Soros dhe treshja Berisha-Nano-Rama
Nga Kastriot Myftaraj
Kur lexon vetëparaqitjen e synimeve të Fondacionit “Soros” në Tiranë dhe e krahason atë me veprimtarinë e Fondacionit “Soros”, nuk mundet mos të habitesh nga diskrepanca (mospërputhja) e thellë mes qëllimeve të shpallura dhe veprimeve në praktikë. Në letër: «Fondacioni Shoqërisë së Hapur për Shqipërinë (OSFA) është themeluar në vitin 1992 dhe ka për mision krijimin e disa elementeve strukturore të Shoqërisë së Hapur, të tilla si: një shtet demokratik të bazuar në ligjin e së drejtës, një shoqëri civile vitale, komunitete që nxisin vetëveprimin dhe aksionin social, individë me përkushtim shpirtëror ndaj vlerave demokratike dhe në luftë kundër korrupsionit si dhe kapacitete intelektuale që i shërbejnë mishërimit të Shoqërisë së Hapur. Në këtë kuadër bën pjesë edhe inkurajimi i mendimit kritik, respektimi ndaj diversitetit të opinioneve, mbrojtja e të drejtave të minoriteteve e shtresave të margjinalizuara dhe nxitja e zhvillimeve alternative në kulturë. Këto synime OSFA i realizon përmes një sërë programesh në fushën e arsimit, kulturës, rinisë, medias, botimeve, gruas, shëndetit publik, bibliotekat etj». ( http: // www. soros. al)
Në praktikë, Fondacioni “Soros” në Shqipëri, që nga krijimi i vet ka funksionuar si shtabi që financon dhe drejton një guerrilje intelektuale, të llogaritur për të bërë diversion dhe përmbysje politike dhe mendore në shoqëri, sipas interesash të caktuara. Fondacioni “Soros” në Shqipëri gjithherë gjatë këtyre 15 viteve është angazhuar fuqimisht për përmbysjen e një lideri politik në pushtet, i djathtë ose i majtë sipas rastit dhe ka punuar aktivisht për këtë gjë, me një ekstremizëm dhe brutalitet që supozohet të jetë i huaj për shoqërinë civile, duke vënë në dispozicion të kësaj lëvizjeje fonde të mëdha financiare dhe mbështetje ndërkombëtare mediatike dhe politike.
I pari politikan shqiptar në pushtet, që u vu në shënjestrën e Soros ishte Sali berisha, në kohën që ishte President i Republikës. Në mars 1997, financieri i Fondacionit “Soros” në Tiranë, Olsi Rama, vëllai i Edi Ramës, i cili nga ana e vet ishte anëtar i bordit drejtues të Fondacionit “Soros”, deklaroi në hollin e “Rogner”, në prag të nisjes së tij në SHBA-të, ku do të qëndronte për shumë vite: “Unë po iki, misionin e kryem; Berishën e rrëzuam nga pushteti”. Këto fjalë shprehnin një të vërtetë. Fondacioni “Soros” në Shqipëri, që nga krijimi në vitin 1992, erdhi duke e rritur angazhimin e tij në mbështetje të opozitës së majtë për ta rrëzuar pushtetin e PD-së, të identifikuar me Presidentin Berishën. Në vitin 1996 arriti një moment kur Fondacioni “Soros” në Shqipëri (Fondacioni “Shoqëria e Hapur për Shqipërinë”), me të gjitha strukturat e tij, u bë praktikisht pjesë e opozitës së majtë.
Në vitin 1996 Fondacioni “Soros” mori përsipër drejtpërdrejt financimin e gazetës kryesore që mbështeste opozitën, “Koha Jonë”. Mjaft që të shikosh titujt e kësaj gazete gjatë një viti, që nga dita që ajo filloi të financohet nga Fondacioni “Soros” në verën e vitit 1996 dhe deri në verën e vitit 1997, për të kuptuar se qëllimi i Fondacionit “Soros” ishte të krijonte një media të llojit të agjitacionit paramilitar. Në 1998 Fondacioni “Soros” financoi botimin e librit të Frrok Çupit “Vlorë 1997”, me artikuj ultraradikalë, praktikisht me gjuhë militare, të botuar nga Çupi gjatë ngjarjeve të vitit 1997. Libri i Çupit me shënimin e financimit nga Fondacioni “Soros” është epitome e angazhimit të Fondacionit “Soros” në ngjarjet e vitit 1997 në Shqipëri. Nëse edhe Frrok Çupi na qenka njeri i “shoqërisë së hapur” sorosiane, atëherë na krijohet një ide e qartë mbi atë se ç’ është “shoqëria e hapur”.
I gjithë bordi drejtues i Fondacionit “Soros” u angazhua drejtpërdrejt politikisht në anën e opozitës së majtë, madje në linjën më radikale të saj. Në 28 janar 1997, pasi protestat e opozitës në shumë qytete të vendit u shkallëzuan deri në sulme ndaj institucioneve dhe djegie të tyre, 18 intelektualë, që paraqiteshin sit ë pavarur nga partitë politike, iu drejtuan opinionit publik shqiptar dhe ndërkombëtar me një promemorje mbi zhvillimet në vend. Në krye të nënshkruesve të kësaj promemorjeje ishte Agim Isaku, drejtor i Fondacionit “Soros” në Shqipëri, ndërsa pas tij vinin emrat e pothuajse gjithë anëtarëve të bordit të Fondacionit “Soros”, që nga Edi Rama, tek Fron Nazi (alias Fran Nazi -ai e ka gjetur të nevojshme ta ndryshojë dhe emrin), një person shumë interesant ky, i ardhur nga SHBA-të në 1991 për të krijuar Fondacionin “Soros” në Shqipëri, i cili ishte i biri i një njeriu që ishte arratisur nga Shqipëria komuniste në rrethana të dyshimta, pas të gjitha gjasave në një kombinacion të Sigurimit të Shtetit. Në këtë promemorje gjendet edhe një apologji për sulmet ndaj institucioneve dhe zjarrvëniet, një ide e çuditshme kjo për njerëz të shoqërisë civile, posaçërisht të shoqërisë së hapur sorosiane: “Është e pritshme që një popull që nuk e le t’ i korrigjojë institucionet e pushtetit me votën dhe opozitën e tij, t’ i korrigjojë ato me flakë”. (cituar sipas “Përpjekja”, nr. 9, 1997, f. 3)Kështu, në shoqërinë e hapur popperiano-sorosiane, zjarrvënia del si një mjet legal i protestës, dhe zjarrvënësit u shpallën si njerëz të “shoqërisë së hapur”, duke krijuar precedentin që gjithkush ta përdorë këtë logjikë.
Pas ardhjes në pushtet të PS-së në vitin 1997 njerëzit e Fondacionit “Soros” në Tiranë morën poste të larta, duke filluar që nga drejtori ekzekutiv, Agim Isaku, që u bë fillimisht ambasador në Spanjë, për të qenë pastaj shef kabineti dhë këshilltar politik i kryeministrave socialistë, tek Edi Rama, që u bë ministër kulturë dhe kryetar i Bashkisë së Tiranës, për të përfunduar kryetar i PS-së, madje post mori edhe gruaja e Remzi Lanit, që zuri vendin e Isdakut në ambasadën shqiptare në Spanjë. Kur Fatos Nano u bë kryeministër, në vitin 2002, ai duke dashur që të kishte mbështetjen e Sorosit, mori si këshilltar politik ish-drejtorin ekzekutiv të Fondacionit “Soros” në Shqipëri, Agim Isakun.
Por tashmë Fatos Nano ishte vënë në shënjestrën e Soros, si Berisha kur ishte President i Republikës. Në vitin 2003, nën kujdesin e George Soros në Shqipëri u krijua Lëvizja “Mjaft”, e konceptuar si guerrilje e shoqërisë civile, me synimin për të bërë diversion politik deri në përmbysjen e pushtetit ekzistues, sipas shembullit të lëvizjeve që ishin krijuar në vende të tjera të Europës Lindore. Lëvizja “Mjaft” ishte dhe është një aneks i Fondacionit “Soros” në Shqipëri. Në vitin 2003, kur u krijua Lëvizja “Mjaft”, Fondacioni “Soros” shpalli projektin e tij për t’ u shndrruar në një rrjet OJF-sh, të ashtuquajtura Rrjeti i Shoqërisë së Hapur (“shoqëria e hapur” është termi i parapëlqyer sorosian), që do të synonin të influenconin mbi politikën me anë të lëvizjes qytetare. Krijimi i Lëvizjes “Mjaft” ishte pjesë e këtij projekti. Në nëntor 2006, George Soros, gjatë vizitës së vet në Tiranë, e promovoi personalisht të ashtuquajturin Rrjeti i Shoqërisë së Hapur, duke e pasur Lëvizjen “Mjaft” si pjesë të këtij rrjeti.
Lëvizja “Mjaft”, me t’ u krijuar në vitin 2003 filloi një fushatë shumë aktive kundër qeverisë “Nano”, që arriti deri në përplasje nervoze mes dy palëve. Me synimin e qartë për ta bërë kryeministrin Nano që të humbte kontrollin e nervave dhe të kërkonte ndjekjen penale për krerët e Lëvizjes “Mjaft”, çka do të bënte që Nano të përcaktohej si “despot” i “shoqërisë së mbyllur” kjo protestë u shkallëzua deri në vulgaritete të llojit të protestës para kryeministrisë të një grupi vajzash të veshura me fustan nusërie, që thoshin se kanë ardhur të bëhen “zonjë e parë”, duke u martuar me kryeministrin. Vajzat, duke filluar që nga e fejuara e rradhës e Erion Veliajt, shkonin me radhë tek kreu i “Mjaft”, Erion Veliaj, që u jepte të provonin këpucën e Hirushes, për të gjetur se cila do të ishte fatlumja. Ironia do të ishte sikur, duke ditur të fejuarat që ka ndërruar Erion Veliaj, një protestë e tillë të bëhej para selisë së “Mjaft”, dhe vajzat të provonin “këpucën e Hirushes” për të parë se kush do të kishte fatin të bëhej “first lady” e shoqërisë civile të Tiranës. I gjithë aksioni i Fondacionit “Soros” dhe i “Mjaft” si krijesë e tij kundër kryeministrit “Nano” ishte konceptuar dhe po realizohej në fakt si një diversion politik Brenda së majtës shqiptare. Synimi ishte që Nano të largohej nga pushteti dhe nga drejtimi i PS-së, në mënyrë që t’ i hapej rruga njeriut të zgjedhur të Sorosit, Edi Ramës. Në prag të zgjedhjeve të vitit 2005, njeriu i Soros në Shqipëri, Erion Veliaj në një dalje të vetën në emisionin “Zonë e lirë” u shpreh se ai do të donte që në krye të PS-s të qe Edi Rama, ndërsa në krye të PD-s, Aldo Bumçi. Por Aldo Bumçi është qiradhënës i Fondacionit “Soros” në Tiranë, duke qenë se ndërtesa ku është selia e Fondacionit “Soros” në Tiranë është pronë e tij. Kështu sorosiani veliaj kërkonte që të dy krahët e politikës shqiptare të kontrolloheshin praktikisht nga dy rrogtarë të Soros.
Që aksioni i Lëvizjes sorosiane “Mjaft” kundër kryeministrit “Nano” ishte i një ekspedient për t’ i hapur rrugën Edi Ramës, kjo kuptohej qartë nga fakti se Lëvizja “Mjaft”asnjëherë nuk ka bërë protesta kundër Bashkisë së Tiranës, së drejtuar nga Edi Rama, edhe pse kjo ka shumë probleme, që nga çmimet e shtrenjta të apartamenteve për shkak të korrupsionit të Edi Ramës në dhënien e lejeve të ndërtimit dhe të ruajtjes së monopoleve në ndërtim, tek korrupsioni në tenderat bashkiakë të ndërtimit të rrugëve, ku përgjithësisht fitues a priori është Koço Kokëdhima, dhe ku shumë rrugë kanë filluar të prishen si pasojë e cilësisë së keqe të punimeve. Lëvizja “Mjaft” nuk bëri një protestë kundër Edi Ramës kur ai doli para kamerave në vjeshtën e vitit 2005, në Bulevardin “Zogu I”, për të thënë se ky bulevard ishte ndërtuar para 70 vjetësh dhe se pasi u rishtrua tash, do të kalonin edhe 70 vjet para se një tjetër kryebashkiak të priste shiritin e punimeve të rindërtimit të tij. Kur vetëm pas disa muajsh kamerat e televizioneve treguan qartë shenjat e dëmtimeve të kësaj rrugë për shkak të punimeve me cilësi të keqe. Por megjithatë Lëvizja “Mjaft” nuk bën protesta ndaj Edi Ramës, pasi Edi Rama është njeriu për të cilin George Soros më së shumti ka investuar në Shqipëri që nga viti 1992, që të rritet si një person publik dhe si një politikan.
Lufta që i bënte Lëvizja sorosiane “Mjaft” u bë për Nanon temë batutash që ai i drejtonte këshilltarit të vet Agim Isaku, duke i thënë se ku kishte njeri me mentalitet më të madh të “shoqërisë së hapur” që kërkonte Sorosi, sesa ai, Fatos Nano që njeriun e Sorosit (Isakun) e mbante në stafin e vet të ngushtë.
Sali Berisha, para zgjedhjeve parlamentare të vitit 2005, ku përgatitej që të vinte në pushtet, këtë herë kishte mbështetjen e Fondacionit “Soros” në Tiranë dhe të krijesës së tij Lëvizjes “Mjaft”, që në vitet 2003-2005, praktikisht ishte në një linjë me opozitën. Duke ditur rolin që kishin pasur sorosianët në përmbysjen e tij herën e parë që kishte qenë në pushtet, Berisha u kujdes që t’i afronte sorosianët në stafin e vet të ngushtë. Kur Sali Berisha, në janar 2005, gjashtë muaj para zgjedhjeve parlamentare prezantoi Komitetin e Orientimit të Politikave (KOP) në krah të djathtë të tij rrinte kryetari i Bordit të Fondacionit “Soros“ në Tiranë, Edmond Leka, President i “Western Union”, i cili njëherësh ishte dhe anëtar i KOP. Kjo simbolikë kishte kuptimin që Berisha kishte bekimin e Soros për t’ u rikthyer në pushtet. Në qeverinë “Berisha” të krijuar pas ardhjes së PD-së në pushtet, sorosianët qenë të pranishëm, me ministrin Genc Ruli, i cili që nga viti 2002 ishte anëtar i Bordit të Fondacionit “Soros”, si dhe me ministrin Aldo Bumçi, i cili është qiradhënës i Fondacionit “Soros” në Tiranë, duke qenë se ndërtesa ku është selia e Fondacionit “Soros” në Tiranë është pronë e tij. Nuk dihet nëse e kuptonte Berisha se Soros e ndihmoi të vinte në pushtet, pasi i duhej largimi i Nanos që t’ i hapej rruga Edi Ramës të dilte në krye të PS-së, dhe se pastaj Soros do të kërkonte dhe largimin e Berishës, që të zhdukej përfundimisht rreziku “Nano” për Edi Ramën, pasi me largimin e Berishës, zhdukje çdo mundësi për rikthimin e Nanos?
Pas ardhjes së PD-së në pushtet Soros, shumë shpejt e vuri në shënjestër kryeministrin Berisha, duke drejtuar kundër tij Lëvizjen “Mjaft” dhe duke nënprodukte të saj si “Aksioni Civil”. Sigurisht që struktura të shoqërisë civile si “Mjaft” duhet të bënin oponencë ndaj qeverisë, por mënyra se si po bëhej kjo, tradhëtonte synimin e qartë për ta larguar përfundimisht Berishën nga politika. Berisha sigurisht ka gabime të mëdha, por kur një kryeministër i zgjedhur me votën e lirë, atakohet vetëm një vit pas ardhjes në pushtet, me skemat që u përdorën nga homologet sorosiane të “Mjaft” në Ukrainë, Gjeorgji, Serbi dhe Bjellorusi, si një autokrat, kundër të cilit duhet ngritur një “aksion civil”, atëherë këtu nuk kemi të bëjmë me një angazhim civil por me një diversion politik. Aq më tepër kur shikon liderët e “Aksionit Civil” që deklaruan në tetor 2006, në “Opinion“ në Tv Klan, Andrea Stefani dhe Mustafa Nano se midis atij që ata e quajnë autoritarizëm dhe korrupsionit, ata shohin si më të rrezikshëm autoritarizmin, çka do të thotë se “Aksioni Civil“ është një lobing në favor të korrupsionit, me pretekstin e luftës kundër autokracisë së supozuar.
“Aksioni Civil“, i konceptuar si një lëvizje që synon të largojë nga politika Berishën dhe Nanon, në dobi të Edi Ramës, është një lëvizje që ka bërë një aplikim për fonde financiare tek Fondacioni “Soros“ në Tiranë dhe e ka fituar atë, duke iu mbuluar të gjitha shpenzimet, çka e bën atë një lëvizje proteste luksoze, me dieta të majme. Kështu, çdo minutë qëndrimi e Erion Veliajt, Mustafa Nanos, Andrea Stefanit, Skënder Minxhozit, Ylli Rakipit etj, në tubimet e “Aksionit Civil” dhe çdo fjalë e thënë prej tyre në to paguhet, ashtu siç paguhet dhe koha e angazhimit në këtë lëvizje. E përbashkëta e të gjithë këtyre njerëzve është se ata nuk kanë kritikuar kurrë Edi Ramën. Por gjëja më e çuditshme dhe më sinjifikative është se “Aksioni Civil” financohet dhe nga biznesi personal i të quajturit si kryetari i KOP, Edmond Leka (ky vazhdon të jetë kryetar i Bordit të Fondacionit “Soros”), në cilësinë e Presidentit të kompanisë financiare “Western Union-Albania”. Ekziston një kontratë me shkrim sipas së cilës “Western Union- Albania” paguan shpërblimet e aktivizmit civil të njëmbëdhjetë njerëzve VIP të “Aksionit Civil”, që nga Mustafa Nano tek Andrea Stefani, Skënder Minxhozi etj.
Në fillim të vitit 2006 Edmond Leka u bë botuesi i një gazete (“Shqip”), që shpejt u bë gazeta më antiberishiane në qarkullim, homologe e “Koha Jonë” në vitet 1996-1997. Si për të bërë lidhjen mes dy kohëve që në fillim analisti kryesor i kësaj gazete doli Frrok Çupi. Këtë Berisha nuk mundi ta toleronte, pasi Çupi luftën kundër Berishës e bënte në terma fetare duke e quajtur “fundamentalist islamik”. Prandaj Berisha i çoi fjalë ish-krahut të vet të djathtë në KOP se nëse Çupi do të vazhdonte të shkruante në gazetën e tij, atëherë ai (Berisha) këtë do ta kuptonte si një mesazh se jo vetëm miqësia e tyre kishte marrë fund, por edhe se ishin bërë përfundimisht armiq. Pas kësaj Leka nuk guxoi ta çojë sfidën më tej dhe e largoi Çupin nga gazeta. Çupi e zbuloi lojën duke e akuzuar publikisht me emër Edmond Lekën sikur e largoi me porosi të Berishës. Por kjo ndodhi në pranverën e vitit 2006, ndërsa më pas Leka u bë financues i “Aksionit Civil“ dhe gazeta e tij mbeti gazeta më antiberishiane në qarkullim pas “Zërit të Popullit“. Kjo tregon se sorosianët i kanë shpallur luftë Berishës.
Tashmë jemi në fazën kur është duke u zhvilluar beteja finale për të pastruar politikën shqiptare nga ata si Berisha dhe Nano që janë pengesa që Edi Rama të dominojë politikën shqiptare. Edi Rama mbështetet nga Soros se është me identitet të dyzuar, duke qenë nga një familje me origjinë të largët hebreje, dhe ai ka rigjetur identitetin hebre dhe është bërë pjesë e një projekti të Soros për ngritjen në pushtet të kriptohebrejve. Është sa e çuditshme aq edhe sinjifikuese që Edi Rama, njeriu mbi të cilin ka investuar më shumë Soros në inteligjencën dhe politikën shqiptare, për të përcjellë modelin e “shoqërisë së hapur“, është njeriu që ka përcjellë filozofinë e konfliktit më tepër se kushdo me fjalë dhe veprime. Kjo tregon se qëllimi i angazhimit të Sorosit në shoqërinë shqiptare është shkallëzimi i konfliktit. Kur Edi Rama, kërcënoi me luftë civile në rast se nuk shtyhej data e zgjedhjeve vendore, sorosianët e “Aksionit Civil” e potencuan ultimatumin e tij. Një nga liderët e “Aksionit Civil”Andrea Stefani, në një debat televiziv në “Opinion”, në Tv Klan, u bë zëdhënës publik i ultimatumit, duke thënë se duhen shtyrë zgjedhjet që të shmanget lufta civile. Ky qe stili i Musolinit në Konferencën e Mynihut, që duke thënë se duhen lëshuar Sudetet që të shmanget lufta, në fakt mbështeste Hitlerin. E pra, a nuk duhej që ky Stefani i paguar nga Fondacioni i Soros dhe nga biznesi personal i kryetarit të Bordit të fondacionit “Soros“ (për këtë ka edhe një kontratë me shkrim) të shprehej kundër përdorimit të luftës civile si kërcënim për të arritur qëllime politike? A nuk duhej që Fondacioni “Soros” dhe kryetari i bordit të tij të distancoheshin pas kësaj nga “Aksioni Civil“?
Në këto rrethana ka ardhur koha që shoqëria shqiptare ta këqyrë më me vëmendje Fondacionin “Soros“ këtë strukturë të dyshimtë, që veç të tjerash funksionon edhe si një shërbim sekret privat, duke dhunuar ligjin shqiptar. Në këto rrethana ka ardhur koha që shqiptarët të bëjnë disa pyetje, duke filluar që nga ajo se përse Fondacioni “Soros“, i cili në projektin e Piro Mishës “Libra për një Shoqëri të Hapur“ ka botuar shumë libra në shqip, nuk ka përkthyer dhe botuar librin që i ka dhënë titullin kolanë, pra librin e Karl Popper “Shoqëria e Hapur dhe armiqtë e saj“? Se veprimet e sorosianëve dalin të jenë ato një shoqërie të mbyllur? A nuk është koha që të fillojë një lëvizje qytetare për dëbimin e Fondacionit “Soros” dhe të nënprodukteve të tij si “Mjaft”, si qendra diversive të shoqërisë së mbyllur.
Përgjigju Duke Cituar
. Mbase keta Miliarderet ngjajne ndryshe. Edhe Erion Veliajn e kam takuar disa here, eshte shume i dhene mbas "party-ve" dhe bie tamam eren qe Kastriot Myftaraj i mvesh. Kur erdhi ne Columbia para disa vitesh ju be nje pyetje shume interesante rreth fondeve qe merrte Mjafti dhe si i merrte. Ai me sa di un nuk ju pergjigj kesaj pyetje dhe shume te tjerave qe kishin te benin me financimin e Mjaft-it, marrjen e viles luksoze tek rruga Elbasanit etj. Gjithashtu sikur ka nje "fobi" ndaj shume te rinjve shqiptare qe shkollohen jashte shtetit.
Postuar më parë nga BARAT
Krijoni Kontakt