A erdhi dita kur "Kosova e pavarur" varet nga kosovarët?

[biligoa]

Në shtator të 1991-shit, Parlamenti i Kosovës shpalli pavarësinë e Kosovës nga Serbia, e cila u përforcua më pas me një referendum popullor, me pjesëmarrje absolute të shqiptarëve në të. Kjo, pasi Millosheviçi në ‘89-ën e detyroi me forcë Parlamentin e Kosovës të pranonte amendamentet e Kushtetutës Jugosllave, që eliminonin de facto autonominë e saj, e pasi Parlamenti në kushte gjysmëilegale rebelohet e shpall Kosovën republikë në korrik 1990. Në mënyrë simbolike, pavarësia u shpall gjithashtu pak muaj më parë edhe nga disa grupe veprimtare të shoqërisë civile kosovare, të cilët kryen këtë akt në protestë të stërzgjatjeve në vendosjen e statusit. Madje, ato ditë, në një reportazh në shtyp, thuhej se shtëpitë e sheshet e Kosovës po zbukuroheshin për të pritur pavarësinë. Po këto i bie të jenë thjesht gjeste ekzibicionizmi kombëtar, sepse Kosova do të jetë e pavarur, veç kur të thonë kështu ata që s‘janë kosovarë.

Këto ditë, kur flitet vazhdimisht për Kosovën, dëgjojmë të bëhen pyetje e të diskutohen çështje që duket sikur anashkalojnë ose marrin si të dhënë një kusht bazë, pa të cilin debatet do të ishin thjesht një kënaqësi teorike: "A është gati Kosova për të qenë e pavarur"; "a ka Kosova kapacitet shtetformues"; "çfarë do bënin Serbët sikur të shpallej pavarësia e Kosovës"; "do bashkohej Kosova me Shqipërinë pas shpalljes se pavarësisë"; "çdo ngjajë në Mitrovicën e Veriut kur Kosova të shpallë pavarësinë"... Këto pyetje janë të gjitha logjike e me shumë vlerë sikur të dinim diçka: "A do ta shpallë, në fakt, Kosova pavarësinë kësaj radhe?", apo do na thonë rishtas se faktori ndërkombëtar kërkon që të presim edhe ca, ose ka dalë me një shpikje tjetër për të shtyrë ndryshimin e statusit. Nëse s‘kemi as më të voglën ide se si t‘i përgjigjemi kësaj pyetjeje bazë, atëherë diskutimi i të tjerave është si të rrahësh ujë në havan.

Por, kësaj radhe, sido që mediat nuk kanë mundësi të parashohin si do të shkojnë punët me statusin, ato kanë mundur të krijojnë një vlerë të re gjithëkombëtare. Kjo energji mediatike ia doli kësaj radhe t‘i prijë opinionit publik e të krijojë një valë pozitive shqiptarie, që është njëkohësisht një ndjenjë përgjegjësie e qytetarie ndaj njëri-tjetrit. Fokusimi i mediave në çështjen e statusit dhe mençuria e udhëheqësve kosovarë për të mos e diskutuar në këtë fazë çështjen e një bashkimi eventual me Shqipërinë, i kanë bashkuar shqiptarët kudo qofshin ata nëpër Ballkan. Por, një energji e tillë nuk është hera e parë që shpaloset si nga gazetarët e Kosovës, si nga ata të Shqipërisë, por më pas lihet të humbasë në erë. Sepse, ato forca, që në fakt kanë në dorë edhe gurin, edhe arrën, pak ndikohen nga diskutimet tona. Kjo varësi e gjithë procesit nga faktorë të jashtëm ndihet edhe nëpër faqet e shtypit kosovar dhe shqiptar. Kjo duket te paraqitja më e gjerë, e hollësishme dhe më prioritare për nga rëndësia, e zërave të huaj të angazhuar në diskutimet e statusit të Kosovës, si dhe përshkrimi i ngjarjeve lidhur me këta zëra kryesisht nëpërmjet opinioneve e editorialeve, në krahasim me ngjarjet brenda Kosovës, që zakonisht paraqiten nëpërmjet raportimesh të thjeshta.

Por, nënvlerësimi i asaj që mund të bëjë Kosova vetë, është para së gjithash një dukuri e realitetit kosovar, jo veç e mediave. Dhe ky pajtim i politikës dhe mediave në këtë pikë veçse e thellon problemin. Në procesin e bisedimeve për statusin vërehen shenja pafuqie dhe inferioriteti nga ana e udhëheqësve kosovarë dhe sidomos ekipit të unitetit. Sot, ata premtojnë rishtas, siç kanë bërë edhe shumë herë në të shkuarën, se sapo të përfundojë procesi negociator, do të shpallet pavarësia. Por, a do ta mbajnë fjalën kësaj radhe? Tani ia morëm dorën të gjithë: sapo përfundon një raund bisedimesh, nis tjetri në formë zinxhiri. Ende kujtoj fotot e botuara në një të përditshme shqiptare në korrik të këtij viti, pas deklaratës së A. Cekut, se Kosova do ta shpallë pavarësinë në mënyrë të njëanshme nëse Këshilli i Sigurimit dështon në kalimin e një rezolute për njohjen e saj. Administrata amerikanë reagoi menjëherë, duke e qortuar rreptë këtë veprim të pamatur. Në faqen mbi Kosovën shihet një foto e sekretares amerikane të Shtetit, Rice, e vendosur lart me një fytyrë si një mama e zhgënjyer e pak kërcënuese dhe fotoja e Cekut, e vendosur më poshtë me një pamje çunaku fajtor e të turpëruar. Një skenar i ngjashëm ishte edhe ky i tanishmi ditën pasi u bë e qartë se PDK-ja fitoi zgjedhjet e 17 nëntorit në Kosovë. Thaçi, pa humbur kohë deklaron se pavarësia do të shpallet shpejt pas 10 dhjetorit. Menjëherë vijnë reagimet ndërkombëtare se "tani ai nuk është më në opozitë, e duhet të sillet si Kryeministri i ardhshëm". Më pas reagimi i Thaçit dhe grupit të unitetit si kurdoherë më parë, djem të mirë e të bindur: të gjitha veprimet tona do të kryhen në marrëveshje me forcat ndërkombëtare, SHBA dhe BE.

Pa dyshim, Kosova, sot më pranë zgjidhjes së statusit se kurrë, e do mbështetjen e SHBA-së e BE-së dhe e di se pa këtë s‘ka pavarësi. Por, përfaqësuesit politikë të një krahine që kërkon së shpejti të jetë shtet i mëvetësishëm, duhet të sillen në mënyrë dinjitoze e të mos bëhen pre e interesave dhe trysnive të brendshme dhe as e luftës për pushtet, që i detyrojnë të duken joserioze në deklaratat e tyre. Nëse premtimeve ende s‘u ka ardhur koha, atëherë të mos i japin fare, ose të bien dakord me ata nga të cilët varen e pastaj t‘i japin, ose së paku të mos vendosin data për realizimin e këtyre premtimeve. Kur një burrë shteti deklaron diçka, mendohet që nuk ishte një trill i tiji, ndaj dhe pritet ta mbrojë tezën e vet ose të justifikojë bindshëm rënien e saj. Respekti ndaj tij dhe vendit që përfaqëson lidhen edhe me këtë aspekt, sidomos kur mbron një aspiratë të drejtë. A duhet ta ketë Kosova pavarësinë? Gjithkush tjetër në ish-Jugosllavi me përmasat dhe me përbërjen etnike të Kosovës e ka fituar atë ndërkaq. Për më tepër, rrallëkush në ish-Jugosllavi ka të drejtë morale më shumë se kosovarët të mos jetë më tej nën Serbinë: janë populli, që ndërsa ka përbërë shumicën e krahinës ku jeton që kur s‘mbahet mend, është trajtuar historikisht dhe aktualisht më keq se çdo kombësi tjetër ish-jugosllave; është vënë në shënjestër shekullore si nënpopull nga propaganda serbomadhem, me pasoja shumë të mëdha fizike e psikologjike, që u ndërprenë vetëm para fare pak vjetësh nga ndërhyrja ushtarake prej jashtë. Kjo dhunë tradicionale ndihet ende sot në arrogancën e deklaratave të udhëheqësve serbë në bisedimet për status, si dhe në mungesën e plotë të një ndjenje faji kolektiv apo institucional për çfarë ka ndodhur.

Një fshatar nga Kosova, i pyetur nëse do shpallej Kosova e pavarur kësaj radhe, u përgjigj: "Them se po, tani që këtë punë e ka marrë në dorë i forti". Pra, populli është atje ku ishte në kohën kur Turqia, apo Austria, apo Gjermania mund t‘i "çlironte nga serbi". Ndryshimi është se sot "i forti" ku i kemi varur shpresat, është SHBA-ja dhe BE-ja. A do të vijë ndonjëherë koha që fjala dhe vepra e udhëheqësve të zgjedhur nga shqiptarët të ketë peshë? Shqiptarët nuk duan t‘i shohin më udhëheqësit e tyre të sillen si çunakë, që s‘janë as të sigurt në atë që duan, e as të përgatitur që ta mbrojnë botërisht atë. Me sa duket, SHBA-ja kësaj radhe do ta njohë një pavarësi të shpallur njëanshëm nga kosovarët, sido që është e zënë deri në grykë me çështjet e Lindjes se Mesme. Por ende nuk dihet nëse Evropa do të pranojë të mbyllë këtu çdo përpjekje për ta sjellë Beogradin dhe Prishtinën në marrëveshje, sidomos kur ndërhyrja ruse në këtë çështje pritet të jetë edhe më agresive, tani që Putin ka marrë vrull në udhën për t‘u vetëshpallur cari ish-sovjetik i të gjithë sllavëve. Propozime të reja mund të vijnë edhe nga Trojka në raportin e tyre përfundimtar. Beogradi, në këtë moment, do me çdo kusht shtyrjen e "ditës së zezë" dhe i ka vënë të gjitha forcat për këtë. Pas 11 muajsh bisedime, nën drejtimin e Marti Ahtisarit, ia doli të shtyjë edhe një herë tjetër marrjen e vendimit. Nëse përsëri e arrin këtë, shanset për pavarësinë e Kosovës bien në përpjesëtim të drejtë me harrimin nga komuniteti ndërkombëtar të dhunës serbe mbi popullsinë shqiptare dhe të trazirave të shkaktuara nga nacionalizmi serb në ish-Jugosllavi.

Bisedimet 120-ditëshe që përfundojnë më 10 dhjetor janë ndërkaq të dështuara, ashtu siç pritej nga kushdo që nuk deshi të vetëmashtrohej e të fitonte kohë në emër të shterimit të çdo mundësie. Nëse "faktori ndërkombëtar", edhe kësaj radhe u kërkon kosovarëve të gëlltisin mbrapsht çfarë premtuan e të hyjnë në një fazë të re bisedimesh apo pritjeje, u takon këtyre të fundit të bëjnë një hap që e kanë matur shumë, por kurrë s‘e hodhën dot. I kanë dëgjuar, justifikuar e adhuruar, u janë falur e lutur ndërkombëtarëve. Është koha për të thënë "mjaft" në mënyrën më të mirë të mundshme. Problemet ekonomike, diplomatike e institucionale që mund të krijohen nga shpallja e njëanshme e pavarësisë, mbeten për t‘u zgjidhur teksa shfaqen, por ajo duhet shpallur në muajt e ardhshëm pa hyrë në faza të reja ndërmjetëse. Dhe jo për hir të nderit e të fjalës së dhënë, por sepse pavarësia është e vetmja zgjidhje që e lejon Kosovën të rinisë jetën, qoftë edhe një pavarësi fillimisht e mbikëqyrur. Dhe koha për të është tani.

[biligoa]

Situata po bëhet çdo ditë më e tensionuar, me afrimin e 10 dhjetorit

Serbët, gati "valixhet" nga Kosova e Pavarur

Të gjithë serbët që jetojnë në vend janë të trembur dhe në një mënyrë a në një tjetër, po mendojnë të largohen

Teksa vëren instrumentet muzikore të vendosura pa rregull nëpër zyrën e tij të vogël, Milosh Drazheviç pi një gllënjkë kafe dhe pyet veten nëse do të ketë rast t‘i luajë ndokush: "Organizata jonë është përpjekur prej thuajse gjashtë vitesh të bashkojë fëmijët serbë dhe kosovarë për të mësuar muzikë në një klasë, por deri tani nuk ka pasur asnjë rezultat. Tani, kush e di nëse do të jetë më e mundur"?

Drazheviç jeton mes serbëve në veri të Mitrovicës dhe i duhet të shkojë çdo ditë në gjysmën jugore të qytetit të banuar nga shqiptarët. Është ndër të paktët që guxon të vërë këmbë jashtë "fortesës" serbe të Mitrovicës, e cila mendohet si vendi që mund të shkaktojë shkëndijën e dhunës pas deklaratës për shpalljen e pavarësisë nga ana e popullsisë kosovare, gjë që Serbia deklaron se nuk do të ndodhë kurrë. "Në rast se do të ketë trazira, ato nisin këtu, përreth kësaj ure që duhet të jetë simboli i bashkimit mes shqiptarëve dhe serbëve, por që tani luan rolin e kundërt", thotë muzikanti 26-vjeçar. "Rebelimet, vrasjet, nisin gjithnjë në Mitrovicë".

Me dështimin e takimit të fundit mes liderëve kosovarë dhe serbë, pritet rritje e tensionit pas 10 dhjetorit, kur përfaqësuesit e Bashkimit Evropian, Shteteve të Bashkuara të Amerikës dhe Rusisë do të raportojnë përpara Kombeve të Bashkuara mbi gjithë ata muaj bisedimesh që nuk gjetën asnjë zgjidhje. Është gjithashtu edhe data në të cilën Kosova ka deklaruar se do të shpallë pavarësinë, pavarësisht mohimit serb dhe protestave nga Rusia, e cila kërcënon të përdorë veton për çdo rezolutë të Organizatës së Kombeve të Bashkuara që e njeh Kosovën si krahinën e fundit të ish-Jugosllavisë që shkëputet nga Beogradi.

"Të kalosh urën e Mitrovicës është gjithnjë e vështirë, gjithnjë ke ndjesinë se mund të ndodhë diçka, por po bëhet edhe më e tensionuar me afrimin e 10 dhjetorit", tha Biljana Todoroviç, një tjetër serbe që jeton në veri të qytetit dhe që punon në jug. Ajo dhe shumica e serbëve që punojnë në pjesën jugore të qytetit kanë vendosur të mos dalin nga shtëpitë atë ditë, nga frika e përsëritjes së acarimeve etnike të vitit 2004, ku u vranë 19 njerëz, në atë që konsiderohet shkëndija më e fortë e dhunës në Kosovë që nga lufta e viteve 1998-99.

"Te serbët dominon frika, paqartësia dhe mungesa e plotë e besimit karshi shqiptarëve", thotë Todoroviç. "Të gjithë presin dhunë, pasi këtu ajo është e kudondodhur". Historia e Kosovës është e përshkuar e tëra nga përplasjet mes dy etnive, nga mposhtja e princërve serbë prej otomanëve në betejën e vitit 1389, deri te spastrimi etnik i ndërmarrë nga Slobodan Millosheviç, gjatë të cilit u vranë 10 mijë shqiptarë, u dëbuan nga trojet 800 mijë të tjerë, dhe që mori fund me bombardimet e NATO-s kundër Serbisë në vitin 1999, që sollën edhe rënien e regjimit të Millosheviçit. Ajo që mund të thuhet pas kësaj periudhe është që forcat e NATO-s nuk arritën ta shmangnin largimin nga krahina të 200 mijë serbëve.

Aktualisht, vetëm 120 mijë serbë banojnë në një rajon të cilët serbët e konsiderojnë djepin e historisë dhe pritet që shumë të tjerë të largohen me shpalljen e pavarësisë nga ana e Kosovës. Janë të shumtë ata që mendojnë se në çastin që Presidenti apo Kryeministri do të mbajë fjalimin historik - përpara fundit të janarit thonë zyrtarët e lartë - liderët serbë në veri të Kosovës do të ashpërsojnë lidhjet me shtetin e ri dhe do të deklarojnë pavarësinë apo unifikimin me Serbinë.

"Për këtë mund të jeni të sigurt. Do të ndodhë po atë ditë, ose të nesërmen", tha Oliver Ivanoviç, një politikan serb i moderuar nga veriu i Kosovës. "Beogradi nuk do ta mbështesë hapur, por do ta bëjë këtë në mënyrë jo të drejtpërdrejtë. Ndërsa të paktën 10 mijë serbë të pashpresë, të shpërndarë nëpër zona të tjera të Kosovës, do të braktisin fshatrat. Nuk u besojnë shqiptarëve që na vrasin, apo Perëndimit që na bombardon. Të gjithë serbët e Kosovës janë të shqetësuar dhe në një mënyrë a në një tjetër janë përgatitur të largohen".

Në zyrën e tij të vogël, shumë pranë urës që ndan Mitrovicën, Drazheviç pranon që largimi i serbëve nga shtëpitë është thuajse i pashmangshëm. "Në Mitrovicën e Veriut, do të thosha se 99% e serbëve kanë bërë çantat gati, ose, së paku, kanë përgatitur dokumentet gati në rast se do t‘u duhet të largohen. Prej këtu e kemi të lehtë të mbërrijmë në Serbi, por gjërat janë shumë më të vështira në enklavat serbe, ku mund të ndalen falë bllokimit të një rruge të vetme".

"Serbia do të nxisë një eksod masiv nga enklavat. Duan të bëjnë përshtypje në opinionin botëror, dhe e dinë mirë sa shije të keqe do të lënë për Kosovën pamjet e BBC-së apo CNN-it ku do të shfaqen vargje familjesh serbe që lënë Kosovën të hipur mbi traktorë", tha Dukagjin Gorani, një ndër njerëzit më të afërt të Kryeministrit të sapo zgjedhur të Kosovës, Hashim Thaçi. "Gjithashtu Serbia do të na bëjë bllokadë. Do të kemi mungesa edhe më të rënda energjie elektrike, pasi do të na shkëpusin nga rrejti i përgjithshëm i furnizimit, ndërkohë që në Veri të Kosovës do të ketë përpjekje për ta shkëputur zonën nga pjesa tjetër e vendit".

Muajt e parë të pavarësisë do të jenë një sfidë e jashtëzakonshme për Thaçin. "Gjysma e parë e vitit 2008 do të jetë plot bllokada, pengesa, kërcënime të vërteta apo të imagjinuara, dhe kemi ndër mend t‘u mbijetojmë me ndihmën e komunitetit ndërkombëtar, duke e kuptuar mirë situatën dhe duke reflektuar mbi zgjidhjet më të mira", shtoi Gorani. 16 trupat paqeruajtëse të NATO-s do të mbeten, por administrata e Kombeve të Bashkuara do të zëvendësohet pas tre-katër muajsh nga një mision i Bashkimit Evropian, i drejtuar nga një diplomat i plotfuqishëm, i cili do të mbikëqyrë qeverisjen e Kosovës, policinë dhe sistemin gjyqësor.

Pavarësisht frikës së Spanjës, Greqisë, Qipros, Rumanisë dhe Sllovakisë se pavarësia e Kosovës mund të ndezë orekset e minoriteve të këtyre vendeve, zyrtarët e lartë thonë se anëtarët e Bashkimit Evropian do të bien dakord të dërgojnë 1800 trupa të posaçme - përfshi këtu edhe 1400 policë - edhe në rast se të gjitha shtetet nuk e njohin unanimisht Kosovën e pavarur. "Rusia dhe Serbia do të bëjnë gjithçka të kenë në dorë për të na prishur imazhin", paralajmëron Gorani. "Por kemi nevojë që Perëndimi të na japë shpresën, të investojë për të ngritur një ekonomi që tani nuk ekziston, të na garantojë se do të mund ta kalojmë këtë fazë ndryshimesh dhe trysnie të jashtëzakonshme politike me sa më pak dhimbje".

Beogradi dhe Moska po parashikojnë prishje të stabilitetit në gjithë Ballkanin si dhe deklarata pavarësie nga rajone separatiste si Abkhazia në Gjeorgji dhe Transdniestria në Moldavi - që të gjitha të mbështetura fort nga Kremlini. Shkëputja e Kosovës mendohet se gjithashtu do të forcojë pozitat e së djathtës ekstreme në Serbi, ku Partia Ultranacionaliste fitoi zgjedhjet e këtij viti, por u mbajt larg nga pushteti, falë një koalicioni të dobët të krijuar nga grupe më liberale, i cili mund të thërrmohet nën trysni edhe më të forta.

Pavarësia e Kosovës, një rajon i gjunjëzuar nga treguesi i papunësisë prej 50%, nga mungesa e energjisë dhe e ujit, nga infrastruktura shumë e dobët dhe plagë ende të freskëta të luftës, mund të thotë edhe shkëputjen e plotë të dy popujve që kanë jetuar për shekuj pranë njëri-tjetrit. Në Mitrovicë Drazheviç shpreson t‘u mësojë veçmas muzikë fëmijëve serbë dhe kosovarë, dhe t‘i bashkojë në një klasë të vetme nëse pavarësia arrihet paqësisht. Por gjithashtu, po merr parasysh edhe mundësinë për të shkuar në Serbi e të nisë një jetë të re. Todoroviç do të vazhdojë përpjekjet për të krijuar lidhje mes komuniteteve të Kosovës, por ka shumë frikë të flasë serbisht në krahinën e përbërë në 90% nga popullsia shqiptare në rritje të shpejtë, që kërcënon të mbizotërojë mbi komunitetin e moshuar serb.

Për shqiptarët, përpjekjet e të cilëve për më shumë të drejta u shuan me ngjitjen në pushtet të Millosheviçit në vitin 1989, duket se pritjes i ka ardhur fundi. Gorani tha: "Pres që mes 15 dhjetorit dhe 15 janarit të mbahet një fjalim ku do të shqiptohen fjalët, ‘Ne, populli i Kosovës‘. Fjalimi do të përmbajë edhe fjalën pavarësi, dhe mesazhi i tij do të jetë shumë i qartë për këdo dëshiron ta dëgjojë. Kjo paqartësi nuk mund të zgjasë më - askush nuk do të dëshironte që Kosova të kthehej në një Palestinë të re".

[biligoa]

PAS UNMIK-ut NË KOSOVË VJEN BE-ja E MBËSHTETUR

NË REZOLUTËN EKZISTUESE 1244!

Një zyrtar i lartë evropian thotë se BE-ja po përgatitet të marrë përsipër detyrat e udhërrëfyesit në Kosovë pas largimit nga atje të misionit të Kombeve të Bashkuara. Zyrtari që pritet të kryesojë misionin e ardhshëm të BE-së në Kosovë, http://www.consilium.europa.eu/ueDoc...50/92272_1.jpg Pieter Feith, tha në një intervistë për BBC-në se misioni i BE-së po përgatitet duke u bazuar në planin Ahtisaari. Ai la të kuptohet se vendosja e misionit të BE-së në Kosovë nuk varet nga miratimi i statusit të Kosovës në Këshillin e Sigurimit të OKB-së, por mund të mbështetet në rezolutën ekzistuese 1244.

( Për rikujtesë lexoni 1244-shin KËTU http://vetevendosje.org/sh/images/st...ta/rez1244.pdf)

Zoti Feith tha gjithashtu se udhëheqësit e lartë të BE-së pritet të vendosin së shpejti, në samitin e dhjetorit, për planet e BE-së në Kosovë.

Me zotin Feith bisedoi në Vjenë http://www.toryfilmfestival.com/img/thorpe.jpg Nick Thorpe i BBC- së.




BBC: A është dërgimi i misionit të BE-së në Kosovë një konkluzion që është arritur tashmë?

Zoti Feith: Ne duhet të shohim se çfarë do të sjellin konsultimet e mëtejshme pas raportit më 10 dhjetor. Ne nuk duam të paragjykojmë ndonjë gjë. Ne nuk duam të paragjykojmë konsultimet e mëtejshme të Këshillit të Sigurimit.

Vendet anëtare janë të gatshme të lejojnë që përgatitjet për praninë e udhëhequr nga BE-ja të vazhdojnë, por çdo gjë është në varësi të konsultimeve të mëtejshme politike.



BBC: Si besoni ju do të apo duhet të reagojë bashkësia ndërkombëtare ndaj një shpalljeje të njëanshme të pavarësisë nga Kosova?

Zoti Feith: Nëse kosovarët do të shpallin pavarësinë atëhere Bashkimi Evropian nuk ka si të mos e vënë re, sepse ne kemi thënë gjithnjë se statusi duhet të sqarohet në një fazë të caktuar. Së dyti, njohja - kjo është një çështje që i përket secilit vend anëtar ta vendosë.





Ne marrim parasysh se Rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit, që nuk e ka humbur vlefshmërinë e saj, do të vazhdojë të ofrojë bazën ligjore për përpjekjet ndërkombëtare në Kosovë.

Pieter Feith, zyrtar i BE-së për Kosovën

BBC: Në çfarë mase do të ndikohen detyrat e misionit të BE-së nga rrethanat e lindjes së këtij vendi?

Zoti Feith: Unë vetëm mund të them se ne po planifikojmë bazuar në mendimin se mandati do të jetë mbështetur në planet e duhura të zgjidhjes së përgjithshme të propozuara nga presidenti Ahtisaari. Për këto detyra është rënë dakord dhe ne më tej duhet të marrim parasysh se ka një mundësi se misioni nuk do të bazohet në rezolutën e Këshillit të Sigurimit, por mbi bazë tjetër ligjore. Megjithatë, detyrat do të mbeten ashtu siç janë dhe ato do të forcojnë sundimin e ligjit në Kosovë për të ndihmuar në reformimin edhe më tej të policisë, sistemit gjyqësor, doganave dhe shërbimeve të administratës duke vepruar në një kapacitet vëzhgues dhe udhërrëfyes dhe në mbështetje të autoriteteve të ardhme të Kosovës.



BBC: Megjithatë në mungesë të një mandati të Këshillit të Sigurimit të OKB-së, cila do të jetë baza ligjore e misioneve të ardhme të BE-së?

Zoti Feith: Ne marrim parasysh se Rezoluta 1244 e Këshillit të Sigurimit, që nuk e ka humbur vlefshmërinë e saj, do të vazhdojë të ofrojë bazën ligjore për përpjekjet ndërkombëtare në Kosovë. Ka mundësi që autoritetet e Kosovës të bëjnë një ftesë. Dhe është e mundur që Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së mund të thotë një fjalë se si dëshiron ai ta konfigurojë dhe organizojë praninë e ardhme ndërkombëtare në Kosovë mbi bazën e rezolutës 1244.



BBC: Çfarë mund të bëhet për të garantuar popullsinë serbe?

Zoti Feith: Është bërë shumë punë për përgatitjen - jo aprovimin, por përgatitjen - e legjislacionit, përfshirë një kushtetutë për Kosovën që përfshin paragrafet për të drejtat e pakicave dhe mbrojtjen e pakicës serbe, kopjuar nga propozimi i gjithanshëm i Ahtisaarit. Prandaj, ne kemi besim se autoritetet do të bazohen në këtë kuadër ligjor që është kryesisht siç është propozuar nga Ahtisaari, dhe si rrjedhim, do të garantojë sigurinë më të mirë të mundshme për pakicat në Kosovë - jo vetëm të pakicës serbe por edhe të pakicave të tjera.



BBC: Si mund ta bindni një popull të bëhet pjesë e një Kosovë të pavarur kur ai në fakt nuk e do këtë?

Zoti Feith: Ne synojmë zbatimin e propozimeve Ahtisaari në të gjithë Kosovën. Prandaj, është qëllimi ynë t'i inkurajojmë të gjitha pjesët dhe të gjitha grupet etnike në Kosovë që ta pranojnë këtë si bazë për zhvillimin e një shteti të ardhmë të Kosovës. Ne mendojmë se është në interes të pakicës serbe të Kosovës që të pranojë zgjidhjen e gjithëanshme si bazë për jetën e saj në të ardhmen në Kosovë sepse ajo ofron garancitë më të fuqishme të mundshme se të drejtat e tyre do të respektohen.



BBC: Ju jeni përfshirë thellë në parandalimin e konfliktit në Luginën e Preshevës në jug të Serbisë dhe në dhënien fund të konfliktit në Maqedoni (2001). Si e krahasoni detyrën tuaj sot me rolet e mëparshme?

Zoti Feith: Mendoj se ajo që bëmë në vitin 2001 ishte thjesht menaxhim i krizës dhe ajo që do të bëjmë në Kosovë do të jetë e ndryshme. Ajo është që të këshillojmë autoritetet - jo t'i zëvendësojmë ato, por t'i këshillojmë ato, t'i ndihmojmë ato në zhvillimin e tyre në të ardhmen në rrugën drejt Evropës. Mendoj se ka pak ndryshim. Do të thoja se shërbimi i mbështetjes së gjerë administrative që do të ofrojmë në Kosovë, është ndryshe nga menaxhimi i thjeshtë i krizës që bëmë në vitin 2001.



BBC: Ju nuk mund të parandaloni një shpallje të pavarësisë nga shqiptarët apo shpallje të autonomisë nga serbët. Çfarë duhet toleruar dhe çfarë nuk duhet toleruar?

Zoti Feith: Mendoj se është shumë e rëndësishme se çfarëdo statusi që do të vendoset për Kosovën, Kosova të ecë përpara në kontekstin rajonal. Prandaj, ajo që unë shpresoj ta shoh që të zhvillohet - ndoshta jo menjëherë për shkak të ngritjes krye dhe emocioneve fillestare - që Kosova të mundet të zerë vendin e saj në kontekstin rajonal dhe të punojë së bashku me Serbinë dhe fqinjët e tjerë të saj drejt një begatie më të madhe ekonomike dhe lirije të lëvizjes për popullsitë. Prandaj, është një synim pozitiv që do të doja ta përdor këtu dhe kjo është përsëri në perspektivën e afrimit me Bashkimin Evropian.



BBC: Sa të thellë e shihni ju angazhimin e BE-së në Ballkanin Perëndimor në përgjithësi, dhe Kosovën në veçanti?

Zoti Feith: Mendoj se do ta shihni këtë të deklaruar qartë nga ministrat dhe ndoshta edhe nga kryetarët e shteteve dhe qeverive në fund të këtij viti, në javët e ardhshme. Dhe ka gjithashtu një dëshirë të qartë, ku është e mundur, për të shpejtuar dhe lehtësuar procesin e afrimit të shteteve të Ballkanit Perëndimor me BE-në. Prandaj, ne do të bëjmë ç'është e mundur ta ftojmë Serbinë dhe ta ndihmojmë atë të kapërcejë krizën dhe t'i ndihmojmë ata të gjejnë mbështetjen e duhur në dëshirën e tyre për t'u afruar me Bashkimin Evorpian. Prandaj, mendoj se ky është një sinjal që pres të vijë nga takimet e fundit të vitit.

[biligoa]

Kosova is not Bulgarians "a la carte menu" to choose and pick what they “dream up” like thier fibber dr.Todor Kondakov, but it is a fixed Albanian Natural National "CARTE MENU" only.

negativizimit moral, politik dhe profesional e dr.Todor Kondakovit, por është e kundërta. Pikërisht, ajo diasporë shqiptare, e shtrirë anembanë botës ka qenë, dhe është një nga faktorët kryesorë, që kanë luajtur rolin pozitiv politik dhe ushtarak në ndryshimin e faqes së ndritshme të historisë së Kosovës, duke e shkëputur përgjithmonë nga prangat e robërisë kolonialiste shekullore të Serbisë së madhe gjenocidale. Për më tepër, shikuar historikisht (dikur dhe sot) diaspora shqiptare ka qenë forca motorike e mbrojtjes dhe e avancimit të vlerave vitale kombëtare dhe shtetërore të qenies shqiptare dhe të Shqipërisë Etnike në Ballkan. Kështu që, nëse Kosova do bëhej e pavarur, ajo do të jetë meritë dhe fryt i rëndësishëm dhe i paçmueshëm i të gjithë brezave të deritashëm të diasporës shqiptare në Evropë, në Amerikë, në Australi etj. Pavarësisht nga deformiteti psikik moral dhe profesional i dr.Todor Kondakovit ( i cili në shkrimin e tij skandaloz antishqiptar është orvatur që, si politikanëve shqiptarë, të cilët e drejtojnë Kosovën, ashtu edhe diasporës së sotme shqiptare t’ua atribuojë terrorizmat e huaj islamikë evro-aziatik dhe afrikan kinëse në emër të “mbrojtjes së terrorizimit ndërkombëtar”, duke “harruar” dhe anashkaluar me qëllim që krimet gjenocidale dhe terrorizmat serbo-bullgare-greke indiduale dhe shtetërore kundër shqiptarëve dhe territoreve të Shqipërisë Etnike), diaspora shqiptare edhe në të ardhmen, me t’u bërë Kosova e pavarur, do të jetë një nga shtyllat kryesore ndërlidhëse në mbrojtjen e identitetit të qenies së përgjithshme të Kosovës shqiptare, pavarësisht nga koncepti i “ideve të reja” dhe nga “tronditja zhgënjuese” e T. Kondakovit, se pavarësimi i Kosovës, “së pari, do të jetë fatalizëm për shqiptarët”(!?) Së treti, gjithashtu, është e papranueshme mjeshtria agjitative dhe e paturpshme e “realpolitikës” propagandistike e T. Kondakovit, se me pavarësimin e Kosovës, do të acarohen marrëdhëniet e saj me Maqedoninë dhe me Serbinë, të cilat, si rrjedhim, edhe do të ndikojnë në zvarritjen e procedurës së tyre për të aderuar në Bashkimin Evropian?! – Edhe në këtë rast konkret, Todor Kondakov ndërron tezat me paturpësi (sikurse shkenca, politika dhe propaganda zyrtare e Beogradit dhe e Kishës Ortodokse Serbe) ngase e vërteta është kjo, po qe se Serbia dhe Maqedonia, ( të cilat ende janë nën hipotekën e kolonializmit serbosllav ngase sovraniteti i tyre shtrihet mbi territoret e shumta të Shqipërisë Etnike), do ta kundërshtojnë statusin e pavarësisë së Kosovës, atëherë, s’ka dilemë se asnjëra prej tyre nuk kanë gjasë që të “shkelin” në terrenin politiko-ekonomik, multietnik, multikulturor dhe pluralist integrues të Bashkimit Evropian(BE). Vetëm mbështetja e pavarësimit të Kosovës, do ishte kusht themelor, që të përshpejtonte procedurën e hyrjes së Serbisë dhe e Maqedonisë në BE. Për çdo mosmarrëveshje në këtë drejtim (teorike dhe praktike), Beogradi dhe Shkupi, do të bartnin pasojat politike, që pa dyshim, do të ndikonin negativisht jo vetëm në planin e integrimit të tyre në Evropë, por edhe në marrëdhëniet dirkete dhe indirkete fqinjësore me shqiptarët dhe me Shqipërinë (jo vetëm me Kosovën). Moszgjidhja e drejtë problemit të Kosovës, mund të çojë jo vetëm në zhbalancimin e marrëdhënieve ndërshtetërore me vendet fqnije kolonialiste serbo-sllave në rajon, por (në afat të shkurtër) edhe në krijimin e krizës çinterguese përbrenda vetë Bashkimit Evropian(BE). Këtë fakt të relevant, duhet ta kenë mbajtur parasysh si BE-ja, ashtu edhe aktorët e tjerë, që janë të involvuar në procesin e zgjidhjes së problemit kolonial (100-vjeçarë) të Kosovës. Së treti, duhet ta dijë si T. Kondakov, ashtu edhe bashkithtarët e tij, se në nomenklatura e delegacionit e palës shqiptare, e cila po zhvillon bisedime me palën serbe në Vjenë, nuk përbëhet nga asnjë përfaqësues politik shqiptar, që ka ndonjë lidhje direkte apo indifrekte me “krimin” apo me “terrorizmin” as në brenda vendit, as jashtë në diasporë, ashtu siç ka nënvizuar në mënyrë paragjykuese dhe, jashtë kriterit pragmatik të pasqyrimit të së vërtetës ndaj politikanëve shqiptarë, duke parë “ëndrra në diell” , se “ata tani janë të bashkuar me njerëz të klaneve të ndryshme kriminele shqiptare për pavarësinë e Kosovës. Mirëpo, menjëherë pas pavarësimit të saj, ato do të zhvillojnë një luftë të egër shkatërrimtare për marrjen e pushtetit dhe për marrjen nën kontroll të trafikimit të drogës dhe të tregtimit të armëve”(!?) – Kjo ëndërr e “hajdegerit” dhe e “niçes” bullgaromadh, kurrë nuk do të arrijë, që të bëhet realitet, sepse është një gënjeshtër monstruoze, që është në funksion të shpifjes së vërtetës mbi profilin politik dhe kombëtar të anëtarëve të delegacionit shqiptarë, të cilët.

Në këtë vështrim, shtrohet pyetja serioze, sikur për përnjëmendë, përfaqësuesit e delegacionit shqiptar të ishin implikuar në ndonjë segment të krimit, do ta kishin paraqitur dhe prezentuar çështjen e Kosovës në shkallë ndërkombëtare (ashtu siç është thurur kjo intrigë shpifëse dhe paditëse e dr.Todor Kondakovit, me qëllim që të denigrojë moralisht dhe politikisht kredibilitetin e përfaqësuesve politikë shqiptarë, të përfshirë në delegackionin e Vjenës, si para opinionit publik të brendshëm, ashtu edhe para atij ndërkombëtar), përgjigjja është negative, kursesi, jo, sepse ata janë përfaqësues legjitimë dhe legalë, të verifikuar dhe me mandat të votës së lirë dhe demokratik të popullit. Gjithashtu, ata janë të pranueshëm dhe të verifikuar edhe nga instancat e bashkësisë ndërkombëtare mbase me veprimin e tyre të deritashëm politik, kanë dëshmuar edhe prirjet e tyre të politikës paqësore evro-perëndimore. Ky rast i përpjekjes së kompremetimit dhe sfidimit të politikanëve udhëheqës shqiptarë (si brenda, ashtu edhe jashtë delegacionit të Vjenës) nga ana e “analistit politik” bullgaromadh, dr.Todor Kondakov, është më tepër çështje për Tribnalin e Hagës, për institucionet e tjera kompetente të BE-së, të OKB-së , të cilat “paskanë lejuar” që “në delegacionin shqiptar, të jenë përfshirë kriminelë, të ndërlidhur me klanet e ndryshme shqiptare të nëntokës”(!?) – O temora o mores! Çfarë ironizimi dhe cinzimi i papërgjegjshëm i keqinterpetimit të thelbit të së vërtetës mbi pavarësinë e Kosovës dhe të drejtuesve të saj politikë në shkallë kombëtare dhe në atë ndërkombëtare. “Hajdegeri” bullgar, Todor Kondakov të dy këto koncepte: pavarësinë dhe titullarin e saj, i ka futur “në një thes të përbashkët” me krimin dhe terrlorizimin e imagjinuar të tij, duke i konsideruar ato si “terapinë më efikase mjekësore” për vrasjen e pavarësisë së Kosovës dhe të titullarit të saj ngaqë sipas analizës së tij “gjeopolitike” dhe “gjeostrategjike” këta dy faktorë “paraqesin rrezik potencial” për ekuilibrin e marrëdhënieve politike të vendeve në rajonin ballkanik. Në këtë senes, T. Kondakov si duket ka ëndërruar edhe “rrezikun e madh” të përfshirjes së Maqedonisë në Teorinë e Dominës, sepse me shkëptujen e Kosovës nga Serbia, realisht, në një afat të shkurtër, mund të pritet edhe zhbërja e Maqedonisë.

Fundja, “e drejtë e përgjumësisë” së T. Kondakov është që ai të shohë “ëndrra të bukura a të rrezkishme” nga pavarësimi i Kosovës, mirëpo, territoret ekzistuese shqiptare, të cilat edhe sot gjenden brenda kufijve artificialë të Maqedonisë, do t’i rikthehen Shqipërisë Etnike, jo Kosovës, sepse edhe Kosova është provincë e Shqipërisë Etnike.
Pra, si dr. Todor Kondakov, ashtu edhe shkenca, politika, diplomacia dhe propaganda bullgare, duhet ta kenë të qartë se pavarësia e Kosovës nuk është “çështje private” e tyre, përkatësisht Kosova is not Bulgarians "a la carte menu" to choose and pick what they “dream up” like thier fibber dr.Todor Kondakov, but it is a fixed Albanian Natural National "CARTE MENU" only.

[biligoa]

Zyrtari i lartë i Kishës Ortodokse serbe, Artemije, ka propozuar që të mbyllen “kufijtë administrativë” të Serbisë me Kosovën për tri ditë, sikur që edhe të organizohen ushtrime ushtarake, në formën e verifikimit të gatishmërisë dhe trajnimit ushtarak, duke angazhuar edhe vendet nga “trakakti i Shangajit” (Kina, Rusia, India dhe Pakistani) në një mision vëzhgues. Ai po ashtu ftoi për demonstrata masovike në Beograd dhe qytete tjera serbe, duke supozuar se e gjithë kjo do të kishte ndikim preventive kundër pavarësisë së Kosovës.
"Shpesh dëgjohet se Serbia nuk është për luftë... Pajtohem se Serbia nuk është për luftë, por duhet të mendojë për mbrojtje legjitime, pa marrë parasysh se kush është okupatori “, tha Artemia- njoftojnë mediat serbe.

[Borix]

A erdhi dita kur "Kosova e pavarur" varet nga kosovarët?

Po, erdhi dita kur "Kosova e pavarur" varet nga kosovarët!

[biligoa]

O KOSOVA IME, O POPULLI IM, UNË BIRI YT NUK MUND TË RRI I QETË, PËR ATO QË I DI JAM DËSHMITAR I ASAJ KOHE!!!

…Dhe unë jam biri yt, o Populli im i Kosovës martire! Tërë kohën e rinisë së hershme e deri më sot ja kushtova çështjes së madhe Kombëtare, çështjes së çlirimit të Kosovës e viseve të tjera shqiptare, me të gjitha mundësitë që kisha! Kurrë nuk u ndala, vetëm e vetëm që të shoh Kosovën time dhe viset e saj në liri e pavarësi! Nuk m’u dhimbs asgjë dhe nuk do më dhimset as jeta për liri e BASHKIM KOMBËTAR!
Por koha që po kalojmë më brengos shumë!?
O Popull, pse po ecim ende me ëndërra?! VETËVENDOSJA JU BËRI THIRRJE, që të mos dilni në votime, për të keqen e vetvetes! Albin Kurti, me VETËVENDOSJEN, fitoi shumicën e popullit! Por ç’të bësh me të huajt! Ata po i vazhdojnë planet e tyre të nënshtrojnë popullin e shumëvuajtur dhe kështu do të vazhdojnë derisa ne nuk veprojmë sipas udhëzimeve të bijve më të mirë të popullit! Dhe unë e përshëndes Albinin me LËVIZJEN e tij Vetëvendosja! Por zgjedhjet u mbajtën se u mbajtën! Kështu donte Evropa me ata kriminelë të UNMIKUT! Më 17 Nëntor 2007, mbi 60% e popullit nuk doli në votime?! Populli është i lodhur e i rraskapitur, në kushte të mjeruara e manipulimet vazhdojnë!
E për të zënë vende kyçe, në krye të vendit ( si përherë), më së shumti nguten ata që e mashtruan, e tradhëtuan këtë popull të shumëvuajtur në shekuj! A nuk janë mbi 550 vjet, që populli shqiptar ishte nën sundimin turk dhe Kosova me viset e saj të copëzuara afro 100 vjet nën pushtimin sllavokriminel! Pra për Kosovën bëhen 650 vjet robëri!!!
Më në fund u mbajtën dhe zgjedhjet!? Me dëshirë a pa dëshirë deshi apo nuk deshi shumica e popullit, ato u mbajtën dhe fitoi ajo forcë, që duhej të fitonte që në zgjedhjet e para të pasluftës së UÇK-ës! Por ndodhi e kundërta si në asnjë vend tjetër në botë ku ata që luftuan, që dhanë më shumë për lirinë mbetën në bisht!!!
Na udhëhoqën titistët, që me siguri edhe sot e kësaj dite ju dhimbset Jugosllavija dhe regjimet e saj të njëpasnjëshme, të maskuara e të pamaskuara, për shfarrosjen e popullit tonë! Na mbajtën mbi 17 vjet dhe merre me mend, pa bërë asgjë mburren me sundimin e tyre për afro dy dekada!!! Ende kanë synime të na mbajnë, duke futur elementë të tyre, të cilët nuk e njohin as luftën, as dhimbjen e as varfërinë! Nuk dhanë as ndihma e as gjak, për ato që u bënë gjatë të shkuarës e që bëhen sot! …Dhe askush nuk i ka marrë në pyetje e tu thotë …- Ore Zotëri, ç’farë ke bërë ti për këtë liri ( aq sa e keni)!?…
Nuk u burgosën as ata që ishin titistë e udbashë të së kaluarës! Dhe sot përsëri shumica e tyre si për ironi të fatit janë në vende kyçe…!? E ata nuk kanë qenë e as janë më të mirë se shkijet, por janë ma zi!
Ah, sa keq, që një pjesë e vogël e popullit të varfër e të mjeruar, po manipulohet dhe po i përkrah këta bastardë e kriminelë, të cilët vazhdojnë me gënjeshtra e me mashtrimet e tyre djallëzore për t’i marrë votën këtij populli! Ja një shembull i keq e i tmerrshëm… “fitorja” e kryekriminelit Isa Mustafa, e titistit të tërbuar, që fitoi më shumë vota, më shumë se biri i popullit Fatmir Limaj, për kryetar të kryeqytetit të Kosovës, në Prishtinë!!!
Jo, jo, o populli im, mos ja jep votën tëndë atij tradhëtari, se ai ka mashtruar tërë diasporën shqiptare dhe tani do të të mashtrojë ty! Po, po ju mashtron, se ai dhe kryeshefi i tij Bujar Bukoshi, duhet të ishin në burg… ose… Por mjerisht të tillë ka dhe më shumë! Po nuk ka as kuvend, as qeveri, as shtet! Sot e përditë e kanë marrë popillin disa kriminelë dhe po e çojnë nga po duan, në bashkëpunim me këta të huajt ( UNMIKU)! E sa e sa të këqija i kanë bërë e po i bëjnë popullit tonë! Ah sa histori e hidhur është me këta të Evropës plakë!!!
O qytetar i Kosovës, mos ja jep votën atij, që në momentet më tragjike t’i vodhi paratë, me mbi një miliardë valutë ( marka gjermane franga zvicerane, dollarë, euro etj) Atij ( Isait) dhe Bukoshit as varr, mos me i lënë në tokën e Kosovës e jo më ta lejojmë të bëhet kryetar i Kryeqytetit!!! Ata të dy kanë shumë mëkate, kur shumë djem e vajza të Kosovës gjatë kohës së luftës kishin shumë nevojë, si në qytet, në fshat apo në male, ku ishin të pangrënë e të zhveshur e zbathur, pa armë e municion e luftonin kundër bishave serbe dhe atyre ruse… Kurse ky Isa e Bukoshi nuk dinin as shumën e parave që kishin! Ajo ishte aq e madhe sa thamë e kalonte miliardën! E miliarda është e madhe o votues të mjerë!!! Ata i mbanin paratë nëpër bankat e tyre ku i kanë edhe sot. Isa, i cili sot me fytyrën e tij ( që ai s’ka fytyrë), t’i përkulet Fatmir Limajt dhe t’i kërkoj falje, t’ja dijë për faleminderit që jeton i lirë në Kosovën e pasluftës e jo ti bëjë karshillëk!?
O votues, ju e dini që disa nga ju jeni në hall të madh, se ju ka shkuar varfëria deri në rrashtë, të papunë e pa të ardhura nga asnjë anë, sa vështirë është të jetohet!? Më vjen shumë keq, por ata të cilët duhet që t’ju ndihmojnë, ata që morrën paratë e mërgimtarëve, i kini në Prishtinë!!! Por po të më dëgjonit mua, ju isha lutur që të mos vazhdoni me mashtrime nga hajdutët, sa hajduti vjedh për vete e nuk të jep ty, o Popull i Mjerë!!!
Mos shpresoni tek këta hajdutë, se mërgimtarët jua kanë çuar markat me thasë, me thasë o motra e vëllezër!? Për Zotin me thasë kanë marrë marka gjermane, me thasë për Besë me thasë! Besoni , besoni, se këto janë të vërteta! Këto ishin aksione, pos tre përqindshit, ku pjesa dërmuese i përgjigjeshin pagesës së 3% për çdo muaj! Dhe merreni me mend, e gjithë diaspora shqiptare!…Kishte bashkëatdhetarë, që jepnin edhe 5% e më shumë! Dhe e dini se sa e madhe është diaspora! Eii dhe për t’i dorëzuar duhej kohë, se ishin shumë dhe prisnim me orë të tëra sa të vinte radha jonë!
Këto që po i them janë të VËRTETA hej Zoti i vraftë Bujar Bukoshin, Isa Mustafën dhe disa të tjerë më të vegjël, që atëherë e sot po heshtin, duke i ditur shumë mirë se sa miliardë janë dhe nuk flasin!!! Heshtin, se edhe ata e kanë lëpirë ndonjë kockë!!!
O vëllezër, o motra besoni, se ka ZOT, por mos harroni se ka dhe hajdut!
Betohem për ZOTIN, se ato që i transportonim, i fusnim në thasë, se duhej shumë kujdes, për të ruajtur thasët, se po të binim në sy të policisë do të na i merrnin! E ne na dhimbseshin shumë, se e dinim se si i kishim mbledhur, tek punëtorët tanë mërgimtarë,… me sa mundime e me sa halle…! I numëronim markat para tyre dhe ishim të gëzuar! Harronim gjithë ato udhëtime!… Ishim të gëzuar e të kënaqur, që arrinim të tubonim ndihma për atdheun tonë të shtrenjtë e të dashur! E ata, rrinin si pashallarë në zyrat e tyre lluksi! O ZOT, gjithë ato lekë i morri qeveria kukull në mërgim!!! Po e përsëris se ato të holla ( ndihma), që duhej të shkonin në shërbim të UÇK-së, që ishin më të nevojshme se kurrë, nuk shkuan, nuk arritën kurrë, në dorën e çlirimtarëve për çlirimin e vendit, por as ju nuk po i gëzoni!Ato ndihma, ato të holla kërkojani Bujar Bukoshit dhe Isa Mustafës!!!

Në foto tubim i komisioni qendror i 3% Bon-Gjermani
E ndjeva për detyrë, për të dëshmuar për këtë problem të rëndësishëm se edhe unë kam qenë në komisionin qendror të 3% për diasporën dhe kam përfaqësuar Landin e Baden-Wyrtembergut. Ne të komisionit, në tubimet që organizonim kërkonim më shumë informime dhe sqarime se nga dhe ku po shkojnë të hollat!? Por thotë një fjalë populli, hajduti kurrë nuk i tregon, ato, të fshehtat e mëdha! Kur e kuptova se po bëhej diçka e fshehtë fillova ta ngre zërin me forcë! Atëherë të pafytyrët ma gjetën vendin shpejt! Por unë u largova pa më larguar ata titistë të pafytyrë! Në shkrimin që u bë për largimin tim, gazetari nuk mundte të linte pa e prek një përqindje të vogël të realitetit. Po citoj një pjesë të shkrimit nga mbledhja që u mbajt në Ulm të Gjermanisë me këtë rast…”Prekëse ishin momentet kur kryetari i komisionit të këtij Landi, aktivisti më i dalluar në Mërgatën Shqiptare, i cili e la rininë duke i ndihmuar internacionalizmit dhe çlirimit të atdheut, z. Faridin Tafallari, sipas Ministrisë së Financave të Republikës së Kosovës, ishte larguar nga ky aktivitet. Kishte ardhur për t’u përshëndetur me shokët e jetës, me ata të cilët thotë se kurrë nuk e dita se a është natë apo ditë, vetëm për një qëllim e ideal, për zgjidhjen e çështjes madhore kombëtare. Po ndahem me ju me një dëshirë që kërkesa e popullit shqiptar të realizohet sa më parë…” [Bota sot, 19 dhjetor 1998, nga gazetari Ramiz Dermaku] Në procesverbalin e mbajtur, në atë takim nga z.Lekë Preçi është shkruar gjerësisht për sqarimet e mia! Në atë takim ishte dhe kryetari i komisionit qendror të Qeverisë së Bukoshit në ekzil, z. Pjetër Coli!

Me respekt
Faridin Tafallari, 04.12.2007 Gjermani

[biligoa]

Nëntori i Thaçit dhe vera e thate e LDK-së

Qytetarët e Kosovës tanimë të sterlodhur nga premtimet boshe, kanë humbur besimin në faktorin ndërkombëtar dhe faktorin e brendshëm politike. Derisa një pjesë kanë filluar të radikalizohen dhe të mbështesin Lëvizjen Vetëvendosje të Albin Kurtit, pjesa më e madhe është pasivizuar dhe vazhdon jetën të tërhequr nga krahët politik që ishte në vitet e pas luftës.


Shkruan: Jeton KELMENDI, Bruksel

Të sprovuara, të gjitha partitë në vend dhe rezultatet e punës së tyre mjaftë të vogla, por gjithashtu duke parë korrupsionin dhe nepotizmin nëpër institucionet publike, mbi gjashtëdhjetë përqind e qytetarëve të Kosovës, me 17 nëntor nuk morën pjesë në zgjedhje. Duke ditur se në “Kosovën e Lirë”, çdo gjë zhvillohet me do far rregullash te UNMIK-ut, kurse ligji është një shkallë e lartë që qytetaret mund vetëm ta shohin në shtetet tjera. Madje për vite me radhë edhe mënyra e të ushqyerit duket se zhvillohet me këso far rregulloresh, e lere më tjetër gjë. Forcat politike në Prishtinë, për disa parë zgjedhje me radhë premtuan pavarësi, ngritje të standardit të jetës, premtuan tepër shumë, mirëpo e vërteta ishte krejt e kundërt, madje edhe përtej çdo kufiri.
Nga ana tjetër Bashkësia Ndërkombëtare për disa vite me radhe qe e përgjumur dhe nuk lëvizi asnjë hap drejt zgjidhjes së Statusit të Vendit. Pas trazirave të Marsit, ndërkombëtaret panë se duhet ndryshuar ky realitet, ose do të shohin pamje që çorodisin të ardhmen.
Filluan negociatat Prishtinë- Beograd, me ndërmjetësues Ahtisarin, por u shtynë deri tani, e tutje të shohim........


Nëntori i Thaçit
Kjo vjeshtë si duket ishte bereqetshme për Partinë Demokratike të Hashim Thaçit. Ndonëse Thaçi e kishte premtuar vetën, që do të bëhet kryeministër tetë vite më parë, çdo zgjedhje deri tani, por ai nuk arriti ti dal vetës në fjalë e të bëhet shef i qeverisë. Dhe kur bie fjala për kryeministër, duhet ditur se duhet të fitosh në zgjedhje për tu bërë i shef qeverie.
Pas vdekjes se ish-presidentit Rugova, partia e tij u nda ngase pasardhësi i Rugovës, zori Fatmir Sejdiu, nuk diti, ta udhëheq at parti aq të madhe, si ja kishte lënë ai. Nëntori ishte i PDK-së dhe i Thaçit, ku rreth tridhjete katër përlind të votave i shkuan atij, duke e bërë fitues. Është për tu habitur se PDK në këto zgjedhje mori rreth tre mijë vota më pak se ne zgjedhjet e 2004-it që kishte 28 përqind. Dhe tani duel fituese me dallim gjashtë përlind, në përqindje. Ndoshta edhe pse më pak vota kësaj radhe, këto ishin më të vlefshme???????
Sido qe të jetë, me rregulloren e UNMIK-ut, tridhjetë e tetë përqind kanë votuar, por zgjedhjet janë krejt në rregull dhe tash duhet qeveria e re. Kjo është loja e rregulloreve demokratike.
Do ti ftoj të gjithë për biseda, për ndërtimin e koalicioneve dhe formimin e qeverisë, deklaroj Hashim Thaçi, por shihet qartë se është nxënë pick. Ka shumë mundësi për koalicion por shefat e zyrave të huaja në Prishtinë, i kanë teket e veta dhe duhet përfillur mendimin e tyre. Në ketë kontekst shihet edhe kjo, se Thaçit i konvenon një kalkulim pak më ndryshe, si t’ja bënë sa vet se din.
Një koalicion me partitë e Nexhat Dacit dhe Behxhet Pacollit dhe minoritetet do ti shkonte më së miri përshtati, ngase tani ju kanë rrit apetitet edhe për marrjen e postit të presidentit të Kosovës dhe për ta bërë këtë, ai i ka dy të tretat e votave. Zyrat e vendeve perëndimore në Prishtinë, nuk i kanë në qejf as Nexhat Dacin që ju pat thënë disa fjalë kur ishte kryetar parlamenti, as Pacollin që ka miqësi të mirë me Rusinë dhe ka histori kontraverze. Koalicioni me LDK-n e Presidentit Sejdiu që ka 25 ulëse në parlament, do ti jep më pak Thaçit sot, por në të ardhmen do t’ ja ul edhe më shumë elektoratin. Pasi që këto dy parti njihen si kundërshtare të mëdha.
Si do qe të jetë vjeshta e sivjetme dhe nëntori janë, të Hashim Thaçit.




Vjeshta e thatë e LDK-së
Të mësuar pa qarë kokën dhe pa punuar fare, të jenë fitimtar në të gjitha zgjedhjet deri sivjet, falë autoritetit që kishte Ibrahim Rugova, parti e Fatmir Sejdiut, ketë verë e kishte të thatë, humbi rreth dy të tretar e votave nga sa kishte me 2004. konkretisht nga mbi treqind mijë votat e 2004-it, me shtatëmbëdhjetë nëntor mori mbi njëqind mijë vota. Temperaturat e larta gjatë verës së sivjetme më së shumti kishin ndikuar për të keq, tek ky subjekt. Edhe për së vdekuri Rugova ua siguroj do vota, por tani jo më ashtu sikur ishte në ketë botë.
Pas verës së thatë LDK, të korrat vjeshtore i mori si i mori, por tani problemi është se po të hyj në koalicion me partinë fituese të Hashim Thaçit, do ta ule edhe më shumë besimin tek qytetarët. Ketë madje edhe e pranon kryetari i par i partisë Z. Eqrem Kryeziu. Rrezikon ta humb edhe postin e presidentit që sipas një marrëveshje jo publike me Thaçin në grupin famoz “Grupi i Unitetit”, janë marrë vesh ta mbaj deri me 2009.
Vet sherifi i LDK-së Fatmir Sejdiu, kohë më parë deklaroj se pavarësisht nga koalicioni unë do të mbes president. Për ketë edhe intervenoj që ta largoj nga diskutimi në parlament ligjin për presidentin Ibrahim Rugova, duke menduar qe, në at ligj ta përfshij edhe vetën.

Ok...... Sa kushi erdh e u bë dikush në ketë Kosovë, s’ ka dert edhe këta Fatmira e Hashima le të bëhen çka te duan, por çfarë po bëhet me dimrin e pavarsisë
A do të jetë ky dimri i pavarësisë?

[biligoa]

E NE (POPULLI) HESHTIM!

Për 130 vite të tjerët vendosin për ne…e ne? Heshtim!
Për 95 vite kemi një gjysmë shtet… ai? Hesht!.. ne? Heshtim!
Për 17 vite të njëjtat parti…e ne? Heshtim!
Për 17 vite e njëjta, ideologji, filozofi...e ne? Heshtim!
Për 17 vite mediat nuk e tregojnë të vërtetën…e ne ? Heshtim!

Mediat tona na ndajnë në shqiptarë, kosovar, maqedonas, malazez, dardan, luginës…e ne? Heshtim!

Mediat tona na rrejnë, na shkombëtarizojnë, na fusin në amoralitet …e ne? Heshtim!

Ne e dinim dhe e dimë se;

Rambuje ishte robëri…e ne? Heshtim!
Pakoja e Atisarit copëtim...e ne ?Heshtim!
Vjena është rikolonizim…e ne? Heshtim!
Vetëm për ne standarde…e ne? Heshtim!
Vetëm për ne decentralizim…e ne ? Heshtim!
Vetëm për ne multi-etnicitet (vëllazërim-bashkim)…e ne? Heshtim!
Vetëm te ne eksterritorialitet…e ne? Heshtim!
Nuk na lejojnë referendum...e ne? Heshtim!

Grupi i unitetit na çon në humnerë…e ne? Heshtim!
Paria jonë falë shtetet gjenocidale...e ne? Heshtim!
Na ndërrojnë identitetin në kosovar, maqedonas, malazez, dardan, luginës...e ne? Heshtim!
Na ndërrojnë himnin...e ne ? Heshtim!
Na ndërrojnë Flamurin…e ne? Heshtim!
Na ndërrojnë gjuhën...e ne? Heshtim!
Na ndërrojnë historinë...e ne ? Heshtim!
Na ndërrojnë kulturën...e ne? Heshtim!
Kosova një etnike bëhet shumetnike…Kosova lindore bëhet luginë…e ne? Heshtim!
Pushtetarët na thonë se jemi të lirë, ne shohim robëri…dhe prapë heshtim!
Sa shumë pushtetar shqiptarë, globalist, integralist botëror, kozmopolit…sa pak shqiptarë e kombëtarë…e ne? Heshtim!
Sa Moisi Golema e Esat Pashë Toptana në ditët tona…e ne? Heshtim!
Na thonë se bota na ka shpëtuar kur ne shohim se na ka okupuar…dhe prapë heshtim!
Na thonë se lufta ka mbaru derisa na vrasin e masakrojnë ku të munden (Brodec)...e ne? Heshtim!

Kriminelët që na vranë sillen para neve…e ne? Heshtim!
Nuk lanë veprimtar të sinqertë duke mos etiketuar...e ne? Heshtim!
Luftëtarët e lirisë i etiketojnë spiun, agjent, aventurier, kaçak, hajna …njerëz me thasë në kokë …e ne? Heshtim!
Tallen me heronjtë e vdekur …të gjallët fyhen...e ne? Heshtim!


Atdhetarët e vërtet na thonë se kjo nuk është liri...e ne ? Heshtim!
Kemi Albinin Kurtin dhe Vetëvendosjen …e ne? Heshtim!
Më 10 shkurt na u mor e drejta e shprehjes së lirë…e ne? Heshtim!

Duke pasur, FBKSH-ën dhe AKSH-ën, na mbijnë ushtri të reja…e ne? Heshtim!

Na thonë se ribashkimi kombëtar i takon të kaluarës ...e ne?Heshtim!

Na thonë se integrimet rajonale e euro atlantike janë më të rëndësishme se ato brendashqiptare…e ne? Heshtim!



Thonë se feja është fajtore për gjithçka…e ne? Heshtim!

Hoxha dhe Prifti nuk flasin të vërtetën … e ne? Heshtim!

Shohim shtetin shqiptarë në rrugë të gabuar…e ne? Heshtim!

Kemi institucione të dobësuara e korruptuara …e ne ? Heshtim!

Mbi 50 universitete në trojet shqiptare...e ne? Heshtim!

Sulmojnë akademik e institucione shkencore kombëtare…e ne? Heshtim!

Fletë rrugaçi, mafiozi ekonomik i shndërruar në atë politik, hajni, e rrenacaku…e ne? Duartrokasim dhe heshtim!


Të bardhës i thonë e zezë e të zezës e bardhë…e ne? Heshtim!

Vetëm te ne rezultatet e zgjedhjeve zgjasin me muaj...e ne?Heshtim!

Vetëm te ne pakica sundon dhe vendos për shumicën…e ne? Heshtim!

Për ju, vetëm autonomi, pavarësi e mbikëqyrur, Hong Kong, Palestinë, Liban e Irak...e ne?Heshtim!

Për ju nuk ka vetëvendosje, ribashkim kombëtar (se paria juaj në vend se ta kërkoj ajo e lufton)…e ne? Heshtim!

Thonë se çështja shqiptare është çështje evropiane, amerikane e ruse...e ne? Heshtim!

E dimë se çështja jonë është vetëm shqiptare...e ne?Heshtim!

Kemi intelektual për eksport...e ne?Heshtim!

Nuk kemi çka s'kemi...e ne? Heshtim!

Vërejmë se masakrat po na përgatiten edhe në shekullin 21…e ne? Heshtim!

Dimë se ushtritë e huaja nuk na mbrojnë…e ne? Heshtim!

Sa e sa veprime të dëmshme ndaj nesh e ne vazhdojmë me heshtje…heshtje dhe vetëm heshtje!





Edhe çka duhet të na ndodhë që të mos heshtim? Kur të na shfarosin, do të jetë tepër vonë!



Kujt i konvenon heshtja? Partive politike mafioze shqiptare dhe armiqve tanë!

Pse hesht populli? Është i mashtruar! Nga kush? Pushtetarët tanë dhe mediat e tyre.



Heshtja ku na shpie? Në përsëritje të historisë, vazhdim të prapambeturis dhe largim të ardhmërisë.

Çka ndodhë nëse heshtim? Vazhdojmë robërinë tonë. Popujt që pajtohen me robërinë e meritojnë shuarjen nga faqja e dheut.



Veçori e kujt është heshtja? E të vdekurve! Vetëm në varreza ka heshtje. Popujt e heshtur janë popuj të vdekur. Heshtja është pranim, pajtim me diçka në rastin tonë i robërisë i rikolinizimit prej një pushtuesi në një pushtues tjetër.







E kundërta e heshtjes është të folurit, veprimi, gjallëria.

E kur ne flasim? Ne jo vetëm që flasim por edhe çartemi me tërë gurmazin sapo shohim ndonjë veprimtarë të dëshmuar kur shpreh mendimet e tija. Ofendimet, fyerjet, etiketimet nuk kanë të ndalur. A nuk e dëshmon rasti i Albinin Kurtit dhe Gafurr Adilit. Në vend se të i përkrahim dhe të i ndihmojmë ata, çfarë bëjmë ne? Krijojmë organizata dhe ushtri ''me qëllime të njëjta'' vetëm e vetëm të i pengojmë veprimtarët e dëshmuar.



Albini dhe Gafurri për ne kanë vlerë vetëm si të vdekur. Kur ua vizitojmë varret, ne do të themi se i kemi pasur shokë, dajë, nip e kushëri, dhe do të aktrojmë me lot, jo se na dhimbsen por se na mundësojnë ndonjë kolltuk.



Duke penguar ata, ne pengojmë dhe vonojmë vetëvendosjen dhe ribashkimin kombëtar. Pse e bëjmë këtë? Që të mos ndërpresim tregtinë dhe kumbarinë me serbin, grekun, maqedonasin dhe malazezin. Nuk dëshirojmë të jemi të barabartë por vetëm shërbëtorë.



Nuk duam që ata të na thonë faleminderit, por na ka ëndja që ne të themi hvala, efharisto, blagodaram.

Nuk duam që ata të thonë po, por kemi dëshirë që ne të themi da, ne (nai),.

Nuk duam që ata të thonë në rregull por duam ne që të themi, sve je u redu, entaksi, vo red.



Artikulli u nis me fjalinë ''për 130 vite të tjerët vendosin për ne'', por më drejt do të ishte sikur kjo fjali të vazhdonte...se ne ua mundësuam me mendësinë dhe veprimet tona?



Kah t'ia mbajmë? Me të heshturit apo me të gjallët?

Nëse edhe më tutje i takojmë të heshturve(vdekurve), të tjerët do të vendosin për ne. Nëse u takojmë të gjallëve,Vetëvendosjes dhe FBKSH-ës, vendosim ne për fatin tonë.

/06 Dec 2007

[biligoa]

Dorëheqja e Eqës dhe loja e LDK-së me Sejdiun si kryetar?!

Nga historia, shumicës prej nesh, na është i njohur gjykimi i madh dhe i famshëm i bashkëpunëtorëve të Gjermanisë naziste në Ninberg. Në mesin e këtij grupi të madh të të akuzuarve ka qenë edhe Gebellsi, bashkëpunëtori më i ngushtë i Hitlerit. Kur, një zyrtar ia kishte dorëzuar në burg aktakuzën me shkrim, ai pa e lexuar fare përmbajtjen e shkresës, në vend se ta firmos pranim-dorëzimin, shkroi me laps mbi të:


“Gjithmonë në jetë fituesi është prokuror ndërsa humbësi i akuzuar “
Duke bërë një krahasimin nga historia me të sotmen paszgjedhore kosovare, deshëm ne apo nuk deshëm dhe pa marrë parasysh se sa LDK-ja dhe z. Eqrem Kryeziu e pranojnë këtë realitet, partia e tyre ka dal si humbëse, që automatikisht, si nga metafora e jonë hyrëse, nënkupton se jenë fajtorë dhe duhet të dënohen për të gjitha të këqijat që i kanë bërë apo mosbërë këtij populli gjatë mandatit të tyre shtatë vjeçar të sundimit.
Nuk jenë ata të vetmit. Ka edhe të tjerë. Por, krahasuar me tjerë, këta si humbës, ende tentojnë të silleni me kompetencat e “prokurorit” që ma nuk i kanë.
Z. Eqrem dhe LDK!
Se si ishte dashur të veproni në këto momente sigurisht të dhembshme për ju, propozimi im është sikur nga shembulli i kryetarit të partisë “ORA”, z. Veton Surroi, i cili, edhe pse doli më humbës se ju, në mënyrë dinitoze, apo, sikur thuhet te ne “si burrat”, doli para popullit dhe e pranoi disfatën. Ai, dështimin e tij dhe të partisë “ORA” në këto zgjedhje, i cilësoi “si dënim nga elektorati për shkak të gabimeve të bëra në të kaluarën” dhe premtoj se ky pësim në të ardhmen do të jetë mësim për të.
Pse nuk vepruat edhe ju ashtu, z. Eqrem? Pse nuk pranuat publikisht dhe në mënyrë “gjentllëmene” humbjen, por, ende tentoni të manipuloni me njëfarë dorëheqje të dorëzuar para kryesisë suaj. Dorëheqje, e cila nuk dihet nga askush, a është dhënë, apo vetëm është ofruar, a është dorëheqje e revokueshme, apo e parevokueshme, a do të pranohet nga kryesia e juaj, apo nuk do të pranohet...etj.
Sikur keni deklaruar edhe në një emision televiziv, nga natyra jeni të njëjtë sikur Krishti që më shumë preferonte mënyrën verbale të të shprehurit se sa atë me shkrim, andaj, këtë dorëheqje, kryesisë suaj qendrore të LDK-së, ia keni ofruar me gojë?!
Ju z. Eqrem, u krahasuat edhe me Krishtin. Pasi e bëtë publikisht këtë komperacion, atëherë t’ju them edhe unë publikisht se as për së afërmi nuk ja keni qëlluar. Me të vërtet Krishti në kohën e vetë ka qen predikues tejet i urtë dhe mësimet e veta i ka përhap në mënyrë verbale, por, po ashtu dihet se ai për këto ide të veta e flijoi edhe jetën. Duke u bazuar në këto mësime të lashta, Krishti nuk u flijua për vete por për t’i shpëtuar mëkatet e të tjerëve.
Në kontestin e këtij krahasimi, unë dyshoj z Eqrem, se ju do ta bënit gjestin e njëjtë si Krishti idealist, duke e flijuar veten dhe postin e lartë politik që keni, edhe për mëkatet e të tjerëve, a po?
“Arusha e plagosur është më e rrezikshme”- thotë populli, dhe ju, si duket, sa më shumë i hurbasni gjasat reale në teren, aq më tepër tentoni të shkaktoni konfuzion në politikë . Shembulli më eklatant dhe më absurd është manipulimi i juaj aktual me mandatin e z. Fatmir Sejdiut si kryetar të Kosovës.
A ka njëri naiv në Kosovë që nuk din se institucionet e një shteti të mirëfilltë, kudo qoftë në botën demokratike, formohen nga ajo forcë politike e cila në zgjedhje i ka fituar shumicën e besimit të popullit. Kohëzgjatja e qëndrimit të kësaj force politike në pushtet, nuk varet nga dëshira e ndonjë monarku apo lakmia e tij që të qëndroj ende në sundim, por nga mandati i cili është përcaktuar në aktin më të lartë juridik shtetëror që quhet Kushtetutë (te ne Kornizë Kushtetuese).
Posti i kryetarit të Kosovës, z. Eqrem dhe LDK, është post institucional shtetëror, e jo një marrëdhënie e zakonshme e punës si me një kamerier (Kontratë pune)
Mandati, të nderuar, nënkupton gjatësinë kohor për kryerjen e një funksioni konkret, dhe sa duhet të zgjas ky afat, në mënyrë strikte përcaktohet në dispozitat e aktit tjetër më të lart juridik.
Kryetari i Kosovës është organ inokos shtetëror. Personi që e kryen atë veprimtari ka funksionin i cili mbështetet në mandat, e jo ndonjë afat tjetër që mund të rregullohet me kontratë. Mu ky afat kushtetues, ndërlidhet me vetë mandatin e asaj force politike që nga zgjedhjet e fundit, ka fituar besimin e shumicës së popullit për të udhëhequr në krye të këtyre institucioneve shtetërore.
Tek rasti i z. Sejdiut, pas vdekjes së kryetarit të mëparshëm z. Rugova , Korniza kushtetuese e Kosovës, i lejon dhe decidivisht e përcakton mundësinë e rizgjedhjes së kryetarit tjetër. Këtë propozim e bënë partia fituese në zgjedhje e cila në Parlament është e përfaqësuar së paku me 25 deputet.
Kjo, logjikisht nënkupton se këtë propozim e bënë ai subjekt politik, nga radhët e së cilës ka qenë edhe kryetari i mëparshëm i ndjerë që zëvendësohet. Më pas, procedura e propozimit të kandidatit tjetër për kryetar të Kosovës, procedohet në Parlament dhe e njëjta fuqizohet vetëm nëse merr nga parlamentarët së paku 2/3 e votave “pro”.
Korniza kushtetuese, nuk konkretizon decidivisht se mandati 3 vjeçar i kryetarit të ri që e zëvendëson atë të mëparshmin, a fillon të rrjedh nga momenti i zgjedhjes së tij, apo është pjesë e mbetur e mandatit zgjedhor të vet ati subjekti polik që në at moment është në pushtet.
Vërtet nuk është thënë por nga parimet mbi të cilat mbështetet sistemi kushtetues konkret, vetvetiu nënkuptohet ky princip. Andaj, aspak nuk duhet të ketë dilema në këtë drejtim. Fatmir Sejdiu nuk duhet të jep dorëheqje por ai më nuk është kryetar i Kosovës.
Vet rizgjedhja e kryetarit tjetër që e zëvendëson atë të parin, bëhet në suazat e mandatit të asaj force politike që e ka pushtetin aktual, e jo të ndonjë kontrate tjetër të punës sikur të kishte të bënte me një kamarijer apo referent administrativ.
Dhe krejtë në fund, z. Eqrem dhe LDK, ky insistim sigurisht jo e paqëllimshme nga ana e juaj, në shtetet normale dhe me kushtetuta të mirëfillta, nuk kishte pas shans të kaloj aq lehtë dhe pa pasoja morale dhe juridike. Bile-bile, edhe nga masa e thjeshtë ishte konsideruar si budallaqe e kulluar.
Meqë, te ne nuk ka Kushtetutë por Kornizë kushtetuese, meqë te ne nuk ka ligje por ka sovran të huaj absolut me disa dishepuj, të cilëve s’ju ha palla as për ligje dhe as për atë copë letër që quhet Kornizë kushtetuese, nuk do të ishte kurrfarë çudie që edhe mandati zgjedhor mund të konsiderohet si afat kontraktues.
Unë ende çuditem pse njëjtë nuk veproni edhe me funksionin e kryeparlamentarit Kolë Berisha, i cili në mandatin e juaj pushtetar po ashtu e zëvendësoj Dacin?
Pse jo? “Ne hagshin mirë, mos e hangshin, kurgja kurrkujt”.

[biligoa]

Gjashtë mendime

Hej, populli Kosovës: Ty ende ke në gjirin tënd një Adem Demaç

1
Shqiptar i Kosovës (dhe shqiptar në përgjithësi): mos harro se qysh, mendimtari i madh gjerman, Hegeli (gati, para më se dy shekujve), ka vërejtur se është ligj historik, ecja e proceseve përpara, apo shkuarja përpara e kombit.

2
Votues i Kosovës: ti tani goxha dite të jesh përdorues i aftë e strategjik i votës: 70% nuk i dhe mundësi mediokërve politikë të Kosovës ta shpërdorojnë votën tënde, dhe mbi 30% të disa politikanëve të frustruar që iu dhe mundësi të përmirësohen, duke ua dhënë atë që ta kërkuan me pasion: votën tënde të shtrenjtë! Vota Jote, popull, pas 17 nëntorit 2007, ka filluar të jep efekte pozitive për përmirësimin e disa politikanëve që po i pranojnë gabimet e tyre.

3
Hej, shqiptar i Kosovës (dhe shqiptar në përgjithësi) dhe ti politikan, ende i papërvojë, por edhe i paçliruar shpirtërisht: Ti ke një Adem Demaç, ke një Ukshin Hot (as të gjallë as të vdekur, por të pranishëm fuqishëm në ecuritë kombëtare e politike në Kosovë), ke një Gafurr Adil, (gjithëshqiptar), ke edhe ca të identifikuar, por jo të shpallur publikisht (pasi që janë para kohës sonë dhe kjo kohë nuk i duron të bëhen personalitete publike,) ke një Albin Kurt (paqësor - por të pathyeshëm), ke edhe shumë edhe shumë të tjerë, për të cilët edhe pse nuk dimë shumë, ata, realisht, janë shtyllat Tua të tashme apo të ardhme, prandaj mos u dëshpëro, por qëndro dhe shko vetëm përpara, meqenëse kur ke një (personalitet të një lloji) ke edhe shumë, sepse ajo tokë që lind e rritë një bimë rrapi shekullor, apo lloj tjetër, po ajo tokë lind e rritë edhe shumë sish.

4
Një Azem Vllasi të 1981-ës, vonë i ka dalë gjumi edhe tani, por ende nuk është (i) zgjuar. Prandaj: Hej, ti Azem Vllasi! Një njeri (qoftë ai edhe politikani më i madh), nuk mund ta ndalë, qoftë procesin, qoftë as historinë.

5
Mbrëmë në RTK (6.12.2007), kishte debat, meqenëse aty qe edhe Adem Demaçi i madh. Ai ishte trupëzim, personifikim, po edhe përfaqësim i vuajtjes dhe i qëndresës së koncentruar i njerëzve të vuajtur, por edhe burra e burrëresha të Kosovës. Prandaj, ai në debat shkëlqeu duke folur nga thellësia e shpirtit të njerëzve të kombit. Prandaj, Atij i drejtoheshin pyetjet, siç i drejtohen mësuesit të historisë, dhe si mësuesi i atyre që e bëjnë historinë e Kosovës dhe atë shqiptare, në përgjithësi.

6
Qytetarë të Prishtinës: Ju (shumica jush), shpallët “pejgamber” një Ibrahim Rugovë, pse, bile për Adem Demaçin nuk flisni me gjuhën (dhe shpirtin) e popullit, dhe pse nuk e pranoni e (shpallni) të vërtetën se Adem Demaçi, së paku, është njeri i mbërrimë!
07.12. 2007

[biligoa]

Shkruan: Romeo GURAKUQI

Trajtesa e mëposhtme synon të sjellë në vemendjen e opinionit publik, ngjarjet të cilat sollën në aneksimin e Kosovës nga ana e Serbisë në vitin 1912 dhe arsyet e njohjes ndërkombëtare të këtij procesi, fillimisht pushtues e më pas kolonizues.Punimi synon të nenvizojë se, duke qenë se kemi të bëjmë me një rast historik kolonial, tërësisht të errësuar dhe të fshehur gjatë gjithë rrjedhës së shekullit XX, populli i këtij entiteti, sot, ka të drejtën të jetë i lirë për të vetevendosur sërish për ardhmëninë e vet. Paradoksi qendron në faktin se rasti i Kosovës është rasti i fundit i pazgjidhur kolonial, që po zgjidhet në një kohë kur epoka koloniale është tashmë e përmbyllur. Kosova është një rast kolonial që ka mbetur i fshehur për shkak të rrethanave të marrëdhënieve ndërkombëtare në të gjithë periudhën vijuese 1912-1995, për shkak të dobësisë dhe famës së keqe që ka pasur shteti amë në botën demokratike dhe për shkak të orientimeve të pastabilizueme të Shqipërisë komuniste dhe post komuniste.
Rasti kolonial i Kosovës ka qenë aq i fshehur, sa ka qenë i fshehur edhe realiteti aq i thyeshëm jugosllav, ky grumbull territoresh dhe popujsh të mbledhur artificialisht nga pamundësia për të zgjidhur mosmarrëveshjet në marrëdhëniet mes Fuqive të Mëdha nga vitit 1912 deri më 1919. Në këtë bashkim shtetëror artificial ekzistonin akumulime urrjetjesh reciproke, sa që bota e qytetëruar europiane dhe perëdnimore, në kohën e presidentit Tito as që i imagjinonte dhe as i kishte kuptuar. Dhuna dhe masakrat që shoqëruan procesin dezintegrues të ish Jugosllavisë befasuan botën mbarë, por edhe ateherë nuk u kuptua dot se një prej pjesëve federative të këtij entiteti, Kosova, ishte një mish i huaj brenda tëresisë jugosllave, që në një ditë të bukur do shperthente po aq befasisht.
Interesat e dhënies së zgjidhjeve të pjesshme, i imponuan Fuqive të Mëdha mbajtjen fshehur të rastit kosovar deri edhe në Marrëveshjet e Paqes së Dayton-it më 1995. Në këtë marrëveshje, çështja e 2 milion shqiptarëve u injorua tërësisht, gjë që u kuptua nga ish presidenti Millosheviq si një dritë jeshile për gjithë atë çfarë bëri më pas. Sot, pas dhunës, etnocidit dhe shpërnguljes së pangjashme së viteve 1998-1999, Fuqitë janë të detyruara të gjejnë një zgjidhje për pjesën e fundit, atë më joorganiken, e ish Jugosllavisë.
Po, si u përfshi Kosova në Serbi? Trajtesa merr shkas nga puna gati 11 vjeçare kërkimore e zhvilluar dhe e mbështetur tërësisht në dokumentat që gjenden në Public Record Office-përkatësisht Arkivi Shtetëror i Anglisë Uellsit dhe Mbretërisë së Bashkuar. Në këtë arkiv për vitet 1913-1914, me të cilat zë fill dhe stabilizohet faza e parë e procesit të lartpërmendur, gjenden dosje të tëra të Foreign Office dhe të Admiralatit të Flotës Britanike, që japin në hollësi trajtimin e plotë diplomatik të problemit. (Dokumentat e vitit 1913 janë të vendosur në PRO.FO.371.1770, 1771, 1806, 1757, 1758, 1759, 1769, 1805, 1808, 1819, 1807, 1809; ndersa ato të vitit 1914 janë të vendosura në dosjet: 1886, 1891, 1894, 1885, 1887, 1888, 1889, 1890, 1892, 1893, 1895, 1896, etj.)
Pikësëpari do të më duhet të bëhet një përshkrim të shkurtër të kuadrit historik të zhvillimit të ngjarjeve.
Procesi i aneksimit të Kosovës nga Serbia, njëlloj sikurse Hotit dhe Grudës, nga Mali i Zi, është i lidhur me ngjarjet e Luftës së Parë Ballkanike, 1912-1913. Shtetet e reja ballkanike, pas lidhjes së Aleancës me tyre në pranveren e vitit 1912, synonin të përfitonin nga turbullira që shkaktoi në Kostandinopojë disfata në luftën Italo-Turke 1911 dhe nga kryengritjet e herepashershme të shqiptarëve, veçanërisht ajo e vitit 1911. Ashtu sikurse shkruan historiani Ferdinand Schevill: “Ata e ndjenë fitoren shqiptare, tashmë të pashmangshme, nëpërmjet të cilës Shqipëria ishte duke u ndërtuar si një shtet autonom i përbërë nga katër vilajete, i Shkodrës, Janinës, Monastirit dhe Kosovë. Në qoftë se propozimi shqiptar do të pranohej, secili prej katër aleatëve, (Serbia, Mali i Zi, Greqia dhe Bullgaria shënim i imi. R.G.) do ta shikonte derën e mbyllur në një krahinë të caktuar, të cilen secila në mënyrë të veçantë lakmonte.”( Ferdinand Scevill, The History of Balkan Peninsula, from the earliest times to the present day, New York (revised edition) 1953, faqe 471).




Më 12 tetor 1912 shpertheu Lufta Ballkanike. Brenda një periudhe të shkurtër, shtetet e reja të Ballkanit e dërrmuan Perandorinë Osmane. Lufta Ballkanike e vitit 1912 erdhi në mënyrë të papritur në botën e trazuar të para Luftës së Parë Botërore, mbasi Fuqitë e Mëdha nuk ishin të përgatitura për një fitore të shpejtë të aleatëve të vegjël para një perandorie. Por, siç shkruan Richard C. Hall, “fitorja ishte një fitore krejt e natyrshme, për shkak të përparimit kuptimplotë moral, ekonomik dhe ushtarak që kishin bërë shtetet e krishtera që prej çlirimit të tyre. Nepërmjet një pune plot pasion ata shtete ia arritën të përqafonin shumë nga mentalitetet dhe institucionet europiane dhe të pajisur me ata, u kyçen në një betejë me një popull aziatik, i cili i kishte rezistuar në mënyrë të qendrueshme europianizimit…". (Richard C. Hall, The Balkan Wars 1912-1913, London and New York 2000, faqe 72.) E ballafaquar me këtë shkatërrim shumë të madh, Porta e Lartë, e kapur nga paniku, kërkoi ndërmjetësim tek Fuqitë e Mëdha të kohës, Anglia, Franca, Gjermania, Austro-Hungaria dhe Rusia, të cilat me 3 dhjetor arritën të ndërmjetësonin dhe të vendosnin një armëpushim. Në këto rrethana u mblodh Konferenca e Ambasadorëve të Fuqive të Mëdha në Londër më 17 dhjetor 1912, për të zgjidhur problemet e lindura nga lufta në mes Aleatëve Ballkanikë dhe Turkisë. Në ditën ku u hap konferenca, turqit mbanin në Europë ende, Konstandinopojën me rrethinat dhe tre qytetet e fortifikuara: Adrianopojën, Janinën dhe Shkodrën. Më 17 dhjetor 1912 ambasadorët e Fuqive të Mëdha të akredituar në Britaninë e Madhe u takuan nën kryesinë e Sir Edward Grey-t, për të mbikqyrur procesin e paqes në Ballkan dhe për të mbrojtur interesat e Fuqive të Mëdha në rajon. Kjo Konferencë u mblodh me cilësinë e “Mbledhjes së Ambasadorëve të Gjashtë Fuqive të Mëdha nënshkruese të Trataktit të Berlinit”. Konferenca e Ambasadorëve i zhvilloi punimet mes shqetësimeve të Fuqive të Mëdha se lufta ballkanike mund të përshkallëzohej në një konflikt më të gjërë që do të përfshinte shtete të tjera. Për shumëkend asokohe ishte e qartë se çështja ballkanike mund të përshkallëzohej drejt në luftë europiane dhe për këtë arsye Fuqitë e Mëdha kërkuan ta parandalonin një gjë të tillë. Duhet të kihet parasysh se Konferenca e Ambasadorëve synonte gjithashtu të zgjidhte kundërshtitë në mes Fuqive të Mëdha, në mënyrë të veçantë, ata në mes tre prej tyre, më drejtëpërdrejtë të interesuara në Gadishullin Ballkanik: Austro-Hungarisë, Italisë dhe Rusisë. Në këtë mënyrë, rendi gjeopolitik i vendosur në Konferencën e Berlinit më 1878, në Londër u zëvëndësua me një marrëveshje të re. Shikuar në një kontenkt historik më të gjërë, Konferenca e Ambasadorëve në Londër më 1912-1913 ishte etapa e fundit e Sistemit të Kongreseve, të vënë në jetë më së pari nga Kongresi i Vjenës 1814-1815. Në ditët e para të kësaj mbledhjeje u zhvilluan bisedime dhe shkëmbime mendimesh, mes përfaqësuesve të Fuqive Europiane. Në këtë konferencë, përveç çështjes shqiptare, u bisedua për një paqë të përgjithshme midis Fuqive Europiane, u diskutua problemi i daljes së Serbisë në Adriatik dhe çështja e ishujve të bregdetit Jonian, kufirit të Bullgarisë më Perandorisë Osmane në Traki. Për fat të keq, Çështja e Shqipërisë, u zgjidh pa respektin më të vogël ndaj shqiptarëve, dhe kufiri i shtetit të ri shqiptar u përcaktua vetëm nën prizmin e shmangies së një ballafaqimi në mes Austro- Hungarisë dhe Rusisë, për të cilin shqiptarët nuk ishin fajtorë dhe me të cilin ato nuk kishin të bënin fare. Austro- Hungaria, e gjendur përballë faktit të kryer të ndryshimit të status quo-së ballkanike në disfavorin e saj dhe në të mirë të shteteve sllavo-orthodokse, pra në fund të fundit të Rusisë, u përpoq ta balanconte këtë me krijimin e një shteti shqiptar sa “më të madh që të ishte e mundur”, duke pasur parasysh këtu trojet ku banonte popullsia shqiptare.
Shqyrtimi i kujdesshëm i dokumentacionit arkivor të Foreign Office të një përiudhe 8 mujore, që nis nga dhjetori i vitit 1912 deri në korrik 1913, të jep një ide të qartë mbi mënyrën dhe kriteret e përdorura për klasifikimin dhe ndarjen e territoreve ballkanike në përgjithësi dhe atyre shqiptare në veçanti, dhe mund të kuptohet krejt mirë ajo çfarë sot, në prag të zgjidhjes së statusit “përfundimtar” (termi përfundimtar është relativ mbasi në qoftë se jepen zgjidhje në kundërshti me parimin e vetvendosjes, këto zgjidhje vertet mund të krijojnë një balance mes fuqive, por nuk krijon stabilitetin e brendshëm të entitetit të interesuar) të Kosovës. Është mjaft e trishtueshme sot, kur shikon se me çfarë lloj cinizmi, është ndarë trualli etnik shqiptar, si i janë shkëputur atij troje kompakte etnike, dhe si janë nënvleftësuar në këtë ndarje kriteret më të domosdoshme etnografike dhe historike dhe se si është pranuar sovraniteti i shteteve të reja mbi territoret që Perandoria e kalbur Otomane kishte ceduar. Në Konferencën e Ambasadorëve në Londër, Austro-Hungaria argumentoi se përfshirja e Shkodrës ishte thelbësore për ekonominë e shtetit të ri shqiptar dhe kërkoi dhe mbrojti gati e vetme, të drejtën e shtetit të ri shqiptar mbi një pjesë të madhe të Kosovës së sotme, përfshirë qytetet e Pejës, Gjakovës Prizrenit dhe krahinën e Dibrës në tërësi, sepse, sipas saj, ekzistonin arsye racore dhe fetare për të mos ia dorëzuar këto qytete Malit të Zi dhe Serbisë. Rusia, njëlloj siç sillet sot pas 95 vitesh, nuk hapi rrugë për zgjidhjen e problemit të Shkodrës pa kënaqjen deri në fund të ambicjeve të Serbisë në Shqipërinë Verilindore, gjegjësisht në Kosovë. Në përgjigje të presionit gjerman për të mos prishur konferencën, Austro-Hungaria bëri një seri lëshimesh deri sa Rusia ra dakord në përfshirjen e Shkodrës në Shqipëri. Për javë të tëra paqja në Europës u var në fatin e Pejës, Prizrendit, Dibrës dhe veçanërisht të Gjakovës. Më caktimin e këtyre qyteteve për Serbinë, dhe Hotit dhe Grudës për Malin e Zi, natyrisht që ekzistenca jetësore për banorët e Shqipërisë së Veriut do të bëhej e pamundur ekonomikisht, mbasi gjithçka që i lihej këtij rajoni ishte vetëm një zonë e tërë shkëmbore jo produktive dhe sepse jeta e kësaj zone kishte qenë e lidhur historikisht ngushtë, sidomos me Gjakovën. Gjithashtu, Malësia e Madhe shqiptare u nda në mes, duke iu këputur lidhjet e komunikimit, përvecse ekonomiko-tregtar edhe familjar. Me shkëputjen e rajoneve të sipërthëna, trungut të shtetit të porsa njohur shqiptar iu ndërprenë arteriet themelore që e bëjnë të funksionueshëm një komb, lidhshmëria politike, ajo ekonomike, komunikimi i brëndëshën njerëzor. Pasojë e drejtëpërdrejtë e saj, natyrisht se nuk do të ishte tjetër veçse, varfërimi i mëtejshëm ekonomik i rajoneve të tëra malore shqiptare si rezultat i ndërprerjeve të marrëdhënieve tradicionale, ruajtja e konservatorizmit gjysëm-mesjetar edhe me tej në epokën moderne, mbajtja konstante e pasigurisë së brendshme politike në shtetin e ri shqiptar, dobësim i mëtejshëm i nukleve kulturore europiane brënda kombit shqiptar, një ballkan perëndimor krejtësisht të destabilizuar për një kohë të gjatë. Një Shqipëri e tillë e lënë në mëshirë të fatit, nën kërcënimin e vazhdueshëm e konstant, të shteteve më të fuqishme fqinje me institucione demokratike dhe europiane të pastabilizuara, jo vetëm që do të bëhëj detyrimisht një njollë mjerimi në Europë për një periudhë të konsiderueshme, por gjithashtu, pozita e saj e gjymtuar do të mund të shkaktonte një seri ndërlikimesh që do të shtriheshin shumë përtej kufijve të saj, Serbisë dhe Malit të Zi.
Trajtimi i problemit të kufirit të shtetit të ri shqiptar nuk u mbështet në konsiderata etnografike, historike, ekonomike etj, por u bë nga Fuqitë nën prizmin e mosprishjes së ”koncertit europian”, gjë e cila, në këndvështrimin e kësaj diplomacie, do të mund të çonte më pas në një luftë europiane. Para një “nevoje” të tillë të konsideruar si parësore për Fuqitë, por shkatërrimtare për Shqipërinë, diplomacia britanike u mundua të luajë rolin e ndërmjetësit, rol i cili për mendimin tonë, e detyroi atë të heqë dorë nga disa parime themelore konstante pozitive ndaj çështjes shqiptare, të kristalizuara, sidomos në krizën shqiptare të vitit 1911, që e kishin bazën në eren e re që po frynte në diplomacinë britanike. Kështu, megjithëse ishte e bindur për përkatësinë etnike shqiptare të disa qyteteve që i kaluan Serbisë, ajo nuk qe në gjendje t’i jepte rrugë situatave të vështira që u krijuan në Konferencë. Kjo ndodhte kur ekzistonin raporte historiko-etnografike, memorandume edhe nga personalitete të paanshme botërore, të cilët argumentonin historikisht përbërjen kompakte etnike dhe origjinën historike të pandërprerë të popullit shqiptar. Ndër ata do të dëshiroja të përmendja memorandumin e dërguar nga misionari amerikan Telford Erickson, Sir Edward Grey-t (PRO. FO. 371. 1823, doc. No. 25388, June 2, 1913). Erickson pasi argumentoi me fakte dhe dokumente historike lashtësinë iliro-arbënore të shqiptarëve, pyet se “si mund të ndahet në mes kjo tokë antike dhe ky popull antik në mes aleatëve si një plaçkë lufte”?! Më pas ai shtonte: “Ne Zotërinj kemi pas mësuar se drejtësia duhet të jetë guri themeltar i çdo rendi jetëgjatë në shoqërinë njerëzore”.
Në Konferencën e Ambasadorëve, interesat e Shqipërisë u ndëshkuan veçanërisht nga qëndrimi i Rusisë. Për kohen për të cilen flasin, prirja konstante e Rusisë në përkrahje të botës ballkanike sllavo-orthodokse mbështetej thjesht dhe qartë në një filozofi racore dhe religjioze dhe nuk përmbante, asnjë parametër analitik parimor dhe objektiv bashkëkohor. Rusia, më 1913, u përpoq me të gjitha mënyrat dhe ia arriti që të krijonte një Shqipëri sa më të vogël që të ishte e mundur, duke u bërë presion Fuqive të tjera që t’u lëshonin Serbisë, Greqisë dhe Malit të Zi, rajone të banuara eskluzivisht nga shqiptarë. Madje, Rusia arriti deri atje sa të parashtronte edhe objeksione ndaj marrjes shqyrtim konsideratave etnografike nga një Komision Ndërkombëtar që do të krijohej për të zgjidhur çështjet e kontestueshme (PRO. F.O. 371.1769, pg 385 doc.10416). Këtë qëndrim të Rusisë, Faik Konica, një prej shqiptarëve më të shquar të asaj kohe, vëllai i kryediplomatit më të rëndësishëm shqiptar në Londër për 30 vite me radhë Mehmet Konica, u përpoq t’ia bënte të qartë Sir Edward Grey-t, me anë të një memorandumi të dorëzuar në Foreign Office me 5 shkurt 1913 (P.R.O. F.O. 371 1769 faqe 130-135, dokument nr. 6388 i regjistruar me datë 10.02.1913). Ai u shpjegoi Fuqive se pjesa me e madhe e tokave shqiptare të kërkuara nga Serbia dhe Mali i Zi janë të banuara nga shqiptarë katolikë dhe muhamedanë. .. Sa më e fuqishme të jetë Shqipëria, u përpoq të shpjegonte ai, aq më e aftë do të jetë ajo të qëndrojë mbi këmbët e veta, pa u mbështetur në fqinjë e saj të fuqishëm dhe pa qenë e detyruar të bëhët një instrument i tyre. Në këtë kontekst kujtesa historike ishte e qartë: Po ndahej padrejtësisht shtrati historik i një populli antik, po i shkëputej Shqipërisë Kosova, djepi shqiptar verilindor, barriere jo e këndshme për politikën ruse në ekspansion të vazhdueshëm. (Për fat të keq, Rusia e sotme e drejtuar nga Presidenti Putin po bën një rikthim dramatik, të pajustifikuar bashkëkohësisht, në politikën e jashtme cariste ndaj Kosovës, çfarë nuk i shkon një vendi europian të demokratizuar, të shekullit XXI).
Në këtë qëndrim të sajin antishqiptar në Konferencën e Ambasadorëve, Rusia pati përkrahjen indirekte, apo edhe direkte të Italisë. E nisur nga interesa të ngushta dinastike, por edhe nga një ambicje për hegjemoni në Adriatikun Lindor, Italia do ta minojë tërësisht balancën e Fuqive në trajtimin e çështjes shqiptare, duke anuar qartësisht në përkrahje të aneksimeve të tokave shqiptare. Mungesa e luajalitetit të qëndrueshëm, përkujdesi maksimal për interesat e saj ekonomike momentale, dhe nxjerrja në plan të dytë e parimeve kryesore që udhëheqin drejt një politikë të jashtme konsekuente, kanë qenë tiparet themelore që kanë drejtuar klasen politike italiane në raport me çështjen e themelimit të drejtë të shtetit shqiptar. Ky qendrim i saj, i rakorduar me pozicionin e hekurt politik të Gjermanisë, dhe politiken konstante prosllave të Francës së atëhershme, ishin shtyllat themelore mbi të cilat u mbështet mekanizmi i institucionit ndërkombëtar që sanksionoi atë që sot po quhet e drejta sovrane e Serbisë mbi Kosovën, e Malit të Zi mbi Malësinë. Është vendi të përcaktojmë se e drejta e Serbisë mbi Kosovën nuk ka lindur si rezultat i integrimit normal të këtij territori, si rezultat i një konsensusi të përgjithshëm popullor, apo i një vazhdimësie historike të ndërprerë padrejtësisht, por si rezultat i fitimit të këtij territori si plaçkë lufte, dhe të sanksionuar ndërkombëtarisht nga një institucion, i cili, në thelbin e tij nuk kishte parimet e sotme që drejtojnë marrëdhëniet ndërkombëtare, por parimin e ruajtjes me të gjitha mjetet dhe mënyrat të “Koncertit Europian”. Dëshiroj të pranoj në këtë kontekst se veprimtaria e shteteve ballkanike dhe e Fuqive të Mëdha në realizimin e këtij vendimi, u ndihmua nga gjendja në të cilen dilte shoqëria shqiptare e asaj kohe. Pushtimi Otoman pesëshekullor kishte konservuar barbarisht konservatorizmin mesjetar, ruralizimin e shoqërisë shqiptare, mbajtjen në frenim të çdo prirjeje për ringritje kulturore dhe civilizuese të shoqërisë në tërësi. Fuqitë e Mëdha në këtë mënyrë, në vend që t’i hapnin poret jetësore një kombi në rrugën e tij për ripërtritje qytetare dhe europiane, e cunguan atë territorialisht, i këputën arteriet jetësore dhe ushqyen faktorët që bëjnë lehtësisht të manipulueshëm dhe të kontrollueshëm një popull të penguar historikisht në rrugën e tij të zhvillimit.
Sot, rindertuesit e të ardhmes së Kosovës, do të duhet të shpengojnë këtë vend dhe popull nga ankthi i pritjes së pafundme, që po krijon çdo ditë e më shumë amulli të përgjithshme ekonomike dhe sociale dhe frikën e një të ardhmeje të pasigurtë. Ndihma e dhënë deri më tani për ta çuar deri në prag aspiraten për liri, nuk mund të ndalet pa e përfunduar edhe aktin e vet final: njohjen de jure të lirisë. Njohja e pavarësisë së Kosovës është po aq e rëndësishme sa edhe procesi i demokratizimit, de-komunistizimit e europianizimit të saj të njimendte dhe integrimi i kujdesshëm dhe i institucionalizuar i forcave të mirëfillta intelektuale në drejtimin politik të një vendi që aspiron të bëhet pjesë e Bashkimit Europian.

Shkodër më 25.11.2007

(autori është Profesor i Universitetit Europian të Tiranës)

[biligoa]

Profili i Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur



KOSOVA E PAVARUR - KOMPOZIM I RREGULLATORËVE

NË ZHVILLIM!

( me rastin e 10 dhjetorit 2007)

Shkruan: Ferit RAMADANI

Kërçovë, 08. XII. 2007

Kosova kurekur, synoi, të dalë, nga primitivizmi i politikës kriminale,

e përbindshave serbosllavë…

Pas gjithë zgripeve e katandive, Kosova e Pavarur, u bë frekuenca që idenë për liri dhe pavarësi e shndërroi në çështje, se po atë çështje, e pagoi me gjak e jetë dëshmorësh, me vuajtje e vrer të burgosurish e të dhunuarish, me djersë e me përballje të skamjes së pakufishme, për ta vënë mbijetesën e saj në binarët e zgjidhjes !



Nëpër kohën më paradoksale, të një Shekulli burg, që përfundoj, dhe për një Shekull të ri të nismës së arbitrazhit, Kosova kurekur, synoi, të dalë, nga primitivizmi i politikës kriminale, e përbindshave serbosllavë, me kokën në Beograd! Kjo sfingë, me gjymtyrët e oktopodit në Ballkan e në Evropë, në Amerikë e në Azi, me dredhi e me dhunë, deshi ta vulosë robërinë shekullore, e mbi të, të ushtrojë krimin, ashtu siç e krijoi me shpirtin e tyre vrastarë ! Përkundër politikës së tillë ekskluzive hegjemoniste të ortodoksizmit pravosllav, Kosova – Lulegjaku i lirisë, doli me kuptimin racional të domethënies, se në strukturën sistemore të zhvillimit, në Shekullin e Ri, duhet të bëhet udhërrëfim i humanizmit demokratik, ku liria dhe pavarësia ndërmjet njerëzve të mbesë kompozim i rregullatorëve në zhvillim! Ndërsa në dimensionin e lidhjeve me tërësinë mbarëkombëtare, të bëhet krijesa e harkut të një ngritjeje civilizuese e demokratike drejt unitetit i cili është i pakryer, apo i zhbërë mespërmes shqiptarëve !



Kosova e pavarur, tejkaloj etapa të vështira të përballjeve që erdhën nga sinteza e ndërthurrjeve të ndryshme, veçmas nga sinteza e krijuar nga strategjia hegjemone sërbosllave! Ajo i duroj qëllimet e sundimit shekullor, që pati projektin e rrezatimit polarizues ndër shqiptarët ! Robëria shekullore, brenda tyre instalonte krijimin e dilemave, që t’i futnin në mister gjithë hapat e nismës së mbarë të zgjidhjes së problemeve në brendi, dhe çeshtjes në tërësi! Gjithë ajo rrugë e lakimeve të shqiptarëve, Kosovën, padashas e shpiente tek krijimi i klimës së konflikteve, për të cilën, u përkujdes krimsistemi Yufederalist, e veçmas, krimsistemi sërbosllavist! Energjia e tillë e dominimit është bazuar në supozime se tek shqiptarët do të dalë një linjë që mundet ta bëjë koordinimin drejtë qëllimit që i shpie në cak të Pavarësisë! Prandaj me dhunë ekskluzive të ndjenjës dominuese e dridjeshmja Jugosllavi dhe e sotmja Sërbosllavi, e udhëhequr nga përbindshat dhe kriminelët e tipit Tadiq me prejardhje nga Vukët, Llazarët e Dushanët, kanë bërë zhbërjen dhe ekzekutimin e shqiptarëve, për ta mundësuar largimin deri në etnocid, që, kurrë të mos arrihet caku i zgjidhjes së drejtë të shqiptarëve që, në vetëdie kishin kodin e përcaktimit! Ky ishte synimi parësor i tyre që ta mbërrinin rrënimin total të urave të bashkëveprimit të subjekteve të organizuara në mënyrë institucionale, për të sunduar në tokën shqiptare me administratën e kaurroshkinisë serbofile!



Kjo domosdoshmëri e vetme e Kosovës martire, për t’u përballë e për të qëndruar në tokën e të parëve, i detyroi shqiptarët të vetorganizohen për të qenë më të sigurtë në ardhmëri! Kjo ndjenjë e riaktivizuar e pozicioneve në kohërat e krijimit të situatave të jashtëzakonshme ka qenë vazhdimësi e montimeve të sundimtarëve, për t’i realizuar qëllimet e ruajtjes së qenësisë dhe njëmendësisë autoqefale të ortodoksizmit, i cili, do t’i shpiente shqiptarët dhe Kosovën drejt ngecjeve, bile, do t’i penalizonte deri në shfarim nga autoktonia e Dardanisë Ilire!

Logjika e krijimit të elitave të preferuara sipas skenarëve të

kaurroshkinisë sërbosllave

Në reliefin e konfliktësive sistemi kriminal sërbosllav, nga shqiptarët dhe Kosova e robëruar, kërkoi bashkëpunëtorë, për mbajtjen e gjendjes së kokëfortësisë dominuese! Sërbosllavia Millosheviqiste, si ajo e Karaxhorgjeviqëve dhe kaurrotiranëve të shumtë si ata, me procese politike, synoj ta realizojë strukturën e të përshtatshmive, në institucionet shtetërore, që mbaheshin të lidhura sipas logjikës së krijimit të elitave të preferuara sërbosllave! Këto përzierje variacionesh i krijonin tensionet dhe çthurrjet, i zhvillonin variantet e propabalitetit të asgjësimit, i ngritnin bazat e unitarizmit rigjid!



Sipas skenarëve të kaurroshkinisë sërbosllave, sundimtarët e Beligradit, aktronin sipas aprovimit të kriterit “të të përshtatshmive shqiptarë”! Në realitet makineria e këtij zbatimit hipokrit, për zhvillimin e jetës shqiptare, gjithmonë mbeti pa stilin e mirëkuptimit, pa tolerancën, dhe pranimin e vlerave të atij identiteti hibrid, që deshi të dominojë mbi identitetin e vërtetë të shqiptarëve, që koordinuan kërkesën e zgjidhjes së drejtë të çështjes shqiptare në Kosovën e robëruar!



Kundër këtij drejtimi eskaluan martirët e Kosovës, për të krijuar një gjendje racionale, dhe me kërkesën për Pavarësi, ata japin garancë se, ka mundësi për zhvillim dhe zgjidhje të arsyeshme të ardhmërisë! Në këtë relacion, trajta e paralajmërimit të saj flet për shumçka! Për mundësitë e partnerit të barabartë në sistem, i cili, deri më 10 dhjetor 2007, në mendësinë e zhvillimit të hartimplaneve për dialog, kishte kultivuar ndjenjën e një birokratizimi të shprehur deri në ekstremin abnormal, ndërsa, në paraqitjen e efikasitetit kishte një absurd i cili shprehej si dekompozimin i rregullatorve për krijimin e linjave racionale të zhvillimit shqiptar në Kosovën e robëruar!



Shpjegimi i logjikës së Kosovës së Pavarur, për shumëdimensionalitetin e principeve të barabarësisë i eliminoi gabimet e ngritura të pirgut unitarë serbosllavist, dhe kolaboracionistëve të saj! Ajo me universin e filozofisë politike goditi reaksionin zhvillimor i cili sëndërtonte kodet e gjenetikës hipokrite - servile, të shqiptarëve të lakuar, të cilët, u përpoqën të shmangin nga transmisioni i galaktikës shqiptare, vlerat e identitetit real, që të mbeste në skenë relievi i purpurëve të njëmendësisë durimtare, që i përthanë alternativat e pavarësisë!

Kot dalin kaurroshkinia sërbe si djaj, të pengojnë kompozimet e rregullatorëve të Kosovës së Pavarur e cila, ndër shekuj do të jetojë…!

Dimensioni i shtrirjes së Kosovës së Pavarur, u bazua në hapje ndaj elementit të ri qeverisës, i cili për shumëkuptimsinë dhe tolerancën ka mundësuar zbardhjen e galaktikës tjetër të relaksimit bashkëjetues, dhe pranimin e vlerave multinacionale e ka kuptuar si konkurrencë dhe ekuilibër të ngritjes së niveleve të ç’ekuilibruara në dimensionin e motiveve dhe të zhvillimit, e që në astronominë e ndërrimit të sistemit, të hynte si mekanizëm intenziv! Prandaj, Sërbosllavia kriminale, e ka filluar goditjen dhe mohimin kundër këtij modeli të zhvillimit! Veçmas aparatët teleskopikë të serbosllavizmit, e kanë goditur obcionin e Vetvendosjes së Kosovës, dhe përkrahësit e saj, gjojase kanë tejkaluar determinantat kohezive të integritetit serb mbi Kosovën, duke kërkuar nga Rusofilia përkrahje, dhe ajo e ka ngritur pozicionin e vetos, të krijojë shtyllat parandaluese të njohjes ndërkombëtare të Kosovës së Pavarur !



Me këtë rast, pas 10 dhjetorit 2007, Kosova dhe shqiptarët në tërësi, kanë krijuar veçori unikate për lindjen dhe zhvillimin e një përmbajtjeje të re e cila, realisht e ka gjenezën shumë të vjetër dhe të vërtetë! Kjo lidhëshmëri e paraqitjes së Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur, ka bërë ridimensionimin e evolucionit të idesë për përkrahjen ndërkombëtare! Vetëvendosja për Shpallje të Kosovës së Pavarur, e ka riprodhuar energjinë e përherëshme të një nisme ku shpresa për rritë, për liri, dhe barabarësi, bëhet pikëqëndrim i synimeve për mirëqenie dhe demokraci...!



Profili i kësaj ekzistence të Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur, i ka përfëshirë përmasat vepruese të të gjithë shqiptarëve anë e mbanë botës, që të pamundshmen e deridjeshme të krijimit të shtetësisë së saj, ta kthejnë në të mundshme. Në këtë meridian të këtij modeli politik, në kontekstin historik të Kosovës legjendare, Bashkimi Evropian dhe Shtetet e Bashkuara të Amerikës patën rol pozitiv, sepse e mundësuan ndërtimin e një realiteti praktik të mekanizmit universal i cili ka tendencë për bashkëveprim!, Është i domosdoshëm ai bashkëveprim, dhe Bashkimi Evropian dhe Amerika duhet ta përshpejtojnë procesin, sepse ai nuk lëviz me një goditje! Atij i duhen pikëqëndrimet e paluhatshme për të mundësuar proceset në vijën e zhvillimit për fotosintezën reale të hapësirës, ku frymëmarrja e ozonit zhvillimor do të bëhet lirisht, sipas kërkesës së objektivit shoqëror të qytetarëve të Kosovës së Pavarur, të cilët, pas 10 dhjetorit 2007, të gjithë, anë e mbanë rruzullit tokësor, ku i ka shpie vuejtja e ku i ka takuar gëzimi, me aktin e Vetëvendosjes për Kosovën e Pavarur, shpirtërisht integrohen në Evropë dhe në Botën e përgjumur, t’ia shprehin njerëzimit sfidën heroike të qëllimeve humaniste të lirisë, barabarësisë dhe pavarësisë!



Këtë rrugë të hapjes së sistemit ku zhvillohet trupi i ri i Kosovës së Pavarur, me shumëkuptimsinë e zhvillimit të lirë, nuk e mbajnë shtresimet tiranike dhe efektet e shtërngimit kriminal sërbosllav, që krijimi dhe rrita e qyterarëve të Kosovës, në tërësi, t’i ngjajë rritës në epruvetë! Baza e përballjes së Kosovës së Pavarur, krahas dominimit të shoqërive transnacionale, varfërisë, krizës dhe depresionit, dhe krahas absurdit të krijuar nga kthetrat e barbarisë sërbe, mund të tejkalohet, vetëm me Vetëvendosje e cila, ka tendecën e afrimit, të mirëkuptimit, të bashkëpunimit me ata që dijnë të zhvillojnë politikën ofanzive në zhvillim.



Qasja e Vetëvendosjes së Kosovës së Pavarur, pas 10 dhjetorit 2007, kap kuptimin e dimensionit të evolucionit, që për zgjidhjen e mangësive të krijuara në hapësirën e Ballkanit dhe më gjërë, krijon klimën ku shtresohet instruksioni për zgjidhje! Kosova e tillë, bëhet edhe përkrahja racionale ekipore e institucionalizuar e Bashkimit Evropian! E Amerikës! Sepse, vetë akti i Pavarësisë është Platforma dhe preferimi strategjik i demokracisë, e cila, ka shmangur shprehitë dominuese, unitariste, degjeneruese edhe tek fuqitë e mëdha! Fatkeqësisht, ato kanë mbetur tek shpirti i kaurroshkinisë sllave dhe shprehen me tradicionalizëm stereotipik karpatian ! Por, sa më këmbëngulës të mbesin me synimet e robërisë, aq më e shëndetshme bëhet Kosova e Pavarur!



Ndaj, kot dalin kaurroshkinia sërbe si djaj, të pengojnë kompozimet e rregullatorëve të Kosovës së Pavarur e cila, ndër shekuj do të jetojë…!

[skipetar]

nashta i qet tana kto shkrime t'gata ktu me i lexu vet..

po.. n'rast se i qet per me i lexu tjerte.. ish dashte me e bo ni permledhje t'shkurte me fjale t'tuat..

jo per tjeter po.. po perzihen me reklamat e gata te ectaco-s..

qe mos besofsh..

"
Një fjalor i ri elektronik me zë nga ECTACO iTRAVL NTL-2Al Anglisht <-> Shqip - Komunikim i dy-anshëm me Zë dhe Fjalor Elektronik

Kjo pajisje unike elektronike që mbahet në dorë është në gjendje që të bëjë përkthimin e fjalëve dhe frazave nga shumë gjuhë të ndryshme të botës, përfshi edhe përkthimin me zë të fjalëve nga Anglishtja në Shqip dhe nga Shqipja në Anglisht! Ju i flisni shqip, fjalori u jep perkthimin ne Anglisht! Ju i flisni anglisht, fjalori u jep perkthimin e fjalëve në shqip! Pajisja bën të mundur dallimin e tingujve zanorë që dalin nga goja juaj në gjuhë të ndryshme dhe u jep në kohë reale përthimin në gjuhën tjetër!

* 440,000 fjalë Anglisht <-> Shqip me ekuivalentin zanor në shqip
* Libri i frazave përmban 14,000 fraza të përdorëshme nga udhëtarët
* Libri Zanor i Frazave përmban këto tema: Të përgjithshme, Udhëtim, Hotel, Transporti Lokal, Shëtitje, Banka, Mjete Komunikimi, Në Restorant, Ushqim/Pije, Shitblerje, Rregullime/Larje, Sport/Pushim, Shëndet/Farmaci, Sallon Bukurie, Telefono Policinë
* iHELP ju jep me zë frazat më të zakonshme të emergjencës
* Fodor's Travel Guide ju jep harta të më shumë se 50 qyteteve të mëdha në botë dhe CIA World Factbook u jep informacion të detajuar për më shume se 170 vende të botës.
* 70,000 fjalë të përkufizuara nga Anglishtja.
* Një ekran i qartë e i pastër që me prekje të gishtit u jep informacionin që kërkoni.
* Luan muzikë Mp3, lojra, bën llogaritje, bën konvertime metrike dhe u jep orën në pjesë të ndryshme të botës.

ECTACO pranon porosi nga mbarë bota dhe shërbimi është i sigurt dhe i shpejtë. Çdo shitje vjen edhe me 1 vit garanci nga kompania prodhuese!


Blini fjalorin më të fundit Anglisht<->Shqip, fjala e fundit e teknologjisë!
"

shumica as qe nalen me e kqyr ket postim.. se per me lexu as qe ju shkon n'men.

[biligoa]

Dinaki titist Azem Vllasi!

REFERENDUM PËR RIBASHKIMIN E SHQIPËRISË NATYRALE,

JO REFERNDUM PËR PAKETËN E AHTISARIT…!

· Kundërshtim ndaj vështrimit ”Referendumi për pavarësi, finalja më adekuate” botuar në “Koha ditore”, më 30 nëntor 2007, f. 10-11, autor Azem Vllasi)

--------------

· Referendumi për ribashkimin e trojeve shqiptare duhet të organizohet sa më shpejt aq më mirë dhe kjo të bëhet në të gjitha trojet e Shqipërisë Natyrore!


Shkruan: Fadil SHYTI

Suedi, 9.12.2007

-----------------------------------------------

- Pionieri i Titos - Azem Vllasi

- I llastuari i Titos - Azem Vllasi

- Azem Vllasi përkrahë Jovankës, Titos dhe Gligorovit, në Kongresin e

LRSJ-së më 1974 (Klikoni këtu )

- Treshja shqiptare pro-jugosllave titiste: Azem Vlasi, Ali Shukriu, dhe

Sinan Hasani



Dinaki titist Azem Vllasi!


Kur e lexova këtë “shpikje të re” që pionieri titist e pastaj avokati pro-jugosllav që nga rinia e tij e llastuar, tani pretendon që populli i Kosovës të mbajë një Referendum ku do të shprehej në lidhje me statusin e Kosovës, sipas teorikut të thinjur titist pyetja duhej të ishte: A jeni për Kosovën shtet sovran e të pavarur sipas Propozimit të Martti Ahtisarit?… Menjëherë më shkoi mendja tek zgjuarsia e vullkanit popull, i cili në folklorin e tij shpirtëror e burimor i ka kënduar gëzimet dhe i ka vajtuar hidhërimet, i ka paraqitur tepër qartë heroizmat dhe tragjeditë tona gjatë shekujve, kur ky komb njëri ndër kombet më të lashta në Ballkan, tërë jetën e vet QËNDRESË e kaloi me rrebeshe të stuhishme historike; pra, me vërtetësi gjeniale i ka paraqitur heronjtë dhe heroinat dhe me po atë vërtetësi pavdekësie i ka paraqitur edhe kundër-heronjtë e tipit, Vllasi, kur këngëtari popullor ka kënduar:


“Sahanxhinjt e kombit tonë,
bukën helm ta bënë gjithmonë,
bash në pragun e lirisë,
ta kthyen ujin n´mulli t´Serbisë”.
(Sali Mani)


Kur e shtron këtë pyetje dinake “politikani i hollë” nga shqiptarët që e kanë përjetuar mbi kurrizin e tyre terrorin titist, më së miri e kuptojnë qartë dinakërinë e tij të regjur që i kalon për më tepër se tri deceniet. A nuk ishte ky Azem Vllasi që dikur çirrej deri në qiell duke e mbrojtur regjimin gjakatar titist, duke i quajtur kërkesat për VETËVENDOSJE, e Republikë, kërkesa kundër revolucionare?!


Azem Vllasi, tani me “argumente” përpiqet të arsyetohet kinse atëbotë studentët dhe populli i Kosovës e kërkonin një Republikë Socialiste sipas sistemit të diktaturës së proletariatit, e cila zbatohej në Shqipëri sipas mësimeve të Enver Hoxhës!!! Atëbotë, Azem Vllasin e pengonte “diktatura” e Enver Hoxhës, por aspak nuk e pengonte diktatura kundërshqiptare e Titos! Ai, atëbotë vërsulej si dem mbi demonstruesit me policinë jugosllave! Thuajse, policia jugosllave shpërndante bonbone e jo plumba!


…Dhe, shi për këto barbari të asaj policie jugosllave dhe “kosovare” ai, besnikët dhe pasuesit e tij kurrë as u penduan as kërkuan falje publike para popullit tonë të shumëvuajtur! Tani, ky bukëshkalë, në vend se të turpërohet dhe heshtë; po përpiqet si maçoku në strofullin e tij, që t´i mbulojë (me nder lexuesve) m… e tij politike, me teori të reja reaksionare!


Me këtë rast, “arsyetuesi” sulmuesi i regjimit enverist me shkopin e tij i bie vetvetes dhe ithtarëve të tij, sepse në kohën kur ky sharlatan babaxhan dhe “komunistët” e tij pro-jugosllavë e dënonin me të gjitha mjetet Republikën e Kosovës, ishte Enver Hoxha Ay, i cili në organin e PPSH-së, “Zëri i Popullit”, më 8 prill 1981 botërisht i përkrahi kërkesat gjithëpopullore të popullit të Kosovës. E përkrahi Republikën e Kosovës, duke e quajtur me guxim se kjo është kërkesë e drejtë! Kjo, as atëherë as tani nuk i pëlqen ta kujtojë këtij “analisti” shkretan, sepse në trurin e tij të matufosur dhe në shpirtin e tij të shitur tek të huajt; ka zënë rrënjë të thella servilizmi: dje tek titistët e sot tek ahtisaristët!


Cinizmi i tij shihet qartë kur deklarohet për këtë lloj paçavureje “referendumi”, sepse dihet mirëfilli se: shtet sovran e të pavarur, sipas propozimit të Martti Ahtisarit, nuk do të ketë kurrë Kosova!!!



Çka është sovraniteti ?


Kujt po donë t´ í hedhë hi syve ky politikanë i dështuar dhe i mjerë?! Nëse nuk e din ai dhe shumë të tjerë “politikanë kosovarë” të rinj, të cilët çirren si ai; kinse Kosova do të ketë pavarësi me sovranitet dhe nuk e kuptojnë (apo nuk duan ta kuptojnë), çka dmth. fjala sovranitet shtetëror, ja po ua shpjegoj:



- Sovraniteti, -m, E drejta që gëzon çdo popull e çdo shtet për të vendosur në mënyrë të lirë dhe të pavarur për çështjet e veta dhe për marrëdhëniet me shtetet tjera, pa iu nënshtruar asnjë ndërhyrjeje, urdhri ose kontrolli nga të tjerët, Sovraniteti i plotë, Sovraniteti i atdheut, Mbrojtja e lirisë, e pavarësisë dhe e sovranitetit. Ushtrimi i sovranitetit mbi ujërat territoriale. ( Fjalor i gjuhës së sotme shqipe, Rilindja, Prishtinë 1981, f. 1777).


Tani, lexues të nderuar shtroj pyetjet:



- A e ka Kosova e “pavarur” këtë sovranitet, nën kornizat e thikës, të ligjeve sipas Paketës apo sipas “propozimit“ (siç shprehet Vllasi) të Martti Ahtisarit? Faktikisht, as teorikisht as praktikisht nuk e ka!

- A po vendosë populli shqiptar në Kosovë (që luftoi dhe po dëshiron shtet) në mënyrë të lirë dhe të pavarur për çështjet e veta?

- Fatkeqësisht, JO! Për çështjen e tij madhore, ende po vendosin të huajt dhe servilët e tyre, pushtetarët “kosovarë” pa shtet!

- A po vendosë populli i Kosovës për marrëdhëniet me shtetet tjera, pa iu nënshtruar asnjë ndërhyrjeje, urdhri apo kontrolli nga të tjerët?! Fatkeqësisht, JO! Por, për këto marrëdhënie ende po vendosin të huajt dhe servilët e tyre, pushtetarët “kosovarë” pa shtet!

- A e ka ushtrimin e sovranitetit populli i Kosovës për çështjen e ujërave territoriale? Fatkeqësisht, JO! Për këtë çështje madhore dhe jetësore ende vendosin të huajt dhe servilët e tyre, pushtetarët “kosovarë” pa shtet!

- Dhe, së fundi a të do të ketë Kosova SOVRANITET edhe nesër nën mbikëqyrje të Evropës?! Kur mbi të po pritet të vërshojnë lukuni burokratësh hiq më pak se 1500 administratorë, “shenjtërorë” etj…



“Pakoja e Ahtisaarit” nuk lejon referendum dhe as ushtri për Kosovën


Edhe një fakt po ia përkujtojmë z. Vllasit, sepse po e shohim që përsëri iu kanë verbuar sytë nga ethet për rikthim në pushtetin e tij prej "mjaltit", por pa shtet, në Kosovën e përgjakur e të përflakur:


“Pakoja e Ahtisaarit” nuk lejon referendum dhe as ushtri për Kosovën.
Kosova, parashihet të ketë vetëm FSK-në, pra njëlloj xhandarmërie me 2.500 pjesëtarë (me armatim të lehtë dhe nën kontroll të NATO-s) e cila asisoj do të jetë së paku katërfish më e vogël se policia. Çfarë shteti i pavarur do të jetë ajo Kosovë në të cilën do të ketë shumë më tepër policë sesa ushtarë?! Kosova e atillë do të jetë e varur dhe pa sovranitet, me vullnet të shkelur dhe pa kontroll mbi veten e saj: policët e shumtë do të jenë këtu për ta shtypur popullin kurse ‘ushtarët’ e paktë të FSK-së do të jenë te kufijtë që s’do të mund t’i ruajnë”. (Albin Kurti).


Duke i parë të gjitha këto në dritën e së vërtetës shkencore dhe historike konstatoj se: Vetëm VETËVENDOSJA dhe REFERENDUMI, janë bazat e krijimit të shtetit shqiptar të lirë dhe sovran! Të tjerat makinacione dhe trillime politike s´janë asgjë tjetër veçse mashtrime dhe vetëmashtrime, të cilat me dije ose pa të, trumbetuesit e tyre po çojnë ujë në mulli të Serbisë dhe tek shtetet tjera fqinje okupatore.


Prandaj konstatoj që: a do të ishte më marrëzi e madhe politike se sa eventualisht të përfillej kjo ide disfatiste vllasiane nga populli shqiptar i Kosovës?! Njëkohësisht, shprehi bindjen se këtë gjellë të gatuar në Beograd, Cetinë, Athinë e në Moskë, e të shitur në Bruksel dhe më tej, kurrë nuk do ta hajë populli ynë liridashës.