“Qemal Staf-izmi” në imitim të “Che Guevar-izmit” për të bashkuar veteranët dhe Teena

[Xhuxhumaku]

“Qemal Staf-izmi” në imitim të “Che Guevar-izmit” për të bashkuar veteranët dhe Teenagers

Tuesday, 29 January 2008

Nga Besi BEKTESHI - Qemal Stafa komunisti lider, i rinisë të tillë në vitet e pushtimit fashist, nuk ka qenë pjesë e proletariatit dhe familja e tij mund të konsiderohet me nivel jetese dhe intelektual shumë mbi mesataren e Shqipërisë, jo vetëm në 20 mars të 1920 kur ka lindur ai, por edhe në vazhdim.Po ashtu si revolucionari i pa arritshëm për nga fama botërore dhe nga biografia e tij me një aktivitet të madh që ka Che Guevara. Familja e argjentinasit ishte pikërisht mbi nivelin mesatar dhe në asnjë mënyrë pjesë e proletariatit. Akoma ka dyshime mbi ditëlindjen e Guevarës në se është 1928-ta apo 30-ta, por ajo që dihet qartë është se diferenca midis heroit revolucionar i stampuar në gjokset e një pjese të madhe të rinisë të majtë me heroin prej të cilit vjen edhe “Dita e Dëshmorëve” është gati një dekadë. Stafa nuk ka pasur jetë që ti lejonte aktivitet të mbushur dhe të gjatë. Njerëzit normalë dhe jo të pirur drejt indoktrinimit, Qemal Stafën e njohin për tre gjëra kryesore. E para, sepse në vitin 1939-të kur arrestohet për veprimtari politike deklaron se “jam komunist” dhe bën legale atë frymë dhe ide që akoma nuk guxonin ta bërtisnin zyrtarisht shumë persona në grupet komuniste. E dyta, se kishte një farë talenti gati “migjenian” për të shkruar me pseudonimin “Brutus” dhe këtë e ka bërë në rini për t’ju përmbledhur në 1961 në librin “Qortimet e Vjeshtës”. E treta, se vdiq në mënyrë shumë të diskutueshme në 5 maj të 1942, duke u bërë kështu mbas vdekjes figura më e vlerësuar nga Enver Hoxha, duke ju dhënë emri i tij dhe datës së vrasjes së tij, një vlerë tepër të madhe. Janë vënë dhjetëra emra ndër të cilat stadiumi jonë kombëtar, shkolla dhe lagje kudo etj. Figura e tij me syze e stampuar është më e përhapura si poster në Shqipëri komuniste. Pra kemi një vdekje të diskutuar dhe përfolur si te “Che” ashtu edhe te Stafa. Kemi një talent për të folur dhe shkruar si te “Che” dhe te Stafa. Mbas vdekjes si “Che” dhe “Stafa” janë trajtuar si figura glorifikuese të revolucionit dhe luftës. Posteri dhe figura e stampuar e “Che” tepër e madhe për shtetin e vogël ish komunist si Shqipëria, siguron krahasimin e mundshëm për të kuptuar heroin e përbashkët të idesë. Ndër të tjera kanë ndryshime të dy figurat dhe kryesorja është se Stafa vdiq vetëm 22 vjeç dhe me një aktivitet jo kaq të madh sa të vinte në ditët e mbas marrjes së pushtetit kur edhe mund ta pushkatonin, por edhe mund të pushkatonte. “Che” kapet i plagosur në këmbë dhe vritet, me gjakftohtësi xhirohet, fotografohet dhe demonstrohet me sa duket për tu bërë pikërisht heroi që është sot, kurse Stafa vritet dhe mbas tij pushkatohen dhe persekutohen një dorë njerëzish që nga Zef Ndoja i akuzuar nga koka e komunizmit shqiptar dhe katër personat që kanë akuzuar Hoxhën për këtë vrasje apo burgosja, internimi dhe ekzekutimi i të gjithë personave që u gjendën atë ditë në shtëpinë ku Stafa u vra. “Che” rebelohet dhe arrin të japë dorëheqjen edhe nga Kastro dhe përgatit revolucione si në Kongo dhe Bolivi, kurse Stafa nuk arrin të shkojë në Vlorë dhe të organizojë rininë antifashiste shqiptare. Nejse nga njëra anë “Che” që ka sunduar botën në figurën e tij të revolucionarit dhe njeriut rebel anti kapitalizëm dhe në anën tjetër “Stafa” që 19-të vjeç deklaronte se ishte komunist dhe vdes në mënyrë të dyshimtë kur të gjithë shpëtuan dhe që ka dominuar Shqipërinë, me figurën e tij të heroit komunist. “Che”është ai që lidh vazhdimisht dy breza në distancë moshe, atë të kaluarin me më të riun dhe që bën pikërisht mbushjen e një hapësire boshe që kanë punë dhe nuk kanë kohë të merren me histori të kaluara apo që nuk kanë më intensitetin dhe vlerën për tu ndjekur pas. Ky është edhe në fakt mendimi i jashtëzakonshëm dhe tepër praktik i themeluesve të fondacionit “Qemal Stafa”. Ato akoma nuk kanë arritur të vendosin kultin e Stafës dhe me sa duket akoma nuk kanë idetë dhe njerëzit e duhur për reklamën e madhe që duhet në këtë rast. Kjo vihet re, se dhe sit-i i fondacionit është akoma në ndërtim. Zoti Rama ka vënë saktësisht re se me Stafën do të lidhë breza, por i duhet të bëjë edhe një fushatë propagandistike të themeltë për dy brezat në distancë midis tyre. Pra do lidhë nipat me gjyshërit dhe kjo nuk është ide krejtësisht e dobët, pavarësisht nga realizimi që deri tani është i dobët për nga fushata dhe elementët përbërës të cilat më shumë kanë nevojë për ide se sa lekë të cilat fondacionit nuk besoj se i mungojnë. Nuk di a kanë dalë stemat me figurën e fondacionit Stafa dhe të komunistit të deklaruar si i tillë në 39-tën, por edhe shallet e flamujt me fytyrën me syze dhe imitacionin e bustit e Qemalit që dikur e kanë bërë me qafë të trashë dhe syze, që të ngjante edhe intelektual dhe njeri sportiv dhe i fuqishëm fizikisht. Nuk di, a ka në zyrat e fondacionit “postulate” apo të thëna të shkruara të Qemalit? Ndoshta në zyrat e larta të PS-së ku jam i sigurt se jo vetëm që janë “profesionistë të majtë” por edhe të rinj në mendime a i kanë menduar këto, sepse pikërisht për këtë gjë është krijuar fondacioni “Qremal Stafa”. Për të përpunuar politikat e reja dhe programet e reja bashkëkohore të Partisë Socialiste. U binda akoma më tepër për këto të bekuara programe dhe ide të reja, kur pashë në takimin e fondacionit edhe zotërinjtë Zheji, Stefani dhe Minxhozi, që patjetër midis një 19-të vjeçari që deklaron jam komunist dhe një 26-27 vjeçar si Rama që daklaron antikomunizmin e tij në momente kthesash, ndoshta preferojnë të dytin që fshihet mbas të parit. “Qemal Stafizmi” është një imitacion i viteve të sotme i “Che Guevarizmit” për të mbajtur brezat të lidhur. Rama do të fusë në një “sandviç” të gjithë 20-60-të vjeçarët që nuk para duan t’ja dinë për histori të tilla komunistësh dhe akoma më shumë fondacionesh që kanë si shembull një komunist të tradhtuar, sipas disa të thënave nga vetë komunistët dhe që ka akoma njerëz të gjallë që dinë, por që kanë lënë edhe djem edhe nipa të cilët sëpaku kanë qenë në takim te ky fondacion. Përzgjidhet si me “zgjuarsi” Stafa si emër për u pasur poster, sepse ka qenë komunist dhe pse është vrarë nga një tjetër komunist ose njëfarë “komunistvrasësi” si Enver Hoxha. Kuptohet se Stafa dhe Che janë në kohë të ndryshme dhe fama e të fundit është më e madhe nga që është bërë i përbotshëm dhe nga që Stafa edhe pse më përpara si kohë, në doktrinë nuk arriti të ketë aktivitet. Tani pikërisht këtë gjë kërkon të bëjë Edi Rama dhe fondacioni “Qemal Stafa”. Unë në fakt nuk kam asgjë kundër figurës së Stafës edhe nga që në shtëpinë time për ish seminaristin e “Jezuitëve” dhe pastaj gjimnazistin e një prej shkollave më të mira në Shqipëri si Gjimnazi i Shtetit në Shkodër, është folur me respekt. Me respekt për inteligjencën e tij dhe për interlokutorin me kolorit. Patjetër që duhet pranuar se Stafa ishte mbi disa lloje të ngecurish në klasë dhe hamejve apo marangozëve dhe profesioneve të tilla, të cilët kishin në dorë edhe grupet komuniste. Por Stafa nuk e zgjati figurën e tij më tepër se me sa duket këto cilësi e çuan në vdekje të sigurt. Një ish seminarist i “brumosur” me ide të komunizmit internacionalist, patjetër që është një prodhim tepër i rrezikshëm për ata që komunizmin në Shqipëri e donin për të “rregulluar hesape” dhe jo për ideal. Në këtë pikë, pa i hyrë shumë problemeve si kujt dhe si ju shërbeu Stafa këtij apo atij, më duhet të pranoj se ai ishte një prej djemve më me nivel intelektual në mesin e të ashtuquajturve komunistë shqiptarë të asaj kohe. Në se Stafa do të vazhdonte, vërtetë nuk i dihej, por ka shumë mundësi që komunizmin dialogues që Stafa shkëmbente, do të ndëshkohej ashpër jo vetëm nga Enver Hoxha, por edhe nga të tjerë mbas tij. Për njerëz të tillë, flasin edhe disa të mbetur dhe të fantaksur si nga shërbimi që i kanë bërë diktaturës, por edhe nga shpëlarja që ju ka bërë “medemek-demokracia” e këtyre 17-të viteve. Harrojnë se ka akoma djem dhe vajza të njerëzve që nuk jetojnë më dhe që me Stafën apo Shanton kanë bashkëpunuar dhe pasur aktivitet. Ka letra dhe të thëna, por edhe fakte të cilat ndoshta dhe ju vjen dita e dalin. Ky nuk është problemi sot. Problemi është pse Stafën nuk e lanë rehat, por formuan një fondacion në emër të tij. Ideologjikisht Qemal Stafa nuk ka as çfarë t’ju mësojë dhe as çfarë t’ju sugjerojë socialistëve të sotëm. Ai ishte në fillimet e rrugës së tij prej komunisti dhe kaq. Si i vrarë apo i eliminuar nga Hoxha, nuk mund të trajtohet problemi dhe efekti “Fondacion” pasi jo vetëm Stafa nuk pati jetë, por edhe figura e tij u lartësua ndoshta nga ai që e vrau duke ju bashkëngjitur dhe akoma më shumë, u vu në krye të të gjitha figurave të tjera komuniste. As kjo nuk shkon. Po atëherë, çfarë lidhje ka një e majtë moderne dhe evropiane me parime të një tregu dhe prone por edhe të kapitalizmit të përparuar dhe human me emrin e Qemal Stafës? Nuk ka kurrfarë lidhje përveç strategjisë aspak të ndershme dhe aspak të majtë dhe progresiste për të ngjizur breza dhe “Kooptuar” vota. Prandaj thashë se fondacioni nuk ka një postulat të Stafës. Nuk ka një parim të madh të tij të thënë dhe shkruar për ta bërë devizë të socialistëve të sotëm. Che Guevara ka dhe përveç kësaj, ka mobilizuar lëvizje të mëdha brezash edhe në Evropën perëndimore që zakonisht janë të majta (grupe rinore) dhe radikalizohen kur pushtet dhe ekonomitë lëkunden. Këtë efekt kërkon edhe Rama, por artificialisht dhe jo me ndërgjegje dhe dashuri për Stafën. Kemi këtu edhe njëherë shembullin e papërgjegjshmërisë që klasa politike e jona ka në brendësi të saj. Vendosjen e emrave dhe ndereve kur ju leverdis dhe jo se ndjejnë këtë, apo atë emër apo teori dhe gurë themeli. Po të kishte pasur si qëllim një tjetër predispozitë përveç asaj që të mbajnë nipa dhe gjysha bashkë, Rama do të kishte pasur sëpaku një emër tjetër dhe me vlera të një persekutimi apo dënimi dhe denigrimi nga diktatura. Ka emra plot dhe ka pasur burra që ndoshta nuk kanë qenë hapur dhe plotësisht kundra PPSH-së apo PKSH-së dhe diktaturës, por kanë vepruar disi më butë apo edhe kanë kërkuar tjetër model interpretimi të fakteve politikë dhe ideologjikë. Jo, një figurë e tillë edhe pse komuniste por që është dënuar nga komunistët dhe që vërtetohet dhe plotësohet si e tillë, nuk e do Rama. Rama kërkon Stafën që vdiq si komunist dhe nuk dihet në se në momentin e fundit e kuptoi se kush po e vriste. Ramës ky i duhet sepse pleqve thotë “ju kam dhënë një komunist” kurse të rinjve “ju kam vënë si emër një person që u vra nga komunistët”. Person që t’ju demonstronte të gjithëve se çfarë ishte diktatura (Stafa nuk pati kohë të jetonte në diktaturë) dhe si e kishte pësuar dhe ai, duke qenë pjesë e ingranazhit nuk do, sepse i prish punë. Prandaj ato që ja kanë propozuar këtë emër Ramës, janë tepër të rafinuar dhe tepër të pa sinqertë për pikërisht “komunistngrënien” që ka ndodhur në Shqipëri. Patjetër që diktatura vrau dhe preu krahun tjetër, por enverizmi ka vrarë, prerë dhe denigruar, me mijra e mijra komunistë, të cilët mbase nuk kanë deklaruar në 39-të se “jam komunist”, por si të tillë kanë lënë eshtrat për idenë e tyre që rezultoi edhe për faj të mendjeve të çmendura, në një “mishngrënie” kolektive e pashembullt. Stafa mbase ka qenë i pari apo ndër të parët që e pësoi, por ai nuk jetoi të shikonte në zbatim “dashurinë e tij të 39-ës” dhe viteve të adoleshencës. Ai ishte datëlindje 1920 dhe jo 1908-ta dhe në këtë drejtim, nuk kishte as kohën e duhur të provonte gabimin dhe fajin, duke qëndruar në dashurinë e gabuar të tij përgjithmonë mbas vdekjes. Këtë gjë do të sanksionojë Edi Rama? Akoma më keq dhe akoma më mungesë sinqeriteti në të majtën e çoroditur shqiptare. Në këtë drejtim përdorimi i Stafës si një figurë unanime e të majtës shqiptare është një blof dhe një virtualitet negativ. “Che” ka të drejtë të jetë i tillë, sepse ai pati kohë të shkonte pas mendimeve të veta dhe të rebelohej si ndaj kapitalizmit, por edhe ndaj rusëve dhe akoma më tepër ndaj Kastros. “Che” ishte një revolucionar i majtë krejtësisht indipendent dhe radikal që për më tepër fjalën “Jam komunist” nuk e ka përmendur, duke shkuar afër deri te parulla “Socializmo o muerte” të shkruara në të gjitha fasadat e Havanës. Çfarë do të shkruaj kryebashkiaku i Tiranës në fasada. “PO, Jam një komunist” dhe të vendosi posterin me syze të figurës më intelektuale të re, të komunistëve shqiptarë?

sot.

[ujkus]

tema qendron dhe duhet te kishte me shume jehone. krijimi i fondacionit eshte njesoj si kopi ku pd po mbytet nga jashte dhe tashme eshte e eleminuar plotesisht kasta e vjeter,te cilet po gezojne plotesisht vitet e fundit para pensionit .

po njesoj eshte ne ps. virusi eshte i njejte, e njejta metode pune. qemal stafa vihet kudo .qemali este che e shqiperise por megjithate nuk arriti ta shihte koltin e tij .

"miq komunizmi eshte ideali i vertete i njeriut . njeriu i paster dhe perfekt .
ai qe punon sa ka fuqi dhe merr sa duhet
ai qe do shokun me shume se vetja "

edhe pse garnityra ndryshon eshte e njejta pjate

ideal me "qemal stafa" .
kjo pjata shoqerohet me ver te bardhe

[keshtjella]

Qemal Stafa ishte nje hero per kohen e vet nder te vetmit qe nuk u perlye me ate cka ndodhi me pas! Pa me thoni pak cte keqe ka te jesh idealist sic ishte ai ne ate kohe!
E cuditshmja eshte qe FRESSH fton nipin e Zogut ne pervjetorin e krijimit dhe pastaj i ve emrin Qemal Stafa fondacionit.