Laxmi Prasad Devkota

[Fiori]

Devkota lindi në Dilibazaar, Kathmandy (Nepal) në 1909, kur vendi ndodhej nën sundimin e oligarkisë Rana. Ai lindi ditën e Gai Puja, kur sipas traditës së shtetit në fjalë, festohet dita e Perëndisë së Mirëqënjes, Laxmi. Për nder të kësaj perëndie, prindërit i dhanë dhe emrin Laxmi. Sipas gojëdhënave, Laxmi ka qënë gjithmonë në grindje me Perëndinë e diturisë dhe mësimit, Saroswat. Si pasojë e kësaj grindjeje besohet se të gjithë ata që besojnë në fuqitë e Perëndisë Laxmi, kanë tendencën të pasurohen gjatë jetës së tyre por kursesi të arsimohen. Me Devkotën ndodhi krejtësisht e kunerta. Ai jetoi e vdiq në varfëri si një nga poetët më të mëdhenj të kohës së tij.

Gjithsesi edhe pse dëshira nuk i mungonte, Laxmi e pati të vështirë të arsimohej. Në fillim kjo ishte falë sundimit të Rama, të cilët nuk donin që populli i gjerë te shkollohej dhe më pas falë varfërisë së tij. Në vitin 1925 Devkota u regjistrua në programin shkencor të kolegjit Tri Chandra dhe filloi të lexonte poezi angleze. Poetët romantikë ishin ata të cilët ndikuan krijimtarinë e tij në vitet pasuese. Devkota mbaroi studimet shkencore dhe vazhdoi më tej me artet. Ai mori diplomën e tij në degen e Artit në vitin 1929 dhe më vonë lëvizi në Patna te Indisë. Në Indi u magjeps nga libraritë e shumta dhe kjo ndjenjë e shtyu të shkruante një letër për kryeministrin e Rana, të cilit i kërkonte leje për hapjen e një librarie në Kathmandu. Shteti në atë kohë e pa këtë veprim si propagandë për përhapjen e informacionit të pa lejuar nga shteti dhe si rrjedhojë Devkota dhe miku i cili e ndihmoi për shkrimin e letrës u futën në burg dhe u liruan vetëm pas pagimit të gjobave të mëdha.

Në 1931, Devkota fitoi bursë për të shkuar ne Patna me shpresën për të studiuar Anglisht. Por duke qënë se vendet për ketë degë ishin zënë ai vazhdoi studimet për Drejtësi. Pas marrjes së dipllomës dhe kthimit në shtëpi ndjehu goditjet e para të varfërisë e cila e ndoqi më pas gjatë gjithë jetës së tij. Gjatë kësaj periudhe ndihmonte me studimet nxënës të ndryshëm për gati 14 orë në ditë por të ardhurat nga kjo punë nuk ishin të mjaftueshme për jetesë. Ishte kjo koha kur ai shkroi Muna Madan. Stili i Muna Madan ishte në kundërshtim të plotë me atë çfarë quhej letërsi e mirëfilltë për kohën, e megjithatë vepra jo vetëm që u bë e njohur por fitoi dhe çmime nga qeveria e Ranas.

Mesi i viteve 30-të ishte ndoshta periudha më e vështirë e jetës së Devkotës. Prindërit si dhe vajza e tij 2-muajshe vdiqën brenda dy vjetëve. Devkota nuk kishte pirë duhan ndonjëherë në jetën e tij, ndërsa në këtë kohë filloi të pinte pa pushim. Në vitin 1939 vëllezërit e tij të shqetësuar nga sjelljet e tij e futën ne një spital psikiatrik në Ranchi, Indi ku dhe qëndroi për pesë muaj në vitin 1939.

Në vitin 1943 u zgjodh si përfaqsuesi i shkrimtarëve të Nepal Bhasanuwad Parishad, një nga organizatat e shtetit që merrej me ndalimin e krijimtarisë që nuk ishte në përkrahje me qeverinë. Në këtë periudhë shkroi dhe epiken e tij të parë, Shakuntala, në tre muaj. Ju deshën vetëm 10-të ditë për të shkruar epikën e dytë, Sulochana si rrjedhojë e një basti me Shumshere Rana.Krijimet e tij kishin fjalë të reja të cilat i krijonte për të përshtatur vargun ose formën e shkrimeve.

U largua pa ndonjë arsye të njohur nga vendlindja dhe jetoi e punoi për një kohë të gjate në Indi. Gjatë jetës së tij punoi si petagog në universitete të ndryshme si dhe ishte drejtues i gazetave të njohura letrare, madje në vitin 1957 punoi dhe si ministër i Arsimit. Fatkeqsisht problemet financiare e ndoqën edhe gjatë ketyre viteve pasi jo vetëm që ishte dorëlëshuar dhe ndihmonte çdo njeri që i dukej në nevojë por dhe qeveria mbante një pjesë të mirë të të ardhurave të tij. Gjatë periudhës kur punoi si ministër tregoi shënjat e para të sëmundjes së tij dhe në vitin 1958 doktorët i thanë se kishte kancer.

Devkota, vdiq në vitin 1959. Në shtratin e vdekjes është shprehur - "Vdekja qëndron para meje. Po kërkoj për grupime yjesh në qiell dhe nuk shikoj asnjë. Nuk mund të prehem në paqe. Sikur të ngrihesha dot do vrisja veten dhe fëmijët e mi".




Crazy
- publikuar në 1953

1.
Oh po, mik! Une jam i çmendur-
kështu pra jam unë.

...