Blerta Kambo - Fotografi

[Fiori]

Në mbyllje të kursit fotografik "5.6", Blerta Kambo paraqet një seri fotografish të zhvilluara gjatë ditëve që mbante dietë, për të rënë në peshë. Janë 16 imazhe që dokumentojnë vuajtjen fizike dhe psikologjike të një vajze të re, për të qenë "në formë" dhe "e pranueshme" nga shoqëria

Nuk është çudi të flasësh me një biskotë. Shumë vajza e dinë mirë se ç'do të thotë. Kur ishte e vogël të gjithë i thoshnin se ishte e veçantë. U rrit me idenë e të qënurit e tillë. Mendonte se ishte antikonformiste. Se nuk i bëhej vonë për linjat, për dukjen, për ato dhjetëra gjëra, që e shkrinin me "masën". Revistat e modës, femrat e kopertinave, nuk hynin në orbitën e Blerta Kambos. Jo sepse ajo nuk është simpatike, apo nuk pëlqen të vishet bukur, përkundrazi. Por i dukeshin absurde përpjekjet që bënin mikeshat e saj për të qenë në formë, dietat shkatërruese për të rënë në peshë. Tani, nuk është më absurde, as biseda me një biskotë, apo një kafshatë byrek të përgatitur nga gjyshja. ("Të hash, apo të mos hash!") Llogaritë e sasisë së kalorive të çdo ushqimi që përtyp i vërtiten në tru edhe tani, që ka hequr dorë nga dietat. Si një njeri i përfshirë, që njeh shumë vajza që "vetësakrifikohen" për linjat, për tu dukur bukur në sytë e të dashurit, të miqve, të shoqërisë…, Blertës nuk iu desh të mendohej gjatë.

Tema që do të realizonte në ekspozitën mbyllëse të kursit të fotografisë "5.6" ishte "16 ditë - Unë dua të jem anoreksike". Në ciklin me 16 imazhe fotografja e re, Blerta Kambo, ndjek procesin e mbajtjes së një diete tepër të ashpër. Një projekt artistik që angazhon më shumë se një medium. Nuk bëhet fjalë vetëm për fotografinë, por edhe për procesin e dokumentimit dhe shfrytëzimin e trupit të saj si objekt.

Lëng frutash, ujë dhe kafe. Kaq. Ky ishte objektivi që duhet të ndiqte për 16 ditë. Një fotografi portret, një trup dhe një anësore. Poshtë një copë ditari.

Në ditën e parë "Nisa të ndjej peshën e së tërës. Ndihesha e ngopur dhe e ngopur me zbrazëti", ndërsa në të fundit "E zbrazët dhe ngopur me zbrazëti". Një proces i dhimbshëm. Jo me gjasme. Kishte ditë që bëhej keq. Nevoja për tu ushqyer ishte tepër e fortë, por ishte e bindur t'i shkonte deri në fund, edhe pse teknologjia sot bën mrekullira dhe mund të simulonte një anoreksi të mundshme. "Nuk kishte rëndësi nëse do të dobësohesha, apo jo. Rëndësi kishte procesi", - tregon Blerta.

Teksa zhvillonte këtë projekt e ndjeu veten tepër të përfshirë psikologjikisht. "Në serinë e fotografive, 4 janë bosh. Janë ditët kur fillova të mendoja, të analizoja, nëse të gjithë këtë po e bëja për projektin, apo sepse doja të dobësohesha vërtet",- vazhdon ajo.

Gjithçka u kthye në shumë personale. E gjithë bota i dukej e lodhshme. Vetja e shëmtuar. Kishte ditë që nuk shihej në pasqyrë. Një vuajtje e vërtetë, që nuk i shërben askujt.

Çlirimi ndodhi ditën e ekspozitës. "Kur i pashë të gjitha fotografitë të vendosura në mur, kuptova se "vetësakrifica" nuk kishte qenë e kotë. Njerëzit ndaleshin dhe i shikonin fotot me vëmendje, lexonin shënimet e mija. Por vlerësimi më i mirë, përpos çdo komplimenti, ishte rrëfimi që një vajzë më bëri pasi pa fotografitë. Ajo e kishte kaluar vetë atë eksperiencë dhe tek unë pa veten", - thotë Blerta, tashmë e çliruar nga dietat dhe komplekset. "Procesi më i vështirë është t'ia pranosh vetes se po bëhesh anoreksike. Nëse e arrin këtë nuk turpërohesh t'ua tregosh edhe të tjerëve. Këto fotografi më ndihmuan të pranoj një fakt dhe t'i bërtas gjithë botës mbi këtë që po ndodh. Për anoreksinë e fshehtë, për këtë fenomen që duket sikur nuk ekziston këtu tek ne, por që në të vërtetë është shumë i përhapur. Dhe që aty varen shumë raportet femër-mashkull, apo edhe femër-femër".

Do të kishte dashur që fotografitë e saj të mund të ekspozoheshin më gjatë, që më shumë njerëz t'i shihnin e të reflektonin mbi to. Tani që e provoi fuqinë e vërtetë të artit, Blerta po punon për të tjera projekte. Sigurisht, jo më dieta. Është studente e vitit të tretë për Inxhinieri Mjedisi dhe shumë prej serive fotografike lidhen me mjedisin, me raportin që kanë shqiptarët me mjedisin, të cilin e konsiderojnë si diçka të dhënë, që nuk mund t'iu merret. Fotografitë e para që ka shkrepur lidhen pikërisht me fushën që ajo studion, ndotjen... Shkrepje pas shkrepjeje ndjeu se i pëlqente zhurma që bënte diafragma e tashmë s'mund të dalë në rrugë pa hedhur krahëqafë aparatin fotografik tip "Nikon". Çdo gjë e sheh në kornizë dhe fotografon sa të mundet. Por nuk është një pamje e shkrepur kot. Luhet me detajin, me vështrimin, me të pakapshmen prej të shumtëve.

Dikur i pëlqente të shkruantë, të linte shënime gjithandej, por ndodhi një moment "bllokimi". Tek fotografia gjeti një gjuhë tjetër të shprehuri. Prej një lajmërimi-poster mësoi mbi kursin e fotografisë "5.6" të zhvilluar nga Qendra Kulturore Lindart dhe i financuar nga Sëiss Cultural Program Albania, të cilin e ndoqi për tetë muaj. "Më vjen keq që përfundoi dhe dua që me miqtë e mi të zhvilloj një "zgjatim" të projektit "5.6". Ndoshta një shoqatë fotografësh", - thotë ajo. Ndërkohë po përgatitet për një ekspozitë në Paris bashkë me bashkëmoshatarë të saj pjesëmarrës në kursin fotografik "5.6", ekspozitë që përmban këndvështrimet e të rinjve mbi Shqipërinë.

Shekulli

[Harakiri]

Fotoja e mesiperme e marre nga Shekulli. U mundova te gjeja disa foto te tjera por pa sukses.

[helios]

http://www.projekt56.com/web_all/gal...a_gallery.html :)

[benseven11]

E ku qenka arti ty?BS

[Harakiri]

Shhh se te degjojne feministet. Buzeqesh e mirato.

[sirena_adria]

Artistja shqiptare Blerta Kambo finaliste në konkursin prestigjoz ‘Circa Prize’ në Londër, ja si të votoni

Fotografja dhe artisja vizuale Blerta Kambo është shpallur finaliste për Circa Prize, një çmim prestigjioz i arteve bashkohore për artistët e rinj, e organizuar nga Circa Art ( Instituti Kulturor i Arteve Radikale Bashkohore) në Britaninë e Madhe


Fotografja dhe artisja vizuale Blerta Kambo është shpallur finaliste për Circa Prize, një çmim prestigjioz i arteve bashkohore për artistët e rinj, e organizuar nga Circa Art ( Instituti Kulturor i Arteve Radikale Bashkohore) në Britaninë e Madhe.

Blerta është përzgjedhur nga një grup kuratoresh, së bashku me 29 artiste te tjerë, si finaliste, në një konkurs të hapur me pjesmarrje nga e gjithë bota. Kjo është hera e parë që një shqiptare është finaliste për Circa Prize.

Video e saj “Gur i rëndë” / “Heavy Stone”, u shfaq me 3 shtator në ekranet e mëdha të Sheshit Picadilly Circus, në Londër. Po ashtu video u shfaq në Berlin dhe në Milano, në të njëjtën orë lokale 20:23.

Video e Blertës trajton në mënyre poetike si videoart, temën e emigrimit.

Konkurohet për dy cmime, një të vendosur nga juria ( e cila përbehet nga disa prej emrave më të afirmuar të artit bashkohor) dhe nje votë e publikut.

Ju mund të shihni e të votoni për Blerta Kambon në linkun e mëposhtëm: https://circa.art/circa-prize-2023/blerta-kambo/


Shqiptarja.com

https://shqiptarja.com/lajm/artistja...a-si-te-votoni

[sirena_adria]

https://www.youtube.com/watch?v=yaZMmzDdNN8

Fotografja Blerta Kambo finaliste në “Circa Prize 2023” në Londër

Wake Up - TCH / Shtator 2023