Ne daten 5-01-2008, u promovua ne Elbasan, romani im i pare, i titulluar "Deti pa dallgė".
Ne kete roman kam hedhur kujtimet e mija femijenore, (89-97),
vuajtjet qe kam perjetuar ne kurbet, Greqi, si dhe dramen ekonomike qe na
shkaktuan firmat piramidale, ne vitet 97.
Romani u mireprit ngrohte, u botuan disa artikuj ne gazetat lokale e te kryeqytetit.
Mund ta blini ne te gjitha librarite e Elbasanit, ose porositni nepermjet internetit.
Per ti dhene nje shije fillestare lexuesit, po botoj pasthenien dhe nje prej 12 kapitujve te tij.
Lexim te kendshem, dhe mos ngurroni te jipni mendimin tuaj,
bashkekombasi juaj,
Rezart Palluqi
Pasthenia
Pjesen me te madhe te ngjarjeve te shkruara ne kete roman i kam perjetuar personalisht me shpirtin neper dhembe. I etur, si nje qenie jashtetokesore, e cila perfiton papritur driten e syve, ashtu edhe une renda te zbuloj driten e lirise. Emigrova ne moshen gjashtembedhjete vjecare drejt maleve te thepisura greke, ashtu sic beri i tere brezi im i pervuajtuar.
Nuk e di nese mund ta quaj drite lirie, sepse asnje piktor apo arkitekt nuk ma pikturoi fenerin e saj. Si nje drite hyjnore e perfytyroja lirine tek kaperxeja per here te pare malet greke. Dhe kjo drite hyjnore, per cudine me te madhe, nuk u dogj nga flaket e zjarrit te realitetit deri ne vitin e kobshem, 1997.
Sadoqe disa here ushtaret greke me keqtrajtuan barbarisht edhe pse marshova kafsherisht per dite te tera midis maleve greke, ndjenja e deshires per te jetuar i lire, nuk e humbi forcen e saj magjike. Kjo ndjenje, dhjetera here me e fuqishme se sa forca e logjikes njerezore dhe e trupit tim, me teper buronte nga nevoja per te qendruar ne kembe se sa prej shpirtit te lirise.
Po, po, kjo ndjenje kaq shpirtlenduese i ngjante rrezeve te diellit, te cilat shuhen ne shtratin e perendimit dhe ndizen me drite magjike ne shtratin e lindjes. Si mund ta shijoja une ndjenjen e lirise? Duke udhetuar per dite te tera, here kembezbathur dhe me stomak te zbrazur, neper kodrat, malet dhe fushat e pafundme greke. Edhe kur ia arrija qe t'u shpetoja rrjetave primitive ushtarake dhe policore greke, me priste nje tirani e re: bodrumet e erreta, te lageshta, krevati me kembe te thyera alumini si dhe frika e tmerrshme nga arrestimi i policise, e cila m'i godiste dritaret e zemres si nje cekic i pameshirshem. Tmerri policor dhe diskriminimi u bene vaji i kandilit te shpresave te lirise dhe me shkaterronte endrren per te jetuar si nje qytetar i denje.
Te emigrosh nen nje qiell tjeter nuk eshte edhe aq e tmerrshme. Edhe zogjte shtegtojne ne vise te largeta, te ngrohta. E paimagjinueshme eshte qe te emigrosh dhe mos te te jepet rasti te ndertosh folene tende edhe pse perkohesisht. Por me e kobshme eshte te shtegtosh dhe te mos guxosh te enderrosh per vendin tend te lindjes. Gjate neteve te zhytura ne vetmi, ne bodrumet greke, nuk guxoja te enderroja per Shqiperine, sepse menjehere me zgjohej ne shpirt tmerri se si do t'i rikaptoja malet e paqyteteruara greke.
Nderkaq, nje djalosh shtatembedhjete vjecar, i cili sodiste pa kokecarje rruget e qytetit dhe u frikesohej maleve te larta, vleresohej si qullac, si dikush qe udheton drejt se ardhmes ne nje qerre te rrenuar.
-Ik! C'ben ende ketu?- me zienin veshet nga peshperimat e fqinjeve, kur rrija ndonjehere gjate ne Elbasan.
-Ende nuk e theve qafen, ti lope e shterur?-belbezonin kambistet ne sheshin e shitblerjes se "lumturise".
-Prape erdhe, o fatkeq!?- kelthiste Anesti, kur me shihte te ngarkuar me nje thes te bardhe ne krah tek hyja i gezuar ne bodrumin e veglave.
Astinomia*, bisha te egra, barkas, au, ohhh, me theve brinjet!
Ja, keshtu ballafaqohej drita e lirise me vitet e mija, te njoma, te pafajshme rinore...
* Nga greqishtja Policia
heres tjeter vijon njeri prej 12 kapitujve
mos ngurroni te vizitoni faqen time personale: www.rezartpalluqi.com
Krijoni Kontakt