Lëvizja VETËVENDOSJE!

[ABytyqi]

Intervistë për gazetën “Epoka e Re” - Flet Albin Kurti
Shkruar nga EPOKA E RE

Thursday, 27 December 2007

1. Si e konsideroni vendimin e BE-së për dërgimin e një misioni në Kosovë?
Ky është një plan i vjetër i BE-së. Qysh me 12 korrik të vitit 2006 këtë mision e kanë paralajmëruar Javier Solana dhe Olli Rehn në raportin e tyre me titull “Roli dhe kontributi i ardhshëm i BE-së në Kosovë”. Në atë raport ata paralajmëruan një mision të ngjashëm në Kosovë me atë që tashmë është në Bosnje përfshirë këtu edhe pushtetin suprem për kreun e misionit. Ky mision i BE-së në Kosovë ishte i pranueshëm për vendet e BE-së meqë ai nuk e cenon fare Rezolutën 1244 e cila për Kosovën parasheh vetëm autonomi substanciale.

2. Çka i duhet ky mision Kosovës?
Ky mision nuk i duhet gjë Kosovës dhe popullit të saj. Mirëpo, ky mision duket qartë se i duhet krerëve të partive politike në Kosovë që t’i mbrojë ata nga populli e qe besa edhe nga anëtarësitë e zemëruara të partive të tyre. Misioni i këtij Misioni të BE-së do të jetë implementimi i Pakos së Ahtisaarit ndërkohë që Kosova nuk do të jetë e pavarur dhe s’do të ketë sovranitet.

3. Pasi që është vendosur që ky mision të vije në Kosovë, si do të duhej të vepronte dhe çka do të duhej të ishte ndryshe nga UNMIK-u?
Misoni i BE-së do të jetë veçse një EUMIK që s’do të ndryshojë esencialisht nga UNMIK-u. Në fakt, ai as që mund të ndryshojë nga UNMIK-u. Edhe ky mision sikurse UNMIK-u do të instalohet nga lart; edhe ky mision sikurse UNMIK-u do ta ketë për bazë Rezolutën 1244; edhe ky mision sikurse UNMIK-u do ta ketë paradigmë stabilitetin dhe jo progresin; edhe ky mision sikurse UNMIK-u do të ketë në majë një kryeadministrator i cili qëndron mbi institucionet vendase; edhe ky mision sikurse UNMIK-u do të përbëhet nga zyrtarë që gëzojnë imunitet nga ligjet vendase; etj. etj.

4. A do ta konsideronte Lëvizja VETËVENDOSJE këtë mision si burokratik?
Ky mision gjithsesi do të jetë burokratik dhe jodemokratik. Njerëz për të cilët nuk ka votuar askush do të na sundojnë nga zyret e tyre.

5. Cilat pritet të jenë sukseset dhe dështimet e këtij misioni?
Ky mision do të dështojë meqë – më shpejtë sesa që besohet – do të bëhet i padurueshëm për qytetarët dhe do të detyrohet të shkojë. Ashtu sikurse që Kosova nuk kishte nevojë për mision të OKB-së në Kosovë por për Kosovën e pavarur e sovrane në OKB, sërish Kosova nuk ka nevojë për mision të BE-së në Kosovë por për Kosovën e pavarur dhe sovrane që integrohet në BE.

6. A do të protestoni kundër vendosjes së EUMIK-ut në Kosovë? Nëse po, në çfarë forme?

Do të protestojmë e demonstrojmë kundër çdo pushteti jodemokratik i cili na e mohon të drejtën për vetëvendosje. Meqë edhe misioni i BE-së i tillë do të jetë, sigurisht se do të protestojmë kundër tij. Tash për tash, krejt çfarë mund të them për protestat e demonstratat që do t’i organizojmë e thërrasim ne është që ato edhe më tutje, sikurse deri më tani, do të jenë paqësore dhe të padhunshme.

7. Ju keni qenë kundër mbajtjes së zgjedhjeve por ato tashmë janë mbajtur edhe pse jo me numër të kënaqshëm të zgjedhësve. Nga këto zgjedhje fitues ka dalur PDK-ja. A mendoni se do të ndryshojë diçka në qeverisjen e vendit?
PDK-ja ka fituar relativisht në krahasim me partitë tjera ndonëse ajo kishte më pak vota sesa në zgjedhjet e kaluara kur pat humbur. Populli masivisht nuk iu përgjigj thirrjeve për të votuar meqë këtë gjë po e bënin pikërisht ata që e kishin zhgënjyer, gënjyer e vjedhur popullin për vite me radhë. Nën qeverisjen e PDK-së nuk do të ndryshojë gjë thelbësore për dy arsye. E para, PDK-ja realisht nuk është e ndryshme nga LDK-ja (në veçanti për shkak të imitimit që Hashim Thaçi ia bën Ibrahim Rugovës). E dyta, PDK-ja nuk mund të ndryshojë kursin kryesor politik pasi që ajo edhe më herët ishte pjesë e Grupit Negociator të Kosovës por edhe për shkak se në Kosovë, në të vërtetë, sundon UNMIK-u dhe PSSP-ja (i rrethuar me shefat e zyrave të Quintit) e jo Qeveria e Kosovës.

8. Me cilën parti do të ishte më mirë të bëhej koalicioni për qeverinë e re?
Nuk mund të thuhet se cili variant është më i mirë por cili është më pak i keq. Mirëpo, sido që të jetë, aq të vogla janë dallimet saqë ato janë të papërfillshme dhe të parëndësishme.

9. Po flitet se koalicioni më i mundshëm do të jetë ai në mes të PDK-LDK, kurse qytetarët kanë votuar për ndryshime. A mendoni se kjo formulë qeverisëse do të mund të bënte diçka më ndryshe?

Qëllimi i kësaj formule është pak a shumë shndërrimi i modelit të Grupit Negociator edhe në model qeveritar. Pra, të ketë sa më pak ose aspak opozitë. Dhe, të ketë sa më shumë pushtet dhe legjitimitet formal për marrëveshjet e kompromisit me Serbinë në vitin 2008.

10. Keni paralajmëruar protesta të reja. Edhe studentët kanë protestuar me datën 10 dhjetor dhe i kanë bërë një ultimatum Kuvendit që të shpallin pavarësinë deri më 10 janar. A ka ndonjë bashkëpunim mes VETËVENDOSJE!-s dhe studentëve për organizimin e protestave?

Shumë studentë janë anëtarë të Lëvizjes sonë. Ne kemi bashkëpunim me shumë studentë mirëpo nuk kemi pasur bashkëpunim me këta studentë në organizimin e kësaj proteste të 10 dhjetorit. Arsyeja për këtë është te dallimi konceptual. Ne nuk duam të kapemi pas datave të këtyre politikanëve për shkak se ato janë data të gënjeshtarëve të dëshmuar. Ne nuk duam të krijojmë iluzione te qytetarët për këto institucione kukulla. Ne jemi kategorikisht kundër Pakos së Ahtisaarit dhe asnjëherë nuk do ta mbështesim atë siç bënë studentët organizatorë. Njëkohësisht, shpallja e pavarësisë në Kuvend pa e bërë TMK-në ushtri, pa e futur SHPK-në nën kontrollin tonë dhe pa e organizuar paraprakisht referendumin (që është liri për popullin dhe kushtëzim për politikanët), në fakt nuk e prodhon pavarësinë e Kosovës nga Serbia por pavarësinë e enklavave nga Kosova. Lëvizja VETËVENDOSJE!, mbi të gjitha, nuk i quan demonstrata e protesta tubimet publike ku njerëzit vetëm grumbullohen dhe mbahen fjalime por ato që i bëjnë pengesa e trysni regjimit të UNMIK-ut dhe institucioneve ‘vendore’ të krijuara e kontrolluara nga ai. Po ashtu, për neve nga Lëvizja VETËVENDOSJE!, ishte e papranueshme letra përgëzuese që studentët organizatorë ia dërguan Hashim Thaçit, letër kjo të cilën e përshkonte një frymë flertuese dhe i bënte ata që të duken si të dirigjuar nga ai (me ose pa vetëdije).

Prishtinë, 20 dhjetor 2007
Albin Kurti

[djalmalori]

une jam anetar i vetevendosjes dhe une per kosoven qitash shpirtin e lshoj

[biligoa]

Lëvizja VETËVENDOSJE! me studentët mitrovicas

Të enjten, më 10 Janar 2008, Lëvizja VETËVENDOSJE! organizoi tubim dhe debat me studentët e fakultetit të Shkencave Teknike të Aplikuara dhe Fakultetit të Xehtarisë dhe Metalurgjisë në Mitrovicë. Para studentëve dhe profesoreve, aktivisti Albin Kurti elaboroi konceptin politik për vetëvendosje dhe tregoi pse populli duhet të organizohet për referendum, i mjet i pazëvendësueshëm për ta materializuar vullnetin e tij politik për vetëvendosje.

Albin Kurti para studentëve dhe profesorëve elaboroi domosdoshmërinë e vetëvendosjes dhe sovranitetit. Vetëvendosja është e pa alternativë sepsesovraniteti është vullnet i popullit. Vetëvendosja si zgjidhje mund të jetë e vetmja me të cilin populli i Kosovës do të pajtohej si minimum i kompensimit të humbjeve dhe vuajtjeve në të kaluarën. Ajo na krijon mundësinë e zhvillimit ekonomik dhe shfrytëzimit vetanak të resurseve natyrore për zhvillim ekonomik që di t`ia kthente sadopak dinjitetin e shkelur popullit të Kosovës. Sovraniteti i plotë do t`ia mbyllte përfundimisht dyert Serbisë dhe aspiratave e planeve të saj për pushtim të Kosovës, ngaqë Kosova do ta kishte ushtrinë dhe policinë që do t`a mbronin atë.



Albini tregoi se ka mundësi që kah muaji shkurt Kuvendi i Kosovës të bëjë të ashtuquajturën “shpalljen e pavarësisë” e cila në të vërtetë zgjatë vetëm derisa të lexohet paragrafi i dytë i asaj deklarate të shpalljes ku i bëhet thirrje misionit të BE-së në Kosovë, mision i njëjtë si UNMIK-u që do t`i kishte kompetencat në fushat më të rëndësishme si në siguri, polici, gjyqësi, ekonomi dhe pushtet të plotë mbi institucionet e Kosovës, e gjithë kjo e paraparë në pakon e Ahtisarit, e cila është në kundërshtim flagrant me vullnetin ne popullit shqiptar të Kosovës. Pra, me pakon e Ahtisarit, Kosova nuk do t`i ketë elementet e sovranitetit. Albini shpjegoi se për të ditur nëse një vend është ose jo i pavarur mund ta masim me katër elemente e që janë: ulësja në OKB, ministria e mbrojtjes dhe ushtria, ministria e punëve të jashtme me ambasada nëpër botë dhe integriteti territorial.

Para studentëve Albini foli për pakon e Ahtisarit e cila i ka 58 faqe, të cilat flasin për varësinë e ardhshme të Kosovës nga misioni i BE-së, e ku askund nuk flitet për pavarësinë e Kosovës. Mirëpo, janë gjashtë padrejtësi themelore të cilat i kemi veçuar si më të dëmshmet e që janë: Kuvendi i Kosovës do të sundohet nga “shumica e dyfishtë” apo “parimi i Badinterit”, e që nënkupton se serbët, respektivisht Serbia do ta kenë të drejtën e vetos apo bllokimit të vendimeve të Kuvendit të Kosovës. Decentralizimi apo krijimi i 11 komunave serbe të lidhura horizontalisht mes veti duke krijuar federatën e komunave serbe që do të udhëhiqeshin nga Beogradi. Eksterritorialiteti i kishave dhe manastireve i dhuron Serbisë 43 zona të veçanta mijëra hektarëshe dhe qëllimi më dashakeq është shkëputja e historisë autoktone shqiptare, duke e ndarë antikitetin nga e tashmja, me qëllim të paraqitjes së shqiptarëve si ardhacak në Kosovë, kjo sipas tezës më të re serbe për racionalizimin e planifikimin hegjemonist për ta okupuar Kosovën edhe territorialisht në një rast të volitshëm historik. Një nga padrejtësitë tepër qëllimkëqija që ia hapin dyert të gjitha të këqijave të mëpastajme është mungesa e forcës mbrojtëse apo ushtrisë e cila nuk na lejohet që ta kemi, sepse në pakon e Ahtisarit parashihet madje edhe shuarja e TMK-së e cila është fryma e vetme e UÇK-së. Prandaj parashihet krijimi i FSK-së e cila do t`i ketë 2.500 vetë nën moshën 30 vjeçare me qëllim që të ketë sa më pak ushtarë të UÇK-së, e cila forcë nuk ka të drejtë të posedojë artileri dhe as aviacion luftarak ajror. Pra, cilësisht dhe për nga sasia me këtë forcë nuk kemi mundësi që ta mbrojmë Kosovën nga Serbia e cila i ka 70.000 ushtarë. Prandaj duhet një organizim dhe mobilizim gjithëpopullor për ta kundërshtuar këtë pako. Padrejtësia e radhës është misioni i BE-së i cili do ta zëvendësojë misionin antidemokratik të UNMIK-ut me një mision tjetër antidemokratik më të vogël në numër, por me më shumë kompetenca. Përfaqësuesi i Misionit Civil Ndërkombëtar do të ketë të drejtë të shkarkojë ministra dhe të na i ndryshojë ligjet. Pra, do të jetë një njeri mbi ligjet, mbi vullnetin e një populli dhe kundër tij. Do të kemi një diktator të ri ndërkombëtar. Padrejtësia e gjashtë, por jo e fundit, është ekonomia dhe ndarja e borxhit të jashtëm. Ekonominë e eksploatuar dhe shkaterruar nga regjimi i Milosheviqit, e vazhdoi edhe UNMIK-u përmes procesit të privatizimit, duke shitur ndërmarrjet publike me çmime tepër të ulëta dhe duke i bllokuar paratë e privatizimit dhe moslejuar shfrytëzimin e tyre për zhvillimin ekonomik të Kosovës. Sipas pakos së Ahtisarit, Kosova do ta ndajë borxhin e jashtëm të Jugosllavisë (tash Serbisë), por nuk do të jetë trashëgimtare e pasurisë së Jugosllavisë.

Albini foli edhe për Mitrovicën dhe Trepçën. Ai shpjegoi se shqiptarët e veriut të Mitrovicës kanë nevojë të jashtëzakonshme që të ndihmohen nga pjesa jugore e qytetit të Mitrovicës, duke bërë presion në institucione që të ketë më shumë siguri për shqiptarët në veri të Mitrovicës, për nevojën e tyre që të kenë transport të sigurt dhe të çdoditshëm pa pagesë, dhe të bëhet trysni te institucionet që ato t`i blejnë pronat e shqiptarëve në veri e jo Serbia, siç ka ndodhur deri më tash. Albini tregoi se si janë planet për shkatërrimin e pastaj shitjen me një çmim sa më të ulët të Trepçës, sepse keshtu ndodhi me Ferronikelin, e kjo po i përgatitet edhe Trepçës, KEK-ut dhe gjithë asaj që është pasuri e Kosovës, me qëllim të shkatërrimit ekonomik të saj, dhe lodhjes së popullit nga varfëria e mjerimi social e ekonomik, që pastaj të mos mund t’i rezistojë zgjidhjeve që do të jenë kundër vullnetit të tij.

Prandaj, vetëdijësimi i popullit për projektet e dëmshme që po i`u përgatiten, e sidomos kundër Pakos së Ahtisarit, është parakusht themelor për mobilizimin për demonstratat e ardhshme dhe masive që duhet t’i organizojmë nëpër gjithë Kosovën për realizmin e vullnetit politik për vetëvendosje. Përderisa nuk e kemi lirinë dhe sovranitetin, nuk e kemi as dinjitetin. Albini i ftoi të gjithë të pranishmit që të bashkohen në rrugën drejt lirisë dhe vetëvendosjes.

Studentët bënë pyetje e komente për konceptin politik të vetëvendosjes. Studentja Shqipridona Haxhiu pyeti se pasi ta realizojmë vetëvendosjen për Kosovën, a ka synim Lëvizja VETËVENDOSJE! bashkimin kombëtar, apo do të ndalet me kaq, dhe pyeti se si mbijeton financiarisht Lëvizja VETËVENDOSJE! Albini shpjegoi se qëllimi i VETËVENDOSJE!-s është që populli të vendos dhe të zgjedhë për të ardhmen e tij, dhe kjo është e mundur vetëm përmes referendumit apo vetëvendosjes, e cila si vetëvendosje e jashtme deri në shkëputje përfshin edhe të drejtën e bashkimit me një shtet tjetër (në këtë rast me Shqipërinë). Më pas ai sqaroi se financimi i Lëvizjes bëhet nga vetë aktivistët sipas gjendjes së tyre ekonomike familjare. Studenti Kushtrim Berisha pyeti se çka mendoni për koalicionin e ri qeverisës PDK-LDK? Formulat e qeverisjes në Kosovë përcaktohen kryesisht nga zyrat e huaja ndërkombëtare dhe interesat e partive të mëdha për t’u korruptuar bashkërisht, sepse nuk ekziston dallimi konceptual politik në mes këtyre dy subjekteve dhe se ndërkombëtarëve iu duhej një qeveri e fuqishme për ta shtypur pakënaqësinë e popullit për proceset e dëmshme që po i përgatiten atij, tha Albini.

Qendra e VETËVENDOSJE!-s në Mitrovicë
Atdhe Buja
Prishtine

[Agon_xh]

Nese ka ndonje anetar te kryesise se ngushte te Vetevendosjes do te kisha dasht te parashtroj nje pyetje per te, shpresoj te mar pergjigjen e duhur..
Sipas shkrimeve qe i lexoj nga aktivistet e vetevendosjes shume qart shohe se synimi i juaj eshte te behet referendum per popullin e Kosoves.
Pse Vetevendosja nuk e zgjeron veprimtarine e tyre ne Iliride, Shqiperi, Mal te Zi, dhe viset tjera shqiptare, por kete e kerkon vetem ne Kosove. Mendimi im eshte se nese kerkohet nje referendum te kerkohet per gjithe shqiptaret, kjo do te ishte me e arsyeshme dhe me lehte e arritur e njeherit edhe problemi shekulor i shqiptareve do kishte nje zgjedhje perfundimtare.
Une jam nga Ilirida kam kerkuar te gjej seli tuajen ne Ilirde, por si duket nuk ka gje te tille ne vendin tone, mendoj se nje gje te tille do ta kishin pershendetur shume njerez.

[biligoa]

Takim me Sindikatën e Pensionistëve të Kombinatit Trepça
Friday, 11 January 2008
Në vazhdën e takimeve dhe tubimeve anembanë Kosovës për vetëdijësimin dhe organizimin e popullit për luftimin dhe kundërshtimin proceseve të dëmshme politike por edhe ekonomike, aktivistët e Lëvizjes VETËVENDOSJE! u takuan me drejtuesit e Sindikatës së Pensionistëve të Kombinatit “Trepça”, për të biseduar për format e bashkorganizimit për ndaljen e këtyre proceseve të dëmshme.

Kryetari i Sindikatës së Pensionistëve të Kombinatit Trepça, Ramadan Ademi, tregoi për problemet dhe pengesat që po iu shkaktohen punëtorëve nga regjim i padrejtë politik i UNMIK-ut dhe institucioneve politike. Punëtorëve të këtij Kombinati u është mohuar e drejta e tubimit, e shprehjes dhe e organizimit në objektet e “Trepçës”, e cila është ndërtuar me djersën e po këtyre punëtorëve, të cilët sot janë larguar nga puna, janë lënë në rrugë dhe janë nëpërkëmbur nga bordi menaxherial i “Trepçës”. Ky bord i shërben regjimit të UNMIK-ut dhe zbaton plane që janë në kundërshtim me vullnetin dhe interesin e punëtorëve, duke krijuar pabarazi në ndarjen e pensioneve sipas kategorive të pabarabarta, me qëllim të krijimit të përçarjes mes punëtorëve. Ramadan Ademi foli për planin e AKM-së për sjelljen e një menaxheri ndërkombëtar me qëllim të likuidimit apo privatizimit të “Trepçës” me një çmim tepër të ulët. Ndërsa tregoi se qëllimi kryesor i punëtorëve është ruajtja e pasurisë së Kosovës, pra ndalimi i privatizimit të “Trepçës” dhe foli për gatishmërinë e madhe të punëtorëve për ndaljen e privatizimit të kësaj ndërmarrjeje shoqërore, e cila është pasuri kolektive e Kosovës. Ai tha se ka kërkuar nga institucionet e Kosovës shpalljen e “Trepçës” si pasuri kombëtare, sepse “Trepça” nuk na takon vetëm neve, por edhe gjeneratave që vijnë pas nesh, prandaj askush nuk ka të drejtë ta shesë apo tjetërsojë atë.

Në këtë takim u arrit pajtueshmëri për organizimin gjithëpopullor për kundërshtimin e këtyre padrejtësive të mëdha që po synojnë shpronësimit e popullit nga pasuria natyrore që i takon Kosovës, dhe qëllimit për pasurimin e kësaj klase politike. Privatizimi i kësaj natyre që po u bëhet pasurive tona nëpër ndërmarrjet shoqërore, ka për qëllim vetëm pasurimin e klasës sonë të korruptuar politike e cila përfiton shuma të majme vetëm e vetëm duke e marrë vendimin politik për t’ua shitur këto pasuri shoqërore bizneseve të ndryshme, dhe duke i lënë pa punë dhe pa përkujdesje punëtorët të cilët me vite të tëra i ngritën këto ndërmarrje me djersën e tyre. Për zgjidhjen dhe dhënien fund të krejt këtyre padrejtësive që po i bëhen popullit të Kosovës, nevojitet zgjidhja e problemeve fundamentale, pra realizimit i së drejtës për vetëvendosje për popullin e Kosovës, e cila do t`ia kthente të drejtën e shfrytëzimit të pakusht të resurseve natyrore në shërbim të mirëqenies dhe zhvillimit ekonomik të të gjithëve.

Qendra e VETËVENDOSJE!-s në Mitrovicë

[biligoa]

Nga tubimi në Bishtazhin
Sunday, 20 January 2008
Bishtazhini është një fshat në komunën e Gjakovës me afër 90 shtëpi. Ky fshat paraqet edhe qendrën e famullisë së Bishtazhinit, e cila përfshin edhe 9 fshatra tjera me gjithsejt rreth 370 shtëpi. Popullata e këtij lokaliteti ballafaqohet me të njëjtat probleme sikurse edhe pjesa tjetër e shqiptarëve në Kosovë: gjendje të rëndë socioekonomike (mungesë të rrymës, ujit dhe vendeve të punës) dhe me amullinë e situatës politike këtu.

Si shembull konkret, cekim faktim se shumë nxënës që ndjekin mësimet në shkollën e Bishtazhinit nga fshatrat përreth, duhet të udhëtojnë mbi 7km këmbë për shkak të mungesës së interesimit të qeverisë lokale për të organizuar një transport për ta. Aktivistët e Lëvizjes VETËVENDOSJE! të dielën, më 20 janar 2008, vizituan Bishtazhinin në tubimin e organizuar me banorët e tij.Tubimi u mbajt në njërën nga klasët e ftohta të shkollës fillore 'Gjergj Fishta', por që u ngroh nga prania dhe mikpritja e bishtazhinasve të cilët morën pjesë në këtë tubim.

Gjatë këtij tubimi, për situatën politike në Kosovë, foli aktivisti Albin Kurti. Ai foli për humnerën politike në të cilën po zhytet fati i popullit shqiptar, humnerë kjo e krijuar nga negociatat e politikanëve tanë me Serbinë, gjatë të së cilave u bënë koncesione të pafalshme. Vëmendje e posaçme iu kushtua planit të decentralzimit, ku u fol për mënyrën perfide me të cilën Serbia po kërkon zgjerim të lokaliteteteve të banuara me serbë në mënyrë që krijohen vazhdimësi territoriale me territorin e Serbisë, proces ky të cilit ia kanë dhënë bekimin vetë Grupi Negociator i Kosovës në bisedimet e Vjenës. Albini theksoi se me një organizim më të mirë të popullatës lokale shqiptare në vendet e rrezikuara nga ky plan, mund të bëhet parandalimi i implementimit në terren të këtij plani, ashtu siç ka ndodhur në Cernicë të Gjilanit. Ai theksoi se vendet më të rrezikuara shpëtohen nëse për to angazhohen edhe qytetarët që s’janë nga ato vende. Rëndësi e veçantë iu kushtua edhe pikave të tjera të Planit të Ahtisaarit dhe arsyeve pse Lëvizja e ka kundërshtuar këtë plan. U potencua fakti që ‘eksterritorialiteti’ i trashëgimisë kulturore ortodokse që parashihet me këtë plan, e imortalizon konfliktin shqiptaro-serb, duke e shndërruar atë nga një konflikt etnik dhe fetar. Ushtria, një shtyllë e domosdoshme e një shteti, nuk parashihet në planin e Ahtisaarit. Albini u bëri të qartë të pranishmëve se FSK-ja nuk do të jetë ushtri e mirëfilltë, por një xhandarmëri nën urdhrat e NATO-s, e jo në partneritet me të.

Nga të pranishmit, u shquan studenti i mjekësisë Arben Veseli dhe ai i shkencave politike Agron Shala. Arbeni tha se kur nuk mungon vullneti nuk mungojnë as rrugët e mënyrat e zgjidhjes së problemeve duke ilustruar këtë me një situatë në Rekën e Keqe para disa dekadave atëherë kur shqiptarëve u merrej toka e bukës. Ndërkaq, Agroni tha që kemi ardhur në gjendjen ku po trajtohemi sikur ne të ishim banorë me qira në shtëpinë që është e jona dhe si argatë krahu në tokën që është e jona. Në fund, Albini tha se ndalimi i rikthimit të Serbisë në Kosovë dhe i Kosovës nën Serbi arrihet vetëm përmes referendumit për vetëvendosje dhe me anën e një mobilzim gjithëpopullor për këtë gjë.

Qendra e Lëvizjes VETËVENDOSJE! në Gjakovë

[biligoa]

Turizmi politik
Shkruar nga Visar Ymeri
Monday, 21 January 2008
Kosova nuk e qeverisë turizmin e vet – ajo, fatkeqësisht, qeveriset nga turistët. Administratorët në Kosovë, qofshin ata të zakonshëm, zëvendës apo kryeadministratorë, të UNMIK-ut që janë këtu apo ata të BE-së që do të vijnë, janë këtu me kontrata të kufizuara në kohë (paçka që misionet e tyre si institucione strukturore nuk kanë kufizime të tilla). Ata janë njerëz që e përjetojnë përkohshmërinë e qëndrimit të tyre në Kosovë si një përvojë turistike në një vend ekzotik, ku kanë zgjedhur të pushojnë, për t’u kthyer pastaj në vendet dhe shtëpitë e tyre, plotësisht të ndryshme me Kosovën.

Turistët kanë vetëm një qëllim të cilin e kërkojnë me çdo kusht në vendin të cilin e kanë vizituar, e ai është shfrytëzimi i vendit (zakonisht ekzotik dhe tërësisht i ndryshëm me vendin e origjinës së turistit), si dhe dëfrimi i skajshëm me ofertën e vendit, ofertë kjo e përgatitur vetëm për turistët. Rrjedhimisht është në natyrën e turistit të jetë i shkujdesur ndaj pasojave të veprimeve të tij. Ajo kohë që ai e ka ndarë për pushimin e tij, është në të vërtetë koha kur ai i lë anash një pjesë të konsiderueshme të vlerave morale që ia kufizojnë hedonizmin individual në rrethin ku jeton, dhe ia hap dyert shfrenimit. Këtë shfrenim turisti e arsyeton me domosdonë për thithjen e energjive të reja për t’ia kundërvënë këto molisjes nga automatizmi i përditshëm e i mërzitshëm i punës me pagë. Kështu përvoja turistike, fenomen jo fort i vjetër, paraqet thelbësisht antitezën e përditshmërisë – turistët thjeshtë këmbëngulin në veprime që asnjëherë nuk do t’u shkonte mendja, dhe nuk do ta kishin mundësinë t’i bënin në jetërat e tyre nëpër vendet prej nga vijnë. Natyrisht se turistët në vende të caktuara janë të obliguar t’u nënshtrohen ligjeve të vendit, dhe këto kufizime ua ndalin paksa hovin e planifikuar të dëfrimit.

Mirëpo, zakonisht vendet që specializohen në turizëm, janë të prirura të bëjnë lëshime të caktuara për ata prej të cilëve përfitojnë shuma marramendëse parash. Për këto lëshime turistët janë të vetëdijshme. Dhe ata i shfrytëzojnë ato. Pa brejtje ndërgjegjeje. Ndërgjegjja nuk e përcjell turistin në vendin që e ka zgjedhur për ta vizituar – ajo mbetet në shtëpi, së bashku me vendin e punës, stresin, mërzinë dhe obligimet shoqërore e politike ndaj vendit. Është e kuptueshme që turisti është i përgjegjshëm ndaj vendit të vet, ai aty e ka shtëpinë dhe aty e ka organizuar jetën. Pra ai në asnjë mënyrë nuk ia lejon vetes të jetë turist aty. Kjo e tëra kthehet me kokë teposhtë kur turisti zbarkon në vendin e pushimeve. Ndaj atij vendi nuk ka kurrëfarë përgjegjësie dhe nga ai vend turisti pret vetëm përfitime. Asnjëherë nuk brengoset për aktulitetin e vendit dhe për të ardhmen e tij. Nuk i bën përshtypje gjendja shoqërore e njerëzve aty, orari i punës së atyre që e shërbejnë (të cilëve përton edhe emrat t’ua mbajë mend), kushtet në të cilat përpiqet popullata e vendit ta mbijetojë përditshmërinë, progresi apo ngecja e vendit, apo doket dhe zakonet që e mbajnë shoqërinë e atij vendi bashkë. Dallimet kulturore i përjeton si shok në fillim, dhe pastaj fillon të dëfrehet nga to – por më tepër e dëfren fakti se ato do të mbesin aty kur ai të shkojë. Këto karakteristika të vendit, që për vendasit janë kushtet jetësore, për turistin janë elemente zbavitjeje. Ai është i interesuar që ato të ekzistojnë, dhe që të ketë mundësi t’i shfrytëzojë. Përndryshe udhëtimi i tij turistik do të dështonte. Turisti nuk është i interesuar për progresin e vendit turistik. Ai udhëton për ta soditur dhe shfrytëzuar status-quo-në dhe njerëzit e prodhuar nga kjo status-quo, të cilët turisti i konsideron të neveritshëm si njerëz, por të pranueshëm si shërbëtorë.

A nuk janë pushtetarët ndërkombëtar në Kosovë pikërisht të tillë? Këta turistë me pushtet absolut politik e njohin Kosovën si vend të huaj (gjë që edhe është për ta), dhe e trajtojnë zellshëm si të tillë. Ata asnjëherë nuk përpiqen t’i kuptojnë doket dhe zakonet tona, madje as rrethanat në të cilat ne jetojmë e të cilat na kanë bërë të tillë. Prej se kanë ardhur këta turistë këtu i krijojnë vetë këto rrethana, duke na e ngushtuar hapësirën tonë, për ta rritur fushëveprimin e vet politik, ekonomik e social. Turistët në Kosovë janë jashtë ligjit, dhe e kanë të lejuar të bëjnë çdo gjë. Për ta përvoja këtu është një dëfrim i thellë – situatë e veçantë e të jetuarit në pavarësi të plotë nga ligji dhe etika. Ata provojnë çdo gjë që u është ndaluar në vendet prej nga vijnë, dhe flasin për këto përvoja me t’u kthyer në shtëpi. Turistët e Kosovës e përjashtojnë secilën mundësi për progres në vendin tonë, jodomosdoshmërisht pse janë njerëz dashakëqinj, por pse janë turistë. Përkohshmëria e qëndrimit të tyre dhe mosballafaqimi me pasojat e vendimeve/veprimeve të tyre, kushtëzon një moskokëçarje dhe mospërgjegjësi ndaj pozitave të okupuara. Synimin e vetëm që ata e kanë është që ta ruajnë qetësinë për kohën sa janë këtu, në pushimet e tyre gjashtëmuajore (shpesh edhe më gjatë), dhe t’ua bartin po atë gjendje turistëve pasardhës. Kështu riprodhohet mentaliteti i tyre i përkohshëm i pasqyruar në politikë me vendime të përkohshme që len pasoja të përhershme. Njëkohësisht qeverisja nga turistët kushtëzon mungesë të vazhdimësisë mes politikave, dhe rrjedhimisht mosangazhim afatgjatë. Turistët janë njerëz të ndryshëm me shije dhe qefe të ndryshme. Duke i pasur duart e lira, administratorët këtu i zbatojnë këto shije dhe qejfe në tërësi. Këto qejfe dhe shije zbatohen në lëkurën tonë dhe jetën tonë. Turistë u pushtetshëm insistojnë në riprodhimin e vazhdueshëm të gjendjes së mjerë ekonomike e shoqërore në Kosovë – kjo ua mundëson atyre sundimin e lehtë dhe pushimin e lirë për xhepat e tyre. Njëherë pata lexuar në gazetën londineze The Guardian për një lloj të veçantë të ndërmarrjes turistike e cila ilegalisht ishte organizuar nga disa agjenci turistike të Evropës në bashkëpunim me agjenci turistike të Amerikës Latine. Turistët nga vende të ndryshme shkonin në xhunglat e Amerikës Latine dhe zbarkonin si të përdalë në gjuetinë në njerëz (kujto 10 shkurtin, policët rumun, Steven Schook-un dhe Steven Curtisin). Këto ndërmarrje, natyrisht, janë ilegale. E keqja është se këta turistë ishin njerëz me renome dhe reputacion në komunitetet e tyre. Ata ishin punëtorë të zellshëm dhe njerëz të dobishëm për vendet e tyre. Mundësia e krijuar nga turizmi i shndërronte ata sakaq në të kundërtën e asaj që ishin. Ai ua cyste atyre pikërisht instinktin e egër njerëzor për vrasje dhe shkatërrim. Ose turizmi seksual i orientuar kryesisht kah vendet e Azisë, ku raste të zakonshme janë marrëdhëniet seksuale me vajza dhe djem të mitur.

Këto dy raste që i përmenda e shpërfaqin, ndoshta, fytyrën më të përshtirë të realitetit prej nga janë përjashtuar vlerat dhe ligjet. Kosova është pikërisht një vend i tillë. Pushteti këtu është jashtë ligjeve dhe nuk është i kushtëzuar me asgjë që t’i përmbahet çfarëdo kodi etik. Këtu kemi të instaluar një pushtet të zhveshur absolutisht nga imperativi kategorik etik, nga përgjegjësia ndaj subjekteve të cilat i qeverisë, dhe në emër të të cilave qeverisë. Në Kosovë, turistët-misionarë nuk kanë nevojë të fshehen nga agjentët frenues të dëshirave të tyre. Agjenti me potencial frenues (aparati shtetëror) është mishëruar në turistin hedonist. Këta administratorë janë thelbi i turistit, në vendin që u është dhënë nën menaxhim. Prandaj e kanë bërë atë të tillë – parajsë për turistët.

[biligoa]

Drejtësia e UNMIK-ut
Shkruar nga Albin Kurti
Monday, 21 January 2008
Letër që iu dërgua organizatave kryesore ndërkombëtare për të drejtat e njeriut Unë u burgosa më 10 shkurt, 2007, pasi Lëvizja VETËVENDOSJE!, ku unë jam njëri prej udhëheqësve, mbajti një demonstratë të padhunshme. Seanca e katërt e rastit kundër meje do të mbahet më 30 janar. Më ngarkojnë me akuzat se: e kam organizuar turmën, e cila ka kryer vepër penale (si thuhet ‘në tentativë për të shkaktuar rrezik të përgjithshëm dhe/ose të dëmtojë pasurinë në shkallë të gjerë’), duke i penguar personat zyrtarë në kryerjen e detyrave të tyre (si të tilla përkufizohen (përpjekjet) për të formuar kordon policor në rrugë) dhe duke bërë thirrje për rezistencë (që thuhet të ketë qenë nxitja e popullit për ta thyer kordonin policor). Unë përballem me dënimin me burg deri në dhjetë vjet.

Kam treguar edhe tjetërkund se këto akuza janë absurde deri në detajet e tyre më të vogla (shiko te www.freealbinkurti.org) dhe tash po iu shkruaj për të shpjeguar pse mendoj se rasti kundër meje duhet të hidhet poshtë dhe për të treguar për shkeljet e të drejtave të njeriut që po ndodhin gjatë gjithë procesit ligjor. Çdonjëri ka të drejtë për një jetë me dinjitet dhe drejtësi. Konventat ndërkombëtare të të drejtave të njeriut janë formuluar pikërisht me qëllim të mbrojtjes së kësaj të drejte. Shkeljet e të drejtave të mia të njeriut në rastin kundër meje, para së gjithash, të së drejtës sime për një gjykim të drejtë, e bëjnë të qartë se Kosova nën sundimin e OKB-së është lënë jashtë këtij rregulli ndërkombëtar të të drejtave të njeriut.

Para së gjithash, po e shoh si të domosdoshme të shpjegoj në pika të shkurtëra pse VETËVENDOSJE! demonstroi më 10 shkurt 2007 dhe çka ndodhi atë ditë. VETËVENDOSJE! është një lëvizje politike opozitare, e padhunshme dhe me aktivistë vullnetarë, e cila angazhohet për vetëvendosjen e Kosovës. Më 10 shkurt, VETËVENDOSJE! demonstroi kundër Pakos së Ahtisaarit – e cila, ne besojmë se Kosovës do t’i sjellë luftë dhe mjerim – si dhe kundër regjimit jodemokratik të UNMIK-ut këtu. Gjatë demonstratës dy demonstrues paqësor u qëlluan për vdekje nga ana e policisë së OKB-së, me plumba të gomës me afat të skaduar me të cilat protestuesit u qëlluan në kokë nga afër. Mbi tetëdhjetë protestues të tjerë u lënduan me plumba të gomës, njëri nga të cilët e ka humbur syrin dhe dy të tjerë kanë qenë nën kujdes intensiv me ditë të tëra.

Përkundër raportit të Prokurorit Special të vetë UNMIK-ut, Robert Dean, i cili konfirmoi se reagimi i policisë më 10 shkurt ishte kriminal, UNMK-u refuzoi të zhvillonte hetime mbi krimet gjatë atyre ngjarjeve. Edhe pse është vërtetuar se vrasësit ishin nga Njësiti Special i Policisë së Rumanisë, prokurori i OKB-së argumentoi kundër ndjekjes së tyre penale ngase nuk kishte mundësi të gjindej lidhshmëria në mes të plumbave dhe armëve individuale prej të cilave ishte shtënë. Në raportin e tij të dytë, Dean, e cilësoi shkëputjen në zinxhirin komandues si shkaktar të vrasjeve, por prap refuzoi të niste hetime për t’i identifikuar personat përgjegjës. Policisë rumune iu lejua që fshehtas të ikte nga Kosova dhe askush nga ata që ishin në krye të operacionit kriminal policor nuk është marrë në përgjegjësi. Në kërkim të pashpresë për një viktimë për t’ia ngarkuar fajin për krimin e vet, UNMIK-u më zgjodhi mua për të më nxjerrë në gjykim.

Arrestimi dhe paraburgimi

Kur më arrestuan pas demonstratës së 10 shkurtit, Shërbimi Policor i Kosovës nuk ma tregoi ndonjë fletëarrest as nuk më njohtoi mbi arsyet e arrestit apo mbi ligjin e duhur në zbatim ose faktet lidhur me të. Në vend të kësaj, policia hyri në zyren e VETËVENDOSJE!-s në mënyrë të dhunshme, përdori sprej djegës kundër meje dhe disa aktivistëve të tjerë të VETËVENDOSJE!-s, na shkelmuan dhe na rrahën, mua dhe të tjerët në zyrë, përfshirë këtu edhe një aktiviste, Shkurta Aliun, e cila u rrah deri në alivanosje dhe u dërgua në spital. Asnjëri nga policët nuk u godit dhe as nuk u lëndua gjatë arrestimit tim.

Paraburgimi im nuk kishte ndonjë bazë ligjore deri më 13 shkurt, kur u mbajt një seancë dëgjimore e mbyllur për opinionin. Që atëherë paraburgimi im është zgjatur zakonisht pa praninë time dhe ndonjëherë edhe pa dijen time. Disa nga seancat e mëposhtme të dëgjimit gjatë paraburgimit po ashtu kanë qenë të mbyllura për opinionin.

Federata Ndërkombëtare e Helsinkit (angl. IHF) si dhe Amnesty International (AI) kanë theksuar se paraburgimi im gjithnjë ka pasur bazë të dobët ligjore: atij i ka munguar arsyetimi i mjaftueshëm dhe si i tillë ka rezultuar me privim joligjor të lirisë. Gjithashtu, hapësira aktuale kohore prej dy muajsh në mes të seancës së tretë dhe të katërt të rastit kundër meje – prej 4 dhjetorit 2007 deri më 30 janar 2008 – dëshmon se gjykata e UNMIK-ut nuk e ka për qëllim ta zhvillojë procedurën gjyqësore me përshpejtim të duhur por në vend të kësaj synon ta zgjasë rastin për aq sa është e mundur.

Kur më transferuan për herë të parë në arrest shtëpiak, mua pa kurrfarë arsyetimi ligjor më qe ndaluar kontakti me VETËVENDOSJE!-n dhe me mediat. Gjatë arrestit tim të mëvonshëm shtëpiak këto kufizime u hoqën pa shpjegim, por në vend të kësaj një roje policore 24-orëshe (e përbërë nga dy policë të armatosur) u vendos para derës sime dhe mua nuk më lejohej ta qitja hapin jashtë derës së banesës sime. Kjo gjë ishte e pashembullt në historinë e Kosovës dhe kurrë nuk u arsyetua në mënyrë ligjore. Derisa isha në paraburim në burg, IHF-së nuk iu lejua të më vizitonte derisa vizitorëve ndërkombëtarë, ndër të tjerë diplomatit amerikan William Walker, i cili u përpoq të më bindte që të mos organizoja demonstrata, iu lejua vizita menjëherë.

Gjykimi i drejtë

Supozimi i pafajsisë
Rasti kundër meje dhe në veçanti paraburgimi im që nga fillimi janë bazuar në supozimin e fajsisë, jo atë të pafajsisë. Kjo nuk shihet vetëm nga vendimet dhe veprimet e gjykatësve që janë në krye të rastit tim. Autoritetet lokale dhe ndërkombëtare të Kosovës dhe zyrtarët publik – pëfshirë këtu disa nga politikanët lokal, zëdhënësin e Shërbimit Policor të Kosovës, Veton Elshani, Shefen e Zyres Amerikane në Kosovë, Tina Kaidanow dhe ish-zëvendës-shefin e UNMIK-ut (zëvendësin e PSSP-së), Steven Schook, që nga dita e parë e burgosjes sime publikisht kanë dhënë deklarata degraduese ndaj meje dhe VETËVEDOSJE!-s dhe e kanë shprehur mendimin se unë jam fajtor.

Barazia para ligjit
Që nga fillimi i rastit kundër meje unë jam vënë në disavantazh në krahasim me prokurorinë. Unë jam trajtuar ndryshe, nuk më është lejuar të shprehem dhe madje i jam nënshtruar ofendimit gojor: kur filloi gjykimi më 19 shtator, unë e kundërshtova panelin kryesues të gjykatësve për miratimin e parregullsive në rastin kundër meje, si dhe për mungesën e pavarësisë dhe paanshmërisë së tyre – paneli e përfaqëson UNMIK-un, i cili është njëherit edhe palë e dëmtuar edhe palë akuzuese në rastin tim. Pasi kërkuan që ta shpjegoja kundërshtimin tim ndaj panelit, gjykatësi kryesues, Maurizio Salustro, më ndërpreu duke më bërtitur dy herë që ‘ta mbyllja gojën!’ dhe e përfundoi seancën pa më lejuar të flisja.

Për më tepër, seanca e parë gjyqësore më 19 shtator filloi me leximin e një aktakuze plotësisht të re dhe të pakonfirmuar, pa paralajmërim. Mua nuk më patën informuar për këto akuza të reja kundër meje as mbi ligjin në zbatim apo për faktet në fjalë në të cilat ato akuza bazoheshin. Në seancën e ardhshme gjyqësore më 15 nëntor, gjykatësi Salustro deklaroi pa kurrfarë shpjegimi se kjo aktakuzë e re duhej të injorohej.

Unë kurrë nuk kam pranuar që të kem avokat mbrojtës në këtë rast, meqë ai do të emërohej nga UNMIK-u. Meqë UNMIK-u është pala gjykuese, akuzuese dhe e dëmtuar në rastin tim, e ashtuaquajtura mbrojtja ime përballet me konfikt interesash në mes të shërbimit që më ofron mua dhe autoritetit i cili e ka emëruar në atë detyrë. Përkundër shprehjes së përsëritur të këtij qëndrimi, UNMIK-u ma caktoi një mbrojtës në rastin tim. Gjatë seancës së dytë gjyqësore më 15 nëntor, gjykatësi Salustro e zgjodhi Fazli Balajn si të ashtuquajturin mbrojtësin e katërt në mënyrë tërësisht joprofesionale. Brenda një ore dhe pa kurrfarë procesi parapërgatitor, Balaj u paraqit në gjykatë pa pasur kohë që të njohtohej me rastin dhe ta përgatiste mbrojtjen e tij. Për ta bërë këtë edhe më keq, Balaj ka deklaruar publikisht për Televizionin e Kosovës se unë jam fajtor për më shumë se sa që më akuzojnë aktualisht – shih http://www.youtube.com/watch?v=F7wjbVLglIs. Në gjykatë ai haptas i kundërshtoi argumentet e mia. Në një rast, sjellja e Balajt e shtyri prokurorinë që të kërkonte nga gjykatësi Salustro që ta sqaronte rolin e avokatit të detyrueshëm mbrojtës meqë dukej sikur ai vepronte kundër meje.

Në seancën e tretë gjyqësore më 4 dhjetor, 2007 unë ia dorëzova një DVD gjyqit si dëshmi për akuzimin e sheshtë timin dhe të VETËVENDOSJE!-s nga ana e Balajt për protestën e 10 shkurtit. Kishte probleme teknike, të cilat nuk e lejuan panelin e gjykatësve që ta shikonte DVD-në atë herë, por gjykatësi Salustro vendosi ta vazhdonte dëgjimin duke e injoruar kërkesën për shqyrtim të provave që unë i pata sjellë kundër të së ashtuaquajturës mbrojtjes sime. Gjykata nuk lëshoi fletërefuzim me arsyet për injorimin e provave të DVD-së.

Kur IHF-së nuk iu dha e drejta për të më vizituar gjatë mbajtjes sime në burg para gjykimit, ata mësuan se unë qesh klasifikuar si i burgosur i ‘Kategorisë A’ – kategorizim ky i rezervuar për të burgosurit më të rrezikshëm në Kosovë. As unë as i ashtuquajturi avokati imi mbrojtës nuk ishim informuar lidhur me këtë kategorizim apo me pasojat e tij. Meqë prokuroria ishte e informuar lidhur me këtë kategorizim, kjo e shkeli parimin e barazisë së palëve siç thekson IHF. Ky parim gjithashtu u shkel atëherë kur gjykatësi kryesues gjatë mbajtjes sime në burg para gjykimit iu afrua prokurorisë dhe pyeti ‘çka doni të bëj unë më tej?’.

E drejta për t’u ankuar
Edhe pse rasti gjyqësor kundër meje nuk e përmbush as ‘minimumin’ e asaj që kërkohet me të drejtën për shqyrtim të drejtë, mua më mohohen të gjitha mundësitë për ankesë apo zhdëmtim. Nuk ekzistojnë kurrfarë mekanizmash përmes të cilëve unë do të mund të inicoja një proces ankese kundër UNMIK-ut, gjykatësve ose prokurorisë në rastin tim dhe kurrfarë autoriteti më i lartë të cilit do të mund t’i ankohesha ose prej të cilit do të mund të kërkoja drejtësi. Për shembull, Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut nuk ka jurisdiksion në Kosovë nën sundimin e UNMIK-ut.

Pavarësia dhe paanshmëria
Gjyqësia në Kosovë nuk është as e pavarur as e paanshme, ashtu siç theksojnë edhe Human Rights Watch, IHF dhe AI. Gjithashtu, nuk ekziston ndarja e autoritetit në Kosovë për ta mbrojtur gjyqësinë nga ndërhyrja e palejuar: UNMIK-u dhe shefi i tij, PSSP, e përfaqëson dhe e personifikon gjithë gjyqësinë, autoritetin ekzekutiv dhe legjislativ. PSSP gjithashtu ka autoritet t’i shfuqizojë dhe t’i ndryshojë vendimet gjyqësore. Kjo mungesë e pavarësisë dhe paanshmërisë është kristalizuar veçanërisht gjatë rastit kundër meje: PSSP, Joachim Ruecker, i cili i emëron të gjithë gjykatësit dhe prokurorët në Kosovë – natyrisht përfshirë këtu edhe ata në rastin tim – është i cekur personalisht si palë e dëmtuar në aktakuzën kundër meje.

Është e qartë se motivi për rastin kundër meje është politik, jo ligjor. Sistemi ndërkombëtar i UNMIK-ut, i cili e kryeson rastin tim zakonisht merret vetëm me krime ndëretnike dhe krime të luftës, por shumë shpejt e përvetësoi rastin kundër meje pa shpjeguar përse. Megjithatë, arsyet e tyre për nisjen e rastit janë të qarta. Vetë puna ime si aktivist politik dhe i padhunshëm në VETËVENDOSJE! përqëndrohet në kundërshtimin e sistemit jodemokratik të UNMIK-ut dhe në fitimin e të drejtës për referendum për popullin e Kosovës. Si lëvizje vullnetare, politikisht opozitare dhe e padhunshme, VETËVENDOSJE! punon për ta bërë Kosovën një vend të drejtësisë, lirisë, dinjitetit dhe përparimit, pa sundim ndërkombëtar. Demonstrata e padhunshme më 10 shkurt, e cila është pikëpërqëndrimi i rastit kundër meje, ka qenë vepër e shprehjes së kundërshtimit ndaj UNMIK-ut dhe një thirrje për vetëvendosje për popullin e Kosovës.

Meqë zëri im i kundërshtimit jo të dhunshëm ndaj UNMIK-ut po fiton përkrahje në Kosovë, është qartas në interes të UNMIK-ut që të më mbaj mua të heshtur dhe të më izolojë nga populli i Kosovës i cili do të mund të bashkohej me mua. Fakti se gjatë mëse 10 muajve në paraburgim unë jam marrë në pyetje vetëm një herë – dhe atë vetëm për 30 minuta – e konfirmon se qëllimi i UNMIK-ut për paraburgimin tim gjithnjë ka qenë izolimi, e jo e vërteta ose hetimi. Gjatë procesit kundër meje, prokuroria madje edhe haptas ka provuar ta përdorë rolin tim politik për të argumentuar në favor të paraburgimit të vazhduar duke iu referuar ‘rrezikut’ që unë paraqes për procesin rreth statusit të ardhshëm të Kosovës. Rasti motivohet nga dëshira e flaktë e UNMIK-ut për të më mbajtur të heshtur dhe për të më izoluar mua dhe për ta margjinalizuar kundërshtinë politike të padhunshme të VETËVENDOSJE!-s duke e portretizuar lëvizjen si të dhunshme dhe ekstreme.

Se akuzat kundër meje janë pa bazë ligjore u dëshmua sërish në seancën e tretë të rastit më 5 dhjetor. Në këtë seancë dëshmitari kyç i prokurorisë, oficeri i Policisë së Kosovës, Ismet Hajdini, tha se përkundrazi nga ajo që thuhet në transkriptin e prokurorisë, ai nuk më kishte parë mua të hidhja gurë më 10 shkurt, as nuk më kishte dëgjuar të kisha bërë thirrje për të hedhur gurë. Ai tha se demonstrata atë ditë kishte qenë paqësore derisa ishte thyer kordoni dhe se policia kishte hedhur gaz lotësjellës dhe se ai nuk kishte dëgjuar t’u ishte tërhequr verejtja protestuesve nga ana e policisë atë ditë.

Më 19 dhjetor, 2007, unë u lirova nga arresti shtëpiak për shkak të shtypjes nga jashtë ndaj UNMIK-ut lidhur me mbajtjen time në paraburgim, në veçanti të një deklarate të Amnesty International të datës 10 dhjetor. Në mënyrë paradoksale, arsyeja kryesore për heqjen e arrestit shtëpiak ka qenë që të sigurohet vazhdimi më i lehtë i rastit – heqja e arrestit shtëpiak e ka zvogëluar shtypjen ndaj UNMIK-ut dhe i ka mundësuar atij ta vazhdojë procesin e tij politik dhe të rrejshëm kundër meje.

Shkeljet e të drejtave të njeriut në procesin gjyqësor të rastit kundër meje e kristalizojnë padrejtësinë brutale të cilën e përfaqëson dhe për të cilën angazhohet UNMIK-u në Kosovë. Rasti është shprehje e përbuzjes sistematike të parimeve universale të drejtësisë dhe dinjitetit, përkundër gjithë asaj për çka do të duhej të angazhohej OKB-ja në botë. Meqë unë nuk e njoh UNMIK-un as gjyqësinë e tij unë në këtë rast e kam kufizuar bashkëveprimin me të vetëm në gjërat që kam qenë i detyruar t’i bëj (jam sjellë në gjykatë nga rojet policore) dhe në ato që i kam parë të domosdoshme për ta përfaqësuar veten dhe VETËVENDOSJE!-n. Gjithashtu kam theksuar se si UNMIK-u i shkel madje edhe ligjet e veta dhe, ashtu si në këtë letër, kam treguar për disa nga shkeljet e të drejtave të njeriut që kanë ndodhur. Unë nuk kam kurrfarë synimesh të tjera lidhur me procedurën gjyqësore kundër meje, madje nuk synoj as ta pengoj atë.

Përveçse nuk kam ndjerë obligim që të marrë pjesë në mënyrë aktive në këto procedura kriminale (siç ka konfirmuar Gjyqi Evropian për të Drejtat e Njeriut , p.sh. në rastin Yagci dhe Saragin kundër Turqisë, 8 qershor, 1995), unë kam paraqitur në gjyq pse aktakuza kundër meje është tërësisht absurde, pse unë e kundërshtoj rastin dhe sistemin e UNMIK-ut, si dhe e kam shprehur dyshimin për paraqitjen e vetëm një dëshmitari në gjyq deri tash. Komunikimi im tejet i kufizuar me gjyqin gjithnjë ka pasur për qëllim ta çojë përpara e jo ta pengojë drejtësinë: duke mos bashkëpunuar me gjyqësinë e padrejtë të UNMIK-ut, unë vazhdoj të punoj për një Kosovë të drejtë. Duke mos bashkëvepruar me një gjyq të padinjitetshëm, të padrejtë, në një rast absurd politik, unë punoj me popullin e Kosovës për një vend të dinjitetit dhe të drejtësisë.

[biligoa]

Edhe semaforët thonë: JO EUMIK. VETËVENDOSJE!
Tuesday, 22 January 2008
Pas sa e sa premtimeve për pavarësi, krejt çka po ndryshon në gjendjen e popullit të Kosovës, është ndërrimi i pushtuesit. Pra, nuk po ndryshon asgjë. Pas sa e sa premtimeve se gjoja UNMIK-u po i jeton ditët e fundit në Kosovë, ajo çka po përjeton Kosova është ndërrimi i UNMIK-ut me një tjetër UNMIK, edhe më të rëndë se i pari, ndërrimin e monarkut, me një tjetër që gjithashtu do të mund të marrë vendime tejet të rëndësishme për fatin e një populli të tërë. Vendimi për sjelljen në Kosovë të një misioni të ri ndërkombëtar nga BE-ja tanimë është bërë i qartë. Pushteti që ky mision do ta ketë është gjithashtu mëse i qartë: implementimi konkret i Pakos së Ahtisaarit. I tërë ky proces e ka vetëm një qëllim: shtypjen e vullnetit të popullit të Kosovës, dhe forcmimin e ndikimit të Serbisë brenda Kosovës.

Meqë hapsira që u jepet aktivistëve të VETËVENDOSJE!-s në mediat e Kosovës kryesisht të kontrolluara nga UNMIK-u, është jashtëzakonisht e vogël – për të mos thënë zero – aktivistët zgjodhën semaforët e Prishtinës për ta vetëdijësuar popullin në lidhje me proceset politike, konkretisht në lidhje me misionin e ardhshëm ndërkombëtar që do ta trashëgojë UNMIK-un. Të marten më 22 janar 2008, duke filluar në orën 12:00, aktivistët e VETËVENDOSJE!-s vendosën fletushka ngjitëse nëpër të gjithë semaforët e Prishtinës – në dritën e kuqe “JO EUMIK”, ndërkaq në të gjelbrën “VETËVENDOSJE!”.

Të vendosur për ta kundërshtuar pa kompromis çdo shkelës të vullnetit të popullit të Kosovës, qoftë ai vendor apo ndërkombëtar, Lëvizja VETËVENDOSJE! po vazhdon së organizuari popullin e Kosovës nëpërmjet tubimeve e aksioneve, aktivitete këto do të vazhdojnë deri atëherë kur populli i Kosovës të realizojë vullnetin e tij politik, pra, deri në realizimin e plotë e të drejtës së tij për liri e vetëvendosje.

Qendra e VETËVENDOSJE!-s në Prishtinë

[ABytyqi]

Nese ka ndonje anetar te kryesise se ngushte te Vetevendosjes do te kisha dasht te parashtroj nje pyetje per te, shpresoj te mar pergjigjen e duhur..
Sipas shkrimeve qe i lexoj nga aktivistet e vetevendosjes shume qart shohe se synimi i juaj eshte te behet referendum per popullin e Kosoves.
Pse Vetevendosja nuk e zgjeron veprimtarine e tyre ne Iliride, Shqiperi, Mal te Zi, dhe viset tjera shqiptare, por kete e kerkon vetem ne Kosove. Mendimi im eshte se nese kerkohet nje referendum te kerkohet per gjithe shqiptaret, kjo do te ishte me e arsyeshme dhe me lehte e arritur e njeherit edhe problemi shekulor i shqiptareve do kishte nje zgjedhje perfundimtare.
Une jam nga Ilirida kam kerkuar te gjej seli tuajen ne Ilirde, por si duket nuk ka gje te tille ne vendin tone, mendoj se nje gje te tille do ta kishin pershendetur shume njerez.

Pershendetje i nderuar mendoj se shum me vend ke ba pytjen por pergjigja èshtè pak e veshtir sepse edhe ne jemi per at qe edhe ti e ceke,por mundsit jan te ndryshem?,prandaj <levizja vetevendosja ;me 24 janar. Lëvizja VETËVENDOSJE organizoi tubim në Shkup. Para qytetarëve të Shkupit u fol për pasojat katastrofale që procesi aktual politik po ia sjellë Kosovës. Aktivistëve që iu folën qytetarëve, Glauk Konjufcës e Hysen Durmishit, iu ndalua hyrja në Maqedoni për 2 vjet.
Per ket e me shum do te informohesh nga qendra posht ne kosov.