Përtej cakut të meditimit

, flm edhe pse nuk te kuptova krejt paster ne thenien tende " qe atyre qe dine pak iu bie kokes" sa kuptime ka kjo thenie dhe cilin kuptim merr ne kete rast?
Per dy thenijet e vjetra e per vemendjen te falenderoj. dy fish nese me ka ndjekur dikush qe merr vesh nga letersia.
Pershendetje miqesore macia blu me gjithe elinden . Se jo gjithmone me rrin te dyja bashke ( e kam fjalen per macen dhe ate ..(elinden).

E vari canten ne shpine te karriges e la rregjistrin mes tavolines dhe ndau njeren nga fletoret. E shfletoji deri tek faqja e fundit e shkruar dhe e tregoi nga klasa. Te gjithe qeshen . Fletoria ishte e Dritanit i cili ne faqen ku i duhej te shkruante hartimin kish vizatuar portretin e nenes se tij dhe kish shkruar nje fjali te vetme. "Nene gezuar te gjithe marset" Mesuesja u ndje keq nga reagimi i nxenesve , dhe iu afrua drutanit e preku lehte ne sup dhe i foli duke u drejtuar nga klasa. " Ky eshte hartimi me i bukur qe kam pare" Pas pak u be heshtje prap dhe ajo shkoi tek tavolina , u ul terhoqi fletoren tjeter dhe na pa puthuaj te gjitheve me rrale si te kerkonte edhe me qetesi. U dendesua heshtja dhe filloji te lexoji pa thene se e kujt ishte fletroia me gjithe hartim. ne fund e mbylli fletoren dhe liroi duart te cilat i shkoji neper floke dhe pastaj i pushoji pak ne fytyre nga ku neper gishtat te saj na pa te gjitheve dhe te fundit mua. Une rija si dru. Te gjithe pershperisnin , "une e di i kujt eshte ky hartim , edhe une e di , edhe une .... se vetem ajo nuk ka nene ne klasen tone."
*** Te nesermen vjen Aleksi ne shkolle me gjithe te jatin. Aleksi ishte nxenes i te gjitha dhjetave ne te gjitha lendet. I jati vinte shpesh ne shkollen tone , por zakonisht pasi fillonte mesimi dhe sidomos te martave. Ate dite erdhi me gjithe te birin edhe pse nuk ishte e marte , dhe edhe pse pa filluar mesimi akoma. Mesimi filloi vone , pasi kishin shkuar pa u be dy oret e para me mesues Kristaqin algjeber gjeormetri. Une kam fest kur mungon ai , dhe me kete rast kopjoj ndonje pale detyre te ndonje ore qe pason me tej. Dhe kete ralle kopjova pikerisht detyrat e biologjise.
Aleksi erdhi ne klase ne nje kohe me mesuesin e ores per te cilen une i kopjova gjithe nge detyrat. Aleksi u ul perbri meje dhe mesuesi nuk u ul ne tavolinen e tij, pa thene asnje pershedetje hodhi rregjistrin mbi tavoline qe nje meter larg saj dhe pyeti ..."kush mungon?" Vitorja , eshte e semure" u pergjigj kujdestari i klases, Antoni. " Mire ulu", tha si prere. Mbas tre kater minutave pyeti " I keni bere detyrat?" -"Poooo" thane te gjithe ne kor, vec une nuk e thashe kete dreq po'he dhe ai me kish vene re. "Po ti?" mu drejtua, "nuk i ke bere". Po , mesues i kam bere" u pergjigja une me nje ze qe nuk besohet. Me bei me shenj qe tia coja. Ia cova. Kur bera te kthehem ne banke, me ndali duke me thene " Ri, mos u ul se do te pyes, ke mesuar" Nuk u pergjigja, as heren e dyte kur e perseriti pyetjen. Shtoj , "dmth , nuk ke mesuar!" Prap nuk fola. "Po pse nuk ke mesuar , ke qene prap dje ne varre?" E pashe drejt e ne kokerr te syrit per te hetuar pse mi permend varret dhe iu ktheva. " Jo dje nuk kam qene ne varre , dje kam qene per dru." Ulu, kater" tha ai gjithe krenari thua se kreu nje detyre te larte . Pasi e shoji me kujdes numrin -note -kater ne njeren nga kutite paralel me emrin tim dhe pasi shenoj nje "m"ne kutine paralel me emrin e Vitores , e mbylli rregjistrin dhe theu nje shkumes pergjysem , me gjysemen qe i mbeti ne dore filloji te shkruaj ne derras shenime qe vinin ne mesimin e ri.
***
Mbasdite , nuk tregova ne shpi se kisha marre kater. Por ato e kishin marre vesh para se te kthehesha une. Me tu kthye vellai i madhe me ndjenji gati qe ende pa hyre brenda. "Po ti moj torollake, shkon e shkruan ne hartim ato qe bejme ne ne shpi" U cudita, thashe me vete , paskam marre kater edhe ne hartim e per katren e biologjise nuk ditkan gje. Pastaj i iu pergjigja pyetesisht" Po cfare te shkruaja sipas teje?" "Si moj cfare te shkruaje, ti je edhe ne nje banke me Aleksin, te shikoje c'kish shkruar ai dhe te beje edhe ti si ai perafersisht, se per te kopjuar e di une nuk kopjon hic ti"..mbaroj pjesen e fundit te fjalise me ironi. Po pse vazhdova une me nje pyetje qe me solli kureshtja. "Po pse cfare note kishte marre Aleksi di gje ti?"
" Boooo, sa gje e trashe eshte kjo " iu drejtua babait duke e mbyllur biseden me mua. Babi qeshi, dhe me shkeli syrin. Mezi durova sa te dilte vellai, dhe dola pas tij. " O Tan...O tan ...fillova te therras qe nga oborri im Dritanin, te cilin pervecse se e kisha nje nje banke e kisha edhe ngjit me shtepine time. Miu pergjigj vetem thirrjes time te peste. Kur me tha ai te hyja brenda une kisha hyre tashme dhe po e pyesja. "Ore, po anuk me thua cfare ka ndodhur me hartimet tona se nuk po marr vesh asnje gje"
Ai u pergjigj sa per te me hequr qafe " As nuk e di fare as nuk du me e dite , po e di c;ke ti shtyu pak me andej nga dera dhe shiko kete e me thuaj kush eshte. " me tregoji nje flete te bardhe te cilen e vuri para fytyres se tij, mbi te cilen kish vizatuar te vellane. "Arti eshte," i thashe une me shume instiktivisht duke njpohur fytyren e tij se sa duke qene e kujdeshme ne veshtrimin qe duhej ti beja vizatimit. ( Ai gjithe diten nuk bente gje tjeter vecse vizatonte te gjithe njerzit e shtepise te gjithe fisin deri kur dikur mbaroj me gjithe fshatin, Arti ishte njeri nga vellezerit e tij)"Dmth"-vazhdova une ende e interesuar per hartimin, " ti nuk di as se c'note ke marre?" 'Joooo" tha ai si te desh te me thoshte me kete jo,"e di c'ke me ler rehat me gjithe hartim"
Ika prej aty e tek Marjana. Desh me shqyu qeni deri sa hyra brenda. Pyetja e pare qe i bera Marjanes ishte se cfare note kishte marre ajo ne hartim. Ajo mu pergjigj gjithe gezim se kishte marre shtate, dhe shtoj mbi gezimin edhe krenari kur me tha" Edhe Aleksi shtate ka marre" Po ti nga i more vesh notat, mesuese Angjelina nuk na i tha ate dite?" " Ajo me tregoi gjithe sa dinte , se i jati i aleksit ndaj kish ardhur ne shkolle per shaten e hartimit, dhe se mesuese Angjelinen ka mudnesi ta heqin fare nga shkolla jone. " E pse ulerita une trembshem dhe si fajtore njeheresh" Po se i ka vene Aleksit shtate pra dhe se ty e Dritanit iu ka vene dhjeta" tha ajo duke dashur te me beje te zgjuar qe te kuptoja pak me shume. Ueeeeeee , uleriat prap , sikur u lehtesova , po eshte kollaj moj, le te marre dhjeten time e tia jape Aleksit e te me jap mua shtaten e tij, vec te mos ike nga shkolla jone"

Nje jave para se ajo te largohej vertete nga shkolla , i thashe te merrte dhjeten time e tia jepte aleksit dhe shtaten tij te ma jepte mua vec te mos ikte. Ajo me perqafi duke me then " Edhe po te mund ta hec dhjeten tende e tia jap atij hartimi yt eshte prap hartim me i bukur dhe dua qe fletoren tende ta marr me vete. Dhe.... shtoji ajo.... dhe dua te me japesh fjalen se ti do te shkruash cdo dite hartime, ne nje fletore qe nuk do e marresh ne shkolle. Mbas nje viti do te vij une ti shoh' E pashe si per gjynah e mendova e shqetesuar ..., se kjo ose po tallet me mua, ose ka rrjedhur fare."hartim nje vit ne shpi dhe te mi korogjoj pas nje viti." vazhdonte ajo...ke fletorja qe te thashe , do te shkruash cdo dite mbas mesimeve, per te gjitha gjerat qe ke bere gjate dites. Tunda koken ne shenje pohimi. keshtu qe kur te takohemi prap, mbas nje viti, fletorja me hartime do te jete edhe ditari yt"


Ashtu bera... Dhe jo vetem nje fletore dhe jo vetem nje vit, pa e pare me mesuesen por te gjitha ditet e ketyre viteve i mbarova duke i ngujuar ne ditarin qe gjoja ajo do te lexonte nje dite, dhe ende sonte e kesaj nate nuk e kam pare. E po te me shoh tani me siguri qe nuk me njeh.
Pervec mesueses, nuk e pashe me asnje dhjete me ne fletoret e shkolles. Fletoren me te vetmen dhjete qe kisha e mori ajo kur iku.
Dhe ne vend te saj(fletores) shoh se me ka lene ditarin tim te cilin e mbajata sa munda sipas porosise.
( jam ende duke besuar se nje dite do ta lexoje).

vazhdon.... me nje tjeter faqe nga ditari im i shkruar para se te lindja une. (mbase dicka nga flete e ditarit te nenes time , per te cilin mendoj shpesh se mesuesja ime dicka dinte per te, perderisa me kaq perkushtim mu lut te mbaja ditar.)
....

o zot mi mace se me ben te qesh e te qaj .Nje roman i shkruar bukur dhe mbreselenes eshte njekohesisht edhe romani qe jo shume jane kujtuar ta shkruajne ndonjehere.

Mace, te shkofte mbare....

Te tjeret, po patet ndonje qortim per perkthimin, mbllaciteni mire dhe ma thoni bukur se jam tip i ndjeshem une....


Beyond contemplation…

As this autumn trots on, grayish red with a hint of faded yellow, I have intentionally left all entrances to my brain wide open, submitting each and every corner of my well shaped but rather badly imbued head to the mercy of my seasonal insanity. For the first time, during this casually wet and bald colorful fall, I feel like placing myself at the gentle hands of madness, from which the grasp of a man can pull, or even drag me. It does not matter that this is not MY man, I’ve only learned his name by chance. Nonetheless, I know the language of his eyes and his thirst for a good trifling. This man, besides the direct lingo with which his silence communicates with mine, possesses a pair of talkative and benevolent hands. He also has a face….a face comprised of 2 halves. If I were to attempt a symmetric split, I would set out the incision at the faint hill midway from the tip of his nose to where his eyebrows collide. Then you would be convinced that one half flickers as an angel, while the other offers the aura and seduction of the devil. Thus he belongs to that manly category of men who happen to be beautiful. Other than his hair (which he colors black so as to hide his 43 years beneath the gloom), he has the most delicious of chests. This is where the women around him, helplessly watch as their fires ignite. That is if these women are anything like me. His chest flows freely from a broad pair of shoulders, rounded by a duo of strong arms that diminish into two delicate hands. Delicate yet inquisitive. Inquisitive, vociferous and giving (this man gestures, especially when I am around since gesturing is all we have to communicate). I quivered when one of those hands first planted the seeds of his touch onto my neck, with the sensation of protruding, cool goosebumps. After that initial handling of my eager neck, rubbing his own would suffice to send an army of guilty chills down my spine. Then both our eyes and mouths would shut off in a sudden rush of coherence and we would both whisper to our respective silences: “Oh how I’ve missed you.”


Last night, floating through the evening’s nudity, a testament to her attempt at trivializing my own unbecoming whoring, his hands managed to awaken the flaming goose-skins of my outer membrane. Using only his lips and teeth he had planted a few bluish-purple maroon roses on my unsuspecting breasts and hips. Maybe my back has been seeded with those little devils as well, I have yet to confirm it. Today I could well be called a rosy whore. (False and fictitious tears will extinguish this fire in the morrow, but I would rather let it burn fiercely tonight.)


I haven’t the faintest of ideas as to why I wanted to seduce this already called for man that, as facts would have it, is not mine. It is within the realm of possibility that he will never be mine. Regardless, it’s the first time that a man’s presence does not incite that possessive paranoia which is customary to such encounters….and I am beginning to like it. I have grown to overcome fear, I don’t believe in love any longer….I am only drawn to coquetry. This seems to be a pleasant game, not a happy one. I have continuously turned my back on instant gratification, searching for boundless happiness that acquiring a man allegedly produces. Empty legends! Pleasantries are nothing but vacant spaces, but they always amount to much more than the hollow promises of eternal bliss. Until last night, I’d witnessed my honorable solitude. (honorable my ass!!!) Today I witness the bamboozling of my consciousness and my sudden metamorphosis. I never fathomed it would ever go this far. Even when I inadvertently played the shy flirt, the seductive flirt and then again the timid and honorable (honorable my eye). I changed the rules of our little game countless times, only responding to momentary whims. At one time I would write them in blue (seductive) letters against a white background, and then I would place white (NO) letters on a hopelessly black field. He followed suit. As soon as he wrote his rules, I would erase them. Thus we played on, and at the end of the day, after the last game, he parted writing on the spacious silence with a nod: “Are absolutely set on distorting my senses?! Ok, I am ready to loose them, do play!”


When we’re surrounded by more than two extras, I am entirely his. When we are vertically at odds (different floors) he patiently counts my steps and the time elapsing in between one and the other, manages to conspicuously write them on his right sleeve and sneaks them in full sight. I take pleasure in stating that he has miscounted and proceed to show him his own flawed notes. This infuriates him.


That night….when the games started
He was surreally beautiful
Titillating
And I was surreally mischievous
Woman!

Lucifer himself had generously poured the most graceful of male beauty on him. I struggled to occupy a corner, away from his eyesight, able to observe him freely, convinced that he could not catch sight of me. Yes indeed – I said, the devil has descended upon him tonight, granting him his own elegance and a sharp eye. He walked mid-way through the space we shared with 75 other souls and discovered my hiding spot. Our eyes started the conversation first, but our tongues carried it further. Nonchalantly he signaled; “come dance with me”. I tilted my head leftwards in a gesture he understood as “I’d love to” then raised my right eyebrow to complain; “but I can’t”. He grinned and squashed his lips to let me know that he; “could and would love to”. I vacated my corner escaping his insistence laughing, feeling that my impish self was re-occupying my mood and actions. Taking the time to fully smoke a cigarette away from his prying eyes, I returned, albeit not where he had sighted me first. He kept on rummaging stubbornly through my previous hideout. I sensed a tingle of satisfaction at his relentless search. My little prank accentuated his own sense of frolicking. He could not find me, even after scouring over the spot where I consume my smokes and thoughts.

ueeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee
qyfooooooooooooooooooo!
nuk di c'te them.......
(kaq shpejt?) e pabesueshme....
oh, nuk di vertete c'te them....!

Mace, urimet e mia me te mira. Me pelqeu shume.

Qyfo nuk ka nevoje per redaktore. He is the best.

e shikoni?
iu zhgenjeva te gjitheve dhe te paren veten...
kujtuat e fillova romanin(lol) edhe une kujtova ne gjysmen e sekondes.
pse ore keshtu u bekeka romani kaq kollaj me dokrra?!
ooooooooooooooooooooo
dua te perqaf qyfon... po fort ama sa ti duket se po e mbys.
macia!

macia_blu,

e verteta eshte se ti e fillove romanin,ajo qe mbetet eshte vetem ta vazhdosh...dhe me pas ta perfundosh !

si nje lexues i rregullt te uroj sukses dhe mbetem ne pritje te vazhdimit

ca te vazhdoj?
neseme thua se nuk do quhet roman e nuk do te quhet nje fare lloje gjeje-pune qe do vullnet e kembengulje e durim e ku e di une c'duan gjerat e medha."Po harxhohem duke bere nje shume te madhe punesh te vogla" vetem e vetem qe te mos dal ke kjo puna e madhe qe e kam me aq frike , me pabesim ne vete.Po qe se me shumeme shtohet frika e mosbesimi me shtohet nje ndjenje e pamemer qe duhet ta bej. Nuk e di kujt ia kam premtuar pa ia premtuar kurre me fjale . Une zakonisht nuk premtoj kurre se zakonisht kam provuar se nuk i mbaj premtimet e me dhembin zgjenjimet qe shkaton premtimi im i pambajtur, po se si eshte bere nje premtim i pa thene e i pamenduar . Si te them ai e mori premtimin ne ekzistencen time pa ia thene kurre , pa e ditur as vete se kam nje gje per ta premtuar ... dhe qe vetem ai e din se mund ta bekam .
...se kush eshte ai, dhe si eshte ai, etj etj do e e tregoi me vone.
ika tani se nuk kam kohe......
pelin te perqaf.