Pasi vendosa qe te rrija pakez me veten, e te kuptoja tamam se cfare doja, dola nga bota e relacioneve per pak kohe. Ne kete kohe, kur une isha duke "studiuar" vetveten, shoqet e mia u martuan nje nga nje, dhe disa prej tyre jane bere dhe nena. Sa here qe shkoj dhe i takoj, me kap nje deshire qe te jem si ato, por ne te njejten kohe me ze paniku nga gjithe ajo pergjegjesi.
Para nja dy netesh isha ne nje datelindje, dhe pothuajse te gjitha shoqet e mia kishin ardhur me burrat. Shkurt hesapi kishte me shume goca se cuna. Dhe pse nuk kish mundesi flirtime, une ia kalova mjaft mire, por ne te njejten kohe fillova te pyes veten pse dhe une nuk jam si ato?
Tani per tani jam shume e fokusuar ne te ashtequajturen karrieren time, dhe nuk kam fort kohe per lidhje serioze, dhe ato joserioze nuk me pelqejne.
Nuk kam takuar akoma ate njeriun qe eshte shpirti im binjak, i cili do te me marre mendt, por takoj plot djem te "hashem", por nuk ma ben zemra qe te lidhem me ndonje nga ata thjesht per te mos qene vetem. Gjithashtu, ngaqe nuk i pelqej shume, bezdisem dhe nga sjellja e tyre. Me bezdisin kur me marrin shume shpesh ne telefon, apo kur duan ta kalojme gjithe diten bashke. Tani prioritet i kam dhene punes, dhe nuk kam deshire qe te futem aq thelle ne thela.
Pasi ndihem e bezdisur nga te mesipermet, shoh se si shoqeria ime eshte futur drejt rruges se marteses, dhe mua me duket sikur kam mbetur prapa.
Nese jeni ndjere ndonjehere ne kete menyre, ju lutem me thoni se si jeni perballur me situaten.
Gogla e Kuqe
Krijoni Kontakt