2006-a, triumfi i femrave

[vagabondo_nyc]

2006-a, triumfi i femrave

Nga Merkel te Pelosi, Livni, Rice... një armatë e tërë që pritet të ndryshojë botën për mirë

Politika dhe biznesi "njohën" më shumë se kurrë pushtetin e grave


Segolene dhe figura të tjera të njohura femërore u ngjitën në skenën politike të gjitha së bashku, duke ndryshuar në këtë mënyrë rrjedhën e historisë. Në një periudhë më të shkurtër se njëvjeçare, arritën të dalin nga hija e figurës mashkullore dhe të triumfojnë në partitë dhe ideologjitë që përfaqësojnë. Ato kanë mundur të bëjnë për vete zgjedhësit që deri dje nuk e kanë menduar se një femër mund të ishte edhe një drejtuese e mirë, e cila do t‘i dëgjonte me shumë kujdes të gjitha hallet dhe shqetësimet e tyre. Në Gjermani, Francë, SHBA, Amerikën Latine dhe në Lindjen e Mesme janë bërë vendimmarrëset kryesore të shteteve të tyre. Quhen Angela Merkel, prej një viti kancelare gjermane; Michelle Bachelet, Presidente e Kilit që marsin e kaluar; Nancy Pelosi, e sapozgjedhur zëdhënëse e dhomës në Washington; Tzipi Livini që drejton nga janari politikën e jashtme izraelite. Këto ndiqen pas nga ambicia më e madhe, e cila është marrë përsipër nga Hillary Clinton, e cila ka vendosur të drejtojë një nga vendet më të zhvilluara në botë: presidencën e Shteteve të Bashkuara të Amerikës, ku nuk është menduar asnjëherë se mund të kryesohet nga ndonjë femër.

Por të gjitha këto duken se kanë marrë shembull nga ardhja shumë e vrullshme e kohëve të fundit: Segolene Royal. E bukur, triumfuese dhe gjithë feminilitet, kandidatja socialiste ka "shpartalluar" keqas meshkujt rivalë, ka ditur që të qëndrojë gjithmonë në qendër të vëmendjes ashtu si di të bëjë vetëm një divë, ka ditur të mbajë një stil të veçantë në të folur, të zgjedhë gjithmonë fjalët e duhura dhe t‘i sugjerojë botës pyetje dhe ide të reja.

A ka arritur vërtet momenti i grave? Çfarë kanë më tepër dhe ndryshe nga burrat për t‘u përballur me gjërat publike? Kjo gjë ka ekzistuar prej kohësh apo është një risi e cila përqafon edhe këtë grup? Përse shoqëria e sotme preferon më tepër një kandidate nënë se një kandidat baba?

Cilat do qofshin përgjigjet, një gjë është e sigurt se nëntë gratë që përmendëm më parë të cilat mbajnë poste të rëndësishme nuk do të kalojnë pa u vënë re ashtu si dikur ka ndodhur me koleget e tyre, Margareth Thatcher dhe Golda Meyer. Nëntë gratë publike dolën nga qetësia që i karakterizon me një palë të theksuar të fundit zyrtar, me ndonjë lifting dhe disa foto artistike, si dhe filluan të përdornin dy armë të padukshme: feminilitetin për të goditur dhe empatinë për të kuptuar. Pas një udhëtimi të gjatë, i cili ka zgjatur në kohë për breza me radhë, pas barazive që kërkonin me çdo kusht dhe pas "krahasimit" të hapur duket se më në fund, ato mund të jenë vetvetja edhe në pushtet.




Për këtë gjë u vjen në ndihmë një kulturë e përgjithshme, një shoqëri e cila sa vjen e bëhet më konkurruese dhe që kërkon një demokraci direkte. Në periudhën e fushatës, politikanët luajnë me imazhin e tyre(me anë të imazheve të rregulluar që shfaqen çdo darkë në TV) duke u munduar që të transmetojnë te publiku më të mirën e tyre. Këtë gjë e ka kuptuar mirë edhe Segolene Royal, e cila ka injoruar ikonat e vjetra ideologjike të socializmit dhe ka prezantuar një slogan, të cilin e ka pagëzuar si "dëshira e së ardhmes", si dhe ka qëndruar në kontakt të vazhdueshëm me shumë njerëz, kontakte të cilat i kanë shërbyer për të njohur më mirë problematikën dhe dëshirat e tyre.

Atyre të cilët e kanë akuzuar për populizëm, ajo i është përgjigjur: "Pardon, por unë jam në sintoni të plotë me kërkesat që parashtron shoqëria".

Në një ese të disa viteve më parë "Feminizmi", Claudia Mancina tregon e bindur se "gjëja e vërtetë" që gratë kanë, i përket eksperiencës së lindjes, kujdesi për trupin dhe ndjeshmëria e tyre nuk merret vetëm si një funksion natyror, por si një eksperiencë etike. Kjo shpjegon edhe faktin, sepse ato mund të jenë lidere të shkëlqyera në një eksperiencë politike. Studiuesja e filozofisë shpjegon se "ato janë pika e referimit më e mirë për sa i përket krijimit të marrëdhënieve njerëzore, ato dinë të përballojnë dilemat e shumta që i vë përballë jeta, kalojnë prova shumë të vështira, por ndihen të vlerësuara nga pasardhësit e tyre. Duke vënë re se ato janë kaq të afta në një detyrë kaq të vështirë si lindja dhe rritja e mirë e liderëve të mundshëm, ato mund të përballojnë fare lehtë ambiciet politike". Nëse do të mendonim një shoqëri pa përkujdesjen e figurës femërore, gjithçka do të ishte kaos, nuk do të kishte edukim, dashuri dhe përkushtim. Burrat e kanë kuptuar rëndësinë e këtyre të fundit dhe u kanë kaluar atyre të gjitha detyrimet familjare që ata të mund të zhvillojnë të qetë karrierën e tyre politike. Kështu që për një moment të vetëm po të mendonim këtë gjë, atëherë mund të thoshim me siguri se forma që i japin pushtetit deri më sot burrat, është në Perëndim. Këtë e dëshmon edhe Jacques Genereux, politolog francez, i cili në librin e tij të fundit: La Dissociete" analizon krizën e politikës. Ndërsa për fenomenin Segolen thotë: "Ekziston një krizë e fortë për sa i përket besueshmërisë që japin burrat në varësi të klasave politike. Ardhja e një figure femërore të bën të mendosh për rifitimin e një prokure. Zakonisht votohet për dikë që ne mendojmë se do të mundë të na dëgjojë dhe të na mbrojë. Sot bota të frikëson dhe duhet që në krye të qëndrojë një figurë shumë besuese. Situata nuk është kaq e rëndë, por në mënyrë të pandërgjegjshme ne kërkojmë krahët e një nëne që të na sigurojë dhe të kujdeset për ne".

Babai, në një farë mënyre, e ka humbur rolin e referuesit që e ka karakterizuar në shoqëri. Elene Pulcini, e cila shpjegon filozofi sociale në Universitetin e Firences është pjesërisht dakord me këtë tendencë: "Mendoj se është momenti i duhur për kandidaturat femërore, sepse politika ka gjithmonë nevojë për simbole dhe nëse kjo do të mungonte, nuk do të kishte demokraci. Dikur pushtetin ua kemi atribuuar meshkujve, por kjo nuk është e prerë me thikë. Gjërat mund të ndryshojnë dhe mendoj se ka ardhur për ta bërë këtë ndryshim".

Qëndrojmë te thjeshtësia dhe natyrshmëria që e karakterizon Segolene Royal, e cila mungon te protagonistët e momentit. Vështirë të gjesh pak feminilitet tek Angela Merkel apo në karakterin e Tzipi Livni.

Kush do ta imagjinonte Hillary Clinton në rolin sigurues të nënës së kombit? Aktualisht, zonja mendjemprehtë ka filluar që të shfaqet pothuajse seksi për imazhin e saj elektoral.

Ndërsa Nancy Pelosi përbën një rast unik. Ka sjellë në jetë pesë fëmijë në gjashtë vjet. Edhe pse duhet të jetë në dijeni të tendencës së fundit amerikane, e cila e vlerëson të qenit femër vetëm si një aftësi produktive. Bankat dhe ndërmarrjet që kanë të punësuara femra (të cilat marrin një periudhë pushimi për shkak të shtatzënisë) mendojnë se periudha e paspushimit është burimi më i madh intelektual. Mamatë e reja kthehen në punë me një bagazh eksperiencash emotive, të cilat do t‘i shërbejnë pozitivisht në punën e saj. Kjo eksperiencë do të ndikonte më pozitivisht nëse ajo do t‘i futej politikës. Vlerat, të cilat karakterizojnë femrat janë të mëdha si: feminiliteti, empatia, përkujdesja ndaj të tjerëve dhe këto bashkohen me interesin publik, ku rëndësi shumë të madhe ka kuptimi i fjalës shtet. Për këtë duhet të jetë e sigurt, Bachelet, e cila në Kili ka nisur një "epokë" të re. Ajo ka zgjedhur 10 gra ministre dhe thotë me siguri: "Kur një grua i hyn politikës, është gruaja ajo që ndryshon. Por nëse shumë gra hyjnë në politikë, atëherë është politika ajo që ndryshon për mirë". Një gjë mund të thuhet me siguri, se femrat janë gati për të pranuar sfidën që u ofron pushteti dhe ky fenomen ka filluar të përhapet në shumë vende të botës. Disa nga këto po japin prova shumë të forta për këtë gjë, duke provuar fatin e tyre edhe në vendet ku historikisht janë udhëhequr nga figura mashkullore. Janë të zgjuara, kanë vullnet dhe kurajë të madhe për të çuar përpara një shoqëri të lodhur dhe të pashpresë që ka nevojë për një ndryshim të madh material dhe simbolik. Nuk na mbetet gjë tjetër, veçse të shpresojmë te to...

Iluzioni Royal


Filozofja franceze, Elisbeth Baditner, shprehet shumë optimiste për gratë në pushtet


Elisabeth Baditner, thonë se për të pasur sukses sot është më mirë të jesh femër...

Është e vërtetë se të qenit femër përbën një avantazh shumë të madh. Megjithatë, kjo nuk ka ndryshuar asgjë na ligj.

Përse, sipas jush, është më e lehtë të bësh politikë nëse je femër?

Sepse gratë sot kanë shumë gjëra të reja për të treguar. Gjatë gjithë fushatës së Partisë Socialiste, kur u kërkoja militantëve të thoshin për kë do të votonin, ata përgjigjeshin: "Segolene Royal, sepse është grua" dhe më pas shpjegonin "kemi votuar për të majtën, sepse kemi provuar të djathtën, tani e kanë radhën të vihen gratë në provë. Mendoj se edhe po të kishte një figurë të re të Partisë Socialiste sërish nuk do ta votonin nëse në lojë do të ishte një femër. Sepse nga natyra, femrat janë më të dashura, dinë t‘u qëndrojnë afër njerëzve dhe janë më paqësore. Shoqëria sot preferon më shumë një mama se një baba në këto lloj postesh.

Por ndonjëherë duhet pranuar se pushteti ndikon negativisht te feminiliteti. Duke qenë se femrat vihen në konkurrencë të fortë me meshkujt, ato e harrojnë butësinë që duhet të karakterizojë një femër dhe në shumicën e rasteve luftojnë brutalisht si meshkujt, sepse dihet që pushteti është brutal. Megjithatë, kjo është e vetmja anë që rrezikohet. Por duhet gjithsesi...Çfarë do të ndodhte nëse nuk do të sakrifikonim fare pak?!

Gazeta Shqip