Diku vetem!

[studente22]

vazhdoj te veshtroj e qete rreth e rrotull.njerez vine e ikin.autobuza te mbushur plot dhe njehkohesisht kaq bosh.shoh shume fytyra, degjoj shume zera po askush dhe asgje ska embelsine e zerave qe kerkoj.asgje ketu sme perket, asgje se ben zemren time te rrahi me ritmin e saj te zakonshem.cuditerisht ne kete qytet dhe ajo e ka ngadalesuar ritmin e saj.tani skam me as lote per te qare.duart me nuk i ndiej.buzeqesh vetem e detyruar nga situatat qe me rrethojne.gjithcka timen, cdo ndjenje, cdo rrahje zemre, cdo puthje, cdo perqafim, cdo buzeqeshje tashme e kam lene shume shume pas.e kam lene pas ne vendin tim, atje ku dhe pse mes vuajtjesh isha e lumtur.por atehre se dija cfare kisha, nuk i ndieja buzeqeshjet e mia.kishin te drejte kur me thoshin se vleren e dickaje te bukur e vlereson vetem kur e humb.
dhe une tani jam vetem ne mes te ketij qyteti duke kerkuar vetem nje fjale ne gjuhen time.duke kerkuar vetem nje perqafim te nenes time!

[studente22]

mbreme nene me the qe shume shpejt do vije te me takoje, te me shihje ne jeten time te re.si valle nene i degjove rrahjet e zemres time qe ulerisnin se donin te te kishin prane?si valle e ndjeve shtrengimin e kraheve te mi qe po vdisnin per te te perqafuar serish?
por crendesi ka tani gjithcka?ti se shpejti do vish nene dhe une do ndiej serisht lumturine qe kam lene pas sepse ky qytet nen mund te jete shume i bukur por ska embelsine qe te falin perqafimet e tua.