Frika ekstreme ben pikerisht ate qe te pesosh prej asaj qe frikohesh ne vend se t'i shmangesh me arsye. Njeriu qe frikohet deri ne ate mase nga lartesia do te orvatet te bie poshte. Ky eshte efekti dhe ky e ben problem kete shkalle te frikes qe quhet fobi. Sepse keta njerez pesojne pikerisht nga gjeja se ciles i frikohen per vdekje.
Mirepo frika e lindur nga keto gjera eshte e njellojte per te gjithe njerezit, sepse eshte e trashegueshme dhe sherben si mekanizem mbrojtes. Cdo njeri frikohet nga lartesia, por pervoja dhe siguria ne vendin e larte ku qendron, e mund ate dhe pas kesaj ajo frike shnderrohet ne nje "shqetesim" qe madje prodhon endje. Pra arrine te perjetohet edhe si dicka e kendshme. I
Keshtu, nese edhe vazhdon me spekulimin e barazimit te kesaj energjie potenciale, (hedhjes, renies, bashkimit me rrafshin e tokes ne lartesine zero prej saj), -goditja e dyte e frikes dhe kundershtise iracionale, qe ka per qellim ta cvendose ose ta turbulloje kete ekuacion te vetzbatueshem logjik, do te jete me e fuqishme ne rast se individi nuk arrine ta abstrakoje kete "suste logjike" duke e cvendosur ne sektorin e gjerave te njohura dhe jo aktuale te kersherise se vet.
Paaftesia per t'i liruar hapesire "unit" e me kete, forcimit te qellimit pragmatik aktual, ( ringjalljes se motivit personal te ndodhjes se tij ne ate vend), pra sundimit te unit te tij, si e vetmja mundesi per te eliminuar lidhjen e shkurte mes subkoshiences dhe superracios se tij ("pranise se tij personale te kezistences"), per t'u bere moderuese e ketyre dy entiteteve perberese te tij, -ky qark fillon te forcoje tensionin dhe interakcionin e pandermjetsueshem deri ne ate mase qe kur presioni behet aq i fuqishem, ndersa egoja aq e dobet sa te perjashtohet plotesisht nga komunikimi dhe te shuhet fare!
II
Ne kete pike ajo qe ndodhe ne kete proces eshte kjo:
Iracionalja nuk ka mundesi te bej kerkese te orientuar dhe te kuptueshme per pjesen tjeter te qenies se individit. Ajo ka komunikim te pandermjetshem vetem me motorike dhe reflekset e pakushtezuara ndersa me racion nuk ka protokol te kuptueshem te komunikimit. E vetmja gje qemund t'i bej racios eshte "ta vershoje" per ta paaftesuar te bej ate qe po ben llogarine aktualisht. Ketu ndodhe nje keqkuptim fatal, sepse racioja i lejon te gjitha por jo edhe te mbytet. Ne kete pike racionalja e cila ka komunikim te pandermjetshem vetem me pjesen "e ftohte" te unit te sferes e bjen vendim, mund te shkoje aq larg nga presioni qe i ben iracionalja per ta perjashtuar edhe kete plotesisht dhe mungesa e motiveve te qarta te unit qe gjindet ne ate situate, kur dihet se frika mobilizon gjithe organizmin per veprim,
... vazhdon ne paragrafin tjeter...!
III
Situata e krijuar ne psikologjine e individit ne kete rast eshte si vijon.
1. Frika iracionale e ka mobilizuar trupin e tij aq shume per te qene ne gatishmeri supreme per veprim fizik, por nuk ka mekanizem te gatshem te reagimit mermes asaj qe ka ne dore vet, dhe qe kryesisht kufizohet me levizjet refleksive te cilat kan nje arsenal tejet te kufizuar te veprimeve konkrete dhe selektive, sic jane tkurrja e muskujve ne kahje te natyrshme te mekanikes se tyre, ne rast te mosperzierjes se pjesve tjera aktive te trurit te tij, i vetmi rezultat final eshte shtangimi progesiv i trupit qe nese vazhon pa u ndermjetesuar individin do ta sjelle deri te rraskapitja qe ne fund do te perfundoje duke marrur poziten e fetusit si retroveprim imploziv i heqjes dore nga veprimi eksploziv apo i jashtem i vetmbrojtjes duke humbur keshtu plotesisht kontakitin me boten e jashtme per nje kohe te konsiderueshme.
Kjo do te ishte rrethane fatlume!
2. Ne nje skenar tjeter te rrjedhojes se interaksioneve te panumerta qe mund te shkaktoje ai proces, eshte edhe reagimi i racios qe duke u munduar ti shpetoje vershimit iracional, do ta kthej rrjedhen e saj ne sektorin ku do teshkaktoje panike. Nderkohe kembengulja e racios per te mos hequr dore nga "susta logjike", dhe njekohesisht duke qene e corientuar (nga rezultati i veprimit konstant te iracionales ne hemisferen e saj), do te detyrohet te kerkoje shpetim permes veprimit "te orientuar" fizik. Dhe kjo pike e nderhyrjes se racios eshte kritike. Racioja para kesaj do te dije vetem dy gjera "objektive": shkaktarin e konfliktit (qe eshte frika e indukuar nga lartesia dhe rrezikur per te rene) dhe vershimi i iracionales (i shaktuar per po ate arsye) nga i cili eshte i kerecenuar te perjashohet plotesisht nga sfera e vetedijes. Pra, rrezikun nga zhdukja. Ndikimi i drejteperdrejte i frikes ne racio pa ndermjetesimin e egos e cila eshte perjshtuar nga pjesemarrja qysh ne fillim eshte i nje natyre te cuditshme qe prodhon vetedije te pamjaftueshme dhe hapesire te ngushte per llogari. Ketu lenden e frikes se irracionales racionalja e shnderron ne panike! Kur ta kete futur ne skajin me te ngushte te vetedijes vershima e irracionales, racionalja nuk do te kete me hapesir per kurrefare parallogarie dhe do ti veje "murin e panikes" vershimes, dhe duke qene se ka qasje te plote ne venien e trupit ne levizje do te mundohet te gjeje daljen para se te zhduket dhe ate e gjene ne hedhje nga lartesia.
Kjo mund te ju duket e cuditshme por, sic thash, mungesa e hapesires per parallogari, dhe sulmi i vazhdueshem i iracionales per shak te gjetjes ne lartesi, e vetmja menyre per ta ndalur para se te zhduket edhe vet kete presion eshte zbatimi i "sustes logjike" pra, "barazimi i fushes potenciale", "renies ne toke" dhe personi hidhet nga dritarja apo nga cila do ane qe ia mundeson kete. E gjithe kjo se moment i pallogaritshmerise se mjaftuar te subjektit. Sepse sipas mendimit tim asnje vetevrasje nuk behet me vetedije ose me qellim te paramenduar per finalizim. Eshte absurd dhe i cmendur veprimi i racios, ai per t'i dhene fund presionit te iracionales, nuk e stopon procesin e vet te barazimit te ekuzcionit "renie" por i jep fund fushes potenciale per ta eliminuar shkakun e frikes, pra "lartesine".
Pėrgjigju Duke Cituar
Postuar mė parė nga edona
. Kto shpjegimet qe i dhat s'po ma mushin synin. Une mendoj qe osht pak a shume e lindur!
Krijoni Kontakt