per shpirtin tuaj

[xnjeri]

Anijembytja


Dallgët e detit e kishin bartur të vetmin të mbijetuar të një anijeje të përmbytur në një ishull të vogël dhe të pabanuar.

Ai i lutej zellshëm All-llahut për shpëtim, dhe çdo ditë e vështronte horizontin për ndihmë por askush nuk lundronte andej...

I rraskapitur, ai më në fund arriti ta ndërtoj një kasolle me drurë të sjellë nga deti për tu strehuar dhe për t’i ruajtur disa gjëra që i kishte me veti.

Por një ditë, pasi që u kthye prej kërkimit për ushqim, ai e gjeti “shtëpinë” e tij të vogël duke u djegur ndërsa tymi ngjitej lart në qiell. Më e keqja kishte ndodhur, ai i kishte humbur të gjitha. Hidhërimi dhe mjerimi e kishin tronditur atë.

“O All-llah, përse ma bëre këtë!” - bërtiti ai. (Koment: Shumë njerëz përdorin fjalë të tilla. Mbaje në mend se kurrë nuk duhet ta pyesësh apo ta kundërshtosh vullnetin e All-llahut).

Herët në mëngjesin e ditës së nesërme, ai u zgjua nga zhurma e një anijeje që po lundronte drejt ishullit. Anija vinte për ta shpëtuar.

“Si e ditët që unë jam këtu?” - pyeti njeriu i lodhur shpëtimtarët e tij. “E pamë sinjalin tënd të tymit” - u përgjigjën ata.

Është gjë e lehtë të dëshpërohemi kur gjërat shkojnë keq. Por s’duhet ta humbim shpresën sepse All-llahu është në përkujdesje të jetëve tona bile edhe në mes të pikëllimit dhe vuajtjes sonë.

Mbaje në mend se, herën tjetër kur të të digjet kasollja jote e vogël, ajo mund të jetë një sinjal i tymit që thërret Mirësinë e All-llahut.

(Përcjelle këtë tregim të tjerëve. Kurrë nuk dihet... ndoshta dikush sot ka nevojë për këtë tregim.)

Mesazhi 2005 (Tetor)