Si është jeta?

[hajla]

.......shpeshe mendojm se jeta na eshte nje kopsht me lule,(per qudi kjo)!

hajla,

[anja anja]

Sipas konceptit tim eshte keshtu......

Para disa kohësh kam lexuar një libër ku jeta paragonohej me një udhëtim ne tren
Një shkrim shumë interesant

Jeta është si një udhëtim me tren:
Shpesh hipet e zbritet, ndodhin aksidente...ne disa ndalesa ndodhin surpriza te këndshme ne disa te tjera disa te pakendshme
Kur lindim dhe hipim ne tren takojme njerëz ne cilët besojme
qe na shoqerojne pergjate gjithë udhetimit :Prinderit Tane

Por fatkeqësisht e vërteta është komplet ndryshe:
Ata zbresin ne një stacion dhe na lënë pa dashurinë dhe afeksionin e tyre, pa shoqërinë e tyre

Edhe pse shumë te tjerë hipin ne këtë tren dhe bëhen shumë te rëndësishëm për ne: Janë motrat vellezerit, miqte tanë dhe gjithë persona shumë te dashur për ne

Disa nga këta qe hipin e konsiderojnë këtë udhëtim si një shetitje
Disa te tjerë gjejne nga ky udhëtim vetëm trishtim
Ka nga ata qe hipin ne këtë tren me dëshirën e madhe për te ndihmuar ata qe kanë nevojë
Dikush le një shije te hidhur kur zbret
Dikush hipen dhe zbret aq shpejt saqë vështirë te vëmë re prezencen e tij
Dikush na bën te habitemi kur zbret dhe na le të bëjmë këtë udhtim vetëm
Ka nga ata qe do dëshironim te udhetonim por qe vendi pranë tyre është i zënë
Por nuk duhet te shqetesohemi kështu është udhëtimi..plot me sfida, endrra,fantazi,shpresa...por pa kthim mbrapa
Kërkojmë te bëjmë këtë udhëtim ne mënyrën me te mirë te mundshme.
Kërkojmë të shkojmë mirë me te gjithë ata qe bëjnë pjesë ne këtë udhëtim dhe kërkojmë me te miren nga ta
Kujtojmë qe ne këtë udhëtim ka nga ata qe do kenë nevojë për ne
sikunder edhe ne për ata, qoftë edhe për një fjale te mirë..udhëtimi është i gjatë
Misteri i gjithë këtij udhëtimi është se asnjëherë nuk e dimë se kur do zbresim përfundimisht dhe gjithashtu se kur personat qe na shoqerojne do duhet ta bëjnë, sikunder edhe personi qe do kemi pranë nuk dimë se kur do ti duhet te zbresi
Unë mendoj se do me vi shumë keq kur te vi momenti qe do më duhet te zbres nga treni...jam e bindur
Ndarja me miqte qe kam takuar gjatë këtij udhëtimi do jetë e dhimbshme
Ndarja me njerzit me te dashur do jetë shumë e trishte
Por shpresoj qe herët a vonë te gjithë do zbresim ne stacionin qendror me një valixhe qe para se te niseshim nuk e kishim
Dhe ajo qe me bën te ndihem mirë është fakti qe kam kontribuar sadopak për te mbushur bagazhin e secilit

Ju..miqte e mi mundohemi te bëjmë te pamunduren qe te jetë një udhëtim qe tia vlej...Të mundohemi qe kur te na duhet te zbresim të kemi lënë një vend bosh qe do të kujtohet gjithmonë me nostalgji dhe me kujtime te bukura për ata qe do duhet te vazhdojnë udhetimin pas nesh


TE GJITHE ATYRE QE BEJNE PJESE NE TRENIN TIM I UROJ UDHETIM TE MBARE!!!


PS: E kam shkruar edhe diku tjeter (ne nje forum tjeter)...lexim te kendshem

[Kaoni]

Ca teme koti

[Jetmiraaa]

Jeta është dhurata më e çmuar që na është dhënë.
Ka edhe vuajtje edhe gëzime,nuk bëjmë dot pa të dyja.
E rëndsishme është të gjejmë ekuilibrin mes të dyjave,e të dijmë ta jetojmë