Motivi i jetës

[Agim Doçi]

Në jetë askurr se kam menduar
cili motiv të jep më shpresë.
As vehten time se kam gjykuar.
se fundi i fundit diçka do mbesë...

Do mbesë një puthje në mes të ditës
a mbas mesnate një përqafim...
nuk ka randsi se shumë prej frikës
kanë humbur vehten dhe dashurin...

dhe janë përpjekur në jetë të jetës
të ulen prap në Fron të saj
i kanë bërë bisht dhe së vërtetës
me klithma boshe, me lot dhe vaj

por vjen një ditë dhe shkrepet qielli
me një rrufe që përcëllon
kur dashurija më fort se dielli
të ngroh, të shkrin... kur dashuron.

Dhe befas ndjehesh që ke ndryshuar
bëhesh i embël, bile poet.
Se çdo njeri i dashuruar
ka poezinë "armën" e vet.

Nga t'ja filloj më parë më thoni?
Nga përqafimet që të tundojnë!?
Mjafton që ju të dashuroni
se pastaj çastet nuk të mjaftojnë...

Të duket dita e shkurtë një çast
Të duket nata një mbretëri...
Kur vjen mëngjezi zgjohesh plot gas
se mbrëmë ke bërë shumë dashuri.

Pastaj takon njerëz të njohur
që rrinë e shohin si të hutuar
lexojnë në sy që je i lodhur
me vehte thonë: - "është dashuruar!..."

Eh, punë e madhe se çfarë thotë Bota
qoftë dhe mendimi krejt kolektiv!
Për dashurinë vetëm do thosha
Ta shijosh jetën! - ky është motiv!

[ISIDORA]

Gimi,

Ka shum kohe qe sjam bere e gjalle ne forum...biles me ke njohur me nje nik tjeter por sot rilexova nje poezi te vjeter, pergjigjia ime un eshte e tepert..........

Ne e gjen celsin e portes sime
Hyr po deshe dhe pa trokitur
Hajde fisnik si hija ime
Kam 1 epoke qe te kam pritur

Mos kij merak se c’thone bota
E gjith bota mbart cmenduri
Hajde si vesa e mengjesit
Te dy te bejme pak dashuri

Me fal vetveten dhe bej cte duash
Merre gjith prushin qe kam ne gji
Dhe mos nguro qe te me thuash
Me ty un ndihem perjete i ri

Ne e gjen celsin e zemres sime
Ke gjetur shpirtin tend binjak
Ne boten tjeter do mbartesh shpresen
Se dashurine e fal jo pak


E frymezuar nga nje tjeter poezi e jotja ............doja te shuaja malle

[bili99]

Në jetë askurr se kam menduar
cili motiv të jep më shpresë.
As vehten time se kam gjykuar.
se fundi i fundit diçka do mbesë...

Do mbesë një puthje në mes të ditës
a mbas mesnate një përqafim...
nuk ka randsi se shumë prej frikës
kanë humbur vehten dhe dashurin...

dhe janë përpjekur në jetë të jetës
të ulen prap në Fron të saj
i kanë bërë bisht dhe së vërtetës
me klithma boshe, me lot dhe vaj

por vjen një ditë dhe shkrepet qielli
me një rrufe që përcëllon
kur dashurija më fort se dielli
të ngroh, të shkrin... kur dashuron.

Dhe befas ndjehesh që ke ndryshuar
bëhesh i embël, bile poet.
Se çdo njeri i dashuruar
ka poezinë "armën" e vet.

Nga t'ja filloj më parë më thoni?
Nga përqafimet që të tundojnë!?
Mjafton që ju të dashuroni
se pastaj çastet nuk të mjaftojnë...

Të duket dita e shkurtë një çast
Të duket nata një mbretëri...
Kur vjen mëngjezi zgjohesh plot gas
se mbrëmë ke bërë shumë dashuri.

Pastaj takon njerëz të njohur
që rrinë e shohin si të hutuar
lexojnë në sy që je i lodhur
me vehte thonë: - "është dashuruar!..."

Eh, punë e madhe se çfarë thotë Bota
qoftë dhe mendimi krejt kolektiv!
Për dashurinë vetëm do thosha
Ta shijosh jetën! - ky është motiv!

Poezia "Motivi i Jetes" eshte nje urim i bukur per Shen Valentin.....rrofsh poet Agim Doci qe ndave me ne kete pershkrim te bukur per dashurine. Nuk ka njeri qe ka dashuruar dhe qe nuk e gjen vehten ne keto vargjet e tua...rrofsh dhe mbetsh i dashuruar perjete..mos mbec pa motiv per vargje te tilla.
Gezuar Diten e Shen Valentinit*

me nderime,
bili99

[Agim Doçi]

ISIDORA
perse neuk behesh e gjalle me shkruaj te lutem se kam shume nevoj te kuvendoj me njerez te mire...

bili99
Je teper fisnik shqiptari im i ILIRIDES. Te pershendes me mall.
ketu me poshte disa vargje qe nuk jane teperta...


Të mundja kohën me dorë t’a ndal
T’a bëja çastin të madh – një jetë!
Miliona puthje të mund t’i fal
E prap nuk ngopem – s’qenka e lehtë.

Unë dashuroj, në shpirt e ndjej
Por s’na del jeta – të gjithë e dimë.
E fal vet vehten – gjithshka e bëj
Veç mos t’a humb Zot dashurinë.

Ajo troket një herë tek zemra
Dhe flet me gjuhën e Perëndive
Është më e bukur, sesa vetë endrra
Është pasuri e pasurive!

Shikomëni sytë dhe do lexoni
Ku është sekreti i dashurisë.
Tek njeri tjetri nëse besoni
Ju çelet porta e dashurisë

Jo nuk më duhet, se çfarë thotë bota
Të gjithë e dinë – jam dashuruar!
Por asnjëherë nuk do pranova
Një çast të ndjehen unë i penduar

Ajo troket një herë tek zemra
Dhe flet me gjuhën e Perëndive
Është më e bukur sesa vetë endrra
Është pasuri e pasurive!

[BlackEagle]

Ajo troket një herë tek zemra
Dhe flet me gjuhën e Perëndive
Është më e bukur sesa vetë endrra
Është pasuri e pasurive!

[/B]

S’është pasuri, se nuk u lodhe
Ta ngrije si kështjellë drejt qiellit
Një mëngjes, kur ti u zgjove
Ajo zbriti nga drit’ e diellit

Por ti e ndoqe mbas, si hije,
Si fëmij, ende i pa rritur
Dhe vure kokën lehtë të flije
Në gjoks të saj, pors’i mitur

Dhe të ushqeu ajo, me ëndrra
Nga ato që si kishe parë në jetë
Tu duk vetja, i lehtë, sa pënda
A ndoshta, si vesë kristal mbi fletë !



Përshëndetjet e mia të sinqerta.

Leonard Seiti

[Agim Doçi]

JU DUA SHUME E SHUME TE GJITHEVE. SHPEJT DO HAP NJE FAQE TE RE NE FORUM. EEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEEJ! KOSOVA U BA REPUBLIKE. U KRYE!!!!!!!!!!

[Nina2065]

Mjafton nje falenderim per Poetin Agim Doci, pasi forumi kete mundesi na e krijoi. Pra , dikur para shume vitesh i kam recituar vargjet e tua, dhe kur kam pare sallen qe eshte ngritur ne kembe , kam menduar, ku asht ky poet, e kaq kohe qe ju ndjek ne forum, ndjehem krenare, Une arrita ti recitoj vargjet e tua. Faleminderit mik.

[Agim Doçi]

Po postoj nje tjeter vargezim timin. Ndoshta do ju pelqeje. Hëmmmm....nuk e di!

Bashkë u takuam krejt rastësisht
Nuk e mbaj...ishte e shtunë!
Meqë më deshte marrëzisht
Dhe unë të dua...ndoshta më shumë.

Mos më kërko në ditët pa diell.
Mos më kërko kur bije shi...
Në se dy ré do jenë në qiell
Do kem në shpirt një xhelozi...

Nëse nuk vij, dil më kërko
Tek vendi ynë...se do kem ardhë.
Prap puthmë ngrohtë, mos u largo!
Më përqafo... se kam shumë mallë.

Drejt teje vij dhe nuk kam frikë
Se nuk më tremb kurr dashurija!
Ajo në shpirt më jep veç dritë
Më pranveron ditët e mija.

Kjo ndjenjë e lashtë tek ti dhe unë
Në sy më jep një shpres të re.
Nuk e mbaj mend ishte shtunë?..
Por kurr s’harroj puthjen që dhé.






.

[hope31]

mos e ve ne dyshim Z.Agim, une jam e sigurte qe do pelqehet

mua personalisht me pelqeu shume.

ju lexoj gjithmone me kenaqesi

[Spleen1]

"Legjendat shkruhen brenda murit ....
por lexohen përtej tij...

Spleen1

[Dorontina]

Në jetë askurr se kam menduar
cili motiv të jep më shpresë.
As vehten time se kam gjykuar.
se fundi i fundit diçka do mbesë...
*******
por vjen një ditë dhe shkrepet qielli
me një rrufe që përcëllon
kur dashurija më fort se dielli
të ngroh, të shkrin... kur dashuron.
*****
Dhe befas ndjehesh që ke ndryshuar
bëhesh i embël, bile poet.
Se çdo njeri i dashuruar
ka poezinë "armën" e vet.
******
Të duket dita e shkurtë një çast
Të duket nata një mbretëri...
Kur vjen mëngjezi zgjohesh plot gas
se mbrëmë ke bërë shumë dashuri.

Pastaj takon njerëz të njohur
që rrinë e shohin si të hutuar
lexojnë në sy që je i lodhur
me vehte thonë: - "është dashuruar!..."

Eh, punë e madhe se çfarë thotë Bota
qoftë dhe mendimi krejt kolektiv!
Për dashurinë vetëm do thosha
Ta shijosh jetën! - ky është motiv!

Mirseerdhet Agimi i nderuar, sejcili gjen veten ne vargjet tuaja
ja dhe une hyra ne keto vargje te juaja qe solla ketu...

E ndjej veten siq e deshiroj
pra Bota te me gjykoj
nuk pendohem me vendimin tim
jeta me takon mua e jo Botes se "lirê"