Ku po shkon kombi shqiptar?

[ARIANI_TB]

Dr. Muhamet Kelmendi.

Çështja që do të shqyrtohet në këtë punim i takon situatës aktuale, nëpër të cilën po kalon kombi shqiptar i ndarë në pesë shtete. Shqiptarët luftuan dhe paraqitën synime historike për shtetin – komb, por kjo në emër të “demokracisë”u shkel dhe erdhi në përfundim ndarja e tij. Kjo ndarje e vuri në pytje vetë ekzistencën e pjesëve të mëdha të kombit, sepse duke u ndarë u krijuan edhe elemente të reja kombëtare, që në të ardhmën kanë rrezik të shndërrohen në faktor relevant të kombit të ri apo të asimilimit.

Ndarja e kombit shqiptar nxorri në dritë idetë me të errta politike dhe politikanët më antikombëtar. Ata, gjithëherë në emër të interesave gjoja kombëtare, e shkelën pikësynimin historik të kombit për bashkim; luftërat e mëdha të shqiptarëve dhe u pajtuan me faktorin ndërkombëtar e shtetet okupuese për ndarjen e copëtimin e kombit. Aktualisht shqiptarët janë të ndarë në pesë shtete në Ballkan. E tërë kjo me iden e ndërtimit të shteteve gjoja demokratike dhe të bashkimit në kuadër të UE, si vend për “zgjidhjen” e çështjes shqiptare.

Qëllimi është këtu të shqyrtohet ndarja e kombit, e cila shkon në kundërshtim me luftërat dhe përpjekjet e kombit shqiptar duke dhënë mendime për të ardhmën dhe mënyrën e zgjidhjes së çështjes kombëtare me bazën e shtetit – komb. Ky pikësynim është shkelur dhe aktualisht po sanksionohen dhe u njohen apo po pranohen shtetet ballkanike si subjekte ndërkombëtar, edhe pse kanë pushtuar territore dhe pjesë të kombit shqiptar. Dhe, në fund do të përpiqemi të japim qëllimin përfundimtar dhe historik të kombit shqiptar, atë të shtetit – komb.







1.Zgjidhjet parciale të çështjes-demëtuan pikësynimin

historik të kombit



Në kuadër të aktivitetit pë zgjidhjen e çështjes shqiptare në Ballkan, decenjet e fundit shënojnë një zhvillim pothuajse antikombëtar dhe japin një kahje të re, që për kohën konsiderohet nga klasa politike udhëheqëse si e drejtë. Mirëpo, vetë fakti se një komb ndahet në kuadër të disa shtetëve, ku përveç Shqipërisë, është Kosova ende pa shtet, Maqedonia, Mali i Zi e Serbia, që kanë teritore të mëdha shqiptare të pushtuara, duke mos e përjashtuar as Greqinë, që një territor të gjerë e ka pushtuar dhe greqizuar, tregon rrezikun që kalon kombi ynë, si dhe domosdoshmërinë që me fakte të tregohet rruga kah duhet të shkoj kombi, ndonëse veç kemi ndarje.

Përcaktimi politik i pjesëve të veçanta të kombit për “zgjidhjen” e çështjes shqiptare në kuadër të shteteve, tregon se politika ishte jo në lartësinë e aktivitetit të bërë nga kombi.Ajo, përkundër luftës së drejtë çlirimtare dhe aspiratës historike për komb dhe shtet unik, u shtrebërua dhe dolën vetë politikanet shqiptarë në Prishtinë, Tiranë, Tetovë, Ulqinë e Luginë e Preshevës si faktor që bënë “zgjidhje” në kuadër të shtetëve ballkanike, duke e ndarë vendin. Natyrisht se ideja erdhi nga perëndimorët para dhe në Konferencën e Londrës më 1992 ku e rindanë kombin shqiptar nëpër shtete. Nën pikëpamjen gjoja të mosndryshimit të kufijëve në Ballkan dhe të UE si vend ku zgjidhën problemet nacionale, u pranuan vetëm ish - republikat slave në shtete, shqiptarët u aneksun. Me këto ide u futën në teorinë politike shqiptare,si të politikanët, të disa gjoja analitikë e profesor ndërkombëtar, që po e mohojnë të të drejtën e kombit shqiptar për vetëvendose dhe bashkim. Ata arritën të fuqizojnë iden e tillë dhe të krijojnë edhe grupet politike nëpër vende të tilla, si dhe t’iu japin pushtet e para për politikë të tillë ndarëse të kombit shqiptar.

Për rrjedhojë të saj e kemi territorin dhe kombin shqiptar të ndarë në disa shtete dhe në fakt është kombi i vetën në Evropë që ka ndarje kaqë të ashpër dhe ku mbi 50% e vendit dhe popullit është e ndarë dhe jeton jashtë atdheut, i pushtuar.

Aktualisht pushtimi i kombit u sanksionua me ligj në Maqedoni, ku rreth 10 mijë metra katror dhe një popullësi prej gjymës milioni është e pushtuar nga maqedonët. Në pozitë të tillë e kemi edhe Preshevën, Bujanovcin dhe Medvegjën, një popullësi prej 200 mijë banorëve, vende këto nën sundimin serb. Pastaj vjen Mali i Zi, i cili ka pushtuar Ulqinin, Plaven e Gucinë, Hot e Grudë etj., dhe me vullnet të shqiptarëve u pavarësua si shtet malazez. Ndërkaq, RTK-a e transmeton shpalljen e shtetit sovan malazez, shtetit i cili ka pushtuar territor dhe pjesë të kombit, ka asimiluar territore shqiptare etj. Një gjendje të tillë, po shumë më të rendë e kemi patur në Greqi, që veç i ka asimiluar shqiptarët. Ndërsa, Kosova si territor po amortizohet dhe aktualisht është shndërruar në një vend pa definim, me popull pa bukë, me shumë enkllava dhe po e humb funksionalitetin e vetë si vend, komb dhe shtet i shqiptarëve.

Nga pushtimi i viseve shqiptare nën Maqedoni, që u arritë më marrëveshjen e Ohrit, që politikanët shqiptar e arritën me palën maqedone, edhe pse kishin mundësi të delnin me subjekt të barabartë shtetëror maqedon, si shtet konfederativ se paku,sepse ishin në positë të favorëshme me luftën e drejt që zhvillonin, e duke kaluar aktualisht në Mal të Zi, duke votuar për shtet sovran malazias, pa nxjerrë ajo pjesë e kombit as të mira politike, ekonomike e shoqërore, as edhe si popull shtetformuese, tregon se politikanët shqiptarë nuk “analizuan” gjendjen. Me verbësi u pranua Maqedonia dhe po me verbësi shqiptarët në Mal të Zë votuan një shtet që nesër do t’i shtypi. Madje, jo vetëm atje, po edhe politikanët nga Tirana dhe Prishtina e përkrahën iden e shtetit sovran maqedon e malazias. Këta e përkrahën edhe pozitën e shqiptarëve në Preshevë, Medvegjë e Bujanov, nën sundimin serb, vende këto tipike shqiptare.

Në kohën kur kombet nëpërmjet shtetëve luftojnë për një fshat a disa qindra hektarë tokë, madje edhe duke pushtuar vende sikundër është Serbia, Mali i Zi dhe Maqedonia, kombi ynë (shqiptarët) masakrohet territorialisht, duke u ndarë e copëtuar midis shteteve slave dhe, atë me pelqimin e klasës politike shqiptare.

Shiquar në aspektin taktik kjo nuk mund të konsiderohet e drejtë dhe si veprim taktik i politikanëve shqiptarë Përkundrazi, taktika kërkon zhvillim të veçant, sipas vendit e nevojës, por deri në një fazë të caktuar të zhvillimit të vetë, çdo herë në llogari të strategjisë. E strategjia e kombit shqiptar është shteti – komb. Pra, ku del kjo, nëse me territoret tona krijohen tri a katër shtete slave në Ballkan. Pse? Sepse në kohën kur veç pushtohesh si vend, ndahesh nga atdheu i ytë, ajo nuk është më taktikë, po vendim strategjik dhe në gjuhën politike d.m.th. pushtim i vendit.

Teoria që lindë nga kjo për pjesët e ndara të kombit shpie kah krijimi i veçorive të veçanta për çdo pjesë të ndarë, që mund të shprehet duke dëmëtuar edhe pikësynimin historik të kombit shqiptar. Dhe, ajo mund të përmblidhet në dy fusha:

1. Në krijimin dhe asimilimin e pjesëve të ndara të kombit, duke u asimiluar në kombe tjera apo duke krijuar komb të ri, sikundër kemi muslimanet në Plavë e Guci,në Sangjakë etj.,të cilët nga pjesët e kombit shqiptar të pushtuar nga sllavet e jugut kanë krijuar një komb të ri inekzistent dhe,

2. Ajo demëton dhe zvogëlon kapacitetin e kombit në aspektin ekonomik, psikologjik, fizik, ushtarak, territorial e shoqëror; përkatësisht e dobëson fuqin vendosëse të kombit shqiptar për të vepruar në drejtim të realizimit të pikësynimit historik të kombit për shtet nacional në territorin e tyre historic në Evropë.

Argument tjetër i teorisë ndarëse të klasës feminore politike shqiptare është interpretimi i UE në fushën politike, ekonomike dhe kombëtare, një argument qesharak politik. Ajo nuk ka as bazë politike, as territoriale as edhe shoqërore. Ata e mbeshtetin iden se rruga e tillë shpie kah krijimi dhe ndërtimi i demokracisë që e hapë rrugën për UE, ku të gjithë janë të barabartë, padallim kombi, race dhe feje. Kjo teori është prezente në Tiranë, Prishtinë, në politkën shqiptare në Maqedoni, Luginën e Preshevës dhe në Mal të Zi. Kudo argumentohen pushtimet dhe ndarjet me demokraci, me UE dhe me gjoja barazi kombëtare dhe shoqërore nëpër shtete që i kanë pushtuar. Tamam sikundër mos të njihet pikësynimet e shteteve okupuese dhe lufta e tyre; e kaluara historike dhe e tashmja, që kanë bërë mbi kombin shqiptar, mu serbët, maqedonët dhe malazezët.

Barazia politike dhe shoqërore nuk realizohet në kuadër të shtetëve pushtuese, as në UE, apo në ndonjë mekanizëm tjetër. UE veç mund të ndihmon barazinë, nëse ajo nga brenda funksionon. Siç tregon praktika e vendeve tjera, ajo realizohet në shtete nacionale dhe janë vetë shtetët e tilla që janë anëtare të UE. Për atë ekzistojnë shtetet. Në këtë union nuk kemi shtete multinacionale, apo shtete të krijuara mbi territore tjera,por kryesisht kemi shtete nacionale, që kanë zgjidhur çështjen nacionale, atë shoqërore dhe barazinë kombëtare. Madje edhe duke qenë anëtarë të UE, shtetet luftuan për bashkim kombëtar, sikundër u bë bashkimi i dy Gjermanive në një shtet, sepse çështja nacionale është pikëmbeshtetëse para asaj internacionale dhe demokratike.

Zgjidhja e çështjes nacionale me shtetin-komb krijon bazën edhe për demokraci të brendshme të shtetit, për barazi të kombeve dhe pakicave nacionale brenda shtetit dhe hapë rrugën e prosperitetit. Dhe, në këtë kuadër është demëtuar çështja shqiptare dhe e vetë kombeve tjera, sepse vetë baza e demokracisë dhe barazisë siç është bashkimi kombëtar nuk ekziston, prandaj edhe kombet tjera nuk janë të barabarta kur dhunojnë kombe dhe konfliktet janë të paevitueshme midis

kombeve, atij shtypës dhe të shtypur. Kurrë nuk mund të merrët si e drejtë një zgjidhje që pretendon pushtimin e vendit, e jo bashkimin e tij kombëtar. Kjo aspirate jeton në kombë, pavarësisht nga devijimet dhe mashtrimet, ndarjet e pushtimet.

Jamë i mendimit se si faktori i jashtëm, ashtu edhe ai i brendshëm kanë bërë gabimin historikë, sikurse në shekujtë e kaluar duke e ndarë dhe pushtuar kombin shqiptar nga shtetët

sllave. Faktori i jashtëm duke dashur të ruaj kronologjinë e vendimeve të veta pushtuese kundruall shqiptare, duke i njohur shtetet sllave mbi territoret shqiptare, ndërsa faktori i brendshëm me verbësi mbajti anën e tillë, pa shiquar interesat nacionale; analizuar rrethanat dhe faktet tjera relevante.

Ndarja e kombit shqiptar ka qenë çdo here gjenerator i krizave, madje edhe i luftërave në Ballkan, sepse sikundër e tregoj e kaluara, ndarja nuk zgjidhi as edhe një problem. Janë të njëjtit maqedon, serb e malazez që kanë dhunuar kombin tone në vitet 1871-1878, 1910-1913, 1918-1941 dhe në

vitet 1944-2006. Dhe, po këta janë në pushtet. Nuk ekzistom as edhe një fakt se kemi ndonjë zhvillim përpara në fushën demokratike në Podgoricë, Shkup e Beograd. Edhe me tutje zotërojnë forcat shoviniste që do të shpien vendin kah dhuna dhe do e detyrojnë kombin shqiptar të lufton për bashkim kombëtar të tij.





2. Shqiptarët luftuan për komb e territor unik



Në luftën dhe aktivitetin e popullit shqiptar gjatë historisë dhe në decenjet e fundit të shekullit paraprak qëllimi ishte që të ruhej kombi dhe territor i tij unik

shqiptar. Për një vend, qytet a krahinë kombi shqiptar ka derdhur rreke gjaku, sepse pushtimi i tyre e tëkurri se tepermi kombin territorialisht dhe e bëri të pa mundur zhvillimin, funksionimin dhe ekzistencën e tij në territorin e tij etnik.

Gjatë dy shekujve të kaluar ka humbur kombi shqiptar rreth gjusmës së territorit të vet autokton. Në vitet e 1871-1878 humbën me vendim të Konferendës së Berlinit territoret e Janinës (Qamerisë) dhe territori i gjerë rreth Nishit, Prokupljes, Pirotit e vendeve tjera që u pushtuan dhe u asimiluan nga Serbia dhe Greqia. Shpata ndarëse u shtri edhe në Tivar, Ulqinë, Plavë e Guci dhe Hot e Grud. Kjo ndarja dhe humbje e territorit shqiptar u bë nga Fuqitë e Mëdha edhe në vitet 1912-1913 në Konferencën e Ambasadorëve në Londër, që Kosova dhe viset shqiptare nën Maqedoni, Mal të Zi e Serbinë Jugore iu aneksduan këtyre shtetëve sllave. Edhe më vonë

vazhdoi tëkurrja e territorit dhe humbja e pjesëve të kombit shqiptar nga shtetët fqinje. S’ka përiudhë që shqiptarët nuk u ndanë nga sllavet.

Shqiptarët u ndanë edhe në decenjen e fundit të shekullit 20, ku në vitin 1992 në Londër u njohën nga OKB-a, UE-a dhe shtetët tjera ish-republikat e Jugosllavisë në shtete sovrane dhe, atë me territoret dhe pjesët e kombit shqiptar. Kështu u njohë Maqedonia, tash Mali i Zi e Serbia dhe,me njohjen e tillë, edhe territori shqiptar iu aneksua për të tretën here nga faktori ndërkombëtar shtetëve sllave. Kjo është ndarja më e ashpër dhe më e rendë e kombit shqiptar gjatë historisë mijë vjeqare.

Këtë ndarja e kundërshtoj kombi ynë me luftë. Ai luftoi pa ndërprerë për komb dhe territor, për shtet unik shqiptar. Vetëm në decenjën e fundi të shekullit XX dhe në vitet e para të shekullit XXI u zhvilluan tri lutëra çëlirimtare, në

Kosovë në vitet 1998/99, në Luginën e Preshevës në vitet 1999/01 dhe në Maqedoni në vitet 2000/01 për çlirimin dhe bashkimin e kombit, e të cilat nga politikanët e ditës dhe të interesave individualistike, karrieriste dhe të veprimeve kriminale ekonomike nëpër vendet e tilla u injorua lufta çlirimtare dhe edhe një here u nda kombi ynë edhe nga vetë “politikanët”.

Duhet këtu theksuar së lufta e UÇK-së në Kosovë, pastaj ajo e UÇPMB-së në Luginën e Preshëvës dhe e UÇK-së në Maqedoni, nuk u bë për ndarje e ripushtim të vendit. Ato luftëra u organizuan dhe u zhvilluan për shtet, komb dhe territor, që nga forcat politike të vendit nën ndikimin e faktorit ndërkombëtar u devalvuan, duke marrë karakter të konfliktëve dhe të “zgjidhjes” së çështjes shqiptare nëpër shtete slave.

Lufërat e zhvilluara kishin vetëm një qëllim: Çlirimin e pjesëve të ndara padrejtësisht nëpër shtete sllave dhe bashkimin e tyre në një shtet kombëtar të shqiptarëve. Ky pikësynim nuk humbi në vlera dhe mbetët fanarë ndriques për gjeneratat e sotme dhe të ardhme, pavarësisht nga pozita destruktive e forcave politike që ishin dhe dolën nga luftërat çlirimtare.

Këta e devijuan luftën e drejtë për shtet dhe territor, për komb unik dhe i dhanë asaj dimenzione të paqarta politike, shoqërore e juridike. Me atë politikë edhe një here u sanksionua ndarja dhe aneksimi i pjesëve të kombit, të cilat po përcillën më qëllimin përfundimtar të shtetit të Kosovës, të demokracisë gjoja liridashëse të shqiptarëve të pushtuar nga shtetët slave, që këta i kanë “njohur”. Dhe. në vend që të përkrahet lufta e drejtë për shtet dhe territor unik, del qëllimi tjetër, ai i “realizimit” të drejtave demokratike nga armiqët.

Karakteri i luftës së shqiptarëve ishte i drejtë dhe futët në kuadër të luftërave çlirimtare, të drejta dhe shumë

demokratike të luftërave në botë. Asnjë element i luftërave të padrejta nuk treguan shqiptarët; asnjë element të luftës

gjenodiciane, terroriste etj., sepse ata u mbrojtjen dhe luftuan për çlirimin e vendit. Faktet tregojnë për këtë të

drejtë historike të kombi. Por, këtu po i përmendim disa faktor që tregojnë karakterin e brendshëm të luftës në kuptimin kombëtar.

1. Shqiptarët luftuan për t’u çliruar nga okupatori shekullor serb e maqedono-malazez, të cilët i okupuan përseri viset dhe territoret tona etnike;

2. Ajo luftë ishte për të ruajtur terrësinë territoriale të kombit, e cila ishte ndarë midis disa shteteve sllave në Ballkan;

3. Ishte luftë për të ruajtur kompaktësinë dhe unitetin e kombit shqiptar të ndarë dhe nëpërkëmbur nga shtetet sllave dhe,

4. Ishte luftë për të ndërtuar një sistem të lirë demokratik dhe shoqërore, në të cilën qytetarët e të gjitha kombëtave do të jetojshin të lirë dhe të barabartë në shtetin kombëtar shqiptar.

Këta faktor flasin për jo vetëm për karakterin e drejtë të luftës çlirimtare të shqiptarëve, të sanksionuara edhe me akte ndërkombëtar, por edhe për qëllimin përfundimtar të saj: shtetin – komb. Ajo i tregoi njëherit të dy faktorëve, si atyre ndërkombëtar, ashtu edhe klasës së pandërgjegjshme politike shqiptare se shqiptarët nuk e pranojnë ndarjen e ripushtimin e ri; se shqiptarët e dojnë shtetin demokratik me liri të gjera dhe mbi bazën e shtetit – komb, i cili është bazamenti i çështjes sonë.

Këto dy qëllime i japin asaj vlera ndërkombëtare dhe dimenzionin e luftës së drejtë për komb dhe territor. Eshtë

tjetër shtrembërimi i luftës për interesa tjera grupore, lokaliste e individuale, që treguan politikanët në skenën politike. Por, as këto interesa, sikundër në të kaluarën për 2 mijë vjet, nuk mund të shuajnë aspiratat e kombit shqiptar për bashkim e liri demokratike. Ato vetëm se e veshtirësojnë

apo e ngadalësojnë çështjen, por kurr nuk mund të jenë përfundimtare.

Pse?

Sepse, e ardhmja e kombit është të shteti – komb.







3. Pikësynimi i kombit shqiptar: shteti - komb



Nëpërmjet këtij shqyrtimi arritëm tek pikësynimi i kombit, të pikësynimi që është përcaktuar qartë që në histori, por që këtu vetëm do të shqyrtohet në bazën politike e shoqërore-territoriale, si dhe në fushën juridike për shtetin dhe kombin. Këto dy baza shkojnë juridikisht së bashku dhe bashkëjetojnë duke ndihmuar dhe kontribuar në njëra-tjetrën, të cilat ndikojnë dhe bashkëjetojnë në praktikë.

Çështja këtu merrë dimenzione më të gjera politike, së në kuadër të vetë kombit shqiptar, pasiqë ka edhe karakter internacional, sepse çështja do të kapët për shqyrtim mbi bazën e teorisë shkencore mbi ndërtimin e shtetit dhe çlirimin e kombit, që vetëm me shtet ndihet kombi tërësisht i lire dhe e fiton vendin e vetë, gjithëherë mbi praktikën e ndërtimit juridik të shtetit, që shtetet anëtare të OKB-së veç i kanë realizuar. Mbi këtë bazë edhe janë pranuar si subjekte ndërkombëtare.



Shteti



E fillojmë me shtetin sepse ky organizim i vendit dhe kombit është bazamenti kryesor mbi të cilën realizohen çështjet tjera shoqërore, deri edhe të bazës ekonomike,

përveç të superstrukturës shoqërore. Këto dy çështje janë domëthënëse për shoqëritë demokratike, jo vetëm sot, por edhe

në të kaluarën, ishte shteti baza kryesor që garantonte zhvillimin dhe prosperitetin e vendit, supërstrukturën e kombit etj.

Shteti si instrument juridik ndërtohet mbi disa baza që kombi shqiptar, pavarësisht ku jeton dhe ç’farë statusi juridik ka vendi, i disponon elementet e shtetit, përkatësisht faktorët që subjektet e kombit, qoftë shtet, krahinë a ndonjë status amorfë të bashkohen dhe të ndërtojnë shtetin kombëtar. Vetë fakti i ekzistimit të kombit si unik dhe të lidhjeve territoriale, politike, juridike, historike, shoqërore etj., që do t’ i theksojmë më vonë, tregon se për kombin shqiptar zgjidhje e vetme është shteti kombëtar, i cili buron nga vetë vullneti i kombit të shprehur në histori dhe faktorët e shtetit.

Shiquar në aspektin juridiko politik, shteti kombëtar i shqiptarëve i plotëson ato elemente të shtetit, që vendet tjera, qoftë RF e Gjermanisë, Anglia, Rusia, Franca a SHBA-a etj.,i kanë si vende dhe kombe. Asnjë element më shumë për shtet kombëtar se shqiptarët nuk e kanë ato shtet. Në fund të fundit, elementet e shtetit nuk i zbuluan shqiptarët, por ato u ndërtuan në teorinë e shtetit dhe të së drejtës gjatë

historisë dhe shqiptarët angazhohen që edhe këtu, tek kombi ynë, të zbatohen.



Duke marrë për bazë shtetin nacional si bazament i të ardhmës së kombët shqiptar, si dhe i domosdosdoshmerinë e ndërtimit juridik, i kemi ndarë faktet e shtetit nacional në dy kategorijuridike:

1. Faktet e brendshme të shtetit nacional shqiptar dhe

2. Faktet e jashtme ose ndërkombëtare të shtetit nacional shqiptar.

Në kuadër të fakteve të brendshme të shtetit nacional

shqiptar duhet theksuar elementet e shtetit nacional që i

kanë shqiptarët si komb unik dhe të territorit të tyre kompakt. Këtu dhe për këtë qëllim përmendën në shkencën

juridike disa faktor të brendshëm, që tregojnë domosdoshmërinë e organizimit të shtetit nacional, përveç faktorit forcë (vis), që në fakt po del si element kryesor i ndërtimit të shtetit nacional. Këtu po përmendim këta faktor të shtetit – komb:

a) Ekzistimi i kombit unik dhe të formuar politikisht, në aspektin juridik dhe shoqëror, sikundër edhe në klturë e histori,

b) Territori unik dhe i pandarë i kombit shqiptar,

c) Ekzistimi i një popullësia relative të vogel apo të madhe, por të përgatitur dhe demokrativisht e orijentuar për jetë dhe punë,

d) Lufta e gjatë dhe e pandërprerë 2 mijë vjeqare e kombit shqiptar për shtet naciona kombëtar në këtë pjesë të botës,

e) Shprehja e vullnetit të kombit shqiptar për bashkim

dhe shtet nacional gjatë historisë( shih: Lidhjen Shqiptare

të Prizerenit, Shpalljen e Pavarësisë Kombëtare në Vlorë dhe

Konferencën e Bujanit), që kombi shqiptar qartë tregoj

vullnetin e tij historik,

f) Ekzistimin dhe përmbushjen e faktorëve ekonomik, juridik, shoqëror etj., për shtet nacional të shqiptarëve, që bashkimi krijon bazën e pavarësisë ekonomike të vendit, duke u barazuar me shtetët tjera,

g) Aftësinë dhe përgatitjen politike e juridike të shqiptarëve për të ndërtuar vendin dhe për të marrë

përgjegjësi ndërkombëtar dhe,

h) Ndërtimin e një shteti juridik kombëtar të lirë dhe demokraik; të barabartë dhe ku garantohen liritë dhe të drejtat nacionale të grupeve të qytetarëve me përkatësi tjera nacionale, pa prezencën e KFOR-të, OKB-së, apo OSCE-së si dhe të organizmave të tjerë.

Faktorët e përmendur pasqyrojnë faktin së është gabim i madhë ndarja aktuale, sepse ajo jo vetën që nuk zgjidhë probleme, por përkundrazi, i thellon ato dhe e vartëson tërësisht rajonin nga faktori ndërkombëtar. Eshtë pikërisht kjo zgjidhje aneksioniste që iu dha shqiptarëve në Ballkan nga faktori ndërkombëtar që krijon probleme të mëdha dhe lenë hapësira për dhunë ndaj shqiptarëve dhe për luftë çlirimtare të shqiptarëve kundër shtetit pushtues serb në Serbi, Maqedoni, Mal të Zi etj. Ndërsa, bashkimi dhe ndërtimi i shtetit nacional shqiptar do t’i zgjidhte problemet e grumbulluara dhe do të krijonte prosperitet për rajonin.

Të lidhura këto me faktorët tjerë ndërkombëtar, që në kuadër të OKB-së dhe të UE-së janë përcaktuar si elemente të shtetëve funksionale, qartësojnë tërësisht shtetin nacional. Në kuadër të faktorëve të kërkuar për anëtarësim nëpër organizmat e tillë, sidomos në UE, nga vetë ky subjekt

përmendën:

a)Ndërtimin e shtetit të lirë dhe demokratik, me barazi shoqërore e kombëtare, me liri dhe të drejta të barabarta,si dhe të aftë për të garantuar ato zhvillime në vend,

b) Marrjen e obligimeve ndërkombëtare për barazi midis popujve dhe paqe në rajon dhe botë sipas akteve ndërkombëtare dhe vendimeve të organizmave në botë,

c) Ndërtimi i një ekonomie të aftë për të garantuar plotësimin e nevojave të brendshme ekonomiko-sociale dhe të

obligimeve ekonomike e sociale humanitare ndërkombëtare dhe,

d) Ekzistimin e shtetit juridik kombëtar.

Mbi elementet e tilla të brendshme dhe të jashtme janë ndërtuar shtetët aktuale në UE dhe subjektet e OKB-së; u bë bashkimi i dy Gjermanive dhe linden shtete nacionale në vitet e fundit të shekullit XX. I vetmi vend dhe popull në Evropë që mbeti i ndarë është kombi shqiptar. Për popullin shqiptar nuk vlejtën faktorët e brendshëm dhe ata andërkombëtar; nuk vlejti padrejtësia historike e evropianëve të krijuar kundruall shqiptarëve në Konferencën e Berlinit dhe të Londrës ku u ndanë shqiptarët, por me ashpërsi edhe më to madhe, përseri në Londër më 1992 u ndanë shqiptarët nëpër shtete sllave të Ballkanit.

Madje kombi shqiptar u katandisë me ashpër së në ndarjet e rianeksimet e mëhershme. Me tokën dhe popullin shqiptar u krijuan shtete të reja sllave në Ballkan, shtete që kurrë nuk kanë ekzistuar (shih: Maqedoninë). Dhe, paturpësia vazhdon duke dhënë të drejta për të ngrenë e ndoshta edhe për të folur shqip, sepse as kjo me ligj nuk po garantohet, nëpër vende të tilla, tamam sikundër me qenë në

shtazë dhe mos me ditur për të dalluar të drejtën nga e padrejta, shtetin nga mosshtetësia; kombin nga demokracia; multinacionalizmin e shpikur enkas në Kosovë nga kombi dhe liria nacionale e shoqërore.

Në të kaluarën shqiptarët luftuan kundër këtyre vendimeve aneksioniste ndërkombëtare. Ata luftuan edhe në vitet e fundit. Për shtet dhe kombë do të luftojnë edhe në të ardhmën. Prandaj nuk duhet pritur paqe e qetësi në këtë pjesë

të botës, gjithë kohën sa shqiptarët janë të ndarë midis

shtetëve. Vetëm bashkimi kombëtar në një shtet nacional e garanton paqen.



Kombi



Shteti i lidhur dhe i varur nga kombi krijon bazën tjetër të shtetit – komb, faktin se një komb për të qenë i lirë dhe për t’ u ndërtuar demokrativisht kërkohet të jetë i lirë si çënje shoqërore dhe e krijuar gjatë historisë. E kjo liri e kombit nuk mund të arrihet në asnjë shoqëri tjetër nacionale, shtet tjetër a pozitë të pa definuar politike e juridiko-shoqërore, pa qenë shteti si subjekt i organizimit të vetëm të kombit.

Me anën e kësaj kombi lirohet nga frika për sundim të huaj dhe fiton lirinë për t’u zhvilluar lirisht pa ndërhyerje të jashtme, apo nga shtetet që e kanë pushtuar dhe sundojnë. Ashtu arrihet tek menjanimi i dhunës dhe terrorit

mbi komb; të shkeljet dhe devijimet e kulturës kombëtare, të historisë dhe trashigimisë; të ndjekjeve politike e nacionale-shoqërore Me shtetin komb krijohet gjithashtu edhe mundësia për zvhillimin e tyre dhe futjen në kudër të kulturës botërore.

Kombit i duhet liria e plotë politike, ekonomike, shoqërore, juridike e sociale; një liri që e garanton zhvillimin e papenguar të tij, duke hapur perspektivë që kështu të eci në rrugën e zhvillimit të kombeve të lira në botë.

Duke u mbeshtur në konceptin e tillë të kombit të lirë shtrohen edhe elementet e kombit shqiptar, pavarësisht

ndarjes dhe vendit ku jeton ai, përkatësisht shtetit në Shqipëri, në Kosovë, në Luginën e Preshëves, në viset shqiptare nën sundimin mnaqedon e malazez etj. Për kombin ky pushtim është i huaj dhe nuk ndikoj deri tash në krijimin e kombëve të reja pa lindur vetë vyrtytet tjera të kombit, që krijohen vetëm me jetën e gjatë të ndarë kombëtare dhe të pushtuar.

Shkencëtarisht kombi shqiptar i ka tëra elementet e veta unike të kombi. Ai e ka gjuhën, kulturën dhe formimin psikologjik unik, lidhshmërinë territoriale dhe ka edhe lidhje shoqërore e ekonomike, si dhe sociologjike. Këto elemente janë ende ekzistuese, gjë që tregojnë padrejtësinë e ndarjes dhe pushtimit aktual nga vendet ballkanike të pjesëve të veçanta të kombit shqiptar. Tërë kohën sa janë prezente këto elemente kombi është një dhe i pandarë, komb unik i formuar.

Vetë fakti i tillë i vyrtyteve unike kombëtare tregon se detyra kryesore e kombit është bashkimi i tij në një tërësi territoriale e ekonomiko – shoqërore, sepse ende i ka ruajtur kombi elementet unike dhe, së atij i duhet të heqi pengesat kufitare të krijuara për të realizuara interesin e kombit.

Kombi shqiptar nuk e ka shfrytëzuar as vetëvendosjen kombëtare si kombet tjera në Evropë e më gjerë. Në këtë gjendje pushtuese, atij ia mohuan këtë të drejtë univezale për kombet ende të pa çliruara dhe që nuk e kanë shtetin e vetë kombëtar. Kjo u mohua gjatë historisë dhe aktualisht nga fuqitë vendosëse të botës, të cilët në kundërshtim me vullnetin e tij dhe luftërat e gjata për liri dhe bashkim kombëtar, përseri u pushtuan. Ata as edhe një REFERENDUM nuk e lëjuan dhe nuk e organizuan, por pa i pyetur fare, vetë duke marrë mendimin e një klase të vogel dhe të

pandërgjegjëshme politike vendore, si dhe interesin gjeostrategjik dhe atyre të shteteve sllave, e ndanë dhe e pushtuan kombin, madje shumë me ashpër së në histori.

Duke e ndarë kombin shqiptar midis shteteve ballkanike sllave atij iu bë edhe një padrejtësi historike dhe natyrisht kombi shqiptar ka të drejtë të kundërshtoj vendimet e tilla. Ndërsa, faktoret ndërkombëtar, ata të cilët e vendosën pushtim, duhet të respektojnë vullnetin për liri dhe bashkim të kombit në shtetin – komb, prandaj edhe vetëvendosjen kombëtare, sepse është vullnet që lind dhe mbeshtetet në përputhshmëri me lindjen e kombëve dhe shteteve të përcaktuara me akte ndërkombëtar edhe të vetë OKB-së.

Nëpër rrugën e tillë paqësore a luftarake, apo që të dyjave së bashku kanë kaluar edhe kombet tjera, kaluan edhe kombet dhe shtetet që linden me vonë, tash në gjirin e

Evropës etj. Dhe, nëpër këtë rrugë është duke kaluar apo do të kalon edhe kombi shqiptar, sepse nuk e ka realizuar interesin e vet nacional, përkundër formimit të tij të lashtë historik.

Shtetin – komb është bazamenti i vullnetit të kombit shqiptar, qoftë në REFERENDUM për vetëvendosjen dhe bashkimin e tij kombëtar, qoftë nevoja edhe në luftën çlirimtare që

populli ynë mos sot në të ardhmën do të bënë, nëse nuk realizohet ai pikësynim në mënyrë paqesore. Eshtë e drejtë e

tij gjithë kohën sa nuk e ka realizuar shtetin – komb të luftoi për atë pikësynim të lartë kombëtar. Prandaj, vetëm një rrugë është kah do të shkoj kombi shqiptar, e ajo është rruga:

Bashkimi kombëtar në një shtet mbi bazën SHTETIT – KOMB.

Gjithë kohën sa nuk realizohet ky pikësznim kombëtar – kurrë paqe në Ballkan nuk do të këtë. Dhe, përgjegjës nuk janë shqiptarët, por fuqitë vendosese në botë dhe shtetët ballkanike, ato që e vendosën pushtimin dhe vendet që e

pushtuan mbi 50 për qind të territorit të kombit tone.



Përfundim,



Duke e shqyrtuar rrugën kah po shkon kombi shqiptar erdhëm në përfundim së rruga e vetme që duhet të eci kombi ynë është rruga e shprehjes së vullnetin të kombi për shtetin-komb nëpërmjet REFERENDUMIT që duhet organizuar në vendet shqiptare. Mos realizimi i kësaj, lehet në vend terreni për veprimtari tjera, qoftë edhe luftarake.

Kjo është rruga e vetme që shpie kah zgjidhja e drejtë e çështjes dhe natyrisht së kombi shqiptar do të eci në rrugën e tillë. Ai nuk mund të mbahet me dokrra e demagogji demokratike, liridashëse e kombëtare, sepse në vendet e pushtuesra ato nuk realizohen. Këtë edhe fëmijtë në djep tashmë e dine, sepse edhe ata e kanë përjetuar “demokracinë” fashiste serbe, maqerdone e malazeze. Natyrisht së politika e tillë e klasës politike shqiptare fiton në kohë, por kështu u veprua edhe në ish-Jugosllvai nga klasa e atëhershme politike, e megjithate erdhi koha kur më s’ bënte punë me genjeshtra politike dhe shpërthimet ishin të ashpra.

Aktualisht po vazhdohet me politikën e tillë, madje tash edhe me zgjedhje për parlamentet serbo-maqedono-malazeze, sikundër edhe në Kosovë për shtetët, për shtetet që deri dje dhe aktualisht ende janë të ndërtuara në shtypjen e kombit shqiptar. Këtë kombi e dine dhe me siguri do të vërtetohet së ato parlamente e shtete sllave nuk janë demokratike dhe liridashëse, e prandaj edhe do të ngritën në veprimtari për shtetin – komb. Ndërsa, në Kosovë vetëm baza e shtetit sovran të shqiptarëve, pa kufizime dhe afatizime e ndërton paqën. E megjithate, paqa nuk ruhet nëse kombi shqiptar në përgjithësi nuk është i lirë dhe i bashkuar në shtetin – komb.

Përfundimisht mund të themi së rruga e popullit shqiptar është rruga e bashkimit kombëtar në SHTETIN – KOMB. Dhe, për këtë duhet bërë thirrje faktorit ndërkombëtar, shtetëve vendosëse në Evropë dhe botë që t, ua mundësojnë shqiptarëve të drejtën e vetevendosjës kombëtare, të drejtën e deklarimit të lirë mbi të ardhmën e vetë nacionale. Pra, të organizojnë REFERENDUM të lirë për kombin shqiptar në mënyrë që kombi të shprehet për të ardhmën. Kjo e ndalon çdo lëvizje të rrezikshme dhe hapë përspektiven për paqe të qendrueshme, duke krijuar terrën për liri dhe barazi shoqërore, politike e nacionale edhe për shqiptarët.

Kështu ecet përpara, e prandaj shteti – komb është rruga kah do të shkoj kombi


Prishtinë, qeshor 2006

[Xhuxh Xhumaku]

Gazeta Shqiptare, 15/01/2007 - 09:12

Mafja, mbështetja e dyshes Nano-Berisha
• Bashkim Kopliku


Kryeministri aktual dhe ish-kryeministri, shtruan publikisht bazat teorike të grushtit të shtetit: për “qëllime të larta të shtetit, pezullohet kushtetuta, e merr në dorë drejtimin junta Berisha-Nano”—kjo lexohej ndërmjet rreshtave të deklaratës së tyre. Dihet që z.Berisha, jo me z.Nano, por edhe me Enver Hoxhën do të bënte bashkëpazare, mjafton që t’i kontribuonte vjedhjes së votave, që i duhet se s’bën, që të mbajë karrigen.

Me të drejtë do të thonë shumë lexues, se qe thjeshtë një bufonadë, se nuk ka asnjë vlerë takimi i atyre dy zotërinjve, meqë nuk ka asnjë bazë kushtetuese: ata nuk përfaqësojnë asgjë. Por fatkeqësisht, bashkëpazari i tyre nuk duhet kaluar si i parrezikshëm për fatet e Shqipërisë.

Zotit Berisha dhe z.Nano, diçka ju jep forcë për të qenë kaq arrogantë. Cila është kjo diçka?! Ligji jo, sepse nuk ka asnjë ligj shqiptar, që të njohë institucionin e ish-filanit (përveç se në pensionet speciale, në bodigardët dhe makinën për “tre vjet” pas lënies së karriges). Atëherë duhet kërkuar diku tjetër, jashtë ligjit.

Ne na shkon mendja tek mafja: ata të dy kanë prapa mafjen që i mbështet, prandaj dhe janë të rrezikshëm për Shqipërinë, por edhe për Perëndimin—mos t’i rrejë mendja ndërkombëtarët se ata sjellin stabilitet: jo, ata sjellin veçse ’97-ta e ‘98-ta. Quajmë mafje, në kontekstin e këtij shkrimi, të gjithë ato parelinj, që përdorin çdo lloj forme joligjore e jomorale, për të siguruar fitime sa më të mëdha. Pra, gjithnjë në kontekstin e këtij shkrimi, mafja nuk ka kuptimin klasik, të një organizate kriminale të mirëorganizuar, me kryetar (padrino etj.), me ushtarë-vrasës etj. Mafja këtu, përbëhet nga disa parelinj akoma të pa organizuar, bile dhe në luftë të vazhdueshme me njëri-tjetrin. Janë kryesisht njerëz që kanë arritur të bëjnë para me trafik droge, prostitucioni e veprimesh të tjera ilegale, por jo vetëm ata. Në këtë mafje hyjnë edhe shumë të tjerë, që i kanë bërë paratë me biznese normale, me ndërtim, me tregti, por edhe me gazetari etj., natyrisht gjithnjë duke shkelur rëndshëm ligjet e shtetit—në fakt, është shumë e vështirë të bësh para në Shqipëri, pa i shkelur pak ligjet. Emëruesi i përbashkët i të gjithë këtyre, ajo që e bën një pareli pjesë të kësaj mafjeje, është gatishmëria e tij që të thyejë pakufi, çdo normë morale e ligjore.

Quajmë politikanë mafjozë, në konstekstin e këtij shkrimi, ata që kanë tipar kryesor mungesën tërësore të moralit, të principialitetit, të burrërisë. Po i quajmë këta politikanë, politikanë mafjozë, për t’i dalluar nga politikanët e tjerë normalë, që kryejnë aktivitetet e tyre, me moral e burrëri. Nga njëra anë, është Mafja (ajo që përcaktuam në paragrafin më lart) që është në kërkim të vazhdueshëm të politikanëve mafjozë, të cilët i do që t’i futë në shërbim të saj. Mafja do të marrë tendera me çmime jashtë tregu, leje ndërtimi në shkelje tërësore të ligjit të urbanistikës etj., duke paguar për këto shkelje, komisione (ryshfete) të majme: qindra mijëra eurosh. Mafja, normalisht paguan me para të thata në dorë, apo paguan në natyrë, në formë apartamentesh të “shitura” me “gjysmë çmimi”, makinash e mobilime falas etj. Por Mafja paguan edhe me shërbime të tjera, si p.sh. me vënien e masmediave në dispozicion të politikanit, me organizmin e shpifjeve në favor të tij, dhe në dëm të kundërshtarit. Natyrisht, në këtë lloj pagese luajnë rol parësor edhe disa gazetarë, kryesisht opinionistët, analistët: ata që bëjnë sekserët e Mafjes—flitet për “pasurira” miliona eurosh, që edhe me paga të larta, me nga 5000 euro në muaj, do të duheshin “gazetarit” nja 1000 muaj për ta vënë një nga këto pasuri, dhe jo “5 vjetët” që publiku i ka parë e dëgjuar për herë të parë!
Nga ana tjetër, janë politikanët mafjozë, gjithnjë të gatshëm për t’u futur në shërbim të Mafjes, ose për të futur Mafjen në shërbim të tyre. Politikanët mafjozë janë në garë të vazhdueshme me njëri-tjetrin, por në raste të veçanta, u duhet të bëjnë aleanca të përkohshme, sidomos kur ndodhen para goditjeve frontale kundër pisllëqeve të tyre—e keni shembullin, me bashkëpazarin Nano-Berisha. Dyshojmë se politikanët më mafjozë, kanë rezultuar z.Nano dhe z.Berisha. E dimë që jo të gjithë lexuesit do të jenë dakord me ne—sidomos naivët militantë, të pandreqshëm, që çfarëdo që të bëjë idhulli i tyre, justifikohet. Por, për t’i ndihmuar për të gjetur të vërtetën me mend e veta, po ju kujtojmë, fjalën popullore: “Më thuaj me kë rri, të them se kush je”—Nano dhe Berisha po “rrinë” me njëri-tjetrin: bëmat e tyre pra janë të ngjashme.

Politikanë mafjozë, krijojnë mekanizma mafjozë, për t’i rritur forcën vetes. Këta mekanizma janë rrjetet e tyre personale, të integruara (të ndërthurura) në partitë politike që udhëheqin. Këto rrjete ju sigurojnë mbajtjen e kultit të individit, tek PD-ja, për z.Berisha, dhe tek PS-ja, deri para disa muajsh, për z.Nano. U duhet kulti i individit, sepse kontaktet me Mafjen nuk bëhen dot transparente, apo të institucionalizuar (me kryesi partie, me këshilla kombëtare etj.). Vendimet merren “pa pyetur njeri”, nga vetë “njëshat”. Besoj se e dini se as formalisht nuk është marrë asnjë vendim institucional, apo i forumeve, për këtë bashkëpazar Nano-Berisha, që e pamë këto ditë. Këto kohë, për arsye shumë komplekse, mafjozëve politikë u ka dalë jashtë kontrollit situata. Ata janë nën një goditje frontale: kanë dalë forca që po kërkojnë të mbahen zgjedhje të pavjedhura, gjë që është vdekjeprurëse për politikanët mafjozë. Në këto kushte, janë të detyruar të bëjnë armëpushim e të bëjnë bashkëpazare. Ata e kanë eksperiencën e pazareve. Në 1997-2005, z.Nano bëri çmos që z.Berisha mos të vihej para drejtësisë për ato që i punoi Shqipërisë në vitin 1997, dhe edhe ato të vitit 1998. Z.Berisha, po bën çmos që mos ta prekë drejtësia z.Nano për të gjithë akuzat ndaj tij, që janë rreshtuar në fushatat “Nano ik”, që nga akuza për vrasje njerëzish (bile edhe të Azemit), e deri në ato për vjedhje e korrupsion.

Mafja, me siguri, po mbështet me para e pushtet, mafjen politike, duke e bërë shumë të rrezikshme situatën. Ne po jetojmë kohën kur shoqëria shqiptare po përpëlitet në mes pushtetit mafjoz (Mafje + politikane mafjozë), dhe pushtetit demokratik (votë e lirë e politikanë jo mafjozë). Zgjedhjet lokale të shkurtit 2007, do të jenë një matës se nga po shkon shoqëria jonë: do të përsëritet një 1997, do t’i largohemi edhe më tepër Perëndimit, apo do të nxirret në pension edhe z.Berisha, dhe do t’i afrohemi normalitetit, si gjithë të tjerët e këtij shekulli?

[Aloa]

Me falni qe te gjithe.

Tek syte qe ti pellcasin ka per te shkuar ky komb pa piken e karakterit.

[Xhuxh Xhumaku]

Gazeta Kritika, 15/1/2007

Harresa që Përcjell Miopi

Të mos e kujtosh momentin se si u zhvilluan ngjarjet e ardhjes së lëvizjes demokratike në Shqipëri, ky brez që jeton ndën këtë brez të ardhur nga sistemi i pakorrigjueshëm komunist ka të drejtë të zgjedhë njëherë Nanon dhe njëherë Berishën. Ky brez me moshë të re që arrin në 25- 30 vjeç jetoi brenda një periudhe edhe më të zezë se periudha e Enver Hoxhës. Ai jetoi euforinë e përgjithshme se pak a shumë të gjithë po shkojnë drejt demokracisë dhe se diktatura vdiq njëherë e përgjithmonë. Pas kësaj ai jetoi një propagandë çorodiste, e cila në emër të lirisë së fjalës, në fakt të korrupsionit dhe kërcënimit, agjentëve të dy partive, shfaqte pushtetin e vërtetë diktatorial mbi median.

Ky brez nuk kishte se si ta kuptonte këtë realitet tejet të dukshëm.

Ndërkaq shkollat krijuan një analfabetizëm të ri permes futjes dhe programeve dhe teksteve të tipit evropian, kur 90% e mësuesve ishin krejt të pa përgatitur. Rrethet me fshatrat e tyre ishin në pritje dhe pa inisiativë, ndërsa Tirana ndërmerrte aventurën e Ministrisë Arsimit dhe organizmave studimore të saj. Kështu brenda një pesëvjeçari fëmijët detyrohen të marrin mësime private. Korrupsioni, imoraliteti, paaftësia dhe pseudobiografitë vazhduan rrugën dhe morrën drejtimin e arsimit. Ky ishte dërmimi përfundimtar pas 1970 ku dynden fletë-rrufetë e shpatat e plenumit të katërtë mbi artet dhe letërsinë, kulturën shqiptare, duke vijuar me thikat e plumbat ndaj komunistëve që udhëhiqnin ekonominë dhe ushtrinë. Enver Hoxha qëroi më në fund dhe plehrat e tij që kishin mbetur dhe u ngop me gjak, por i shpëtoi hardhucka Ramiz Alia. Ndofta e shpëtoi Nexhmija. Që nga ajo kohë në krye të bandës komuniste qëndron Ramiz Alia që përgatiti disa qeveri dhe vërsuli 326 në Kuçovë, pastaj më dy korrik bëri masakrën në Rrugën e Kavajës, vrasjet në Malin me Gropa, kufi, anije, pa llogaritur planin mafioz shkatërues përfundimtar te vendit, hapjen e Ambasadave ku do ikin intelektualët dhe të persekutuarit e komunizmit, i cili duke nxjerrë nga burgu tërë ordinerët i vërviti ata brënda kesaj morie turme me porosinë e kodoshit më të paskrupull: Vrisni dhe bëni sa më shumë krime. Ky veprim justifikonte raprezaljet e komunistëve mbi intelektualët shqiptar dhe krijonte një fytyrë prehistoike të popullit shqiptar. Dhe kështu ndodhi. Pritja e ngrohtë që iu bë shqiptarëve në fillim shpejt u kthye në urrejtje.

Pas kësaj Ramiz Alija u mor me krijimin e shtetit të ri dhe vetë vuri kanditaturën tek Shkolla Partizani. Ndërkaq pasuritë e Shqipërisë ishin marrë dhe marrëveshjet me firmat e bandat e huaja ishin bërë. Kushdo mund të hyjë në Shqipëri. Kushdo mund të marrë çfar të dojë.Ministria e Brendshme kalon në një funksion të ri. Organizimin e pasurimit të komunistëve dhe shitjen e çdo gjëje që ekziston mjafton që të bjerë fitime. Ai me zgjuarsi gjeti oponentin e Nanos, Sali Berishën që u duk në një ditë të bukur në mitingun tek studentët duke e nisur kryefjalën e tij me lavdërimin e Ramizit. U fishkëllye dhe ai nuk e përsëriti. Të gjithë i besuan atij dhe shumë shpejt ata që ishin të parët e Partisë Demokratike largohen duke lënë aty vetëm rrjetin e përgatitur nga Ramiz Alija dhe ata që u friksoheshin dosjeve, kërcënimi tjetër denigrues që jetonte në të dy grupet që ne i quajmë Parti Socialiste dhe Parti Demokratike. Shqipëria tani u shërben të gjitha shteteve të botës. Arabëve, Izraelit, Evropës, Amerikës, Rusisë, Kinës, Jugosllavisë, Greqisë dhe kujdo që do ta mbajë atë në pushtet. Të pafe, ata kanë vetëm një agresivitet primitive instiktesh që të sundojnë duke u proklamuar kryebandit. I gjithë klani që rrethon këto dy parti , dhe derivatet e saj lakej me Godot a Metat, Gjinushët ose Pollot, Milot ose Mustafaj ose Imamt e kinkaleri spiunësh të djeshëm ordiner janë po ata që duhe të venë përpara një gjyqi jo më të vogël se të atyre të krimeve të dikaturës së Enver Hoxhës. Kështu nuk mund të flitet më se po shkojmë në Demokraci, kur pamja e mjerë e jetës shqiptare ulurin dhe thotë se kjo është më përtej se një diktaturë pushtuese.

Qeveritë e Nanos, Berishës, akuzojnë, vrasin, burgosin dhe zhdukin dosje dhe krijojnë dosje. Bandat lajnë paratë e pista dhe bëjnë traktativat e shitblerjes të vlerave dhe pasurive të Shqipërisë. Shqipëria “pasurohet” madje dhe me tituj shkencorë pa studime vetëm me angazhime partiake. Ngrihet problemi fetar, kur në vitin 1990 hapen kishat në Shkodër dhe e gjithë Shqipëria ishte atje dhe tregonte Shqipërinë si komb. Por floriri dhe financimi dhe kontigjenti i bandave vinte nga Arabët. Berisha e bëri Shqipërinë Islamike kur ai nuk beson në asnjë fe ashtu si përbindshi me noçkë elefanti Gazidede, që organizoi raprezaljet drejt Jugut, Korçës, duke djegur kishat historike të Voskopojës që dhe turku nuk i preku. Ajo lëvizje e 1997 tingëllonte urrejtje Jugë-Veri. Pra Shqipëria ka dy pamje konfliktesh: krijimi i urejtjes fetare dhe krijimi i urrejtjes krahinore. Nano dhe kompania e Gjinushve dhe Milove dhe Berisha dhe kompania Gazidedes, Agim Shehut,etj. Të dy qeveritë jetojnë dhe janë në marrëveshje: pushteti të kalojë nga njera dorë tek tjetra. Kjo do të thotë që ai parlament duhet zhdukur dhe me të dhe Kompania Nano dhe Kompania Berisha. Zhdukja e deputeteve zhduk dhe pseudopartitë që në fakt janë banda me ndërgjegje primitive, prehistorike. Ka ardhur koha që të zgjohet një Parti e vërtetë. Brezi i Ri duhet të mësojë historinë e vërtetë, të ketë të paktën kurajon të mos e pranojë skllavërisht këtë grabitje barbare dhe galopante në mes të një dite me diell të plotë.

Ndërkaq, tani që problemi serb zuri vend në arkiv dhe nuk dihet për sa kohë sepse kurva Europë (si e ka cilësuar Fishta) do ta luaj politikën e saj në Ballkan sa here që ajo mendon të zbrazë plehrat e saj, ende Shqipëria mbetet djepi i politikës së fëlliqur të Evropës. Kosova kalon nëpër rrugën tragjike të konflikteve të brëndshme. Kjo përbën një djep spekullimi për politikën agresive të Evropës ndaj Shqipërisë, që ky vend me disa emra historik Pellazg dhe Ilirë u rrudh dhe coptua nga kriminelët Anglo-Ruso-Francez.

Çështja shqiptare tani, sikur të mos mjaftonin të gjitha këto, vazhdon të goditet në mënyrë galopante nga shovinizmi ortodoks-shtetëror grek. Ky problem tepër aktual ka ekzpozuar një farë Janullatosi, i cili, si u përzu nga popullsia ordokse shqiptare kur donte të shigurohej drejtues i Kishës Autoqefale Shqiptare, si u nxorr nga dera me shqelma e futi me paturpësinë e tij gagaçi mjek nallban Berisha. Dhe tani ky djall me veladon prifti ka themeluar sigurimin, ushtrinë, krimin ekonomik, politik, korrupcionin ordiner, fyryrën më të degjeneruar të një Greqie heterogjene dhe bredh si kali Trojës. Pra në Shqipëri sundon shovinizmi më i tërbuar ortodokso-politik-shtetëror grek një qeveri që kërkon minoritete deri në Lezhë dhe po aty sundon banda socialiste dhe pseudodemokratike me emrin demokratike, me emrat tejet antishqiptarë Nano-Berisha. Në këtë situate artikujt nëpër gazeta, të cilat pa përjashtim luajnë politikën e sunduesve me një korrupcion dhe nën presione qeveritare mbjellin çoroditje dhe spostime të vëmendjes nga situata tejet e rrezikshme (Qosja- Kadare, Agolli dhe Sadija e gruaja shqiptare). Ndërkaq bredhin pafundësi fjalimesh gagaçe me një pseudoerudicion dhe shpërthen tërësia e pornografisë në emisionet televizive ku sopranos i thonë tenore. Të gjitha këto duhet të vihen në një goditje të vazhdueshme.

Këtu e mbi 15 vjet më parë e kisha lajmëruar Evropën se nuk është e lehtë të tallesh me Shqipërinë. Tani përsëri po i them se, pavarësisht se ky emigrim është më fatal dhe më i madh se ai i shekujve 15-16, sepse përmbledh ajkën e familjeve dhe të kulturës shqiptare brez pas brezi tërësisht, por ai ka marrë me vehte dhe vazhdon të mari një brez të ri që fatmirësisht i ka sytë nga Shqipëria dhe e prek Lindjen dhe Perëdimin e Botës konkretisht. Ndërkaq Shqipëria nuk mund t’ia mbylli rrugën emigrantëve, ashtu si Ahmet Zogu dhe Enver Hoxha ua mbylli rrugën nacionalistëve shqiptarë, që historikisht erdhën në Shqipëri pas7 Prillit 1939, dhe po ata që mbetën gjallë me më të ritë erdhën pas 1990. Si rrjedhim pa një tubim jashtë dhe brenda Shqipërisë nuk mund të bëhet asgjë dhe pa një lidhje me forcat më demokratike të Evropës dhe demaskimin e mafiozëve evropianë që nxjerrin fitime në Shqipëri dhe na venë neve emrat: Islam, Drog, Prostitut, Transplantim organesh fëmish, këta kodosh me kollare dhe lëkurë të lyrtë nga krimi, këta pederastë pasiv që njohin nënat dhe nuk njohin baballarët se nuk kanë pasur kurrë familje janë pushteti i tretë në Shqipëri në koalicion të ngushtë me islamikët arab.

Nderkaq shëmtia e kësaj parade bulevardeske evropiane, e trupëzuar si gjithmonë në konceptet aristokratike-feudale franceze, e cila nuk u shërua kurrë as nga revolucionet dhe as nga kokat e prera qoftë të mbretit, qoftë edhe të poetëve si Andrè Chenièr, e nderon 14 Korrikun me prezencën e banditëve diktatorë kusarë, që kullojnë gjak 50 vjeçar shqiptar me përfaqesuesin e denjë të kryekriminelit Ramiz Alia. Pseudoshteti shqiptar kalon në euforinë e mbështetjes së politikës ekonomike kurvërore bandideske, franceze evropiane dhe lëshon ne mjediset e Ambasades Francezë krenarinë bandideske. Shqiperinë po e vrasin çdo ditë dhe çdo orë, thjeshtë, përmes premtimeve dhe buzëqeshjeve. Është një zakon Francez ashtu siç vranë me buzëqeshje dhe Themistokli Gërmenjin. Artikujt dhe ulurimat nuk e shpëtojnë Shqipërinë. Fjalë, Fjalë, Fjalë-e përdorur mjeshtërisht nga Noli në Lidhjen e Kombeve, ky varg ideo-shpirtëror –politik i Shekspirit, varros Shqipërinë, nëse vazhdohet kështu dhe Alia, Nano, Berisha dhe kompani do të vazhdojnë të përdorin eskavatorët që të hapin varre sa më të thella.

Mblidhuni ta shpëtojmë Shqipërinë, Mblidhuni këtu, këtu nën Hymnin e Flamurit.

Nga Emigranti

[murik]

Nga eksperienca nuk i lexoj fare keto analiza te personave qe u fillon emri me parashtesat Dr.Pr.Dc. etj
Sot per kuriozitet nisa te lexoj,por nuk shkova dot me larg se dhjete rreshta.
E njejta menyre te shprehuri,pa ide fare,shkrime qe duken shabllon me dhjetra te tjera te llojit.Me pak fjale bjeri se i bi bukur.

[kiniku]

Bla, bla, bla...e bla bla ....Shqiperia, Kosova,edhe bla, bla and bla

Bang, bing, bjeri, bum, Maqedonia, Nano, Fatositras, vrc, vrrrr, trttttt,bla,Mafia, trtttt

Bla,trt,bla,trt,Alija, blablatrttrt,Enver Hoxha, Nexhmije, vrrrr,trt,trus,tras,bam

Keto padyshim edhe i meritojme sepse nuk mundemi dhe nuk kemi dituri per me mire. Kur nuk din dhe nuk mundesh, nuk eshte turp edhe pse te gjithe tjeret qeshin me ne.

Shqiptaria per Politikanet\Patriotet e sotem eshte enderr ne vagine te lagur ku cdo gje rreshqet sipas qejfit (sic themi ne në Kosove).

Popull i lashte fisnik me blue blood (haha) qe vjedh ne cdo cep, brenda e jashte, brenda me shume sepse legjitimojne vjedhjet e tyre, u japin emer, numerizojne me nene e paragrafe.

Popull qe me endje thurr vargje e rreshta te pafund duke etiketuar cdokend, ndersa nuk ngritet te heq kundermimin qe vije nga para dyerve te tije.

Ku po shkon populli Shqiptar?
Askund. Te tjeret po shkojne dikund e ne po i shiqojme te pashprese nga larg sepse nga afer nuk na lejojne. Shqiptaria leviz, ec e vrapon ne vend e ndonjehere prapa por asnjehere para.

Pse? Sepse nuk ka fuqi morale. Nuk ka dije, guxim dhe nuk ka karakter.