Çfarë është dashuria?

[Cupke_pe_Korce]

Cupke, po ne qoftese mendon se akoma nuk e ke zbuluar plotesisht (kush eshte ai njeri qe mund te zbuloje plotesisht dike tjeter kur ne mezi zbulojme vetveten?) ate qe do? Po ne qoftese nje njeri mendon dhe deshiron vazhdimisht ta njohi me mire ate njeri qe do? Nuk mund te krahasohet njeriu me lobster-in. Nga lobsteri mund te merzitesh sepse nje shije ka, por njeriu... njeriu eshte shume here me kompleks se sa nje lobster....

Ca njerez mendojn se dashuria lind, vdes dhe keshtu vazhdon duke kaluar nga nje dashuri ne tjetren. Une nuk puqem me kete mendim. Kolombi permendi "dashuricka" dhe "dashuri". Une mendoj qe ato qe lindin dhe vdesin jane dashuricka. Ndersa ajo qe rron eshte dashuri.

Njeriu te krahasohet me lobsterin? Po c'eshte ky llaf moj aman! Qe thua ti, ca njerez nuk kane shije fare ndersa ti qenke prekur se lobsteri ka nje shije. (pyete Fiorin te ta shpjegoje se e paske marre shume seriozisht ate qe thashe )

Njeriu qenka kompleks. Po kush tha qe nuk eshte? Pastaj, a nuk eshte njeriu edhe truthare? edhe idiot? edhe i cmendur? edhe bajat? edhe hu? edhe guak? edhe nje cope mish me dy sy? Ma thuaj, kush me teper se njeriu eshte gjithe keto? Jo po fol po deshe

Tjeter. Me thua qe kolombi paska permendur "dashurite" dhe "dashurickat." A nuk mi ftilloni nje cike mua keto dy fjale se nuk i marr vesh gjekund. Me c'fare e masni nje "dashuricke" dhe nje "dashuri?" Ma jepni etalonin se nuk j'ua vjedh jo!

Tjeter. E ka pare ndonjeri dashurine mo? Nese po, bujrum te na e thote.

Se fundmi, une nuk po them qe dashuria nuk mund te zgjase tere jeten; kjo eshte plotesisht e mundur (psh ne rastet kur njeriu vendos te shkoje jeten me dike qe dashuron, dhe i qendron besnik ketij vendimi). Por kjo nuk do te thote qe ne bote nuk ka njerez te tjere qe mund ti duash dhe te te duan po aq fort. Nuk eshte dashuria ajo qe eshte e pavdekshme por kapaciteti i njeriut per te dashur/tu dashur. Eshte gomarllek me birire te besosh se ne bote ekziston vetem nje dashuri. Mund te thuash qe ti ke pasur rastin te perjetosh vetem nje, por jo se kjo qenka dhe s'paska tjeter. Ajo "piccolo grande amore" qe ju paska verbuar syte ekziston vetem ne perrallat me mbret (fundja pse jo? ne perrallat e mia jam "Catherine the Great" Go figure who's Gregory then )

[angeldust]

Dashuria eshte menyra e natyres qe te na pajisi me nje sidekick (hopefully te perjetshem) qe here pas here, kur ka kohe/deshire apo e sheh te arsyeshme, edhe na ploteson nevojat e piramides se Maslow-it.

Por nevojat e piramides te Maslow-it ashtu sic e di une s'eshte e thene te jene per dashurine. Ajo maja, sic e kam degjuar une, self-actualization, s'eshte e thene te jete dashuria... por ndoshta tek ky skenari i fjaleve te tua qe po shoh une ne koke, ky njeriu ka nevoje te kete nje deshmitar aty afer qe ndoshta ta perkedhele, ta inkurajoje e t'ja beje ta ndieje vertet te vertete prekjen e majes se piramides. Sepse nganjehere, si qenie sociale qe jemi, kur s'i ndajme gjerat me te tjeret na duket sikur s'kane ndodhur fare... per cudi! Ky njeriu qe i rri afer njeriut ne maje mund te jete edhe nje mik i mire, jo vetem i/e dashur per shembull.




Tani une sec po shoh nje kundershti midis ketyre me poshte, por mos na u zini aman

Me ngelen ne ment ca vargje qe thoshin
"Dashuria nuk eshte femije me llogjike"

dhe

Se fundmi, une nuk po them qe dashuria nuk mund te zgjase tere jeten; kjo eshte plotesisht e mundur (psh ne rastet kur njeriu vendos te shkoje jeten me dike qe dashuron, dhe i qendron besnik ketij vendimi).

Tek kjo e dyta mua me duket se shoh edhe dashurine, edhe logjiken.

Ka jo pak per te thene ketu. A mund te na i zgjidhe njeri lemshin?

Kurse sa per ate qe na tregoi Veshtruesja nga Aristofani, te ishte qe ne gjithe kete bote me 6 miliard njerez... a sa ka vajtur shifra tani, gjendet nje dhe vetem nje njeri qe mund te na plotesoje ashtu sic duhet... ehuuu... i bie qe 99.999999999% prej nesh te heqim dore nga kerkimi i dashurise e te behemi te gjithe murgj e murgesha. lol

Edhe dicka tjeter kisha per te thene (e fundit per tani), qe fjala "dashuricka" nuk duhet te ekzistoje fare, fare. Jo per gje por sikur vjedh rishtazi nga fisnikeria e asaj fjales tjeter, te madhes. Dhe per me teper fjala "dashuricke" e ngaterron jo rralle njeriun dhe e ben corbe.

[oiseau en vol]

Qenkan mbledhur shume çupa ketu me ne krye dekanen e tyre Çupken. Bukuri. Çupka do te na mbushe mendjen qe dashuria eshte e lloj-llojshme, eshte e dyfishte, trifishte, shumefishte dhe bile aq e shumefishte saqe heret e para fillojne te harrohen e keshtu na duket vetja se jemi akoma te reja ne kerkime te reja, pa lidhje me te kaluaren. Ok, ashtu qofte. Por...

...dashuria nga perkufizimi eshte e pafundme ne kohe. Nuk kam degjuar ndonje qe premton dashuri deri te premten e trete te nentorit apo deri diten e hapjes se kampionatit boteror te futbollit 2006. Kur premton dashuri, premton pergjithmone, perhere, dhe ndjenja qe mplekset aty eshte e pamatshme, psh te dua çka, ose te dua pak a shume, ose te dua fort por jo shume fort... keto jane krejt pa vend.

Mirepo, ato dashuri qe ndahen per arsye jo madhore (vdekje per shembull, megjithese edhe kjo eshte e pafuqishme kundrejt dashurise, por nejse...) rezultojne te jene jo ashtu siç duhet sipas perkufizimit. Dhe kur del jashte perkufizimit, del qe kjo dashuri na paskesh qene pseudo-dashuri. Mirepo, kjo pseudo na i prish punet, per shembull une nuk di asgje per Çupken perveçse aq sa ajo me le te nenkuptoj me pseudon e vet...

Me nje fjale, nese keni qene te dashuruar ndonjehere, dhe ajo eshte gjithmone ajo qe mbani gjalle ne zemren tuaj me mikun tuaj, atehere kjo eshte e verteta, DASHURIA. Nqs nuk eshte keshtu, atehere njeri nga ju te dy, ishte me hile. Nqs ju doni t'i rrini besnik dikujt qe ju ecen me hile, atehere puna juaj. Por dashuri ka kuptim vetem midis dy vetash, dhe jo midis njerit qe do perjete dike dhe nje tjetri qe nuk e do kete te parin as deri te nesermen ne mengjes.

Oh me falni, nese ju flisni per dashurite me natyren, zogjte, yjet, makinat BMW, topin e futbollit, atehere po ! ka 101 dashuri, njera me e bukur se tjetra por fatkeqesisht te gjitha jane te karakterit monologues...

Fundja, nuk ka gje te keqe, "dashuroni" (ose beni sikur dashuroni) sa te mundni, se nuk vjen gje e keqe nga kjo. Une per shembull e "dashuroj" zhurmen e ziles se telefonit tim celular....tyrlylylylylyly...

[Cupke_pe_Korce]

zog i dashtun, mo e luj shume bishtin se ke me e bo zogezen xheloze, edhe te fluturoi pastazaj

Kur dashurojme dike, e dashurojme dhe pike!!!! Me nje llaf, nese ai tjetri na e ka me te shtrember, kjo s'do te thote aspak qe ne (per momentin) nuk dashurojme. Madje do te thoja se, nese ne nuk dashurojme ne kete menyre, ne dashurojme per interes. Dashuri eshte kjo? "And if I love you, what business is it of yours?" - pati thene Getja. Pra, dashuria buron nga "uni" dhe jo nga "te dy."

Tani, me sa kuptoj une, ti thua qe dashuria eshte e vertete kur ja ben "bingo!" Ah po kush nuk e di ate eh? Pa me thuaj nje cike, sa eshte probabiliteti qe cupka te fitoje bingon? Sa veta e fitojne bingon? Dy tre, njeqind? Ok, ja njeqind veta u bene te pasur. Po me bilionat e tjere c'behet? Ata vdesin te varfer eeee? Jo moreeee...dashke eh? Epo s'ka, njerit i bie bingoja, tjetri i qepet dhe e rremben, ndersa ate tjertin e rremben bingoja E c'rendesi ka nese nuk e fiton qe me here te pare? It's the end that matters!!!!

ps. mua zilja e celularit me ngre nervat, sidomos kur nuk e kapin...me terbon fare. Keshtu qe kam nderruar mode. Jam duke degjuar tingujt e valsit imperial....ma mban ndonjeri mo?

[Veshtrusja]

Cupke, po fillon te flasesh si La Rochefoucauld qe insistonte se "cdo dashuri eshte dashuri e vetes" ("all love is self-love").

Robert Solomon thot se te jesh ne dashuri (apo te dashurosh) eshte te deshirosh te te shikojn dhe jo vetem te shikosh. Dashuria thot ky nuk eshte vetem nje "attitude" qe kemi ndaj nje tjeter personi por eshte nje ndjenje qe eshte "shared with" ate person.

Tani, perse te degjoj Geten une dhe mos te degjoj Solomon?

Njeriu qenka kompleks. Po kush tha qe nuk eshte? Pastaj, a nuk eshte njeriu edhe truthare? edhe idiot? edhe i cmendur? edhe bajat? edhe hu? edhe guak? edhe nje cope mish me dy sy? Ma thuaj, kush me teper se njeriu eshte gjithe keto? Jo po fol po deshe

Shko dashurohu me nje cop lobster atehere ... te pakten kete ske nevoj ta kerkosh duke luajtur bingo

Tjeter. Me thua qe kolombi paska permendur "dashurite" dhe "dashurickat." A nuk mi ftilloni nje cike mua keto dy fjale se nuk i marr vesh gjekund. Me c'fare e masni nje "dashuricke" dhe nje "dashuri?" Ma jepni etalonin se nuk j'ua vjedh jo!

Ti nuk ke nevoj per perkthime per dashuri pasi je ajo qe je "gomare e gjysem". Une duhet te pres percaktime nga ty qe ke eksperience... te pare, te dyt, te trete, te katert, etc...

por e zgjata me shume sec duhej

Naten me vertete tani.

[Leila]

Por nevojat e piramides te Maslow-it ashtu sic e di une s'eshte e thene te jene per dashurine. Ajo maja, sic e kam degjuar une, self-actualization, s'eshte e thene te jete dashuria... por ndoshta tek ky skenari i fjaleve te tua qe po shoh une ne koke, ky njeriu ka nevoje te kete nje deshmitar aty afer qe ndoshta ta perkedhele, ta inkurajoje e t'ja beje ta ndieje vertet te vertete prekjen e majes se piramides. Sepse nganjehere, si qenie sociale qe jemi, kur s'i ndajme gjerat me te tjeret na duket sikur s'kane ndodhur fare... per cudi! Ky njeriu qe i rri afer njeriut ne maje mund te jete edhe nje mik i mire, jo vetem i/e dashur per shembull.

E shoh une qe duhen ndaluar replikat e mia one-liner. Kjo eshte tamam si atehere kur te thashe per endrren time (tone?) dhe ti kujtove se fantazma kishte duar mashkulli. Po, jo, pra mo... vetem koken! Posti im i pare ishte nje cike si me thumb. Se kur e sheh nga ajo perspektive, pak cinike ndoshta, kupton qe ne nje fare menyre eshte e sakte. Kemi te paren, psychological needs, qe idealisht na plotesohen ne nje marredhenie romantike (i.e. seksi), e dyta safety/security (i.e. gold-diggers, ose ne term me te kendshem -- breadwinner, man of the house, strong/protective), love & belonging (hmmm... this is a hard one... i.e. "i love you"???), self-esteem (i.e. "no honey, you don't look fat in that dress"), self-actualization (i.e. flirti, lule pa arsye, dhurata per ditelindje, bashkepunim ne projektin e krijimit/molding & emotional scarring te ca njerezve te vegjel, ndryshe te quajtur "femije"). Natyrisht, ka partnere qe nuk i plotesojne te gjitha prandaj dhe thashe "kur e shohin te arsyeshme." Kur ciftet e shohin qe nuk e plotesojne nj-tj ne keto qe permenda me siper per sa i perket piramides se Maslow-it, nje pjese e tyre ndahen, pjesa tjeter martohen anyway dhe i bien murit me koke gjithe jetes.

Teza tjeter e imja -- ku ka gje me te llogjikshme se sa dashuria? Ke shoqeri per gjithe jetes, te ushqen egon (referojuni Maslow-it), e s'te le se s'ben dot pa ty. Me bukur akoma, dashuria eshte bere gare; ciftet duan te jene sa me te vecante nga ciftet e tjera dhe jane kaq te bindur se s'do ndahen kurre e se do dashurojne per sa te jene gjalle. Dmth nuk ndahen thjesht per inat te botes, i.e. "Pse te jene ata ne dashuri per me gjate se une?" lol Oh, I honestly believe this last bit. Is it that awful?

Tani, me sa kuptoj une, ti thua qe dashuria eshte e vertete kur ja ben "bingo!" Ah po kush nuk e di ate eh? Pa me thuaj nje cike, sa eshte probabiliteti qe cupka te fitoje bingon? Sa veta e fitojne bingon? Dy tre, njeqind? Ok, ja njeqind veta u bene te pasur. Po me bilionat e tjere c'behet? Ata vdesin te varfer eeee? Jo moreeee...dashke eh? Epo s'ka, njerit i bie bingoja, tjetri i qepet dhe e rremben, ndersa ate tjertin e rremben bingoja. E c'rendesi ka nese nuk e fiton qe me here te pare? It's the end that matters!!!!

Imagjino sikur dikush te kete luajtur bingo gjithe jetes, e te kete fituar ne fund fare sasine e lekeve qe e shpenzoi ne bingo anyway. Fitoi gje pervec lojes? E ne s'luajme per te fituar lojen, mind you, por leket. lol

Xhan, all.

[kolombi]

Gjene e fundit qe do merrja mundimin te beja,do ishte te sterfilozofoja dashurite.
Megjithe respektin qe gezojne keto shtojzavallet e mesiperme,se c'thone keta filozofet per punet e dashurise i lexoj verese.

Cupkes i jap te drejte se kur dashurojme dike,e dashurojme deri ne verberi,duke lene menjane(nuk llogjikon ne ato caste),nese na e kane me te "futur".
Por qe te jetoje nje dashuri,jam dakort me Zogun duhet tu rrahin telat qe te dyve.
Qe te jetoje nje dashuri,ne themelet e saj duhet te mbarte respektin,mirnjohjen,ciltersine,mirkuptimin.Keto vyrtyte e bejne jetegjate,jo te pavdekshme.

Odiseu i lashte u be simbol i perpjekjeve,i sakrifices per tu kthyer prane dashurise me emrin Penelope.
10 vjet neper dete ajo dashuri nuk u kripos,me e embel u be.

Dashurickat qe kerkon Cupka,i gjen duke shkelur neper Red Carpet,Me Benin,Xhenin,Angelinen,Brad..................
Fatkeqsia per mua qendron ne faktin se dashurickat kane dale ne mode.

[Cupke_pe_Korce]

...said the blind man
Po ti fole o i uruar se na ngrive gjakun. Keto qe permend ti i dashur, nuk jane "dashuricka" por "affairs" se dashuria o eshte DASHURI, o eshte -icke. lol

Une e kisha fjalen kur vertet e ke dike per zemer (in every sense of the world!) dhe per nje asrye apo nje tjeter gjerat nuk funksionojne. Ti mund te dashurosh sa te duash po c'e do se nuk te dashurojne. Atehere ti ke dy mundesi: njera eshte qe te vazhdosh ta duash dhe te lengosh per kete tere jeten (nen pretekstin se kjo ish dashuria jote dhe s'ka tjeter ne bote) ndersa e dyta eshte te jesh "available" perseri. Ne qofte se ti je i/e bindur se ke shume per te dhene, atehere duhet te kete shume per te marre sigurisht. Atehere, perse te mos e marresh??? Per kete dashuri e kisha fjalen une; vetem kjo dashuri nuk shterr kurre. It's the kind of love that can only get better!

ps. leri legjendat ne legjende. Tani mos me thuaj se nuk e di qe, ata me te thekurit (dmth ata qe i kane thurur hymne dashurise) i kane pasur dashnorkat me thase. Jo se, do me thyesh zemren prandaj

[Veshtrusja]

Une e kisha fjalen kur vertet e ke dike per zemer (in every sense of the world!) dhe per nje asrye apo nje tjeter gjerat nuk funksionojne. Ti mund te dashurosh sa te duash po c'e do se nuk te dashurojne. Atehere ti ke dy mundesi: njera eshte qe te vazhdosh ta duash dhe te lengosh per kete tere jeten (nen pretekstin se kjo ish dashuria jote dhe s'ka tjeter ne bote) ndersa e dyta eshte te jesh "available" perseri. Ne qofte se ti je i/e bindur se ke shume per te dhene, atehere duhet te kete shume per te marre sigurisht. Atehere, perse te mos e marresh??? Per kete dashuri e kisha fjalen une; vetem kjo dashuri nuk shterr kurre. It's the kind of love that can only get better!

Shiko si po thua ti Cupke: "kur vertet ke dike per zemer". Ama e ke dike "vertet" per zemer. Pavaresisht nese funksionojn gjerat apo jo. A thua se do te kesh dot tjeter ashtu "vertet" per zemer? Valle sa te verteta ekzistojn?

Tani persa i perket mundesive qe shtron ti, ato jane tjeter pune. Qe te jesh available nuk do te thot qe do te "kesh dike vertete per zemer" ashtu sikur ke patur. The point isn't simply to give and get, but it is to desire to give to one you truley love and to get from the same whom you truly love. A mund te quhet dashuri vetem ajo qe synon te marri dhe te japi? Por kur dashuron, a je duke synuar apo ndodhe ajo e pavarur nga synimet tona?

[Cupke_pe_Korce]

te verteta the? Sa te duash moj. Pse do thuash? Po sepse po te ishte vetem nje, tere te tjeret dalin te genjeshter, perfshi ketu edhe veten tende, dhe kjo mua me duket shume naive.
Deri sa keta me dylbia te gjejne te verteten, ata te tjeret e kane jetuar ate. Hec e kapi pastaj.

Ata qe e kane zemren e madhe dashurojne jo nje here, por aq here sa humbin dashurine. (Oh, sure I do remember my high school sweetheart. I loved him dearly, and he loved me too. I feel bad for his wife since "our truth" makes him "untruthful" now) LOL

S'te mora vesh mire keto marre-dheniet. Ti mendon se njeriu dashuron dike qe nuk e dashuron? Sure thing! por vetem per nje fare kohe, derisa ketij tjetrit ti hapen syckat. Po ju hapen, ja beri naften Sigurisht qe kjo e fundit nuk e perjashton faktin qe ky i verberi nuk ka dashuruar, ashtu sic nuk perjashton faktin qe ai mund te dashuroje perseri.

[Veshtrusja]

kur ti thua se ka me shume se nje te vertete atehere nuk je duke folur me per te verteten. ne fund te fundit cfare do te thot fjala "e vertete"?

dhe se doli vetja e genjeshtert? me duket se dikush ka hapur nje teme per genjeshtrat... nuk eshte e then te dalim te genjeshtert por mund qe njeriu te genjej vetveten. pse a nuk eshte e mundur qe ne ti genjejm vetvetes? biles, mbase i genjejm vetes pikerisht ne vend qe te jemi available dhe te marrim dhe jo vetem te japim.

Qe te jesh vertete duke jetuar duhet ta jetosh vertete te verteten ndryshe nuk je duke jetuar por je duke marre dhe duke dhen thjesht sa per te mos qen "vetem".

Ata qe kane zemer te madhe dashurojn me shume se nje here? Hmmmm.... Pse duhet te perkufizohet madhesia e zemres ne baze te sa njerezve 'dashuron'? E kush mund tja mase zemren tjetrit?

Persa i perket marredhenieve (te japesh dhe te marresh) une te shtrova ca pyetje dhe nuk te thash qe njeriu dashuron dike qe nuk e dashuron. Dhe doja te dilja te pika qe ca njerez mendojn se dashuria ndodhe e pavarur nga synimet tona (e pavarur nga ato qe duam te marrim apo te japim), ajo ndodhe (thone ca njerez)...

ika tani se po me mbyllen syt

gud najt

[kolombi]

ps. leri legjendat ne legjende. Tani mos me thuaj se nuk e di qe, ata me te thekurit (dmth ata qe i kane thurur hymne dashurise) i kane pasur dashnorkat me thase. Jo se, do me thyesh zemren prandaj

I rashe kungullit dhe them qe ke te drejte.
Harrova se ky modeli i ispirimit te dashurive te thekura lol,Odiseu,na e kish katranosur biografine dashnoreske neper ca ishuj me Circe dhe Calypso.

Ps Me thase moj posi................thesin aga................

[PINK]

Cupka nga Korca thote :

Eshte pikerisht kjo dicka qe gjejme tek tjetri, dhe qe duam ta bejme tonen me c'do kusht. Mirepo sic thashe, ky tjetri ka dicka, por jo gjithcka, dhe kjo na ben te dashurojme perseri e perseri

Dhe jam shume dakort , e ka thene qarte , sakte dhe shkurt .
Dashuria eshte dashuri per ngrohtesi dhe per te plotesuar ate " dicka " qe se kemi , por si njerez qe jemi ngopemi shpejt .. nuk mjaftohemi me " dicka-ne " por fillojme e behemi egoist duam " gjithshka " . Por te pakten duhet te jemi te lumtur qe dashurojme . Pak rendesi ka jane dashuricka apo dashuri e madhe . Ndjesia e te dyjave eshte njesoj , shijohet , provohet njelloj , vetem ne kete te dyten ke me shume kohe afatgjate . lol

[Veshtrusja]

ajo dicka (apo ato dicka) qe ka tjetri duhet te jete (duhet te jene) per ne gjithcka (pavaresisht se ai njeri nuk ka gjithcka), ndryshe nuk mund te themi se e duam ate njeri.

[Prototype]

ajo dicka (apo ato dicka) qe ka tjetri duhet te jete (duhet te jene) per ne gjithcka (pavaresisht se ai njeri nuk ka gjithcka), ndryshe nuk mund te themi se e duam ate njeri.

po sepse dashuria eshte pak e verber : )
Kur e do dike gjithcka qe ka ai person te duket e vlefshme dhe e bukur ...

[Hyllien]

Sa shume paskam humbur! : ) Te ardhurit vone, ka te mirat e veta, mund te perdoresh ca nga shkrimet e meparshme si pikenisje.

Eshte permendur qe Dashuria eshte e ndjenje e pafund. A mund te konceptoje njeriu te pafundmen? Une do thoja me mire qe sapo kalon kufirin e konceptimit te njeriut nuk ka ndonje ndryshim mes pafundesise dhe tejkalimit te ketij kufiri sadopak. Pra dashuria eshte thjesht jashte fushes se konceptimit dhe kontrollit te njeriut, por jo domosdoshmerisht e pafundme. Dashuria e pafundme ne te dy kuptimet (madhesi dhe kohe) mund te ekzistoje vetem kundrejt diçkaje te pafund dhe mund te buroje vetem prej diçkaje te pafund.

Ne postimet e meparshme eshte thene se kur dashuron dike qenia jote shkon drejt zeros, dhe njeriu tretet ne te dashurin. Do me pelqente sikur kjo te shihej si njesim i dy personave. Dy njerez qe dashurohen behen nje (jo ne kuptimin e dy gjysmave, per te cilin mund te shkruaj me poshte), harrojne dhe gjejne veten njekohesisht ne ate njesim. Ky njesim nuk eshte as Ai as Ajo, por dhe Ai dhe Ajo, me teper se Ai dhe Ajo…

Nje pyetje qe lind kur lexon mesazhet e mesiperme eshte: A jane Dashuri e vertete, ato dashuri qe ne nje menyre apo tjeter nuk zgjasin deri ne pafundesi (ose fund te jetes). Ne nje pike te ketyre Dashurive (ose Dashuriçkave si jane quajtur me siper) personi ka qene mese i bindur qe me te vertete ishte Dashuri. Por perderisa nuk zgjati pafundesisht, nuk ishte Dashuria e vertete. Nese Dashuria eshte nje ndjenje e pakontrollueshme, a nuk mundet ajo qe ne nje pike te caktuar te kete nje nderprerje? Mund te rifilloje serish, edhe me fuqishem se me pare, por diçka qe nderpritet nuk eshte e pafundme. Per te kaluar kete problem serish, mund te themi se nuk u nderpre, nuk u asgjesua, nuk humbi plotesisht por ishte diku e fshehur ose e shprehur ne nje menyre tjeter, ose thjesht ishte e pashprehur. Perseri duket sikur e rregullojme çeshtjen me perkufizime. Por sa duhet te zgjase kjo nderpreja e dashurise? A mund te quhet Dashuri e vertete nese duam nje person ne rini, çuditerisht ku(p/j)tojme se nuk e duam pas disa vitesh, por ne pleqeri (lol) u dashuruam serish? Gjate kohes qe nuk ishim te dashuruar me kete person, mund te themi qe Dashuria ishte e fshehur, dhe kjo do ta bente kete nje Dashuri te vertete? Nese kjo eshte e vertete, atehere çdo dashuri(çke) ose shume prej dashurive mund te kene qene Dashuria e vertete, pavaresisht se ne pushuam se dashuruari, dhe nuk Dashuruam deri ne vdekje. Qendronte mundesia qe kjo dashuri e fshehte te rishfaqej nese do te ishin kushtet e pershtatshme dhe nje jete me e gjate deri ne çastin e (Ri)Dashurimit.
Fjalet e bukura, premtimet dhe supozimet se Dashuria do te zgjase perjete, nuk ka asnje kuptim tjeter veç atij te momentit (nuk po them qe kaq nuk ka vlere). Ne ato momente me te vertete e ndjen, dhe je mese i bindur se do te jete e tille, por nese Dashuria eshte nje ndjenje nuk mund te premtosh asgje mbi te. Atehere Dashuria e vertete mund te kuptohet vetem pas fundit te jetes. (Ç'fatkeqesi te mos e dish me siguri dhe ç'fatmiresi ta marresh dashurine e çastit (sa keq tingellon bashke me "e rradhes" : ) ) si Dashurine e madhe, ate te verteten fare...)

Pse dhe si dashurojme dike? Njeriu dashuron te bukuren (ne kuptimin me te gjere)por pse jo çdo te bukur? Pse eshte pikerisht nje bukuri e caktuar e cila zgjon diçka ne zemren e nje njeriu? A e dua une dike sepse ajo eshte e mrekullueshme, apo ajo eshte e mrekullueshme sepse e dua une. Nje person nuk mund te jete perfekt, pajteter qe i ka disa mangesi, ose me mire te themi diçka qe une nuk e pelqej. (Perderisa Dashuria per dike jo perfekt e ben ate perfekt, atehere Dashuria behet arsye per vazhdimin, ekzistencen e vetes. Kjo e ben Dashurine diçka veteushqyese.)
Per hir te Dashurise, ose per hir te asaj qe une Dashuroj ne kete person, nuk i shoh (qellimisht ose jo) mangesite/te keqiat. Nga kjo dalim ne perfundimin qe ajo qe dua une nuk eshte gjysma tjeter perfekte (e pazevendesushme), ose me sakte nuk eshte e vetmja gjysem e mundshme, ne fakt edhe dikush tjeter (me disa cilesi te ngjashme) mund te zinte vendin e saj(?!). Por a do te thote kjo qe me çdo person ne vend te saj do te ishte e njejta gje? Nese po atehere, nese zhgenjehem pse duhet te kerkoj Dashurine ne nje person tjeter? Por nga ana tjeter, nese eshte keshtu atehere pse vazhdoj te dua pikerisht kete person? Nese e dua per ate qe eshte, per te qenit unike, atehere une duhet te dua edhe çdo gje "te keqe" te saj, sepse ajo eshte pjese e saj dhe diçka qe e ben ate te veçante, sepse eshte pjese e saj...
Kjo eshte vetem nga perspektiva ime, por e njejta mund te thuhet edhe nese çeshtja shihet na perspektiva e saj, dhe si pasoje per Dashurine mes dy personave, jashte perspektives.
Nga ç'u shkruajt me siper nuk dalim dot ne perfundimin (por mbase ne mendimin tim) se dashurite jetepakta dhe te shumta ne numer, nuk tregojne aftesine e nje personi per te dashuruar shume, por pikerisht te kunderten, paaftesine per te dashuruar (pa ofenduar kend : D ).
Por, ç’e lidh ndjenjen me aftesine? Si mund te behet njeriu i afte per te kontrolluar nje ndjenje? A kontrollohen ndjenjat? Pse ndodhin zhgenjimet e shumta, ndarjet, “vdekjet” e dashurise me gjithe entuziasmin, pritjet e fillimit? Mbase njeriu kerkon dhe pret me shume se ç’mund te gjeje. Deshirat,dhe kerkesat e njeriut jane ne mos te pafundme, me te medha sesa ç’ofrohet dhe çmund te gjendet. Mendja dhe ndjenjat e njeriut tejkalojne boten reale. (Kjo eshte dhe arsyeja, per mendimin tim, pse Zoti (ose mendja e njeriut, si tju vije per mbare) krijoi nje bote te mepasshme, te pafundme dhe perfekte...)

E kuptoj se shkrimi hidhet sa ne nje dege ne nje tjeter, por kjo ndodh sepse Dashuria duhet te kete shume, shume dege (lule, fruta, gjemba )...dhe se besoj te kete shume persona qe te hidhen neper te gjitha (qofte dhe ato te ketij shkrimi)

Perveç kesaj rremujes se mesiperme, ka dhe nje lajm te mire:
Dashuria jetohet edhe pa e kuptuar se ç’eshte!

[angeldust]

Dashuria eshte dashuri per ngrohtesi dhe per te plotesuar ate " dicka " qe se kemi , por si njerez qe jemi ngopemi shpejt .. nuk mjaftohemi me " dicka-ne " por fillojme e behemi egoist duam " gjithshka " . Por te pakten duhet te jemi te lumtur qe dashurojme. Pak rendesi ka jane dashuricka apo dashuri e madhe . Ndjesia e te dyjave eshte njesoj , shijohet , provohet njelloj , vetem ne kete te dyten ke me shume kohe afatgjate . lol

Me duhet te ngre kartonin e kuq ketu, jam kondra!

Se pari kur fillon behesh egoist dhe te kerkosh gjithshka pasi vëren se te mungon "gjithshkaja", per mendimin tim ke filluar ta humbesh dashurine per ate person. Dashuria eshte vertet e verber dhe per kete ka plot cifte me te cilet mund ta vertetosh kete teze vetem duke ju hedhur nje shikim. (Megjithate ne menyre qe dashuria te funksionoje, e rendesishme eshte te mos jesh i verber per gjera madhore.)

Por mbi te gjitha jam absolutisht kunder asaj qe ndjesia e te dyjave, si dashurive dhe dashurickave, qenka njesoj. Megjithese nuk e kuptoj dot kete nocionin "dashuricke". E tha bukur Cupka... s'ka dashuriçkë. O dashuri, o (h)içkë dhe mbaroi muhabeti. E nuk mund te futem ne te thella per te shpjeguar perjetimin e dashurive dhe hickave, se vijne dhe mosha nen 18 vjec ne kete forum , por per mua s'ka dyshim qe eshte sakrilegj te vesh shenjen e barazimit ne mes te dashurise dhe hickes.

[angeldust]

Leila,
tani e pashe ku po shkoje me Maslow-in... cinike! j/k
S'isha thelluar me pare midis lidhjeve te self-actualization dhe aplikimit te tij ne dashuri. Ndoshta sepse e kam perceptuar krejt pandergjegjshmerisht qe dashuria s'mund te jete dashuri (por mund te jete (h)içkë, ha-ha ) po te mos ndjesh njefare eksperience te lartesuar, eksperience plotesimi ose te arritjes kulmore te potencialit personal ne kete bote, cka eshte gjithshka e lidhur me self-actualization.

Meqe ra fjala tek Maslow, me pelqen goxha si tip.

Kolumbus,

ju djemte e sotem per mua lereni rehat Odiseun, se megjithe c'hoqi, Circe, pa Circe... e gjeti rrugen per ne "shtepi". Ta kisha une Odiseun, ja kisha bere hallall te gjitha.

[D&G Feminine]

Kam qene ca kohe e fiksuar mbas Maslowt, e beme ne Organizational Behaviour po aq me pelqeu si teori sa edhe International Relations i lidhja me piramiden e Maslow, psh self-actualization e shihja te lidhur me self-determination per popujt qe luftonin per pavaresi

Per temen, dashuria per mua eshte obsesion....

[EXODUS]

Eshte "qellimisht" (!?) nje ide apo koncept tejet kompleks, shume, shume i pashpjegueshem. Ne (ose une vete, pa dashur te ofendoj ndonje tip Shkelqesie ktej rrotull) thjesht arrijme ose kemi aq kapacitet psikologjik sa te kuptojme apo perifrazojme (filozojme rreth) vecse "efektet" prej saj, ndonese plot here nje torture, po nga ato te emblat ama, te paperjetuara ndonjehere apo aspak ne ndonjefare menyre tjeter.


p.s Eh c'mu krojt edhe mua te sorollatesha sa posht e perpjete ksaj teme! Rastesisht kjo