Dom Frano Illia, "Illyricym Sacrum"

[Hyllien]

Ke qejf ta botosh ? Apo ta perkthesh ? Nuk ka shume rendesi e kam apo nuk e kam, rendesi ka qe sot ky liber, akoma nuk gjindet ne tregun shqiptar, dhe as nuk merr persiper nje akademi e tere qe vec i vendos tituj vetes ta sjelli ne forme integrale ne shqiperi.
E si ta sjelli, ku Muzafer Kokruti, krushqi me Sllobodanka Berishen, djali i te cilit eshte ne biznese me pinjollet e Nanos, dhe te gjithe keta "trima" bashke jane ZARAT e grekut del kundra botimit te librit te Mathieu Aref. Nuk na cudit me asgje ne ate vend, qysh nga dita qe edhe librat e Aristidh Koles i hoqen nga qarkullimi nga librarite qendrore.

Besoj se ju pergjigja pyetjes.

[GL_Branch]

Ke qejf ta botosh ? Apo ta perkthesh ? Nuk ka shume rendesi e kam apo nuk e kam, rendesi ka qe sot ky liber, akoma nuk gjindet ne tregun shqiptar, dhe as nuk merr persiper nje akademi e tere ta sjelli ne forme integrale ne shqiperi.

Besoj se ju pergjigja pyetjes.

Po une ka menduar qe shumica e kapitujve te Illyricum Sacrum nuk jane me dore te asnje studiuesi dhe qe gjenden te mfshehur brenda ne Arkivet e Vatikanit.

[Hyllien]

Faktikisht pjesa e mshehur mendohet te jene 2 vellime ne nje qe kane te gjitha referencat. Faktikisht te gjitha vellimet qe un kam pare(8 + 1 qe eshte vepra e Bulicit) nuk kane referenca eksplicite ne fund te librit. Po ta lexosh te gjithe, do gjesh psh citime te tipit "Sipas xyz gjeografi apo studiuesi, ne xyz veper(zakonisht viti nuk jepet dhe asnje informate me tjeter) kemi qe Iliret bene xyz". Pra duhet ta lexosh te gjithe librin dhe co ku del ndonje emer tek tuk qe ne nuk e njohim ose qe e njohim shume pak por qe me siguri veprat e tija jane ne librarine e Vatikanit. Aresyeja se perse jane shkeputur referencat kuptohet qe eshte sepse njerezit do pyesin dhe do behen KURIOZ per gjera qe eshte mire mos te dijne, sidomos ne shqiptaret.
Ne fillim te cdo libri ke nje lloj deklarate qe thote se eshte aprovuar stampimi i filan liber nga xyz komision i Vatikanit. Pra edhe keto vellime jane QETH mire e mire i her, por ama kane goxha informate, dhe mjafton fakti qe aty nuk flitet kerrkund per gadishull Grek, apo toke Greke, apo ndikime Greke, por eshte historia qe ti di, vec se i atribuohet ne shumicen e rasteve popullit Ilir.
Sipas shkrimeve ne Vellimin e shtate te librit, del qe nje karroce qe mbante shume libra dhe dokumenta te rendesishme qe me urdher te Papa Albanit do perdoreshe per kete veper, "HUMB" ne lum a mbytet diku, dhe me te gjithe historia qe ato libra permbanin.

Nje veper tjeter shume e rralle eshte dhe vepra e Talocit dhe Shuflajt, "Acta et diplomata res Albaniae mediae aetatis illustrantia". Bashke me Illiricum Sacrum jane dy nga burimet kryesore qe jane perdorur nga Albanologet dhe nga ai rreth shume i ngushte qe eshte marre me ket pune. Gjithashtu edhe kjo vepra e dyte, ka patur nje plan te zhvillohej ne nje vellim te trete, por qe ose Vatikani nuk i ka dhene dokumentat qe ka pas premtuar origjinalisht, ose me sa dihet vete Armao(nje dipllomat Italian) ka qene kundra vazhdimit te vepres, per aresye qe nuk i di.

Illiricum Sacrum, gjehet, me veshtiresi shume te medha(jo te gjithe vellimet jane ne nje vend pervec nje librarie) por gjehet. A gjehet dot ai botues, ajo shtepi botuese, dhe ato njerez patriot qe ta botojne integralisht dhe me perkthimin e Dom Frano Ilias, ajo eshte tjeter pyetje. Kshu sic jane punet, Illiricum Sacrum jo vetem qe nuk ndodhet asgjekundi(as ne Arkivat e Vatikanit) por mund te jete nje perralle e sajuar, derisa ky popull ka vendosur te FLEJ.

[BARAT]

Dokumentet e arkivit zbardhin materialin e çmuar historik qindravjeçar, me rreth 5500 faqe, që do të publikohet së shpejti


Zbulohet enciklopedia shqiptare 300-vjeçare

Ministria e Kulturës të financojë enciklopedinë më të hershme për shqiptarët, “Illyricum Sacrum”, të Farlatit

Fiqiri Sejdiaj-gazeta Panorama-2004

“Illyricum Sacrum” është një vepër enciklopedike me 5500 faqe, e ndarë në nëntë vëllime. Në të flitet për historinë e ilirëve, domethënë për historinë e shqiptarëve që kanë jetuar në faqen perëndimore të Ballkanit, ku shtriheshin fiset ilire. “Illyricum Sacrum” përmban gjithashtu harta, skica dhe ilustrime të shumta për të parët tanë, të cilat nuk gjenden askund veç në këtë vepër të madhe. Sipas prof. Aleksandër Stipçeviç, vepra “Illyricum Sacrum” është një arritje kapitale e historisë evropiane. Ajo ka rëndësi të dorës së parë si burim të dhënash për historinë mesjetare të Ballkanit Perëndimor. Vëllimi i parë ka dalë në vitin 1751, kurse i fundit në vitin 1909. Shtatë vëllimet e para janë përgatitur nga Daniele Farlati, kurse dy vëllimet e fundit nga Jakobo Coleti.

Treqind e dy vjet më parë, në vitin 1702, Papa Klementi XI i drejtohet ipeshkëvit të Tivarit, imzot Vinçenc Zvajevikut: “Dëshiroj të përmbushësh një vizitë pastorale në trojet e Arbnisë. Të shkosh atje dhe të shikosh nga afër kryeipeshkëvitë, ipeshkvitë, dioqezat dhe famullitë.

Pasi të keni bërë këtë punë dua nga ju një raport të hollësishëm për gjendjen e kishave të Arbnisë dhe të besimtarëve… dhe më në fund dua të di, a e përdor ai popull gjuhën e vet, të folmen arbneshe?”

Duke i shkruar ipeshkëvit të Tivarit, Papa Klementi XI, që quhej ndryshe edhe Papa Albani, për shkak të origjinës shqiptare, kërkonte gjallërimin e jetës katolike në Shqipëri, si dhe ruajtjen e gjuhës së këtij vendi. Sipas Klementit XI, shqiptarët ishin të vendosur në ruajtjen e traditave të tyre. Si shqiptar, Papa Klementi XI ishte i pari që kishte kuptuar se shqiptarizimi i kishës katolike ishte mjeti më i mirë për të ruajtur fenë dhe kombin në këtë vend që kërcënohej gjithnjë e më shumë nga dyndjet osmane.

Duke iu përgjigjur letrës së Atit të shenjtë, kryeipeshkëvi i Tivarit, Vinçec Zmajevik, kalon qytet më qytet e katund më katund duke plotësuar me përkushtim të thellë urdhrin e shenjtë të Papës. Pas ekspeditës në Arbni, ai i shkruan Papës: “… ju solla dheut rreth e rreth, gjithëmbarë e pashë vuajtje shumë o Atë i shenjtë. Qytetet e lulëzuara ishin vënë nën haraç, pashë kala të rrënuara, forcën tonë të prishur, e kisha të përlyera. Pashë pleq të vuajtur, meshtarë duke qarë, barinj të travajur, murtajën që bënte kërdinë. Zemra ime, bashkuar me mjerimin e popullit tim, donte të më ndahej copa.”

Në fund, ipeshkëvi i Tivarit e mbyll kështu letrën e tij: “Konstatimet e mia do të ishin të pavlera sikur të mos ndërmerreshin hapa të menjëhershëm për t’i ardhur në ndihmë popullit të Arbnisë që është, në të njëjtën kohë, edhe populli juaj o Atë i Shenjtë!”

Pas këtij letërkëmbimi Papa Klementi XI vendosi që në Mërçi të Lezhës më 14 e 15 janar, 1703 të mbahej kuvendi i Arbnit. Me vendim të Papa Klementit XI u themelua kolegji për arbëreshët e Italisë në Shën Mitër Koronë. Ai dha 4000 skude për një vend të përhershëm në Kolegjin Urban të Propagandës Fide në Romë, vend i cili do të mbahej nga një shqiptar. Me iniciativën e tij u hap katedra e gjuhës shqipe në Romë. Sipas Papa Klementit XI, rimëkëmbja e Arbnisë, domethënë ringritja e ndërgjegjes kombëtare mund të vinte duke ruajtur gjuhën, fenë dhe historinë e të parëve. Sipas Papës, këto ishin simbole të unitetit kombëtar.

Ashtu si në vitin 1702, dhjetë vjet më vonë, Papa Klementi XI i drejtohet për bashkëpunim një intelektuali, studiuesi dhe historiani, z. Daniele Farlati, për të ndërmarrë një ekspeditë të gjerë nëpër dheun e të parëve të tij, nëpër Iliri. Kështu nisi puna për korpusin “Illyricum Sacrum”, të cilit Daniele Farlati do t’i kushtonte gjithë jetën e tij.

Farlati, një ilirolog i hershëm
Me këtë vepër Farlati bëhet një nga personalitetet më të mëdha të ilirologjisë. Ai është më i madhi, përfaqësuesi më dinjitoz që njohim deri më sot.

Nuk ka ilirolog tjetër që mund të konkurrojë me të për periudhën antike, deri në Mesjetë. Me dokumente dhe fakte ai argumenton prejardhjen tonë shumë e shumë kohë para se të vinin sllavët në Ballkan. Ai davarit mjegullat shekullore e saktëson kohën ilire, helene, romake dhe bizantine. Ai dhe vetëm ai, paraqet themelet e ndërlikuara mbi të cilat u ngrit shteti ilir dhe jeta e paraardhësve tanë. Për të kryer studime të tilla nuk është e lehtë. Duhet shumë kohë, shumë dije, dokumente e dëshmi që mund t’i gjesh pas një hulumtimi të gjatë e në vende të ndryshme. Burimet e informacionit janë gati të paarritshme. Por edhe kur i gjen, nuk është e lehtë t’i deshifrosh. Mendoni se ç’punë kolosale i është dashur Farlatit për të ndërtuar pa asnjë të metë mozaikun e ilirëve që jetonin në faqen perëndimore të Ballkanit. Nëse historiografisë sonë i heqim Farlatin, atëherë prejardhja jonë do të ishte e dyshimtë, e mangët, e cunguar. Të dhëna për këtë periudhë kanë paraqitur edhe studiues të tjerë, por roli dhe saktësia e Farlatit janë të padiskutueshme. Të gjithë ata që duan të flasin për ilirët dhe historinë e shqiptarëve, patjetër duhet të mbështeten e të citojnë Daniele Farlatin. Ai është institucion. Ai përfaqëson bankën më të madhe të të dhënave për Ilirinë.

Në Shqipëri tri nga shtatë vëllimet e Daniele Farlatit
Sot për sot, në Shqipëri gjenden tri vëllime të Daniele Farlatit, një vëllim që ndodhet në AQSH, një vëllim në Bibliotekën Kombëtare, dhe një vëllim që gjendet në Shkodër. Vëllimet e tjera nuk i kemi. Ato gjenden në Vatikan, në Venedik, në Kroaci, në Muzeun e Vjenës etj. Edhe në këto vende, kopjet e “Illyricum Sacrum” janë të rralla. Me një iniciativë të marrë nga shtëpia botuese “ARBI” në Prishtinë, ashtu siç u veprua me “Acta et Diplomata res Albanie mediae a etatis ilustrantia” të Shuflait, pritet të veprohet edhe me nëntë vëllimet e Farlatit e Coletit për “Illyricum Sacrum”. Për këtë korpus që i kalon të 5500 faqet, do të kontribuojë Ministria e Kulturës së Kroacisë dhe Ministria e Kulturës së Kosovës. Natyrisht, Ministria e Kulturës së Unionit Serbi – Mali i Zi as që mendohet të kontribuojë. Po kështu, edhe Ministria e Kulturës së Maqedonisë, pasi në këtë vepër flitet për Shkupin ilirik të banuar nga shqiptarët. Kontribut nuk mund të japë as Ministria e Kulturës së Greqisë, sepse në “Illyricum Sacrum”, flitet për një të tretën e Greqisë të banuar nga iliro-shqiptarët.

Ja nëntë vëllimet e “Illyricum Sacrum”
Nga Volumi i parë deri tek i nënti janë dashur 150 vjet punë e palodhur për të krijuar këtë korpus, që flet jo vetëm për prejardhjen e shqiptarëve, por edhe për historinë e ilirëve që jetonin në pjesën perëndimore të Ballkanit.

Autor i vetëm për shtatë volumet e para të këtij korpusi është Daniele Farlati. Pas vdekjes së tij, Jakobo Koleti, përfundoi volumin e tetë e të nëntë të “Illyricum Sacrum”. Formati i faqeve të këtij korpusi është sa ai i revistave të sotme, 38 X 25 cm. Për botimin e ri nga “ARBI” L.t.d, Prishtinë, një ndihmesë të madhe ka dhënë Drejtoria e Përgjithsme e Arkivave të Shqipërisë. Sipas z. Sinani, DPA, ka krijuar të gjitha lehtësitë e komunikimit me të gjitha institucionet që ka marrëveshje dypalëshe e që zotërojnë të nëntë vëllimet origjinale të “Illyricum Sacrum”. Pikërisht këto kopje do të shërbejnë si matricë e pastër për botimin fototipik. Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave të Shqipërisë ka ndihmuar gjithashtu në përpunimin e lëndës, duke shfrytëzuar në mënyrë të frytshme marrëveshjet dypalëshe. Ajo ka afruar dhe ka nxitur bashkëpunëtorët e saj më të ngushtë jashtë Shqipërisë për kërkime në bibliotekat dhe arkivat e Vatikanit, Venedikut, Firences, Zagrebit, Dubrovnikut, Cetinjës etj., etj. Tani Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave të Shqipërisë po nxit institucionet shqiptare për t’u bërë palë në botimin e kësaj vepre monumentale.

Projekti për financimin e botimit të “Illyricum Sacrum”
Të parët dhe të fundit që duhet të kontribuonin për botimin luksoz e voluminoz të “Illyricum Sacrum” është Ministria e Kulturës së Shqipërisë. “Deri tani, thotë drejtori i përgjithshëm i Arkivave të Shqipërisë, prof.dr.Shaban Sinani, AQSH-ja ka një praktikë të tërë me Ministrinë e Kulturës. E kemi vënë në dijeni për këtë projekt, si dhe punën e bërë deri tani. Ne si arkiv, kemi dhënë gjithë ndihmesën tonë për këtë vepër. Kemi vënë në dispozicion të shtëpisë botuese “ARBI” çdo informacion. Kemi shfrytëzuar gjithë bashkëpunëtorët tanë jashtë shtetit, si dhe lidhjet tona zyrtare me Arkivin e Vatikanit, të Venedikut, Firences e Kroacisë për botimin e plotë të “Illyricum Sacrum”. E gjithë kjo punë është shumë pozitive, por nuk është e plotë. Botimi luksoz me format origjinal dhe lidhje speciale, me harta, skica e ilustrime origjinale ka një kosto të lartë. Për të qenë bashkëbotues duhet kontribuar”. Pas këtij financimi Shqipëria ka të drejtë të marrë edhe kopjet e domosdoshme, jo një e dy, por aq sa do të derdhë buxhet. Në të kundërt, shtëpia botuese, duke ruajtur etikën dhe protokollin, do t’i dërgojë Tiranës zyrtare, ndoshta një ose dy kopje, e shumta tri, asnjë më shumë. Tri kopje janë fare pak edhe për një institucion të vetëm, siç është Biblioteka Kombëtare. Asnjë historian shqiptar, nuk i ka parë deri më sot të nëntë vëllimet e “Illyricum Sacrum”. Ata mund të kenë parë e mund të kenë lexuar një vëllim, atë që gjendet në Bibliotekën Kombëtare, por asnjëherë nuk i kanë parë të nëntë vëllimet e Farlatit. Ky është rasti më i mirë që jo vetëm historianët, por edhe studiuesit, intelektualët, akademikët e të tjerë t’i kenë më në fund të nëntë vëllimet e Farlatit. Është një rast i mirë që edhe presidenti i Republikës, kryeministri, ministri i Kulturës etj. të kenë disa kopje në institucionin e tyre, në mënyrë që protokolli, sipas rastit, të ketë ç’tu dhurojë të huajve.
A do të financojë Ministria e Kulturës për këtë vepër?

Vështirë të thuash po, pasi në atë institucion ndoshta, ende nuk ia dinë vlerën. Kur mendon se kjo ministri ka financuar Miss-e, koncerte e parada mode, thua se patjetër do e financojë edhe këtë vepër. Mirëpo, deri tani askush nuk e ka pohuar një gjë të tillë. ndoshta në Prishtinë shumë shpejt “Illyricum Sacrum” do ta shohë dritën e botimit, e në Shqipëri, askush nuk do ta marrë vesh. Në Kroaci, për shembull, të gjitha kopjet e destinuara për këtë vend janë blerë nga një shtëpi botuese. Por kontributin dhe ndihmën që ka dhënë DPA, shtëpia botuese “ARBI” është e gatshme ta pranojë si bashkëbotuese, por ajo nuk mund ta bëjë një gjë të tillë, nëse qeveria shqiptare nuk kontribuon me një buxhet qoftë edhe modest. Preventivi i një vepre të tillë monumentale është mjaft i rënduar. Kontributi i institucioneve shqiptare mund të bëhet, edhe duke porositur, psh., njëqind kopje për të nëntë vëllimet. Ato mund të përdoren nga kryeministri, nga Ministria e Kulturës, nga Ministria e Jashtme, nga Akademia e Shkencave dhe nga Biblioteka Kombëtare. Nëse qeveria shqiptare nuk kontribuon me buxhet, atëherë shtëpia botuese në Prishtinë, nuk do të pranojë asnjë institucion si bashkëbotues, qoftë ky edhe Arkivi i Shtetit që, faktikisht, ka kontribuar për plotësimin e kësaj vepre.

“Ne, deklaron Shaban Sinani, do të kishim shumë dëshirë që emri i DPA-së, pra emri i një institucioni shqiptar të njihej si bashkëbotues. “Illyricum Sacrum” përfaqëson monumentin më të rëndësishëm të burimologjisë së historisë të vendit tonë, nga Antikiteti deri në Mesjetë. Një vepër e tillë konkurron çdo arkiv institucional.


Flet prof.dr. Shaban Sinani, drejtori i përgjithshëm i Arkivave
"Arkivi i Kosovës është prioritet i pandryshueshëm"

Në mënyrë solemne, në prani të përfaqësuesve të arkivit slloven, kroat, turk, maqedonas e boshnjak, u nënshkrua në Prishtinë marrëveshja midis arkivit shqiptar dhe Arkivit të Kosovës. Kjo është marrëveshja e dytë midis dy arkivave. AQSH-ja ka qenë i pranishëm në Kosovë menjëherë pas hyrjes së trupave të NATO-s në këtë vend. Arkivi i Shtetit Shqiptar ka qenë ndër institucionet e para që ka nënshkruar një marrëveshje bashkëpunimi midis dy institucioneve.

Zoti Sinani, ç’përfaqë-son marrëveshja e dytë krahasuar me ato të periudhave të mëparshme?
Shumë më tepër! Edhe më parë, ne kemi bashkëpunuar intensivisht me Arkivin e Kosovës. Për shembull, çdo ekspozitë dokumentare që është hapur në Tiranë, është hapur edhe në Prishtinë. Kurset e kualifikimit për arkivistët e rinj të Kosovës, kanë qenë, ose të përbashkët, ose specialistët tanë kanë shkuar në Prishtinë. Marrëveshja e re ka pretendime të mëdha. AQSH-ja ka marrë kështu, të gjitha përgjegjësitë për t’iu ndodhur pranë Arkivit të Kosovës. Kjo do të thotë se ndihma ndaj Arkivit të Kosovës do të mbetet prioriteti ynë. Dokumentet e arkivit shqiptar fillojnë që nga shekulli VI kurse dokumentet e Arkivit të Kosovës janë grabitur qysh në vitn 1989. Ato janë çuar të gjitha në Beograd. Një gjë e tillë ka ndodhur edhe me arkivat e Sllovenisë, Kroacisë e Bosnjës. Ju s’keni si ta dini, por nga Arkivi i Kosovës janë grabitur edhe regjistrat e gjendjes civile, regjistrat demografikë, regjistrat e pronave etj., etj. Mendoni se ç’telash i madh i hapet shoqërisë dhe ekonomisë së atij vendi. Arkivat e ish-federatës jugosllave janë në proces gjyqësor për ndarjen e pasurisë arkivore. Arkivi i Kosovës nuk mund të hapë ende një proces gjyqësor për këtë qëllim, pasi nuk janë përcaktuar raportet midis Prishtinës dhe Beogradit. Për të gjitha këto arsye, si dhe për faktin që arkivistët e Prishtinës janë në hapat e para, ndihma ndaj këtij arkivi do të mbetet prioriteti ynë.

Ç’parashikon marrëveshja e re?
Marrëveshja e re përmban shkëmbim literature profesionale, shkëmbim informacioni për fonde me interes të përbashkët, shërbim me fotokopje falas, shkëmbim burimesh që sigurohen nga arkiva të treta, shkëmbim specialistësh, njësim terminologjie etj. Marrëveshja e re përmban gjithashtu projekte për të rritur praninë e publikut në të dy arkivat, ekspozita, botime dhe promovime. Kuptohet që të gjitha këto do të jenë në radhë të parë përgjegjësi të AQSH-së, pasi, tani për tani, dihen mundësitë modeste që ka Arkivi i Kosovës. Kjo nënkupton edhe angazhimin e AQSH-së në planin ndërkombëtar, në dobi të Arkivit të Kosovës.



Ja korpusi “Illyricum Sacrum”

1751 Venedik Vëllimi I Autor Daniele Farlati
1753 Venedik Vëllimi II Autor Daniele Farlati
1765 Venedik Vëllimi III Autor Daniele Farlati
1769 Venedik Vëllimi IV Autor Daniele Farlati
1775 Venedik Vëllimi V Autor Daniele Farlati
1800 Venedik Vëllimi VI Autor Daniele Farlati
1817 Venedik Vëllimii VII Autor Daniele Farlati
1819 Venedik Vëllimi VIII Autor Jacobo Koleti
1909 Split Vëllimi IX Autor Jacobo Koleti

[BARAT]

Dhe profesor Shabani u ben qejfin kur u thote se "Ky institucion nuk ia di vleren...", pasi deri ketu eshte ne loje injoranca, por injoranca eshte syri qorr i legenave politikane, sepse pas saj eshte ligesia, dmth syri tjeter i shendoshe
Te shpresojme qe ta botoje Mali i Zi Serbia apo qofte edhe Greqia, sepse ne ate liber dalin mire ne pah rrenjet e e tyre, kur permenden shqiptaret si autoktone cep me cep.

[Kreksi]

Per mendimin tim, botimi i Iliricumit do ishte me i rendesishem sot per sot se sa rruga Durres-Prishtinë.
Andaj ne na duhet te krijojmi fonde te posaçme vetem per botimin e kesaje kryevepre ilire dhe ate ne tri gjuhet botnore dhe t'u dergohet ne bibliotekat e ketyre vendeve....
Vetem nje gje mua me brengos qe keto vepra gjenden ne prishtine afer serbisë...
Tani me numerike duhet te ken mundesi te bejne kopje nga origjinali....qe te ruhen ne UNESKO si patrimuan kulturore e humanitetit( megjithse e di se kjo organizat mirret vetem me objekte e vende por duhet te ruhen edhe librat aty; ky ishte mendimi imi pesonal) e kete besoje se duhet ruajtur edhe ne banka te zvicres, pse jo se nuk i dihet ne ballkan s'ka qetsi ende....

[Hyllien]

Nje harte nga libri.


Spaska ndermend te hapet harta e madhe. Po e vendos te zvogeluar, si gjithmone.

Kjo eshte pjesa e tere e hartes, dhe NUK KA HARTE TJETER, te pakten jo ne vellimet qe kam pare une, dhe me sa pashe nuk kishte as te grisura asgje tjeter. Thjeshte kaq ka. Permban dhe nja 10 gravura te ndryshme per Dioklecianin, Splitin, dhe disa shenjtore dhe ket harten bashke me disa harta te tjera me te vogla qe kryesisht fokusohen tek pjesa e bregdetit Dalmat.

http://img248.imageshack.us/my.php?image=hartajw7.jpg

[Hyllien]

Tani sic shikohet, ajo pjesa e shqiperise, eshte pak sa e varfer. Ka ca vende interesante si Heraclea diku nga Ohri duhet ti bie po ka gjasa te jete ne Thesprotine e poshtme, Justiniana ne Dardani,, shtrirja e emertimit te Epirit(Iperise-Shqiperise) deri ne Lezhe, edhe pse ngjan me shume si malesi e madhe etj.

Problemi qendron qe tek ne eshte e varfer harta. Shpjegohet qarte interesimi i Kroateve dhe te tjereve, qe te bejne ate qe nuk bene dot paraardhesit e tyre, dmth te mashtronin boten. Serbet nuk kane hequr dore nga autoktonia e tyre, dhe ne nje menyre apo nje tjeter do vazhdojne gjithmone te perdorin cdo gje qe ata kane dhe qe ne duhet ta kemi, qe ta mbajne boten ne erresire dhe te vazhdojne me felliqesirat qe shkruajne.

Konkretisht, keto vellime kane gjera me vlere, sepse permbajne shume leterkembime ndermjet autoriteteve kishtare ne Ballkan dhe Vatikanit, por duhet te kihet parasysh qe nuk eshte libri qe do na nxjerri nga kjo situate, eshte vullneti qe ka secili individ nga ne qe shqiperia te arrije dicka konkrete.

[D&G Feminine]

Si perfundim po botohet apo jo?

[Zëu_s]

Paskan argumente te forta keto libra, si p.sh. prejardhja e Serbve (Rashkieve) nga Dardania (Kosova). Rashka ne mes te Dardanise (Kosoves) he he he

Kosova djepi i Serbise ???

nc nc nc nc

Si perfundim po botohet apo jo?

Po si jo, pas nje perpunimi disavjeqare te shkrimeve origjinale qe ti pershtatet sa ma mire ksaj historise se rreme qe e mesojme neve sot.

Nuk po iu them te mos i lexoni, duhet ti lexoni te gjitha shkrimet qe iu bien ne duar, patjeter, sepse pikerisht nga ato shkrimet e vjetra te perpunuara e te pershtatura per nje histori qe ia jep krahun te "fortve" te sotem e kemi kuptuar qe po na genjejne, çka po na genjejne dhe ku po na genjejne.