Shqipëria

[EncounterAL]

Ne faqen 109 te librit:
----------------------------------
Titulli : The Roman World
Autori : J. S. Wacher -
History - 2002 -
-----------------------------------
flitet per statujen e famshme te
kater Prijesave Ilire (Venecia).

Nuk di ku mund te lexoj per autorin
e kesaj vepre?

[EncounterAL]

Tungjatjeta!

Tek libri:
----------------- Libri: -----------------------------
A General Collection of the Best and Most Interesting Voyages and Travels
in All Parts of the World: Many of which are Now First Translated Into English.
Digested on a New Plan

By John Pinkerton

Published by Longman, Hurst, Rees, and Orme, 1814
Item notes: v.17
Original from the University of Michigan
Digitized Jan 22, 2007
---------------------------------------------------------

pashe tituj librash me pershkrime nga udhetime ne
vitet 1600 - 1814. Faqet 64 - 67 tregojne rreth udhetimeve
ne rajonin tone.( bashkengjitur eshte faqja 64 nga ky liber ).
Libri i plote eshte ne 'web address' qe vijon:
http://books.google.com/books?id=syI...brr=3#PPA64,M1
Ndodhet ne faqet tona web ndonje permbledhje nga keto botime?

[EncounterAL]

Kemi gjurme te Shen Simeonit te Antiokut(-Janar 5-)
ose te "stylites" ("pillar-hermits") ne
parqet tona arkeologjike ?

p.s.
fotot jane nga libri(shume terheqes) qe vijon:
-------------------- LIBRI ------------------------------------
Rome and Byzantium: Historical Survey
By Clive Foss, Paul Magdalino
Published by Elsevier-Phaidon, 1977.
-----------------------------------------------------------------

[EncounterAL]

Ne "www" lexova nje artikull rreth nje ikone te
Saint Simeon Stylites, Saint Stylianos dhe Saint Onouphrios.
Autori besonte se ikona vinte nga Berati. N.q.se kjo qendron,
pyetja e mesazhit te meparshem merr pergjigje.


-------------------- pjese nga artikulli --------------------
AN ALBANIAN IKON ?
. . .
After some enquiries on my return home I found that
this ikon was almost certainly not from a church, but was
an unusual example of a domestic ikon depicting :

1. the fifth century Saint Simeon Stylites on his column,
2. Saint Stylianos holding a child,
3. and the second century Saint Onouphrios (Humphrey),

who lived in the desert for forty years . . .

-------------------------------------------------------
Fotot jane marre nga artikulli i permendur.

[RaPSouL]

Demir Dyrmishi:Si e kam shkruar historinë e komunizmit dhe Enver Hoxhës

Botohet vëllimi i katërt i Historisë së Shqipërisë

Në një kohë që rishkrimi dhe rishikimi i figurave të caktuara historike debatohet gjithnjë e më shumë, është botuar dhe hidhet në treg vëllimi i katërt i Historisë së Shqipërisë, botuar nga shtëpia botuese "Toena". Ky vëllim, i cili përfshin dy periudha të historisë së shqiptarëve, Luftën Antifashiste Nacionalçlirimtare, që fillon me pushtimin e Shqipërisë nga Italia fashiste, më 7 prill 1939, dhe përfundon me çlirimin e saj, më 29 Nëntor 1944, dhe periudhën pas lufte, periudhën e sistemit komunist, që përfshin vitet 1945-1990, është përmbyllja e projektit të Akademisë së Shkencave të Shqipërisë dhe Institutit të Historisë, i nisur që në mesin e viteve ‘90. Në këtë vëllimin nuk është përfshirë periudha që nis me përmbysjen e regjimit komunist (1990) dhe vendosjen e sistemit demokratik, pasi arkivat që përmbajnë dokumentet e kësaj periudhe, sipas legjislacionit në fuqi, janë ende të mbyllura. Për hartimin e vëllimit kanë punuar një numër autorësh të njohur, specialistë të fushave e të problemeve përkatëse, punonjës dhe bashkëpunëtorë të jashtëm të Institutit të Historisë, pedagogë të Universitetit të Tiranës dhe studiues nga Kosova, me redaktor përgjegjës prof.dr Gjelal Gjeçovi. Për herë të parë në vëllim përfshihen ngjarjet që kanë përjetuar shqiptarët jo vetëm në Shqipëri, por dhe në Kosovë, në Çamëri e në diasporë, në vitet e luftës e në periudhën pas saj. "Periudha e dytë, 1945-1990 nuk ka qenë e lehtë në trajtim për një varg arsyesh. Së pari, nuk është e lehtë të shkruash historinë e njerëzve ose të forcave që janë ende gjallë e aktive në jetën shoqërore, që janë, sigurisht, të ndjeshme ndaj asaj se çfarë shkruhet e si vlerësohet veprimtaria e tyre në të kaluarën, aq më shumë që në radhët e tyre, të të gjitha krahëve, ka jo pak ekstremistë që kërkojnë e, madje, bëjnë dhe presion që historia të shkruhet sipas pikëpamjeve të tyre. Në këtë vështrim, kishte të drejtë Noli kur thoshte se një vepër historike mban dhe vulën e kohës në të cilën ajo shkruhet. Së dyti, vështirësitë shtohen dhe nga trashëgimia në fushën e studimeve për këtë periudhë. Deri në vitin 1990 punimet për të kanë qenë të njëanshme, të politizuara e skematike. Ato nuk mund të dilnin jashtë skemave dhe jashtë kërkesave politike të kohës. Për rrjedhojë, autorët, përgjithësisht, përpiqeshin t‘i shmangeshin analizës së problemeve të mprehta të shoqërisë shqiptare. Edhe pas vitit 1990, një pjesë e autorëve kanë vazhduar të shkruajnë me të njëjtën metodë, prandaj dhe punimet e tyre janë të mbushura me sulme, me sharje, me politizime dhe me një prirje të theksuar për të mohuar çdo gjë të vlerësuar më parë nga historiografia shqiptare. Mirëpo historia nuk mund të shkruhet me metodën e denigrimit, e aq më pak me sulme e me sharje. Autorët e vëllimit IV janë përpjekur të largohen nga trajtesa të tilla, që janë më afër politikës sesa shkencës, me qëllim që publikut t‘i jepet një vepër shkencore, që t‘i afrohet sa më shumë që të jetë e mundur realitetit. Sigurisht, nuk mund të pretendohet se kësaj i është arritur në shkallën më të mirë të mundshme e në të gjitha aspektet. Por, gjithsesi, me këtë vëllim mendojmë se bëhet një hap në drejtimin e duhur", shprehet Xhelal Gjeçovi në parathënien e vëllimit. Sigurisht që regjimi komunist, problemet politike, ngjarje aq shumë të përfolura me personazhe të caktuara politike, zënë edhe pjesën kryesore të këtij vëllimi. Prof.dr Demir Dyrmishi, i cili është edhe hartuesi i historisë së kësaj periudhe në vëllimin IV, në intervistën e mëposhtme për Gazetën, tregon se si është trajtuar kjo periudhë në aspektet kryesore të saj. Si është parë periudha e regjimit komunist. Cili ka qenë roli i Enver Hoxhës si diktator, cilat kanë qenë marrëdhëniet e tij me figura të caktuara politike si Koçi Xoxe, Nako Spiro, Sejfulla Maleshova. A e vranë apo u vetëvra Mehmet Shehu? Si ka lindur dhe është zhvilluar lufta e ashpër e klasave dhe çfarë qëndrimi ka mbajtur Hoxha.

Zoti Dyrmishi, në vëllimin e ri të sapobotuar ju keni shkruar historinë e Shqipërisë nën regjimin komunist dhe problemet politike. Si është trajtuar kjo periudhë, cilat janë aspektet më shumë të nënvizuara?

Në kuadrin e vëllimit IV të Historisë së Shqipërisë, si autor kam trajtuar problemet politike të periudhës pas çlirimit. Në trajtimin historik nuk duhet të bëhemi nihilistë për arritjet e njërës apo tjetrës periudhë. Edhe gjatë regjimit komunist, populli shqiptar ka punuar, ka zhvilluar industrinë, bujqësinë, arsimin, shkencën dhe kulturën. Në përgjithësi këto kanë qenë disa arritje të popullit tonë po edhe të regjimit që ishte në fuqi, të cilat nuk mund të mohohen dhe janë pasqyruar deri në njëfarë mase edhe në këtë vëllim. Por gjithashtu, dihet që gjatë regjimit komunist ka pasur edhe defekte, dobësi, mangësi, të cilat duhet të evidentohen e t‘i paraqiten opinionit publik, mbarë popullit shqiptar brenda dhe jashtë kufijve, që të njihet realisht me historinë e kësaj periudhe. Të metat e këtij regjimi janë të lidhura me vetë sistemin politik që u zgjodh në atë periudhë sesa me personin që e drejtoi, Enver Hoxhën. Në kushtet e mungesës së pluralizmit politik, kushdo që do të drejtonte do të bënte gabime të kësaj natyre, do të mohonte deri në njëfarë mase liritë dhe të drejtat themelore të njeriut. Ky sistem politik çalonte në faktin që edhe pse propagandonte lirinë, demokracinë, shprehjen e mendimit, lirinë e fjalës, të ndërgjegjes, në praktikë nuk e realizonte. Mbahej një qëndrim i dyfishtë; në teori pranohej se kishte liri e demokraci, ndërsa në praktikë cungohej krejtësisht. Si rrjedhojë ndodhi që të gjithë ata që mendonin ndryshe me udhëheqësit e Partisë të trajtoheshin jo si kundërshtarë politikë, por si armiq të atdheut, të popullit, edhe pse nuk ishin të tillë. Ata shprehnin thjesht një mendim të tyrin.

Protagonisti kryesor i kësaj periudhe është pa dyshim Enver Hoxha. Si paraqitet ai si udhëheqës politik i popullit shqiptar?

Mendoj se figura e Enver Hoxhës është parë bardhezi; me të mirat, arritjet, sukseset, por edhe me dështimet si person, drejtues politik i vendit, por edhe si sistem politik. Nëse në regjimin komunist, historianët, publicistët dhe të gjithë ata që e propagandonin atë, e shikonin vetëm me syrin e lavdërimit dhe të kultit të personit duke i thurur himne, në këtë vëllim janë parë dhe të metat. Në mënyrë të veçantë është trajtuar lufta e klasave që është zhvilluar në mënyrë ekstreme në vendin tonë. Mund të thuhet se është një njollë e zezë në historinë e popullit.

Cili është epiteti që i keni vënë Enver Hoxhës? E quani diktator?

Nga gjithë zhvillimi i ngjarjeve politike në vend gjatë 45 viteve të regjimit komunist, nuk ka dyshim që Hoxha është diktator. Edhe unë e kam quajtur të tillë gjatë shkrimit të tekstit. Jam përpjekur që të mos e teproj dhe të ruaj gjuhën e ftohtë të studiuesit. Por më shumë e shoh atë si pjellë të sistemit diktatorial, të një sistemi njëpartiak që nuk lejonte pluralizëm politik, mendime ndryshe, parti të tjera politike. Çdo njeri tjetër që mendonte e shprehej ndryshe, konsiderohej, gjykohej e dënohej si armik. Diktatura është vendosur në Shqipëri që me çlirimin e vendit më 29 nëntor 1944 derisa u vu në baza ligjore. Kjo diktaturë erdhi duke u forcuar. Hoxha ishte në krye dhe ai mban përgjegjësinë kryesore për ushtrimin e diktaturës. Nuk mund ta zhveshim nga kjo e vërtetë. Ai i forcoi pozitat e tij e njëkohësisht edhe të diktaturës në nëntor të 1944-ës, kur arriti të merrte frenat në dorë dhe të vendoste unitet në radhët e Byrosë Politike. Zgjodhi persona që t‘i kishte në krahë të tij, doli i larë nga gabimet që kishte bërë dhe pozitat e tij filluan të forcoheshin gjithnjë e më shumë pas vitit 1945. Ai drejtoi me duar të hekurta derisa qe në krye të Partisë.

Ju përmendët më lart luftën e klasave si njolla e zezë e historisë. Si është parë ndikimi i tyre për jetëgjatësinë e këtij regjimi?

Lufta e klasave ka ekzistuar që në lindjen e shtetit. Pas formimit të institucioneve shtetërore, ligji mban në vetvete dhe një lloj diktature. Lufta e klasave që është zhvilluar pas çlirimit, si një faktor tepër negativ i popullit tonë, është parë në dy aspekte. Së pari, lufta e klasave jashtë radhëve të Partisë dhe ajo brenda radhëve. Gjatë regjimit komunist ne i kemi mëshuar shumë problemit të parë, luftës kundër personave që ishin jashtë Partisë dhe shfaqnin mendime të kundërta. Këtë e kemi propaganduar si përpjekje që bënin forcat kundërshtare, jo armiqësore siç është thënë dikur, për ta përmbysur regjimin komunist jo vetëm me propagandë, agjitacion apo në mënyra të tjera. Kjo rezistencë bëhej në mënyrë ilegale, por sidoqoftë në rrethana të mungesës së lirisë dhe mendimit, ata janë përpjekur që të organizohen dhe të propagandojnë kundër regjimit komunist, madje të vënë në shenjë udhëheqës dhe drejtues të lartë të partisë dhe shtetit për t‘i likuiduar edhe fizikisht. Këto forca kundërshtare kanë pasur mbështetjen nga shtete e demokracitë perëndimore, në mënyrë të veçantë nga Shtetet e Bashkuara të Amerikës dhe Anglia. Nuk përjashtohen shtetet tona fqinje si Italia, Jugosllavia, Greqia, të cilat nuk hoqën dorë dhe vazhdojnë të mos heqin dorë nga pretendimet e tyre territoriale ndaj Shqipërisë. Por nëse forcat ndërkombëtare nuk kishin ndërmend të ndërhynin ushtarakisht, forcat kundërshtare politike të brendshme kërkonin rrëzimin e regjimit komunizmit me çdo kusht, qoftë dhe me forcën e armëve. Një aspekt tjetër ishte lufta e klasave në gjirin e Partisë, sikurse është deklaruar nga vetë regjimi dhe udhëheqja e PPSH-së. Edhe ata kanë qenë kundërshtarë të brendshëm të Enver Hoxhës apo të ndonjë personi tjetër që ishte në udhëheqje, por në dallim nga kundërshtarët e parë, këta nuk ishin për ta rrëzuar regjimin komunist me dhunë. Ata kërkonin të bëheshin disa ndryshime politike dhe ekonomike brenda sistemit ekzistues, të kishte një liberalizim të mundshëm në jetën politike e ekonomike brenda vendit. Nga ana tjetër ishte edhe një luftë karrigesh. Kishte nga ata që ishin të pakënaqur, apo që kishin pasur dikur një pozicion dhe e kishin humbur. Këta prisnin momentin e përshtatshëm që të riktheheshin. Kjo nuk realizohej pa rrëzimin e udhëheqjes, Hoxhës, Shehut e të tjerë që i pasonin.

Pas viteve ‘90 deri më sot, shumë figura politike të asaj kohe janë ngritur apo rrëzuar, janë komentuar vazhdimisht edhe me daljen e dokumenteve të panjohura më parë. A thuhen disa të vërteta për këto personazhe të regjimit në këtë vëllim?

Ka edhe raste që ka pasur goditje krejtësisht të padrejta. Janë hedhur akuza të atilla që po t‘i ballafaqosh sot me dokumentet arkivore, nuk qëndrojnë. Janë kryesisht akuza politike ndaj personave që donin t‘i spostonin për të mos i pasur kundërshtarë apo rivalë politikë. Për mendimin tim, rast tipik është problemi i Sejfulla Maleshovës. Maleshova është parë si udhëheqës i Partisë, si oportunist që ishte zëdhënës i borgjezisë, si person që prirej ndaj koalicioneve me armikun e klasave e në mënyrë të veçantë akuzohej për koalicion me klerin katolik. Ai akuzohej se ishte kundër sistemit socialist dhe për ruajtjen e sektorit privat. Por në të vërtetë, ai nuk ishte kundër veprimit të Partisë. Për fat të keq ka dhe studiues, publicistë apo edhe ndonjë historian, që i atribuojnë Maleshovës edhe gjëra që nuk i ka e nuk i meriton. Nga gjithë studimi i dokumentacionit del se Sejfullai ishte antifashist si të gjithë komunistët e tjerë, ishte udhëheqës Partie. Pikëpamjet që ai shprehu në Plenumin e Katërt, në tetor të 1945-ës, atëherë kur vendi ishte në pikun e fushatës elektorale për zgjedhjen e Asamblesë Kushtetuese, ishin çështje që i diskutonte dhe i kishin në vëmendje të gjithë udhëheqësit e Partisë, e gjithë Byroja Politike, përfshirë këtu edhe Hoxhën. Nuk është e vërtetë se Sejfulla Maleshova ishte oportunist e kishte mendime të kundërta me udhëheqjen e Partisë. Përkundrazi, e gjithë udhëheqja e asaj kohe ishte më liberale deri pa u bërë zgjedhjet për Asamblenë Kushtetuese për të ruajtur pozitat, mbështetjen nga shtresa e gjerë sociale dhe përkrahjen nga koalicioni antifashist. Sapo fituan zgjedhjet e 2 dhjetorit, ndryshoi menjëherë kursi i udhëheqjes së Partisë. Nëse do flasim për oportunizëm, atëherë kjo ishte në të gjithë Byronë politike, përfshirë edhe vetë Hoxhën. Sejfulla Maleshova e theksoi këtë deri në fund. Konkluzionet e mbledhjes së Byrosë Politike të 11 dhjetorit të 1945-ës ai nuk i ka firmosur dhe ka thënë hapur vendimin e tij. Për fat të keq në arkiva nuk janë procesverbalet e asaj mbledhjeje. Ndërsa nga konkluzionet del qartë se Sejfullanë e ka mbështetur Bedri Spahiu dhe Tuk Jakova për arsyet që thashë edhe më parë. Bedri Spahiu kërkoi dorëheqje nga udhëheqja e lartë e Partisë sepse, siç shprehej ai "nuk kam qenë në gjendje të mendoj me kokën time, por kam menduar me kokën e Sejfulla Maleshovës". Kjo ishte një thirrje indirekte që edhe të tjerët të reflektonin. Po për fat të keq, zëri i Sejfullait nuk u dëgjua nga shumica e Byrosë Politike dhe në mbështetje të Hoxhës u vu Nako Spiro dhe Koçi Xoxe. Në likuidimin politik të Sejfulla Maleshovës, Hoxha formoi një shumicë dhe vendosi që ai quhej si armik i Partisë e të mos kishte të drejtë të qëndronte në krye të shtetit. U shkarkua nga Byroja Politike dhe si anëtar i Plenumit, u mbajt formalisht si ministër i Arsimit në qeverinë e parë deri më 1947.

Për heqjen e tij nga skena politike ishte i interesuar edhe Koçi Xoxa, Pandi Kristo, Nako Spiro, sepse ai në Plenumin e Beratit në nëntor 1944 nuk kritikoi vetëm Hoxhën për qëndrime sektare, por dhe Nakon me Xoxën. Nëse Maleshova dilte si person i pagabueshëm, i cili duhet thënë se e lakmonte kreun e Partisë, përbënte problem edhe për Xoxën e Spiron që po ashtu e synonin atë post. Për këtë u bashkuan në luftën politike kundër Maleshovës.

Një pjesë e veçantë i kushtohet edhe Mehmet Shehut, si figurë politike. A sjellin dokumentet një trajtim të ri për marrëdhëniet e tij me Hoxhën?

Ne gjykojmë mbi bazën e dokumenteve që kemi sot në dispozicion dhe konkluzionet janë të vështira kur ende kemi dosje të mbyllura. Qëndrimi politik i Mehmet Shehut në radhët e Partisë ka probleme të ndërlikuara. Vet Hoxha, nga fundi i dhjetorit 1945, ka propozuar që Mehmet Shehu të merrej me politikë, të mos ishte vetëm figurë ushtarake. Kështu u zgjodh në radhët e Byrosë Politike. Në kushtet kur Hoxha nuk e kishte shumicën e Byrosë Politike, gjykonte që të tërhiqte në radhët e saj persona që t‘i kishte në krahun e vet. Në këtë kuadër, thithi në radhët e Byrosë Mehmet Shehun, Fadil Paçramin dhe Liri Belishovën. Hoxha hasi në rezistencë të madhe në Byro nga Koçi Xoxe, i cili ishte numri dy, sepse ai nuk pranonte që këta të tre të ishin në radhët e Byrosë Politike. Nuk i njohu asnjëherë si anëtarë. Në këtë periudhë Hoxha arriti të kishte për vete edhe Nako Spiron. E shihte si të vetmen dritë nga ku mund të zgjidhte problemet e ndërlikuara që kishte në udhëheqje mes grindjeve e mungesës së unitetit. Pengesë kryesore ishte Xoxa, pas të cilit qëndronin jugosllavët, të cilët synonin që përmes tij dhe personave të tjerë të arrinin qëllimet shoviniste dhe bashkimin e Shqipërisë me Republikën Federale të Jugosllavisë. Kjo nuk u arrit. Jo për meritë të Enver Hoxhës. I ndodhur në minorancë pas vetëvrasjes së Nakos, Hoxha qe i detyruar t‘i nënshtrohej përkohësisht Koçi Xoxës dhe e pranoi paktin jugosllav për bashkimin ekonomik dhe politik të Shqipërisë, por nëse për bashkimin ekonomik ka një konventë të miratuar nga Kuvendi Popullor i 1946-ës, për bashkimin politik nuk ka ndonjë vendim Partie, Byroje, Plenumi që të ketë miratuar bashkimin politik. Ngelën vetëm mendime. Tërheqja e udhëheqjes së Partisë nga kërkesa shoviniste e Beogradit duhet shpjeguar me faktorë ndërkombëtarë dhe konkretisht Moskës. Për Xoxën nuk marr përsipër as ta dënoj, as ta rehabilitoj. Bëj historinë e asaj që ka ndodhur. Nuk them se është armik, agjent, sepse nuk ka dokumente të mirëfillta. Ai vet ka pranuar në mbledhjet e Partisë që ka qenë personi më i ndikuar dhe i influencuar nga Beogradi. Në Plenumin e 11 shtatorit ‘48 dhe Kongresin e Parë të Partisë në nëntor të atij viti, Shehu shihej krahu i djathtë i Hoxhës. Ai u hodh krejtësisht në mbrojte të tij dhe ishte personi numër një pas Hoxhës që vuri në bankën e të akuzuarve Xoxën, Pandi Kriston dhe persona të tjerë që ishin lidhur me ta. Që në atë kohë, ai u lidh fort me Hoxhën, megjithatë pati momente që Shehu pësoi zhgënjim, pakënaqësi. Madje arriti deri aty sa të akuzojë Hoxhën dhe udhëheqjen e Partisë se e kishin humbur besimin ndaj Mehmet Shehut dhe për këtë problem ai njoftoi ambasadorin sovjetik. Por nuk i dha të drejtë dhe i tha që duhej të merrej vesh me udhëheqjen e Partisë. Ky qëndrim i Moskës zyrtare e detyroi Shehun që në një nga mbledhjet e Byrosë Politike që u mbajt në 1953, të bëjë një autokritikë të thellë, të pranojë gabimin e "rëndë" që denoncoi tek ambasadori sovjetik. Pranoi që ishte gati të merrte përsipër çdo përgjegjësi që do t‘i jepte udhëheqja e Partisë. Por me sa duket Hoxha, por dhe udhëheqësit e tjerë të Byrosë, pasi bënë kritika të rrepta ndaj tij, e panë të udhës që kjo çështje të mbyllej në mbledhjen e Byrosë Politike e të mos shkonte poshtë në Plenum. Kjo divergjencë e madhe e Hoxhës me Shehun në 1953 u mbyll shpejt, pa ditur gjë Partia. Me sa duket, Hoxha nuk donte kundërshtarë brenda radhëve të Partisë dhe prandaj gjykoi që pasi la postin e tij si Kryeministër për një varg arsyesh, ia ofroi Mehmet Shehut, i cili u bë Kryeministër i Republikës Popullore të Shqipërisë. Mund të them se, që nga ajo kohë që ka qenë Kryeministër dhe deri në fund të jetës së tij, të paktën në fjalimet e diskutimet që ka bërë në mbledhjet e Byrosë Politike, në Kuvendin Popullor, ka mbrojtur vijën e Partisë së Punës së Shqipërisë. Por si Shehu dhe Hoxha, në çështjen e pushtetit nuk bënin lëshime. Nga dokumentet që kam shfletuar në arkiv, kam arritur në një konkluzion, për të cilin nuk doja të isha i shpejtuar se Shehu priste momentin e përshtatshëm që ta rrëzonte Hoxhën e të vihej në krye të Partisë e të shtetit.

Një nga çështjet që nuk ka marrë ende përgjigje deri më sot, por që është folur shumë, është fakti nëse Mehmet Shehun e vranë apo u vetëvra. Ju çfarë përgjigje i jepni?

Ne nuk i kemi në dispozicion të gjitha dokumentet që të arrijmë në një përfundim të plotë. Nga letra që ai ka lënë, gjykoj se ka vrarë veten. Me sa material është hedhur në qarkullim për këtë problem, nuk mund të vë dorën në zjarr, por gjykoj se ka pasur diçka të madhe mes tyre. Natyrisht nëse është e vërtetë ato që kanë thënë të tjerët që u gjykuan dhe u pushkatuan pas tij, si Kadri Azbiu, atëherë them që duhet të kenë qenë të gjithë në lojë dhe në momentin që Azbiu e kuptoi që loja u zbulua, e rekomandoi që ta mbyllte këtë problem dhe nuk kishte rrugë tjetër veç t‘i jepte fund jetës.

Sa objektive është historia e shkruar në këtë vëllim të katërt dhe të fundit të Historisë së Shqipërisë?

Historiani operon vetëm në bazë të dokumenteve. Ky vëllim i katërt, duke pasur parasysh vëllimin e madh të dokumentacionit arkivor, i vënë në dispozicion për studiuesit vetëm vitet e fundit, them se është mbështetur në baza të qëndrueshme, reale. Nuk ka vëllim që të mos ketë kritika dhe vërejtje, por në përgjithësi është shkruar me një frymë të re, demokratike, jashtë ndikimeve politike, ideologjike të kohës dhe si i tillë do t‘i shërbejë opinionit publik.

Shqip

[RaPSouL]

Historia e popullit shqiptar, del "pjesa delikate"

Pjesa e katërt dhe e fundit e Historisë së Popullit Shqiptar, botim i Akademisë së Shkencave është hedhur dje në qarkullim. Korpusit të historisë që nga ilirët, Mesjeta, Shqipëria nën perandorinë osmane, Rilindja Kombëtare, vitet 30 të shek. XIX-1912, e deri në vitet 1913-1939, i mungonte historia gjatë Luftës së Dytë Botërore dhe pas saj (1939 -1990).

Pjesa më delikate e cila akoma pa u (ri)shkruar dhe pa dalë në dritë ky vëllim ka ngjallur debate kohë pas kohe. Ka njëzetë vjet që pritet rishkrimi i asaj historie të hartuar nga historiografia zyrtare e politizuar.

Se çfarë kanë arritur të bëjë grupi i autorëve, historianë të Institutit të Historisë, Xhelal Gjeçovi, Paskal Milo, Beqir Meta, Dilaver Sadikaj, Demir Dyrmishi etj., ndoshta nuk ka për të mbetur jashtë një diskutimi përballë opinionit publik. "Lufta Antifashiste Nacionalçlirimtare dhe periudha pas saj (1939 - 1990)" është botuar nga "Toena", kushton 1500 lekë.

Shekulli

[EncounterAL]

Ky mesazh ploteson postimin e mesiperm(#43)
ku pyetet per gjurme te nderimit te
Shen_Simeon_Stylite ne Shqiperi.

Per ta konkretizuar pyetjen po bashkengjis
foto(nga fotot e vizitoreve ne www) te nje
kishe te Shen Simeonit ne Venecia(shek. X - XI ).

[EncounterAL]

------------ skeda e librit -----------------------

Byzantine Aspects of Italy
By Daniel Crena De Iongh
Edition: illustrated
Published by W. W. Norton & Company, 1967
ISBN 0393041344, 9780393041347
----------------------------------------------------------

Autori i "Byzantine Aspects of Italy" ka vizituar Kalabrine
dhe interesohet per kulturen Bizantine. Aty, ne nje zone
te banuar nga Arbereshe, i terheq vemendjen nje kodik qe
njihet edhe si " Codex Rossanensis ". Ai e pershkruan si vijon :

- Codex Purpureus,
- 6th century ( mbas Krishtit),
- 188 pages, all coloured purple,
- text in silver,
- the origin of the codex is a much-discussed question,
etj.

Libri eshte i hershem (viti 1967).

Di kush ne se ka te reja per kete kodik?
Nga cila Kishe Shqiptare e moren Arbereshet ne shek 15 ?
A ngjason me Kodikun e Purpurt te Beratit ?

http://books.google.com/books?id=Jt8...d=0_1#PPA97,M1

[EncounterAL]

. . . vijon nga mesazhi i meparshem.

Ja dhe nje foto e Kishes Arbereshe qe sjell autori Crena De Iongh:

[EncounterAL]

. . . vijon mesazhi i meparshem.

Faqet www te komunitetit Arberesh te Kalabrise tregojne
adresen web qe vijon per te pare disa faqe nga
"Codex Purpureus Rossanensis del V-VI sec" i Rossanos:

http://www.calabria.org.uk/calabria/...ossanensis.htm

(po bashkengjis nje flete nga ato qe tregohen ne kete faqe web).

[firaku]

Sa e bukur kjo Shqiperia jone.

[EncounterAL]

Dy portrete nga Ghezzi, Pier Leone, 1674-1755
-------------------------------------------------
1 Papa Albani

ndodhet ne adresen web qe vijon:
http://www.grafica.arti.benicultural...N14340_jpg.htm

Roma 1700: Pier Leone Ghezzi ? (Roma 1674 -1755)
Ritratto del pontefice Clemente XI Albani
matita, sanguigna, tempera bianca (?)
FN 14340

2 Karl Albani

ndodhet ne adresen web qe vijon:
http://nikipics.library.uu.nl/view/v...hp?img=0019032


Nje tjeter portret i Kardinalit Giovanni Gerolamo Albani ndofhet ne:
http://nikipics.library.uu.nl/view/v...hp?img=0004420
Portrait of Giovanni Gerolamo Albani
Passarotti, Bartolomeo, 1529-1592, attributed to.

[EncounterAL]

Giulia Albani Chigi (Marmo),
veper e Bartolomeo Pincellotti (Roma 1708-1740).

Adresa web e " Giulia Albani Chigi (Marmo) " vijon:
http://www.anticoantico.com/scheda_a...755&lingua=ita

[fegi]

SHQIPËRIA

We know that the Albanian language, a modern close relative of the Etruscan, is a branch of the great Indo-European family of languages Ne e dimë se gjuha shqipe, një i afërm i ngushtë moderne e etrusk, është një degë të madhe indo-evropiane e familjes së gjuhëve [105] [105] . . Also, in terms of physical anthropology, the Albanians descend from the Illyrian peoples of the Dinaric branch. Gjithashtu, në lidhje me antropologji fizike, shqiptarët vijnë nga popujt e ilire Dinaric dege.

They are noted for their large round head, flattened at the back Ata janë vërejtur për raundin e madhe e tyre kreu, rrafshuar në shpinë [106] [106] . . Historians note that the Albanians descend from the Albanoi tribe of the Illyrians Historianët theksohet se shqiptarët vijnë nga Albanoi fis e ilirët [107] [107] . . Today they are divided between the Ghegs in the north and Tosks in the south, separated roughly by the Shkumbian River. Sot ato janë të ndarë në mes të Ghegs në Tosks veri dhe në jug, të ndara afërsisht nga Lumi Shkumbian. These two Albanian tribes comprise 95% of the population, but the remainder are Greeks, Romanians and Bulgarians "and, as customary in Socialist countries, are allowed to keep their language and national customs" Këto dy fise shqiptare përbëjnë 95% të popullsisë, por të tjerët janë grekët, bullgarët dhe rumunët "dhe, si i zakonshëm në vendet Socialiste, kanë të drejtë që të mbajë në gjuhën e tyre kombëtare dhe doganore" [108] [108] . .

The Ghegs and Tosks have certain differences which are apparent: they do not only differ in dress, musical and other cultural customs, but also in human biology. The Tosks have a less Dinaric head form and are generally shorter The Ghegs dhe Tosks kanë dallime të caktuara të cilat janë të dukshme: ata nuk e ndryshojnë vetëm në fustan, muzikore dhe zakonet e tjera kulturore, por edhe në biologjinë njerëzore. Tosks i kanë më pak Dinaric kreu një formular të shkurtër dhe janë në përgjithësi [109] [109] . . In addition, the Tosks also have the same cephalic index as their Epirotes tribe in Greece, just across the border Përveç kësaj, Tosks gjithashtu të ketë të njëjtin cephalic index Epirotes fis e tyre si në Greqi, vetëm përtej kufirit [110] [110] . . The tribes of the Tosks are the Myzeqe, Camevia and Laberia. Lab eria I fise të Tosks janë Myzeqe, Camevia dhe Laberia. Lab eria may be a derivation of Lub or Lud. mund të jetë një prejardhje e Lub apo Lud. Dr Pilkey suggests that the Ghegs descend from the Canaanite Girgashites Dr Pilkey sugjeron se Ghegs i vijnë nga Canaanite Girgashites [111] [111] . . The tribes of the Ghegs are the Dukagjin and Maleia I fise të Ghegs janë të Dukagjinit dhe Maleia [112] [112] The Tosks look down upon the Ghegs as uncivilized; conversely, the Ghegs regard the Tosks as effeminate and mercenary The Tosks shikoj poshtë me Ghegs si uncivilized; anasjelltas, të Ghegs e shohin si Tosks femërzuar dhe mëditje [113] [113] . .

Another branch of Lud may be in the Caucasus region, and known today as the Georgians. They are also an Alpine/Dinaric people and have the greatest degree of blondism for peoples of that region, other than the Ossetes Një tjetër degë të Lud mund të jetë në Kaukaz rajon, dhe e njohur sot si Georgians. Ata janë gjithashtu një Alpine / Dinaric njerëz dhe kanë shkallën më të madh për të blondism se popujt e rajonit, përveç Ossetes [114] [114] . . It should also be noted that an ancient territory in that area was known as Lubdu or Lubdi Ajo duhet gjithashtu të vihet në dukje se një territor të lashta në atë zonë ishte i njohur si Lubdu ose Lubdi [115] [115] . . In addition, a kingdom known as the Kingdom of Albania once existed in that region and the area was also known as Iberia. Përveç kësaj, një mbretëri e njohur si Mbretëria e Shqipërisë ekzistuar dikur në atë rajon dhe zona ishte e njohur edhe si Iberia. Today Albania's official name is Shqiperi, but it is probably not a derivative of Iperia or Iberia. Sot në Shqipëri emri zyrtar është Shqiperi, por kjo ndoshta nuk është një derivat i Iperia ose Iberia. Rather, Shqiperi means 'Land of the Eagles'. Përkundrazi, do të thotë Shqiperi 'Toka e Eagles'.

The Albanians are also known as the Arben, Arber or Arbereshe tribes 1 13 , "Arberia being a word akin to Berber or Barber" 1 14 . Among the Berbers of North Africa today are the Kabyles or Cabyles. Shqiptarët janë gjithashtu të njohur si Arben, Arbër apo Arbereshe fise 1 13, "Arbëria që një fjalë të Akin Berber ose berber" 1 14. Midis Berbers i Afrikës së Veriut janë sot të Kabyles ose Cabyles. Contrary to the dolicocephalicy and mesocephalicy of the Berbers, the Kabyles are brachycephalic, have a white skin and there are many blondes among them 1 15 . Në kundërshtim me dolicocephalicy dhe mesocephalicy e Berbers, e Kabyles janë brachycephalic, kanë një lëkurë të bardhë dhe ka shumë blondes mes tyre 1 15. They Ata are also the only white race speaking a Hamitic language 1 16. janë gjithashtu të fliste vetëm një garë të bardhë Hamitic gjuhën 1 16. No one really knows for sure where they came from, but historians and anthropologists do acknowledge that there have been migrations from south-east Europe to North Africa and visa versa 1 17 . Askush nuk e di për të vërtetë e sigurt ku ata erdhën nga, por historianë dhe anthropologists bëjë të pranojmë se ka pasur edhe nga emigracionit në Evropën jug-lindore të Afrikës Veriore dhe të vizave versa 1 17. Two Dy prophecies in Ezekiel and Jeremiah refers to a branch of the Lydians (Hebrew "Lud") dwelling in North Africa 1 18 . prophecies në Ezekiel Jeremia dhe i referohet një degë të Lydians (hebraisht "Lud") banesa në Afrikën e Veriut 1 18. Another in Nahum refers to the Lubim in North Africa 1 19 .Whether the latter refers to Lehabim or the Ludbu one cannot state either way with certainty.

Ammianus Marcellinus mentions a city of Cabyle in Thrace 1 20 and the tribe of the Chalybes as dwelling in northern Asia Minor, near or in Armenia 1 21 . While Pliny refers to the tribe of the Cabyleti as dwelling on the banks of the Maritza in Thrace, south-east Europe 1 22 and the Albani, Chalybes and Armeno-chalybe tribes as dwelling in or near Georgia 1 23 . In addition we had the town of Chalybon in Syria 1 24 , the Chalybs river and the Calybes tribe in Spain 1 25 . Perhaps this tribe descended from Lud too.marr nga kjo adres.http://cgca.net/coglinks/origin/EastEuropeans.htm

[EncounterAL]

Papa Albani gjate nje procesioni ne St. Peter, Rome.
Autor : Pier Leone Ghezzi (1674 - 1755).

Adresa www: http://www.reprodart.com/a/ghezzi-pi...49-1721-1.html

===================== skeda =============================
Obra : Pope Clement XI (1649-1721) in a Procession in St. Peter's Square, Rome

Artista : Pier Leone Ghezzi (1674 - 1755)
Estilo artísitico : Rococó
Técnica : oil on canvas
Ubicación : Urbino, Galleria Nazionale delle Marche
Nº artículo : BBC193365
Número de Artículo Europeo (NAE) : 4050356756164
-------------------------------------------------------------------------------------

[EncounterAL]

Taulantet marrin ne mbrojtje Pirron dhe nenen e tij,
veper arti nga Angelica Kauffmann(1741 - 1807). Adresa web :

http://www.myartprints.com/a/kauffma...s-asks-th.html

[D@mian]

Shume interesante pikturat, Encounter!
Flm per prurjen!

[EncounterAL]

Fotografia bashkengjitur eshte nga www qe vijon:
http://www.ascsa.edu.gr/datab/AFC/Mu...Louvre&page=12

Per kete objekt (thuhet vjen nga Albania) munda te mesoj
vetem sa vijon:
-------------------------------------------------------
The Alison Frantz Photographic Collection contains images by the photographer and archaeologist
Alison Frantz (1903 - 1995). The photographs mainly depict . . .

Bronze statuette, utensil support from Albania, front :

Picture # : EU 266
Location : Paris
Site : Albania
Museum : Louvre

-------------------------------------------------------

Ku mund te mesoj me shume ?

[EncounterAL]

Nje text shkollor i arithmetike - gjeometrise i vitit 1542 hartuar
nga autor Shqiptar. Ka te tjere?

Ngjitur eshte faqe nga libri:
------------------------- Libri ------------------------------------
Title
Neapolitana: Contributi alla storia della tipografia in Napoli nel secolo XVI
da Dr. Giovanni Bresciano...
Issue 18 of Sammlung bibliothekswissenschaftlicher Arbeiten

Author
Giovanni Bresciano

Publisher
R. Haupt, 1905

Length 109 pages
Subject:
Art / Typography
Italian literature
Language Arts & Disciplines / Publishing
Literary Criticism / European / Italian
Printing

------------------------------- web-------------------------------
http://books.google.ca/books?id=RI-4...iorgio&f=false
----------------------------------------------------------

[EncounterAL]

-----------------------------------------------------------------------------------
" U.N.: 2009 - Viti Nderkombetar i Astronomise "
-----------------------------------------------------------------------------------

Papa Albani mundeson krijimin e Institutit te Shkencave dhe te
" La Specola " - Observatorit Astronomik prane Universitetit te Bolonjes.

( Sa vijon eshte nga faqja www e Universitetit te Bolonjes:
http://boas3.bo.astro.it/dip/Museum/MuseumHome.html
)

. . .
Kur konti nga Bolonja, Luigi Ferdinando Marsili (1658-1730), nip i Cesare Marsilit,
i njohur ky per korespondencen me Galileon, meson se lektor i Astronomise ne
U.B. (Universiteti Bolonjes) Eustachio Manfredi (1674-1739), po punonte per te
provuar vertetesine e teorise se Kopernikut, vendos te kerkoje ndihme per te
krijuar prane U.B. Institutin e Shkencave Natyrore dhe Observatorin Astronomik.

Ky projekt i madh intelektual nuk mund te vihej ne jete pa miratim nga
Selia e Shenjte.

Ishte mbeshtetja e jashtezakonshme e Papa Albanit qe mundesoi krijimin e
Institutit te Shkencave Natyrore_UB ne 11 Janar 1712 dhe me tej te
Observatorit Astronomik " La Specola " prane U.B. ne 1720.

Per te nderuar kujtimin e ndihmes se jashtezakonshme qe ALBANI dha ne
realizimin e ketij projekti madhor, ne vitin 1720 u prodhua ne Rome nje medalje
e posacme.

--------------- pershkrimi i medaljes ---------------------

AG
Obv.:
CLEMENS XI • PONT • M • AN • XX •

(beneath bust • E • HAMERANVS • F
Bust of the pope, r., wearing tiara (triregnum) and cope
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Rev.:
BONARVM • ARTIVM • CVLTVI • ET • INCREMENTO
(in exergue): INSTIT • SCIENT | • BONON •

The Institute of Sciences in Bologna .
Engraver: Ermengildo Hamerani (1683-1756)
Mazio, 407.
Spink 1674.
--------------------------------------------------------------
Foto bashkengjitur e medaljes eshte nga
http://www.csun.edu/~hcfll004/ClemXI.html



vijon . . .