Filozofia mbi vdekjen
Vdekja eshte njera nder preokupimet me fundamentale te ekzistences
njerzore.Kjo ngase vdekja qendron vazhdimisht si nje shpate mbi
koken e qdo gjeje njerzore,individit,vlerave,shteteve,popujeve dhe
vet qytetrimeve.
Ajo eshte treguesi me i qart,me themelor i faktit qe jemi rober te
pa shpres te kohes kozmike dhe asaj historike.
Koha i gelltit gjithmone bijet e vet-thoshin greket e lashte.
Njeriu njehere pat tentuar ta sfidoje kete fakt dhe deshtoi madje
duke humbur eshte qetesin dhe lumturin e jetes.
Qe nga atehere vetem tani vone zhvillimi i papare i shkencave
bioteknologjike ka marr guxim te shtroje pyetjen fillestare te
njeriut mbi mundesin e "vdekjes se vdekjes".
Qytetrimet dhe njerzit gjithemon jan perpjekur te kuptojne
vdekjen,semantiken e saj,dikush eka pare ne te te keqen absolute e
dikush te miren absolute.
Njeriu eshte qenje per te vdekur thoshte Sein Zum Tode metafizicient
i fundit perendimor.
Kulturat shpesh jan diferencuar ne baze te diversiteteve mbi
kuptimin e vdekjes,pati mendimtar qe pan ne te burimin e vet
religjioneve.
Ne shoqerin bashkohore,te globalizuar ky diversitet i permendur mund
te shihet ne ngjarjet politike aktuale ku shquhet tensionimi i madhe
i relacioneve ne mes botes Islame dhe asaj Perendimore.
Ky tensionim arriti kulmin me fillimin e luftes mes Perendimit dhe
Al-Kaides kur nga ana e SHBA-se eshte ngritur flamuri i vlerave dhe
idealeve te iluminizmit kurse Al-Kaida dhe Talebanet ngriten
flamurin e Xhihadit.
Pra lufta vetvetiu nuk u shpall per interesa ekonomike apo politike
por thjesht ne mbrjtje te vlerave kulturore.
Ndoshta e gjitha kjo ishte sa per te mbuluar motivet e verteta.
Por ne nje aspekt tjeter kjo lufte evidentohet edhe si lufte ne mes
vlerave kulturore te ndryshme,pavaresisht motivet tjera te maskuara
me sllogane dhe fraza ideologjike
Nje gje e tille ne doktrinat dhe taktikat luftarake qe palet
operacinalizojne per te demtuar njera-tjetren.
Pra ketu kemi dy lloje te menduarit filozofik te vdekjes
-iluminizmi dhe
-sakrificizmi
Kjo e para e cileson vdekjen si te keqe absolute,si hiq absolut si
absurditet.Vdekja eshte fundi i te gjitha vlerave dhe pas saj eshte
vetem bota e hiqit.
Kjo metafizik e shtyne individin perendimor ne pozite te
individualizmit politik dhe social.
Ai thot se une jam une dhe per te sakrifikuar jeten per shoqerin dhe
shtetin apo edhe ndonje ideologji te caktuar do te thote marrezi.
Ndoshta askush nuk e ka artikuluar me mire kete filozofi te njeriut
perendimor se sa filozofi amerikan nga Universiteti i Harvardit
Robert Nozik i cili ne librin e tij mjaft ndikues
"Shteti,Anarkia,Utopia" thote se nuk ka shoqeri por vetem individe.
Krejt e kundert eshte mendimi filozofik i botes lindore apo me mir
then e Islamit.
Muslimanet nuk kan teknologji balansuese me amerikanet.
Arma me e fuqishme e tyre eshte sakrifica vetevrasese per ta demtuar
armikun.
Kjo taktike kjo doktrine luftarake eshte rrjedhoje e metafizikes
islame mbi vdekjen.
Ne islam individi nuk eshte vlera supreme.
Perkundrazi individi si koncept vlerore ne Islam renditet nder
nivelet me te uleta te piramides vlerore te shoqerise.
Ky kuptim qendron ne faktin se individi mysliman te jete ne funksion
te Zotit apo bashkesis fetare.
Edhe vete fjala "islam" e ka kuptimin e nenshtrimit ndaj Zotit te
Madheruar.
Nderkaq vdekja nuk eshte e keqja absolute,hyrja ne boten e asgjes
por hyrje ne nje bote te vlerave me te larta se sa qe jane vlerat e
kesaj bote qe jetojme.
Kjo bote e vlerave me te larta eshte bota e perjetesis Xhenetit
(parajeses)pran Zotit (Allahut)
Pėrgjigju Duke Cituar
Krijoni Kontakt