Si dukuri , trafikimi i qenieve njerëzore ka qenë i njohur ndër shekuj.Por format e trafikimit kanë evoluar , duke u bërë tani pjesë e rëndësishme e rrjetit të krimit dhe përfitimeve të shumta materiale.Pjesa më e pambrojtur e shoqërisë e përdorur për trafikim mbeten fëmijët , të cilët trafikohen për qëllime të ndryshme.Ata detyrohen , jashtë vullnetit të tyre , të kryejnë punë të pandershme , detyrohen të jenë objekt i kënaqësive seksuale të shthurura të personave të ndryshëm , e madje detyrohen të japin edhe pjesë të trupit të tyre për transplantet e organeve.
Në të gjithë botën , sipas të dhënave të Kombeve të Bashkuara , numri i fëmijëve të trafikuar çdo vit është 1 milion.Përfitimet vjetore nga trafikimi i fëmijëve kapin shifrën 1.2 miliard euro.
Nën ndikimin e politikave jo të drejta , të një ekonomie shkatërruese dhe mungesës së humanitetit , sot në zonat e jugut të globit afro 13 milion fëmijë më të vegjël sesa 5 vjeç vdesin nga mungesa e ushqimit , rreth 200 milionë janë nën uri të vazhdueshme , ndërsa nga institucionet mësimore largohen rreth 120 milion fëmijë , pasi në vendet e tyre shkollimi nuk është i detyruar ose publik.
Episode të tmerrshme të një skllavërie humane gjen sot anekënd botës e në veçanti në vendet më pak të zhvilluara ekonomike.
Shqipëria , që dikur nuk e njifte dukurinë e trafikimit , sot është bërë prej vendeve ku trafikimi kryhet me përmasa tragjike.Mund të themi se kjo dukuri sot është prej plagëve shumë të thella që po kalon populli shqiptar.
Janë me dhjetëra e qindra familjet në Shqipëri të cilave u janë zhdukur fëmijët pa gjurmë , u janë zhdukur vajzat nën moshën 18 vjeç dhe shumica kanë përfunduar në rrjetin e trafikimit , duke pushtuar bulevardet dhe rrugët e shteteve fqinj.
Arsyet e trafikimit të fëmijëve në Shqipëri
Periudha e gjatë e paqëndrueshmërisë politike në vend , zhvillimi i paktë ekonomik dhe mirëqenia e ulët sociale , për pasojë një varfëri shumë e shprehur në masat e gjera të popullit , janë faktorë kryesor që në këto 13 vjet tranzicioni e kanë karakterizuar Shqipërinë si një truall të përshtatshëm për nxitjen dhe favorizimin e trafikimit të fëmijëve.
Periudha ndërmjet viteve 1992-1998 shënon lulëzimin me të madhe të trafikimit të fëmijëve , që vazhdon edhe sot e kësaj dite.
Në formë të përmbledhur , arsyet e trafikimit të fëmijëve në Shqipëri janë :
1.Varfëria ,
2.Paqëndrueshmëria politike ,
3.Papunësia ,
4.Martesat e rreme , divorcet ,
5.Dhuna në familje ,
6.Niveli arsimor dhe formimi familjar ,
7.Lidhjet ndërmjet politikës dhe grupeve kriminale ,
8.Niveli i lartë i korrupsionit brenda sistemit të drejtësisë ,
9.Humbja e sistemit të vlerave ,
10.Dëshira për një jetë më të mire në vendet perëndimore ,
Prej shkaqeve prioritare për nxitjen e trafikimit mbetet pikërisht varfëria dhe mungesa e funksionimit të plotë të një shteti ligjor , i cili do ta sanksiononte me dënime maksimale trafikimin.
Në Shqipëri , 29.6 përqind e popullsisë jeton në varfëri , ndërsa gjysma e kësaj përqindje jeton në kushte ekstreme të varfërisë.Mbi 46 përqind e shqiptarëve jetojnë në nivelin e minimumit jetik prej 2 US$ në ditë , ndërsa 17,4 përqind e tyre nën nivelin e minimumit jetik prej 1 US$ në ditë.
Ajo që e ndihmonte me të madhe këtë dukuri ishte edhe fakti se një pjesë e madhe e viktimave e linin Shqipërinë me shpresën e një jete më të mire dhe përfundonin në duart e trafikantëve.
Në gjendje të pashpresë dhe në varfëri të skajshme , shumë familje ranë dakord që fëmijët e tyre nën moshën 18 vjeç , qoftë edhe vajza , të shikonin mundësinë e një punësimi të ndershëm në vendet fqinje.
Sot në Shqipëri ka disa kategori të rrezikuarish për t’u trafikuar ; në radhë të parë fëmijët ( jetimët , ata që punojnë rrugëve në moshë fare të re , fëmijët e përfshirë në procesin e gjakmarrjes , fëmijët e familjeve me dhunë të vazhdueshme e probleme martesore ) , përdoruesit e alkoolit dhe drogës , të rinjtë që kanë braktisur shkollën dhe shumë njerëz me paaftësi fizike.Këtu nuk përjashtohen edhe grate ( viktimat e dhunës në familje , gratë e trafikuara më parë si dhe gratë e veja ).
E tërë kjo kategori njerëzish është në kushte shumë të pafavorshme për mbijetesë materiale dhe për integrim në jetën normale , andaj shpeshherë janë pre e trafikimit.
Cilët fëmijë janë më të rrezikuar për trafikim në Shqipëri?
Sipas studimeve të bëra nga CRCA ( Qendra për Mbrojtjen dhe të Drejtat e Fëmijëve ) , konsiderohet se fëmijët më të rrezikuar janë :
Fëmijët nga mosha 5 deri 18 vjeç ;
Fëmijët që vijnë nga familje me probleme sociale dhe të ardhura të ulëta ;
Fëmijët që kanë braktisur shkollën ; ose nuk kan shkuar asnjëherë në shkollë ;
Fëmijët e lënë pas dore ; ose të rritur pa kujdesin prindëror – fëmijët jetim ;
Fëmijët që vijnë nga familje në të cilat prindërit janë të punësuar jashtë shtetit ;
Fëmijë që punojnë ose shesin ;
Fëmijët romë , ose ata që vijnë nga grupe të tjera të margjinalizuara të shoqërisë.
Ajo që është shumë brengosëse dhe që flet më së miri se në Shqipëri ka humbur filli i një lufte efikase në mbrojtje të fëmijëve është realiteti se shumë fëmijë që arrijnë t’i largohen rrugës së trafikimit , qoftë duke i zënë policia e shteteve fqinje apo edhe duke marrë ndonjë iniciativë personale , pas kthimit në Shqipëri kthehen sërish në duar të trafikuesve për shkak të mosintegrimit në shoqëri dhe pamundësisë së një jetese elementare.
Vetëm në Tiranë më shumë se 800 fëmijë jetojnë si lypësa , shitës ambulantë , ilustragjinj , larës të xhamave të veturave etj.
Këta fëmijë , shumica të pambrojtur apo edhe jetim një pjesë e madhe e të cilëve përfundimisht ka braktisur shkollën , rrezikojnë të bien pre e trafikimit.
Në Shqipëri afro 45 mijë fëmijë nën moshën 18 vjeçare që punojnë me orar të plotë ose të pjesshëm.
Shumica e këtyre fëmijëve nuk i kanë kushtete e nevojshme në shtëpi dhe ka prindër që nuk kanë mundësi t’ua sigurojnë kushtet.
Në këtë mënyrë , këta janë të detyruar të mbajnë barrën e sigurimit të të mirave materiale për familjen dhe për vete.
Duhet ti veçojmë këtu fëmijët rom , të cilët jetojnë në kushtet e një varfërie ekstreme , kur e tërë familja ka vetëm profesionin e lypësit dhe jeton në tendë , duke mos pasur një vend për t’u strehuar.
Në Tiranë janë të shumta rastet kur nënat nga minoriteti rom pas lindjes dalin së bashku me fëmijët për të lypur , kur ende nuk janë mbushur një javë nga lindja.Është e dhimbshme të shikosh një foshnjë , që ende s’ka mbushur një javë , në një vapë të madhe dhe me buzë të thara tek luhatet në krahët e nënës që lyp te veturat që kalojnë.
Nuk duhet të harrojmë se Shqipëria është një vend që ka ratifikuar Konventën 182 të Organizatës Ndërkombëtare të Punës , e cila e obligon marrjen e masave të menjëhershme dhe efektive për zbatimin sa më të shpejtë të ndalimit dhe luftimit të formave më të rënda të punës së fëmijëve.
Sa bëhet në këtë drejtim , që fëmijët të ndihmohen ?! Sa bëhet që familjet nga jeta e vështirë , të ndihmohen , të vetmen brengë ta kene . arsimimin , edukimin , shkollimin , kujdesin për fëmijët e tyre me qëllim që të mos trafikohen ?!?
Krijoni Kontakt