Vuajtjet e Jobit

[Matrix]

Libri i Jobit i Dhjates se Vjeter, per mendimin tim, eshte njeri nga librat me te mistershem te Bibles. Ai eshte nje liber qe i perkushtohet totalisht vuajtjeve te besimtareve.

Besoj se te gjithe ata qe shkruajne ketu e kane lexuar kete liber.

Do doja te dija mendimet, komentet tuaja, mbresat qe ju ka lene ky liber.

Perse vuajti Jobi?
Cfare mesimi mund te nxirret nga ky liber?

[Manulaki]

Nje nga gjerat qe mua me ka lene shume mbresa dhe me ka bere te vetedijshme eshte pikerisht fakti qe Perendia nuk jep llogari, e megjithate Atij nuk i mbetet qejfi kur dikush vihet ne pozita te tilla, perkunderazi, Ai eshte Ate i duruar, te merr per dore dhe te tregon se gjerat qe Ai ben nuk kane nevoje per shpjegim, por thjesht shijim, qofshin dhimbje pa kuptim, apo gezim qe te mbush jeten. Ashtu sic i tha Moisiut : "Une jam ky qe jam!" po keshtu dhe tregimi qe i beri Jobit ishte: "Keto jane gjerat qe jane!" Ashtu sic nuk kane shpjegim Ligjet e Universit, ashtu dhe vete Krijuesi i ketij universi nuk jep shpjegim. Bindja eshte e vetmja pergjigje.

[Matrix]

Ajo qe kam vene re, sidomos tek ky liber, eshte se kur kryqi, shkaterrimi, vuajtja, vijne ne jeten e nje besimtari, atehere mendja hesht.

Kur gjerat shkojne mbare, mendja njerezore punon, si te thuash, ne kapacitet te plote. Ajo mundohet te jape shpjegime dhe per gjera per te cilat nuk eshte e sigurt. Kjo con ne teori, fantazi dhe supozime nga me abstraktet.

Kryqi i jep fund ketyre teorive.
Kur vjen kryqi, ngelen vetem pyetjet dhe cdo pergjigje zhduket.

Fjalet qe i thone miqte Jobit jane pikerisht nje shembull qe tregon se sa shume mund te teorizoje dikush qe nuk e ka prekur Kryqin. Ndersa ne fjalet e Jobit, perkundrazi ka shume pyetje.

Ne fund, shfaqja e Zotit, i jep fund pyetjeve te Jobit.

Zoti nuk i jep shpjegim, por thjesht i tregon madheshtine dhe sovrantitetin e Tij.
Pikerisht kjo madheshti e ben Jobin te heshte se pyeturi, dhe miqte e tij te heshtin se pergjigjuri.

[Albo]

Mundet që dikush nga ju të analizojë jetën e Jobit dhe të thotë me vete: "O Zot, përse Jobi vuajti kaq shumë?!"

Le ta dijë mirë se nuk ishte djalli ai që torturonte Jobin. Perëndia ishte Ai që e dorëzoi tek djalli për ta provuar. Meqënëse djalli nuk mund ti bënte Jobit ndonjë të ligë, ai i kërkoi leje Perëndisë. Vetëm kështu e luftoi Jobin. Ja pra dhe një tjetër provë për dobësinë e armikut. Ai, përballë një njeriu të vetëm të virtytshëm, nuk mundi të vinte në jetë planin e tij.

Po ta kishte vetë në dorë këtë mundësi, nuk do të kërkonte lejë.

Kjo kërkesë që ai i bëri Zotit, jo njëherë por edhe për herë të dytë, na tregon qartë dobësinë dhe sëmundjen e tij.

Por as kafshët e Jobit nuk do të pësonin gjë pa lejen e Zotit. Pra është shumë i natyrshëm fakti se ai nuk mundej dot t'i bënte gjë Jobit. Madje nuk pati pushtet as mbi tufën e derrave, sepse ashtu si na thotë Ungjilli "Luti Zotin duke i thënë: lejona të futemi tek ajo tufë derrash".

Por nëse demonët nuk kanë fuqi as mbi derrat, nuk mund të mendohet se kanë mbi njerëzit që u krijuan "sipas ikonës së Perëndisë".

Pra ne duhet të kemi frikë vetëm Perëndinë. Ndërsa demonët, më mirë të mos i llogarisim fare. Nuk duhet të ndjejmë asnjë lloj frike prej tyre. Për sa kohë që ata bëjnë punërat e tyre, ne duhet të fuqizojmë luftën tonë kundër tyre. Jeta e mirë dhe besimi në Perëndinë jane armë shumë të fuqishme kundër demonëve.

Demonët kanë shumë frikë kreshmën, agripininë e asketëve, lutjen, butësinë, qetësinë, varfërinë, mungesën e lavdidashjes, përulësinë, lëmoshën, mospatjen inat dhe mbi të gjitha shpresëtarinë ndaj Zotit. Prandaj bëjnë çdo gjë që kanë në dorë, që të mos ekzistojnë ata që i mundin. E dinë fare mirë se sa shumë hir u dha Shpëtimtari besimtarëve "Ja ju dhashe pushtet të shkelni përmbi gjarpërinj, akrepa dhe mbi çdo pushtet të armikut" (Luk. 10,19)

....
....


Shkëputur nga libri "Andoni i Madh" nga Shën Athanasi i Madh. Kapitulli II, "Fjala e Kripur e shenjtorit", faqe 35-36.

Përktheu në shqip: Teodor Bendo
Botoi: KOASH

(së shpjeti do ta lexoni të plotë në forum)

[Matrix]

Kam dicka qe dua te shtoj.

Neper rradhet e te krishtereve qarkullojne dy "lloj" ungjijsh,
Njeri eshte ungjilli i prosperitetit dhe tjetri ungjilli i dhimbjes.

Po i quaj ungjij simbolikisht, por ne fakt ate jane rrjedhime te Ungjillit te Krishtit. Te dyja e marrin shkasin nga Kryqi i Krishtit.
Por, i pari thote: "Krishti u kryqezua qe ne te mos vuajme. Ai mori dhimbjen tone qe ne te ecim perpara (te kemi prosperitet)..." Keta predikojne shpeshhere lumturine jo vetem ne qiej, por dhe ne toke. Dhimbjen e quajne denim dhe prosperitetin e quajne bekim. Shpeshhere, ky lloj "ungjilli" perqafohet nga adoleshentet dhe te rinjte, ose ata qe jane shume te rinj ne besim. Njerez qe akoma nuk e kane njohur Kryqin. Pergjithesisht, ata qe besojne ne ky lloj "ungjilli" jane shume te ceket ne besim. Pergjithesisht eshte me shume ne mode ne vendet e zhvilluara ekonomikisht, si psh SHBA

Ungjilli i Dhimbjes, eshte ai qe thote se Krishti u kryqezua dhe ne jemi pjesetare ne vuajtet dhe ne lavdine e Tij. Ky nuk i perjashton te krishteret nga bashke-vuajtja me Krishtin. Madje, sa me shume te besosh aq me shume do perjetosh Kryqin. Per kete ka shume shembuj si nga Shkrimi (psh shembulli tek Hebrenjte me "rene e deshmitareve", po keshtu dhe fjalet e Palit qe thote se une vuaj per te plotesuar vujatjet e Krishtit). Se fundmi u soll ne Forum dhe nje liber qe kishte lidhje me Dostojevskin. Ky i fundit, kishte perjetuar kete lloj Ungjilli.

[Manulaki]

Kjo qe thua nuk eshte shume e drejte, pasi nqs do te ishte keshtu gjithe jeta ne prosperitet e Jobit perpara dhimbjeve do te kishte qene e drejtuar nga nje besim i ceket. Nderkohe, ishte pikerisht besnikeria e Perendise qe Jobi kishte perjetuar gjate viteve ne prosperitet qe i qendroi si bateri kujtimi atij gjate periudhes se dhimbjeve. Prosperiteti dhe dhimbja shkojne perkrah. Here si bekim apo mallkim, dhe here si periudha pa shpjegim ne jetet e njerezve.
Nuk shoh gabim ne prosperitet, ashtu sic nuk shoh gabim ne dhimbje. Nuk ka pse te shpjegohet prosperiteti me cektesi besimi, dhe as dhimbja me madheshti besimi. Thjesht, secili merr sipas barres qe mund te mbaje!

Eshte e ceket te mendosh se qofte vuajtja apo prosperiteti kane te bejne me besimin, pasi qofte njera, qofte tjetra mund te cojne ne gjykime te panevojshme dhe te demshme.

[Matrix]

Manulaki, e shoh qe nuk me ke kuptuar,

Nuk kam thene se kur ke prosperitet, ke cektesi ne besim, por se: "Te besosh ne Ungjillin e Prosperitetit eshte cektesi ne besim"

Besoj se jane dy gjera krejt te ndryshme.

Te besosh tek ai ungjill nenkupton qe kur ti te kesh prosperitet ta konsiderosh nje bekim dhe kur te kalosh neper vuajtje, ta quash nje denim....

[Manulaki]

Faleminderit Matrix qe e solle kete shpjegim pasi shkrimi ishte disi i paqarte dhe vertet qe une e keqkuptova.

Ashtu si Kisha katolike (apo dhe ortodokse ne periudha kohore te ndryshme) per ceshtje politike dhe nenshtrimi (si edhe ekonomike) u thoshte njerezve qe varferia dhe vuajtja jane bekim dhe te cojne ne qiell, po ashtu dhe te thuash qe kur je ne prosperitet je i/e bekuar nga Perendia eshte gabim. (Ka shume njerez "Prosperiteti" i te cileve ka lidhje thjesht me menyrat e tyre te jeteses, dhe jo besimin, po ashtu dhe njerez vuajtja e te cileve ka te beje me dembelizmin apo zgjedhjet e gabuara)
Vuajtja/prosperiteti i Jobit nuk i perkistin asnjerit prej ketyre "ungjijve" perkunderazi ishin thjesht simbolike e kryqit te Krishtit dhe pranim i planit te Perendise ne jeten e besimtarit. Ajo qe Jobi perfitoi nga gjithe pervoja qe pershkruhet ne liber eshte pikerisht ajo qe permblidhet ne fjalet e Krishtit perpara kryqezimit: "O Zot largoje kete kupe prej meje, e megjithate u befte sipas vullnetit tend, jo timit!"
Kryqi sjell vdekje dhe ringjallje. (Nese keto zevendesohen me vuajtje dhe prosperitet... eshte shume lehte te ngaterrohesh dhe te dalesh nga qellimi i vete Kryqit)

[toni77_toni]

Mundet që dikush nga ju të analizojë jetën e Jobit dhe të thotë me vete: "O Zot, përse Jobi vuajti kaq shumë?!"

Edhe un kam menduar një kohë lidhur me këtë pytje po kështu, edhe un një kohë kam thënë; Përse Jobi vuajti kaq shumë?! Mirpor sot mund të them se Jobi vuajti për lavd të Zotit dhe që më pas ju shperblye, pos të gjitha atyre të mirave që Zoti ja kthej Jobit; ai Lavd i Perendisë ra mbi Jobin dhe do të jetoj në shekuj të shekujve. Për mendimin tim Zoti me Jobin tregoj dashurinë e vet ndaj njeriut për t'na forcuar ne - mua personalisht, Jobi është ngushlluesi i im. Jo pse kam vuajtur sikurse ka vuajtur ai por që në vujatjet e mia më ka ndihmuar dhe ngushlluar shumë her.

Shumë e dua dhe mendoj se Jobi është spjegues i mirë në raporte Zot dhe njeri, spjegues i mirë i dashurisë dhe qendresës në ditët e vështira e kështu me radhë. Në një punim timin që jam duke e pergaditur kam marrur nga Libri i Jobit sepse Jobi jep kuptim vujtjes që janë pjesë e kësaj bote, Pushtetit dhe Shperblimit të Zotit. Poashtu ajo që lexova nga Albo po qe se nuk e kam menduar më parë; varfërisë në pushtet dhe dobësive të djallit sepse vërtetë kërkon leje sepse nuk kishte pushtetin mbi Jobin.

Le ta dijë mirë se nuk ishte djalli ai që torturonte Jobin. Perëndia ishte Ai që e dorëzoi tek djalli për ta provuar. Meqënëse djalli nuk mund ti bënte Jobit ndonjë të ligë, ai i kërkoi leje Perëndisë. Vetëm kështu e luftoi Jobin. Ja pra dhe një tjetër provë për dobësinë e armikut. Ai, përballë një njeriu të vetëm të virtytshëm, nuk mundi të vinte në jetë planin e tij.

Po ta kishte vetë në dorë këtë mundësi, nuk do të kërkonte lejë.

Shumë e qelluar vëlla, i pa pushtetshmi kërkon leje. Më ndihmon shumë kjo shprehje.

Pershëndetje dhe nderimet tona

toni77

[Matrix]

Ashtu si Kisha katolike (apo dhe ortodokse ne periudha kohore te ndryshme) per ceshtje politike dhe nenshtrimi (si edhe ekonomike) u thoshte njerezve qe varferia dhe vuajtja jane bekim dhe te cojne ne qiell, po ashtu dhe te thuash qe kur je ne prosperitet je i/e bekuar nga Perendia eshte gabim. (Ka shume njerez "Prosperiteti" i te cileve ka lidhje thjesht me menyrat e tyre te jeteses, dhe jo besimin, po ashtu dhe njerez vuajtja e te cileve ka te beje me dembelizmin apo zgjedhjet e gabuara)

Manulaki, eshte e vertete se mund te abuzohet me Ungjillin e Dhimbjes, por sidoqofte, kjo nuk e kthen ate ne nje genjeshter.

Vuajtja/prosperiteti i Jobit nuk i perkistin asnjerit prej ketyre "ungjijve" perkunderazi ishin thjesht simbolike e kryqit te Krishtit dhe pranim i planit te Perendise ne jeten e besimtarit. Ajo qe Jobi perfitoi nga gjithe pervoja qe pershkruhet ne liber eshte pikerisht ajo qe permblidhet ne fjalet e Krishtit perpara kryqezimit: "O Zot largoje kete kupe prej meje, e megjithate u befte sipas vullnetit tend, jo timit!"

Megjithese vuajtjet e Jobit parafiguronin Kryqin e Krishtit, ato ishin reale dhe jane nje fakt ne jetet e cdo besimtari. Cdo besimtar merr pjese ne te njejtin Kryq ku u kryqezua Krishti.

Kryqi sjell vdekje dhe ringjallje. (Nese keto zevendesohen me vuajtje dhe prosperitet... eshte shume lehte te ngaterrohesh dhe te dalesh nga qellimi i vete Kryqit

Shume e vertete!

Sidoqofte, Kryqi eshte Humbje. Dhe humbja sjell Dhimbjen. Pra jane te lidhura ngushte. Jobi vuajti sepse humbi ato qe Zoti i kishte dhene fillimisht. Aq me teper qe kjo Dhimbje ju shumefishua nga akuzat qe i benin miqte per mekate!

[Manulaki]

Matrix, mbivleresimi i vuajtjeve, eshte i njejte me mbivleresimin e veprave, mbivleresimin e prosperitetit... etj. Duhet te kemi kujdes te mos nenvleresojme faktin qe Kryqi eshte fitore dhe ringjalllje. Humbja dhe dhimbja jane lufta e Krishtit, Ringjallja eshte fitorja qe Ai na dhuroi ne. Nuk mund te kete Kryq pa Ringjallje. Eshte baza e besimit!

[Matrix]

Manulaki,

Une nuk po mbivleresoj vuajtjet.

Nuk e di se ku e ke lexuar kete?

[Manulaki]

Kam degjuar nga dikush qe po lexonte nje liber per simboliken e personit te Jobit. (Vete nuk e kam lexuar librin akoma) Ajo qe m'u duk shume interesante ishte krahasimi i figures se Jobit me kishen. Nuk e di nese ndonje ketu ka lexuar kete liber (qe s'me kujtohet titulli - mbase ju ndihmon ngjarja) dhe mund te sjelle me teper informacion.

[Cupke_pe_Korce]

Eshte e ceket te mendosh se qofte vuajtja apo prosperiteti kane te bejne me besimin, pasi qofte njera, qofte tjetra mund te cojne ne gjykime te panevojshme dhe te demshme.

Po sikur te jete besimi ai qe krijon vuajtjen?

[Manulaki]

Po sikur te jete besimi ai qe krijon vuajtjen?

Besimi ne vetvete nuk krijon vuajtje, perkunderazi eshte c'ka te ben te ecesh perpara, eshte arme per te luftuar (Lufta dhe perpjekjet qe stimulon besimi jane ato qe "pesojne vuajtjen"). Pengesat qe has besimi jane c'ka shkaktojne vuajtje, ato qe te dekurajojne, qe te rrezojne...etj.