... dhe ndjenjat e përziera!
Ende vazhdojnë ecejaket drejt mërgimit!
Pikërisht sot në ora 9:40 e përcjella Arbrin - për Washington DC!
Kishte ndjenja të përziera, ëndrra fëmijërie për ta parë Amerikën, at vend të shumë mrekullive dhe mundësive të pakufi!
... unë mendoja;
edhe sa kohë do na përcjellën ky fat?
"Tërë" bota shëtisin anembanë boten e neve, kur marrim një rrugë për një vend... 1000 gjëra na sillen vërdallë në kokë!
Popull i nëmur keq, thashë vetmevedi!
Sikur më vinte keq për Arbrin, as nuk mund ta inkurajoja e as ta ngushëlloja, edhe pse herë pas herë i thosha:
"se po të kisha kohë që nesër do vija me ty", më pëlqen shumë Amerika!
Është fakt që më pëlqen, por jo për t' shkuar atje për t' punuar, për pushim dhe shëtitje ka mundësi fantastike, nuk len asnjë dëshirë të hapur... megjithatë... hëm, për kohë të gjatë?...
Arbrit i pëlqeu shumë Zürich-u, mbrëmë shëtitëm deri vonë buzë liqenit, nën reflektimin shumëngjyrësh të dritave të neonit! Ishte për herë të parë këtu, vetëm shikonte dhe fare pak komentonte, mendjen e kishte përtej Atlantikut, në Washington!
Gjatë natës së mëparshme fare pak kishte fjetur! Krejt spontanisht, fillonte të dëftonte ëndrrat e tij, ato fëmijërore që e kishin okupuar dhe nuk e lenin as tani të qetë.
Në anën tjetër, rrëfimet e tij trishtues për përjetimet gjatë luftës ishin rrëqethëse!
Kishte përjetuar shumë gjëra të tmerrshme, por nuk ishte dorëzuar kurrë, as kur ishte para tytës së pushkës dhe as para tankut, qëndrim të paluhatshëm, nuk do e lë vendin në zjarr dhe të ikë, kishte menduar atëherë...
... tani sikur ishte lodhur, molisur nga vuajtjet, e atëhershme...ato dëshironte që së paku për një çast ti harronte!
... apo nga situata që sillet si në rrethin vicioz...
Mjaftonte një skenë në ndonjë program Televiziv, dhe ai gjente në kujtime një rrëfim trishtues.
... dhe dëftonte: Soldateska e Millosheviqit na rrethoi një ditë, një grup prej 20 vetave na detyruan të hipnim në kamionë ushtarak, na transportuan në drejtim të Çiqavicës, aty kishin pasur luftime katër ditësh dhe nuk kishin mund ti tërheqin as të plagosurit dhe as të vrarët.
Na vunë para kordonit duke na përdorë si mur të gjallë, avionët ushtarak të NATO-s lëshonin zhurmën e tyre mijëra metra në qiellin e katërt, dikur sikur harruam se çka është frika. Kishim vetëm një dëshirë, që të reshin qindra bomba dhe të binin mbi kokën e armikut, edhe pse do e pësonim edhe ne. UÇK-ja nuk shtien mbi ne, armiku arriti gjer ke cofëtinat e veta, i morën ata dhe i ngarkuan në kamion, ... dhe vazhduan gjer ke vendi i caktuar. Aty na zbritën, një shkavell ushtarak kërkonte vëllanë e tij që kishte menduar se është i plagosur, i thanë se i ka rënë të fikët, por kur iu afrua e pa se ai ishte ngrirë bërë kaçan, klithi me të madhe:
"Jovo vëlla... "joj Jovo, jovo... çka t' kanë bërë kështu"!
Mori automatikun dhe deshi t' na vriste të gjithëve, nga pezmi për vëllain e tij që kishte lënë kokën në tokën tonë! Një person tjetër e urdhëroi që t' mos shtjer, ngase ne nuk e kishim vrarë atë pis.
Shpëtuam edhe kësaj radhe...
... dhe ja tani do udhëton për Washington, atje ku e thirrshin ëndrrat e tij që nga fëmijëria...
unë dëshiroja që kjo të ishte një ndarje fare e zakontë, sikur kur përcjellën shokun në pushim veror, kështu dëshiroja të ishte, por për ne shqiptarët nuk ka rrugëtime turistike por rrugëtime për t' mbijetuar...
deri kur?...
hiq si dihet!
Mbase, deri në çlirim dhe bashkim kombëtar!
Arbër lajmërohu kur të mbërrish matanë Oqeanit, ishte sugjerimi ynë!
Gjithsesi!
... dhe Arbëri ende nuk është lajmëruar, mbase ende është në fluturim drejt ëndrrave të tij.
Por do lajmërohet, ka premtuar!
Përgjigju Duke Cituar
Po Mos te Ishte KorrupSioni Ne Shqiperi Edhe Ne Kete Dite QE Jemi Sot Do Ti Kishim Dyert E Botes Te Hapura Por Nuk Te Lejn Ujqit Qe Jane Ne Shqiperi.
Postuar më parë nga Fejzi
Krijoni Kontakt