U2 - 25 Vjet Rock'n'rroll

[StormAngel]

"How to dismantle an atomic bomb" është një ndër albumet më të mira të këtyre viteve të fundit.

[KaLTerSi]

Cdo album i U2 ka qene sukses.
Jane thjeshte te pakapshem, talenta.

[Dr Rieux]

Kenget me te preferuara oer mua nga U2 jane Unforgettable Fire, New Year's Day dhe Sunday Bloody Sunday. Kjo e fundit me duket se eshte zgjedhur balada me e mire e te gjithave koherave nga VH1.

I can't believe the news today,
I can't close my eyes and make it go away.
How long, how long must we sing this song?
How long? Tonight we can be as one.
Broken bottles under children's feet,
Bodies strewn across a dead end street,
But I won't heed the battle call,
It puts my back up, puts my back up against the wall.

Sunday, bloody Sunday.
Sunday, bloody Sunday.

And the battle's just begun,
There's many lost, but tell me who has won?
The trenches dug within our hearts,
And mothers, children, brothers, sisters torn apart.

...

[Asriana]

Mua nga ky grupi U2 me pelqen shume kenga me titull ''ONE'' kenduar nga U2 & Mary. J.Blage eshte nje kenge e mrekullueshme

[flurans ilia]

U2 - 25 Vjet Rock'n'Rooll



Ishte Larry Mullen Jr. (i lindur në Artan të Dublinit verior më 31 tetor 1961. Baterist) në moshën 14-vjeçare, që afishoi një lajmërim në murin e shkollës së mesme Mount Temple në Dublin (Irlandë) 1976, ku kërkonte partnerë në formimin e një bande muzikore me natyrë rock'n roll. Katër persona ju përgjigjën thirjes së tij, vëllezërit Dick dhe Dave Evans-The Edge (David Howell Evans i lindur në Barking në lindje të Londrës më 8 gusht 1961. Kitarist), Paul Hewson-Bono (Paul Hewson i lindur në Dublin më 10 maj 1960. Këngëtar) dhe Adam Clayton (Adam Clayton i lindur në Oxford më 13 mars 1960. Kitar bass).
Grupi u pakëzua me emrin Feedback. Pas largimit të kitaristit Dick Evans për një tjetër grup, Feedback do të ndryshonin emër për The Hype që mori një sukses të menjëhershëm në vitin 1978 duke fituar konkursin e talenteve të reja në qytetin e Limerick. Vetëm disa minuta përpara konkursit ishte ideja e basistit Adam Clayton që The Hype të ndryshonin përfundimisht emër për U2. Gjatë viteve '60-'70 termi U2 ishte i njohur në hapsirën social-politike botërore të luftës së ftohtë me ndodhinë e 1 Majit 1960 kur piloti amerikan Francis Gary Power ishte rrëzuar me aeroplanin e vet U-2 sepse kishte shkelur hapsirën sovjetike për qëllime spiunazhi. E kush e dinte që disa dekada më vonë kjo histori do të harroej por emri i saj do të hynte për mëse 25-vjet në historinë muzikore të Rock'N Roollit. Në shtator të vitin 1979 është menaxheri i përgjithshëm (edhe sot) Paul McGuinnes që mer ndër duar drejtimin financiar dhe organizativ të grupit me regjistrimin e diskut të par LP (dymbëdhjetsh në atë kohë) të titulluar U2-3 që përmban tre këngë: Stories for Boys, Boy-Girl, Out of Control. Disku menjëherë njeh sukses në rrethet lokale në Irlandë aq sa në dhjetor U2 për të parën herë prezantohen në Londër ku nënshkruajnë edhe kontratat për dy albumet e tyre të parë BOY (1980) dhe OCTOBER (1981). Por do të ishte albumi WAR (1983) vepra e tyre e parë që hapi portat e një suksesi të jashtëzakonshëm botëror. Kënga Sunday Bloody Sundy e frymëzuar nga masakra e 30 Janarit 1972 në Derry (Irlandë) ku 13 irlandez të pafajshëm gjetën vdekjen si pasoj e bombardimit të pilotëve anglez, edhe sot ka një kumbim muzikor, literal dhe politik me nota rrënqethëse. Kënga New Year's Day poetikisht ngelet një nga himnet muzikore që edhe sot ka freski që e shpunë opinionin kritik drejt konkluzionit: U2 të frymëzuar muzikalisht dhe të angazhuar politikisht, me një këngëtar-poet ngrohtësisht tërheqës, një kitarist veçanërisht të ndieshëm dhe me rritmin më eksploziv të kohës (bateri-kitar bass) kanë shënuar epokë në historinë rock aq sa me plot gojë ngelen ikona e vetme dhe grupi më i vlersuar i viteve '80". Nën këtë atmosferë u shfaqën edhe albumet e një pas njëshme që pasuan më tej: UNDER A BLLOD RED SKY (live 1983) , THE UNFORGETTABLE FIRE (live 1984) , WIDE AWAKE IN AMERICA (live 1985) për të mbëritur tek kryevepra e tyre e dytë muzikore albumi THE JOSHUA TREE (1987) që ka ngelur nga sondazhet e kritikave si një nga albumet më të vlersuara në rock-history. Ky album është një zbulim i ritmeve prej të cilave ka lindur muzika amerikane dhe në veçanti rock'n'roll. Me këngë të tilla që gjithkujt i kanë ngelur në kujtesë si: With or Withaut You, Where the Streets Have no Name, I Still Haven't Found What I'm Looking for. Duke vazhduar në kërkimet e tyre rrënjësore muzikore njëkohësisht U2 janë vlersuar si rizbulues të vlerave kulturale amerikane. Në këtë atmosferë është ndërtuar albumi RATTLE AND HUM (1988) që evokon figura të tilla si Elvis Presley, Bob Dylan, apo B.B.King. U2 ngelen grupi më largpamës në showbisnes dhe në industrinë botrore muzikore për këtë fakt janë ende në skenë edhe sot. Në përfundim të viteve '80 Bono pat deklaruar në një nga koncertet e fundit se grupi do të ndryshoj strukturën dhe stilin muzikor në vigjilje të viteve '90. Ashtu ndodhi. Bota po ndryshonte dhe së bashku me të edhe muzika. ACHTUNG BABY (1991) shënon kthesën më të fortë në karierën e tyre. E kush nuk i njeh balada të tilla si One, So Cruel, Love is Blindness apo ritmet ekstreme të Zoo Station, The fly, Mysterious Ways, Even Better Than the Real Things, etj. Djemtë e Dublinit shndërrohen në milionerë dhe zënë vendin e dytë në industrinë Irlandeze. Albumet e mëtejshme ZOOROPA (1993) dhe POP (1997) janë jo vetëm triumf komercial në fushën e arenave dhe stadiumeve, showkoncerteve gjigande të papara asnjëherë më parë në industrinë e muzikës, por edhe albume provokativ në të njëjtën kohë. THE BEST OF 1980-1990 (1998), THE BEST OF 1990-2000 (2002), janë përmbledhjet e kësaj pune mëse njëzet vjeçare. Ndërkohë që albumi ALL THAT YOU CAN'T LEAVE BEHIND (2001) padyshim shënoi një rikthim të ri novatorues përher të freskët të U2 në origjinën e vërtetë të tyre që është rock'n'roll.
Jam shumë me fat që në 28 Maj 2001 në Center Molson të Montrealit (Kanada) munda për herë të parë në jetën time të shikoj dhe brohoras Elevation Tour 2001 nga legjendarët U2. Koncertin mundet ta quaj një natë magjike nga të rrallat që ndodhin dhe kam kaluar. HOW TO DISMANTLE AN ATOMIC BOMB (2005) është albumi më i ri i këtyre veteranëve që nuk e pranojnë sfidën e moshës dhe vazhdojnë të dominojnë skenat botërore. U përpoqa të gjithë këto kohë të gjej bileta për koncertin e tyre në Boston në tetor 2005 por biletat gjithandej janë të shitura. Bëhet fjalë për koncerte me më tepër se 20-25 mijë shikues. Me një diferencë prej gjashtë muajsh nuk gjen dot bileta. Nuk është ndonjë çudi e madhe sepse sapo ju kemi folur për legjendën e quajtur U2.

Përgatiti.Ilia

[flurans ilia]

BONO - Gjysëm Shenjtor dhe Gjysëm RokStar




Paul Hewson është i lindur më 10 Maj 1960 në Dublin Irlandë. I ati Bobby ishte punonjës poste dhe i përkiste besimit katolik. E ëma Iris shtëpiake, protestante. Kështu thellë brenda dyzimit të krishterë lindi Bono që më tej gjer në ditët tona do të ngelet një ikonë roku, rrebelues, poet, këngëautor, aktivist shembullor në trajtimin e problemeve ndërkombëtare, besimtar dhe humanist i njohur. Në moshën katërmbëdhjet vjeçare mori goditjen e parë nga jeta me vdekjen e nënës së tij. Kthetra e fatit jetësor krijoi shqyerje evidente në shpirt të djalit adoleshent i cili shndërohet në punk dhe fillon jetën e rrugëve të Dublinit por njëkohësisht fillon të mësojë se si të shkruaj sidomos në vargje që më tej do të bëheshin edhe platforma e këngëve të grupit U2. Por sot të dashur lexues do ju rrëfejmë një anë tjetër të medaljes.
Gjithçka filloi në vitin e largët 1984 kur U2 morën pjesë aktivisht në Band Aid dhe Live Aid (ideator dhe inisiator i të cilave ngelet legjendari Bob Geldof) dhe prej aty me plot sukses filluan ta shndërojnë makinën e industrisë muzikore në një armë në funksion të humanizmit dhe problemeve që ka bota. Menjëherë pas këtyre koncerteve (1984) Bono dhe gruaja e tij Alison Stewart (aktiviste-feministe e njohur me të cilën janë të martuar që prej vitit 1982 dhe kanë katër fëmijë) shkojnë në Etiopi ku dhe me formacionet e kryqit të kuq punojnë vullnetarisht për gjashtë javë resht në trajtimin dhe ndihmesën e foshnjave të atjeshme të rrezikuara nga vdekja e sëmundjeve, urisë, skamjes dhe mjerimit. Nga kjo përvojë Bono do të kujtoj : Ndërsa ecën jashtë tende nëpër kamp, është i tmershëm numri i fëmijëve të vdekur dhe të braktisur. Akoma më keq kur babai i fëmijës afrohet dhe përpiqet të të japi fëmijën e vet nën fjalët: " Merre, merre fëmijën tim sepse po të jetë i yti ka për t'i shpëtuar vdekjes"
Që nga ky moment figura e Bono-s do të jetë e pranishme gjithandej në vijën e parë të artistëve më progresiv. 1983 - kënga "Sunday Blody Sunday" denoncon problemin Irlandez. 1984 - del në qarkullim disku "Sun City" i Artistëve të Bashkuar në turne boteror kundra regjimit të aparteidit në Afrikën e Jugut, ku U2 janë në rreshtat e parë me këngën "Silver and Gold" totalisht një demaskim i shfrytëzimit të skllavëris së kohës. 1984- kënga "Pride" (in the name of love) i përkushtohet Martin Luther King i vrarë në atentat të tipit racist për hir të bindjeve të veta liberale në raport me të drejtat humane. 1987 - të tjera shpërthime politike-sociale në muzikë me këngët "Bullet The Blue Skye" dhe " Mothers Of The Disappeared" protesta kundrejt regjimit të Reganit ne raport me politikën e shfrytëzimit në Salvador dhe Nikaragua. Këtu lindi edhe grupimi tjetër i Artistëve të Bashkuar për çështjen e Amnesty International së bashku me Sting, Lou Reed, Peter Gabriel, Bob Dylan, Bob Geldof, etj. Grupim ky për të cilin Bono do shprehej: Diçka e tillë si Amnestia Ndërkombëtare është vërtetësisht një organizim nga e djathta në të majtë, nga drita në hije e filozofisë së politikës, është gjithshka në raport me të vërtetën dhe vetëm të vërtetën , në nivelet më të larta. Nocioni i faktit se ekzistonë ende edhe sot (viti 1987) një masë njerëzish që torturohen në mënyrë naziste, është eventualisht një e vërtetë për të cilën po luftojmë. 1989- 1995 janë vite të demaskimit të shoqerisë së konsumit dhe boshllëkut të shoqerisë të pashpirt të tregut, vite të ndryshimeve të mëdha gjeopolitike në hartën e Europës me rrëzimin e Murit të Berlinit e më tej me ngjarjet e Ballkanit tonë të mundimshëm me luftën e ish Jugosllavisë. Bono erdhi në Ballkan duke vizituar në 31 dhjetor 1995 bibliotekën e djegur të Bosnias. Aty lindi ideja e dhënies së një koncerti për të ndaluar gjakderdhjen dhe ndihmuar popullsinë civile por fatkeqsisht lufta ishte në kulmin e saj dhe një ide e tillë ishte e pa mundur. U desh të vinte viti 1997 ndërsa e bukura Mis-Sarajevo Inela Nogiç i dërgon një ftesë me fax Bono-s ku e fton të rivijë në Bosnia.
Shtatori i vitit 1997 në Kosovo Stadium të Sarajevos shënon një nga pikat më nevralgjike ku muzika ndërthuret si asnjëherë më parë me elemente politike, luftën, klithjet humane për liri dhe barazi. Dhjet mijë trupa të Kombeve të Bashkuara mbronin të rrethuar stadiumin nga ndonjë bombardim i mundëshëm serb. Ky koncert nuk ka ngelur vetëm në historinë e rokut por është i momenti artistik më i spikatur në historine e Ballkanit. Dy-tre vjetë më vonë ndërsa shpërtheu lufta e Kosovës sekuencat e videos së këngës " Miss Sarajevo" duet me Luciano Pavarotin (kompozuar nga bashkpunimi me një nga figurat më madhore të mbas-skenës produktive të U2, Brian Eno ) do të ngelet edhe sot një himn kushtuar paqes dhe bukurisë humane nën komentin e tyre: Kjo këngë ka në vetvete elemente më tepër surealistë (si vet lufta) se sa në të vërtetë ne jemi përpjekur të bëjmë në këtë kohë në realitet. Ata (popullsia e Bosnjes) e bënë festimin e Miss-it të tyre në bunker ! Ata e ruajtën bukurinë humane në zemër të konfliktit gjakderdhës duke i treguar indiferencës së botës gishtin e mezit me nënteksin "Ndoshta Ju na keni harruar, por Ne jemi ende në jetë, në paradën tonë të bukurisë që mbijeton!"
1998 - Bono me shokët e vet e gjejmë në Santiago të Kilit teksa ringreh edhe njëhere problemin e familjeve të personave të zhdukur nga diktatura e Pinoçetit. 1998 - përsëri në qendër të diskutimit të konfliktit Irlandezo-Verior në Belfast. 1999- takohet me shkëlqesinë e tij Papa Gjon Palin ku diskutojnë problemin e ndihmave humanitare për botën e tretë. Viti 2000 e gjen Bono në tryezën e bisedave politike për shlyerjen e borxheve të botës së tretë si dhe rihapjen e problemit Afrikan. Ish presidenti Bill Clinton do të kujtojë: Asnjëherë nuk kam për ta haruar kur sekretari (Lawrenc) erdhi në zyrën time dhe më tha "Zoti President a e njihni një person të çuditëshëm të veshur me bluxhins dhe bluzë rokeri, që m'u prezantua me një emër të vetëm (Bono), që kishte në kokë ide interesante. A dini diçka për të?" ...

Ndërsa Paul O'Neill ish-sekretari i thesarit të shtetit Amerikan do të kujtojë: Refuzova të takohem me të në fillim. Mendova se do të ishte një pop-star që donte të shfrytëzonte pozitën time. Por mbas nëntëdhjet minutash diskutim kuptova se kam të bëjë me një njeri serioz. Dikë që thellësisht është i proekupuar kundrejt angazhimeve të veta sociale. Dhe e dini çfarë ? Bono është jashtzakonisht i përgatitur dhe i vendosur për këtë problem.
Vet Bono shprehet: Poezia nuk mundet të bëjë asgjë. Jam i lodhur duke ëndëruar. Kështu po e jetoj momentin. Përngjan e gjitha kjo me faktin e të paturit sukses dhe të rendësh më tej pas tij. Gjithçka që mundet të them për U2 është fakti se ata janë në kërkim të të pamundurës me këngët e tyre. Politika është arti i së mundshmes. Janë dy gjëra tepër të ndryshme dhe jam i kacavier në mes të të dyjave tashti. Shndëroj në muzikë gjëra të cilat nuk më lënë të bie në gjumin e lirisë time personale. Mësova për Amerikën e Jugut nga këngët e grupit punk-rock the Clach. Të qenit aktual e mësova nga grupi the Sex Pistols. Por kjo është një kohë tepër e largët nga ditët tona ku jam duke negociuar me Kongresin Amerikan dhe partnerë Evropiano Perëndimorë si dhe vendet e tjera të zhvilluara për problemet e botës së tretë dhe Afrikës. Nuk është e thjeshtë. Muzika nga njëra anë ka rolin e saj sepse ngre emocionalisht njerëzit rreth e qark. Por shpesh nuk është e mjaftueshme. Bota shndërohet me forcën e mëndjes e më tej me atë të zemrës...
Bono është i pari dhe i vetmi rok-star i rekomanduar për çmimin Nobel të Paqes. Një kontraditë por edhe përputhje perfektshmërisht evidente kjo me vargjet e këngës së tij "Peace on Hearth"



I sëmurë nga lutjet
Jam i sëmurë nga dhimbja
I sëmurë duke dëgjuar përsëri, përsëri
Që një ditë Paqja mbi Tokë do të vij

Përgatiti: F. Ilia