Kosova gjithmonë ka qenë djep i talentëve muzikor, shembuj për të kemi mjaft, pos Sihana Badivukut, violiniste me përmasa ndërkombëtare, këto ditë dëgjuam edhe një talent te ri i cili se shpejti do të pushtoj skenat europiane me talentin dhe ekzekutimin e tij bravuroz në kitarë."
Koncerti tij në kuadër te garave ndërkombëtare të muzikës klasike na vërtetoi këto thënie që i cekëm më parë.
Që në start vërejtëm se kemi të bëjmë me një talent të rallë që pas shumë vitesh lind njëherë dhe menjëherë pushton skenat muzikore.
Nga biografia e shkurtë e tij do të shohim se për këtë kitarist të talentuar së shpejti do të dëgjojmë shumë, nga se që tash është mjaft i ri i cili fitoi ca shpërblime që garantojnë ardhmërinë e tij si kitarist me përmasa të mëdha.
Petrit Çeku u lind në Prizren në vitin 1985. Në vendlindje kreu shkollën fillore të muzikës dhe dy vitet e para të shkollës së mesme në klasën e Luan Sapunxhiut. Në vitin 2002 vazhdon shkollimin muzikor në Zagreb, në klasën e prof. Xhevdet Sahatçiut. Eshtë fitues i çmimit të parë në garën shtetërore në Dubrovnik (2003.), si dhe i çmimeve të para në garat kitaristike: ''Anna Amalia'' në Weimar, Gjermani, ''Emilio Pujol'' në Itali, ''Andrés Segovia'' në Velbert, Gjermani. Në vitin 2004 e përfaqësoi Kroacinë në garën ''Shpërblimi muzikor europian për të rinjë'' ku fitoi çmimin e parë si dhe çmimin special për interpretimin e kompozitorit kroat. Mori pjesë në seminare te kitaristët e mirënjohur si M. Barrueco, Z. Dukić, C. Marchione, E. Musa, S. Tennant, A. Vidović, etj. Bashkëpunoi me orkestrin Zagrebacki Solisti, si dhe me Orkestrin Simfonik të Dubrovnikut. Tani studion në Akademinë Muzikore të Zagrebit, në klasën e prof. Darko Petrinjak.
Pra, vetëm këto të dhëna në biografinë e tij flasin mjaft se për një kohë të shkurtë arriti rezultate që të tjerëve i janë dashtë vite te tëra.
Sonata e Bahut, Suita Valenciana e Asencios, Variacionet e Sorrit, Sonata Giocosa e Rodrigezit dhe te tjera, ishin vepra te bukura por të vështira për moshën e tij te re, u ekzekutuan me një sens të duhur për tingullin aq të bukur të kitarës, sa që mendonim se ky i ri i kishte ekzekutuar me vitet te tëra.
Ne sonatën e Bahut u vërejte qasja e tij dhe përkushtimi për muzikën e bukur por tejet te vështire te Bahut , sepse vijat melodike të një polifonie tashmë të njohur të Bahut qitën në pah stilin, si e quanin muzikologët, motorik të muzikës barokiane, por edhe një tingull hyjnor karakteristik për muzikën e epokës barokiane.
Nuk dinim cilën kohë ta veçonim por megjithatë koha e dyte është kohë ku dalin në pah kualitetet e këtij artisti te ri.
Po ashtu edhe në variacionet e Fernando Sorrit u vërejt mjeshtëria e tij që çdo variacion ta trajtoj në mënyre të veçantë që është një vështirësi edhe për artistët më me eksperience se sa që ka vet Petriti.
Vete konstruksioni i tij na bënte me dije se ky djalosh është i lindur për ketë instrument sa që me një rast e quajta se ai nuk po luan në kitarë por ishte vet kitarë.
Trupi i tij i gjatë, qëndrimi serioz dhe respekti që bënte për vetë muzikën , gishtërinjtë ishin te krijuara enkas sikur të i kishte bë skulptori për një instrument siç është kitara.
Nuk dinim të veçonim cilën vepër e ekzekutonte më mirë, sepse temperamenti, talenti që ka, na sjellte një tingull të ri që nuk është dëgjuar në këto salla tona koncertale nga një i ri siç është Petriti.
Ne jemi befasuar me interpretimet e shumë kitaristëve që kanë qenë në skenat tona koncertale, mirëpo, interpretimi i këtij të riu tejet i balansuar në çdo pikëpamje qoftë ritmike, melodike apo dinamike na bënte me dije se Petriti i kishte studiuar të gjitha për mrekulli.
Për fund nuk kisha shtuar asgjë më tepër se sa fjalët që kishte shkruar kolegu Rafet Rudi ne titullin e artikullit të tij per Petritin: Rrugë të mbarë midis të mëdhenjve.
Krijoni Kontakt