Rrustem Geci

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


K A R R O C I E R I

Poemë, për njëshekulloren pavarësi

O tokë e lavdisë së madhe
O atdhéu im i gjithmonshëm
Kënga për lirinë s´u mplaka
Kënga për lirinë s´ u shuaka

Shqipëri e pellazgëve, ilirëve
Shqipëri e të gjitha kohërave
Në këtë ditë të 100 vjetorit
Shqipëri, lavdi dita e flamurit

Yhaa, përtej dhe më përtej
Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Me këtë karrocë të 1912-ës
Unë kam 100 vjet që udhëtoj

Zgjohu o Ismail Qemali
Zgjohu o Metush Krasniqi
Do t´ju zgjom ë nga varret
Në festën e madhe të lirisë!..

2
------------------------------------

Fryj frymë e egër e kohërave
karrocieri qerren s´ ndalon
ti që zemrën mua ma lexon
kam një këngë për harresën

Shqipëri e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Ismail Qemalit
Shqipëri e Adem Jasharit
Një urim ke nga Kumanova

Nënë Shqipëri! Nëna e jonë
Rilindëm sërish, u përtrimë
Me nënë-tokën unë bisedova
Pse kënga jonë ka kaq himn

Me këtë karrocë të historisë
Kam një shekull që udhëtoj
Yhaaa përtej dhe më përtej
Yhaaa përpjetë e më përpjetë

3
-----------------------------------

Shqipëri e prushit dhe flakës
Shqipëri e fushave me bukë
tri janë varret tona të mëdha
që në gjumë më trokasin

Në këtë tokë me Shqipëri
me Kosovë, iliridë e Çamëri
kam një gëzim prej qytetari
dhe perjetësi prej shqiponje

Shqipëri e 13 mijë vjetëve
Shqipëri e më të lashtëve
ke një urim nga Manastiri
nga Presheva, Molla e kuqe

Kjo botë e jona me Shqipëri
rrënjët i ka shumë të thella
dhjetë mijë vjet në Pellazgji
dhe tre mijë vjet në Iliri

4
------------------------------------

Në këtë festë të shqiptarëve
kjo ditë na gjen të bashkuar
me dy shtete shqiptare
dhe me pavarësi të njohura

Lufta e mbytur e Trojës
Një ditë do të dalë nga varri
Këtë ma thotë mendja ime
dhe 15 universitetet shqiptare

Shqipëri, e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Ymer Prizrenit
Shqipëri e gjithë shqiptarëve
Né çdo ditë po zgjërohemi

Me këtë karrocë të 1912-ës
unë kam 100 vjet që udhëtoj
për të ardhë tek kjo ditë
Për të ardhë tek kjo festë

5
------------------------------------

Shqipëri e Gjergj Kastriotit
Shqipëri e Abdyl Frashërit
Shqipëri e Azem Galicës
Yha, përpjetë e më përpjetë

O mendja ime e munduar
mos ma kujto Katallanin
as zonjën e tij Katallaneshën
që e gjakosën popullin tonë

Në këto pamje me Shqipëri
në këto pamje me Kosovë
kohën që e kam përpara
me këngë të zemrës e mbajë

O Shqipëria ime e dashur
O toka ime e hyjnueshme
dua të jem më afër yjeve
aty ku e pi kafenë gjeniu

6
-----------------------------------

Shqip , Ilirisht, Pellazgjisht
janë këngët e gjuhës shqipe
jem një e shkruar e njëjtë
dhe një e folme e njëjtë

Nga qyteti i bukur i Tiranës
i ftoj të gjithë shqiptarët
të këndojmë himnin bashkë
dhe të kremtojmë së bashku

Nën qiellin blu të atdheut
kudo gjethojnë gjelbërimet
pemë të netëve me hënë
dhe pemë të ditëve me diell

Në këtë orë të 100 vjetorit
Shqipëria feston Shqipërinë
mija vjet të kohës së drithit
mija vjet të kohës së bukës

7
------------------------------------

Nënë Shqipëri, nëna e jonë
krejt brenda lirisë së krijuar
kam të sotmen e përditshme
dhe të ardhmen e pafund!..

Shqipëri, jam kërkues i lirisë
këtë ia kam thënë gomerëve
brenda Trojës ende ka tym
brenda Trojës ende ka tenda

Yhaa, përpjetë e më përpjetë
Yhaaa, përtej dhe më përtej
jam gjak i këtyre fushave
jam frymë e këtyre maleve

Në këto njëqind vjet Shqipëri
Në këto njëqind vjet Kosovë
Në çdo ditë të atdheut tonë
Lirisë i shtohet një ëndërr!..


p.sh. variant i korigjuar/ Rr. G

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


L A N D R I

Na ishte njëherë një zog
me qiell shumë të gjerë
Dardani e kishte emrin
Iliriane e kish mbiemrin

Në mbretërinë e tokës
atë zog të gjelbërimeve
të ngjashëm me kaçubat
mëllenjë Kosova e quan

Ai zog poetik i fushave
I motshëm 13 mijë vjet
rron Fushës së Kosovës
po s´ i një lirik i madh

Adhoani, një trim dardan
nga shkambijtë e Trojës
Trojën e pa si e varrosën
për të ndryshuar kufijtë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


[LEFT]

Lulet e banakut

Të dielën, të hënën
I “bardhi” ish i zi
Të hënën, të dielën
Një shi puth një shi!

Dardani e Monika
“Romeo e Zhulietë”
Monika e Dardani,
Drama ishin v e t ë

Liqenit të Gjenevës
Dallga-dallgën tund
Mbi varkë të liqenit
Putheshin pa fund!

Të dielën , të hënën
S h i t ë s i ishte i ri
Pas luleve e banakut
Monika s´ishte e tij!

Qyteteve të Evropës
“Biznesi” s´ ka kufij
Kulmet a r r i h e n
Por drama përmbi!..[/L

EFT].

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


Këshilltari i popullit


Me ajrin e bardhë të fushave
me ajrin e bardhë të maleve
me ajrin e bardhë të lumejve
me ajrin e të gjitha dritareve
shqiptarët do të bashkohen
për aq sa ndarja na ka ndarë
Shqipëri,ngjit rrezet në pemë
merri frymë zjarrit që jeton
historia shkruhet vazhdimisht
Shqipëri, shpreh shprehësit e
tu, ngritu mbi kohët e këqija
dhe merr udhën të përpjetave
afrohu më pranë vetes, më
pranë tokave tua të zemrës
bashkojë të gjitha krahinat
bëhu bashkë me Kosovën
bëhu bashkë me Iliridën
bëhu bashkë me Çamërinë
për aq sa ndarja na ka ndarë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


PORTRET MOLLËS


Rrënjët i ke të dheut të zemrës
ushqimin e ke të dheut të tokës
ujin e ke prej shiut të bardhë
frymën e ke prej ajrit qiellor

Pemë e mollës, mollë në degë
ke emrin më të pakufishëm
të tokës që të ushqen e mbanë
të tokës që vetëm gjelbëron

Pemë e mollës, mollë në degë
jetojmë në të njëjtin habitat
që nga lindja e njeriut e këtej
ti je pema jonë më tokësore

Pemë e mollës, mollë në degë
tregomë diçka nga jeta jote
nga mendimet tua të gjelbra
nga përjetimet tua prej peme

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci – Poezi nga libri” Kryengritësit


SKËNDERBEGASIT


Kjo Rendje e Skënderbeut
nëpër trojet ku flitet shqip
është një testament i gjuhës
që ia lidhë plagët atdheut

Kjo Rendje e Skënderbeut
nga një qytet në tjetrin
është rendja jonë e menduar
për një ëndërr gati të fjetur

Kjo Rendje e Skënderbeut
në këtë kohë aq të vështirë
është kushtrim i qenies sonë
që i thërret gjithë shqiptarët

Kjo Rendje e Skënderbeut
në tokën e të përjetëshmëve
është atdheu ynë, toka jonë
né që kemi nderin ta duami

2 )
----------------------------------

Shqipëri e tërë shqiptarve
rend trojeve të atdheut
brenda ke Skënderbegasit
dhe Rilindjen kombëtare

Ky popull i më të lashtëve
me 13 mijë vjet moshë
zemrën e ka të këtij dhéu
dhe qiellin të kësaj toke

Kjo Rendje e Skënderbeut
ku bukës i thonë bukë
në gjuhë e ka shqiponjën
në gjuhë e ka flamurin

Ky zgjim i Skënderbeut
në këtë milé të kësaj kohe
është himn për Shqipërinë
është himn për Kosovën


GJAKU I SHTËPISË


Ku i ke trimat moj shtëpi
derën ty kush ta ka mbyllur
luftë ka kudo nëpër Kosovë
i zoti shtëpisë ku do të jetë

Shtëpia heshtë, shtëpia s´flet
retë nga pak pluskojnë shi
dritaret qajnë për pak diell
era pemët sa shumë i dridhë

Ku i ke trimat moj shtëpi
dikur këtu kishte pesë djemë
dy vajza dhe prindërit e tyre
athua tani ku mund të jenë

Shtëpia heshtë, shtëpia s´flet
këtu mungokan edhe fqinjët
me pika gjaku qenka oborri
me pika gjaku qenka shtëpia

2
-----------------------------------

Nënë e Luftës e hapi derën
eja këtu brenda ti o njeri
në kopësht kam dy kufoma
o udhëtar i mirë më ndihmo

Kush je ti o Nënë e fisme
jam prej gjakut të shtëpisë
tre djem i kam në luftë
ata janë te Mali i Martirëve

Shoku qytetar prej qytetit
kë po e kërkon këtu i vetëm
kërkoj djalin dhe nusen
janë në UÇK, a i keni parë

Dreni yt dhe nusja Derada
janë në mbrojtje të atdheut
me ta janë tre djemtë e mi
me ata është tërë Kosova!..

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



SHTIRACAKËT

Ne jemi shumë barinj
që e mbushim qytetin
dhe vendet vakante, në
ministri dhe parlament
në kuzhina e restorante
e salone promovimesh
Ne jemi shumë barinj
nga vathat e Kosovës
dhe kemi mënyen tonë
të ushqimeve e pijeve
dhe dehjeve në orgji
Ne jemi shumë barinj
të lidhjes së lidhjeve
partiak të panginjur
për tituj dhe për poste
për para dhe për femra
Ne jemi shumë barinj
që qytetin e mbushim
me shtiracak të kohës

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci - poezi nga libri "Jeta në letër"


NËPËR ILIRI


Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i Kosovës
ujë i bardhë i maleve
ujë i bardhë i borës

Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i Kosovës
ujë i dhéut të zemrës
ujë me Shkup e Iliri

Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i Kosovës
ujë ynë i perëndishëm
ujë që derdhet ilirisë

Tërë uji i lumit Vardar
është ujë i kombit
ujë i réve të rimta
ujë i shkriftë i gurrave

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


Gjaku shkrimor


Jeta e shkruar në letër, dhe
e shpërndarë në biblioteka
shprehë qenësinë e gjuhës
gjakun shkrimor të shqipes

Atdheut tonë nëpër Iliri
nxeh dielli,fryn era, bie shi
fjala shqip lexohet në libra
fjala shqip shkruan në letër

Nëpërmjet gjuhës së folur
dhe gjakut shkrimor të saj
fjala shqip mbillet s´i lule
fjala shqip mbillet si pemë

Gjakut shkrimor të shqipes
fjala në male është e lartë
fjala në fushë është e gjerë
fjala në det është e thellë!..

[Rrustem Geci]

Rrustem G e c i


Ilirishtja shqipes


Jam gjuhë e stërmoçme
jam gjuhë prej të parave
jam para Atllantishtes
e folmëja ime shkruhet

Shkrimet në Kuniformë
mund t´i gjeni edhe sot
nëse studiuesit e gjuhës
do të dinë të më lexojnë

Këputja e disa hallkave
krijoi shumë përmbytje
u shuan shkrime të tëra
vepra krejt të fillimit

Jam gjuhë e shqiptarëve
i thotë ilirishtja shqipes
jam e dhéut të zemrës
jam gjuha që bën dritë

[Rrustem Geci]

MOLLA E K U Q E

( p o e m ë )

( Trimit popullor, Heto Kokës )

Mollë e kuqe - mollë me gjak
Tri serbiat - tye t´ kanë hak
Mollë e kuqe - mollë me fletë
Tërë Toplica - tharë ka mbetë

Zogu i shqipes - kah fluturon
Shqipja shqip, jetën këndon
Vëllau - pikë e gjakut ku ka ra
Pema e tokës kund s´është tha!

Heto Koka - e Gjelo Guri
Dy simbole - që i ka flamuri
Molla e kuqe - me trimin flet
Çështja tokave- keq ka mbetë!

Heto Koka - një trim me nam
Zaptuesit serb kudo i vranë
Kjo Kosova- s´ është pa trima
Troshat e bukës- i bën vetima!

Burgu i Nishit – një Çelo kullë
Heto Koka - shpinën s´rrudhë
Besa e burrave e dhënë n´Sefer
Më urdhëron - të rroj me nder!

Në Kosovë plotë janë kullat
Brez pas brezi luftojnë burrat
Në një mesnate - në terr të zi
Molla e kuqe - i shfaqet në sy

Memzi erdha - o trim i madh
Unë jam Molla e tharë e ndarë
Heto Koka Mollën e pëvetë
Pse kjo hënë -veç hyn e s´flet

( Është hënë burgu, o im vëlla
Shih Serbia s´i na ka nda )

Burgu i Nishit - një burg i zi
Vret me pranga - trimat s´i ti
Burgu i Nishit- liri ndëshkon
Vret me pranga-Kosovën tone

Heto Koka – në këmbë u que
Mollë e kuqe - me m´ tregu
Motër e gjakut - pse po qan
Plagët tua i kam n´çdo anë!

Në Kosovë kur lindet djalë
Kah molla e kuqe e puthin në ballë
Mollë e kuqe - mollë me gjak
Tri serbiat mua m´ kanë hak!

- Buzët tokës m´ju kanë tharë
Pa luftuar dhe gjak pa marrë
Ah Toplicë... e Jeni Pazar !..
Plagët tuaja i kam ( këtu ) varr!..

Burgu i Nishit thërret “pomoq”
Heto Koka “Nishin” e dogj
Heto koka - thyen qelinë
Flakë për flakë vret xhandarmërinë
Heto Koka dhe Gjelo Guri
Ranë në luftë - të rrojë flamuri!..

Prishtinë, 1979 - 1981

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


PIANO NË ART


Kosovë, këngë e shtëpisë
tokë e lashtë e lulëkuqeve
ji emër peme, ji asht i tokës
gjak i gacave të prushit

Zonjë e fushave dhe maleve
këtu u lindën shqiptarët
stërgjyshërit tanë, pellazgët
dhe gjyshërit tanë, ilirët

Kosovë e marsit, dhe prillit
kam flakë të jetës në gji
ji e shenjtë dhe e florinjtë
ji e pasur dhe e mençur

Me këtë këngë të shtëpisë
e dua një kupë me verë
nga dorën e Deas Dardane
me dorën tënde, Shqipëri

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


PIANO NË ART


Kosovë, këngë e shtëpisë
tokë e lashtë e lulëkuqeve
ji emër peme, ji asht i tokës
gjak i gacave të prushit

Zonjë e fushave dhe maleve
këtu u lindën shqiptarët
stërgjyshërit tanë, pellazgët
dhe gjyshërit tanë, ilirët

Kosovë e marsit, dhe prillit
kam flakë të jetës në gji
ji e shenjtë dhe e florinjtë
ji e pasur dhe e mençur

Me këtë këngë të shtëpisë
e dua një kupë me verë
nga dora e Deas Dardane
me dorën tënde, Shqipëri

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


LOTËT E SHPIRTIT


Elegji për Shpresa Gecin

Zemër e lules, zemër e jetës
vdekjes të gjithë i përkasim
në çdo çast ecim drejt saj
vdekja i zgjedhka të vetët

Zemër e lules, zemër e jetës
i ftohti saj të bukurën e than
vdekjes të gjithë i përkasim
mbretër, të pasur, shenjtorë

Vdekjes të gjithë i përkasim
gjeniut të saj si dilet përpara
po jeta qenka udhë e pafund
vdekja lotin e paska të rëndë

Zemër e lules, zemër e jetës
vdekjes të gjithë i përkasim
Shpresa, ti na le të pikëlluar
e mua më le të qaj me shiun

[Rrustem Geci]

Rrustem G e c i


HIMNI I SHTËPISË


Ju dua të gjithëve ju dua
më shumë se veten time
jam pikë e ujit të Drinit
jam gjak i kroit të vërrinit

Besa besë, besën kam dhënë
ëndrra jonë këtu nuk mbaron
plagë kam trupit me Shqipëri
plagë kam trupit me Iliri

Besa-besë, Besë ku po shkon
në Çamëri do shkoj se s´bën
Dijesës fjalën ia kam dhënë
një pikë gjak e kam për vatan

Besa-besë, besën kam dhënë
Shkup e Ohër është toka jonë
ku mje nis moj lulja me erë
te Molla e kuqe, në Preshevë!..

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


K R E M T I M I


Art është qyteti me libra
koha në të cilën krijojmë
është lumi, duna e bërë nga
erërat, dhe puthja në diell

Art është universi njerëzor
dehja vetëm me një njeri
hijeshia e armatosur thjesht
dhe koha e lënë për dashuri

Art është gruaja shtatzënë
princi i reve të plagosura
zbritja poshtë territ sublim
dhe njohja në terrin sublim

Art është qeshja e fëmijëve
hija e panjohshme e fjalës
udhët që ndjekin krijimin
pjesa e ëndrrës në ëndërr

[Rrustem Geci]

Ese letrar për librin e Skënder Buçpapjt, „Frikë nga atdheu“

RRUKË, MRRUKË, NDRRUKË…

Libri i Skënder Buçpapajt, „Frikë nga atdheu“ është një thirrje hyjnore e mbijetesës poetike e cila është e nevojshme në kohën tonë më shumë se kurrë, për të mbajtur gjallë diellin në vargjet tona. Shkrimtari, publicisti dhe eseisti Skënder Buçpapaj është vendali i Tropojës epike. Ai ia njeh nga afër zemrën Shqipërisë, dhe frymën e ajrit që Shqipëria e konsumon. Buçpapaj një disident malsor nga gjigantet e alpeve shqiptare, ka një jetë që i bie me çekiç mureve që ndajnë!.. Nuk jam as Platoni as Jezui, por një shkrimtar që do udhën për tek nëna, tek gjiri i saj, tek jeta e saj, tek Gjylë Buçpapaj. Me këtë parathënie poetike hapet libri i shkrimtarit, Skënder Buçpapajt ”Frikë nga atdheu”. Brendia e poezisë të Skënder Buçpapajt, është poezi e gjerë, e thellë, me leksik dhe figurë shumë të pasur. Në poezinë „Tamël zanash“, poeti Buçpapaj, na e shfaq gjithë fuqinë e tij poetike, njeriun poetik të truallit tonë. Hënën e marrin nëpër fletët e aheve / dhe e shndërrojnë në tamël zanash / nëpër krojet fund ashté…tamlin e zanave foshnjat e pinë…Vargje vërtet të bukura, të përkryera, perla. Evat e sotme vazhdon poeti, janë të krevatëshme,../ ato e dinë se në parajsë, ai që i ka falë do t´i presë pa asgjë…Libri poetik i Skënder Buçpapajt „Frikë nga atdheu“ është i konceptuar nga shtatë cikle, dhe brenda ka 210 poezi. Gama poetike në poezinë e Skënder Buçpapajt është e gjerë.

Arti poetik i Skënder Buçpapajt është i ngrohtë dhe mbresëlënës. Në poezinë „Ndërsjelltas“ poeti shpërthen si në asnjë pezi tjetër; Tani asnjë rrugë s´duhet të të sjellë te unë/ bëje të pamundurën që asnjëra prej tyre të të mos sjellë te unë / vërtiti nga të duash rrugët / ngatërroi si flokë një vit e më shumë të pakrehura / bëji lëmsh e hidhi në zjarr rrugët / edhe nëse betohesh se të gjitha të sjellin te unë / bëj të pabërën, shpik të pamundurën…/ vdis, zhvdis, jeto, çjeto / Mos shkel në asnjëren prej tyre / Të bëhem unë dëshmitar …Në këtë poezi himn, poeti Buçpapaj, tregon se është gjigand në letërsinë tonë të bukur. Disa nga poezitë e Skënder Buçpapajt mund të quhen rrëfenja, rrëfenja poetike model. Në kohën tonë poezisë nuk po i shkojnë punët dhe aq mirë. Ajo here-herë qan, i dalin lot. Tyrifilët, ata që e zgjyrin fjalën e shenjtë të poezisë, e ndotin me gjithfarë baltërash, ata janë bijtë e mjegullave të palara,.. Rrukë, Mrrukë, dhe Ndrrukë…Poezia e Skënder Buçpapajt është poezi e mirëfilltë, poezi e cilësisë së lartë, poezi e idesë së luleve. Në poezinë „Rrugës së ashtës“ poeti Buçpapaj na shpie në një ambient të virgjër poetik. Rrugës së ashtës / kam shkuar shpeshherë / pa më vënë re…të takoj… popullin e ashtës,..ketrat, arinjtë, zogjtë, zvarranikët, krimbat.. Tematika e poezive të Skënder Buçpapajt është krejt e veçantë nga poetët e tjerë. Duket e thjeshtë, por shumë diell dhe jetë ka brenda. Ndërsa, në poezinë „Guri kalbur“, Buçpapaj bën një gjetje të shkëlqyer, dhe përdorë një figurë krejt të veçantë nga poetët e tjerë. Në fund të kënetës ushqen klorofilën e lëmashqeve / Në zemër i lëshon filiz ëndërra/ ëndërra e shëndërrimit në baltë… Ndryshimi mes idesë së luleve dhe gurit të kalbur është se as lulja dhe as guri nuk kanë as kujtesë, as kohë. Realizimi poetik i autorit këtu është i përkyer. Dramaturgjia poetike e figurave; Rrukë, Mrrukë, Ndrrukë, shkruar nga autori Buçpapaj, është një gjetje nga më të realizuarat në poezinë moderne shqipe. Librin „Frikë nga atdheu“ unë e bleva para pak ditësh në Prishtinë. Dhe jam i befasuar për të mirë me vlerën poetike të librit. Meqenëse librit i kam bërë dy lexime, vlerësimet e mia kanë të bëjnë me një libër vërtetë të arritur. Tematika e poezive të Skënder Buçpapajt është nga më befasueset. Në poezinë, “ Nëpër fletët e aheve”, po edhe në poezi të tjera, poeti ka zgjedhur një ambient të paprekur poetikisht. Askund më të kulluar / se në fletët e aheve / agimin nuk mund ta kemi / prandaj, kullojeni nën kullojsen / e fletëve të aheve… Kjo ese është një ftesë për të hyrë në brendësi të librit, dhe të shpirtit poetik të Skënder Buçpapajt. Zotëri Skënder, urime për këtë libër të arrirë. Presim edhe poezi të tjera nga ty. Shëndet e jetë të gjatë krijuese!

Rrustem Geci – Dortmund

[Rrustem Geci]

KËSHILLTARËT

Me ajrin e bardhë të fushave
me ajrin e bardhë të maleve
me ajrin e të gjitha dritareve
shqiptarët do të bashkohen
për aq sa ndarja na ka ndarë
Shqiptar të të gjitha trojeve
merrni frymë zjarrit që ndizet
historia shkruhet me të bëra
që nga e hëna në të djelen, që
nga mëngjesi, deri natën vonë
Shqipëri, e gjithë shqiptarve
afrohu më pranë tokave tua
tokave që fqinjët ty t´i morën
bëhu bashkë me Kosovën
bëhu bashkë me Iliridën
bëhu bashkë me Çamërinë
për aq sa ndarja na ka ndarë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

Vozitësit e "Uliksit" nguteshin

Kur u mërgova nga vendi im
befas më dolën ca vargje
që më bën të qaj përmbys
e të bërtas me sa fuqi kam
dy Kosova i kisha në zemër
njëren atdhe, njëren dashuri
të përjetshmes jetë si dilet
përpara. Jeta vet më mori
dhe më hypi në qerren e saj
këtu përtej tha, e ke mërgim
ajo natë e fundit në Kosovë
mu duk s´i një Trojë në flakë
udhë për tek muzat s´shihja
kohën e kisha tepër të pakët
vozitësit e "Uliksit" nguteshin
i mora dy Kosovat me vete
njëren atdhe,njëren dashuri
duke mos bërë ndonjë lavdi
që veten ta quaj të kënaqur

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


JETË HEROIKE

Sot do t´ua them hapur
se s´i e ndjejë dhimbjen
si hyjnë fjalët në poezi
e ëmbla syve pse fshihet

Poezia vargjet i merr nga
jeta, nga ndjesia përreth
nëpër çaste ajo na dehë
shërim nga harrimi nuk ka

Fati ma dhuroi vet Kutinë
e Pandorës, që të hallisem
me të, dhe me vetveten
burgun po e bëj me muzën

Me qetësi prej shkrimtari
unë njoha shumë vende
dhe dashurova një grua
të veçantë nga të tjerat