Rrustem Geci

[Rrustem Geci]

Kohët e mia

- të nderuarit, Flamurit kombëtar

Sa herë e shoh flamurin
sytë më mbushen me lot
nga i gënjyeri flamuri ynë
nga i mashtruari flamuri ynë
Sa herë e shoh flamurin
më kujtohen të rënët në betejë
dhe të burgosurit e panumërt
që rraheshin dhe dënoheshin
për më të shtrenjtën e Kosovës
O i shenjti flamuri kombëtar
e mbaj në mend shumë mirë
kur gjykatësi dhe gjykatësja
( mjerisht të dy shqiptar )
më dënuan me 5 vjet burg
për ngritje të flamurit kombëtar
në dasmën e djalit tim
Sa herë e shoh flamurin
më kujtohet i gënjyeri flamur
nga mashtruasit e lirisë
Sa herë e shoh flamurin
më të parin e betejave
më kujtohen kohët e mia
dhe flamuri i munduar!..

[Rrustem Geci]

JETA E LIBRAVE

Prej qëmoti është thënë
prej qëmoti është shkruar
se kjo jetë është me beteja
dhe me dhimbje të mëdha

Për të gjithë ata që krijojnë
dielli është një zot më vete
një i plotfuqishëm i dritës
një pemë gjigande e tokës

Prej qëmoti është thënë
liria është betejë e kuqe
për ata që dinë të punojnë
dhe t´i bien bukur kitares

[Rrustem Geci]

Zëri i një kohe
Letërsi

Adem Demaçi

















Atdhetarit, Adem Demaçit

Që në moshë krejt të re
tufanet më mbërthyen
si në drama karrocierësh
duart i bëra grusht
dhe fjalës i dhashë frymë
Në tërë jetën time
luftë kam bërë me terrin
dhe plagën e dhimbjes
e kam thënë hapur
në gjitha vlimet në Kosovë
unë kam qenë i pranishëm
Në atë kohë të dënimeve
pak kush guxonte
që mendjes t´i thoshte
të ngritët kundër pushtimit
dhe fjalës së plagosur
Më thirr pëshpëriste guri
më thirr pëshpëriste uji
më thirr më thoshte dielli
dhe nxirre fjalën që zien
dhe fshima plagën o bir
se këtu bëhet luftë
se këtu vritet liria
Thirjeve të vuajtjeve dhe
të dhimbjeve, ua dhashë
fjalën, u betova; se edhe
në kohë të dënimeve
dhe të vrasjeve pa gjyq
unë do ta ngrej zërin
për gjaken time, Kosovën
Shokë të mi të luftës
liria nuk ka çmim
liria nuk ka moshë
gjaku i saj jemi të gjithë!..

Rrustem Geci - Dortumnd

[Rrustem Geci]

Atdhetarit, Adem Demaçit

Që në moshë krejt të re
tufanet më mbërthyen
si në drama karrocierësh
duart i bëra grusht
dhe fjalës i dhashë frymë
Në tërë jetën time
luftë kam bërë me terrin
dhe plagën e dhimbjes
e kam thënë hapur
në gjitha vlimet në Kosovë
unë kam qenë i pranishëm
Në atë kohë të dënimeve
pak kush guxonte
që mendjes t´i thoshte
të ngritët kundër pushtimit
dhe fjalës së plagosur
Më thirr pëshpëriste guri
më thirr pëshpëriste uji
më thirr më thoshte dielli
dhe nxirre fjalën që zien
dhe fshima plagën o bir
se këtu bëhet luftë
se këtu vritet liria
Thirjeve të vuajtjeve dhe
të dhimbjeve, ua dhashë
fjalën, u betova; se edhe
në kohë të dënimeve
dhe të vrasjeve pa gjyq
unë do ta ngrej zërin
për gjaken time, Kosovën
Shokë të mi të luftës
liria nuk ka çmim
liria nuk ka moshë
gjaku i saj jemi të gjithë!..

Rrustem Geci - Dortumnd

[irfancana]

Poezi të bukura me laryshi temash e figura të qëlluara.Ju lumtë.

[Rrustem Geci]

Poezi të bukura me laryshi temash e figura të qëlluara.Ju lumtë.

E bukura e Kosovës

Gjinjët i kam grurë të bardhë
buzët i kam të kuqe si qershi
jemi në tokën e dashurisë
në një kopsht plotë me lule

Më quaj ( tënden ) i dashur
të quaj ( timin ) o shpirt
për ty kam ardhur sot këtu
të jem sonte vetëm me ty

Në këtë jetë të përkoshme
më puth dhe më përqafo
gjinjët i kam grurë të bardhë
duaj, puthi, se ty po t´i fal

Të jetojmë këtë çast tonin
jemi lule të përkohshme, të
dashuruarit s´i shpëton njeri
as lulja, as kopshti, as deti!..

[Rrustem Geci]

UDHËT E POEZISË

Poezia ecën përpara çdo kohe
për njëmijë e më shumë vjet
në dukje ajo ecën e heshtur,në
brendi me krahët e mëngjesit

Ai që di ta bëjë poezinë, ai
duhet të ketë mësuar dhimbjen
që fryma e tij të ecën përpara
ajo e do një kohë për të ardhë

Në tërë këtë qiellësi të jetës
krijim i tokës është gjelbërimi
erëat, mërmërimat, të reshurat
ngjyer janë në gjakun e diellit

Joni është i kënaqur me veten
ai jeton me punët në bujqësi
në atdheun e tij të vogël
poezia ecën përpara çdo kohe

[Rrustem Geci]

Udhët e shqipes

Më shumë se 100 shekuj
janë hapat e mi nëpër kohë
kohët e mia nëpër shekuj
shkronjat e mia në gjuhë

Më shumë se 100 shekuj
jam gjuhë e shqiptarëve
gjuhë e shqipes së lashtë
gjuhë e shqipes së sotme

Më shumë se 100 shekuj
jam gjak gjuhësor i shqipes
nënë e gjuhëve të Evropës
nënë e indoevropianishtës

Më shumë se 100 shekuj
unë këtu e bëj historinë
në të përjetshmit tim atdhé
në të përjetshmen Shqipëri

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


K I T A R A

Kosova ka aq bukuri
për ta dashuruar të gjithë
për ta kënduar të gjithë
për ta përqafuar të gjithë

Mbi këtë tokë martire
né njëri-tjetrin e deshëm
dhe ditën që u betuam
i shpallëm luftë armikut

Kosova e do Shqipërinë
si dielli që e do tokën
si pema që e do rrënjën
si lumi që e do detin

Në këtë tokë të Shqipërisë
Kosova ka aq bukuri
për ta dashurar të gjithë
për ta kënduar të gjithë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

LIRIKË ME TROJË

- Monolog i lashtë

Unë mbret i vetëm i Trojës, zotëra
juaj, gjithë dijet ia fala vendit tim
njerëzëve të mirë të këtij qyteti
Hijet që lëshojnë pallatet e mia
janë prej yjeve, prej hënës, e diellit
Troja shumë e çmon lirinë. Pyeteni
filizat e ëndërrave që rriten këtej
ata në ( qeshje ) i kanë shkronjat
dhe në vaj vuajtjen e dëshpërimin
Gruaja Trojës, është grua e dashur
grua e ditur dhe nënë e trimave
dashuri e saj e lindi tërë këtë qytet
Rrugët për në Trojë janë mbushur
yje ka qielli, dhe ende është natë
dardanët kudo po grumbullohen
t´i mbrojnë tokat dhe kullat e tyre
Troja nuk jepet, dhe Troja nuk falet
Helena, vet e deshi djalin tim, ajo
marrëzisht u dashurua në Paridin
Menelau ishte i lindur pa kallij
Troja s´ka pse të frikohet, jemi në
vendin tonë. Një gjak janë ilirët
zemërimi mund të jetë i fshehur
po djali e vajza çdo çast përqafohen

Në Trojë po grumbullohen dardanët
që Troja nga heshtja të mos digjet
yje ka qielli dhe ende është natë
përpara kemi një luftë të gjatë
Ky plazh me rërë mund të duket i
shkret. Por nata ka humbjen e vet
Edhe i forti hekur prej zjarrit digjet
edhe i forti hekur pas zjarrit piqet
Iliada e Homerit na e ruajti Trojën
na e ruajti gjuhën, qenien të folmen
për Paridin, Eneun, dhe Kreuzen
kjo ditë e bukur me kaq Trojë
na shpie vet kah udhë e muzave
ku shkrimtarët ( i bëjnë ) këngët
Në Histori rrugët janë të ngushta
hije e hyut e di çka do të ndodhë
dhe dielli tani na njeh të gjithëve
çdo rreze e tij është fjalë e shkruar
hijet që trembin i njohim mirë
pa qenë i mirëfilltë s´bëhesh, Priam
kali që gjëja i theu muret e Trojës
ishte sajim i përshkruesve, Homeri
ishte gjak i ynë, Dhe në veprën e tij
dardanët i këndoi bashkë me Zeusin

Rruga për Trojë shtohet e ngushtohet
Hijet e diellit në luftë nxirosen
Troja do të mbetet një kujtesë e jona
derisa nuk zbardhet hileja e Helenës
do duhen ndoshta edhe mijëra vjet
që e vërteta e Trojës të thuhet, drejt
O fat i Trojës, O tragjedi e Priamëve
I thërras mëndjet e gjitha perëndive
popullit unë vetë do t´ia them; Troja
do digjet, po edhe fitorja e armikut!..

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

LULET E BALTËS

Në shtresat e vrara shoqërore
në shtresat me të vetë-rënë
ngre krye morali i plagosur
lulet që kurrë s´do shërohen

Këta njerëz kaq të pësuar
dhe këto lule të poshtëruara
kanë një gjak krejt si tonin
dhe të lindur janë krejt si né

Tek këta njerëz të përmbytur
me narkotikë dhe me krim
kundërmon tërë balta e jetës
që mund të kalbë një shoqëri

Në birucat e më lakuriqëve
dhe në terrin e më nepërkave
aty aksidentohen prostitutët
të vetërënët e luleve të baltës

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

Të mirat e jetës

Një rreze foshnjë në lule
mbi petalet është zgjuar
i gëzohet përqafimit, me
të bukurën bimë të tokës

Faqet kuq i kam nga stina
kraharori i tëri më digjet
poezia pluskon e lumtur
në këto pamje të Kosovës

Me diellin njihem që moti
po adresën unë nuk ia di
ai vjen vetë nga kosmosi
të bëhet foshnjë në lule

Ju që dashuroni çdo çast
në natyrën e kësaj toke
jetojeni fatin tuaj, duajeni
dashuria është e gjithëve

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



I BURGOSURI I IDESË

Jam zë i fjalës së plagosur
jam zë i fjalës së ndaluar
dhe jetoj ku jeton Kosova
dhe jetoj ku jeton Shqipëria

Në flakët që vetëm rriten
goditem nga valë të ashpra
nga përsëritjet monotone
të akteve të konferencave

Jam zë i fjalës së murosur
jam vetja ime e paluajtshme
në këtë tokë të pëjetshme
jam i rebeluar juaj për liri

Në luftën që kemi përpara
kam plot të pashpërthyera
jam arti që nuk mburrem
jam arsyeja që nuk jepem

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

E R M A L I

Jeta kurrë s´ më pyeti
ji mirë, si je, çfarë bën
a kam shpirt për vuajtje
a kam gjak për dhimbje

Jeta kurrë s´ më pyeti
a kam hise nën qiell
cilat janë udhët e mia
a kam të korra nën diell

Jeta kurrë s´ më pyeti
sa shi kam në zemër, sa
peshë kam në thembër
a kam lot për të qarë

Jeta kurrë s´më pyeti
sa është i imi ky diell
sa është i imi ky prill
sa është imja kjo jetë

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


Shenjtëria e fjalës


Shenjtërisht trokiti në mua
zuri vend ku ndizej zjarri
ajo vet erdhi prej së larti
të shkrihet ku muza shkrinë

Shenjtërisht trokiti në mua
në të përjetshmen e zemrës
me vete kishte dhe kohën
dhe një ëndërr të pa perëndi

Shenjtërisht trokiti në mua
erdha tha, që të më yjëzosh
jam pa emër dhe mbiemër
më mbush me frymën tënde

Shenjtërisht trokiti në mua
jam poezia tha, mikja jote
shpesh ty të kam turbulluar
poet, hap rrugën, jam fati yt!..

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci


LIRIKË ME TROJË


Rruga për në Trojë mbetet e gjatë
yje ka qielli po vazhdon të jetë natë
agim i kuq i arbërit, i kuq shndritë
prej ajrit lart dielli vet na soditë
dardanët kudo po grumbullohen
t´i mbrojnë tokat dhe kullat e tyre
Helena e deshi vet djalin tonë, ajo e
pëlqeu marrëzisht ta marr për burrë,
Troja s´ka pse të frikohet, jemi në
vendin tonë. Një gjak janë ilirët
zemërimi mund të jetë i fshehur
po djali dhe vajza fort përqafohen
Rruga për në Trojë mbetet e gjatë
yje ka qielli po vazhdon të jetë natë
përpara kemi disa biliona vjet
njerëzimi ka rrugë të gjatë në jetë
ky plazh me rërë mund të duket
shkret. Por nata ka humbjen e vet
Iliada e Homerit i këndoi Trojës
po përshkruesit atë e ndryshuan
në favor të grekëve të kohës sonë
Për Priamin, Eneun, dhe Kreuzen
shqiptarët do ta ngrejnë të vërtetën
për luftën e Trojës, dhe rreth Trojës
ai kryeqytet ynë i përtej dardanëve
i shtrirë i tëri në trojet tona: Nuk
ka harrim Troja, as shqipja e lashtë
në Histori rrugët janë të ngushta
pa qenë i mirëfilltë s´ bëhesh mbret
Kali që gjëja i theu muret e Trojës
ishte sajim i përshkruesve, Homeri
ishte gjak i ynë, Dhe në veprën e tij
dardanët i këndoi njëjtë me Zeusin
Rruga për në Trojë mbetet e gjatë
yje ka qielli po vazhdon të jetë natë
Troja mbetet lufta më e lexuar
derisa nuk zbardhet, Dasma e Trojës
do duhen ndoshta.. edhe mija vjet
që e vërteta e Trojës të thuhet, drejt!..


p.sh. Variant i plotësuar, Rr. Geci, tetor, 2012

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



A R T I


Poezia është mëmë e arteve
mëmë e familjeje së madhe
ajo të vetët i ka shkrimtarët
ajo të vetët i ka dhe gjenitë

Në zemrën dhe shpirtin e saj
asgjë s´lindet përpara kohës
kjo botë herë-herë e gjakosur
edhe nën hije ka Promethé

Kosova kudo është e dashur
historia e saj më jep zemër
kujtesën përse ta thjeshtojë
ajo më duhet në çdo kohë

Shqipëri e artit dhe e fjalës
në poezi kam pronat e diellit
pronat e yjeve dhe të hënës
urtësinë e të gjitha mendjeve

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci



A F E I D A


Si t´i rimbledh unë ditët
çastet që s´kthehen më
e pyesja sot dhimbjen
plagën që nxirrte tym

Vrajat që ka dashuria
rrënjët askush s´ia di
ajo ngrihet mbi vuajtjet
dhe ecën nëpër dhimbje

Kujdes o njerëz të mirë
kujdes fjalën dashuri
ky mbiemër i shenjtë
e meriton që ta duam

Në të gjitha jetët tona
brenda banon dashuria
krijuesja më hyjnore, e
të gjitha përqafimeve

[Rrustem Geci]

Rrustem Geci

A M A N E T I


Pjesë të tokës së pushtuar
toka të Shqipërisë së lashtë
të mbytura nga fqinjët tanë
çdo ditë po bëhen të lira

Pellazgji, jam mbetja jote e
lashtë, Jam n´tokën që më
ka mbetë. Jam 13 mijë vjeç
në dhéun tim të zvogëluar

Në këtë truall të atdheut
një varr në diell e dua
m´u në kodër ku vetëton
m´u në kodër ku bubullon

Shqipëri, Kosovë , Iliridë
trashëgimtare të shqipeve
amanet tokat e pushtuara
amanet ta bëni gjeniun!..

[Rrustem Geci]

Rrustem G e c i


K U A N T I K E

Letra s´ka gojë, s´ di të flasë
të zezën mbi të bardhën e dua
nga gjërat e shkruara në letër
mësojnë njerëzit e kësaj bote

Energjia, masa, sasia e dritës
fjalën e bëjnë më të plotësuar
fjalën e bëjnë më të shenjtë
përmes saj mprehim qëllimin

Në impulset e fjalës së bukur
fotonet shpërthejnë në xixa
energjinë e më të ndjeshmes
energjinë e të dhimbshmes

Në shpirtin e gjerë të fjalës
thërimet e fituara të shijes
lirojnë nxehtësi mendimesh
kuantike nga më të kohës