Tema te ndryshme

[grud1]

--------------------------

[ORIONI]

Gjithcka rreth Civilizimit




Islami Ndërmjet Lindjes E Perëndimit

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=62890

ISLAMI SOT DHE NESER

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=25994

Islami , ndikimi dhe meritat e tij ne civilizimin e njerzimit!

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=26896

Islami dhe civilizimi perendimor

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=62752

Zona kulturore e civilizimit Islam

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=36564

Bota ne kete fillim Shekulli

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=25990

Veteperceptimet E Qyteterimeve

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=49328

Njedimensionalitetin i Qyteterimit Perendimor

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=43923

Botëkuptimi Islam mbi njeriun dhe qytetërimin

http://www.forumishqiptar.com/showthread.php?t=45586

Kriza e botes bashkekohore


http://www.forumishqiptar.com/showth...481#post848481

[steadfaster]

Në një nga shtëpitë e Medinës, Omer ibn Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, ishte ulur me një grup shokësh. Omeri u thotë atyre: “Thoni një dëshirë”, e njëri prej tyre tha: “Dëshiroj të kem aq flori sa ta mbushja këtë shtëpi plot e ta shpenzoja në xhihad”. Pastaj Omeri u thotë prapë: “Thoni një dëshirë”, e një tjetër tha: “Do të doja që kjo shtëpi të ishte plot xhevahire dhe perla e t’i shpenzoja në xhihad për hir të Allahut.” Omeri u thotë për të tretën herë: “Thoni një dëshirë”, ndërsa shokët e tij thanë: “Nuk po dimë çfarë të themi, o prijës i besimtarëve.” Atëherë Omeri tha: “Unë do të dëshiroja që kjo shtëpi të ishte plot me burra si Ebu Ubejde Ibn Xherrahu, Muadh bin Xhebeli dhe Selimi që punon për Ebu Hudhejfen, në mënyrë që të përhapja Fjalën e Allahut.”
O muslimanë! Burrat e vërtetë janë të rrallë, po aq të rrallë sa mineralet dhe xhevahirët e çmuar. Për të ilustruar këtë, Profeti salallahu alejhi ue selem ka thënë: “Burrat e vërtetë janë të rrallë si deveja e fortë që mund të përballojë barrën e udhëtimeve të gjata; mezi mund të gjesh një në njëqind.” (Buhariu)

O muslimanë! Ndonjëherë një burrë plot zjarr mund të barazohet me një mijë burra të tjerë; një njeri mund t’ia kalojë një kombi, siç thotë shprehja: “Një njeri i devotshëm mund t’a bëjë një komb të tërë të rilindë.” Në një fushatë ushtarake, Halid Ibn Uelidi, Allahu qoftë i kënaqur me të, rrethoi Al-Hirën dhe kërkoi përforcime nga Ebu Bekri, Allahu qoftë i kënaqur me të, i cili i dërgoi vetëm Al-Ka’ka Ibn Amr et-Temimin dhe i tha: “Një ushtri që ka burra si et-Temimi nuk do të mposhtet kurrë.” Ebu Bekri, Allahu qoftë i kënaqur me të, e kishte zakon të thoshte: “Vetëm zëri i et-Temimit në ushtri është më mirë se një mijë luftëtarë”. Kur Amr Ibn Asi, Allahu qoftë i kënaqur me të, i kërkoi përforcime Omerit, Allahu qoftë i kënaqur me të, gjatë pushtimit të Egjiptit, ai (Omeri) i shkroi: “Të kam dërguar (ekuivalentin e) katër mijë burra; të kam dërguar katër burra secili i barabartë me një mijë të tjerë: Zubejr Ibn al-Auamin, Mikdad Ibn Amrin, Ubejdeh Ibn es-Semitin dhe Meslemeh Ibn Makhladin.”

O muslimanë! Çfarë lloj njerëzish kërkojmë ne? Dikë me mustaqe e mjekër? Po qe kështu, atëherë kemi me shumicë! Burrëria e vërtetë nuk përcaktohet nga mosha. Të shumtë janë shtatëdhjetëvjeçarët me mentalitetin dhe interesat e një shtatëvjeçari. Ata gëzohen për gjëra qesharake dhe pa vlerë dhe trishtohen e mërziten për gjëra koti; ata nuk janë tjetër vetëm se fëmijë të burgosur në trupat e të rriturve. Nga ana tjetër, mund të hasim të rinj, fjalët, sjelljet dhe intelekti i të cilëve pasqyron pjekuri dhe burrëri.

Omer ibn Hatabi, Allahu qoftë i kënaqur me të, kaloi pranë në grupi të rinjsh dhe kur ata e panë u larguan me shpejtësi, përveç njërit (Abdullah Ibn Zubejrit, Allahu qoftë i kënaqur me të). Omeri, Allahu qoftë i kënaqur me të, e pyeti: “Përse nuk u largove së bashku me shokët e tu?” Dhe ai iu përgjigj: “O prijës i besimtarëve! Nuk po bëja diçka të keqe që të kisha frikë prej teje dhe rruga nuk është e ngushtë; ka vend boll që të kalosh.”

Një djalosh hyri në pallatin e njërit prej kalifëve umajadë dhe iu drejtua në emër të fisit të tij. Ndërsa kalifi i tha: “Le të vijë një burrë më i moshuar për të përfaqësuar popullin tënd.” Dhe djali ia ktheu: “O prijës i besimtarëve, nëse udhëheqësia fitohet me moshë, atëherë shumë të tjerë do ta meritonin më shumë kalifatin tënd.” Këta janë shembuj të shkëlqyer të pjekurisë me gjithë brishtësinë e moshës dhe ne muslimanët kemi shembuj të shumtë të ngjashëm gjatë historisë sonë.

Burrëria nuk arrihet thjesht me pasjen e një trupi të madh e të fortë. Allah i përshkruan munafikët me fjalët [përkthim i kuptimit]: “E kur t’i shohësh ata, trupat e tyre të mahnisin, …” (Munafikun: 4) si dhe: “…Po ata janë si trungujt e zgavruar e të mbështetur, e çdo zë e mendojnë se është kundër tyre.” (Munafikun: 4). Në një hadith autentik, Profeti salallahu alejhi ue selem tha: “Mëkatari që ka pasur trup të madh në këtë jetë, nuk do të peshojë as sa pesha e një mushkonje në Ditën e Ringjalljes.” Pastaj ai recitoi: “…andaj veprat e tyre shkuan huq dhe në Ditën e Gjykimit atyre nuk do t’u japim kurrfarë vlere.” (Kahf: 105)

Abdullah Ibn Mesudi ishte i brishtë. Një ditë atij iu zbulua këmba dhe u bë e qartë se ai ishte shumë i dobët. Disa nga sahabët e panë këtë dhe qeshën. Atëherë, Profeti salallahu alejhi ue selem tha: “Mund të qeshni për këmbët e tij të holla, por unë betohem për Atë që ka në dorë shpirtin tim se ato do të jenë më të rënda se Mali i Uhudit në peshore (në Ditën e Gjykimit).”

Burrëria e vërtetë nuk fitohet me anë të moshës, strukturës fizike, pasurisë ose autoritetit. Ajo përcaktohet nga personaliteti i fortë dhe i palëkundur, që e lartëson karakterin e njeriut dhe e preokupon vetëm me çështjet madhore, duke e larguar nga kotësitë dhe çështjet e parëndësishme. Këto karakteristika do ta bënin dikë të pjekur edhe pse i ri; do t’a bëjë atë të kënaqur edhe pse i varfër; të fortë sa për t’u ofruar të tjerëve atë që vetë ai më parë e ka kërkuar nga të tjerët; të pjekur sa duhet për të përmbushur detyrat e veta para se të kërkojë të drejtat e veta dhe tepër të vetëdijshëm për përgjegjësinë që ka ndaj Zotit, vetes, familjarëve, fesë dhe umetit musliman. Shkurtimisht, burrëria e vërtetë është arritja e niveleve të larta të moralit, të sjelljes dhe të integritetit.


Nenhijeneshpates.net

[steadfaster]

The Golden Caliphate

uploaded 08 Mar 2006


by Ann Berg

As the Dubai Ports World plan continues to simmer, most congressional leaders twittering about security have ignored the potential monetary consequences of nixing the deal. By telling DP World, a United Arab Emirates corporation with willing investment dollars, to "go stuff it," we can stop worrying about the so-called threat to dollar hegemony posed by the creators of the Iranian oil bourse. An improbable senatorial alliance of Chuck Schumer, Norm Coleman, and Bill Frist is beating the Iranians to the punch.

How Twin Deficits Have Reinforced Dollar Hegemony

American consumers have run a trade deficit (importing more than they export) for 30 years. The trade deficit propels a constant dollar flow into the developing world's central banks. These dollars then recycle into purchases of U.S. securities such as promissory notes (bonds) created by the Treasury to finance the budget deficit.

Lagging financial markets in the developing world exacerbate this cycle. Capitalizing on cheap labor pools, most emerging countries are focused on expanding their manufacturing and export sectors. The emphasis on exports retards the creation of U.S.-style banking, capital formation, and risk-management institutions. This asymmetrical economic situation inhibits the access to credit and capital in the home economy.

The Modern American Financial Market

The collapse of the Bretton Woods agreement in 1971 ushered in a capital markets revolution, marked by the birth of financial futures trading.

This innovation sparked an explosion of new products. Parcels of debt (mortgages, credit cards, small business loans) were bundled into tradable instruments. Investments such as stocks, bonds, and real estate were packaged into securities or trusts, then peddled to an international customer base.

As a result, a smorgasbord of credit and investment options known by such acronyms as ARMs, S&Ps, ETFs, and REITs now beckons the American public. The system's wealth effect has been staggering. Economists estimate that the cash extracted through home equity loans (HELOCs) lined consumer pockets with $600 billion last year. By spending this money on imports, the American consumer sends dollars to foreigners, who in turn spin the dollars around to fund even more borrowing.

Given the foregoing, can the dollar's reserve currency status be vulnerable?

Scenarios

One possibility often mentioned is a slide in the multi-trillion dollar housing market, which would stanch equity extraction from homes. The chilling effect on the economy is hard to quantify. As sophisticated as the new marketplace is, it does not provide homeowners "price depreciation insurance" or "put options" on their homes. In other words, homeowners shoulder the entire downside risk of any decline in the value of their homes (in sharp contrast to financial intermediaries that can resell the mortgage loans).

A dip in home prices could therefore close the door on borrowing against home values and greatly curtail consumer spending. This would reduce foreign bank dollar deposits available to finance both public and private U.S. debt. Most economists posit that interest rates would have to rise sharply to continue attracting investment funds. Nonetheless, it is unclear whether such a scenario would end dollar hegemony.

Another possibility bandied about is the switch of petrodollars to petroeuros. This specter has been recently raised by the upcoming launch of the Iranian oil bourse. However, futures markets depend upon transparent legal systems (especially enforceable property rights), institutional trust, minimal state intervention, and a level playing field between long and short players – and the IOB fails on all counts. Furthermore, exchanges do not dictate trading terms; a euro-based oil futures contract will only succeed when the underlying trade switches its pricing mechanism.

A third and radical possibility is the emergence of a unified Islamic financial movement that could possibly center on the gold dinar. When Jude Wanniski wrote about this potential in November 2004, he cited the dinar's flawed promotion and the IMF ban on gold-backed currencies in debtor countries as two impediments to success.

But several things have changed in the last year and a half.

First, the IMF is losing its relevancy as a U.S. policy tool. As the world gets richer, it is starting to reject dollar-based loans. Argentina, Brazil, and Russia have decided to pay off their IMF loans, and Turkey – which suffered economic collapse in 2001 – has asserted it will no longer need IMF assistance by 2008. Also, the dramatic oil price increase has made most Islamic countries much wealthier in a short time span. What's more, the global easing of interest rates has made access to capital in domestic currency far easier and, at the same time, fiat currencies are quickly depreciating against gold.

Most importantly, the U.S. is becoming increasingly protectionist. By saying "no" to foreign investment, especially on an idiosyncratic basis, it is throwing down the gauntlet to foreigners, daring them to jettison their dollar-based investments. Therefore, several conditions – both financial and political – are in place to cause a shift in global finance.

Significantly, the fastest growing global money field is Islamic financing. Islamic bonds, or sukuks – unlike most U.S. bonds, which pay interest – are securities that pay out revenue streams from rents and leases in accordance with Shariah law. In its infancy, the field claims about a half trillion dollars. If the Islamic nations were to adopt a gold standard as their underlying currency basis, it could have multinational appeal.

Moreover, since Islamic financing includes the mainstream retail products of mortgages, small business loans, and consumer credit, its potential consumer market is staggering. (A mortgage, for example, is structured as a "rent to buy" arrangement.) Because its guidelines are religious tenets, its scope would be transnational.

Imagine the power of an Islamic financial supermarket, rivaling the sophistication of the U.S. market (itself only 30 years old), to channel dollar holdings into dinars for a billion-plus people! The embrace of a pan-Islamic, gold-backed system would create an unquantifiable financial upheaval.

Ironically, this could be the financial free market flip-side to the totalitarian Spain to Indonesia "caliphate" so vilified by the administration.

As U.S. lawmakers blithely vote to raise the debt ceiling to $9 trillion while angling for political points over the DP World scuffle, Dubai, coincidently, is sponsoring a four-day International Islamic Finance Forum for the week of March 19. It promises to feature the basics of converting conventional debt into Islamic financing, the techniques of Islamic securitization, and the training of Shariah scholars. Chuck, Norm, and Bill would do well to attend.

Source: Antiwar.com

[ReNTiSi]

Es-Selamu Alejkum
Njoftim!
Special Pytje Pergjegje me hoxhen SADULLAH BAJRAMI (Pergjigjet i degjoni ne Paltalk ne dhomen Thirrja islame)Kliko ketu per me shum