Nga Pirro Prifti
Mezi presim të shohim gërr-mërr-istat e ardhur nga të tërë anët e Shqipërisë.Që nga gërxhet e Tepelenës e deri në bjeshkët e copëtuara nga sopatat e Pukës e të Malësisë së Madhe, që nga rrugët gropa- gropa të Fierit “socialist“ e deri në Tiranën ku gëlojnë ylberistët dhe karafillakët tashmë që kanë mbushur moshën e pensionit, e deri nga të gjitha anët e Shqipërisë të cilën e shamë dhe e kritikuam sepse komunizmi i mbushi me bunkerë e tani me të njëjtën çimento e hekur duke zënë tokat e bukës, duke bllokuar kanalet e shkarkimit të ujërave për të ndërtuar pa respektuar as din as imam, zbresin me ngut ashtu si dhe para disa viteve kur mezi prisnin të futeshin në pallatin e kongresit të PPSH-së për të dëgjuar e për tu matufepsur nga zëri hipnotizues i udhëheqësit, ashtu dhe sot në këtë qershor plot lagështirë si pelenat e lagura të kalamajve të ftohur nga pa kujdesia e grave të reja që e kanë mendjen të dalin me kërthizë përjashta për tu parë nga të tjerët, po këta kongresmenë të nderuar e të kollarisur shkojnë kokë ulur duke kruar hundën lehtë dhe duke parë vëngër rrugën e gjerë e të asfaltuar se mos papritur u vjen ish udhëheqësi i 1998/2005, udhëheqësi anarko-sindikalist i majtë famë-fryri Nano..
Të dalë në opozitë tashmë, këta kongresmenë kokë ulur vazhdojnë të mbajnë njërën dorë në xhep e cila numëron fshehurazi paratë e fituara në kohën kur ishin në pushtet dhe kërkojnë me sy herë pas here si, kur janë ulur dhe pinë ndonjë teke raki qyl nga admiruesit e rastësishëm ashtu dhe kur të ulur në karriget plastike të pallatit të kongreseve pëshpërisin dhe grinden se kush ishte arsyeja e humbjes së 3 korrikut duke sharë ata që votuan para disa muajsh me qejf udhëheqësin e ri, më tepër për gjatësinë e tij që u kujtonte trupin e bëshëm të komandantit të dikurshëm por gjithashtu duke kujtuar me mall shkurtabiqin që i bëri me para për 8 vite sidomos pasi u martua për së dyti. Në këtë kongres të gërr mërr-it sallaksat e politikës shqiptare do të brohorasin edhe një herë për fitoret e arritura në vitet e pushtetit gjatë së cilës Shqipëria jonë eci ashtu zvarrë zvarrë edhe nja dy milimetra përpara drejt integrimit në Evropë, por vrapoi më hapa të mëdha drejt batakut të amoralitetit, informalitetit, korrusionit, hapjes së vendit duke lënë atë pa dyer, dritare e kufijë, aq sa tek ne mund të vijë kush të dojë e të, kalojë tranzit emigrantë, të dërgojë tranzit drogë e prostituta, ngreje lapidar pa i marrë leje askujt për varret e të rënëve të huaj që në fakt nuk kanë luftuar për lirinë e Shqipërisë, por për lavdinë e çdo shteti që kaluar rastësisht mbi këtë vend.
Sa për kujtesë të dashur kongresmenë, ky është vendi i mrekullueshëm i shqiponjave me dy kokë të cilat në fakt janë larguar me kohë diku për në Mal të Zi (por jo të zeza) apo në Rusi e Serbi aty ku e ndjejnë veten më komode. Sipas thashethemeve Shqiponjat e rralla me dy kokë janë larguar për arsye të veçanta dhe thonë se nuk mund të rrimë në një vend që politikanët ateistët dhe myslimanët duke buzëqeshur me vete valëvitin flamurin e kaurrit, dhe se nuk kanë parë deri tani asnjë politikan nacionalist, atdhetar, apo flamurtar që të kujtojë e të mbrojë fitoret e mundimshme të arritura. Njëra nga kokat e Shqiponjës dy krenare (ajo e djathta) thotë që shqiptarët mund ta mbajnë imazhin tonë ndoshta në zemrën e tyre kur janë esëll, të pa droguar dhe të pa korruptuar sepse në rast të kundërt gjendja e rëndë do të vazhdojë edhe më dhe nuk do të jetë e largët dita kur jugu i Shqipërisë papritur do të zgjohet me një flamur tjetër mbi krye, e do tu iki nga dora vetëm për shkak të mungesës totale të nacionalizmit dhe se unë vazhdoj Shqiponja e mërzitur, nuk mund të ngrihem krenare para varreve të tjetër kujt shpirtrat e të cilëve nuk kanë asgjë të përbashkët me kombin tonë.
Shqiponja me dy kokë u largua duke më thënë që ka akoma shpresë që në këtë kongres të sallaksave të indinjuar nga humbja e papritur duke ua lënë në dorë pushtetin djathtamanëve ashtu si dopjo gjashtën tha: Edhe sikur një fill i kuq flamuri nacionalist shqiptar të valëvitet, unë përsëri do të parapëlqej të valëvitem dhe të endem krenare në trojet e shqiptarëve nga veriu në jug, por se do të pikëllohesha deri në marrëzi nëse si opozitarët e Kongresit të majtë ashtu dhe pushtetarët e të djathtës do të vazhdonin të mbanin qëndrim anemik dhe plot lëshime ndaj fqinjëve por dhe ndaj varrezave, sepse çdo lëshim për hir të parave të fituara me korrupsion apo për hir të favoreve të tjera (luga e çorbës që gëlltisim ne shqiptaret sa here që na kruhen organe të ndryshme trupore!?) do të kishte pasoja katastrofike për shqiptarët sepse integrimi me gjysmën e Shqipërisë, ndërsa gjysma tjetër do të jetë e përlarë nga fqinjët do të kullojë gjak e lot si dhe tokat e mëparshme që mezi po vihen ne vend fal Anglo-amerikanëve.
Gërr Mërri në Kongres të lavdishëm le të vazhdojë sa të dojë, dhe le të ngërthehen sallakët e vjetër me të rinjtë për të mirën e kombit por duhet të bëjnë kujdes se ka ardhur koha të largohen nga gërr mërri i luftës së klasave dhe të zgjidhen drejtues të mirë dhe jo nga zgjedhjet dhe emërimet pa kritere, por të bazohen tek profesionalizmi dhe jo tek seksi, të mbështetën tek eksperienca e militantëve dhe jo tek përvoja se si mund t’ia futësh tjetrit deri në rrëzë, të mbështeten tek përvoja pozitive e Partisë dhe jo tek përvoja e skafistëve dhe e tutorëve të xhengijeve (e cila nuk është e pakët). Integrimi për në Evropë na pret krahë hapur ashtu si zoçkat që presin tu japë bukë prindi, dhe të mos e ngatërrojmë pritjen e duruar të Evropës me pritjen se kur do të vine paratë e fshehura diku jashtë vendit, mos ngatërroni majtistë të dashur dëshirën e Evropës për të na futur në familjen e saj të madhe me dëshirat që kemi ne për të bashkëjetuar me sa më shumë gra që mundemi, dhe as me dëshirat që kanë politikanët për t’i mbajtur ushkurët e brekëve zgjidhur për raste të veçanta, se raste të veçanta ka plot, vetëm se pasojat e qejfit me para, shqiptarët e thjeshtë po i shohin cdo ditë me, zgjatjen e tranzicionit, papunësinë, korrupsionin, kurvërinë e paparë, klanet mafioze, amoralitetin social të komunitetiteve në Shqipëri, të cilat, të dashur dhe të nderuar kongresmenë të së majtës i kemi dhurata nga ju.
Megjithatë është më e hijshme që t-ju urojmë një për një Kongres që të ketë dobi për Shqipërinë sesa për politikanë të veçantë qofshin ata anarko-sindikalistë apo ylberitë prej të cilëve nuk mund të presësh më shumë sesa ndonjë kazino të re apo ndonjë martesë të pataksur.
Krijoni Kontakt