"Lokalizmi Politik" Fenomen dhe Dukuri Antikombëtare...!

[Sabriu]

Shkruan: Rexhep Elezaj



I tërë rruzulli tokësor është i ndarë në kontinente, shtete, regjione dhe krahina, i tërë njerëzimi është i ndarë në popuj, fise, entitete dhe grupe etnike të cilat janë të shpërndara në afër 160 shtete të botës që praktikisht e përbëjnë tërësinë e gjithë planetit tonë të quajtur me një fjalë bota njerëzore. Ndarjet e mësipërme quhen dhe janë të natyrshme, ndërsa kur është fjala për ndarjet e brëndshme politike, administrative dhe juridike të popujve brenda shteteve ku jetojnë siç janë republikat, kantonet, regjionet, krahinat, etj, ato nuk janë më ndarje natyrore, por forma të rregullimeve shoqërore dhe sociale të dala dhe të përcaktuara me norma, ligje dhe rregulla njerëzore.

Të gjithë popujt dhe shtetet e botës, republikat, krahinat dhe komunat udhëhiqen nga një qendër-njësi administrativo-politike brenda të cilave njerëzit i shprehin dhe i realizojnë interesat e tyre politike, ekonomike dhe kulturore. Kështu pra, gjithnjë bëhët fjalë për ndarje të njerëzimit në forma të ndryshme organizative, në bashkësi dhe grupe të ndryshme etnike e deri tek ndarjet në sfera të interesit politiko-gjeografike të cilat e karakterizojnë njerëzimin dhe gjithë botës i japin pamje impozante, të larmishme, kuptimplotë dhe krejtësisht të natyrshme.

Mirëpo, kur është fjala për ndarjet dhe përcaktimet politike brenda një populli një pjesë e të cilit interesat e veta kombëtare dhe ekonomike synon t´i realizoj përmes programeve parciale të bazuara mbi filosofinë e „përkatësisë lokale gjeografike“ duke i venë interesat krahinore para interesave të përgjithshme të kombit qe i takon, rrjedhimisht të ushqyera me egoizma të ngushta të një rrethi të caktuar njerëzësh ose të një treve, që ndryshe mund të quhet; mentalitet i kufizuar politik, perveç se kjo rrymë lokale do t´a dëmtojnë rëndë rrethin dhe shoqërinë ku shfaqet, faktikisht ajo paraqet një dukuri të shëmtuar politike pasojat e së cilës zakonisht janë tepër negative për zhvillimin normal të një shoqërie apo një kombi. Prandaj, ndarjet politike të një kombi ose kolektiviteti mbi baza regjionale ose të prejardhjeve krahinore siç janë; veri-jug, Drenicë, Dukagjin, Llap, Rugovë, Has, Anamoravë, Mat, Mirëditë, Malësi, Labëri, etj, e sajuar mbi logjikën e interesave të ngushta dhe parciale të „lokalizmit politik“ e trashiguar kjo tek shqiptarët nga e kaluara e tyre historike jo e largët dhe e bartur në mënyrë arkaike dhe primitive brez pas brezi si pasojë e rrethanave specifike politike, historike, gjeografike dhe sociale, qoftë përmes individit, qoftë përmes trashigimisë kanunore, na shtyn të konkludojmë se kjo dukuri dhe ky fenomen i shpërfaqur në skenën politike shqiptare viteve të fundit, mjerisht gjithnjë e më shumë po merrë hov në gjithë hapsirën shqiptare pa dallim..!?

Nuk ka komb në botë që është më shumë i darë dhe më shumë i coptuar se sa ai shqiptar, dhe ate në aspektet më kryesore të jetës, anipse disa nga ato dallime deri diku janë të natyrshme, siç është p.sh.;

- ndarja në dy grupe; toskë e gegë,

- ndarja në dhjetra fise, në qindra nënfise ose grupe të mëdha familjare,

- ndarja në dy fe, në të krishterë dhe në muslimanë. Pastaj, ndarjet politiko-gjeografike, si;

- ndarja në pesë shtete, ku pjesa më e madhe e kombit jeton e okupuar nga të tjerët,

- ndarja në krahina, treva, rrethe, qytete dhe bashkësi lokale,

- ndarja në ideologji dhe parti të shumta politike, dhe kështu me rradhë..!?

Natyrisht, se rreth secilës ndarje të lartëpermendur mund dhe duhet të bëhën analiza dhe shtjellime të veçanta, por ajo që më së shumti duhet të na brengos sot si komb dhe si shoqëri është fenomeni i rishfaqjes së „patriotizmit lokal“ i shprehur përmes egoizmave politiko- ekonomike, i cili gjithnjë e më egërsisht po rishfaqet me përmbajtje të tejkaluara nga tradicionalizmi ynë politik, qoftë në kuptim të ngusht të kësaj fjale, qoftë në aspektin e përkufizimeve shpirtërore të shprehjes së lirë të ndjenjave kombëtare dhe patriotike.

Ngushtimi gjithnjë më i madh i terenit veprues politik në aspektin gjithkombëtar dhe tendencat e orientimit të shoqërisë shqiptare drejtë të pjesërishmës, gjegjësisht kah koncentrimi dhe animet politike të dirigjuara nga qenra lokale dhe i manifestuar përmes interesave dhe logjikës së „lokalizmit politik“ , i cili qartë është shprehur edhe gjatë zgjedhjeve të mbajtura në gjithë hapsirën etnike shqiptare, fletë qartë për devijime dhe difekte të shumta në aspektin e vetëdijsimit politik të individit shqiptar, si pjesë e shoqërisë sonë si dhe për largimin e tij nga orientimet e përgjithshme kombëtare, gjë që ky lloj ndryshimi në të menduarit individual dhe kolektiv shqiptar, padyshim se do të këtë për pasojë dobësimin dhe zbehjen graduale të ndjenjave të përbashkëta patriotike dhe nacionale, kur është fjala sidomos dhe konkretisht për rrumbullaksimin e procesit të bashkimit tonë gjithkombëtar..!

Dukuria dhe fenomeni i sforcimit të ndjenjave kombëtare mbi baza të „lokalizmit politik“ në emër të kombëtarës dhe të patriotizmit duke marrur si pretekst zbatimin e formulës dhe rregullave të ekonomisë së tregut; se e përgjithshëmja nuk mund të zhvillohet pa zhvillimin e të pjesërishmes, e mbeshtetur në rastin shqiptar mbi bazën zero të zhvillimit ekonomik, qoftë të një rrethi apo krahine e cila nuk posedon me mjetet më elementare ekonomike dhe infrastrukturale të domosdoshme që praktikisht e kushtëzojnë përcaktimin e kahjeve si dhe dinamikën zhvillimore të një populli, për rrethanat e tanishme politike, por duke patur parasysh gjendjen e veshtirë ekonomike në të cilën gjendet sot i gjithë kombi shqiptar, duhet thënë haptazi dhe pa ekuivoke se „parcializmi politik“ ose „krahinarizmi“ si rrugë dhe mënyrë bashkohore për sendërtimin e aspiratave tona kombëtare është në këto çaste dukuri dhe fenomen kontraproduktiv, për të mos thënë ndoshta edhe antikombëtar. Animet dhe simpatitë politike të bazuara mbi interesa krahinore janë burime që prodhojnë helme dhe ndasi të reja politike në qenjën politike dhe kombëtare shqiptare dhe si të tilla duhet të luftohen me të gjitha mjetet, ndaj, nuk ka më asnjë dilemë se roli dhe kontributi i inteligjencisë shqiptare në luftimin e kësaj dhe dukurive tjera të dëmshme për të ardhmen e gjithë kombit shqiptar, për aq sa është domosdoshmëri shkencore, aq më shumë është dhe mbetet detyrë historike dhe kombëtare. Përndryshe, heshtja e saj ndaj dukurive dhe fenomeneve të cilat e dëmtojnë rëndë kombin, siç thuhet zakonisht, nuk mund të kuptohet ndryshe veçse si miratim..!?


"Mr.Dituria"