dhe falenderoj Shiu per shkrimet.
    Une do ti shkruaj italisht dhe shpresoj tju percjell diēka,ate qe me forcen e fjaleve te ketij autori arrita te njoh.

    Kahlil Gibran lind ne Bisherri nje fshat i Libanit ne vitin 1883.
    Ne moshen 12 vjeē emigron ne Usa ku fillon te studjoje.
    Prinderit jane kristiane maronite,katolike te Palestines.
    Ne moshen 14 vjeē kthehet ne atdhe dhe fillon te studjoje ne Hikme te Beirut.
    Ne vitin 1918 publikon librin e pare "Il Folle".
    Ne te njejtin vit kthehet ne Usa dhe jeton ne New York,ku fillon te njihet si piktor.
    Lexon Voltaire,Rousseau,Blake e Nietzsche dhe shkruan "Spiriti Ribelli" me tone te ashpra mbi shoqerine libaneze.
    Shpesh veprat e tij i shoqeron edhe me piktura.
    Dy nga veprat e tij te paharrueshme ngelen "Il profeta" dhe "Il giardino del profeta".
    Vdes ne New York ne 1931 dhe varroset ne nje monastir antik ne vend lindje.

    Po shkruaj "Sull'amore" qe me preku ne veēanti..
    Me pak durim do arrijne edhe te tjerat..
    leci
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga leci : 02-06-2004 mė 17:24
    Quod timor cladis.
    Sed intuitum amet elit vitae est

  3. #3
    i/e regjistruar Maska e ALBA
    Anėtarėsuar
    21-05-2002
    Vendndodhja
    Gjermani (Dortmund)
    Postime
    2,609
    Meqe tema eshte per Khalil Gibran , po hedh ketu nje poezi te tij qe me ka pelqyer te perkthyer ne shqip .


    Dashuria e vėrtetė...


    Khalil Gibran





    Le tė ketė hapėsirė nė bashkėsinė tuaj,
    e fryma hyjnore le tė vallėzojė mes jush.
    Duajeni njėri tjetrin, e mos bėni lidhje dashurie,
    Le tė bėhet ajo njė det lėvizės, mes
    brigjeve tė shpirtave tuaja.
    Mbushni kupat njėri tjetrit, e mos
    pini prej kupės sė njėjtė.
    Jipni njėri tjetrit prej bukės suaj,
    e mos hani prej copės sė njėjtė.
    Kėndoni e vallėzoni sė bashku dhe dėfrehuni
    e lejoni qė secili tė mbetet vetė.
    Madje dhe anėt e lahutės janė vetėm,
    ndonėse fėrfėllojnė me muzikė tė njėjtė
    Dhuroni zemrat tuaja, e mos i lini pranė njėra tjetrės nėn roje.
    Se, vetėm lumi i jetės mund t'i kėnaqė zemrat tuaja.
    Qėndroni sė bashku, e prap se prap jo aq sė bashku.
    Edhe shtyllat e tempullit qėndrojnė tė ndara
    e ahu dhe selvia nuk rriten nėn hijen e njėri tjetrit
    "Jeten duhet ta paguash me cmimin e vuajtjes."
    .

  4. #4
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    05-02-2005
    Postime
    127
    Nga Gjylistani i Sadiut:

    "Per njerin e paditur s'ka gje me te mire se heshtja. Po ta dinte ai kete te vertete, nuk do te ishte i paditur."

    Kur gjoks e dituri te thelle s'ke
    Me mire hesht dhe gjuhen mbaje fshehte!
    Njeriun gjuha e rrezon perdhe,
    Ashtu si arren kufke pesh' e lehte.


    Gomarit gjuhn' i mesonte nje allcak,
    Keshtu e shkonte jeten or e cast.
    I tha nje i urte: "C'ben o tarallak?
    Ki turp e nder, ket' mendje flake pas!
    Nuk nxe te flase kafsha as dhe pak,
    Ti heshtjen nxer nga kafsha! Kaq te flas"

    Kush jep pergjigjen pa mendim,
    Te shumtat fjale i ka gabim;
    O fol si flet njeriu me mend,
    O hesht si kafshet, rri ne vend!


    "Kur nje njeri, cilido qofte, hahet per pune diturie me nje qe eshte me i ditur se ai, duke dashur te thote me kete se eshte njeri i ditur, u le te tjereve te kuptojne se eshte i paditur."

    Kur flet nje qe eshte m'i mire se ti,
    Dhe ne di me shume hovin mos ia pri!


    "Kushdo qe rri me te ligjte, s'ka per te pare gje te mire."

    Kur engjelli rri me djallin, nuk meson,
    Vec tradhti, drredhi e gje qe s'vlen
    .................................................. .....
    Te mire nga te ligjte nuk fiton,
    Nuk qep gezof dot ujku qe te shqyen


    'Mos ua nxirr ne shesh te tjereve turpin e fshehte, pse dhe ata i turperon, edhe veten tende e demton duke bere qe te mos te besojne me"


    'Nuk eshte e vertete qe kush eshte nga goja brisk dhe i shpejte, te jete domosdo dhe ne pune i drejte."



    "Kur i ligu nuk i del dot tjetrit me zotesi, i hidhet ne gryke me ligesin' e tij"

    Ze te shan nga prapa ty,
    Smireziu qe s'i hec
    Se kur eshte sy nder sy
    Goja i merret si memec

  5. #5
    i/e regjistruar
    Anėtarėsuar
    10-09-2004
    Postime
    2,389

    The Cry of the Graves - Khalil Jibran

    Dua te sjell ketu diēka qe me ka pelqyer nga Jibran. Eshte nje tregim nga libri me titull "Shpirtra Rebel". Nuk kam mundesi ta perkthej ne shqip keshtu qe po e sjell ne Anglisht.

    The Cry of the Graves

    Khalil Jibran
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga [xeni] : 08-05-2005 mė 13:42

  6. #6
    gone Maska e helene
    Anėtarėsuar
    26-02-2003
    Vendndodhja
    shume larg
    Postime
    913
    Une rastesisht lexova vjet disa vargje te khalil Gibran dhe meqe me pelqyen kerkova librat dhe nuk u zhgenjeva sepse ishin shume shume te bukura.

  7. #7
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anėtarėsuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379

    Njė fushė e mbjellė nė zemėr tė dimrit

    Njė fushė e mbjellė nė zemėr tė dimrit

    Kahlil GIBRAN



    Kush ėshtė...

    Kahlil Gibran poet, filozof, dhe piktor, u lind mė 1883 nė Liban, njė tokė qė nxori shumė profetė. Kur ishte 11 vjeē emigroi nė SHBA. Ai i dedikoi pjesėn mė tė madhe tė jetės sė tij pikturės, por pėr ironi tė fatit, bėhet i njohur nga e gjithė bota pėr librat e tij. Miliona arabfolės, e konsiderojnė si gjeniun e kohės sė vet. Por ai ishte njė njeri fama dhe ndikimi i tė cilitm u pėrhap edhe mė tej Lindjes sė Mesme. Poezitė iu pėrkthyen nė mė shumė se 20 gjuhė. Pikturat e tij janė ekspozuar nė shumicėn e kryeqyteteve tė botės dhe Auguste Rodin e krahason me punėn e William Blake. Gjatė qėndrimit tė tij nė SHBA, e cila u bė edhe shtėpia e tij, nė 20 vitet tė fundit shkroi nė gjuhėn angleze. Profeti dhe librat e tjerė me poezi, tė ilustruara me vizatime mistike, janė tė njohura dhe tė dashura prej shumė amerikanėve tė cilėt gjejnė nė tonjė shprehje tė impulsve mė tė thella tė zemrės dhe mendjes njerėzore. Vdiq nė New York mė 1931.


    Trishtimi

    Pyes trishtimin dhe zbuloj

    Se nuk e ka dhuntinė e fjalės

    E megjithatė po tė mundte

    Jam i bindur qė do tė shqiptonte

    Njė fjalė mė tė ėmbėl se gėzimi

    Tė kthehesh fėmijė

    Gjėrat qė fėmijėt duan

    Mbeten nė mbretėrinė e zemrės

    Deri nė plakje

    Gjėja mė e bukur e jetės

    Ėshtė se shpirti ynė

    Ndal fluturimin

    Nė vėndet ku njėherė e njė kohė luanim


    Autoportret



    Ja njė fjalė, unė jam

    Njė fjalė qė nganjėherė ėshtė njė hiē

    E pafundėsi nganjėherė


    Kujtime



    Nuk do tė lė qė as edhe njė fantazėm e kujtimeve tė mia

    Tė ikte bashkė me retė

    Janė kėto vuajtje tė sė shkuarės

    Qė shpesh mė sjellin dhimbje

    Por nėse do mė duhej tė zgjedh mes gėzimit dhe dhimbjes

    Nuk do tė kėmbeja dhimbjet e zemrės sime

    Me gėzimet e botės mbarė

    Kėnga e zemrės

    Kėnga e zėrit ėshtė e ėmbėl

    Por kėnga e zemrės

    Ėshtė zėri i pastėr i qiejve


    Mendimi



    Mendimi?ėshtė njė zog i pafundėsisė

    Qė nė njė burg fjalėsh

    Mund dhe tė pėrthyejė pak krahėt, por jo tė fluturojė

    ....

    Dhimbja ėshtė shumė emadhe

    Pėr tė mbretėruar tek zemėrvegjlit


    Pa titull



    Shumė shpesh?

    fjalėt qė iu thuhen miqve,

    kanė njė vibracion tė veēantė,

    sepse aty gjen mendimin,

    poezinė, ndjesitė

    .......



    Ndjehem si njė fushė e mbjellė

    nė zemėr tė dimrit, e di

    se pranvera po vjen

    Gjithēka e imja po fillon tė lėvizė

    Kjo jetė e vogėl qė fle brenda meje

    Do tė dalė nė sipėrfaqe

    Nė thirrjen mė tė parė

    .....

    Njė dhomė apo njė shtėpi

    Shpesh bėhet e ngjashme me atė qė banon

    Biles edhe madhėsia e njė dhome

    Ndryshon sipas madhėsisė

    Sė zemrės

    ....

    Ēdo pikturė ėshtė njė portret?

    Njė autoportret.

    Ēdo poezi

    Ėshtė njė autobiografi

    Ēdo zbulim

    Ėshtė zbulim i vetes

    ....

    Sikur tė kishte vetėm njė yll nė qiell

    Dhe nė Tokė vetėm njė lule gjithmonė tė bardhė

    Sikur tė kishte vetėm njė pemė qė jeshilon nė fushė

    Sikur bora tė binte njė herė nė njėqind vjet

    Edhe atėherė do tė kuptonim bujarinė e pafundėsisė

    ....

    Jemi miq

    Unė nuk dėshiroj asgjė nga ti

    Ti nuk do asgjė nga unė

    Unė dhe ti

    Ndajmė bashkė jetėn

    ....

    Besimi!

    Ēfarė ėshtė? Unė njoh vetėm jetėn.

    Jetė pėr mua ėshtė fusha,

    Ngjyrat dhe telajoja!

    Kisha ėshtė brenda meje

    Ndėrsa prifti i saj je ti

    ....

    Edhe sikur tė kėndoje si ėngjėjt,

    Por tė mos e doje kėngėn,

    Nuk do bėje gjė tjetėr veē do shurdhoje njerėzit

    Dhe zėrat e ditės e natės

    ....

    Jep pak kur jep vetėm atė qė ke

    Kur jep veten tėnde atėherė ke dhėnė me tė vėrtetė

    ....

    Besimi ėshtė kuptimi i zemrės

    Ashtu siē ėshtė shikimi kuptimi i syrit ....

    Ne jemi pafundėsisht tė vegjėl

    Pafundėsisht e madhe ėshtė jeta qė na bashkon

    ....

    Pėrktheu: Ermira Shpėtimi (Zaganjori)


    Milosao.
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  8. #8
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anėtarėsuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379

    Ditari sekret i Khalil Gibran

    Ditari sekret i Khalil Gibran

    Kahlil Gibran


    Mbeta i shtangur nga prania jote qė kur tė pashė pėr herė tė parė. Ti erdhe nė studio pėr tė parė pikturat e mia. Sa mė shumė tė njihja aq mė mirė ndjehesha. Mė pėlqente mėnyra se si arrinim tė bisedonim, ėmbėlsia me tė cilėn ti mė nxisje qė tė flisja pėr veten time. Mė bėje aq pyetje sa nganjėherė ndjehesha keq, por falė shpirtit tėnd dhe inteligjencės tėnde, arrija tė tė tregoja gjithēka qė ti doje tė dije. Mjaft njerėz mė quanin tip interesant, sepse jam njė njeri ndryshe. Pėr ato unė jam vetėm njė zbavitje, e destinuar pėr t'u harruar shumė shpejt, sapo t'ju shfaqet dikush tjetėr mė kurioz se unė. Ndėrsa ti arrite tė nxirrje nga thellėsia e shpirtit tim ndjenjat qė aq rrallė unė i ndaja me dikė tjetėr. Ishte aq bukur dhe ėshtė akoma.

    Mbasi u bėmė miq, tė kėrkova qė tė martoheshim. Qė nga ajo ditė ti fillove tė mė lėndoje. Dhe vazhdoje ta bėje. Unė vuaja, por sa herė takoheshim (nė atė kohė takoheshim dy herė nė javė), ti mė thoje: «Kahlil, mė duket se tė kam lėnduar tė mėrkurėn e kaluar», ose tė premten ose njė ditė ēfarėdo. «Mė fal, nuk doja ta bėja.»

    E mė pas bėheshe krijesa mė e ėmbėl e botės, dhe unė mendoja : «Kjo ėshtė Meri qė dua». Ndėrsa ti pak para se tė mbaronte takimi, nuk rezistoje dot pa nxjerrė nga goja diēka brutale. Asgjė nga ato qė unė mund tė thoja apo tė bėja, nuk tė ndalonte dot. Ti ishe agresive dhe mė vrisje. Kthehesha nė shtėpi dhe reflektoja: "Nėse e pranoj diellin, tė nxehtit, ylberin, duhet tė pranoj edhe djegjen, stuhinė e tufanin." Unė pėrpiqesha ta bėja, por e ndjeja qė gjėrat e rėndėishme brenda meje, po vdisnin pak nga pak. Nė zemrėn time gjėrat tashmė kishin ndryshuar, sepse shpirti im nuk rezistonte mė tė lėndohej pa fund. Duhet tė mbrohesha. Dhe vazhdimisht i pėrsėrisja vetes: "Njė lidhje mė intime me kėtė grua ėshtė e pamundur". Natyrisht edhe kjo strategji nuk dha asnjė rezultat. Edhe kur unė tė rrėfeva se ēfarė po mė ndodhte. Por qė nga ai moment, ti nuk mė lėndove mė kurrė. I shkruajta tė gjitha kėto pėr tė tė treguar se si i kam pėrjetuar unė vitet e para me ty. Gjėrat mė tė rėndėsishme nuk kanė ndryshuar kurrė: ndjenja, pasioni, gjithēka ka mbetur si atėherė, dhe do tė jenė kėshtu pėrgjithmonė. Do tė tė dua pėrjetėsisht, siē tė desha shumė kohė para se tė takoja pėr herė tė parė. Dhe kėtė unė e quaj fat. Asgjė nuk mund tė na ndajė. As ti dhe as unė nuk mund ta ndryshojmė mė kėtė lidhje. Do tė doja qė ti t'a kujtoje pėr tėrė jetėn tėnde se je njeriu mė i rėndėsishėm i botės sime. Se edhe nėse do tė martoheshe shtatė herė, me shtatė burra tė ndryshėm, zemra ime do tė ishte gjithmonė si njė herė e njė kohė.

    Vetėm sot arrij ta kuptoj pse martesa jonė ishte e pamundur. Ajo do tė na kishte shkatėrruar tė dyve. Ne e jetuam jetėn sė bashku nė njė mėnyrė krejt tjetėr: prandaj dhe shpėtuam. Ti mė ke ndihmuar qė tė zbuloj veten time dhe punėn time. Edhe unė mendoj qė kam bėrė tė njėjtėn gjė me ty, dhe falenderoj Qiellin qė jemi sė bashku.



    23 qershor 1909

    E dashura ime Meri. Sapo kam humbur babain tim. Ai vdiq nė tė njėjtėn shtėpi tė vjetėr ku u lind gjashtėdhjetė e gjashtė vjet mė parė. Miqtė e tij mė kanė shkruar se para se tė mbyllte sytė pėrgjithmonė, ai mė ka dhėnė bekimin e tij. Jam i sigurt qė babai im pushon i qetė diku afėr Zotit. Por gjithsesi nuk arrij ta largoj trishtimin dhe dhimbjen qė mė shkakton mungesa e tij. Mbi ballin tim ndjej dorėn e Vdekjes dhe mendoj pėr nėnėn time, pėr motrėn mė tė re dhe pėr vėllain tim: nuk ėshtė mė asnjėri prej tyre pėr tė mė dhuruar njė buzėqeshje nėn dritėn e diellit. Ku janė? A munden ato sikurse ne ta kujtojnė tė kaluarėn? Pyetje kot. Unė e di shumė mirė se ato jetojnė diku nė qiell, shumė mė afėr Zotit se sa ne. Shtatė qiejt qė ndajnė njeriu nga Shenjti, nuk i mbulojnė mė sytė e tyre, dhe kėshtu tė dashurit e mi nuk luajnė mė kukamshefti me tė Vėrtetėn dhe Dritėn. Sidoqoftė unė vuaj akoma dhe ndjej aq nostalgji. Ti je ngushėllimi im i vetėm, edhe pse gjėndesh nė anėn tjetėr tė Botės, me pushime nė Havai. Ditėt e tua iu korrespondojnė netėve tė Parisit. E megjithatė kur ec, ti je pranė meje, kur punoj, mė flet dhe kur ha e ndjehem vetėm, ja ku e ndjej prezencėn tėnde. Ka momente qė mendoj se mes njerėzve qė duhen nuk ekzistojnė hapėsira.

    7 prill 1912

    Sot zemra ime ėshtė e qetė dhe ankthet e zakonshme ia kanė lėnė vendin paqes dhe gėzimit: kam parė Jezusin nė ėndėrr. Po ajo fytyrė bujare, sytė e mėdhenj qė duket sikur donin tė digjnin gjithēka shihnin, kėmbėt e plurosura, sandalet e konsumuara. Ėshtė prezenca e fortė e shpirtit tė tij qė dominon me paqe tė gjithė ato qė e pėrballojnė jetėn me kokėn lart. Oh Meri e dashur, pse nuk mundem ta ėndėrroj Jezusin pėr natė? Pėrse nuk arrij ta shoh jetėn time me gjysmėn e qetėsisė qė ai arriti tė mė transmetonte nėpėr ėndrra? Pse nuk arrij tė gjej askėnd mbi kėtė Tokė qė tė jetė aq i thjeshtė dhe i dashur si Ai?

    10 Mars 1912

    Meri e dashura ime, nė emėr tė Zotit, si mund tė mendosh qė po mė jep mė shumė dhimbje sesa gėzim "Pėrse mendon kėshtu" Askush nuk e di tamam se cili ėshtė kufiri qė ndan dhimbjen nga kėnaqėsia. Shpesh mendoj se ėshtė e pamundur t'i ndash. Meri, ti mė jep aq shumė gėzim sa nganjėherė mė bėn tė vuaj. Dhe mė provokon aq shumė dhimbje sa mė bėn tė buzėqesh.

    25 Dhjetor 1912

    Nuk mund t'i planifikoj orėt e mia tė gjumit, tė punės apo tė ushtrimeve, Meri. Shpesh dėgjojmė tė themi se tė gjithė janė nė gjendje tė zgjohen, tė pijnė kafe dhe tė shkojnė nė krevat nė orėn e caktuar, ēdo ditė. Dhe ndjehen krenarė pėr kėtė disiplinė. Pėr mua kėto njerėz kufizohen duke jetuar tė Njėjtėn Ditė. Unė kam nevojė t'i lė qė tė ndodhin gjėrat qė duhet tė ndodhin: ėshtė e nevojshme qė tė jemi tė hapur ndaj tė papriturave. Unė jam i ndryshėm ēdo ditė qė kalon dhe kur tė shkoj tetėdhjetė vjeē, shpresoj akoma qė tė mund tė provoj kėto ndryshime tė brendshme dhe tė jashtme. Nėse do tė arrij nė atė moshė, nuk do tė ulem tė mendoj pėr gjėrat qė kam bėrė, sepse dua ta pėrdor ēdo sekondė tė jetės qė mė ka mbetur. Nuk mund tė planifikoj asgjė tė rėndėsishme, vetėm gjėra tė vogla. Ai qė planifikon gjėra tė rėndėsishme, transformon gjithēka nė vogėlsira.

    3 Prill 1914

    Kam kaluar njė periudhė tė gjatė qetėsie e dashura ime Meri. Punoj, flej shumė dhe po e ndjej se kaq shumė punė e gjumė ma kanė hequr dėshirėn pėr tė biseduar. Sa mė shumė kalojnė vitet Meri, eremiti qė fle brenda meje, zgjohet me njė forcė gjithnjė e mė tė madhe. Jeta ėshtė vizioni drejt Pafundėsisė, i gjithė mundėsive dhe realizimeve qė dashuria sjell. Ndėrsa njerėzit duken kaq tė vegjėl pėrballė kėsaj tė vėrtete kaq tė thjeshtė. Dhe kjo ėshtė ajo qė mė largon prej tyre. Jeta ėshtė bujare, njeriu ėshtė meskin. Duket sikur ka njė hapėsirė mes jetės dhe qėnies njerėzore. Dhe pėr ta kaluar kėtė hapėsirė, ėshtė e nevojshme qė tė kihet kurajo pėr ta pėrballuar shpirtin tonė dhe pėr tė ndryshuar drejtim. Por a ia vlen? Kėtu nė New York kam takuar shumė njerėz normalė, tė edukuar, xhentilė. Njerėz qė fluturojnė mes Qiellit dhe Ferrit, mes Gjithēkaje dhe Asgjėje. E megjithatė duket sikur nuk e kuptojnė dhe sillen nė mėnyrė konvencionale, duke buzėqeshur sapo takojnė dikė.

    20 qershor 1914

    Do tė dėshiroja qė tė tė tregoja gjėnė mė tė rėndėsishme qė kam pikturuar nė jetėn time Meri: njė portret tė nėnės time, i riprodhuar vetėm nga kujtesa. Ėshtė njė portret i shpirtit tė saj, pa asnjė shtesė estetike apo teknike. Ajo shfaqet saktėsisht nė formėn qė unė do tė dėshiroja qė tė shfaqej. Ah, shpirti i saj ėshtė aty me madhėshtinė e saj modeste. Arrij ta shoh nėnėn time vetėm kur mbyll sytė: nė fakt piktura ėshtė vetėm njė shtesė e vizionit, siē ėshtė muzika pėr tė dėgjuarit. Kur krijoj diēka, dėshiroj qė dikush tė mendojė: "Ekzistojnė botė tė tjera, tė heshtura, vetmitare, tė largėta: aty ku jeta na shfaqet me gjithė intensitetin e saj. Tė shkojmė atje."

    20 Qershor 1914

    Besoj se refuzimi yt pėr tė patur njė kontakt fizik me mua ėshtė i gabuar Meri. Njeriu nė pasionin e tij, udhėhiqet nga tre gjėra: logjika, zemra dhe seksi. Secila nga kėto gjėra na shoqėron pėr njė periudhė tė pėrcaktuar: logjika dhe zemra mė kanė shoqėruar pėr shumė vite. Ndėrsa tani mė shfaqet dėshira seksuale. Ti mė thua: "I dashur Kahlil, ta lemė tė nesėrmen pėr nesėr'. Dhe atėherė unė ndjehem i vogėl dhe i pafajshėm. Ti i trajton gjėrat mė tė rėndėsishme sikur tė ishin njė hiē. Unė tė dua. Tė dėshiroj mė shumė se ē'mė dėshiron ti mua. Sa herė qė takohemi, ti mbush gjithė hapėsirėn rreth meje. Unė tė dua dhe e di se kontakti fizik ka momentin e vet qė me pas zhduket. Nuk dua qė asgjė e madhe mes nesh tė zhduket, sepse nuk e dimė se ēfarė mund tė ndodhė mė pas. Marrėdhėnia jonė ėshtė mjaft e fortė, por nuk nuk e di se deri ku mund t'i shtyjmė kufijtė qė vetė ne ai vėmė dashurisė. E prapė unė mbetem nė duart e tua. Njė burrė mund tė rrijė nė duart e dikujt vetėm kur dashuria ėshtė aq e madhe sa rezultati i kėsaj burgosjeje tė jetė veēse njė liri totale. Unė tė dua me gjithė ēka ekziston tek unė. Majat e flokėve tė mia, biles edhe thonjtė e mi?.gjithēka pėrgjėrohet nga dashuria pėr ty Meri.

    8 Korriik 1914

    Ti ke dhuntinė e tė kuptuarit e dashur ime Meri. Ti je si Shpirti i Madh, qė i afrohet qėnies njerėzore jo vetėm pėr tė ndarė me tė ditėt e tua, por edhe pėr t'i bėrė ato mė tė gjalla. Kur tė kam njohur, mrekullia e dhuntisė tėnde, ka ndryshuar tėrėsisht ditėt dhe netėt e mia. Gjithmonė kam menduar se kur dikush tė kupton, ai tė bėn njė skllav tė tij, sepse ne pranojmė gjithēka vetėm qė tė na kuptojnė. Ndėrsa ti mė ke sjellė paqen dhe lirinė mė tė thellė qė kam provuar ndonjėherė. Nė dy orėt e vizitės tėnde, ti ke zbuluar njė pikė tė zezė nė zemrėn time: ma nxorre jashtė gjoksit, ma preke, dhe ajo u zhduk pėrgjithmonė, duke thyer zinxhirėt qė mė burgosnin. Kam kaluar njė periudhė qetėsie dhe meditimi dhe kam zbuluar mjaft gjėra tė reja brenda shpirtit tim. Do tė doja t'ju jepja atyre njė formė, por duart e mia nuk arrijnė tė ndjekin imagjinatėn time. Jam aq i kėnaqur Meri qė ne tė dy jemi tė aftė qė ta lėmė kėtė Botė mbas krahėve, pėr tė kėrkuar njė botė tjetėr, autentike, ku mund tė jetohet duke qenė ato qė gjithmonė kemi dėshiruar qė tė jemi. Zoti tė bekoftė!

    28 Janar 1915
    Kam fjetur shumė kėto tre javė. Kam menduar pėr njėmijė gjėra qė mė duhet tė bėj kėtė vit: kam frikė e dashura ime Meri se nuk do tė arrij kurrė tė realizoj plotėsisht ėndrrat e mia. Ndaloj gjithmonė para kohe. Arrij vetėm hijen e asaj qė dėshiroj. Zakonisht mė pėlqente kur merrja elozhe nga njerėzit pėr punėn time. Ndėrsa tani kjo gjė mė trishton, sepse ēdo kompliment mė bėn tė mendoj pėr ato ēfarė nuk kam bėrė, dhe do tė doja qė tė mė vinin nė dukje ato qė nuk kam arritur akoma tė bėj. E di qė kjo do tė tė duket si e ēuditshme, e atėherė? Mbrėmė pėrsėrisja me vete: "Ndėrgjegja ėshtė njė bimė nė zemrėn e dimrit e cila nuk mendon pėr verėn qė kaloi, por pėr pranverėn qė do tė vijė. Bima nuk mendon pėr ditėt qė tashmė ka kaluar, por pėr ato qė do tė vijnė. Nėse bimėt janė tė sigurta qė pranvera do tė vijė, pėrse ne, qėniet njerėzore nuk besojmė qė njė ditė do tė jemi nė gjendje tė arrijmė dhe tė fitojmė gjithēka qė duam"?

    Milosao.
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  9. #9
    i/e regjistruar Maska e Xhuxhumaku
    Anėtarėsuar
    19-11-2003
    Vendndodhja
    sopr'un'curva
    Postime
    13,379

    Paolo Coelho : Gibran ishte njė burrė si tė gjithė ne

    Paolo Coelho : Gibran ishte njė burrė si tė gjithė ne



    Njė burrė zbulon shpirtin e tij vetėm kur dashuron dhe nė korrespondencėn me Meri Haskell, ju do tė keni mundėsi tė njihni botėn e brendshme tė Gibran. Gjithēka filloi me arkivimin e disa frazave nė kompjuterin tim dhe mė pas mė lindi dėshira qė kėtė korespondencė ta bėj libėr. Gibran u lind mė 1883 nė Liban dhe qė kur ishte 11 vjeē emigroi nė SHBA. Ai i dedikon pjesėn mė tė madhe tė jetės sė tij pikturės, por pėr ironi tė fatit, bėhet i njohur nga e gjithė bota pėr librat e tij. Kur vdiq, ai jetonte me Barbara Young e cila pas vdekjes ka shkruar biografinė e tij. Meri ishte mė e vjetėr se Gibran, e lindur 1873 nė SHBA. Korrespondenca duhej tė zhdukej pak ditė mbas vdekjes sė Gibran. Barbara nuk donte qė Merit t'i binin nė dorė qindra letra qė Gibran ia shkruajti asaj pėr mė shumė se 20 vjet njohje. Por me insistimin e Merit, Barbara ia jep ato. Sot kėto letra (mė shumė se 600) gjenden nė Universitetin e Karolinės sė Jugut dhe mund tė pėrdoren nga specialistė dhe studiues. Kėtė libėr unė e kam punuar me kujdes duke i qėndruar besnik mendimeve dhe fjalėve tė Gibran.

    "Kush ėshtė Gibran"? pyesja shpesh veten. Dhe duke arkivuar pjesė tė letrave tė tij nė kompjuter, arrita ta zbuloj. Gibran nuk ishte as revolucionar dhe as shenjt. Ishte njė burrė si tė gjithė ne, dhe pėrmblidhte brenda shpirtit tė tij tė njėjtat dhimbje dhe tė njėjtat gėzime qė provojmė tė gjithė ne. E megjithatė pėrmes librave tė tij ai ka arritur tė na shfaqet me madhėshtinė e Zotit. Ndoshta ai e dinte se njė ditė e gjithė korrespondenca e tij personale do tė bėhej publike. Pikėrisht pėre kėtė arsye ai nuk e mistifikon aty rolin e tij tė shkrimtarit. Vetėm kėshtu ai ka arritur tė na japė njė shembull tė mirė: secili prej nesh mund tė aspirojė tė arrijė atė qė Ai ka arritur. Sepse secili nga ne ndjek sipas mėnyrės sė tij, rrugėn e vėshtirė e tė mrekullueshme tė njerėzve tė zakonshėm.



    Mendimi



    Mendimi 'ėshtė njė zog i pafundėsisė

    Qė nė njė burg fjalėsh

    Mund dhe tė pėrthyejė pak krahėt, por jo tė fluturojė

    ....



    Dhimbja ėshtė shumė e madhe

    Pėr tė mbretėruar tek zemėrvegjlit




    Khalil Gibran


    Tė kthehesh fėmijė



    Gjėrat qė fėmijėt duan

    Mbeten nė mbretėrinė e zemrės

    Deri nė plakje

    Gjėja mė e bukur e jetės

    Ėshtė se shpirti ynė

    Ndal fluturimin

    Nė vėndet ku njėherė e njė kohė luanim


    Milosao.
    --- La Madre dei IMBECILI e sempre in cinta...

    ---voudou.. ---

  10. #10
    It's not enough to speak.
    Anėtarėsuar
    24-04-2002
    Postime
    353

    Ditari sekret i Khalil Gibran

    Kahlil Gibran

    M beta i shtangur nga prania jote qė kur tė pashė pėr herė tė parė. Ti erdhe nė studio pėr tė parė pikturat e mia. Sa mė shumė tė njihja aq mė mirė ndjehesha. Mė pėlqente mėnyra se si arrinim tė bisedonim, ėmbėlsia me tė cilėn ti mė nxisje qė tė flisja pėr veten time. Mė bėje aq pyetje sa nganjėherė ndjehesha keq, por falė shpirtit tėnd dhe inteligjencės tėnde, arrija tė tė tregoja gjithēka qė ti doje tė dije. Mjaft njerėz mė quanin tip interesant, sepse jam njė njeri ndryshe. Pėr ato unė jam vetėm njė zbavitje, e destinuar pėr t'u harruar shumė shpejt, sapo t'ju shfaqet dikush tjetėr mė kurioz se unė. Ndėrsa ti arrite tė nxirrje nga thellėsia e shpirtit tim ndjenjat qė aq rrallė unė i ndaja me dikė tjetėr. Ishte aq bukur dhe ėshtė akoma.

    Mbasi u bėmė miq, tė kėrkova qė tė martoheshim. Qė nga ajo ditė ti fillove tė mė lėndoje. Dhe vazhdoje ta bėje. Unė vuaja, por sa herė takoheshim (nė atė kohė takoheshim dy herė nė javė), ti mė thoje: «Kahlil, mė duket se tė kam lėnduar tė mėrkurėn e kaluar», ose tė premten ose njė ditė ēfarėdo. «Mė fal, nuk doja ta bėja.»

    E mė pas bėheshe krijesa mė e ėmbėl e botės, dhe unė mendoja : «Kjo ėshtė Meri qė dua». Ndėrsa ti pak para se tė mbaronte takimi, nuk rezistoje dot pa nxjerrė nga goja diēka brutale. Asgjė nga ato qė unė mund tė thoja apo tė bėja, nuk tė ndalonte dot. Ti ishe agresive dhe mė vrisje. Kthehesha nė shtėpi dhe reflektoja: ?Nėse e pranoj diellin, tė nxehtit, ylberin, duhet tė pranoj edhe djegjen, stuhinė e tufanin.? Unė pėrpiqesha ta bėja, por e ndjeja qė gjėrat e rėndėishme brenda meje, po vdisnin pak nga pak. Nė zemrėn time gjėrat tashmė kishin ndryshuar, sepse shpirti im nuk rezistonte mė tė lėndohej pa fund. Duhet tė mbrohesha. Dhe vazhdimisht i pėrsėrisja vetes: ?Njė lidhje mė intime me kėtė grua ėshtė e pamundur?. Natyrisht edhe kjo strategji nuk dha asnjė rezultat. Edhe kur unė tė rrėfeva se ēfarė po mė ndodhte. Por qė nga ai moment, ti nuk mė lėndove mė kurrė. I shkruajta tė gjitha kėto pėr tė tė treguar se si i kam pėrjetuar unė vitet e para me ty. Gjėrat mė tė rėndėsishme nuk kanė ndryshuar kurrė: ndjenja, pasioni, gjithēka ka mbetur si atėherė, dhe do tė jenė kėshtu pėrgjithmonė. Do tė tė dua pėrjetėsisht, siē tė desha shumė kohė para se tė takoja pėr herė tė parė. Dhe kėtė unė e quaj fat. Asgjė nuk mund tė na ndajė. As ti dhe as unė nuk mund ta ndryshojmė mė kėtė lidhje. Do tė doja qė ti t'a kujtoje pėr tėrė jetėn tėnde se je njeriu mė i rėndėsishėm i botės sime. Se edhe nėse do tė martoheshe shtatė herė, me shtatė burra tė ndryshėm, zemra ime do tė ishte gjithmonė si njė herė e njė kohė.

    Vetėm sot arrij ta kuptoj pse martesa jonė ishte e pamundur. Ajo do tė na kishte shkatėrruar tė dyve. Ne e jetuam jetėn sė bashku nė njė mėnyrė krejt tjetėr: prandaj dhe shpėtuam. Ti mė ke ndihmuar qė tė zbuloj veten time dhe punėn time. Edhe unė mendoj qė kam bėrė tė njėjtėn gjė me ty, dhe falenderoj Qiellin qė jemi sė bashku.



    23 qershor 1909

    E dashura ime Meri. Sapo kam humbur babain tim. Ai vdiq nė tė njėjtėn shtėpi tė vjetėr ku u lind gjashtėdhjetė e gjashtė vjet mė parė. Miqtė e tij mė kanė shkruar se para se tė mbyllte sytė pėrgjithmonė, ai mė ka dhėnė bekimin e tij. Jam i sigurt qė babai im pushon i qetė diku afėr Zotit. Por gjithsesi nuk arrij ta largoj trishtimin dhe dhimbjen qė mė shkakton mungesa e tij. Mbi ballin tim ndjej dorėn e Vdekjes dhe mendoj pėr nėnėn time, pėr motrėn mė tė re dhe pėr vėllain tim: nuk ėshtė mė asnjėri prej tyre pėr tė mė dhuruar njė buzėqeshje nėn dritėn e diellit. Ku janė? A munden ato sikurse ne ta kujtojnė tė kaluarėn? Pyetje kot. Unė e di shumė mirė se ato jetojnė diku nė qiell, shumė mė afėr Zotit se sa ne. Shtatė qiejt qė ndajnė njeriu nga Shenjti, nuk i mbulojnė mė sytė e tyre, dhe kėshtu tė dashurit e mi nuk luajnė mė kukamshefti me tė Vėrtetėn dhe Dritėn. Sidoqoftė unė vuaj akoma dhe ndjej aq nostalgji. Ti je ngushėllimi im i vetėm, edhe pse gjėndesh nė anėn tjetėr tė Botės, me pushime nė Havai. Ditėt e tua iu korrespondojnė netėve tė Parisit. E megjithatė kur ec, ti je pranė meje, kur punoj, mė flet dhe kur ha e ndjehem vetėm, ja ku e ndjej prezencėn tėnde. Ka momente qė mendoj se mes njerėzve qė duhen nuk ekzistojnė hapėsira.

    7 prill 1912

    Sot zemra ime ėshtė e qetė dhe ankthet e zakonshme ia kanė lėnė vendin paqes dhe gėzimit: kam parė Jezusin nė ėndėrr. Po ajo fytyrė bujare, sytė e mėdhenj qė duket sikur donin tė digjnin gjithēka shihnin, kėmbėt e plurosura, sandalet e konsumuara. Ėshtė prezenca e fortė e shpirtit tė tij qė dominon me paqe tė gjithė ato qė e pėrballojnė jetėn me kokėn lart. Oh Meri e dashur, pse nuk mundem ta ėndėrroj Jezusin pėr natė? Pėrse nuk arrij ta shoh jetėn time me gjysmėn e qetėsisė qė ai arriti tė mė transmetonte nėpėr ėndrra? Pse nuk arrij tė gjej askėnd mbi kėtė Tokė qė tė jetė aq i thjeshtė dhe i dashur si Ai?


    10 Mars 1912

    Meri e dashura ime, nė emėr tė Zotit, si mund tė mendosh qė po mė jep mė shumė dhimbje sesa gėzim ? Pėrse mendon kėshtu? Askush nuk e di tamam se cili ėshtė kufiri qė ndan dhimbjen nga kėnaqėsia. Shpesh mendoj se ėshtė e pamundur t'i ndash. Meri, ti mė jep aq shumė gėzim sa nganjėherė mė bėn tė vuaj. Dhe mė provokon aq shumė dhimbje sa mė bėn tė buzėqesh.


    25 Dhjetor 1912

    Nuk mund t'i planifikoj orėt e mia tė gjumit, tė punės apo tė ushtrimeve, Meri. Shpesh dėgjojmė tė themi se tė gjithė janė nė gjendje tė zgjohen, tė pijnė kafe dhe tė shkojnė nė krevat nė orėn e caktuar, ēdo ditė. Dhe ndjehen krenarė pėr kėtė disiplinė. Pėr mua kėto njerėz kufizohen duke jetuar tė Njėjtėn Ditė. Unė kam nevojė t'i lė qė tė ndodhin gjėrat qė duhet tė ndodhin: ėshtė e nevojshme qė tė jemi tė hapur ndaj tė papriturave. Unė jam i ndryshėm ēdo ditė qė kalon dhe kur tė shkoj tetėdhjetė vjeē, shpresoj akoma qė tė mund tė provoj kėto ndryshime tė brendshme dhe tė jashtme. Nėse do tė arrij nė atė moshė, nuk do tė ulem tė mendoj pėr gjėrat qė kam bėrė, sepse dua ta pėrdor ēdo sekondė tė jetės qė mė ka mbetur. Nuk mund tė planifikoj asgjė tė rėndėsishme, vetėm gjėra tė vogla. Ai qė planifikon gjėra tė rėndėsishme, transformon gjithēka nė vogėlsira.


    3 Prill 1914

    Kam kaluar njė periudhė tė gjatė qetėsie e dashura ime Meri. Punoj, flej shumė dhe po e ndjej se kaq shumė punė e gjumė ma kanė hequr dėshirėn pėr tė biseduar. Sa mė shumė kalojnė vitet Meri, eremiti qė fle brenda meje, zgjohet me njė forcė gjithnjė e mė tė madhe. Jeta ėshtė vizioni drejt Pafundėsisė, i gjithė mundėsive dhe realizimeve qė dashuria sjell. Ndėrsa njerėzit duken kaq tė vegjėl pėrballė kėsaj tė vėrtete kaq tė thjeshtė. Dhe kjo ėshtė ajo qė mė largon prej tyre. Jeta ėshtė bujare, njeriu ėshtė meskin. Duket sikur ka njė hapėsirė mes jetės dhe qėnies njerėzore. Dhe pėr ta kaluar kėtė hapėsirė, ėshtė e nevojshme qė tė kihet kurajo pėr ta pėrballuar shpirtin tonė dhe pėr tė ndryshuar drejtim. Por a ia vlen? Kėtu nė New York kam takuar shumė njerėz normalė, tė edukuar, xhentilė. Njerėz qė fluturojnė mes Qiellit dhe Ferrit, mes Gjithēkaje dhe Asgjėje. E megjithatė duket sikur nuk e kuptojnė dhe sillen nė mėnyrė konvencionale, duke buzėqeshur sapo takojnė dikė.


    20 qershor 1914

    Do tė dėshiroja qė tė tė tregoja gjėnė mė tė rėndėsishme qė kam pikturuar nė jetėn time Meri: njė portret tė nėnės time, i riprodhuar vetėm nga kujtesa. Ėshtė njė portret i shpirtit tė saj, pa asnjė shtesė estetike apo teknike. Ajo shfaqet saktėsisht nė formėn qė unė do tė dėshiroja qė tė shfaqej. Ah, shpirti i saj ėshtė aty me madhėshtinė e saj modeste. Arrij ta shoh nėnėn time vetėm kur mbyll sytė: nė fakt piktura ėshtė vetėm njė shtesė e vizionit, siē ėshtė muzika pėr tė dėgjuarit. Kur krijoj diēka, dėshiroj qė dikush tė mendojė: ?Ekzistojnė botė tė tjera, tė heshtura, vetmitare, tė largėta: aty ku jeta na shfaqet me gjithė intensitetin e saj. Tė shkojmė atje.?


    20 Qershor 1914
    Besoj se refuzimi yt pėr tė patur njė kontakt fizik me mua ėshtė i gabuar Meri. Njeriu nė pasionin e tij, udhėhiqet nga tre gjėra: logjika, zemra dhe seksi. Secila nga kėto gjėra na shoqėron pėr njė periudhė tė pėrcaktuar: logjika dhe zemra mė kanė shoqėruar pėr shumė vite. Ndėrsa tani mė shfaqet dėshira seksuale. Ti mė thua: ?I dashur Kahlil, ta lemė tė nesėrmen pėr nesėr?. Dhe atėherė unė ndjehem i vogėl dhe i pafajshėm. Ti i trajton gjėrat mė tė rėndėsishme sikur tė ishin njė hiē. Unė tė dua. Tė dėshiroj mė shumė se ē'mė dėshiron ti mua. Sa herė qė takohemi, ti mbush gjithė hapėsirėn rreth meje. Unė tė dua dhe e di se kontakti fizik ka momentin e vet qė me pas zhduket. Nuk dua qė asgjė e madhe mes nesh tė zhduket, sepse nuk e dimė se ēfarė mund tė ndodhė mė pas. Marrėdhėnia jonė ėshtė mjaft e fortė, por nuk nuk e di se deri ku mund t'i shtyjmė kufijtė qė vetė ne ai vėmė dashurisė. E prapė unė mbetem nė duart e tua. Njė burrė mund tė rrijė nė duart e dikujt vetėm kur dashuria ėshtė aq e madhe sa rezultati i kėsaj burgosjeje tė jetė veēse njė liri totale. Unė tė dua me gjithė ēka ekziston tek unė. Majat e flokėve tė mia, biles edhe thonjtė e mi?.gjithēka pėrgjėrohet nga dashuria pėr ty Meri.


    8 Korriik 1914
    Ti ke dhuntinė e tė kuptuarit e dashur ime Meri. Ti je si Shpirti i Madh, qė i afrohet qėnies njerėzore jo vetėm pėr tė ndarė me tė ditėt e tua, por edhe pėr t'i bėrė ato mė tė gjalla. Kur tė kam njohur, mrekullia e dhuntisė tėnde, ka ndryshuar tėrėsisht ditėt dhe netėt e mia. Gjithmonė kam menduar se kur dikush tė kupton, ai tė bėn njė skllav tė tij, sepse ne pranojmė gjithēka vetėm qė tė na kuptojnė. Ndėrsa ti mė ke sjellė paqen dhe lirinė mė tė thellė qė kam provuar ndonjėherė. Nė dy orėt e vizitės tėnde, ti ke zbuluar njė pikė tė zezė nė zemrėn time: ma nxorre jashtė gjoksit, ma preke, dhe ajo u zhduk pėrgjithmonė, duke thyer zinxhirėt qė mė burgosnin. Kam kaluar njė periudhė qetėsie dhe meditimi dhe kam zbuluar mjaft gjėra tė reja brenda shpirtit tim. Do tė doja t'ju jepja atyre njė formė, por duart e mia nuk arrijnė tė ndjekin imagjinatėn time. Jam aq i kėnaqur Meri qė ne tė dy jemi tė aftė qė ta lėmė kėtė Botė mbas krahėve, pėr tė kėrkuar njė botė tjetėr, autentike, ku mund tė jetohet duke qenė ato qė gjithmonė kemi dėshiruar qė tė jemi. Zoti tė bekoftė!


    28 Janar 1915

    Kam fjetur shumė kėto tre javė. Kam menduar pėr njėmijė gjėra qė mė duhet tė bėj kėtė vit: kam frikė e dashura ime Meri se nuk do tė arrij kurrė tė realizoj plotėsisht ėndrrat e mia. Ndaloj gjithmonė para kohe. Arrij vetėm hijen e asaj qė dėshiroj. Zakonisht mė pėlqente kur merrja elozhe nga njerėzit pėr punėn time. Ndėrsa tani kjo gjė mė trishton, sepse ēdo kompliment mė bėn tė mendoj pėr ato ēfarė nuk kam bėrė, dhe do tė doja qė tė mė vinin nė dukje ato qė nuk kam arritur akoma tė bėj. E di qė kjo do tė tė duket si e ēuditshme, e atėherė? Mbrėmė pėrsėrisja me vete: ?Ndėrgjegja ėshtė njė bimė nė zemrėn e dimrit e cila nuk mendon pėr verėn qė kaloi, por pėr pranverėn qė do tė vijė. Bima nuk mendon pėr ditėt qė tashmė ka kaluar, por pėr ato qė do tė vijnė. Nėse bimėt janė tė sigurta qė pranvera do tė vijė, pėrse ne, qėniet njerėzore nuk besojmė qė njė ditė do tė jemi nė gjendje tė arrijmė dhe tė fitojmė gjithēka qė duam??
    Kur nisi lufta isha i vogėl
    dhe nepėr tym diēka mbaj mend.
    Fill mbas ēdo lufte, bėhej si gogėl
    Atdheu im! Ja kjo mė ēmend!

  11. #11
    It's not enough to speak.
    Anėtarėsuar
    24-04-2002
    Postime
    353

    Paolo Coelho : Gibran ishte njė burrė si tė gjithė ne

    Njė burrė zbulon shpirtin e tij vetėm kur dashuron dhe nė korrespondencėn me Meri Haskell, ju do tė keni mundėsi tė njihni botėn e brendshme tė Gibran. Gjithēka filloi me arkivimin e disa frazave nė kompjuterin tim dhe mė pas mė lindi dėshira qė kėtė korespondencė ta bėj libėr. Gibran u lind mė 1883 nė Liban dhe qė kur ishte 11 vjeē emigroi nė SHBA. Ai i dedikon pjesėn mė tė madhe tė jetės sė tij pikturės, por pėr ironi tė fatit, bėhet i njohur nga e gjithė bota pėr librat e tij. Kur vdiq, ai jetonte me Barbara Young e cila pas vdekjes ka shkruar biografinė e tij. Meri ishte mė e vjetėr se Gibran, e lindur 1873 nė SHBA. Korrespondenca duhej tė zhdukej pak ditė mbas vdekjes sė Gibran. Barbara nuk donte qė Merit t'i binin nė dorė qindra letra qė Gibran ia shkruajti asaj pėr mė shumė se 20 vjet njohje. Por me insistimin e Merit, Barbara ia jep ato. Sot kėto letra (mė shumė se 600) gjenden nė Universitetin e Karolinės sė Jugut dhe mund tė pėrdoren nga specialistė dhe studiues. Kėtė libėr unė e kam punuar me kujdes duke i qėndruar besnik mendimeve dhe fjalėve tė Gibran.

    Kush ėshtė Gibran?? pyesja shpesh veten. Dhe duke arkivuar pjesė tė letrave tė tij nė kompjuter, arrita ta zbuloj. Gibran nuk ishte as revolucionar dhe as shenjt. Ishte njė burrė si tė gjithė ne, dhe pėrmblidhte brenda shpirtit tė tij tė njėjtat dhimbje dhe tė njėjtat gėzime qė provojmė tė gjithė ne. E megjithatė pėrmes librave tė tij ai ka arritur tė na shfaqet me madhėshtinė e Zotit. Ndoshta ai e dinte se njė ditė e gjithė korrespondenca e tij personale do tė bėhej publike. Pikėrisht pėre kėtė arsye ai nuk e mistifikon aty rolin e tij tė shkrimtarit. Vetėm kėshtu ai ka arritur tė na japė njė shembull tė mirė: secili prej nesh mund tė aspirojė tė arrijė atė qė Ai ka arritur. Sepse secili nga ne ndjek sipas mėnyrės sė tij, rrugėn e vėshtirė e tė mrekullueshme tė njerėzve tė zakonshėm.

    -------------------------------------------------------------------------------


    Khalil Gibran

    Mendimi


    Mendimi ėshtė njė zog i pafundėsisė
    Qė nė njė burg fjalėsh
    Mund dhe tė pėrthyejė pak krahėt, por jo tė fluturojė

    ....

    Dhimbja ėshtė shumė e madhe
    Pėr tė mbretėruar tek zemėrvegjlit



    Tė kthehesh fėmijė

    Gjėrat qė fėmijėt duan
    Mbeten nė mbretėrinė e zemrės
    Deri nė plakje
    Gjėja mė e bukur e jetės
    Ėshtė se shpirti ynė
    Ndal fluturimin
    Nė vėndet ku njėherė e njė kohė luanim
    Kur nisi lufta isha i vogėl
    dhe nepėr tym diēka mbaj mend.
    Fill mbas ēdo lufte, bėhej si gogėl
    Atdheu im! Ja kjo mė ēmend!

  12. #12
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028

    Khalil GIBRAN

    Ne vazhdim do sjell disa prej veprave te shkrimtarit te famshem libanez Halil Xhibran, te shqiperuara prej meje. Ju uroj lexim te kendshem.




    Zonja Roza Hanaj

    Pjesa e Pare

    I mjere eshte ai mashkull qe dashuron nje femer, e merr per grua, derdh tek kembet e saj djersen e lekures, gjakun e trupit dhe jeten e zemres. Qe vendos ne duart e saj frutin e rraskapitjes dhe te ardhurat e zellit te tij; vetem per te kuptuar nje dite qe zemra te cilen ai ishte munduar te blej, I eshte dhene falas dikujt tjeter per hir te kenaqsise se sekreteve te saj te fshehura dhe me te thelles dashuri. E mjere eshte ajo femer qe zgjohet prej endrrave me sy hapur dhe ngutjes se rinise, vetem per te gjetur veten ne shtepine e nje burri I cili e mbulon me ar e argjend, me dhurata te cmuara, me argetime luksoze, por qe nuk eshte I afte t’I kenaqe shpirtin me veren e parajses te cilen Zoti e derdh prej syve te mashkullit tek zemra e femres.

    Rashid Bej Nu’manin e njihja prej vitesh. Ai ishte libanez I lindur e rritur ne qytetin e Beirutit. Duke qene se rridhte prej nje familje te vjeter e te pasur e cila ruante traditen dhe famen e para ardhesve, Rashidi I pasonte me fanatizem zakonet familjare qe asaj kohe mbizoteronin Lindjen e Mesme.

    Rashid Bej Nu’mani ishte bujar e zemer mire, por ashtu sikurse shume te tjere shikonte me shume siperfaqen sesa realitetin e gjerave. Kurre nuk ja vinte veshin asaj qe zemra I diktonte. Gjithmone I bindej zerave te ambjentit ku jetonte. E kenaqte veten me objekte te shndritshme te cilat ja qerruan syte dhe zemren e nuk e lejonin te shihte e perceptonte sekretet e jetes. Shpirti I tij ishte larguar te kuptuarit te ligjeve natyrore drejt nje gjendje te perkohshme vet kenaqje. Ai ishte nje prej atyre meshkujsh qe nxitonin tu rrefenin te tjerve dashurine apo urrejtjen e pastaj pendoheshin atehere kur ishte teper vone e ne vend te faljes apo denimit mbartnin mbi vete turpin dhe te qenit qesharak

    Keto cilesi e shtyne Rashid Bej Nu’manin te martohej me Roza Hanie shum perpara se shpirti I saj te perqafonte shpirtin e tij ne hijen e dashurise se vertete qe e shnderron bashkimin ne parajse.

    Pas disa vitesh mungese, u riktheva ne Beirut. Kur shkova te vizitoj Rashid Bej Nu’manin e gjeta kocke e lekure. Lehtesisht ne fytyren e tij mund te dalloje spektrin e plote te zhgenjimit. Syte e tij te hidheruar flisnin per nje zemer te thyer e nje shpirt te deshperuar. Isha kurioz te gjeja shkakun e mjerimit te tij. Aspak nuk hezitova ta pyes te me spjegonte eduke ju drejtuar : “Cfare te ka ndodhur Rashid? Ku jane e qeshura dhe fytyra e lumtur qe te kane shoqeruar prej femijrise? Mos vdekja te ka marre ndonje mik te dashur? Apo mos valle netet e zeza te kane vjedhur arin qe e pate mbledhur gjate diteve te bardha? Ne emer te miqesise me trego c’te ka shkaktuar kete merzitje te zemres e dobesi te trupit?”

    Me pa me trishtim sikur t’I kisha ringjallur imazhin tashme te larguar te diteve te bukura. Me nje ze te pikelluar e plot ligeshtim mu pergjigj: “Kur dikush humbet nje mik, mbeshtetet tek miqte e tjere, nese humbet arin mediton per nje kohe dhe e largon fatkeqsine prej mendjes, sidomos kur eshte akoma I shendetshem e plot ambicje. Por kur humbet qetesine e zemres, ku mund te gjeje ngushellim e me cfare mund ta zevendesoje? Cila mendje mund ta udhezoje? Kur vdekja godet prane teje ti vuan. E megjithate kur dita dhe nata kalon e ti ndjen prekjen e lemushme te gishtave te bute te Jetes, buzeqesh e ngazellehesh perseri.

    “Fati vjen pa pritur duke sjelle me vete shqetesim, te veshtron me sy te frikshem, te shterngon ne gryke me gishta si dare, te perplas per toke, te shkel me kembe te hekurta e pastaj gajaset e te le ashtu. Me vone pendohet per veprimet e tij e te lutet me fatmbaresi ta falesh. Te zgjat doren e mendafshte, te ngre lart, te kendon Kengen e Shpreses e te ben te harrosh e neglizhosh. Krijon tek ti nje oreks te ri per besim ne vetvete dhe ambicje. Nese fati yt eshte nje zog I bukur te cilin ti e do me gjith shpirt, me deshire do e ushqeje me farat e brendesise tate shpirterore, kafaz do I beje zemren e fole shpirtin. E nderkohe qe ti me passion je duke e admiruar e kundruar me syte e dashurise, zogu te iken prej duarve, fluturon lart e zbret te kafazi I dikujt tjeter, hyn aty e kurre me nuk del. Cfare mund te besh? Ku do mundesh te gjesh durim e ngushellim? Si do mund t’I ringjallesh shpresat dhe endrrat? Cfare fuqie do mund te ta qetesoje zemren e turbulluar?”

    Pasi I shqiptoi keto fjale me nje ze te mekur e shpirt te vuajtur, Rashid Bej Nu’mani u ngrit duke u dridhur si nje fije xunkthi midis ererave te veriut e jugut. I shtriu duart sikur donte te kapte dicka me gishta e ta shkaterronte. Fytyra e tij e rrudhur ishte e nxire prej zemerimit, syte ju zgurdulluan per pak caste teksa ju duk sikur pa nje demon qe kishte ardhur prej mos ekzistences per ta marre me vete. Dikur e fiksoi shikimin tek une dhe papritur pamja I ndryshoi. Zemerimi ju shnderrua ne nje vuajtje dhe shqetesim therres, me ze vajtues me tha: “Eshte gruaja qe une shpetova prej kthetrave vdekjeprurese te varferise Asaj ja hapa dyert e kasafortave, e bera ta kishin zili shoqet per veshjet e bukura, xhevahiret e rralle e karrocat e mrekullushme me kuaj plot hijeshi. Gruaja te cilen zemra e dashuroi e tek kembet e se ciles une derdha dhembshuri. Gruaja ndaj te ciles une isha nje mik I vertete, shok i sinqerte e burre besnik. Gruaja e cila me tradhtoi e me la per nje tjeter per te ndare me te buken e peshtire te gatuar me turp e perzier me cnderim. Gruaja qe dashurova, zogu I bukur qe ushqeva, te ciles kafaz I bera zemren e fole shpirtin, iku prej meje e hyri ne nje kafaz rjeter. Engjellushja e dlire qe njehere banonte ne parajsen e dhembshurise dhe dashurise time, tani me paraqitet si ne demon I tnerrshem e hedhur ne erresire te vuaje mekatin e saj e me ben te vuaj dhe une mbi toke krimin e bere nga ajo.

    E mbuloi fytyren me duar sikur donte te mbrohej prej vetvetes. Heshti per nje moment. Pastaj me the: “Kjo eshte gjithcka qe mund te tregoj. Te lutem mos me pyet me tej. Mos me bej te nxjerr tinguj vaji. Le te jete fatkeqsia ime e heshtur. Ndoshta do vazhdoje te rritet ne heshtje duke me bere te pandjeshem qe dikur te pushoj ne paqe.
    U ngrita me lot ne sy dhe keqaedhje ne zemer, e me nje fije zeri I thashe Rashidit mirupafshim. Fjalet e mija nuk kishin force te mjekonin zemren e tij te plagosur dhe dijenija ime nuk gjente dot asnje pishtar per te ndricuar shpirtin e tij te erret.



    vazhdon....
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Acid_Burn : 06-02-2007 mė 09:28
    RIPPR

  13. #13
    i/e regjistruar Maska e Ard
    Anėtarėsuar
    09-05-2004
    Postime
    504
    Urime,pres vazhdimin.
    Deri tani me ke lene pa fryme....gjuha eshte qarte dhe e rrjedhshme Acid_burn.

  14. #14
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028
    Pjesa e Dyte

    Pas disa ditesh per te paren here, ne nje kasolle te varfer rrethuar me lule dhe peme, takova zonjen Roza Hanaj. Ajo kishte degjuar per mua nepermjet Rashid Beut, zemren e te cilit ajo e kishte shkelur e therrmuar dhe e kishte lene vetem nen thundrrat e tmerrshme te jetes. Kur I pashe syte e ndritshem e kur I degjova zerin e cilter, I thashe vetes: “ A mundet te jete kjo gruaja e piste? A mundet qe kjo fytyre e paster te fshehe nje shpirt te keq e nje zemer kriminele? A eshte kjo gruaja tradhtare? A eshte kjo gruaja per te cilen kisha folur keq? Ajo te cilen e kisha imagjinuar si nje gjarper I peshtire ne formen e nje zogu te bukur? I peshperita vetes duke I thene: “A eshte kjo fytyra engjellore qe e mjeroi Rashid Beun? A nuk kemi degjuar qe bukuria e dukshme eshte shkaku I sa e sa shqetsimeve te fshehura e dhimbjeve te thella? A nuk eshte Hena e mrekullushme qe frymezon poetet dhe po e njejta Hene qe zemeron qetesine e detrave dhe oqeaneve me oshetime te tmerrshme?

    U ulem. Zonja Roza Hanaj me sa duket m’I kishte lexuar mendimet e nuk donte te m’i zgjaste me shume dyshimet. E mbeshteti koken e saj te bukur ne pellembet e duarve e me nje ze me te embel se tingulli I Lires me tha: “ Edhe pse kurre nuk te kam takuar I degjova jehonat e mendimeve dhe endrrave te shkaktuara prej gojeve te njerzve. Jehona qe me binden se ti je I meshirshem dhe kupton se c’do te thote te jesh grua e shtypur. Grua te ciles ja ke zbuluar sekretet e zemres dhe dhembshurine e se ciles e ke njohur. Me lejo te te hap zemren e ti do e kuptosh qe Roza Hanaj nuk ka qene kurre nje grua tradhtare.

    Akoma nuk I kisha mbushur 18 vjec, kur fati me coi tek Rashid Bej Nu’mani qe ne ate kohe ishte 40 vjecar. Ai ra ne dashuri me mua, ne baze te asaj qe njerzit thone, me martoi, me futi ne shtepine e tij madheshtore, me dha rroba te mrekullueshme e xhevahire te cmuar. Me prezantoi si nje gje cuditerisht te rralle para miqve e familjareve. Buzeqeshte I ngazellyer kur te tjeret me shikonin me habi dhe admirim. E grinte mjekrren lart kur I degjonte zonjat te me lavderonin e te me merrnin shembull. E megjithate kurre nuk mundi t’I degjoje psheretimat: “A eshte kjo gruaja e Rashid Bej Nu’manit apo e bija e adoptuar?” E dikush tjeter qe komentonte : “nese do ishte martuar ne moshe, femijen e pare do e kishte me te madh se Roza Hanaj.”

    “E gjitha ndodhi perpara se te zgjohesha nga zalisja e thelle e rinise, perpara se Zoti te ma ndizte zemren me pishtarin e dashurise e para se te rriteshin farat e ndjenjes. Po, dhe e gjitha kjo ndodhi pikerisht atehere kur une besoja qe lumturia e vertete vjen prej rrobave te bukura e pallateve madheshtore. Kur u zgjova prej gjumit femijnor, ndjeva flaket e zjarrit te shenjte te me djegin zemren e brejtjen e shpirtit te uritur. E gjitha kjo me beri te vuaj.

    Kur I hapa syte, I pashe flatrat te me leviznin lart e poshte duke u munduar te me ngrejne drejt kupoles se dashurise, te pa fuqishme nen peshen e vargonjve te ligjeve qe me kishin burgosur trupin kohe perpara se une ta kuptoja domethenien e vertete te atyre ligjeve. I ndjeva te gjitha keto dhe kuptova qe lumturia e nje gruaje nuk rrjedh prej seres dhe madheshtise se burrit, as prej bujarise dhe dhmbshurise se tij, por prej dashurise dhe ndjenjes qe I bashkon te dy shpirtat e trupat ne NJE. Kur E VERTETA u shpalos para meje, e pashe veten te burgosur prej ligjit ne pallatin e Rashid Bej Nu’manit, si nje hajdute qe vidhte buken e tij e fshehur ne erresiren e nates. E kuptova qe cdo ore qe kaloja me te nuk ishte asgje tjeter vetem se nje genjeshter makabre e shkruar mbi ballin tim me shkronja zjarri para tokes e qiellit. Nuk mund t’ia jepja dashurine time si shperblim te bujarise dhe sinqeritetit te tij. Me kot u mundova ta dua. Dashuria eshte force qe na nderton zemrat, por zemrat nuk munden ta krijojne kete force. U luta e u luta ne heshtje qe Zoti te krijoje ne thellesite e zemres time nje lidhje shpirterore qe do me mbarte me prane burrit qe ishte zgjedhur te jete shoku im I jetes.

    Lutjet nuk mu plotesuan, sepse Dashuria zbret ne shpirtat tane me vullnet te Zotit e jo me lutjet e pergjerimet e individit. Keshtu pra, qendrova dy vite ne shtepine e Rashid Bej Nu’manit duke pasur zili lirine e zogjve te fushes, nderkohe qe miqte me kishin zili zinxhiret e arte te dhimbjes. U bera si ajo gruaja qe ja kane rrembyer te vetmin femi, si nje zemer e mjere qe ekziston e pa kapur kerkund, si nje viktime e pafajshme e ligjit te eger human. Isha prane vdekjes prej etjes dhe urise shpirterore.



    vazhdon...
    RIPPR

  15. #15
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028
    “Nje dite te erret, kur veshtrova pertej qiejve te rende, pashe nje drite te embel qe derdhej prej syve te nje burri qe capiste I deshperuar shtegun e jetes. Ja mbylla syte asaj drite dhe I thashe vetes : “Oh shpirti im, erresira e varrit eshte fati yt, mos e lakmo driten.” Me pas degjova nje melody te bukur prej qiellit e cila ma ringjalli zemren e plagosur me deliresin e vet. I mbylla veshet e I thashe vetes: “Oh shpirti im, te qaret e ferrit eshte fati yt, mos lakmo kenget e parajses. I mbylla pewrseri syte qe mos shoh e veshet qe mos degjoj, por syte edhe pse te mbyllur e pane driten e embel dhe veshet edhe pse te mbyllur e degjuan ate ze qiellor. Per here te pare u friksova, per te paren here u ndjeva si ai lypsari qe gjen nje diamant prane pallatit te princit e nuk mund ta marri prej frikes e as mund ta lej aty per shkak te varferise. Qava. Sikurse qan nje shpirt I etur qe shef nje burim te rrethuar prej bishave e qe rrezohet ne toke ne pritje e frike.

    I largoi syte prej meje sikur te kujtonte te kaluaren qe e turperonte te me veshtronte ne sy, por nuk ndali se foluri. “Ata njerez te cilet shkojne ne perjetsi para se te shijojne embelsine e jetes se vertete, nuk mund ta kuptojne se c’eshte vuajtja e nje gruaje. Ne vecanti kur kjo e fundit ja perkushton shpirtin atij qe dashuron me vullnet te Zotit dhe trupin ja jep nje tjetri per te cilin kujdeset nen presionin e ligjit te tokes. Eshte tragjedi e shkruajtur me gjak prej gjakut te gruas e loteve te saj, te cilat burri I perqesh si shenje dobesie pa qene ne gjendje t’I kuptoje. E me keq akoma nese do I kuptonte e qeshura do I shnderrohej ne perbuzje e blasfemi qe do sherbenin si zjerr mbi zemren e saj. Eshte nje drame e aktruar prej neteve te zeza mbi skenen e shpirtit te gruas, trupi I se ciles eshte I lidhur rreth nje mashkulli qe ajo therret burre kohe perpara se ajo te kuptoje kuptimin qe Zoti I ka dhene marteses. Shpirti I saj prźt mashkullin qe ajo adhuron me te gjitha grimcat e dashurise se dlire e te vertete. Me cdo qelize te bukurise se saj. Eshte kjo gjendja agonike e cila ekziston prej atij momenti kur te gruaja u mboll dobesia e te burri forca. Nuk do te zhduket deri atehere kur diteve te skllaverise se te dobtit nen te fortin t’ju vije fundi. Eshte kjo nje lufte e tmerrshme mes ligjit te korruptuar te njerezve dhe ndjenjes se paprekshme – qellimit te shenjte te zemres. Ne kete fushe beteje ndodhesha une dje, por gjeta force te mbledh mbeturinat e qenies time, I theva vargonjte e celikte te frikes, I rraha fort krahet e fluturova prej pelenave te dobesise drejt kupoles se dashurise e lirise.

    “Sot une jam me burrin qe dua, ai dhe une shperthyem si nje burim prej dores se Zotit para krijimit te botes. S’ka fuqi nen kete Diell te ma marri lumturine sepse lumturia te cilen ndjej e perjetoj eshte rrjedim I perqafimit te shpirtrave I perfshirjes se tyre prej te kuptuarit reciprok, rrezatimit te Dashurise mbi ta e mbrojtjes se qiellit.”


    vazhdon...
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Acid_Burn : 06-02-2007 mė 22:03
    RIPPR

  16. #16
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028
    Me veshtroi sikur donte te penetronte me sy zemren time per te zbuluar se c’efekt kishin bere fjalet e saj tek une, qe te degjonte jehonen e zerit te saj brenda meje. Une mbeta I heshtur e ajo vazhdoi. Zeri I saj ishte plot hidherim kujtimesh, plot embelsi sinqeriteti e liri kur tha: “Njerezit do te te thone qe Roza Hanaj eshte nje heretike dhe grua aspak besnike e cila ndoqi epshet e saj dhe e la burrin qe e futi ne gjirin e vet dhe e titulloi Hijeshi te shtepise se tij. Do te te thone qe ajo ishte nje e perdale, nje prostitute qe me duart e saj te ndyra shkaterroi kuroren e marteses se shenjte, duke e zevendesuar ate me nje lidhje te perlyer te premtuar mbi ferrat e ferrit. Ajo, do te te thone, cveshi petkat e virtytit dhe hodhi supeve zhelet e mekatit dhe turpit. Do te te thone shume me teper se kaq sepse shpirtrat e baballareve akom ju jetojne ne trup. Ata jane si shpellat e braktisura ne male jehonat e te cilave nuk deshifrohen. Ata nuk kuptojne as ligjin e Zotit, as nuk perceptojne dot qellimin e vertete te fese e as dallojne dot nje te pafajshem prej nje mekatari. Shikojne vetem siperfaqen e gjerave pa I ditur sekretet e tyre. I marrin vendimet me injorance, gjykojne qorrazi duke I bere nje kriminelin dhe te pa fajshmin, duke barazuar te miren dhe te keqen. Mjerim! Mjerim per ata qe ndjekin e gjykojne njerezit.

    “Para Zotit une isha tradhtare dhe e perdale vetem gjate kohes qe shpenzova ne shtepine e Rashid Beut. Ai me mori per grua ne baze te zakoneve dhe traditave. Memori per grua me forcen e nxitimit para se qielli ta bente ate timin ne pajtim me ligjin shpirteror te Dashurise dhe Afeksionit. Ne syte e Zotit dhe syte e mi une isha mekatare per aq kohe sa ja haja buken dhe I jepja trupin si shperblim te bujarise se tij karshi meje. Tani jam e dlire dhe e paster sepse ligji I Dashurise me beri te lire, me beri te ndershme dhe besnike. Nuk kam pse e shes me trupin tim ne shkembim te strehes, e ditet e mija nuk kam pse t’I shkembej me rroba. Po. Kam qene e perdale dhe kriminele atehere kur njerezit me shikonin si me te ndershmen dhe me besniken grua. Sot une jam e dlire dhe fisnike ne shpirt edhe pse per njerezit jam e shthurrur. Ata e gjykojne shpirtin prej rezultateve te trupit dhe e masin ate (shpirtin) me standartet e materies.

    Pastaj, pa nga dritarja dhe me doren e djathte beri me shenje nga qyteti sikur te kishte pare Fantazmen e korrupsionit dhe hijet e turpit mes pallateve te mrekullueshme. Me nje ze vajtues tha: “ Shikoji ato saraje te magjishme e palate madheshtore ku hipokrizija banon. Ne ato godina, mes mureve te dekoruara me hijeshi jeton Tradhetia krah Kalbezimit. Nen tavanet e dekoruar me ar te shkrire jeton Genjeshtra krah Shtirjes. Shikoji ato shtepi mire. Ato qe rezatojne luturi, krenari dhe dominim, s’jane asgje tjeter vec shpella te mjerimit dhe ankthit. Ato jane varret e patinuara ku Tradhetia e grave te dobta fshihet nen rimelin e qerpikeve e nen te kuqin e buzeve. Aty jeton egoizmi dhe kafsheria mashkullore qe mes arit e argjendit sundon ne menyre supreme.

    vazhdon...
    RIPPR

  17. #17
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028
    “Nese keto ndertesa te larta e te pa thyeshme do ndienin eren e urrejtjes, mashtrimit dhe korrupsionit, besom qe do ishin krisur, thyer e shembur. Fshatari I varfer I shikon keto banesa me lot ne sy, por kur te kuptoje qe zemrat e atyre qe jetojne aty jane bosh e nuk kane as grimcen me te vogel te asaj dashurie te dlire qe ekziston ne zemren e gruas se tij, ate ndjenje te paster qe mbush banesen e tij te thjeshte, do buzeqeshte e me gezim do kthehej tek ara e vet.”

    Pastaj ma mori doren e me drejtoi per tek cepi I dritares. “Eja!” - me tha. “Eja te te tregoj sekretet e fshehura te atyre shtegun e te cileve rrefuzova ta ndjek. Shikoje ate pallatin me kolona gjigande. Ne te banon nje burre I pasur qe e trashegoi floririn prej te atit. Pas nje jete te piset e te kalbur, vendosi te martohej. Aspak nuk e njihte gruan e vet, vec faktit qe I ati I saj ishte nje prej titullareve te Sulltanit. Menjehere pas muajit te mjaltit atij ju shpif gruaja dhe filloi te kaloje kohen ne shoqerine e bukurosheve qe shesin trupin per monedha te argjendta. E la te shoqen vetem ne ate pallat si nje shishe boshe e hedhur pa kujdes prej nje pijaneci. Ajo qau dhe vuajti ne fillim, por me pas e kuptoi qe lotet e saj ishin shume me te vlefshem sesa buri I saj I degjeneruar. Tani ajo eshte e zene me dashurine dhe devocionin e nje djaloshi me te cilin ajo ndan oret e kenaqsise e ne zemren e te cilit ajo derdh dashurine e saj te vertete.

    “Po ate shtepine e bukur rrethuar me park a e sheh? Eshte shtepia e nje burri I cili rrjedh prej nje familje fisnike qe e ka udhehequr vendin per gjenerata e gjenerata. Pasuria dhe mirqenia e tyre ra ndjeshem kur ata filluan te shpenzojne pa mase e pertonin te punonin. Para ca vitesh ky burre u marrtua me ne grua mjaft te pasur, por mjaft te shemtuar. Pasi ja morri pasurine ai e injoroi ate poltesisht duke ju perkushtuar nje bukurosheje te re. E shoqja tani e kalon kohen duke ja ndrequr floket te dashures se burrit, duke I lyer buzet e parfumosur trupin. E veshur ne menyren me elegante dhe me rrobat me te shtrenjta qe ekszistojne, e gjora prźt se mos ndonje cunak ja hedh syte e vjen e viziton. Per fatin e saj te keq kjo pritje eshte krejt e kote e ajo e shkreta mund t’I gezohet vetem buzeqeshjes se vet prej fytyres se saj te shemtuar ne reflektimin e pasqyres.

    “Veshtroje ate sarajin atje te rrethuar me statuja te mermerta. Eshte shtepia e nje gruaje te bukur me karakter te cuditshem. Kur I vdiq burri I pare, ajo trashegoi te gjithe pasurine e tij, bashke me pronat e shumta. Zgjodhi nje burre me mendje te shkurter e trup sakat e u marrtua me te per te ruajtur veten prej gjuheve te liga. Ne kete moment ajo eshte mes admiruesve te saj si bleta qe thith prej luleve me te mira.”

    Arkitekti me I zoti I provinces ka ndertuar ate shtepine prane. Eshte shtepia e nje burri te uritur I cili e konsumon diten dhe naten duke u munduar te mbledhe sa me shume ar. Ka nje grua me bukuri mbi natyrore, ne paraqitje dhe ne shpirt. E shkreta edhe ajo si shume syresh eshte viktime e marteses se nxituar. I ati ka bere krim kur e martoi me burrin qe ka, perpara se kjo te arrinte pjekurine mendore I vari ne qafe peshen e marrteses se korruptuar. Tani eshte bere kocke e lekure aq sa nuk gjen dot nje veshje te pershtatshme. Po mbytet ngadale duke u lutur ta marre vdekja nje ore e me pare qe te lerohet prej peshes se skllaverise e jeteses prane nje burri qe tere kohen e kalon duke e mallkuar diten qe u marrtua me dike qe nuk mund t’I fale nje femije qe do trashegonte pasurine e grumbulluar.

    Ne ate shtepine mes drureve frutor jeton nje poet ideal. U marrtua me nje grua injorante qe ja tall punet sepse nuk mund t’ja rroke mendja. Qesh me sjelljet e poetit sepse nuk mundet te pershtatet me menyren sublime te jeteses se tij. Ky poet gjeti liri shpirterore tek dashuria per nje grua te marrtuar e cila e kupton dhe qe ja vlerson inteligjencen. Kjo grua e martuar e frymezon duke I ndezur ne shpirt pishtarin e ndjenjes e duke I falur cdo grimce te bukurise dhe sharmit te saj.


    vazhdon....
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Acid_Burn : 07-02-2007 mė 06:01
    RIPPR

  18. #18
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028
    Per pak caste mbreteroi heshtja. Zonja Roza Hanaj u ul ne nje minder prane dritares sikur t’I ishte lodhur shpirti prej ec e jakeve neper godinat e Beirutit. Me pas vazhdoi ngadale: “Keto jane banesat ne te cilat une refuzova te jetoj. Keto jane varret ne te cilat shpirtrisht, edhe une kam qene e varrosur. Keta njerez, prej te cileve e lirova veten, jane ata qe terhiqen prej trupit dhe zbrapsen prej shpirtit. Jane ata qe asgje nuk dine per Dashurine e as per Bukurine. Ndermjetesuesi I vetem mes tyre dhe Zotit eshte keqardhja e Zotit per injorancen e tyre karshi ligjit te Tij. S’mund t’I gjykoj se kam qene vete njera prej tyre e megjithate me vjen keq per ta. Me dhimbsen prej thellesise se zemres. Nuk I urrej. Urrej kapitullimin e tyre para dobesise dhe mashtrimit. T’I thashe keto qe te tregoj realitetin e atyre prej te cileve une u arratisa pa jua marre pelqimin. U mundova te te spjegoj jeten e atyre qe thone te gjitha te keqijat per mua sepse une humba miqesine e tyre dhe se fundi fitova timen. Ika prej humneres se tyre te erret e I drejtova syte drejt drites ku sinqeriteti, e verteta dhe drejtesia triumfojne. Me kane debuar prej shoqerise se tyre dhe une jam shume e kenaqur per kete. Jam e kenaqur sepse njerezimi nuk debon askend vetem se kur shpirti I ketij te fundit rebelohet kundra despotizmit dhe shtypjes. Kushdo qe nuk zgjedh debimin para skllaverise nuk mund te jete I lire prej cdo pikpamje te kuptimit te lirise, te se vertetes apo obligimit.

    “Dje une isha si nje tabaka me ushqimet me te shijshme dhe Rashid Beu kurre nuk mu afronte per aq kohe sa nuk kishte nevoje te shojonte ushqimet e mrekullueshme qe une mbaja. Shpirtrat I kishim larg si dy sherbetore te perulur e dinjitoz. U mundova ta modifikoj veten ne perputhje me ate qe njerezit quajne fatkeqsi, por shpirti refuzoi te shpenzoje jeten I gjunjezuar me mua para idhullit te tmerrshem te eksituar prej koheve te errta dhe te quajtur Ligj. I durova zinxhiret deri ne momentin kur degjova Dashurine te me therrase dhe e pashe shpirtin qe ishte bere gati te nisej. Atehere I theva zinxhiret qe me mbanin lidhur dhe u largova nga shtepia e Rashid Bej Nu’manit si nje zog I liruar prej kafazit te hekurt duke lene pas xhevahiret, veshjet dhe sherbetoret. Erdha te jetoj me ate qe dashuroj sepse isha e sigurte qe cfare po bej eshte e ndershme. Qielli nuk do per mua te qarat dhe vuajtjet. Sa e sa net jam lutur qe agimi te vij shpejt e kur dita zbardhte lutesha qe dielli te perendonte. Zoti nuk do qe une te jetoj nje jete te mjerueshme ndja dhe vendosi ne thellesine e zemres time deshiren per te qene e lumtur. Triumfi I Tij jeton ne lumturine e zemres time.

    “Kjo eshte historia ime. Kjo eshte protesta ime para qiellit dhe tokes. Kjo eshte c’ka kendoj e perseris nderkohe qe njerezit I mbyllin veshet prej frikes se mos me degjojne. Qe kenga ime mos jua nxise shpirtrat te ngrejne krye e te shkaterrojne themelet e shoqesrise se tyre sakate.

    vazhdon...
    RIPPR

  19. #19
    Nderi i Forumit Maska e Acid_Burn
    Anėtarėsuar
    02-05-2002
    Postime
    1,028
    ”Ky eshte shtegu I ashper qe une rremova deri sa arrita ne majen e malit te lumturise time e nese vdekja vjen te me marre, me gjithe deshire so e dorezoja veten para Fronit Suprem te Qiellit pa frike e pa turp. Jam gati per diten e gjykimit e zemren e kam te bardhe si bora. I jam bindur vullnetit te Zotit ne cdo gje qe kam bere dhe kam ndjekur thirrjen e zemres teksa degjoja zerin engjellor te qiellit. Kjo eshte drama ime te cilen qytetaret e Beirutit e quajne ‘ Mallkim mbi buzet e jetes’ dhe ‘Semundje ne trupin e shoqerise’. E megjithate, nje dite Dashuria do jua zgjoje zemrat si rrezet e diellit qe I bejne lulet te celin mbi plehun e kalbur. Nje dite, udhetaret do ndalen prane varrit tim, do pershendesin dheun qe me mbeshtjell trupin e do thone: “Ketu prehet Roza Hanaj qe e cliroi veten prej skllaverise se ligjeve te kalbura te njerezve ne menyre qe t’I bindej ligjit te Zotit, dashurise se dlire. Ajo ja ktheu fytyren diellit per te mos pare hijen e trupit te vet mes kafkave dhe gjembave.

    Dera u hap dhe nje burre hyri. Syte I shndritnin rreze magjike e mbi buze I shihej buzeqeshja e plote. Zonja Hanaj u ngrit ne kembe, e mori djaloshin prej krahu dhe na prezantoi. E dija qe ishte ai per hir te te cilit ajo mohoj gjithe boten dhe dhunoi te gjitha traditat dhe zakonet tokesore.

    Teksa u ulem mbreteroi perseri qetesia. Secili prej nesh ishte I zhytur ne mendime te thella. Nje minute e vlefshe qetesie kaloi e teksa shikoja ciftin te ulur krah per krah, verejta dicka qe kurre s’e kisha pare me pare e menjehere e kuptova ate qe historia e zonjes Hanaj deshte te me tregonte. E kuptova sekretin e protestes se saj kundra shoqerise e cila perndjek ata qe rebelohen kundra ligjeve dhe akoneve kufizuese perpara se te gjeje dhe kuptoje shkakun e rebelimit. Pashe perpara meje nje shpirt qiellor te perbere prej dy personash te bukur e te bashkuar, mes te cileve qendronte Ajo; Dashurija qe I mbronte me krahet e saj te hapura prej gjuheve te liga. Pashe nje te mirekuptim te plote qe buronte prej dy fytyrave te qeshura, te ndricuar prej sinqeritetit e te rrethuar prej virtytit. Per te paren here ne jete gjeja shpirtin e lumturise te qendroje mes nje burri e nje gruaje, teksa mallkohej prej fese e kundershtohej prej ligjit. U ngrita, I pershendeta te dy e u largova prej asaj kasolleje te varfer qe ndjenja e kishte ngritur altar te Dashurise dhe Mirekuptimit. Eca krah ndertesave te cilat zonja Hanaj m’I tregoi me gisht. Kur arrita ne fund te asaj lagjie mu kujtua Rashid Bej Nu’mani, gjendja e tij e mjerueshme e I thashe vetes: “Ai eshte I shtypur. A do ta degjoje Qielli nese ankohet ndaj zonjes Hanaj? A ka gabuar ajo grua kur e la dhe ndoqi lirine e zemres? Apo mos Rashid Beu ka bere krim duke e ndrydhur zemren e saj ne dashurine e tij? Kush prej ketyre te dyve eshte I shtypur e kush eshte I shtypuri? Kush eshte krimineli dhe kush eshte I pafajshmi ?

    Pasi u mendova per disa momente vazhdova t’I flas vetes: “Shume here mashtrimi dhe dinakeria e ka joshur dhe shtyre gruan ta braktise burrin e te shkoje pas pasurise, sepse dashuria e saj per pasuri dhe veshje te bukura e verbon duke e cuar drejt turpit. A thua valle zonja Hanaj u tregua e ulet, dinake dhe msashtruse kur e la pallatin e burrit te saj te pasur per kasollen e varfer te nje tjetri? Shume here injoranca ja vret nderin gruas e I ngacmon pasionin, ajo lodhet dhe e le burrin e shtyre prej epshit dhe deshires duke ndjekur nje tjeter per te cilin ajo e ul veten. A thua valle zonja Hanaj eshte injorante qe ndoqi deshirat dhe epshet e trupit kur ajo shpalli publikisht pavarsine e saj dhe ju bashkua atij qe dashorunte? Ajo mund ta kishte kenaqur veten fhehurazi teksa ishte tek shtepia e burrit. Sa e sa djelmoshe te hijshem ishin gati te jene sklleverit e deshirave dhe martire te dashurise se saj? Zonja Hanaj ishte nje grua e mjeruar. Ajo deshi vetem te jete e lumtur, e gjeti dhe e perqafoi. Kjo eshte e verteta qe njerezia e merr neper kembe. Me ze te ulur peshperita ne eter duke pyetur veten: “A eshte e lejushme per nje grua te bleje lumturine e saj me mjerimin e te shoqit?” dhe shpirti shtoi: “A eshte e lejueshme per burrin te skllaveroi ndjenjen e gruas se tij kur e kupton qe nuk da ta kete per vete kurre?”

    Vazhdoja te ecja e zerin e zonjes Hanaj e kisha ne vesh teksa po mberrija ne fund te Beirutit. Dielli po zhdukej ne horizont dhe qetesia sundonte fushat dhe stepat nderkohe qe zogjte nisen te kendojne lutjet e mbremjes. Qendrova ca caste ashtu duke medituar e dikur I thashe vetes: “Para Fronit te Lirise, pemet ngazellehen me flladin e lehte duke ju gezuar rrezeve te diellit dhe ndricimit te henes. Ne veshet e Lirise keta zogj psheretisin e rreth Lirise rrahin krahet nen gurgullimen e perrenjve. Pergjat qiellit te Lirise lulet leshojne aromat e tyre e para syve te Lirise ato buzeqeshin kur dita zbardh.

    “Cdo gje mbi toke jeton ne perputhje me ligjin e natyres. E prej ketij ligji del ne shesh ladvija dhe kenaqesia e lirise. Njeriu e mohon kete pasuri sepse per te ashtuquajturin Zot te tij njeriu vete ka pergatitur ligjin e manget tokesor. I vendosi vetes rregulla te ngurta. I ndertoi vetes nje burg te ngushte e te dhimbshem ne te cilin kyci ndjenjen dhe deshiren. Germoi nje varr te thelle ku hodhi zemren e vet dhe qellimin e saj. Nese individi pergjate diktatit te shpirtit, deklaron terheqjen e tij prej shoqerise duke ja dhunuar ligjin kesaj te fundit, te tjeret do te thone qe ai eshte rebel dhe e ka hak syrgjynosjen. Te tjeret do te thone qe ai eshte nje krijese e pa vlere qe ka hak ekzekutimin. A do te mbetet njeriu skllav I vet izolimit deri ne fund te kesaj bote, apo do te clirohet me kalimin e kohes e nje dite te jetoje ne Shpirt per Shpirtin? A do te vazhdoje njeriu me kembengulje te shohe vetem poshte dhe pas, apo do t’I kthej syte e tij nga dielli qe mos te shohe hijen e trupit te vet mes kafkave dhe gjembave?

    FUND
    Shqiperuar prej Acid Burn.

    P.S Kerkoj ndjese per gabimet e shtypit (qe e shoh qe jane shume) ... megjithate shpresoj qe nepermjet shqiperimit tim modest te keni shijuar sadopak kolosin e letrave Halil Xhibran
    Ndryshuar pėr herė tė fundit nga Acid_Burn : 08-02-2007 mė 22:51
    RIPPR

  20. #20
    i/e regjistruar Maska e Ard
    Anėtarėsuar
    09-05-2004
    Postime
    504
    Nuk perbejne problem gabimet kur leximi behet me nje fryme .
    Tregimi eshte vertet shume i bukur.Pikepyetjet ne fund te shkrimtarit jane shume domethenese,ku le te lire lexuesin per te gjykuar,secili sipas kapacitetit mendor.
    Mesazhi qe percjell nepermjet tregimit eshte mese i qarte.

    Bravo acid_burn

Faqja 0 prej 2 FillimFillim 12 FunditFundit

Tema tė Ngjashme

  1. Nga Autore te Ndryshem
    Nga ChuChu nė forumin Krijime nė gjuhė tė huaja
    Pėrgjigje: 9
    Postimi i Fundit: 30-04-2003, 16:05

Regullat e Postimit

  • Ju nuk mund tė hapni tema tė reja.
  • Ju nuk mund tė postoni nė tema.
  • Ju nuk mund tė bashkėngjitni skedarė.
  • Ju nuk mund tė ndryshoni postimet tuaja.
  •