Postuar mė parė nga
ildushja
Ardit,
Fillimisht dua te te them urime per temen. Ne qe jemi emigrant te gjithe e kemi menduar, rimenduar, e kputur trute me kete pyetje.
Nuk dua te them qe ti e ke gabim qe mendon keshtu, fundja fundit ti nuk na ke dhene ne fakte apo arsye, thjesht shembuj shoqerie.
Po filloj pra ti pergjigjem pyetjes tende.
Kam rreth 10 vjet ne USA. Kur kam ardhur kam qene 11 vjece, e cila te tregon qe pak a shume jam rritur ketu por femijerine e kam bere ne Shqiperi.
Kur erdha ne fillim ndiesha e vetmuar, e humbur, qaja perdite, shkruaja ditar qe pas nje fare kohe t'ja dergoja shoqerise. Shkruaja letra per shoqet dhe shoket e mi te afert ne Shqiperi, mbaja kontakt duke telefonuar etj etj.
Jeta ketu me dukej KOT. Skishte femije neper lagje duke luajtur sic isha mesuar ne TR, shikoja prindrit qe punonin pune me te keqia, vinin ne shtepi ne orare te ndryshme, nuk haej me darka sebashku... etj etj. (Mendoj se deri tani kete e kam te perbashket me pak a shume c'do emigrant).
Nejse pas nje fare kohe mesova gjuhen, bera shoqeri, mesova rruget deri te parku e me the te tashe. Femi muhabeti, keto kishin rendesi atehere, shoqeria, lojrat dhe shkolla.
Sado qe u "amerikanizova" dhe nuk isha me e vetmuar, un nuk e krahasoj sot femijerine e Shqiperise me kete ketu.. ketu te jesh femi nuk e kupton qe je, eshte jete makaber.
Gjithsesi vazhdojme ne vitet e tjera... kur mbusha 16 vjec fillova punen. Kur flisja me shoqerine ne telefon nuk besonin qe kisha filluar pune, lere mo kur ju thoja c'fare pune. Ska mundesi thonin!
Pas nja nje viti mblodha leket dhe shkova ne Shqiperi per here te pare pas 5-6 vitesh pasi e kisha lene ate.
Nuk e ke idene si mu knaq zemra kur zbrita, zhurma, era, pluhuri i Tiranes... me beri me tummy butterflies, sikur kisha rene ne dashuri, jo sikur po kisha rene. O zot... nuk me dukej vend me i bukur ne bote!! U knaqa... dilja bridhja... coesha ne 5 te mjesit te beja dush e pastaj vrapoja ne shpi ne 3-4 masdite te beja dushin e dyte te dites. LoL...
Qe ti bie shkurt, per pushime ja kalova shkelqyeshem. U cmmallengjeva, brodha qyteteve, lokaleve, u nxiva ehuuuuuu jete bosi!
Kur u ktheva ne USA pas pushimeve ndkenja nje boshellek.. isha si e humbur per ja 1 muaj... gje qe i ndodh kujtdo.
Pastaj shkova prap per pushime... etj etj..
Keto ti shkruajta qe ti vet te krahasosh veten tende me eksperiencen time, mbase dhe mendimet e mia gjate ketyre viteve.
Qe ti pergjigjem pyetjes tende...
Si vendi jot nuk ka, nese vendi jot do kishte kushtet e duhura.
Gjerat me elementare: Uje, drita, ushqim, familje, shoqeri, pune, shkolle.
Ja mire ke familje, po s'ka shoqeri. Ose ke shoqeri po ske familje.
Zeje se gjete pune te mire me mik, te rrofte puna... s'ke uje tamam. S'ke drita kur ti dush... ushqimi i skaduar, ilacet e skaduara.
Kujton ti se nuk kemi ne qef te kthehemi aty ku jemi rritur? Te bejme nje jete te mire andej...
Apo te duket vetja me i zoti se te tjeret? Nese po, atehere mendoj qe s'ke nevoje te degjosh c'fare kemi per te thene, ik beje.
Une vete e kam menduar kete jetesen ne Shqiperi dhe ne fakt nuk do ishte ide e keqe po te isha bose... biles.. pres per diten qe t'me bier ai lloj leku ne dore qe te shtroem mire aty.
Po dhe te shtroesh se di sa do te te zgjasi.. varet nga politika, varet nga c'te pjellin. Sot e ke shpin ti, diten tjeter t'vin te nxjerin me zor.
Nejse... se di a me kuptove... mbase nje dite do te kthehem dhe do kisha shume qef qe familjen ta krijoja andej, te rrisja femijet adnej te pakten, po tani per tani eshte e veshtire te thuash PO plotesisht pa menduar qe as dush nuk ben dot rehat.
Krijoni Kontakt