Si e luftoni friken nga vdekja!?

[Poeti]

Te nderuar forumist,

Te gjithe ne nje dite do te perballemi me vdekjen, prandaj duke e ditur kete fakt desha te ju pyes: A i frikoheni vdekjes dhe si e luftoni friken nga vdekja?

Keto dite jam perballur me vuajtjet qe para vdekjes i ka kaluar nje aferm imi, i cili tere jeten ka jetuar me friken e momentit te vdekjes, e cila me ne fund e mori ne kthetrrat e saja. Duke e pare ate se me sa frike e jetoi jeten dhe sa e madhe ishte frika e tije kur ra ne shtratin e vdekjes, do te doja te dije mendimin tuaj ne lidhje me kete qeshtje.

P.S. kerkoj falje qe gadi te gjitha temat e hapura nga une kane permbajtje te muget!?

[PINK]

Duke e jetuar jeten .

[BRADYKININ]

Duke u pregatitur per te (vdekjen)!

[shkodrane82]

Poet nje teme te tille e kam hapur dhe une dikur pasi dhe mua me lodh shume
ky mendim. Nuk e di pse po me duket sikur do jete fundi i botes nqs ndonjeri
nga te afermit e mi do te vdiste. Dhe une ashtu si ti para pak kohesh humba nje
njeri te afert te familjes sime. Qysh atehere jam bere si me fiksime me duket
sikur kur kthej koken do shof ate njeri, e shof shpesh ne enderr dhe me dukey
e pabesueshme.
Kjo ndoshta ndodh pasi kam frike nga vdekja..?? As une s'di cfare pergjigjie ti jap.

Eshte dhe nje rast tjeter qe ndoshta s'ka shume lidhje me temen por qe une e kam shume te nevojshme ta them dhe ta flas me njerez.
Nje ish komshi i imi ka gjete vdekjen ne menyre aksidentale dhe une skam dite gja per kete sepse ka pase vite qe jemi shkepute qysh femi. Mami ma tregoj si rastesisht dhe po mos ta permende mami une sdo pyesja per ate djale.
Qysh se me ka tregu mami me shkon mendja shpesh te ai djali dhe e shof ne enderr sikur kerkon ndihme...sikur kerkon dicka nga une. Sa keq ndihem dhe sa me vjen keq per ate person. Kur isha tani ne Shqiperi shkova rastesisht te ajo lagjia dhe pashe nenen e ketij djalit..nuk ndjeva asgje....! Vetem ai me dhimset shume....dhe me del ne enderr shume. Saqe kur e shof ne enderr nuk flej gjithe naten..? cfare mund te jete kjo gje..? Ndoshta nuk di asnjeri si ta shpjegoje por une e kam te nevojshme te flas per kete gje..se me mundon shume.

[MI CORAZON]

Te gjithe ne nje dite do te perballemi me vdekjen, prandaj duke e ditur kete fakt desha te ju pyes: A i frikoheni vdekjes dhe si e luftoni friken nga vdekja?

Që kam frikë , kam aq shumë sa s'tregohet ! Deri tani s'kam gjetur ndonjë mënyrë ta luftoj, por duke jetuar (duke jetuar ama , jo llafe ...lol ) shpeshherë harrohet. Po nuk e 'jetove jetën' , vetem tek "ajo tjetra" do të të rrijë mendja , pa dyshim.


Poet , hap ndonjë temë më të bukur , please! Ndonjë me dasëm, me aheng, me lodra , me dajre.

[Xhuxhumaku]

Tema eshte shume e rende.

Asnje nuk do te mendoje per vdekjen. Dhe vdekja e te afermve dhe e te dashurve eshte shume shume e rende!

[MI CORAZON]

Ti maj shkodrane i shihke në enderr pasi kanë vdekur, po unë e shkreta që i shoh më përpara , duke u bërë gati për të vdekur , mijëra km larg, unë si t'ia bëj? Nejse...

Tek kjo tema , duhet të vishemi me të zeza e mos vemë make -up, apo s'ka shumë rëndësi?

Pse në raste vdekjesh të kap e qeshura më keq? Dini gjë ju?

[BRADYKININ]

Pse në raste vdekjesh të kap e qeshura më keq? Dini gjë ju?

Mechanizem mbrojtes....defense mechanism

[green]

Eshte dhe nje rast tjeter qe ndoshta s'ka shume lidhje me temen por qe une e kam shume te nevojshme ta them dhe ta flas me njerez.
Nje ish komshi i imi ka gjete vdekjen ne menyre aksidentale dhe une skam dite gja per kete sepse ka pase vite qe jemi shkepute qysh femi. Mami ma tregoj si rastesisht dhe po mos ta permende mami une sdo pyesja per ate djale.
Qysh se me ka tregu mami me shkon mendja shpesh te ai djali dhe e shof ne enderr sikur kerkon ndihme...sikur kerkon dicka nga une. Sa keq ndihem dhe sa me vjen keq per ate person. Kur isha tani ne Shqiperi shkova rastesisht te ajo lagjia dhe pashe nenen e ketij djalit..nuk ndjeva asgje....! Vetem ai me dhimset shume....dhe me del ne enderr shume. Saqe kur e shof ne enderr nuk flej gjithe naten..? cfare mund te jete kjo gje..? Ndoshta nuk di asnjeri si ta shpjegoje por une e kam te nevojshme te flas per kete gje..se me mundon shume.

Shkodrane per te bere te ndihesh normale ne kete qe thua dhe qe ndjen...Kur kam qene e vogel kam pasur shoqeri te paharrueshme (shoke/shoqe pallati dhe nga pallatet perreth). Wow sa luanim, e c'kenaqeshim. Dmth per te gjithe ata njerez, dhe per ato kohe kam nje ndjenje te embel perbrenda.
Ti dhe cdo shqiptar e di qe shume te rinj vdiqen ne kete marrezine e dekades se fundit. Kam qene adoleshente kur vrane nje nga shoket e pallatit. E kam pare vete te shtrire, te vdekur (te afermit si kishin ardhur akoma ta merrnin). Sinqerisht me vjen perhere njesoj keq kur e kujtoj...Ka qene femije shume i mire dhe nxenes i mire shume por kur rritesh ne vorbull nganjehere te merr vorbulla padashur me vete. Do te me vije keq gjithmone qe u shua ashtu...por zemra duhet vene nje lloj muri tek vetja qe nuk duhet kaluar sepse ankthi, zemra e renduar nuk te sjellin asnje te mire edhe ty per vete. Ti e sheh ne enderr, sepse akoma nuk do qe ta ngesh kete mur. Nje gje e admiroj shume te amerikanet (psh) qe cfardo te ndodhe - nuk harrojne kurre ta mbrojne dhe veten. (Gjakftohtesi, eksperience se di se cfare tjeter mund te quhet) por e di qe eshte dicka e mire. Kurse ne jemi shume delikat dhe e leme veten te pambrojtur sepse mendojme se ashtu eshte me mire-por s'eshte ne fakt.
green

[StormAngel]

Duke e jetuar jeten .

M`i vodhe shkronjat nga tastatura.
Po te njejtin mendim kam, friken nga vdekja e hjek vetem jeta e jetuar mire.