Jorgo Telo

[projekti21_dk]

23.
NA DUHET DERA

Ka një hyrje çdo banesë.
Brenda saj përtërihet jeta.
Ne e hapim në mëngjes,
siç e hap kosheren bleta.

Njëri hyn e tjetri del.
Sa gaz kur gumëzhijnë shtëpitë!
Si trëndafili kur çel
Jam unë, ti e gjithë fëmijtë.

24.
ETJET E MIA…
Të shumta – etjet e mia:
Më pihet ujë,
kërkoj burimin.
Nga etja për të luajtur,
në parkun e lodrave
e lë të prehet pushimin.

S’do doja ta kisha
etjen për lekë.
Thonë që kjo etje
shpirtin keq ta vret…

Etjen më të plotë
E kam peër lexim.
Librat i mbaj fort
Lart në raftin tim.

Lodra edhe libra
Rrinë pranë e pranë
Mikeshat e mia
S’i ndaj e s’më ndajnë.


26.
TEJKALMI

Greta, Tili, ç’vete, ç’vete!
Si s’mbani kurrfarë diete?!

Ha e pi pa mend nën flokë
Shtoni dhjamët
Këmbë e kokë.

Greta, Greta, a e di?
Çdo e ngrënë
Ka një kufi…
Qoftë qumësht,
mish a mjaltë
Me tepri shkon plumb në bark.



27.
SYZET E GJYSHES

Upupu, sa kureshtarë
Qenkemi ne kalamajtë!
S’rrimë dot sende pa marrë.
Doni që t’ua them më saktë?
Gjyshes sime, kur dremiste,
Ja mora syzet nga hunda.
Mendja gjetkë po më rrihte…
Shpejt u nisa për tek udha.

Me syzet në syt’ e mi
S’i dallova shkallët fare
Qysh shpëtova, nuk e di.
U rrëzova poshtë shkallëve.
Kur pa që shpëtova mirë;
Ndezi shpejt gjyshja qirinë…
E kuptova, s’bëra fjalë.
Gjyshja më puthi në ballë.
Dola… idhashë manushaqe.
Gjyshja më puthi në faqe.


28.
BARKU I MAMIT

Ndoshta s’bëra shumë gabim.
Pardje pyeta mamin tim:
“O ma, po çuditem une:
Pse t’u rrit barku kaq shumë?”

Mami më afrohet pranë.
Duart përmbi bark i mban.
“Më dëgjo, o shpirt, o xhan!
Deshe ti një motër?
Motrën tënde kam.”

Do durosh edhe dy muaj.
Kur të rritet, me të luaj!
Mamin puth në faqe e bark.
Kur me motrën fle në shtrat.


29.
LIBRI – MIKU IM

Fjalët që dëgjojmë shqiptohen me gojë.
i mban letra, libri, i mban më se miri.

Edhe pse s’lexoj ende
Edhe pse nuk shkruaj dot
Porsi mikun në qoshe
e mbaj librin fort e fort.

Prindërit lexojnë fjalët.
Unë shoh figurinat
Sot mësoj ngadalë
S’do heq dorë nga librat.

30.
LULET

E ku ka më bukur, t’i duash të bukurat lule!
T’i mbjellësh me kujdes ato e t’i rritësh me pekule?

Do zëvendësojaçdo dëshirë
Me dëshirën për lulëzim.
Të kem boll lule.
Lule të ujis,
E t’i sodis nga mëngjesi
në perëndim…


31.
BISEDOJ ME DIELLIN

Ulet dielli ngadalë
Si një zjarr përmbi çati.
Sytë tek ai i ndal.
O, ç’e rrallë bukuri!

- Kur do vish, sërish, o diell?
- Kthehem nesër në mëngjes.

Dil, hidh sytë lart në qiell.
Me rrezet të përshëndes.


32.
STINËT

Ndërrojnë veshjen stinët…
Dhe unë s’mbetem prapa.
Sipas hapit të tyre
I hedh bukur hapat.

Një ditë vere në gusht
bëra një shaka:

Mora e vesha një xhup;
Pika sa s’më ra…!

“Ngatërrove stinët? –
më ushtoi një zë.

RREZET

Sa u lodha ta kapja
një rreze dielli të artë.
Mendoja ta mbaja
në një shishe me tapë.

Sakaq i thashë babit,
që qeshte me mua:
- O ba, brenda gardhit
gjithë rrezet i dua…!


“Blerta, a s’më thua,
Ç’ta dha këtë mendje?
Rrezet fort i duam.
Janë për gjithë vendet.


34.
ËNDRRA E VËLLAÇKOS

E kam një vëllaçko
në klasë të parë.
Është faqebuçko.
Një ëndërr kish parë…

Sikur kapërceu malin përmatanë.
Neve na rrëfeu,
në gjumë ç’kish parë…

E s’duroi vëllaçkua
Mori sharrë, sqepar.
Tha: “Do shkoj te dajkua.”
U nis për në mal.

Ne si kureshtarë mbushur me merak.

Sytë nuk ia ndamë,
sa u kthye me vrap…


35.
KTHIM NË FSHAT

Na nxiti malli,
U nisëm në fshat.
Në një rrëzë mali.
Sa larg e sa lart!

O ç’na dehu ajri
i pastër llagar.
Uji del nga zalli.
Freskët në behar.


36.
MAMATË E KOPSHTIT

Ju na mbani si mama,
U flasim ne:“edukatore”.

Çdo kopshtar në zemër u mba
Jeni të duruara,
jeni shembullore.

Na argëtoni, na mësoni pareshtur.
me lodra plot,
me vjersha e këngë.

Mes jush kalojnë orët zemërqeshur.
Jeni për ne
gjyshe dhe nënë.


37.
MASKAT

U ka rastisur ndopak,
të përdorni maskë?
Unë – me maskën cjap,
dhe Vjollca laraskë.

Maskat bukur vumë
Thamë…e ç’nuk thamë.
Kuvenduam shumë…
Çlodhëm prindërit tanë.


38.
ZOGU BUKUROSH

Kemi mbi tryezë
lapsat ngjyra – ngjyra.

Mbi skicën e zezë
nisim nga detyra.

Ngjyrosim siç duhet
figurinat bosh.
O, sa mirë duket
Zogu bukurosh!




39.
JANË TONAT

Lodrat në kopsht janë me shumicë.
Lozin gëzimplot gjithë çiliminjtë.

Ka ndonjë nga ne,
Thotë: “Kjo është imja!”
I themi: “Jo, more!,
Mos, vallë, janë të tuat
karriget dhe zilja?!”

Këtu s’ka imja dhe jotja.
Të gjitha tonat janë.
Pa shih, si të sheh shoqja,
kur flet të tilla fjalë…!


40.
TELEVIZORI

Që të ndjeki gjyshi lajmet,
Fëmijët – filma vizatimorë,
Në dhomën e kalamajve
u shtua një televizor.

Nuk ka grindje më tek ne
për kukulla, telenovela
Lajme, sport, ndjek kush ka nge,
kush mbaron punët e tjera…
Kush lë punë a mësime
e në ekran kohën e vret.
Ves të keq u lë fëmijëve;
Çdokush shikimin humbet…

[projekti21_dk]

41.
VESI

- S’e dëgjon të urtën gjyshe, -
më tha motra një mëngjes.
Kur ke gotë, pi ujë me shishe;
Kur do ndahesh nga ky ves?

E dëgjova qetë – qetë.
Mbi tryezë lashë shishen .
Mora gotën shpejt e shpejt.
Shkova që të puthja gjyshen


42.
MIKESHAT DALLËNDYSHE

Mos më thoni, s’paskam miq
Ta besoni, ngritni sytë!
Nuk miqesohem me iriq.
Miqësohem
me miq të atillë,
që me zjarr duan lirinë,
duan ajër edhe dritë.
Larg nga macet, gjarpërinjtë
Po e them sot pa mëdyshje:
Nuk ka mik si dallëndyshet.
Ato s’të harrojnë kurrë,
Edhe kur u hedhim gurë
Venë nga venë jug a veri,
Tek unë kthehen përsëri.


43.
VIZITAT

O sa qejf i kanë vizitat
mamatë tona te mikeshat!
E fillojnë nga politika
dhe mbarojnë te murgeshat…

Kur më merr mua me vete,
nuk më lë, siç di, të loz.
“Qëndro urtë!” – goja i mbetet.
“Mos ngacmo!... e mos e mos…!

Ato hidhen degë më degë
E ç’nuk thonë miket e saj,
Ne të vegjlit hamë shegë,
E teprojmë ca pastaj…!



44.
BOTA JONË

Të mëdhenjtë kanë gjithë botën.
Dhe ne kemi “Botën tonë”…

Bota jonë e vogël
brenda botës së madhe,
sikur shpejton kohën
me lodra, këngë e valle.

Brenda botëes sonë
ne në fluturim.
Ç’lumturi provojmë,
Hajde, sa gëzim!

Jemi si pëllumba,
me dritë në faqe
Në male e fusha
Kudo mbjellim paqe…


45.
NË STAN

U ka rënë ndopak rasti
të shkoni në ndonjë stan?
Goxha stan ka xha Thanasi
Dyqind dele ai mban.

Me merak mbush çdo bidon
plot me qumështin e bardhë.
Shkon në baxho e dorëzon.
Dy kuaj – bidonat radhë.
Dyqind litra qumësht
mbushin dyqind shishe.

Pi motra dhe unë
dhe gjyshi me gjyshen.


46.
TË KESH MIKE JETËN

Ju, poetë e poetesha,
një mendim a ma pranoni?
Kur ndërtoni ato vjersha,
hiqni “djallin” nga fjalori.


Na mjafton veç fjala “Jetë”
Sa e bukur kjo fjalë shqipe!
Për këtë kemi respekt.
Sa e vjetër,
aq dhe mike.


47.
NËNA TEREZË

- As më thuaj.
Në kopshtin tuaj
Ç’këngë mësoni, e mira mbesë?
Pa nxituar, pa gabuar
I përgjigjem pa vonesë:

- Teze dashur,
këngët tona
Nisin që nga milingona
nga bilbilat te shqiponja
Me gojën e vogël
Grushtin sa një vezë
Recitojmë,
këndojmë me shpirt
Për shenjtoren
Nënë Terezë.



48.
PËRPARA PASQYRËS

Nga pakujdesia
u rrëzova në baltishte
Padashur ia vura duart fytyrës.
Ndala vrapin te pasqyra.
Te pasqyra e makinës.

Filloi motra:
“Ishte, ç’ na ishte…!”
Çdo fjalë në vesh më gërvishte…

Fillova me shami
Pasqyrën fshi e fshi…
e prapë më ngjante e baltosur.
“Më parë – tha motra – pastro fytyrën
Pasqyra, o vëlla,
Është e përsosur!
Kot merr inat me pasqyrën…


49.
BULAT E BULËZAT

Vështroj lulet në mëngjes:
Gjethet, gonxhet plot me vesë.
Ato janë pikëlza.
Ne u themi bulëza.


Kur vrapoj në pik të vapës
Mbushet balli bula djerse.
Ngjajnë bulëzate djersës,
Porsi bulëzat e djersës.

Bula djerse, pikla vese
i than dielli me rreze…
Djersë përmbi ballin tin
Dhe mbi lulet plot shkëlqim


50.
BULËZA DHE GOGËLZA

Unë edhe im vëlla
Jemi sot si dritëza,
bulëza dhe gogëlza
Jemi ne duar e këmbë
të vogëlza.
Lozim tok, s’rrimë në vend.
Njëra vajzë,
tjetri djalë,
rritemi ne dalëngadalë.
Kurt ë rritemi dhe ca,
do punojmë si bletëza,
do punojmë si bletëza.
Lum e ardhmja që na ka!
Gjyshwr, mwmw e baba…
Duke qenë te përqafuar,
këtë botë ne e duam…!


51.
NADIA VOGËLANE

(Bebes së mikut tim
Dritan Kardhashi)

Midis ngjyrash – një zambak,
Mbjellur, rritur me merak.
Emri NADIA – me shumë fat.

Gëzojnë prindërit. Kanë hak.
O ç’lezet – syri butak!
Lum ata ç’kanë në prag!


52.
ZOGU I FJALËS SIME

Më vjen në dritare
Vjen në ëndërrime
Zogu bukurosh
Gushë pikalosh
Plot me këngërime…

Shpejt dal në ballkon
T’i hedh kokrra gruri
Zogu fluturon
Shpirti më rënkon.
Mendjen ku s’ma shpuri…!

“Të isha si ty,
o zog fluturak,
shtëpi më shtëpi
do rrija jo pak.

Do lëmoja zënë.
Do t’i çlodhja njerëzit
Me të mirat këngë.


53.
RRITEMI PËR MËMËDHENË

Pa shihni,
sa jemi ne:
Katër pëllëmbë mbi dhe,
Dora
sa një kokove.
Rritemi ne
për atdhe


Përvit rritemi shëndetplot.
Dhe të ditur dhe të fortë
Mëmëdheut …t’i dalim zot
T’i dalim zot Mëmëdheut
si stërnipër
të Skënderbeut .


54.
PO KU JE? EJA, BLEONË!
(Flasin vogëlushët)

Na tronditi zemrat lajmi
për të bukurën Bleonë…
Po, si humbi dhe ku ndali
bashkëmoshatarja jonë?

Atë ditë maji,
pa hyrë nje qershori,
vërsniken Bleonë,
vallë, kush e mori?

Bashkë moshatar
Si u zhduk pa gjurmë?
S’na nxë kënga, vallja,
po s’u zgjidh kjo punë…!

Të gjendet Bleona
natën apo ditën.
Po nuk u gjend motra,
frika nuk na ikën…

Në emër të jetës,
(qoftë dhe midis “resh”)
Sot Bleona Matën
Duam midis nesh.